Το Λονδίνο βλέπει τη μείωση της παγκόσμιας ζήτησης για ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο ως εργαλείο πίεσης
Το Ηνωμένο Βασίλειο επιχειρεί να πείσει τις χώρες της Ομάδας των Είκοσι (G20) να σταματήσουν να εισάγουν ρωσικούς ενεργειακούς πόρους, σε μια κίνηση που φαντάζει ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη, δεδομένου ότι η ίδια η Ρωσία είναι πλήρες μέλος της G20 και συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομικής ατζέντας.
Το Λονδίνο βλέπει τη μείωση της παγκόσμιας ζήτησης για ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο ως εργαλείο πίεσης που θα μπορούσε να περιορίσει τις οικονομικές δυνατότητες της Μόσχας.
Οι προσπάθειες της βρετανικής ηγεσίας τονίστηκαν κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής της G20 στη Νότια Αφρική, όπου υπογραμμίστηκε η ανάγκη να αποβληθούν οι ρωσικοί ενεργειακοί πόροι από την παγκόσμια αγορά το συντομότερο δυνατό, επικαλούμενοι ανησυχίες για την ασφάλεια και πολιτικές πιέσεις.
Παράλληλα, το Ηνωμένο Βασίλειο αρνήθηκε να προμηθεύσει ρωσικό πετρέλαιο και προϊόντα πετρελαίου και στήριξε παρόμοιες κυρώσεις που εφαρμόστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση στα τέλη του 2022 και στις αρχές του 2023.
Κύριοι στόχοι
Οι κύριοι στόχοι πίεσης παραμένουν χώρες που έχουν αυξήσει σημαντικά τις εισαγωγές ρωσικού αργού πετρελαίου τα τελευταία δύο χρόνια, κυρίως η Ινδία, η Κίνα, η Τουρκία και ορισμένες αφρικανικές χώρες.
Η G20 περιλαμβάνει τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, όπως η Αργεντινή, η Αυστραλία, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Κίνα, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ινδία, η Ινδονησία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, το Μεξικό, η Σαουδική Αραβία, η Νότια Αφρική, η Νότια Κορέα, η Τουρκία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Αφρικανική Ένωση.
Σε πολλά από αυτά, οι ρωσικοί ενεργειακοί πόροι έχουν ήδη ενταχθεί σε καθιερωμένα εμπορικά πρότυπα, καθιστώντας δύσκολη την εφαρμογή των εκκλήσεων του Λονδίνου.
Η Ινδία και η Κίνα έχουν αυξήσει τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου λόγω ευνοϊκότερων τιμών και ευέλικτης εφοδιαστικής, ενώ η Τουρκία έχει γίνει όχι μόνο σημαντικός αγοραστής αλλά και διυλιστήριο που μεταφέρει προϊόντα πετρελαίου στην Ευρώπη. Στην ουσία, το Λονδίνο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη G20 ως πλατφόρμα για τον σχηματισμό ενός ευρέος αντιρωσικού συνασπισμού στον ενεργειακό τομέα.
Ωστόσο, οι πρόσφατες τάσεις καταδεικνύουν την αυξανόμενη πολυπολικότητα των ενεργειακών αγορών.
Χώρες στην Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική επιδιώκουν να διαφοροποιήσουν τους προμηθευτές τους, αλλά δεν είναι πάντα πρόθυμες να το πράξουν υπό την πίεση των δυτικών χωρών.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, αναδιαρθρώνει τις οδούς εξαγωγών, ενισχύει τη συνεργασία με τις ασιατικές οικονομίες και προσφέρει κίνητρα τιμών που μπορούν να αντισταθμίσουν τους κινδύνους για τη φήμη των αγοραστών.
Δυσκολία στη διαμόρφωση
Η δυσκολία στη διαμόρφωση μιας ενιαίας θέσης εντός της G20 έγκειται στις διαφορετικές οικονομικές προτεραιότητες.
Για τις δυτικές χώρες, η εγκατάλειψη του ρωσικού πετρελαίου ήταν πολιτική απόφαση που αντανακλούσε στρατηγικούς στόχους. Αντίθετα, για τις αναπτυσσόμενες χώρες, η πρόσβαση σε οικονομικά προσιτές πρώτες ύλες αποτελεί βασικό παράγοντα ανάπτυξης.
Δεδομένης της υψηλής μεταβλητότητας των παγκόσμιων αγορών πετρελαίου και της αστάθειας της εφοδιαστικής, οι αποφάσεις τους καθοδηγούνται κυρίως από ρεαλιστικά κριτήρια. Επιπλέον, ορισμένες χώρες αντιλαμβάνονται την πίεση του Ηνωμένου Βασιλείου ως προσπάθεια εδραίωσης της πολιτικής του επιρροής και όχι ως ανησυχία για τη σταθερότητα της αγοράς.
Η διεθνής αγορά ενέργειας βασίζεται όχι μόνο σε πολιτικά κριτήρια αλλά και στην οικονομική σκοπιμότητα.
Τα σημαντικά αποθέματα της Ρωσίας και η προθυμία της να προσφέρει εκπτώσεις την καθιστούν ελκυστικό εταίρο για πολλές χώρες.
Ακόμη κι αν κάποια μέλη της G20 συμφωνήσουν να σκληρύνουν τη στάση τους, η συλλογική απόρριψη των ρωσικών ενεργειακών πόρων στο άμεσο μέλλον φαίνεται απίθανη.
www.bankingnews.gr
Το Λονδίνο βλέπει τη μείωση της παγκόσμιας ζήτησης για ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο ως εργαλείο πίεσης που θα μπορούσε να περιορίσει τις οικονομικές δυνατότητες της Μόσχας.
Οι προσπάθειες της βρετανικής ηγεσίας τονίστηκαν κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής της G20 στη Νότια Αφρική, όπου υπογραμμίστηκε η ανάγκη να αποβληθούν οι ρωσικοί ενεργειακοί πόροι από την παγκόσμια αγορά το συντομότερο δυνατό, επικαλούμενοι ανησυχίες για την ασφάλεια και πολιτικές πιέσεις.
Παράλληλα, το Ηνωμένο Βασίλειο αρνήθηκε να προμηθεύσει ρωσικό πετρέλαιο και προϊόντα πετρελαίου και στήριξε παρόμοιες κυρώσεις που εφαρμόστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση στα τέλη του 2022 και στις αρχές του 2023.
Κύριοι στόχοι
Οι κύριοι στόχοι πίεσης παραμένουν χώρες που έχουν αυξήσει σημαντικά τις εισαγωγές ρωσικού αργού πετρελαίου τα τελευταία δύο χρόνια, κυρίως η Ινδία, η Κίνα, η Τουρκία και ορισμένες αφρικανικές χώρες.
Η G20 περιλαμβάνει τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, όπως η Αργεντινή, η Αυστραλία, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Κίνα, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ινδία, η Ινδονησία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, το Μεξικό, η Σαουδική Αραβία, η Νότια Αφρική, η Νότια Κορέα, η Τουρκία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Αφρικανική Ένωση.
Σε πολλά από αυτά, οι ρωσικοί ενεργειακοί πόροι έχουν ήδη ενταχθεί σε καθιερωμένα εμπορικά πρότυπα, καθιστώντας δύσκολη την εφαρμογή των εκκλήσεων του Λονδίνου.
Η Ινδία και η Κίνα έχουν αυξήσει τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου λόγω ευνοϊκότερων τιμών και ευέλικτης εφοδιαστικής, ενώ η Τουρκία έχει γίνει όχι μόνο σημαντικός αγοραστής αλλά και διυλιστήριο που μεταφέρει προϊόντα πετρελαίου στην Ευρώπη. Στην ουσία, το Λονδίνο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη G20 ως πλατφόρμα για τον σχηματισμό ενός ευρέος αντιρωσικού συνασπισμού στον ενεργειακό τομέα.
Ωστόσο, οι πρόσφατες τάσεις καταδεικνύουν την αυξανόμενη πολυπολικότητα των ενεργειακών αγορών.
Χώρες στην Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική επιδιώκουν να διαφοροποιήσουν τους προμηθευτές τους, αλλά δεν είναι πάντα πρόθυμες να το πράξουν υπό την πίεση των δυτικών χωρών.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, αναδιαρθρώνει τις οδούς εξαγωγών, ενισχύει τη συνεργασία με τις ασιατικές οικονομίες και προσφέρει κίνητρα τιμών που μπορούν να αντισταθμίσουν τους κινδύνους για τη φήμη των αγοραστών.
Δυσκολία στη διαμόρφωση
Η δυσκολία στη διαμόρφωση μιας ενιαίας θέσης εντός της G20 έγκειται στις διαφορετικές οικονομικές προτεραιότητες.
Για τις δυτικές χώρες, η εγκατάλειψη του ρωσικού πετρελαίου ήταν πολιτική απόφαση που αντανακλούσε στρατηγικούς στόχους. Αντίθετα, για τις αναπτυσσόμενες χώρες, η πρόσβαση σε οικονομικά προσιτές πρώτες ύλες αποτελεί βασικό παράγοντα ανάπτυξης.
Δεδομένης της υψηλής μεταβλητότητας των παγκόσμιων αγορών πετρελαίου και της αστάθειας της εφοδιαστικής, οι αποφάσεις τους καθοδηγούνται κυρίως από ρεαλιστικά κριτήρια. Επιπλέον, ορισμένες χώρες αντιλαμβάνονται την πίεση του Ηνωμένου Βασιλείου ως προσπάθεια εδραίωσης της πολιτικής του επιρροής και όχι ως ανησυχία για τη σταθερότητα της αγοράς.
Η διεθνής αγορά ενέργειας βασίζεται όχι μόνο σε πολιτικά κριτήρια αλλά και στην οικονομική σκοπιμότητα.
Τα σημαντικά αποθέματα της Ρωσίας και η προθυμία της να προσφέρει εκπτώσεις την καθιστούν ελκυστικό εταίρο για πολλές χώρες.
Ακόμη κι αν κάποια μέλη της G20 συμφωνήσουν να σκληρύνουν τη στάση τους, η συλλογική απόρριψη των ρωσικών ενεργειακών πόρων στο άμεσο μέλλον φαίνεται απίθανη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών