Αν οι ΗΠΑ κυριαρχήσουν στο ενεργειακό μέλλον της Ουκρανίας, η στρατηγική θέση της Ευρώπης αποδυναμώνεται
Το πρόσφατα αποκαλυφθέν πλαίσιο ειρήνης, που προωθεί η ομάδα του Donald Trump, παρουσιάζεται ως ρεαλιστικός χάρτης για τον τερματισμό του πολέμου και την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.
Ωστόσο, πίσω από τη διπλωματική ορολογία κρύβεται ένας ιδιαίτερα στρατηγικός ενεργειακός σχεδιασμός, που ενδέχεται να εγκλωβίσει την Ουκρανία σε ένα μέλλον εξαρτημένο από ορυκτά καύσιμα, υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ για ζωτικούς πόρους, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει στο περιθώριο.
Πρόκειται όχι μόνο για σχέδιο ειρήνης, αλλά και για ενεργειακή συμφωνία μεταμφιεσμένη ως διπλωματία.
Η εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα παρουσιάζεται ως ανοικοδόμηση
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα διαρροές, το σχέδιο περιλαμβάνει ένα μακροπρόθεσμο πλαίσιο οικονομικής συνεργασίας που καλύπτει ρητά την ενέργεια, τους φυσικούς πόρους και την βιομηχανική ανοικοδόμηση.
Με την πρώτη ματιά, μπορεί να φαίνεται ως αναγκαία επένδυση για μία χώρα κατεστραμμένη από τον πόλεμο.
Στην πράξη, ωστόσο, ακολουθεί την ίδια πορεία που είχε χαραχθεί νωρίτερα φέτος, όταν το πλαίσιο συνεργασίας ΗΠΑ–Ουκρανίας τοποθέτησε διακριτικά το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και άλλα υδρογονάνθρακες στο επίκεντρο των μελλοντικών εσόδων για την ανοικοδόμηση.
Αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία ενθαρρύνεται να συνεχίσει την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων αντί να προχωρήσει σε ένα ανανεώσιμο, υδρογονο-βασισμένο και ευρωπαϊκά ενσωματωμένο ενεργειακό μοντέλο που θα της εξασφάλιζε μακροπρόθεσμη ανεξαρτησία.
Βραχυπρόθεσμα, η Ουκρανία μπορεί να αποκομίσει έσοδα από την εξαγωγή περισσότερου αερίου ή το άνοιγμα νέων πεδίων πετρελαίου, αλλά αυτό δεσμεύει το μέλλον της σε ευμετάβλητες παγκόσμιες αγορές ενέργειας, την εκθέτει σε ρίσκα stranded-assets λόγω απολιγνιτοποίησης και εδραιώνει μια δομική εξάρτηση από εξωτερικούς επενδυτές και κατόχους τεχνολογίας.
Στην ουσία, η Ουκρανία ανταλλάσσει το ενεργειακό της μέλλον, με το ενεργειακό μέλλον των ΗΠΑ.
Προνομιακή πρόσβαση των ΗΠΑ στους φυσικούς πόρους της Ουκρανίας
Το βαθύτερο ζήτημα έγκειται στον τρόπο που το σχέδιο οργανώνει την πρόσβαση στους πρώτους πόρους.
Προηγούμενες συνεργασίες μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Κιέβου είχαν ήδη δώσει προτεραιότητα σε αμερικανικές εταιρείες για νέες άδειες εξόρυξης και επέτρεπαν τη ροή του μισού μέλλοντος εσόδων της Ουκρανίας από νέα έργα φυσικών πόρων σε ένα κοινό ταμείο υπό αμερικανική χρηματοοικονομική λογική.
Το σχέδιο απλώς επεκτείνει και εδραιώνει αυτή την προσέγγιση.
Αυτό δημιουργεί μια δυσάρεστη πραγματικότητα.
Η Ουκρανία, απελπισμένη για κεφάλαια και στρατιωτική στήριξη, καλείται να παραχωρήσει σημαντικό έλεγχο των φυσικών της πόρων – από υδρογονάνθρακες μέχρι κρίσιμα μέταλλα όπως λίθιο, γραφίτη, τιτάνιο και σπάνιες γαίες.
Οι ΗΠΑ εξασφαλίζουν στρατηγικά πλεονεκτήματα σε αλυσίδες εφοδιασμού κρίσιμες για την άμυνα, τη βιομηχανία και τη «πράσινη μετάβαση», ενώ η Ουκρανία λαμβάνει την πολυπόθητη στήριξη και μονοπάτι ειρήνης, αλλά με κόστος την μακροπρόθεσμη κυριαρχία στους στρατηγικούς πόρους της.
Περαιτέρω ανησυχία προκαλεί η έμμεση διάσπαση στρατιωτικής στήριξης και πολιτικής αυτονομίας.
Σύμφωνα με τους Financial Times, ο Zelensky προειδοποίησε ότι η Ουκρανία ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη με «πολύ δύσκολη επιλογή» μεταξύ διατήρησης της αξιοπρέπειας και κινδύνου απώλειας σημαντικού εταίρου.
Η πίεση είναι πραγματική και κωδικοποιείται άμεσα στους ενεργειακούς όρους του 28-σημειώνιου πλαισίου.
Η Ευρώπη περιθωριοποιείται
Για την Ευρώπη, οι συνέπειες είναι βαθιές.
Η Ουκρανία δεν είναι απλώς γείτονας, αλλά κεντρική για το μελλοντικό ενεργειακό αρχιτεκτονικό της σχέδιο.
Μία Ουκρανία ανοικοδομημένη ως μοντέρνος κόμβος ορυκτών καυσίμων για τις αμερικανικές αλυσίδες εφοδιασμού δεν προάγει την ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης.
Αν οι ΗΠΑ κυριαρχήσουν στο ενεργειακό μέλλον της Ουκρανίας, η στρατηγική θέση της Ευρώπης αποδυναμώνεται.
Η ΕΕ μετατρέπεται σε «χρηματοδότη» αντί σε «συμμέτοχο», υποστηρίζοντας την επιβίωση της Ουκρανίας χωρίς να καθορίζει την ανοικοδόμησή της.
Οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες θα είναι εκτός του ενεργειακού "παιγνίου".
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, πίσω από τη διπλωματική ορολογία κρύβεται ένας ιδιαίτερα στρατηγικός ενεργειακός σχεδιασμός, που ενδέχεται να εγκλωβίσει την Ουκρανία σε ένα μέλλον εξαρτημένο από ορυκτά καύσιμα, υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ για ζωτικούς πόρους, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει στο περιθώριο.
Πρόκειται όχι μόνο για σχέδιο ειρήνης, αλλά και για ενεργειακή συμφωνία μεταμφιεσμένη ως διπλωματία.
Η εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα παρουσιάζεται ως ανοικοδόμηση
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα διαρροές, το σχέδιο περιλαμβάνει ένα μακροπρόθεσμο πλαίσιο οικονομικής συνεργασίας που καλύπτει ρητά την ενέργεια, τους φυσικούς πόρους και την βιομηχανική ανοικοδόμηση.
Με την πρώτη ματιά, μπορεί να φαίνεται ως αναγκαία επένδυση για μία χώρα κατεστραμμένη από τον πόλεμο.
Στην πράξη, ωστόσο, ακολουθεί την ίδια πορεία που είχε χαραχθεί νωρίτερα φέτος, όταν το πλαίσιο συνεργασίας ΗΠΑ–Ουκρανίας τοποθέτησε διακριτικά το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και άλλα υδρογονάνθρακες στο επίκεντρο των μελλοντικών εσόδων για την ανοικοδόμηση.
Αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία ενθαρρύνεται να συνεχίσει την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων αντί να προχωρήσει σε ένα ανανεώσιμο, υδρογονο-βασισμένο και ευρωπαϊκά ενσωματωμένο ενεργειακό μοντέλο που θα της εξασφάλιζε μακροπρόθεσμη ανεξαρτησία.
Βραχυπρόθεσμα, η Ουκρανία μπορεί να αποκομίσει έσοδα από την εξαγωγή περισσότερου αερίου ή το άνοιγμα νέων πεδίων πετρελαίου, αλλά αυτό δεσμεύει το μέλλον της σε ευμετάβλητες παγκόσμιες αγορές ενέργειας, την εκθέτει σε ρίσκα stranded-assets λόγω απολιγνιτοποίησης και εδραιώνει μια δομική εξάρτηση από εξωτερικούς επενδυτές και κατόχους τεχνολογίας.
Στην ουσία, η Ουκρανία ανταλλάσσει το ενεργειακό της μέλλον, με το ενεργειακό μέλλον των ΗΠΑ.
Προνομιακή πρόσβαση των ΗΠΑ στους φυσικούς πόρους της Ουκρανίας
Το βαθύτερο ζήτημα έγκειται στον τρόπο που το σχέδιο οργανώνει την πρόσβαση στους πρώτους πόρους.
Προηγούμενες συνεργασίες μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Κιέβου είχαν ήδη δώσει προτεραιότητα σε αμερικανικές εταιρείες για νέες άδειες εξόρυξης και επέτρεπαν τη ροή του μισού μέλλοντος εσόδων της Ουκρανίας από νέα έργα φυσικών πόρων σε ένα κοινό ταμείο υπό αμερικανική χρηματοοικονομική λογική.
Το σχέδιο απλώς επεκτείνει και εδραιώνει αυτή την προσέγγιση.
Αυτό δημιουργεί μια δυσάρεστη πραγματικότητα.
Η Ουκρανία, απελπισμένη για κεφάλαια και στρατιωτική στήριξη, καλείται να παραχωρήσει σημαντικό έλεγχο των φυσικών της πόρων – από υδρογονάνθρακες μέχρι κρίσιμα μέταλλα όπως λίθιο, γραφίτη, τιτάνιο και σπάνιες γαίες.
Οι ΗΠΑ εξασφαλίζουν στρατηγικά πλεονεκτήματα σε αλυσίδες εφοδιασμού κρίσιμες για την άμυνα, τη βιομηχανία και τη «πράσινη μετάβαση», ενώ η Ουκρανία λαμβάνει την πολυπόθητη στήριξη και μονοπάτι ειρήνης, αλλά με κόστος την μακροπρόθεσμη κυριαρχία στους στρατηγικούς πόρους της.
Περαιτέρω ανησυχία προκαλεί η έμμεση διάσπαση στρατιωτικής στήριξης και πολιτικής αυτονομίας.
Σύμφωνα με τους Financial Times, ο Zelensky προειδοποίησε ότι η Ουκρανία ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη με «πολύ δύσκολη επιλογή» μεταξύ διατήρησης της αξιοπρέπειας και κινδύνου απώλειας σημαντικού εταίρου.
Η πίεση είναι πραγματική και κωδικοποιείται άμεσα στους ενεργειακούς όρους του 28-σημειώνιου πλαισίου.
Η Ευρώπη περιθωριοποιείται
Για την Ευρώπη, οι συνέπειες είναι βαθιές.
Η Ουκρανία δεν είναι απλώς γείτονας, αλλά κεντρική για το μελλοντικό ενεργειακό αρχιτεκτονικό της σχέδιο.
Μία Ουκρανία ανοικοδομημένη ως μοντέρνος κόμβος ορυκτών καυσίμων για τις αμερικανικές αλυσίδες εφοδιασμού δεν προάγει την ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης.
Αν οι ΗΠΑ κυριαρχήσουν στο ενεργειακό μέλλον της Ουκρανίας, η στρατηγική θέση της Ευρώπης αποδυναμώνεται.
Η ΕΕ μετατρέπεται σε «χρηματοδότη» αντί σε «συμμέτοχο», υποστηρίζοντας την επιβίωση της Ουκρανίας χωρίς να καθορίζει την ανοικοδόμησή της.
Οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες θα είναι εκτός του ενεργειακού "παιγνίου".
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών