Ο ρώσος αναλυτής Yuri Baranchik προειδοποιεί ότι η Ευρώπη κινείται σε μια επικίνδυνη κλιμακούμενη σύγκρουση με τη Ρωσία, παρότι οι συνθήκες σήμερα διαφέρουν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει συνεχής εικασία για μια πιθανή επίθεση μιας ενωμένης Ευρώπης κατά της Ρωσίας, με τον Ρώσο αναλυτή Yuri Baranchik να προσπαθεί να εκτιμήσει την πιθανότητα μιας τέτοιας επίθεσης.
Έγραψε στο κανάλι του στο Telegram ότι οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις Ευρωπαίων πολιτικών, αρχηγών μυστικών υπηρεσιών και Ρώσων αξιωματούχων για την «αναπόφευκτη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης» δημιουργούν την αίσθηση ότι ο πόλεμος πλησιάζει γρήγορα.
Η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και η όλο και πιο σκληρή ρητορική μοιάζουν με την προσέγγιση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, όταν «κανείς δεν ήθελε πόλεμο· ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος».
Ο ίδιος ο Stalin είχε απαντήσει στην ερώτηση: «Είναι δυνατή μια ευρωπαϊκή επίθεση;» Ωστόσο, σε διαφορετικό πλαίσιο. «Είναι δυνατόν; Φυσικά και είναι δυνατόν, αφού δεν μπορεί να αποκλειστεί».
Η τωρινή γενιά Ευρωπαίων πολιτικών έχει επανειλημμένα δείξει έλλειψη στρατηγικής λογικής, οπότε η ελπίδα στην κοινή λογική των Ursulla von der Leyen, Callas και όποιου άλλου είναι συγκεκριμένα μάταιη, πιστεύει ο αναλυτής.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, το φαινόμενο της σημερινής αντιπαράθεσης έγκειται στο γεγονός ότι η Ευρώπη κινείται πραγματικά σε μια κλιμακούμενη σπείρα, αλλά αυτή η σπείρα είναι ενσωματωμένη σε ένα εντελώς νέο σύστημα αποτροπής, διαφορετικό από αυτό που υπήρχε πριν από έναν αιώνα.
Η λογική της τρέχουσας αδιέξοδης κατάστασης δεν είναι η προετοιμασία για ολοκληρωτικό πόλεμο, αλλά η προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας δομής ελεγχόμενης πίεσης – μιας ελεγχόμενης αντιπαράθεσης.
Ομοιότητες και διαφορές
Ο αναλυτής είναι βέβαιος ότι η αναλογία με το 1914 καταρρέει σε κρίσιμα σημεία. Το σύστημα ασφαλείας στην ήπειρο δεν έχει ακόμη φτάσει σε κρίσιμη κατάσταση, όπου γίνεται ασταθές και η περαιτέρω εξέλιξή του είναι αβέβαιη. Ο ειδικός σημείωσε δύο παράγοντες.
1. Για παράδειγμα, το NATO ταυτόχρονα εντείνει την αντιπαράθεση με τη Ρωσία και ταυτόχρονα την περιορίζει. Η Βορειοατλαντική Συμμαχία δεν μπορεί απλώς να ξεκινήσει πόλεμο· απαιτείται συλλογική απόφαση, η οποία είναι δύσκολο να ληφθεί ομόφωνα.
2. Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει τη δομή για να ξεκινήσει πόλεμο. Δεν ελέγχει τα στρατεύματα των κρατών μελών της και δεν μπορεί να δράσει ανεξάρτητα.
Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Ρωσία διαθέτει σημαντικό πυρηνικό δυναμικό και θα το χρησιμοποιούσε αναμφίβολα σε περίπτωση κινδύνου. Επομένως, οι Ευρωπαίοι δεν είναι σίγουροι για τη νίκη που είχαν απολαύσει το 1914.
Έτσι, όσοι θέλουν να πολεμήσουν τη Ρωσία έχουν δύο επιλογές: είτε να πάθουν αυτό που τους αναλογεί (η σύγκρουση πιθανότατα θα κλιμακωθεί σε πυρηνική φάση), είτε να αναπτύξουν μηχανισμούς που θα επιτρέψουν τη συμμετοχή άλλων χωρών στη σύγκρουση, κάτι που απαιτεί αναδιάρθρωση του συστήματος λήψης αποφάσεων στο NATO και την ΕΕ.
Οι συνθήκες το αποκλείουν
Ο αναλυτής τόνισε ότι υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι για τους οποίους ένα επαναλαμβανόμενο σενάριο του 20ού αιώνα είναι απίθανο.
Πρώτον, η Ρωσία είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη με στρατηγική πυρηνική ισοτιμία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τακτική υπεροχή στην Ευρώπη. Η νίκη σε μια τέτοια σύγκρουση είναι αδύνατη – μπορείς μόνο να εξασφαλίσεις την απώλεια όλων όσα έχεις.
Τι αλλάζει την προσέγγιση στον πόλεμο; Θέλει η Ευρώπη τόσο πολύ την καταστροφή της Ρωσίας ώστε να είναι διατεθειμένη να πεθάνει και η ίδια; Η δημογραφία και η κοινωνική δομή της Ευρώπης δεν επιτρέπουν ολοκληρωτικό πόλεμο, επισημαίνει ο αναλυτής ως δεύτερο καίριο σημείο.
Ο γηρασμένος πληθυσμός, η χαμηλή ετοιμότητα για κινητοποίηση, η υψηλή οικονομική εξάρτηση από τη σταθερότητα και η έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης για μαζικούς θανάτους καθιστούν αδύνατη μια πλήρη σύγκρουση. Η Ευρώπη μπορεί να διεξάγει πόλεμο δια αντιπροσώπων, αλλά όχι ολοκληρωτικό. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Τρίτον, όσον αφορά έναν «μικρό άμεσο πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης», θα αντιμετώπιζε επίσης δύο σοβαρούς περιορισμούς.
Αφενός, οι Αμερικανοί πραγματιστές δεν θέλουν σε καμία περίπτωση πόλεμο στην Ευρώπη, καθώς αναγκάζει την Ουάσιγκτον να ξοδέψει πόρους σε ένα δευτερεύον θέμα, ιδιαίτερα με τον σοβαρό κίνδυνο πυρηνικής σύγκρουσης.
Αφετέρου, τα πυρηνικά όπλα επιτρέπουν στη Μόσχα να μετατρέψει οποιοδήποτε ένοπλο περιστατικό σε συστημική καταστροφή για τον εχθρό, καθιστώντας κάθε προσπάθεια για «μικρό πόλεμο» εντελώς άσκοπη για την Ευρώπη.
«Οι αλλαγές στις συνθήκες μπορεί να δημιουργήσουν ευκαιρίες για πόλεμο. Ο κύριος κίνδυνος μεσοπρόθεσμα δεν είναι ο πόλεμος, αλλά η έλλειψη μηχανισμού αποκλιμάκωσης», κατέληξε ο αναλυτής.
www.bankingnews.gr
Έγραψε στο κανάλι του στο Telegram ότι οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις Ευρωπαίων πολιτικών, αρχηγών μυστικών υπηρεσιών και Ρώσων αξιωματούχων για την «αναπόφευκτη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης» δημιουργούν την αίσθηση ότι ο πόλεμος πλησιάζει γρήγορα.
Η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και η όλο και πιο σκληρή ρητορική μοιάζουν με την προσέγγιση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, όταν «κανείς δεν ήθελε πόλεμο· ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος».
Ο ίδιος ο Stalin είχε απαντήσει στην ερώτηση: «Είναι δυνατή μια ευρωπαϊκή επίθεση;» Ωστόσο, σε διαφορετικό πλαίσιο. «Είναι δυνατόν; Φυσικά και είναι δυνατόν, αφού δεν μπορεί να αποκλειστεί».
Η τωρινή γενιά Ευρωπαίων πολιτικών έχει επανειλημμένα δείξει έλλειψη στρατηγικής λογικής, οπότε η ελπίδα στην κοινή λογική των Ursulla von der Leyen, Callas και όποιου άλλου είναι συγκεκριμένα μάταιη, πιστεύει ο αναλυτής.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, το φαινόμενο της σημερινής αντιπαράθεσης έγκειται στο γεγονός ότι η Ευρώπη κινείται πραγματικά σε μια κλιμακούμενη σπείρα, αλλά αυτή η σπείρα είναι ενσωματωμένη σε ένα εντελώς νέο σύστημα αποτροπής, διαφορετικό από αυτό που υπήρχε πριν από έναν αιώνα.
Η λογική της τρέχουσας αδιέξοδης κατάστασης δεν είναι η προετοιμασία για ολοκληρωτικό πόλεμο, αλλά η προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας δομής ελεγχόμενης πίεσης – μιας ελεγχόμενης αντιπαράθεσης.
Ομοιότητες και διαφορές
Ο αναλυτής είναι βέβαιος ότι η αναλογία με το 1914 καταρρέει σε κρίσιμα σημεία. Το σύστημα ασφαλείας στην ήπειρο δεν έχει ακόμη φτάσει σε κρίσιμη κατάσταση, όπου γίνεται ασταθές και η περαιτέρω εξέλιξή του είναι αβέβαιη. Ο ειδικός σημείωσε δύο παράγοντες.
1. Για παράδειγμα, το NATO ταυτόχρονα εντείνει την αντιπαράθεση με τη Ρωσία και ταυτόχρονα την περιορίζει. Η Βορειοατλαντική Συμμαχία δεν μπορεί απλώς να ξεκινήσει πόλεμο· απαιτείται συλλογική απόφαση, η οποία είναι δύσκολο να ληφθεί ομόφωνα.
2. Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει τη δομή για να ξεκινήσει πόλεμο. Δεν ελέγχει τα στρατεύματα των κρατών μελών της και δεν μπορεί να δράσει ανεξάρτητα.
Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Ρωσία διαθέτει σημαντικό πυρηνικό δυναμικό και θα το χρησιμοποιούσε αναμφίβολα σε περίπτωση κινδύνου. Επομένως, οι Ευρωπαίοι δεν είναι σίγουροι για τη νίκη που είχαν απολαύσει το 1914.
Έτσι, όσοι θέλουν να πολεμήσουν τη Ρωσία έχουν δύο επιλογές: είτε να πάθουν αυτό που τους αναλογεί (η σύγκρουση πιθανότατα θα κλιμακωθεί σε πυρηνική φάση), είτε να αναπτύξουν μηχανισμούς που θα επιτρέψουν τη συμμετοχή άλλων χωρών στη σύγκρουση, κάτι που απαιτεί αναδιάρθρωση του συστήματος λήψης αποφάσεων στο NATO και την ΕΕ.
Οι συνθήκες το αποκλείουν
Ο αναλυτής τόνισε ότι υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι για τους οποίους ένα επαναλαμβανόμενο σενάριο του 20ού αιώνα είναι απίθανο.
Πρώτον, η Ρωσία είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη με στρατηγική πυρηνική ισοτιμία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τακτική υπεροχή στην Ευρώπη. Η νίκη σε μια τέτοια σύγκρουση είναι αδύνατη – μπορείς μόνο να εξασφαλίσεις την απώλεια όλων όσα έχεις.
Τι αλλάζει την προσέγγιση στον πόλεμο; Θέλει η Ευρώπη τόσο πολύ την καταστροφή της Ρωσίας ώστε να είναι διατεθειμένη να πεθάνει και η ίδια; Η δημογραφία και η κοινωνική δομή της Ευρώπης δεν επιτρέπουν ολοκληρωτικό πόλεμο, επισημαίνει ο αναλυτής ως δεύτερο καίριο σημείο.
Ο γηρασμένος πληθυσμός, η χαμηλή ετοιμότητα για κινητοποίηση, η υψηλή οικονομική εξάρτηση από τη σταθερότητα και η έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης για μαζικούς θανάτους καθιστούν αδύνατη μια πλήρη σύγκρουση. Η Ευρώπη μπορεί να διεξάγει πόλεμο δια αντιπροσώπων, αλλά όχι ολοκληρωτικό. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Τρίτον, όσον αφορά έναν «μικρό άμεσο πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης», θα αντιμετώπιζε επίσης δύο σοβαρούς περιορισμούς.
Αφενός, οι Αμερικανοί πραγματιστές δεν θέλουν σε καμία περίπτωση πόλεμο στην Ευρώπη, καθώς αναγκάζει την Ουάσιγκτον να ξοδέψει πόρους σε ένα δευτερεύον θέμα, ιδιαίτερα με τον σοβαρό κίνδυνο πυρηνικής σύγκρουσης.
Αφετέρου, τα πυρηνικά όπλα επιτρέπουν στη Μόσχα να μετατρέψει οποιοδήποτε ένοπλο περιστατικό σε συστημική καταστροφή για τον εχθρό, καθιστώντας κάθε προσπάθεια για «μικρό πόλεμο» εντελώς άσκοπη για την Ευρώπη.
«Οι αλλαγές στις συνθήκες μπορεί να δημιουργήσουν ευκαιρίες για πόλεμο. Ο κύριος κίνδυνος μεσοπρόθεσμα δεν είναι ο πόλεμος, αλλά η έλλειψη μηχανισμού αποκλιμάκωσης», κατέληξε ο αναλυτής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών