γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Γιατί οι αγορές δεν εμπιστεύονται την Ευρώπη; Σ' αυτό το ερώτημα προσπαθούν να απαντήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες επικαλούμενοι διαρκώς τα στατιστικά στοιχεία και τις πομπώδης φράσεις των ηγετών, και σ' αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσουν να απαντήσουν στη Σύνοδο Κορυφής αυτής της εβδομάδας.
Οι “κορώνες” από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Jean-Claude Trichet, ότι η ανάπτυξη στην ευρωζώνη πάει “πολύ καλά” φαίνεται ότι δεν έχουν τον αντίκτυπο που θα ήθελαν οι αξιωματούχοι, οι οποίοι βλέπουν τα CDS να κάνουν υψηλές “πτήσεις”. Μάλιστα, αν λάβουμε υπόψιν τις εκτιμήσεις της Citigroup Global Markets η οποία βλέπει την ανάπτυξη της ζώνης στο 1,4% το 2011, ή τις εκτιμήσεις της Goldman Sachs που κάνουν λόγο για ανάπτυξη στο 1,9%, τότε γιατί δεν πιστεύει κανείς ότι η ευρωζώνη έχει ξεπεράσει τα προβλήματα της; Γιατί δεν πιστεύει κανείς ότι το 6,3% στο μέσο όρο του ευρωπαϊκού ελλείμματος, δείχνει ότι η ευρωζώνη είναι σε καλύτερη μοίρα, όταν στην Ιαπωνία το έλλειμμα ανέρχεται στο 9,6% και στις ΗΠΑ στο 11,3%;.
Η απάντηση είναι στο ότι οι διαφορές μεταξύ των χωρών μελών της ευρωζώνης είναι τεράστιες. Η Γερμανική οικονομία αναπτύσσεται, ενώ η ισπανική παραμένει στάσιμη. Η Γαλλία βρίσκεται σε διαδικασία μείωσης του χρέους ενώ στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία αυξάνεται το χρέος. Η ανεργία στη Γερμανία είναι κατά 25% χαμηλότερη από το μέσο όρο της ζώνης, ενώ είναι σχεδόν στο μισό από την ανεργία στην Ισπανία. Όταν ο Trichet μιλούσε για ανάπτυξη σαφώς δεν εννοούσε την ύφεση του 4,5% στην Ελλάδα, αν και η Ελλάδα είναι μέλος της ευρωζώνης.
Την ίδια ώρα, οι ηγέτες της ευρωζώνης, ένα χρόνο μετά την “μετοίκιση” της κρίσης στη Γηραιά Ήπειρο δεν έχουν ακόμη αποφασίσει το τι μέτρα θα θωρακίσουν τη ζώνη από το “αναπόφευκτο”. Μάλιστα, ένα χρόνο μετά, στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής σκέφτονται να ανοίξουν το θέμα της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λισαβόνας. Οι αγορές θέλουν άμεσες και αποτελεσματικές λύσεις, αλλά η δομή της λήψης αποφάσεων, καθώς και τα διαφορετικά συμφέροντα, στην ευρωζώνη δεν επιτρέπουν κινήσεις που να βγάλουν την περιοχή από τη δίνη που έχει περιέλθει.
Την ίδια ώρα, οι κυβερνήσεις στις περισσότερες αδύναμες χώρες της ευρωζώνης φαίνονται αδύναμες για σκληρά και αποφασιστικά μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν. Και πως άλλωστε να είναι όταν τα περισσότερα εξ' αυτών αποδεδειγμένα οδηγούν σε δραματική μείωση του επιπέδου διαβίωσης, κάτι το οποίο θα διευρύνει το χάσμα μεταξύ Βορείων και Νοτίων. Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων φαίνεται να είναι αναπόφευκτη, και αυτό οι αγορές, των “λαμπρών” και διακεκριμένων οικονομολόγων το ξέρουν πολύ καλά.
Το πως θα είναι η Ευρώπη από το 2013 και μετά απασχολεί ιδιαίτερα τις αγορές. Τα ερωτήματα, τόσο για τη μορφή και τη δομή της Ευρωζώνης, όσο και για τον τρόπο λειτουργίας του μηχανισμού παραμένουν αναπάντητα, την ώρα μάλιστα, που η μία μετά την άλλη χώρα-μέλος φαίνεται να μην τα βγάζει πέρα μόνη της.
Αλεξάνδρα Τόμπρα
www.bankingnews.gr
Η απάντηση είναι στο ότι οι διαφορές μεταξύ των χωρών μελών της ευρωζώνης είναι τεράστιες. Η Γερμανική οικονομία αναπτύσσεται, ενώ η ισπανική παραμένει στάσιμη. Η Γαλλία βρίσκεται σε διαδικασία μείωσης του χρέους ενώ στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία αυξάνεται το χρέος. Η ανεργία στη Γερμανία είναι κατά 25% χαμηλότερη από το μέσο όρο της ζώνης, ενώ είναι σχεδόν στο μισό από την ανεργία στην Ισπανία. Όταν ο Trichet μιλούσε για ανάπτυξη σαφώς δεν εννοούσε την ύφεση του 4,5% στην Ελλάδα, αν και η Ελλάδα είναι μέλος της ευρωζώνης.
Την ίδια ώρα, οι ηγέτες της ευρωζώνης, ένα χρόνο μετά την “μετοίκιση” της κρίσης στη Γηραιά Ήπειρο δεν έχουν ακόμη αποφασίσει το τι μέτρα θα θωρακίσουν τη ζώνη από το “αναπόφευκτο”. Μάλιστα, ένα χρόνο μετά, στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής σκέφτονται να ανοίξουν το θέμα της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λισαβόνας. Οι αγορές θέλουν άμεσες και αποτελεσματικές λύσεις, αλλά η δομή της λήψης αποφάσεων, καθώς και τα διαφορετικά συμφέροντα, στην ευρωζώνη δεν επιτρέπουν κινήσεις που να βγάλουν την περιοχή από τη δίνη που έχει περιέλθει.
Την ίδια ώρα, οι κυβερνήσεις στις περισσότερες αδύναμες χώρες της ευρωζώνης φαίνονται αδύναμες για σκληρά και αποφασιστικά μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν. Και πως άλλωστε να είναι όταν τα περισσότερα εξ' αυτών αποδεδειγμένα οδηγούν σε δραματική μείωση του επιπέδου διαβίωσης, κάτι το οποίο θα διευρύνει το χάσμα μεταξύ Βορείων και Νοτίων. Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων φαίνεται να είναι αναπόφευκτη, και αυτό οι αγορές, των “λαμπρών” και διακεκριμένων οικονομολόγων το ξέρουν πολύ καλά.
Το πως θα είναι η Ευρώπη από το 2013 και μετά απασχολεί ιδιαίτερα τις αγορές. Τα ερωτήματα, τόσο για τη μορφή και τη δομή της Ευρωζώνης, όσο και για τον τρόπο λειτουργίας του μηχανισμού παραμένουν αναπάντητα, την ώρα μάλιστα, που η μία μετά την άλλη χώρα-μέλος φαίνεται να μην τα βγάζει πέρα μόνη της.
Αλεξάνδρα Τόμπρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών