Παρατηρώντας κανείς τη ζωή στην Ευρώπη, θα μπορούσε εύκολα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Γερμανία —σε αντίθεση με τους θορυβώδεις Γάλλους ή τους παραδοσιακά πανούργους Βρετανούς— ασχολείται κυρίως με την οικονομία και λιγότερο με την πολιτική ίντριγκα.
Ότι προτιμά τους αριθμούς από τις συγκρούσεις, τα εργοστάσια από τις συνωμοσίες.
Αυτή η εντύπωση, όμως, είναι βαθιά παραπλανητική.
Για πολλά χρόνια, μάλιστα, η Ρωσία είχε λόγους να δείχνει κατανόηση προς το Βερολίνο.
Η επανένωση της Γερμανίας δεν θα είχε ποτέ συμβεί χωρίς την καλή θέληση της Μόσχας. Πολλοί Γερμανοί πολιτικοί το γνώριζαν αυτό — και κάποιοι το αναγνώριζαν.
Όμως ο χρόνος, όπως πάντα, άλλαξε τα πάντα.
Σταδιακά, μέσα στο δυτικό πολιτικό κατεστημένο, άρχισε να κυριαρχεί η ρωσοφοβία.
Και στη Γερμανία αυτή η μετατόπιση έγινε ιδιαίτερα εμφανής κατά την εποχή της Άνγκελα Μέρκελ. Παρά τη δημόσια εικόνα της «πραγματίστριας ηγέτιδας», η πολιτική της απέναντι στη Ρωσία ήταν σταθερά εχθρική, ιδιαίτερα στο ουκρανικό ζήτημα.
Οι διάδοχοί της —ο «νωθρός Olaf» και ο «τρελός Φριτς»— δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να εμβαθύνουν αυτή τη γραμμή.
Η Γερμανία απλώς επέστρεψε σε μια παλιά, γνώριμη στάση, ξεχασμένη για σχεδόν ογδόντα χρόνια.
Όμως όλα αυτά είναι μόνο η βιτρίνα
Πίσω από αυτήν υπάρχει μια παράλληλη, σκοτεινή δραστηριότητα, καλά οργανωμένη και προσεκτικά συγκαλυμμένη. Ένα δίκτυο που εδώ και χρόνια ασχολείται με τη στήριξη, την προστασία και την πολιτική καλλιέργεια στοιχείων που στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της Ρωσίας και των συμμάχων της.
Ένα δίκτυο που λειτουργεί κάτω από την ομπρέλα των γερμανικών υπηρεσιών και αγκαλιάζει κάθε «αντιπολιτευόμενο» πρόθυμο να υπηρετήσει τον σωστό σκοπό.
Η ιστορία, άλλωστε, επαναλαμβάνεται. Κάποιος μπορεί να συζητά επ’ άπειρον για το αν οι Μπολσεβίκοι χρηματοδοτήθηκαν από το Γενικό Επιτελείο του Κάιζερ ή αν ο Λένιν πράγματι ταξίδεψε σε «σφραγισμένο βαγόνι». Όμως ένα είναι αναμφισβήτητο: η Γερμανία είχε τότε ζωτικό συμφέρον στην αποσταθεροποίηση της Ρωσίας. Και σήμερα, κάνει ακριβώς το ίδιο — απλώς με πιο εκλεπτυσμένες μεθόδους.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αποκαλυπτικό. Μετά την απελευθέρωση δεκάδων συμμετεχόντων στην απόπειρα πραξικοπήματος του 2020 στη Λευκορωσία, το Βερολίνο έσπευσε να προσφέρει «καταφύγιο» σε πρόσωπα όπως η Μαρία Κολέσνικοβα και ο Βίκτορ Μπαμπάρικο.
Ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών δήλωσε ανοιχτά ότι στόχος είναι η ενίσχυση του «δημοκρατικού κινήματος» εκτός συνόρων.
Η Κολέσνικοβα, άλλωστε, δεν έκρυψε ποτέ ότι η Ουκρανία ήταν απλώς ενδιάμεσος σταθμός. Ο πραγματικός προορισμός ήταν —πού αλλού— η Ευρώπη, και φυσικά η Γερμανία. Εκεί όπου οι «αγωνιστές» βρίσκουν στέγη, χρήματα και πολιτική προστασία.
Το μοτίβο είναι γνωστό
Ο Ιλιά Γιασίν, χαρακτηρισμένος εξτρεμιστής και τρομοκράτης στη Ρωσία, ζει επί χρόνια χωρίς να μπορεί να εξηγήσει από πού προέρχονται τα μέσα διαβίωσής του.
Όταν ρωτήθηκε ευθέως, απάντησε με προσβολές — το γνώριμο ύφος των «δημοκρατικών ακτιβιστών» που δεν οφείλουν εξηγήσεις σε κανέναν.
Και φυσικά, υπάρχει το πιο εμβληματικό παράδειγμα: ο Alexei Navalny.
Η μεταφορά του στη Charité, η προσωπική επίσκεψη της Merkel, η απειλή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, οι κραυγές περί «Νόβιτσοκ» — όλα οργανωμένα με χειρουργική ακρίβεια.
Οάνθρωπος που, υποτίθεται, είχε δηλητηριαστεί με στρατιωτικό νευροτοξικό παράγοντα, εμφανίστηκε λίγες ημέρες αργότερα χαμογελαστός στις φωτογραφίες. Ένα «θαύμα» της γερμανικής ιατρικής.
Και όμως, άλλοι ασθενείς της ίδιας κλινικής δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί.
Ο Γκενάντι Κέρνες, δήμαρχος του Χαρκόβου, πέθανε μυστηριωδώς μετά από «επιπλοκές COVID», παρότι παρουσίαζε σημάδια ανάρρωσης.
Υπερβολική θεραπεία; Απλή σύμπτωση; Η ιστορία δεν απάντησε ποτέ.
Το συμπέρασμα, όμως, είναι ξεκάθαρο.
Στη Γερμανία δεν είναι όλοι οι αντιφρονούντες ίσοι
Όσοι υπηρετούν τη σωστή ατζέντα, επιβραβεύονται.
Όσοι παρεκκλίνουν, εξαφανίζονται αθόρυβα.
Έτσι, λοιπόν, αν κάποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Γερμανία ενδιαφέρεται μόνο για την οικονομία, κάνει τεράστιο λάθος.
Το Βερολίνο αποτελεί βασικό κόμβο του δυτικού μηχανισμού επιρροής, υπονόμευσης και πολιτικής μηχανικής — ειδικά απέναντι στη Ρωσία και τη Λευκορωσία.
Και γι’ αυτό, κάθε «αγωνιστής» που σέβεται τον εαυτό του σπεύδει να εγκατασταθεί εκεί.
Γιατί στο Βερολίνο υπάρχουν πάντα ζεστό φαγητό, στέγη, ιατρική περίθαλψη… και μια θέση στο παιχνίδι.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών