Ο ιστορικός Niall Ferguson επισημαίνει: «Η Γερμανία χρειάζεται πραγματικό επανεξοπλισμό. Η διαφθορά στις ΗΠΑ βρίσκεται σε πρωτοφανή επίπεδα».
\Ταράζει τα νερά της διεθνούς πολιτικής ο διάσημος ιστορικός Niall Ferguson…
Σε συνέντευξή του στην Corriere della Serra, ο Ferguson προτείνει με έμφαση ότι η Ευρώπη θα πρέπει να αναγνωρίσει ρεαλιστικά την κατάσταση στην Ουκρανία και να εξετάσει το ενδεχόμενο εδαφικών παραχωρήσεων προς τον Putin, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ζουν σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τις πραγματικές προκλήσεις ασφαλείας και στρατηγικής.
Ο Βρετανός στέκεται απέναντι στην ευρωπαϊκή αφέλεια και επισημαίνει ότι η διπλωματία και η ρεαλιστική στρατηγική είναι πλέον πιο αναγκαίες από ποτέ, ενώ η στάση των ΗΠΑ και του Trump παραμένει καθοριστική για το μέλλον της περιοχής.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Niall Ferguson, «το καλύτερο είναι εχθρός του καλού.
Σε αντίθεση με όσα γράφουν τα μέσα ενημέρωσης, το σχέδιο αποτελεί μια λογική βάση για διαπραγματεύσεις.
Οι δημοσιογράφοι παραπονιούνται, όπως έκαναν και με το σχέδιο των 20 σημείων για τη Γάζα.
Αλλά οι πόλεμοι δεν τελειώνουν με άρθρα, τελειώνουν είτε με νίκη είτε με συμβιβασμό.
Το σχέδιο επιβεβαιώνει την κυριαρχία της Ουκρανίας, προσφέρει στο Κίεβο εγγυήσεις ασφάλειας που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και προβλέπει την ανοικοδόμηση της χώρας.
Φυσικά, οι εδαφικές παραχωρήσεις και η αμνηστία για τα εγκλήματα πολέμου είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές, αλλά αν κάποιος θέλει να πάρει πίσω τα εδάφη που κατέχει ο Putin, πρέπει να κερδίσει τον πόλεμο.
Ρεαλιστικά, η Ουκρανία δεν ήταν ποτέ σε θέση να νικήσει τη Ρωσία.
Οι επικριτές πρέπει να αναγνωρίσουν ότι ο Πρόεδρος Trump παίρνει κάποια ρίσκα.
Δεν πιστεύω ότι είναι προς το συμφέρον του ουκρανικού λαού να παραταθεί ο πόλεμος για έναν ακόμη χρόνο.
Ελπίζω ο Zelensky να χρησιμοποιήσει την ευγλωττία του για να εξηγήσει γιατί τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.
Οι Ουκρανοί έχουν αγωνιστεί ηρωικά για την ανεξαρτησία τους.
Ήρθε η ώρα να εδραιώσουν όσα έχουν επιτύχει μέσω της διπλωματίας».
Σύμφωνα με τον ιστορικό, «Ο Trump μισεί τους Ευρωπαίους και τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Με τις πολιτικές του, αναγκάζει τους Ευρωπαίους να σταματήσουν να απαιτούν στρατηγική αυτονομία και να κάνουν επιτέλους κάτι ουσιαστικό για να την επιτύχουν.
Η Ευρώπη είναι ο μεγάλος χαμένος αυτής της εποχής, όχι μόνο λόγω του Trump, αλλά και λόγω της Κίνας, που καταστρέφει την ευρωπαϊκή οικονομία.
Δυστυχώς, η ΕΕ δεν έχει ακόμη δώσει επαρκείς απαντήσεις».
Επίσης, σημειώνει ο Ferguson, «η Γερμανία χρειάζεται επανεξοπλισμό, αλλά όχι αυτόν που βλέπουμε σήμερα, που θα ωφελήσει μόνο εταιρείες όπως η Rheinmetall και μερικές άλλες με παλιά συμβόλαια οπλικών συστημάτων από τη δεκαετία του 1990.
Πρέπει να κινητοποιηθεί ολόκληρη η γερμανική οικονομία για την παραγωγή εκατομμυρίων drones, κάτι που θα άλλαζε τη στρατηγική ισορροπία στην Ευρώπη. Το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι ο Trump, αλλά η ίδια.
Βλέπω μια Ευρώπη σε ψευδαισθήσεις, που ελπίζει κρυφά ότι, μόλις ο Trump αναλάβει ξανά, θα εμφανιστεί ένας Δημοκρατικός πρόεδρος να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί.
Από την άλλη, πρέπει να αναρωτηθούμε αν όλα θα ήταν καλύτερα με την Kamala Harris. Δύσκολα θα πίστευα κάτι τέτοιο.
Στην εξωτερική πολιτική, τα προβλήματα του Trump ήταν αποτέλεσμα των λαθών της κυβέρνησης Biden στην Ουκρανία, τη Γάζα και τη Μέση Ανατολή.
Οικονομικά, οι δασμοί δεν είχαν τόσο σοβαρές συνέπειες όσο προβλεπόταν.
Δεν λέω ότι οι ριζοσπαστικές επιλογές του Trump δεν έχουν κόστος - θα γίνει πιο ορατό του χρόνου.
Αλλά η ανάγκη για καταστροφική δράση υπήρχε εδώ και καιρό».
Δασμοί, παγκοσμιοποίηση και Κίνα
Σύμφωνα με τον Ferguson, «Οι δασμοί του πρώτου τετάρτου του αιώνα ήταν αναγκαίοι για τις ΗΠΑ, ειδικά απέναντι σε Κίνα, Ινδία, Βραζιλία και την ΕΕ.
Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι ενδιαφέρονται κυρίως για τα δικά τους συμφέροντα.
Ο Trump αμφισβήτησε την παγκοσμιοποίηση και το υπάρχον σύστημα, βρίσκοντας ανταπόκριση στις περιοχές που είδαν εκατομμύρια βιομηχανικές θέσεις να χάνονται μετά την είσοδο της Κίνας στον ΠΟΕ».
Σε ό,τι αφορά το αν η προσέγγιση του Trump θα λειτουργήσει, ο Ferguson σημειώνει: «Δεν ξέρω. Δεν πιστεύω ότι θα δούμε σημαντική αναβιομηχάνιση στις ΗΠΑ, και θα έχει κόστος για τους καταναλωτές.
Η πλήρης απεξάρτηση από την Κίνα θα χρειαστεί πάνω από τρία χρόνια.
Ωστόσο, ο Trump είναι ο μόνος που προσφέρει ριζοσπαστικές λύσεις».
«Ο Trump δεν είναι ο πρώτος που επεκτείνει την εκτελεστική εξουσία, το κάνουν όλοι οι πρόεδροι από την εποχή του Franklin D. Roosevelt.
Η διαφθορά στο Οργανισμό Trump είναι τεράστια, πρωτοφανής εδώ και πάνω από έναν αιώνα, με ανοικτή δωροδοκία, κρυπτονομίσματα και προνομιακές συμφωνίες. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα του Trump.
«Ο Trump ήταν ψυχρός και κλειστός με τον Xi Jinping και τον Putin.
Δεν είναι τέλειος, αλλά η Μέση Ανατολή είναι καλύτερη από ό,τι πριν τρία χρόνια.
Η πολιτική του για τη Μέση Ανατολή εγκρίθηκε από τον ΟΗΕ και αναβίωσε τις Συμφωνίες του Αβραάμ.
Προσπαθεί να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία και να ρυθμίσει τις σχέσεις με την Κίνα».
Πέρα από τα παραπάνω, «Ήμουν ο πρώτος που μίλησα για το Δόγμα Μονρό.
Για πάνω από ένα τέταρτο αιώνα, οι ΗΠΑ δεν είχαν πολιτική για τη Νότια Αμερική.
Η απουσία αυτή δημιούργησε ευκαιρίες για Ρωσία και Κίνα.
Αν πέσει ο Nicolás Maduro στη Βενεζουέλα, θα είναι νίκη για ολόκληρη την περιοχή» καταλήγει ο ιστορικός επιστήμονας.
Ο Niall Ferguson είναι ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους οικονομικούς ιστορικούς. Σκωτσέζικης καταγωγής, συγγραφέας σημαντικών βιβλίων όπως το The Rise of Money: A Financial History of the World, έχει διδάξει στην Οξφόρδη, το Stanford και το Harvard. Τα άρθρα του σε εφημερίδες και στην τηλεόραση προκαλούν πάντα έντονες συζητήσεις. Η παρούσα συνέντευξη προέρχεται από το άρθρο του The Destructor in Chief στην Wall Street Journal, όπου αναγνωρίζει τα εύσημα του Trump, χωρίς να παίρνει το μέρος του.
www.bankingnews.gr
Σε συνέντευξή του στην Corriere della Serra, ο Ferguson προτείνει με έμφαση ότι η Ευρώπη θα πρέπει να αναγνωρίσει ρεαλιστικά την κατάσταση στην Ουκρανία και να εξετάσει το ενδεχόμενο εδαφικών παραχωρήσεων προς τον Putin, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ζουν σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τις πραγματικές προκλήσεις ασφαλείας και στρατηγικής.
Ο Βρετανός στέκεται απέναντι στην ευρωπαϊκή αφέλεια και επισημαίνει ότι η διπλωματία και η ρεαλιστική στρατηγική είναι πλέον πιο αναγκαίες από ποτέ, ενώ η στάση των ΗΠΑ και του Trump παραμένει καθοριστική για το μέλλον της περιοχής.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Niall Ferguson, «το καλύτερο είναι εχθρός του καλού.
Σε αντίθεση με όσα γράφουν τα μέσα ενημέρωσης, το σχέδιο αποτελεί μια λογική βάση για διαπραγματεύσεις.
Οι δημοσιογράφοι παραπονιούνται, όπως έκαναν και με το σχέδιο των 20 σημείων για τη Γάζα.
Αλλά οι πόλεμοι δεν τελειώνουν με άρθρα, τελειώνουν είτε με νίκη είτε με συμβιβασμό.
Το σχέδιο επιβεβαιώνει την κυριαρχία της Ουκρανίας, προσφέρει στο Κίεβο εγγυήσεις ασφάλειας που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και προβλέπει την ανοικοδόμηση της χώρας.
Φυσικά, οι εδαφικές παραχωρήσεις και η αμνηστία για τα εγκλήματα πολέμου είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές, αλλά αν κάποιος θέλει να πάρει πίσω τα εδάφη που κατέχει ο Putin, πρέπει να κερδίσει τον πόλεμο.
Ρεαλιστικά, η Ουκρανία δεν ήταν ποτέ σε θέση να νικήσει τη Ρωσία.
Οι επικριτές πρέπει να αναγνωρίσουν ότι ο Πρόεδρος Trump παίρνει κάποια ρίσκα.
Δεν πιστεύω ότι είναι προς το συμφέρον του ουκρανικού λαού να παραταθεί ο πόλεμος για έναν ακόμη χρόνο.
Ελπίζω ο Zelensky να χρησιμοποιήσει την ευγλωττία του για να εξηγήσει γιατί τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.
Οι Ουκρανοί έχουν αγωνιστεί ηρωικά για την ανεξαρτησία τους.
Ήρθε η ώρα να εδραιώσουν όσα έχουν επιτύχει μέσω της διπλωματίας».
Σύμφωνα με τον ιστορικό, «Ο Trump μισεί τους Ευρωπαίους και τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Με τις πολιτικές του, αναγκάζει τους Ευρωπαίους να σταματήσουν να απαιτούν στρατηγική αυτονομία και να κάνουν επιτέλους κάτι ουσιαστικό για να την επιτύχουν.
Η Ευρώπη είναι ο μεγάλος χαμένος αυτής της εποχής, όχι μόνο λόγω του Trump, αλλά και λόγω της Κίνας, που καταστρέφει την ευρωπαϊκή οικονομία.
Δυστυχώς, η ΕΕ δεν έχει ακόμη δώσει επαρκείς απαντήσεις».
Επίσης, σημειώνει ο Ferguson, «η Γερμανία χρειάζεται επανεξοπλισμό, αλλά όχι αυτόν που βλέπουμε σήμερα, που θα ωφελήσει μόνο εταιρείες όπως η Rheinmetall και μερικές άλλες με παλιά συμβόλαια οπλικών συστημάτων από τη δεκαετία του 1990.
Πρέπει να κινητοποιηθεί ολόκληρη η γερμανική οικονομία για την παραγωγή εκατομμυρίων drones, κάτι που θα άλλαζε τη στρατηγική ισορροπία στην Ευρώπη. Το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι ο Trump, αλλά η ίδια.
Βλέπω μια Ευρώπη σε ψευδαισθήσεις, που ελπίζει κρυφά ότι, μόλις ο Trump αναλάβει ξανά, θα εμφανιστεί ένας Δημοκρατικός πρόεδρος να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί.
Από την άλλη, πρέπει να αναρωτηθούμε αν όλα θα ήταν καλύτερα με την Kamala Harris. Δύσκολα θα πίστευα κάτι τέτοιο.
Στην εξωτερική πολιτική, τα προβλήματα του Trump ήταν αποτέλεσμα των λαθών της κυβέρνησης Biden στην Ουκρανία, τη Γάζα και τη Μέση Ανατολή.
Οικονομικά, οι δασμοί δεν είχαν τόσο σοβαρές συνέπειες όσο προβλεπόταν.
Δεν λέω ότι οι ριζοσπαστικές επιλογές του Trump δεν έχουν κόστος - θα γίνει πιο ορατό του χρόνου.
Αλλά η ανάγκη για καταστροφική δράση υπήρχε εδώ και καιρό».
Δασμοί, παγκοσμιοποίηση και Κίνα
Σύμφωνα με τον Ferguson, «Οι δασμοί του πρώτου τετάρτου του αιώνα ήταν αναγκαίοι για τις ΗΠΑ, ειδικά απέναντι σε Κίνα, Ινδία, Βραζιλία και την ΕΕ.
Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι ενδιαφέρονται κυρίως για τα δικά τους συμφέροντα.
Ο Trump αμφισβήτησε την παγκοσμιοποίηση και το υπάρχον σύστημα, βρίσκοντας ανταπόκριση στις περιοχές που είδαν εκατομμύρια βιομηχανικές θέσεις να χάνονται μετά την είσοδο της Κίνας στον ΠΟΕ».
Σε ό,τι αφορά το αν η προσέγγιση του Trump θα λειτουργήσει, ο Ferguson σημειώνει: «Δεν ξέρω. Δεν πιστεύω ότι θα δούμε σημαντική αναβιομηχάνιση στις ΗΠΑ, και θα έχει κόστος για τους καταναλωτές.
Η πλήρης απεξάρτηση από την Κίνα θα χρειαστεί πάνω από τρία χρόνια.
Ωστόσο, ο Trump είναι ο μόνος που προσφέρει ριζοσπαστικές λύσεις».
«Ο Trump δεν είναι ο πρώτος που επεκτείνει την εκτελεστική εξουσία, το κάνουν όλοι οι πρόεδροι από την εποχή του Franklin D. Roosevelt.
Η διαφθορά στο Οργανισμό Trump είναι τεράστια, πρωτοφανής εδώ και πάνω από έναν αιώνα, με ανοικτή δωροδοκία, κρυπτονομίσματα και προνομιακές συμφωνίες. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα του Trump.
«Ο Trump ήταν ψυχρός και κλειστός με τον Xi Jinping και τον Putin.
Δεν είναι τέλειος, αλλά η Μέση Ανατολή είναι καλύτερη από ό,τι πριν τρία χρόνια.
Η πολιτική του για τη Μέση Ανατολή εγκρίθηκε από τον ΟΗΕ και αναβίωσε τις Συμφωνίες του Αβραάμ.
Προσπαθεί να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία και να ρυθμίσει τις σχέσεις με την Κίνα».
Πέρα από τα παραπάνω, «Ήμουν ο πρώτος που μίλησα για το Δόγμα Μονρό.
Για πάνω από ένα τέταρτο αιώνα, οι ΗΠΑ δεν είχαν πολιτική για τη Νότια Αμερική.
Η απουσία αυτή δημιούργησε ευκαιρίες για Ρωσία και Κίνα.
Αν πέσει ο Nicolás Maduro στη Βενεζουέλα, θα είναι νίκη για ολόκληρη την περιοχή» καταλήγει ο ιστορικός επιστήμονας.
Ο Niall Ferguson είναι ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους οικονομικούς ιστορικούς. Σκωτσέζικης καταγωγής, συγγραφέας σημαντικών βιβλίων όπως το The Rise of Money: A Financial History of the World, έχει διδάξει στην Οξφόρδη, το Stanford και το Harvard. Τα άρθρα του σε εφημερίδες και στην τηλεόραση προκαλούν πάντα έντονες συζητήσεις. Η παρούσα συνέντευξη προέρχεται από το άρθρο του The Destructor in Chief στην Wall Street Journal, όπου αναγνωρίζει τα εύσημα του Trump, χωρίς να παίρνει το μέρος του.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών