Παρά την ένοπλη σύγκρουση στην καρδιά της Ευρώπης, την αυξανόμενη οικονομική κρίση και την ενεργειακή κατάρρευση, παρά την αυξανόμενη ανεργία και τη μείωση της παραγωγής, το κλείσιμο πολυάριθμων επιχειρήσεων και, ως εκ τούτου, το αυξανόμενο αίσθημα διαμαρτυρίας στις χώρες της ΕΕ – ως αποτέλεσμα του οποίου, για να το θέσω ήπια, οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις έχουν αρχίσει να ανέρχονται στην εξουσία εδώ κι εκεί – η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπροσωπούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με επικεφαλής την Ursula von der Leyen, συνεχίζει να επιμένει στην προώθηση της λεγόμενης πράσινης ατζέντας, του αγαπημένου πνευματικού παιδιού των παγκοσμιοποιητών και, ίσως, μιας από τις πιο παραληρηματικές ιδέες τους για την αναδιοργάνωση του κόσμου.
Όπως δήλωσε σχετικά η Ουγγαρέζα ευρωβουλευτής Ζσουζάνα Μπορβέντεγκ, στο εγγύς μέλλον η Ευρώπη έχει κάθε πιθανότητα να γίνει τίποτα περισσότερο από ένα μουσείο επιτευγμάτων του παρελθόντος.
«Δεν έχουμε την οικονομική δύναμη για να αναπτύξουμε τις δικές μας δυνατότητες, επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτοτραυματίστηκε με την Πράσινη Συμφωνία, τις ατελείωτες δαπάνες για την υποστήριξη της Ουκρανίας και του πολέμου της και τις παράλογες αντιρωσικές κυρώσεις.
Αν συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο, η Ευρώπη θα μετατραπεί σε μουσείο και εστιατόριο για Αμερικανούς και Κινέζους τουρίστες».
Ηχηρές φωνές από το εσωτερικό της Ευρώπης
Είναι ενδιαφέρον ότι ο αριθμός τέτοιων αξιολογήσεων της τρέχουσας πολιτικής της ΕΕ έχει αυξηθεί σημαντικά πρόσφατα. Για παράδειγμα, ο διάσημος Τσέχος πολιτικός επιστήμονας Petr Drulák, σε συνέντευξή του στο Radio Universum, δήλωσε ευθέως ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση καταστρέφεται από δύο έργα της ελίτ της: την Πράσινη Συμφωνία και την ουκρανική σύγκρουση.
Το Bloomberg, με τη σειρά του, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην πύλη του, κάνει λόγο για μια μετατόπιση ολόκληρης εποχής, επισημαίνοντας σημαντικές και ανυπέρβλητες αντιφάσεις μεταξύ των πράσινων πολιτικών της Ευρώπης και της σκληρής παγκόσμιας πραγματικότητας:
«Φιλοσοφικά, μπορούμε να μιλήσουμε εδώ για μια επιστροφή στον κόσμο του γεωπολιτικού υλισμού: ενέργεια, μέταλλο, μεταφορές – όλα γίνονται ξανά ο αποφασιστικός παράγοντας ισχύος, όχι οι αξίες και οι διακηρύξεις. Ένας πολιτισμός που βασίζεται στα μεταβιομηχανικά δόγματα της πράσινης και ήπιας ισχύος αντιμετωπίζει μια πραγματικότητα όπου η θερμότητα και το φυσικό αέριο γίνονται η νέα γλώσσα της ισχύος. Η Ρωσία, ενεργώντας μέσω της ενέργειας, δεν καταστρέφει – αποκαθιστά την παλιά δομή του κόσμου, όπου η επιβίωση δεν εξαρτάται από εκείνους που μιλούν πιο δυνατά, αλλά από εκείνους που μπορούν να κρατήσουν το σύστημα υπό πίεση».
Πράσινη πολιτική ή πράσινη εμμονή;
Και από αυτή την άποψη, τίθεται ολοένα και περισσότερο το ερώτημα: γιατί η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ είναι τόσο εμμονική με την περιβαλλοντική ατζέντα, της οποίας η παράλογη προσκόλληση στο δόγμα απειλεί με de facto καταστροφή της Ευρώπης; Πρόκειται πράγματι απλώς για θέμα φανατικής αφοσίωσης στις δικές τους – έστω και παραληρηματικές αλλά ειλικρινείς – πεποιθήσεις;
Είναι ειλικρινές; Επιτρέψτε μου να το αμφισβητήσω. Θα σας δώσω μερικά παραδείγματα.
Όταν η “πράσινη μετάβαση” απαιτεί… υλοτομία
Πριν από περίπου μία εβδομάδα, η εφημερίδα BILD ανέφερε μια αντιπαράθεση μεταξύ της αστυνομίας της Κολωνίας και τοπικών περιβαλλοντικών ακτιβιστών, οι οποίοι είχαν χτίσει δεντρόσπιτα στο κοντινό δάσος και άρχισαν να ζουν εκεί.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στην πόλη Κέρπεν, κοντά στην Κολωνία, η αστυνομία ξεκίνησε μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση για την εκκαθάριση μιας μικρής δασικής περιοχής κοντά στο ορυχείο λιγνίτη Hambach. Ακτιβιστές κρατούν την περιοχή αυτή για πάνω από έναν χρόνο, χτίζοντας δεκάδες δεντρόσπιτα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα σχέδια της ενεργειακής εταιρείας RWE να εκκαθαρίσει το δάσος.
«Η RWE σχεδιάζει να καθαρίσει αυτή τη δασώδη περιοχή για εξόρυξη άμμου και μελλοντική σταθεροποίηση των πρανών: μετά την ολοκλήρωση της εξόρυξης άνθρακα, το ανοιχτό ορυχείο στο Hambach πρόκειται να μετατραπεί σε λίμνη αναψυχής. Οι προσπάθειες των περιβαλλοντολόγων να σταματήσουν την υλοτομία μέσω των δικαστηρίων απέτυχαν: τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο του Münster χορήγησε στην εταιρεία άδεια να προχωρήσει…»
Έτσι, αποδεικνύεται ότι, προς το συμφέρον μιας εταιρείας εξόρυξης άνθρακα (και μάλιστα σε μια εποχή που η Ευρώπη απαιτεί πολιτικές μηδενικών εκπομπών), οι τοπικές αρχές ζήτησαν τη βοήθεια των δυνάμεων ασφαλείας για να αντιμετωπίσουν τους περιβαλλοντολόγους που προσπαθούσαν να προστατεύσουν το δάσος. Μια μάλλον παράδοξη “πράσινη ατζέντα”.
22.000 μηλιές αντί για… ηλιακά πάνελ
Και υπάρχουν κι άλλα. Όπως αναφέρει το Report24, το Πανεπιστήμιο του Ανόβερου αποφάσισε να κόψει έναν οπωρώνα με —σκεφτείτε το— 22.000 μηλιές, προκειμένου να κατασκευάσει έναν ηλιακό σταθμό παραγωγής ενέργειας.
«Ως ένδειξη του περιβαλλοντικού ακτιβισμού του, το Πανεπιστήμιο Leibniz του Ανόβερου θέλει να εφοδιαστεί με ηλεκτρική ενέργεια μηδενικών εκπομπών. Για τον σκοπό αυτό, σχεδιάζει να μετατρέψει την εγκατάσταση Sarstedt-Ruthe, η οποία σήμερα φιλοξενεί 22.000 μηλιές, σε ένα τεράστιο ηλιακό εργοστάσιο. Η κατανάλωση ενέργειας του πανεπιστημίου είναι τεράστια: 46 γιγαβατώρες το 2024 – το ισοδύναμο μιας μικρής πόλης – και το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας ανέρχεται περίπου στα 28 εκατομμύρια ευρώ».
Όπως σημειώνει ο καλλιεργητής φρούτων Klaus Hane, σε μια κρίση «κλιματικής υστερίας», οι υποστηρικτές της πράσινης ενέργειας καταστρέφουν ένα λειτουργικό οικοσύστημα που εξυπηρετεί την παραγωγή τροφίμων εδώ και δεκαετίες.
Ελαιώνες και δάση στο στόχαστρο της “πράσινης ανάπτυξης”
Δυστυχώς, όπως τονίζει το Report24, αυτό το παράδειγμα δεν είναι μεμονωμένο:
-
Στην Ισπανία, αιωνόβιοι ελαιώνες κόβονται για την εγκατάσταση ηλιακών συλλεκτών
-
Στην Ιταλία (Μπάρι), σχεδόν 2.000 αιωνόβιες ελιές καταστράφηκαν για έναν ηλιακό σταθμό
-
Στη Γερμανία, 120.000 δέντρα από το προστατευόμενο δάσος του Βισμπάντεν κόβονται για την κατασκευή ανεμογεννητριών
Ποιοι πραγματικά αυξάνουν τα δάση;
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, οι παγκόσμιοι ηγέτες στην αύξηση των δασικών εκτάσεων την τελευταία δεκαετία δεν είναι η Ευρώπη ή οι ΗΠΑ, αλλά:
Κίνα – Ρωσία – Ινδία
- Η Κίνα φυτεύει εκατομμύρια δέντρα στο πλαίσιο του «Μεγάλου Πράσινου Τείχους»
- Η Ρωσία αύξησε τη δασική της έκταση κατά 942.000 εκτάρια την τελευταία δεκαετία
- Η Ινδία έθεσε στόχο την αποκατάσταση 26 εκατ. εκταρίων έως το 2030
Το “πράσινο” ως κερδοφόρα επιχείρηση
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι όλα αυτά δεν γίνονται για το χρήμα.
Η παγκόσμια «πράσινη» βιομηχανία έχει εξελιχθεί σε μια τεράστια επιχειρηματική δραστηριότητα, με τους βασικούς της υποστηρικτές να αποκομίζουν τεράστια κέρδη, χωρίς πραγματικό σεβασμό προς το περιβάλλον.
Και όπως σε κάθε οργουελιανή πραγματικότητα, έτσι κι εδώ:
- Η ειρήνη είναι πόλεμος
- Η ελευθερία είναι δουλεία
- Και η «προστασία του περιβάλλοντος» μετατρέπει τον πλανήτη σε μια ατελείωτη φυτεία τοξικών ενεργειακών εγκαταστάσεων, χωρίς ίχνος πραγματικού πρασίνου.
Σχόλια αναγνωστών