Στο Βερολίνο, κατά τη διάρκεια του Digital Summit, αναδείχθηκε η βαθιά κρίση της ψηφιακής οικονομίας στην ΕΕ, η οποία υπολείπεται δραματικά σε επενδύσεις τεχνητής νοημοσύνης σε σχέση με τις ΗΠΑ και την Κίνα
Ήταν και πάλι περίοδος συνόδων στο Βερολίνο. Μετά από κρίσιμες συσκέψεις με τη βιομηχανία αυτοκινήτου και χάλυβα, την Τρίτη (18/11) η προσοχή στράφηκε στο επόμενο σημείο προβλημάτων: την ψηφιακή οικονομία. Μέχρι στιγμής, οι ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ την έχουν κυριολεκτικά στραγγαλίσει.
Μεγάλη υποδοχή υπήρξε στο campus EUREF του Βερολίνου: περίπου 900 συμμετέχοντες από την πολιτική, τις επιχειρήσεις και την επιστήμη σε όλη την Ευρώπη ταξίδεψαν στην πρωτεύουσα για το Digital Summit.
Μεταξύ των διακεκριμένων ομιλητών: ο Καγκελάριος Friedrich Merz και ο Γάλλος ομόλογός του Emmanuel Macron, οι οποίοι αντιμετωπίζουν σκληρές πολιτικές πιέσεις στις χώρες τους.
Η Ευρώπη έχει πλέον επίσημα εισέλθει σε κατάσταση κρίσης και σε πολιτικό επίπεδο. Ο μεγάλος αριθμός οικονομικών συνόδων αντικατοπτρίζει αυτό και προοιωνίζει δυσμενείς εξελίξεις για τα επόμενα χρόνια.
Κοιτάζοντας την ψηφιακή οικονομία, η οποία έχει ξεκινήσει την επόμενη μεγάλη οικονομική επανάσταση, πρέπει να συμπεράνουμε: η κατάσταση πανικού στις Βρυξέλλες, το Παρίσι και το Βερολίνο είναι δικαιολογημένη.
Το τεχνολογικό χάσμα μεταξύ της οικονομίας της ευρωζώνης και των ανταγωνιστών στις ΗΠΑ και την Κίνα φαίνεται, προς το παρόν, αδιάβατο. Επανάσταση; Δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Άψυχο χρηματιστήριο
Μια ματιά στους αριθμούς αποκαλύπτει ξεκάθαρα το τεχνολογικό κενό: στις ΗΠΑ, φέτος επενδύονται πάνω από 340 δισεκατομμύρια δολάρια στην τεχνητή νοημοσύνη, μετά από 244 δισεκατομμύρια το 2024.
Στην Κίνα, ο ιδιωτικός τομέας κινητοποιεί περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια για την αναβάθμιση ψηφιακών διαδικασιών.
Η ΕΕ, ακόμη και αν συμπεριληφθεί γενναιόδωρα το Ηνωμένο Βασίλειο, φτάνει μόλις τα 25 δισεκατομμύρια ευρώ — ένα αμελητέο ποσοστό σε παγκόσμια κλίμακα!
Μόνο η Amazon επενδύει περίπου 118 δισεκατομμύρια δολάρια, σχεδόν πέντε φορές το κεφάλαιο ολόκληρης της οικονομίας της ΕΕ, η οποία καταφέρνει να συγκεντρώσει τη μικρή συνεισφορά της με περίπου 50% δημόσια χρηματοδότηση.
Πολιτικά ντροπιαστικό, οικονομικά καταστροφικό.
Κουρασμένη σύνοδος
Το δίλημμα της ευρωπαϊκής πολιτικής φάνηκε καθαρά από τις ομιλίες στο Βερολίνο. Από την αρχή, το ρυθμιστικό πλαίσιο ήταν υπερβολικά αυστηρό, πνίγοντας την καινοτομία και αφήνοντας την ψηφιακή οικονομία εξαρτημένη — κυρίως από αμερικανικούς γίγαντες όπως η Amazon, η Google ή η Microsoft. Το λογισμικό SAP; Συχνά προέρχεται από τις ΗΠΑ!
Ένα κεντρικό αίτημα της συνόδου ήταν, επομένως, η μείωση αυτής της εξάρτησης από ισχυρούς ξένους ανταγωνιστές.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την ημέρα της συνόδου ότι κατά τους επόμενους δώδεκα μήνες θα εξετάσει πώς αυστηρότεροι κανονισμοί μπορούν να περιορίσουν τις φερόμενες αντι-ανταγωνιστικές πρακτικές παρόχων cloud, όπως το Microsoft Azure και το Amazon Web Services.
Αναμένεται μια σκληρή μάχη με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία θα αντιδράσει με σφοδρότητα.
Εν τω μεταξύ, ο καγκελάριος Merz επανέλαβε την έκκλησή του για ευρωπαϊκή ψηφιακή κυριαρχία και προειδοποίησε κατά της εξάρτησης από αμερικανικό λογισμικό. Πρόκειται για την ενεργή διαμόρφωση του ψηφιακού μέλλοντος, επανέλαβε, ξεκινώντας μια διαδικασία σύγκλισης για να κλείσει το χάσμα με τον ανταγωνισμό.
Κρατική παρέμβαση
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί καταλήγουν στο γνωστό συμπέρασμα: δημόσια χρηματοδότηση. Αυτή ήδη καλύπτει περίπου το 40% του συνολικού όγκου AI στην Ευρώπη και θα στοχεύει όλο και περισσότερο στην εκπαίδευση και διατήρηση ευρωπαϊκών ταλέντων πληροφορικής.
Θα πρέπει επίσης να βοηθήσει στην οικοδόμηση ανεξάρτητης ψηφιακής υποδομής, ιδιαίτερα στις υπηρεσίες cloud και την κυβερνοασφάλεια.
Η εμπορική ένωση Bitkom ζητά ριζική απλοποίηση των ψηφιακών νόμων της ΕΕ και δραστική μείωση των υποχρεώσεων αναφοράς. Το GDPR υπήρξε δαπανηρό και άσκοπο, όπως και άλλα στοιχεία υπερρύθμισης των Βρυξελλών.
AI Act και Data Act — όλα πρέπει να αναθεωρηθούν, να απλοποιηθούν ή να καταργηθούν.
Ψηφιακός φόρος ως έσχατη λύση;
Στην παρούσα κατάσταση, η ψηφιακή οικονομία της ΕΕ είναι απλώς ανίκανη να κλιμακωθεί ή να συμβαδίσει με διεθνείς ανταγωνιστές. Ένα ακόμη σημείο συζήτησης: ένας ψηφιακός φόρος επί των εσόδων διαφημίσεων των παγκόσμιων παικτών, ειδικά των αμερικανικών εταιρειών. Πρόσφατα, ο Υπουργός Πολιτισμού Wolfram Weimar εισήγαγε την ιδέα αυτή με πολεμικό τρόπο.
Αλλά τι θα άλλαζε πραγματικά αυτό; Στην Ευρώπη, το κράτος μπλοκάρει την καινοτομία. Πολύ κεφάλαιο ρέει μέσω δημόσιων καναλιών για να επιτρέψει την ανάπτυξη ενός λειτουργικού venture capital που να χρηματοδοτεί καινοτομίες.
Οι συμμετέχοντες στη σύνοδο πιθανότατα συνειδητοποίησαν ότι η ΕΕ αντιμετωπίζει ένα δίλημμα: η μέγιστη προστασία δεδομένων εμποδίζει την ανάπτυξη της βιομηχανίας.
Η ΕΕ θα χρειαστεί να απελευθερώσει την αγορά και να επιστρέψει τον έλεγχο των δεδομένων στους χρήστες.
Ενέργεια και καινοτόμος κουλτούρα
Η οικονομία του μέλλοντος βασίζεται στα δεδομένα, εξαρτάται από σταθερές ενεργειακές υποδομές και εξαιρετικά ανταγωνιστικά startups γύρω από τεχνολογικούς κόμβους. Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει σήμερα στη Γερμανία. Το αποτέλεσμα: οι διεθνείς επενδυτές είναι κατά κύριο λόγο αδιάφοροι για την τοποθεσία.
Λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της ενιαίας αγοράς της Ευρώπης, την εναπομένουσα κεφαλαιακή δύναμη και την ισχυρή ακαδημαϊκή δομή, αποτελεί πολιτικό κατόρθωμα το γεγονός ότι η ΕΕ έχει στραγγαλίσει τόσο εντελώς την ψηφιακή οικονομία.
Οι Βρυξέλλες δημιούργησαν το ρυθμιστικό πλαίσιο πολύ πριν υπάρξει σημαντική ψηφιακή οικονομία.
Όταν πρόκειται για τον έλεγχο και τη χειραγώγηση της ελεύθερης αγοράς, οι Βρυξέλλες δρουν αποτελεσματικά — και καταστροφικά.
Η έξοδος από αυτή την παγίδα ρυθμιστικών κανόνων και η τόνωση της ψηφιακής επιχειρηματικότητας θα απαιτούσε ριζική αλλαγή κακών πρακτικών: κατάργηση κανόνων όπως η AI Act ή το GDPR, παύση συνεχιζόμενων παρεμβάσεων μέσω του Digital Services Act (DSA) και του Digital Markets Act (DMA), που ρυθμίζουν την ψηφιακή αγορά της Ευρώπης σε λεπτομέρειες.
Ωστόσο, η σύνοδος έδειξε ελάχιστη κατανόηση του αυτοδημιούργητου προβλήματος. Οι Βρυξέλλες βλέπουν την αυξανόμενη κριτική στο DSA και DMA ως επίθεση στην εξουσία τους.
Η ψηφιακή ρύθμιση, όπως και η κλιματική πολιτική, πρέπει να θεωρηθεί στο πλαίσιο της ιδεολογικής αναδιαμόρφωσης της ευρωοικονομίας. Οι Βρυξέλλες αποτελούν το κέντρο διοίκησης αυτής της μοιραίας διαδικασίας. Η πίεση στον ρυθμιστή αυξάνεται με την εμβάθυνση της ύφεσης.
Οι εμπορικοί φραγμοί πρέπει να καταργηθούν, η επιχειρηματικότητα να ελευθερωθεί, τα φορολογικά βάρη να μειωθούν και το κράτος να υποχωρήσει από την κυριαρχία στην κεφαλαιαγορά.
Η λύση του γόρδιου δεσμού της ψηφιακής ρύθμισης μέσω ριζικής απελευθέρωσης για να αναπτυχθούν αυτόνομες ευρωπαϊκές οικοσυστήματα ακούστηκε στο Βερολίνο σαν παραμύθι.
Σύγκρουση φιλοσοφιών
Σπάνια έχουν συγκρουστεί τόσο βίαια οι πολιτικές και οικονομικές φιλοσοφίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης στην ψηφιακή οικονομία.
Οι διαφορές γύρω από τη λογοκρισία των Βρυξελλών, το DSA και τον προγραμματισμένο έλεγχο συνομιλιών έχουν δημιουργήσει πραγματικές εντάσεις, που κλιμακώθηκαν από την κριτική του Αντιπροέδρου J.D. Vance στη λογοκρισία της Ευρώπης στο Συνέδριο Ασφαλείας του Μονάχου τον Φεβρουάριο.
Η μάχη για τα πολιτικά δικαιώματα, την ελευθερία του λόγου και τα δικαιώματα ιδιοκτησίας διεξάγεται καθαρά στον ψηφιακό χώρο: ελευθερία έναντι παρακολούθησης, αυτο-υπευθυνότητα έναντι κράτους-νταντά, ΗΠΑ έναντι ΕΕ;
Με μια ευρεία έννοια, μπορεί να ερμηνευθεί έτσι.
Αλλά οι ΗΠΑ θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν την αγοραστική δύναμη των δικών τους ψηφιακών ολιγαρχιών και κατά πόσο νέοι ανταγωνιστές μπορούν να έχουν πρόσβαση στην αγορά — ή αν το λόμπινγκ, όπως στις Βρυξέλλες, προστατεύει εταιρείες όπως η Amazon από τον ανταγωνισμό.
Θέλουν τον έλεγχο
Για τον ευρωπαίο ρυθμιστή, ο ψηφιακός χώρος είναι κυρίως ένας χώρος αφηγηματικού κινδύνου: ένας ανεξέλεγκτος, δύσκολα πειθαρχούμενος δημόσιος χώρος που τροφοδοτεί την αντιπολίτευση αντί να την καταστέλλει.
Πρόσφατες επιθέσεις Γερμανών πολιτικών σε πλατφόρμες των ΗΠΑ, όπως οι X και Meta, αντικατοπτρίζουν την αυξανόμενη συνειδητοποίηση — και την απώλεια ελέγχου σε περιοχές κρίσιμες για την πολιτική και την ιδεολογία της ΕΕ: κλιματική πολιτική, σύγκρουση στην Ουκρανία, και βαθιά οικονομική κρίση, που σε μεγάλο βαθμό υποαναφέρονται στα μέσα που συνδέονται με το κράτος.
Ο κίνδυνος να σχηματιστεί κρίσιμη αντιπολίτευση με αδιαφανείς, αποκεντρωμένες, πολεμικές και εξαιρετικά ορατές μορφές παραμένει πάντοτε παρών.
Στη συζήτηση για το ψηφιακό μέλλον της οικονομίας της ευρωζώνης, το φάντασμα του ψηφιακού ευρώ — και το ζήτημα της ατομικής κυριαρχίας στον ψηφιακό χώρο — πλανάται.
Ακόμη και η προσπάθεια να ενσωματωθεί αυτή η τεχνολογία ως μορφή κεντρικής κρατικής κυριαρχίας σε χρήμα και κεφαλαιαγορά δείχνει ότι οι Βρυξέλλες δεν κατανοούν την ψηφιακή τεχνολογία ως θέμα αποκεντρωμένου ανταγωνισμού, που ευδοκιμεί υπό ελάχιστη κρατική ρύθμιση.
Με το Genius Act και την ενσωμάτωση των stablecoins των ΗΠΑ στο τραπεζικό σύστημα — μια σχεδόν εναλλακτική αγορά χρήματος — η Ουάσιγκτον ωθεί τη δημιουργία πιστώσεων βαθύτερα στην ευθύνη του ιδιωτικού τομέα.
Ευρωπαϊκό αναχρονιστικό μοντέλο
Όλα δείχνουν τη συγχρονισμένη σύγκλιση αποκεντρωμένης δημιουργίας χρήματος και εφαρμογών AI τεχνολογίας, γι’ αυτό η προσπάθεια της ΕΕ να κεντράρει και να ρυθμίσει αυστηρά αυτά τα στοιχεία είναι καταδικασμένη.
Το Digital Summit επιβεβαίωσε τους φόβους: η ευρωπαϊκή πολιτική είναι πνευματικά και γραφειοκρατικά εγκλωβισμένη σε ένα μοντέλο όπου δημόσια χρηματοδότηση, λεπτομερής ρύθμιση, εργασιακοί κανόνες και έντονα λογοκριμένος δημόσιος λόγος σχηματίζουν την ιδεολογική βάση.
Αυτό δεν μπορεί και δεν θα τελειώσει καλά, εάν η τεχνολογική πρόοδος προχωρήσει προς την ελευθερία.
www.bankingnews.gr
Μεγάλη υποδοχή υπήρξε στο campus EUREF του Βερολίνου: περίπου 900 συμμετέχοντες από την πολιτική, τις επιχειρήσεις και την επιστήμη σε όλη την Ευρώπη ταξίδεψαν στην πρωτεύουσα για το Digital Summit.
Μεταξύ των διακεκριμένων ομιλητών: ο Καγκελάριος Friedrich Merz και ο Γάλλος ομόλογός του Emmanuel Macron, οι οποίοι αντιμετωπίζουν σκληρές πολιτικές πιέσεις στις χώρες τους.
Η Ευρώπη έχει πλέον επίσημα εισέλθει σε κατάσταση κρίσης και σε πολιτικό επίπεδο. Ο μεγάλος αριθμός οικονομικών συνόδων αντικατοπτρίζει αυτό και προοιωνίζει δυσμενείς εξελίξεις για τα επόμενα χρόνια.
Κοιτάζοντας την ψηφιακή οικονομία, η οποία έχει ξεκινήσει την επόμενη μεγάλη οικονομική επανάσταση, πρέπει να συμπεράνουμε: η κατάσταση πανικού στις Βρυξέλλες, το Παρίσι και το Βερολίνο είναι δικαιολογημένη.
Το τεχνολογικό χάσμα μεταξύ της οικονομίας της ευρωζώνης και των ανταγωνιστών στις ΗΠΑ και την Κίνα φαίνεται, προς το παρόν, αδιάβατο. Επανάσταση; Δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Άψυχο χρηματιστήριο
Μια ματιά στους αριθμούς αποκαλύπτει ξεκάθαρα το τεχνολογικό κενό: στις ΗΠΑ, φέτος επενδύονται πάνω από 340 δισεκατομμύρια δολάρια στην τεχνητή νοημοσύνη, μετά από 244 δισεκατομμύρια το 2024.
Στην Κίνα, ο ιδιωτικός τομέας κινητοποιεί περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια για την αναβάθμιση ψηφιακών διαδικασιών.
Η ΕΕ, ακόμη και αν συμπεριληφθεί γενναιόδωρα το Ηνωμένο Βασίλειο, φτάνει μόλις τα 25 δισεκατομμύρια ευρώ — ένα αμελητέο ποσοστό σε παγκόσμια κλίμακα!
Μόνο η Amazon επενδύει περίπου 118 δισεκατομμύρια δολάρια, σχεδόν πέντε φορές το κεφάλαιο ολόκληρης της οικονομίας της ΕΕ, η οποία καταφέρνει να συγκεντρώσει τη μικρή συνεισφορά της με περίπου 50% δημόσια χρηματοδότηση.
Πολιτικά ντροπιαστικό, οικονομικά καταστροφικό.
Κουρασμένη σύνοδος
Το δίλημμα της ευρωπαϊκής πολιτικής φάνηκε καθαρά από τις ομιλίες στο Βερολίνο. Από την αρχή, το ρυθμιστικό πλαίσιο ήταν υπερβολικά αυστηρό, πνίγοντας την καινοτομία και αφήνοντας την ψηφιακή οικονομία εξαρτημένη — κυρίως από αμερικανικούς γίγαντες όπως η Amazon, η Google ή η Microsoft. Το λογισμικό SAP; Συχνά προέρχεται από τις ΗΠΑ!
Ένα κεντρικό αίτημα της συνόδου ήταν, επομένως, η μείωση αυτής της εξάρτησης από ισχυρούς ξένους ανταγωνιστές.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την ημέρα της συνόδου ότι κατά τους επόμενους δώδεκα μήνες θα εξετάσει πώς αυστηρότεροι κανονισμοί μπορούν να περιορίσουν τις φερόμενες αντι-ανταγωνιστικές πρακτικές παρόχων cloud, όπως το Microsoft Azure και το Amazon Web Services.
Αναμένεται μια σκληρή μάχη με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία θα αντιδράσει με σφοδρότητα.
Εν τω μεταξύ, ο καγκελάριος Merz επανέλαβε την έκκλησή του για ευρωπαϊκή ψηφιακή κυριαρχία και προειδοποίησε κατά της εξάρτησης από αμερικανικό λογισμικό. Πρόκειται για την ενεργή διαμόρφωση του ψηφιακού μέλλοντος, επανέλαβε, ξεκινώντας μια διαδικασία σύγκλισης για να κλείσει το χάσμα με τον ανταγωνισμό.
Κρατική παρέμβαση
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί καταλήγουν στο γνωστό συμπέρασμα: δημόσια χρηματοδότηση. Αυτή ήδη καλύπτει περίπου το 40% του συνολικού όγκου AI στην Ευρώπη και θα στοχεύει όλο και περισσότερο στην εκπαίδευση και διατήρηση ευρωπαϊκών ταλέντων πληροφορικής.
Θα πρέπει επίσης να βοηθήσει στην οικοδόμηση ανεξάρτητης ψηφιακής υποδομής, ιδιαίτερα στις υπηρεσίες cloud και την κυβερνοασφάλεια.
Η εμπορική ένωση Bitkom ζητά ριζική απλοποίηση των ψηφιακών νόμων της ΕΕ και δραστική μείωση των υποχρεώσεων αναφοράς. Το GDPR υπήρξε δαπανηρό και άσκοπο, όπως και άλλα στοιχεία υπερρύθμισης των Βρυξελλών.
AI Act και Data Act — όλα πρέπει να αναθεωρηθούν, να απλοποιηθούν ή να καταργηθούν.
Ψηφιακός φόρος ως έσχατη λύση;
Στην παρούσα κατάσταση, η ψηφιακή οικονομία της ΕΕ είναι απλώς ανίκανη να κλιμακωθεί ή να συμβαδίσει με διεθνείς ανταγωνιστές. Ένα ακόμη σημείο συζήτησης: ένας ψηφιακός φόρος επί των εσόδων διαφημίσεων των παγκόσμιων παικτών, ειδικά των αμερικανικών εταιρειών. Πρόσφατα, ο Υπουργός Πολιτισμού Wolfram Weimar εισήγαγε την ιδέα αυτή με πολεμικό τρόπο.
Αλλά τι θα άλλαζε πραγματικά αυτό; Στην Ευρώπη, το κράτος μπλοκάρει την καινοτομία. Πολύ κεφάλαιο ρέει μέσω δημόσιων καναλιών για να επιτρέψει την ανάπτυξη ενός λειτουργικού venture capital που να χρηματοδοτεί καινοτομίες.
Οι συμμετέχοντες στη σύνοδο πιθανότατα συνειδητοποίησαν ότι η ΕΕ αντιμετωπίζει ένα δίλημμα: η μέγιστη προστασία δεδομένων εμποδίζει την ανάπτυξη της βιομηχανίας.
Η ΕΕ θα χρειαστεί να απελευθερώσει την αγορά και να επιστρέψει τον έλεγχο των δεδομένων στους χρήστες.
Ενέργεια και καινοτόμος κουλτούρα
Η οικονομία του μέλλοντος βασίζεται στα δεδομένα, εξαρτάται από σταθερές ενεργειακές υποδομές και εξαιρετικά ανταγωνιστικά startups γύρω από τεχνολογικούς κόμβους. Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει σήμερα στη Γερμανία. Το αποτέλεσμα: οι διεθνείς επενδυτές είναι κατά κύριο λόγο αδιάφοροι για την τοποθεσία.
Λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της ενιαίας αγοράς της Ευρώπης, την εναπομένουσα κεφαλαιακή δύναμη και την ισχυρή ακαδημαϊκή δομή, αποτελεί πολιτικό κατόρθωμα το γεγονός ότι η ΕΕ έχει στραγγαλίσει τόσο εντελώς την ψηφιακή οικονομία.
Οι Βρυξέλλες δημιούργησαν το ρυθμιστικό πλαίσιο πολύ πριν υπάρξει σημαντική ψηφιακή οικονομία.
Όταν πρόκειται για τον έλεγχο και τη χειραγώγηση της ελεύθερης αγοράς, οι Βρυξέλλες δρουν αποτελεσματικά — και καταστροφικά.
Η έξοδος από αυτή την παγίδα ρυθμιστικών κανόνων και η τόνωση της ψηφιακής επιχειρηματικότητας θα απαιτούσε ριζική αλλαγή κακών πρακτικών: κατάργηση κανόνων όπως η AI Act ή το GDPR, παύση συνεχιζόμενων παρεμβάσεων μέσω του Digital Services Act (DSA) και του Digital Markets Act (DMA), που ρυθμίζουν την ψηφιακή αγορά της Ευρώπης σε λεπτομέρειες.
Ωστόσο, η σύνοδος έδειξε ελάχιστη κατανόηση του αυτοδημιούργητου προβλήματος. Οι Βρυξέλλες βλέπουν την αυξανόμενη κριτική στο DSA και DMA ως επίθεση στην εξουσία τους.
Η ψηφιακή ρύθμιση, όπως και η κλιματική πολιτική, πρέπει να θεωρηθεί στο πλαίσιο της ιδεολογικής αναδιαμόρφωσης της ευρωοικονομίας. Οι Βρυξέλλες αποτελούν το κέντρο διοίκησης αυτής της μοιραίας διαδικασίας. Η πίεση στον ρυθμιστή αυξάνεται με την εμβάθυνση της ύφεσης.
Οι εμπορικοί φραγμοί πρέπει να καταργηθούν, η επιχειρηματικότητα να ελευθερωθεί, τα φορολογικά βάρη να μειωθούν και το κράτος να υποχωρήσει από την κυριαρχία στην κεφαλαιαγορά.
Η λύση του γόρδιου δεσμού της ψηφιακής ρύθμισης μέσω ριζικής απελευθέρωσης για να αναπτυχθούν αυτόνομες ευρωπαϊκές οικοσυστήματα ακούστηκε στο Βερολίνο σαν παραμύθι.
Σύγκρουση φιλοσοφιών
Σπάνια έχουν συγκρουστεί τόσο βίαια οι πολιτικές και οικονομικές φιλοσοφίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης στην ψηφιακή οικονομία.
Οι διαφορές γύρω από τη λογοκρισία των Βρυξελλών, το DSA και τον προγραμματισμένο έλεγχο συνομιλιών έχουν δημιουργήσει πραγματικές εντάσεις, που κλιμακώθηκαν από την κριτική του Αντιπροέδρου J.D. Vance στη λογοκρισία της Ευρώπης στο Συνέδριο Ασφαλείας του Μονάχου τον Φεβρουάριο.
Η μάχη για τα πολιτικά δικαιώματα, την ελευθερία του λόγου και τα δικαιώματα ιδιοκτησίας διεξάγεται καθαρά στον ψηφιακό χώρο: ελευθερία έναντι παρακολούθησης, αυτο-υπευθυνότητα έναντι κράτους-νταντά, ΗΠΑ έναντι ΕΕ;
Με μια ευρεία έννοια, μπορεί να ερμηνευθεί έτσι.
Αλλά οι ΗΠΑ θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν την αγοραστική δύναμη των δικών τους ψηφιακών ολιγαρχιών και κατά πόσο νέοι ανταγωνιστές μπορούν να έχουν πρόσβαση στην αγορά — ή αν το λόμπινγκ, όπως στις Βρυξέλλες, προστατεύει εταιρείες όπως η Amazon από τον ανταγωνισμό.
Θέλουν τον έλεγχο
Για τον ευρωπαίο ρυθμιστή, ο ψηφιακός χώρος είναι κυρίως ένας χώρος αφηγηματικού κινδύνου: ένας ανεξέλεγκτος, δύσκολα πειθαρχούμενος δημόσιος χώρος που τροφοδοτεί την αντιπολίτευση αντί να την καταστέλλει.
Πρόσφατες επιθέσεις Γερμανών πολιτικών σε πλατφόρμες των ΗΠΑ, όπως οι X και Meta, αντικατοπτρίζουν την αυξανόμενη συνειδητοποίηση — και την απώλεια ελέγχου σε περιοχές κρίσιμες για την πολιτική και την ιδεολογία της ΕΕ: κλιματική πολιτική, σύγκρουση στην Ουκρανία, και βαθιά οικονομική κρίση, που σε μεγάλο βαθμό υποαναφέρονται στα μέσα που συνδέονται με το κράτος.
Ο κίνδυνος να σχηματιστεί κρίσιμη αντιπολίτευση με αδιαφανείς, αποκεντρωμένες, πολεμικές και εξαιρετικά ορατές μορφές παραμένει πάντοτε παρών.
Στη συζήτηση για το ψηφιακό μέλλον της οικονομίας της ευρωζώνης, το φάντασμα του ψηφιακού ευρώ — και το ζήτημα της ατομικής κυριαρχίας στον ψηφιακό χώρο — πλανάται.
Ακόμη και η προσπάθεια να ενσωματωθεί αυτή η τεχνολογία ως μορφή κεντρικής κρατικής κυριαρχίας σε χρήμα και κεφαλαιαγορά δείχνει ότι οι Βρυξέλλες δεν κατανοούν την ψηφιακή τεχνολογία ως θέμα αποκεντρωμένου ανταγωνισμού, που ευδοκιμεί υπό ελάχιστη κρατική ρύθμιση.
Με το Genius Act και την ενσωμάτωση των stablecoins των ΗΠΑ στο τραπεζικό σύστημα — μια σχεδόν εναλλακτική αγορά χρήματος — η Ουάσιγκτον ωθεί τη δημιουργία πιστώσεων βαθύτερα στην ευθύνη του ιδιωτικού τομέα.
Ευρωπαϊκό αναχρονιστικό μοντέλο
Όλα δείχνουν τη συγχρονισμένη σύγκλιση αποκεντρωμένης δημιουργίας χρήματος και εφαρμογών AI τεχνολογίας, γι’ αυτό η προσπάθεια της ΕΕ να κεντράρει και να ρυθμίσει αυστηρά αυτά τα στοιχεία είναι καταδικασμένη.
Το Digital Summit επιβεβαίωσε τους φόβους: η ευρωπαϊκή πολιτική είναι πνευματικά και γραφειοκρατικά εγκλωβισμένη σε ένα μοντέλο όπου δημόσια χρηματοδότηση, λεπτομερής ρύθμιση, εργασιακοί κανόνες και έντονα λογοκριμένος δημόσιος λόγος σχηματίζουν την ιδεολογική βάση.
Αυτό δεν μπορεί και δεν θα τελειώσει καλά, εάν η τεχνολογική πρόοδος προχωρήσει προς την ελευθερία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών