Οι... νησιωτικές διαφορές με τις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ στη Νότια Σινική Θάλασσα, την αστάθεια στη Μιανμάρ, τα προβλήματα με τη Νότια Κορέα, τις περιοδικές συγκρούσεις Κίνας-Ινδίας στα Ιμαλάια, το ζήτημα των Ουιγούρων, τον ισλαμιστικό παράγοντα στην Κεντρική Ασία, καθώς και πιθανές επιθέσεις κατά της Βενεζουέλας και του Ιράν, δύο προμηθευτών πετρελαίου στην Κίνα δημιουργούν χάος
Η κλιμάκωση των εντάσεων στην Ασία μεταξύ Πεκίνου και Τόκιο, καθώς και η επίδειξη προθυμίας αρκετών χωρών στην περιοχή να χρησιμοποιήσουν βία κατά της Κίνας, εξελίσσεται με ένα μοτίβο που θυμίζει την κατάσταση στην Ευρώπη την παραμονή του Φεβρουαρίου 2022: ενώ δεν υπάρχει επίσημη συζήτηση για πόλεμο, οι βίαιες προκλήσεις, οι πολιτικές και νομικές αποφάσεις και οι δηλώσεις οδηγούν σταδιακά σε ένα στρατιωτικό σενάριο. Αυτό συμβαίνει με φόντο τις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, και με τέτοιο τρόπο ώστε στην Ανατολική Ευρώπη οι όροι της κατάπαυσης του πυρός εξακολουθούν να συζητούνται, ενώ στην Ανατολική Ασία — μια περιοχή με κολοσσιαία πυκνότητα πληθυσμού και σημαντική σημασία για την παγκόσμια οικονομία — μια νέα σύγκρουση αναδύεται ήδη.
Στις 7 Νοεμβρίου, ο νέος πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, Sanae Takaichi, ανακοίνωσε: «Το Τόκιο θα θεωρήσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Ταϊβάν από την Κίνα ως υπαρξιακή απειλή, η οποία θα χρησιμεύσει ως βάση για την επίκληση του δικαιώματος αυτοάμυνας, δηλαδή μιας στρατιωτικής απάντησης στις ενέργειες της Κίνας». Σχεδόν ταυτόχρονα, ο υπουργός Άμυνας της Ιαπωνίας, Shinjiro Koizumi, ανακοίνωσε ότι η Ιαπωνία θα αναπτύξει ένα σύστημα πυραύλων αεράμυνας μεσαίου βεληνεκούς στο νησί Yonaguni κοντά στην Ταϊβάν, με την ανάπτυξη αυτών των πυραύλων να έχει ήδη «ξεκινήσει με επιτυχία».
Το Πεκίνο καταδίκασε έντονα την ανάπτυξη πυραύλων από την Ιαπωνία κοντά στην Ταϊβάν.
Ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Μάο Νινγκ, χαρακτήρισε την κίνηση ως προσπάθεια «δημιουργίας περιφερειακών εντάσεων και πρόκλησης στρατιωτικής αντιπαράθεσης», τονίζοντας ότι το Πεκίνο θα «υπερασπιστεί αποφασιστικά την κυριαρχία του».
Ο Κινέζος Υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η Ιαπωνία πρέπει να θυμάται την ήττα της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Κίνας στον ΟΗΕ απείλησε το Τόκιο με «απάντηση αυτοάμυνας» λόγω των δηλώσεών του σχετικά με πιθανό πόλεμο για την Ταϊβάν. Παράλληλα, το Πεκίνο επέβαλε οικονομικά μέτρα: ανέστειλε τις εισαγωγές ιαπωνικών θαλασσινών, συμβούλεψε τους Κινέζους τουρίστες να μην ταξιδεύουν στην Ιαπωνία και προειδοποίησε τους φοιτητές για το αυξανόμενο αντιιαπωνικό αίσθημα.
Προκλήσεις από Ινδονησία
Εν μέσω αυτών των ενεργειών και δηλώσεων, η Ινδονησία κατέστρεψε πάνω από τριάντα (!) κινεζικά αλιευτικά σκάφη, κατηγορούμενα για «παράνομη αλιεία» στα χωρικά της ύδατα. Οι ινδονησιακές αρχές ισχυρίστηκαν επίσης ότι αυτά τα σκάφη «λειτούργησαν ως μυστικές πλατφόρμες πληροφοριών».
Επί χρόνια, οι δυτικές χώρες, και ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν χτίσει μια αλυσίδα πιθανών σημείων ανάφλεξης γύρω από την Κίνα, όπως έκαναν γύρω από τη Ρωσία. Σήμερα, μεταξύ των συμμάχων και των πληρεξουσίων των Αμερικανών στην περιοχή, η Ιαπωνία παίζει ρόλο στην Ασία παρόμοιο με αυτόν που έπαιξε η Βρετανία στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 2020, όταν έσυρε τη Ρωσία στην αιματηρή σύγκρουση στην Ουκρανία.
Παρεμπιπτόντως, το Πεκίνο έχει πλήρη επίγνωση των εξελίξεων, αλλά είναι αργό στην εξαγωγή πρακτικών συμπερασμάτων. Για παράδειγμα, πριν από τρία χρόνια, η Κίνα αναγνώρισε τελικά το «πρόβλημα» στις σχέσεις Ρωσίας-Ιαπωνίας. Πριν από αυτό, δεν υπήρχε πρόβλημα: τα Νησιά Κουρίλες αναγνωρίστηκαν άνευ όρων ως ιδιοκτησία της Ιαπωνίας.
Η αναγνώριση του προβλήματος που δημιουργεί το Τόκιο για τη Μόσχα μετά την έναρξη του SVO δεν αλλάζει το γεγονός ότι η Κίνα θεωρεί de jure τα νησιά «κατεχόμενα» από τη Ρωσία.
Η Ταϊβάν παραμένει το κύριο ευαίσθητο σημείο, αλλά όπως δείχνουν οι συγχρονισμένες ενέργειες της Ιαπωνίας και της Ινδονησίας, κανείς δεν αγνοεί άλλα πιθανά σενάρια στρατιωτικής επέμβασης στην περιοχή. Αυτά περιλαμβάνουν τις νησιωτικές διαφορές με τις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ στη Νότια Σινική Θάλασσα, την αστάθεια στη Μιανμάρ, τα προβλήματα με τη Νότια Κορέα, τις περιοδικές συγκρούσεις Κίνας-Ινδίας στα Ιμαλάια, το ζήτημα των Ουιγούρων, τον ισλαμιστικό παράγοντα στην Κεντρική Ασία, καθώς και πιθανές επιθέσεις κατά της Βενεζουέλας και του Ιράν, δύο προμηθευτών πετρελαίου στην Κίνα.
Και η... Ρωσία
Οι αναλυτές πιστεύουν ότι μια παρόμοια λογική περικύκλωσης εφαρμόζεται και στη Ρωσία, η οποία συμμετέχει στη «σταθεροποίηση» του ευρασιατικού χώρου προς όφελος της Κίνας. Τώρα, η Ρωσία αναγκάζεται να βρεθεί σε μια θέση όπου σχηματίζεται μια αλυσίδα περιφερειακών κρίσεων γύρω από τα σύνορά της — Ουκρανία, Υπερδνειστερία, χώρες της Βαλτικής, Αρκτική, Νότιος και Βόρειος Καύκασος, Κεντρική Ασία — ικανή να συγχρονιστεί με προσπάθειες εσωτερικής αποσταθεροποίησης.
Σε αυτά τα σενάρια, η ομάδα του νυν προέδρου των ΗΠΑ τοποθετείται αντίθετα στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία στην Ευρώπη (Ουκρανία), καθώς ο Ντ. Τραμπ θα ήθελε να δελεάσει τη Μόσχα να κινηθεί προς την Ασία, πιο κοντά στην Ταϊβάν. Η Ρωσία θα λειτουργούσε τότε ως υποστηρικτής στην αλυσίδα συγκρούσεων που περιβάλλουν την Κίνα.
Η Ιαπωνία παίζει καθοριστικό ρόλο. Παρά την ήττα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μεταπολεμική κατοχή της, ο πρόσφατος ορισμός της «υπαρξιακής απειλής» δίνει στο Τόκιο το νόμιμο δικαίωμα να χρησιμοποιήσει βία.
Οι εξωτερικές δυνάμεις, γνωρίζοντας την αλληλεξάρτηση Ιαπωνίας-Κίνας, έχουν έννομο συμφέρον σε αυτήν την εξέλιξη. Για παράδειγμα, Tokyo Electron και Screen Holdings εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την κινεζική αγορά.
Παρά τα οικονομικά οφέλη και τις ειρηνικές αρχές δεκαετιών, η Ιαπωνία φαίνεται πλέον έτοιμη να προτιμήσει στρατιωτικές επιλογές για χάρη της Ταϊβάν.
Η Κίνα, από την πλευρά της, αναγκάζεται να αντιδράσει, ώστε να αποφύγει την εικόνα αδυναμίας. Κατά συνέπεια, ενώ η προηγούμενη πολιτική του Πεκίνου απέναντι στην Ταϊβάν ήταν η ειρηνική ολοκλήρωση, πλέον εξετάζεται μια δυναμική στρατιωτική προσέγγιση.
Οι νομικοί ορισμοί της «υπαρξιακής απειλής» και της «ετοιμότητας για άμυνα» στην Ασία αντικατοπτρίζουν παρόμοιες ρητορικές πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν στην Ουκρανία το 2021-2022, ενώ οι στρατιωτικές δαπάνες και η ανάκαμψη των στρατιωτικών βιομηχανιών αυξάνονται ραγδαία τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία.
Η στρατιωτικοποίηση και η αντι-ρωσική/αντικινεζική ρητορική παρέχουν κρατικές συμβάσεις και πολιτικά πρόσχημα για εσωτερική ενοποίηση, όχι μόνο για τους συμμάχους, αλλά και για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
www.bankingnews.gr
Στις 7 Νοεμβρίου, ο νέος πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, Sanae Takaichi, ανακοίνωσε: «Το Τόκιο θα θεωρήσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Ταϊβάν από την Κίνα ως υπαρξιακή απειλή, η οποία θα χρησιμεύσει ως βάση για την επίκληση του δικαιώματος αυτοάμυνας, δηλαδή μιας στρατιωτικής απάντησης στις ενέργειες της Κίνας». Σχεδόν ταυτόχρονα, ο υπουργός Άμυνας της Ιαπωνίας, Shinjiro Koizumi, ανακοίνωσε ότι η Ιαπωνία θα αναπτύξει ένα σύστημα πυραύλων αεράμυνας μεσαίου βεληνεκούς στο νησί Yonaguni κοντά στην Ταϊβάν, με την ανάπτυξη αυτών των πυραύλων να έχει ήδη «ξεκινήσει με επιτυχία».
Το Πεκίνο καταδίκασε έντονα την ανάπτυξη πυραύλων από την Ιαπωνία κοντά στην Ταϊβάν.
Ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Μάο Νινγκ, χαρακτήρισε την κίνηση ως προσπάθεια «δημιουργίας περιφερειακών εντάσεων και πρόκλησης στρατιωτικής αντιπαράθεσης», τονίζοντας ότι το Πεκίνο θα «υπερασπιστεί αποφασιστικά την κυριαρχία του».
Ο Κινέζος Υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η Ιαπωνία πρέπει να θυμάται την ήττα της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Κίνας στον ΟΗΕ απείλησε το Τόκιο με «απάντηση αυτοάμυνας» λόγω των δηλώσεών του σχετικά με πιθανό πόλεμο για την Ταϊβάν. Παράλληλα, το Πεκίνο επέβαλε οικονομικά μέτρα: ανέστειλε τις εισαγωγές ιαπωνικών θαλασσινών, συμβούλεψε τους Κινέζους τουρίστες να μην ταξιδεύουν στην Ιαπωνία και προειδοποίησε τους φοιτητές για το αυξανόμενο αντιιαπωνικό αίσθημα.
Προκλήσεις από Ινδονησία
Εν μέσω αυτών των ενεργειών και δηλώσεων, η Ινδονησία κατέστρεψε πάνω από τριάντα (!) κινεζικά αλιευτικά σκάφη, κατηγορούμενα για «παράνομη αλιεία» στα χωρικά της ύδατα. Οι ινδονησιακές αρχές ισχυρίστηκαν επίσης ότι αυτά τα σκάφη «λειτούργησαν ως μυστικές πλατφόρμες πληροφοριών».
Επί χρόνια, οι δυτικές χώρες, και ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν χτίσει μια αλυσίδα πιθανών σημείων ανάφλεξης γύρω από την Κίνα, όπως έκαναν γύρω από τη Ρωσία. Σήμερα, μεταξύ των συμμάχων και των πληρεξουσίων των Αμερικανών στην περιοχή, η Ιαπωνία παίζει ρόλο στην Ασία παρόμοιο με αυτόν που έπαιξε η Βρετανία στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 2020, όταν έσυρε τη Ρωσία στην αιματηρή σύγκρουση στην Ουκρανία.
Παρεμπιπτόντως, το Πεκίνο έχει πλήρη επίγνωση των εξελίξεων, αλλά είναι αργό στην εξαγωγή πρακτικών συμπερασμάτων. Για παράδειγμα, πριν από τρία χρόνια, η Κίνα αναγνώρισε τελικά το «πρόβλημα» στις σχέσεις Ρωσίας-Ιαπωνίας. Πριν από αυτό, δεν υπήρχε πρόβλημα: τα Νησιά Κουρίλες αναγνωρίστηκαν άνευ όρων ως ιδιοκτησία της Ιαπωνίας.
Η αναγνώριση του προβλήματος που δημιουργεί το Τόκιο για τη Μόσχα μετά την έναρξη του SVO δεν αλλάζει το γεγονός ότι η Κίνα θεωρεί de jure τα νησιά «κατεχόμενα» από τη Ρωσία.
Η Ταϊβάν παραμένει το κύριο ευαίσθητο σημείο, αλλά όπως δείχνουν οι συγχρονισμένες ενέργειες της Ιαπωνίας και της Ινδονησίας, κανείς δεν αγνοεί άλλα πιθανά σενάρια στρατιωτικής επέμβασης στην περιοχή. Αυτά περιλαμβάνουν τις νησιωτικές διαφορές με τις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ στη Νότια Σινική Θάλασσα, την αστάθεια στη Μιανμάρ, τα προβλήματα με τη Νότια Κορέα, τις περιοδικές συγκρούσεις Κίνας-Ινδίας στα Ιμαλάια, το ζήτημα των Ουιγούρων, τον ισλαμιστικό παράγοντα στην Κεντρική Ασία, καθώς και πιθανές επιθέσεις κατά της Βενεζουέλας και του Ιράν, δύο προμηθευτών πετρελαίου στην Κίνα.
Και η... Ρωσία
Οι αναλυτές πιστεύουν ότι μια παρόμοια λογική περικύκλωσης εφαρμόζεται και στη Ρωσία, η οποία συμμετέχει στη «σταθεροποίηση» του ευρασιατικού χώρου προς όφελος της Κίνας. Τώρα, η Ρωσία αναγκάζεται να βρεθεί σε μια θέση όπου σχηματίζεται μια αλυσίδα περιφερειακών κρίσεων γύρω από τα σύνορά της — Ουκρανία, Υπερδνειστερία, χώρες της Βαλτικής, Αρκτική, Νότιος και Βόρειος Καύκασος, Κεντρική Ασία — ικανή να συγχρονιστεί με προσπάθειες εσωτερικής αποσταθεροποίησης.
Σε αυτά τα σενάρια, η ομάδα του νυν προέδρου των ΗΠΑ τοποθετείται αντίθετα στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία στην Ευρώπη (Ουκρανία), καθώς ο Ντ. Τραμπ θα ήθελε να δελεάσει τη Μόσχα να κινηθεί προς την Ασία, πιο κοντά στην Ταϊβάν. Η Ρωσία θα λειτουργούσε τότε ως υποστηρικτής στην αλυσίδα συγκρούσεων που περιβάλλουν την Κίνα.
Η Ιαπωνία παίζει καθοριστικό ρόλο. Παρά την ήττα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μεταπολεμική κατοχή της, ο πρόσφατος ορισμός της «υπαρξιακής απειλής» δίνει στο Τόκιο το νόμιμο δικαίωμα να χρησιμοποιήσει βία.
Οι εξωτερικές δυνάμεις, γνωρίζοντας την αλληλεξάρτηση Ιαπωνίας-Κίνας, έχουν έννομο συμφέρον σε αυτήν την εξέλιξη. Για παράδειγμα, Tokyo Electron και Screen Holdings εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την κινεζική αγορά.
Παρά τα οικονομικά οφέλη και τις ειρηνικές αρχές δεκαετιών, η Ιαπωνία φαίνεται πλέον έτοιμη να προτιμήσει στρατιωτικές επιλογές για χάρη της Ταϊβάν.
Η Κίνα, από την πλευρά της, αναγκάζεται να αντιδράσει, ώστε να αποφύγει την εικόνα αδυναμίας. Κατά συνέπεια, ενώ η προηγούμενη πολιτική του Πεκίνου απέναντι στην Ταϊβάν ήταν η ειρηνική ολοκλήρωση, πλέον εξετάζεται μια δυναμική στρατιωτική προσέγγιση.
Οι νομικοί ορισμοί της «υπαρξιακής απειλής» και της «ετοιμότητας για άμυνα» στην Ασία αντικατοπτρίζουν παρόμοιες ρητορικές πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν στην Ουκρανία το 2021-2022, ενώ οι στρατιωτικές δαπάνες και η ανάκαμψη των στρατιωτικών βιομηχανιών αυξάνονται ραγδαία τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία.
Η στρατιωτικοποίηση και η αντι-ρωσική/αντικινεζική ρητορική παρέχουν κρατικές συμβάσεις και πολιτικά πρόσχημα για εσωτερική ενοποίηση, όχι μόνο για τους συμμάχους, αλλά και για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών