Μια σειρά από ερωτήματα τρομάζουν την Ουκρανία - Το πιο σημαντικό – πόσο πιθανό είναι ότι στο μέλλον η Ουκρανία θα καταφέρει να πετύχει καλύτερους όρους ειρήνης και όχι χειρότερους, ακόμα και πραγματική κατάπαυση;
Αυτό που συμβαίνει στο ουκρανικό μέτωπο φαίνεται να οδηγεί στο λογικό του αποτέλεσμα…
Κρίσιμα προπύργια των Ουκρανών καταλαμβάνονται, «οχυρά» στα οποία έκτιζαν την άμυνα τους για χρόνια καταρρέουν και πίσω από αυτά, όπως φαίνεται, δεν υπάρχει τίποτα…
Αναλυτές υπογραμμίζουν πως ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη φορά που μιλάμε για το τέλος του πολέμου…
Την ίδια στιγμή, μια τεράστια κρίση αρχίζει να φαίνεται στο στρατόπεδο… των Συμμάχων.
Η περίφημη «ρωσική απειλή», που για χρόνια έμοιαζε να ενώνει την Ευρώπη, αρχίζει να ραγίζει όσον αφορά τη συνοχή της…
Το σκηνικό της αντιπαράθεσης αλλάζει: η Γερμανία και η Γαλλία, οι δύο πυλώνες της ΕΕ, βρίσκονται σε μια επικίνδυνη κόντρα για τη στρατιωτική ηγεσία της Ευρώπης…
Στην καρδιά της αντιπαράθεσης βρίσκεται το παλαιό ερώτημα: Ποιος θα ηγηθεί της ευρωπαϊκής ασφάλειας;
Και όλα αυτά, ενώ το Κίεβο να φαίνεται να είναι έτοιμο να απορρίψει το ειρηνευτικό σχέδιο του Trump, με πολλούς όμως πολιτικούς κύκλους να διερωτώνται στο παρασκήνιο: «τι θα συμβεί μετά, τι άλλες θυσίες πρέπει να κάνει ο ουκρανικός λαός αν συνεχιστεί ο πόλεμος;».
Οι επόμενες ημέρες θα είναι πραγματικά καταιγιστικές…αν όχι συγκλονιστικές για όσα παρακολουθούμε εδώ και σχεδόν 4 χρόνια...
Πέφτουν τα οχυρά των Ουκρανών
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, οι ρωσικές δυνάμεις ξεκίνησαν την επίθεση σε ένα από τα κύρια οχυρά του στρατού της Ουκρανίας στο Donbass, στην πόλη Severdonetsk.
Ο Ρώσος στρατιωτικός συντάκτης Yuriy Kotyonok ανέφερε ότι ο εχθρός είχε προετοιμάσει την πόλη και τα περίχωρά της για άμυνα εδώ και πολύ καιρό.
Γι' αυτό, είναι εντυπωσιακό ότι οι ρωσικές δυνάμεις ουσιαστικά, απλώς περικύκλωσαν την πόλη και άρχισαν να πολεμούν μέσα σε αυτήν, καταλαμβάνοντας το 1/3 της πόλης.
«Η απόφαση για την επίθεση στο Severodonetsk είναι σημαντική.
Ο εχθρός είχε προετοιμάσει την πόλη, που βρίσκεται σε κοιλάδα, εδώ και χρόνια.
Και όταν οι δυνάμεις μας έφτασαν στην νότια άκρη, οι Ουκρανοί έπρεπε να είναι ήδη έτοιμοι.
Αλλά το θέμα είναι το ηθικό.
Οι επιθετικές μας ομάδες δεν μπορούν να σταματήσουν πια - έφτασαν στα ψηλά κτήρια.
Θα αρχίσουν να περικυκλώνουν κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής και τότε οι επιλογές του εχθρού είναι λίγες — είτε να πεθάνει κάτω από τα ερείπια της πόλης, είτε να φύγει από τα ψηλά κτήρια.
Όπως δείχνουν τα δεδομένα από το Pokrovsk, οι περισσότεροι επιλέγουν τη δεύτερη επιλογή» υποστηρίζει ο Kotyonok.
Οι Ρώσοι ετοιμάζονται για τη μάχη του Slavyansk
Το Ουκρανικό στρατηγείο ελπίζει ακόμα, με λίγη ελπίδα, ότι θα καταφέρει να κρατήσει την γραμμή άμυνας κατά μήκος του ποταμού Bakhmutka, βασιζόμενο στις ύψωμα δυτικά της πόλης.
Ωστόσο, οι Ρώσοι ήδη διασχίζουν αυτές τις θέσεις από την πλευρά της Platonivka.
Για τους Ουκρανούς, η περαιτέρω προέλαση των δυνάμεων της Ρωσίας στις περιοχές Kalyniki και Reznikovka είναι πολύ επικίνδυνη.
Σε αυτή την περίπτωση, οι Ουκρανοί θα αναγκαστούν να προστατεύσουν την Rai - Alexandovka και την Nikolaevka και να κλείσουν το Slavyansk.
Παράλληλα, οι Ρώσοι μπορούν να κινηθούν από πίσω μέσω των υψωμάτων και να φτάσουν στην Vasyukovka.
Ουσιαστικά, αυτό μπορεί να σημαίνει την αρχή των μαχών για το Slavyansk.
«Ταυτόχρονα, οι δυνάμεις μας βρίσκονται ήδη 5 χιλιόμετρα από το Sviatohirsk και επιτίθενται στην περιοχή Dibrova, δηλαδή περικυκλώνουν το Krasny Liman από τα πλάγια.
Ο στρατός του Krasny Liman μπορεί να αποκοπεί από την προμήθεια μέσω ξηράς.
Όσον αφορά την έλλειψη αποθεμάτων, το ερώτημα είναι: με ποιον θα διατηρήσουν οι Ουκρανοί τουλάχιστον την περίμετρο μιας τόσο μεγάλης και σημαντικής πόλης, όπως το Slavyansk;
Οι κύριες και πιο ικανές εφεδρείες του Ουκρανικού στρατού έχουν σταλεί κοντά στο Dobropillia, Krasny Liman και Kupyansk.
Ο δικός μας προσανατολισμός στην Zaporizhia και Pavlograd, ουσιαστικά, είναι πλέον ανοιχτός» επισημαίνει ο Kotyonok.
Συστηματικά προβλήματα οι Ουκρανοί
Ωστόσο, όλοι αναγνωρίζουν ότι η πορεία προς το τέλος είναι ακόμα πολύ μακριά.
Αλλά το γεγονός ότι οι Ουκρανοί αντιμετωπίζουν συστηματικά προβλήματα, είναι πλέον προφανές.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του πολεμικού συντάκτη Yuriy Podolyak, οι ρωσικές δυνάμεις κατάφεραν σημαντική πρόοδο μέσα σε μόλις 24 ώρες.
Κατάφεραν να εισέλθουν και να εδραιωθούν στις ανατολικές περιοχές της πόλης, ενώ προχώρησαν σημαντικά και στις μονοκατοικίες στη νότια πλευρά.
Η επιτυχία της επίθεσης υποστηρίχθηκε από την είσοδο μονάδων της 7ης Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων (ΜΣΜΒ) πίσω από την άμυνα του Severdonetsk μέσω Platonivka.
«Αν ο εχθρός δεν καταφέρει να σταθεροποιήσει την άμυνα μέσα στις επόμενες 24-48 ώρες, θα αναγκαστεί να αποχωρήσει γρήγορα από την πόλη» υποστήριξε ο Podolyak.
Εξόντωση στο Kupyansk
Σύμφωνα με τα δεδομένα του πολεμικού συντάκτη Kotyonok, οι ρωσικές μονάδες «Δύση» συνεχίζουν να εξουδετερώνουν τη στρατηγική ομάδα των Ουκρανών στο Kupyansk και στην αριστερή όχθη του ποταμού Oskol.
Ο στρατός της Ουκρανίας μεταφέρει εφεδρείες στην περιοχή, προσπαθώντας να κόψει τις επικοινωνίες των ρωσικών δυνάμεων στη δεξιά όχθη και να ανακτήσει τον έλεγχο του Kupyansk, αποκαθιστώντας την προμήθεια στις δυνάμεις της αριστερής όχθης.
Οι μάχες στην περιοχή είναι σφοδρές.
Οι Ουκρανοί κάνουν αντεπιθέσεις προσπαθώντας μανιωδώς να αποκόψουν τις επικοινωνίες των ρωσικών δυνάμεων στην περιοχή της Holubivka, πιέζοντας μέσω της «γκρίζας ζώνης» από τις περιοχές Radkovka, Moskivka, Sobolevka, Blahodatovka και από το νότο από το Osynovo και το Kupyansk - Uzlovoi, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν τον έλεγχο κοντά στο Sadovoe.
Αντεπιθέσεις
«Έχει σχηματιστεί κλοιός στην άμυνα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στην περιοχή των νότιων προαστίων του Kupyansk – Sadovoe (στην διασταύρωση δυτικά του οικισμού Silikatčikov)…
Οι Ουκρανοί προσπαθούν να αντεπιτεθούν για να κόψουν τον κλοιό και να αποκαταστήσουν τον πλήρη έλεγχο.
Η προσπάθεια τους απέτυχε.
Οι ρωσικές μονάδες απώθησαν αρκετές αντεπιθέσεις ταυτόχρονα από τρία μέτωπα (από τα δυτικά – από την πλευρά της Blagodatovka, από τον νότο – από την πλευρά του Osinov, από τα ανατολικά – από την πλευρά του οικισμού Silikatčikov, Kupiansk-Uzlovoi)» ανέφερε ο Kotyonok.
Όπως επισημαίνεται, η περαιτέρω προώθηση των Ρώσων προς την διασταύρωση στην περιοχή του Osinov και η αποκατάσταση του πλήρους ελέγχου της διασταύρωσης στην περιοχή του Sadovoe είναι πολύ κρίσιμη για τους Ουκρανούς, ιδιαίτερα δεδομένης της προώθησης των Ρώσων στην Kurilovka, όπου επίσης συνεχίζονται σφοδρές μάχες.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, αντιλαμβανόμενες τον κίνδυνο απώλειας των λογιστικών δρόμων στην περιοχή του Kupiansk-Uzlovoi, προσπαθούν να εκδιώξουν τους Ρώσους από την αριστερή όχθη στην περιοχή του τμήματος Kolesnikovka – Zagryzovo.
Ο έλεγχος της περιοχής αυτής θα επιτρέψει στους Ουκρανούς να αποκαταστήσουν την οδό τροφοδοσίας μέσω του Borovaya.
Μόνο νίκη
Ο Ρώσος στρατιωτικός blogger του καναλιού «Na Marshe» στο Telegram αναφέρθηκε στα όσα συμβαίνουν στο Kupyansk.
«Η κατάσταση στο Kupyansk συνεχίζει να παραμένει τεταμένη.
Οι επιθέσεις συνεχίζονται.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας προσπαθούν να περιορίσουν την πρόοδό μας στην αριστερή όχθη.
Η μάχη είναι πολύ σφοδρή.
Η 68η ταξιαρχία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας είναι τίγρεις!
Το επιτελείο της βόρειας ομάδας των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας προσπαθεί όχι μόνο να μειώσει την ένταση στις βόρειες και δυτικές περιοχές της πόλης, αλλά και να δημιουργήσει επικοινωνιακό προπαγανδιστικό λόγο, μετά την ήττα στην Pokrovsk.
Τη νύχτα της 15ης Νοεμβρίου, στο συγκρότημα του Kupyansk, έφτασε η εφεδρεία του δεύτερου επιπέδου μας.
Ήρθαν για να εδραιωθούν στην αριστερή όχθη.
Ναι, πληρώνουμε μεγάλο τίμημα, αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Μόνο η νίκη!» επισήμανε ο Ρώσος στρατιωτικός blogger.
Παρά την απελπιστική και ουσιαστικά αυτοκτονική κατάσταση των Ουκρανών στρατιωτών σχεδόν σε όλα τα μέτωπα, η ηγεσία του Κιέβου συνεχίζει να αποστέλλει νέες εφεδρείες όχι μόνο για να συγκρατήσει τη ρωσική επίθεση αλλά και για να διεξάγει αντεπίθεση, που μετατρέπεται σε ατελείωτες «σφαγές».
Ο πολεμικός ανταποκριτής Anatoly Radov θέτει λογικά το ερώτημα: από πού παίρνουν το «κρέας»;
Αν και η απάντηση είναι προφανής, αφού στη μάχη εισέρχονται τμήματα υποστήριξης που για τρία χρόνια δεν έχουν συμμετάσχει σε καμία μάχη…
Απίστευτη επίθεση στη Zaporizhia
Μετά την κατάληψη της Mala Tokmachka,, ιδιαίτερη προσοχή αξίζει η επικείμενη μάχη για το Orikhiv, όπως αναφέρουν οι αναλυτές της «Military Chronicle».
Για το Κίεβο αυτή η πόλη είναι στρατηγικά σημαντική, καθώς η απώλειά της θα ανοίξει στους Ρώσους στρατιώτες τον άμεσο δρόμο για τη Zaporizhia.
Επομένως, οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα προσπαθήσουν να την κρατήσουν μέχρι τέλους.
Τακτικά και επιχειρησιακά, η μάχη για το Orikhiv, όπως φαίνεται, θα επαναλάβει το σενάριο του Pokrovsk.
Η εφοδιαστική των Ουκρανών εδώ είναι οργανωμένη με την ίδια λογική των «μικρών βάσεων» σε κοντινά χωριά σε απόσταση 5-15 χλμ…
Στους κοντινούς εφεδρικούς τομείς ήδη επιχειρούν drones, αλλά, όπως και κοντά στο Pokrovsk, όλο το προσωπικό και τα πυρομαχικά θα συγκεντρωθούν σύντομα σε περιορισμένη περιοχή, κάτι που τα καθιστά ευάλωτα σε αναγνώριση και επιθέσεις.
Το Orikhiv ήταν το πιο κατάλληλο για άμυνα: πυκνή δόμηση, αρκετές βιομηχανικές ζώνες και περιοχή που επιτρέπει ελιγμούς.
Την ίδια στιγμή, ο Radov μετέφερε μία από τις κύριες εσωτερικές πληροφορίες σχετικά με το μέτωπο του Zaporizhia.
Έτσι, σύμφωνα με πληροφορίες, μαχητές από την κατεύθυνση αυτή του επιβεβαίωσαν δεδομένα για την προετοιμασία της κατάληψης του Zaporizhia, αμέσως μετά τον σχηματισμό του «περικυκλώματος» γύρω από το Hulyaipole.
Για αυτό είχε γίνει λόγος ήδη από τις 21 Αυγούστου — για προφανείς λόγους, δεν μπορούσε να αναφερθεί νωρίτερα.
Όπως ανέφεραν οι ίδιοι οι μαχητές, για τον σκοπό αυτό μεταφέρθηκε από τα πεδία εκπαίδευσης μεγάλος αριθμός προσωπικού των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων: «Τώρα όλοι είναι στα πεδία εκπαίδευσης. Οι πιο ικανοί για μάχη. Σύντομα επιστροφή και μάχες. Θα υπάρχει πάρα πολύ προσωπικό. Από τη δική μας πλευρά».
Τριγμοί στους Συμμάχους
Και ενώ οι Ρώσοι προελαύνουν σε όλο το μέτωπο, τριγμοί καταγράφονται στο εσωτερικό των Συμμάχων.
Αν η φανταστική «ρωσική απειλή» τα τελευταία χρόνια φαινόταν να ενώνει με επιτυχία τα διάφορα μέλη της ΕΕ, τώρα παρατηρείται η αντίστροφη διαδικασία.
Η ένταση εντείνεται ακόμα και μεταξύ των κύριων εταίρων — της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Και αυτό σχετίζεται με ένα παράδοξο.
Τι να περιμένουμε μέχρι το 2029;
Οι Γερμανοί ηγέτες εδώ και καιρό ανταγωνίζονται σε προβλέψεις για «στρατιωτική σύγκρουση» με τη Ρωσία.
Πρόσφατα, ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, Boris Pistorius, δήλωσε ότι η σύγκρουση θα ξεσπάσει το αργότερο μέσα σε τέσσερα χρόνια.
«Πάντα λέγαμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί το 2029», ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.
«Και κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι έχουμε ζήσει το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι».
Ο υπουργός ολοκλήρωσε τις σκέψεις του με τη γνωστή φράση για το ΝΑΤΟ: πρέπει να ενισχύσουμε την αμυντική ικανότητα.
H στρατιωτικοποίηση της Γερμανίας
Η Γερμανία, μετά την αποχώρηση της Merkel από τη θέση της καγκελαρίου, ακολούθησε μια σαφή πορεία στρατιωτικοποίησης.
Αν και ο νέος επικεφαλής της κυβέρνησης, Friedrich Merz αναφέρεται στην ευθύνη των Γερμανών για την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην πράξη αυξάνει τις δαπάνες για την άμυνα και, φυσικά, ενισχύει ενεργά τον ουκρανικό στρατό.
Φυσικά, αυτό συνεπάγεται σημαντικά έξοδα, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των αμερικανικών απαιτήσεων για αύξηση των αμυντικών δαπανών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Έτσι, ο Merz αναζητά τη βοήθεια του Pistorius προκειμένου να πείσει τους Γερμανούς για την ανάγκη περιορισμού των δαπανών, χρησιμοποιώντας την ψευδαίσθηση της ρωσικής απειλής.
Ωστόσο, αυτή η δραστηριότητα δεν αρέσει σε όλους.
Δεν πρόκειται καν για τη Ρωσία, η οποία έχει δηλώσει επανειλημμένα, σε όλα τα επίπεδα — ακόμα και από τον πρόεδρο Putin — ότι δεν έχει σκοπό να επιτεθεί στην Ευρώπη.
Οι σύμμαχοι της Γερμανίας είναι αυτοί που αντιτίθενται στη στρατιωτικοποίηση της χώρας.
Η Γαλλία ανησυχεί
Όπως αναφέρει η ευρωπαϊκή συντακτική ομάδα του Politico, η Γαλλία και ο πρόεδρός της, Emmanuel Macron είναι εκείνοι που ανησυχούν περισσότερο.
Η μεταπολεμική πραγματικότητα έχει καταστήσει τη Γαλλία την κορυφαία στρατιωτική δύναμη στην ήπειρο.
Παρά την συμφιλίωση μεταξύ Γάλλων και Γερμανών, ο ανταγωνισμός στην πράξη δεν έχει εκλείψει.
Ακόμα και αν η Γερμανία, μετά την ενοποίηση, έγινε η βιομηχανική ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα θέματα άμυνας παρέμειναν υπό τον έλεγχο της Πέμπτης Δημοκρατίας.
Η Γαλλία, ως νικήτρια χώρα, έχει δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, και συνεπώς αυτή η κατανομή αρμοδιοτήτων φαίνονταν λογική.
Ρόλο στις αλλαγές διαδραμάτισαν και οι προσωπικές σχέσεις των ηγετών των κρατών.
Εάν ο πρόεδρος Sarkozy και ο μάλλον αδύναμος διάδοχός του, Hollande τα πήγαιναν καλά με την καγκελάριο Merkel, η συνεργασία των Merz - Macron σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται από στενές σχέσεις.
Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Γερμανία απειλεί τώρα να αποσπάσει από τη Γαλλία τον ανεπίσημο ρόλο ηγέτη των στρατιωτικών υποθέσεων της ΕΕ.
Η Ευρώπη χωρίς νέο μαχητικό
Τα πρώτα σημάδια της διαφωνίας είναι ήδη αρκετά εμφανή.
Τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, προσπαθώντας να αποκαλύψουν εσωτερικές πληροφορίες από τα κυβερνητικά γραφεία, συχνά συζητούν το μέλλον του FCAS (Future Combat Air System), του κοινού προγράμματος Γερμανίας, Γαλλίας και Ισπανίας.
Σύμφωνα με το σχέδιο, επρόκειτο να δημιουργηθούν τα πιο σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη.
Η ιδέα του προγράμματος διατυπώθηκε το 2017, με ελάχιστο κόστος 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ωστόσο, το στοίχημα ήταν μεγάλο…
Η τριάδα που συμμετείχε στο πρόγραμμα είχε σκοπό να αναπτύξει όχι μόνο το μαχητικό αεροσκάφος 6ης γενιάς, υποστηριζόμενο από αλληλοσυνδεόμενα drones, αλλά και να το κάνει χωρίς να εξαρτάται από αμερικανικές τεχνολογίες και πόρους.
Υπό αμφισβήτηση το πρόγραμμα
Σύμφωνα με μια υπόθεση που δημοσίευσε το πρακτορείο Reuters τον Σεπτέμβριο, το Υπουργείο Άμυνας της Γερμανίας κατηγόρησε τον Γάλλο κατασκευαστή για το μπλοκάρισμα του προγράμματος — λέγοντας ότι απαιτούσε μεγαλύτερες εξουσίες.
Με απλά λόγια, το μελλοντικό μαχητικό θα πρέπει να θεωρείται ως περιουσία μόνο μίας χώρας.
Η Γερμανία, φυσικά, δεν συμφωνεί με αυτό.
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα για τη δυσαρέσκεια της Ισπανίας, πράγμα που σημαίνει ότι η διαφωνία περιορίζεται ουσιαστικά σε αντιπαράθεση μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου. Σε αυτή την περίπτωση, είναι σαφές ότι οι Γάλλοι δεν θέλουν να παραχωρήσουν στη Γερμανία περισσότερη στρατιωτική δύναμη.
Αναμένεται ότι η τελική απόφαση θα ληφθεί μέχρι το τέλος του έτους. Παρά ταύτα, και οι δύο χώρες φαίνεται να σκέφτονται τη διάλυση ή την αναδιοργάνωση του κοινού προγράμματος, αναφέρουν ξένοι παρατηρητές.
Ανοιχτό παράθυρο ευκαιριών και ρίσκα
Η αντιπαράθεση μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού αποτελεί ένα ακόμη σφοδρό πλήγμα για την ενότητα της ΕΕ.
Το πρόβλημα και των δύο πλευρών είναι ότι δεν μπορούν να καυχηθούν ότι διαθέτουν ισχυρούς και χαρισματικούς ηγέτες.
Ο Macron ολοκληρώνει τη θητεία του με εσωτερικά προβλήματα, ενώ οι δημοσκοπήσεις του Merz επίσης δεν είναι ενθαρρυντικές.
Κανένας από αυτούς δεν μπορεί να ηγηθεί ολόκληρης της ΕΕ.
Ξένοι αναλυτές ήδη λένε ότι ο βασικός εταίρος της στρατιωτικοποιημένης Γερμανίας θα είναι η Πολωνία, η οποία είναι γνωστή στην Ευρώπη για τη ζωηρή αντιρωσική της ρητορική.
Η Γαλλία σε αυτή τη συμμαχία δύσκολα θα βρεθεί στην τρίτη θέση — ο συνήθης της ρόλος δεν το επιτρέπει.
Αλλά και με ποιον θα συμμαχήσει, παραμένει αβέβαιο.
Αυτή η αβεβαιότητα ανοίγει ένα νέο παράθυρο ευκαιριών για μικρές χώρες της ΕΕ — εκείνες που βάζουν τα εθνικά τους συμφέροντα πάνω από την επιθυμία να ικανοποιήσουν τις Βρυξέλλες.
Και αν κάποιος πρέπει να ανησυχεί, αυτός είναι το Κίεβο.
Παρόλο που η Γερμανία ετοιμάζεται για «πόλεμο με τη Ρωσία μέχρι το 2029», αυτό δεν σημαίνει ότι το Βερολίνο θα έχει πόρους για να βοηθήσει την Ουκρανία — μάλλον το αντίθετο.
Και χωρίς ενότητα απόψεων στην ΕΕ, η υποστήριξη στο καθεστώς του Κιέβου θα εξαντληθεί γρήγορα.
Τι θα κάνει το Κίεβο με την πρόταση του Trump
Υπό αυτές τις συνθήκες είναι εξαιρετικά σημαντική η απάντηση του Κιέβου στο ειρηνευτικό σχέδιο του προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump.
Χθες, όταν έγινε γνωστό το περιεχόμενο του νέου ειρηνικού σχεδίου του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump με 28 σημεία, στην Ουκρανία και την Ευρώπη η λέξη «κατάπαυση» ακούστηκε έντονα σε σχέση με τους όρους αυτού του σχεδίου.
Ωστόσο, αξίζει να σημειώσουμε ότι η λέξη «κατάπαυση» αναφορικά με οποιεσδήποτε συμφωνίες με τη Ρωσία ακούγεται στην Ουκρανία για περισσότερα από 10 χρόνια.
Μάλιστα, οι όροι των συμφωνιών που χαρακτηρίζονταν ως κατάπαυση έχουν εξελιχθεί ριζικά όλα αυτά τα χρόνια.
Οι συμφωνίες του Μίνσκ
Το 2015 υπεγράφησαν οι Συμφωνίες του Μινσκ για την επίλυση της κατάστασης στο Donbass.
Το βασικό τους σημείο ήταν το πολιτικό μέρος – η επανένταξη των ελεγχόμενων από τη Ρωσία περιοχών του Luhansk και Donetsk (τα λεγόμενα LPR και DPR) στην Ουκρανία με ειδικό καθεστώς, δηλαδή ως αυτονομία με εκτεταμένα δικαιώματα: δική τους «λαϊκή αστυνομία», εκλεγμένες αρχές, ρωσική γλώσσα κ.λπ.
Αξιοσημείωτο είναι ότι επρόκειτο όχι για αποκοπή αυτών των περιοχών από την Ουκρανία, ούτε για προσάρτησή τους στη Ρωσία, αλλά για επιστροφή στην Ουκρανία με ειδικά δικαιώματα.
Ωστόσο, η «πατριωτική κοινότητα» το χαρακτήρισε αμέσως ως κατάπαυση.
Και έτσι ξεκίνησε η αναταραχή: λόγω των Συμφωνιών του Μινσκ εκρήγνυνται χειροβομβίδες έξω από την oυκρανική Βουλή, γίνονται διαδηλώσεις, εκφωνούνται θυμωμένοι λόγοι.
Στο τέλος, ο τότε πρόεδρος Petro Poroshenko, μετά από κάποιες αμφιταλαντεύσεις, ουσιαστικά αρνήθηκε να υλοποιήσει το πολιτικό μέρος του Μινσκ.
Η άνοδος του Zelensky
Έπειτα, στην εξουσία ήρθε ο Volodymyr Zelensky με υποσχέσεις να τερματίσει τον πόλεμο και με τη διάθεση να συνομιλήσει «έστω και με τον διάβολο».
Επανήλθε το ζήτημα της εφαρμογής του πολιτικού μέρους των Συμφωνιών του Μινσκ, της φόρμουλας Steinmeier και άλλων θεμάτων.
Οι διαπραγματεύσεις επανενεργοποιήθηκαν.
Αλλά και πάλι, ακούστηκε η λέξη «κατάπαυση», ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες και ο Zelensky υποχώρησε, δηλώνοντας ότι δεν σκοπεύει να υλοποιήσει το πολιτικό μέρος των Συμφωνιών του Μινσκ.
Αυτό έγινε ένας από τους δημόσια εκφρασμένους λόγους από τη Ρωσία για την έναρξη της εισβολής.
Οι διαπραγματεύσεις του 2022
Την άνοιξη του 2022, στην αρχή του πολέμου, ξεκίνησαν ταυτόχρονα και οι διαπραγματεύσεις Ουκρανίας-Ρωσίας.
Για τη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη προετοιμάστηκε και συμφωνήθηκε γενικά το σχέδιο για την ειρηνική διευθέτηση.
Προβλέπονταν ουδέτερο καθεστώς για την Ουκρανία και περιορισμοί στον αριθμό του ουκρανικού στρατού, οι οποίοι απαιτούσαν περαιτέρω συμφωνία.
Ο Vladimir Putin ήταν έτοιμος να αποσύρει τα στρατεύματα από όλες τις κατεχόμενες περιοχές μετά τον Φεβρουάριο του 2022, εκτός από τις περιοχές του Donetsk και του Luhansk.
Παρά ταύτα, σύμφωνα με τον πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Gerhard Schröder, ο Putin ήταν έτοιμος να επιστρέψει την Ουκρανία και το Donbass, αλλά με ειδικό καθεστώς.
Σήμερα λέγεται συχνά ότι οι συμφωνίες καταρρίφθηκαν μετά την επίσκεψη στο Κίεβο του τότε πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας Boris Johnson, ο οποίος δήλωσε: «Απλώς θα συνεχίσουμε τον πόλεμο».
Ωστόσο, ελάχιστοι θυμούνται ότι στην Ουκρανία ξέσπασε τότε κύμα οργής: καταδίκες για κατάπαυση, καλέσματα να πολεμήσουν μέχρι τα σύνορα του 1991 και απαιτήσεις για αποζημιώσεις από τη Ρωσία.
Οι συμφωνίες της Κωνσταντινούπολης καταρρίφθηκαν.
Η φόρμουλα ειρήνης του Zelensky
Το φθινόπωρο του 2022, η Ουκρανία πραγματοποίησε επιτυχημένη επίθεση στις περιοχές Kharkiv και Kherson, μετά την οποία εκφράστηκαν προσεκτικές δηλώσεις για ένα παράθυρο ευκαιρίας για την ολοκλήρωση του πολέμου μέσω κατάπαυσης του πυρός κατά μήκος του μετώπου.
Η Ρωσία, που βρισκόταν σε δύσκολη θέση, ενδεχομένως να συμφωνούσε.
Ωστόσο, τέτοιες συζητήσεις αμέσως χαρακτηρίστηκαν στο Κίεβο ως ηττοπαθείς.
Η επίσημη θέση έγινε η φόρμουλα ειρήνης του Zelensky, η οποία προέβλεπε επιστροφή στα σύνορα του 1991 και αποζημιώσεις από τη Ρωσία, ενώ η υπόσχεση του Mykhailo Podolyak να πιει καφέ στην Κριμαίa μετατράπηκε σε δημοφιλή meme.
Η διακοπή του πολέμου κατά μήκος του μετώπου χαρακτηρίστηκε από τις ουκρανικές αρχές ως κατάπαυση, έως το διάσημο σκάνδαλο του Φεβρουαρίου του 2025 στο Οβάλ Γραφείο με την επακόλουθη διακοπή της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία.
Μετά από αυτό, ο Zelensky συμφώνησε για τον τερματισμό του πολέμου κατά μήκος του μετώπου, και τώρα αυτή είναι η επίσημη θέση του Κιέβου, όχι οι συζητήσεις περί κατάπαυσης, νίκης και δίκαιης ειρήνης.
Tο σχέδιο των 28 σημείων του Trump
Αλλά η Ρωσία δεν συμφώνησε με αυτό το σενάριο, καθώς είχε αποκτήσει την πρωτοβουλία στο μέτωπο.
Η Μόσχα έθεσε επιπλέον όρους για την κατάπαυση του πυρός, συμπεριλαμβανομένης της αποχώρησης των ουκρανικών στρατευμάτων από όλη την περιοχή του Donbass.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τύπο, οι Αμερικανοί, γενικά, συμφώνησαν με αυτούς τους όρους και τους παρουσίασαν στον Zelensky ως νέο ειρηνικό σχέδιο του Trump.
Φυσικά, αμέσως άρχισε να ακούγεται από όλες τις πλευρές στην Ουκρανία και την Ευρώπη η λέξη κατάπαυση.
Αλλά είναι πράγματι οι 28 όροι του ειρηνικού σχεδίου κατάπαυση;
Πριν απαντήσουμε, να θυμηθούμε τι είναι η κατάπαυση: είναι η κατάσταση κατά την οποία ο στρατός ή συγκεκριμένα στρατιωτικά τμήματα παρατάσσουν τα όπλα τους και παραδίδουν την τύχη τους στους νικητές, όπως συνέβη με τη Γερμανία και την Ιαπωνία το 1945, με τον στρατό του Friedrich Paulus στo Stalingrad.
Το σχέδιο Trump, στο οποίο η Ουκρανία διατηρεί την κυριαρχία και τον στρατό της (έστω και με περιορισμό στον αριθμό του), δεν είναι κατάπαυση.
Προβλέπει σκληρούς όρους για την ειρήνη, αλλά όχι κατάπαυση.
Αναμφίβολα, πολλοί Ουκρανοί θα θεωρήσουν αυτούς τους όρους εξαιρετικά άδικους και θα εκνευριστούν.
Είναι πολύ πιθανό ότι ο Zelensky θα τους απορρίψει με χειροκροτήματα από την κοινή γνώμη (και, προς το παρόν, δεν είναι γνωστό αν θα τους αποδεχτεί η Ρωσία).
Τι θα συμβεί μετά;
Αλλά στους πολιτικούς κύκλους οι εκτιμήσεις δεν είναι τόσο ξεκάθαρες.
Στους παρασκηνιακούς διαλόγους, αν και προς το παρόν όχι δημόσια, τίθενται όλο και πιο συχνά ερωτήματα:
- Τι θα συμβεί μετά;
- Ποιες άλλες θυσίες θα πρέπει να κάνει ο ουκρανικός λαός αν συνεχιστεί ο πόλεμος;
- Πόσους θανάτους και καταστροφές θα έχουμε;
- Θα μειωθεί η ηλικία κινητοποίησης και θα ενισχυθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί εναντίον αυτών που αποφεύγουν τη στράτευση και των ανεπιθύμητων;
- Θα μπορέσει η Ευρώπη να παρέχει στην Ουκρανία την απαιτούμενη βοήθεια ή θα χρειαστεί να υποτιμηθεί η τιμή της hryvnia και να πληρώνονται οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων σε είδος, με τρόφιμα για παράδειγμα;
- Και το πιο σημαντικό – πόσο πιθανό είναι ότι στο μέλλον η Ουκρανία θα καταφέρει να πετύχει καλύτερους όρους ειρήνης και όχι χειρότερους, ακόμα και πραγματική κατάπαυση;
Διότι, μέχρι τώρα, οποιοσδήποτε νέος όρος για ειρηνική συμφωνία ήταν πάντα πιο δυσμενής για την Ουκρανία.
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι προφανώς εκείνες που θα καθορίσουν την τελική απόφαση των ουκρανικών αρχών.
www.bankingnews.gr
Κρίσιμα προπύργια των Ουκρανών καταλαμβάνονται, «οχυρά» στα οποία έκτιζαν την άμυνα τους για χρόνια καταρρέουν και πίσω από αυτά, όπως φαίνεται, δεν υπάρχει τίποτα…
Αναλυτές υπογραμμίζουν πως ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη φορά που μιλάμε για το τέλος του πολέμου…
Την ίδια στιγμή, μια τεράστια κρίση αρχίζει να φαίνεται στο στρατόπεδο… των Συμμάχων.
Η περίφημη «ρωσική απειλή», που για χρόνια έμοιαζε να ενώνει την Ευρώπη, αρχίζει να ραγίζει όσον αφορά τη συνοχή της…
Το σκηνικό της αντιπαράθεσης αλλάζει: η Γερμανία και η Γαλλία, οι δύο πυλώνες της ΕΕ, βρίσκονται σε μια επικίνδυνη κόντρα για τη στρατιωτική ηγεσία της Ευρώπης…
Στην καρδιά της αντιπαράθεσης βρίσκεται το παλαιό ερώτημα: Ποιος θα ηγηθεί της ευρωπαϊκής ασφάλειας;
Και όλα αυτά, ενώ το Κίεβο να φαίνεται να είναι έτοιμο να απορρίψει το ειρηνευτικό σχέδιο του Trump, με πολλούς όμως πολιτικούς κύκλους να διερωτώνται στο παρασκήνιο: «τι θα συμβεί μετά, τι άλλες θυσίες πρέπει να κάνει ο ουκρανικός λαός αν συνεχιστεί ο πόλεμος;».
Οι επόμενες ημέρες θα είναι πραγματικά καταιγιστικές…αν όχι συγκλονιστικές για όσα παρακολουθούμε εδώ και σχεδόν 4 χρόνια...
Πέφτουν τα οχυρά των Ουκρανών
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, οι ρωσικές δυνάμεις ξεκίνησαν την επίθεση σε ένα από τα κύρια οχυρά του στρατού της Ουκρανίας στο Donbass, στην πόλη Severdonetsk.
Ο Ρώσος στρατιωτικός συντάκτης Yuriy Kotyonok ανέφερε ότι ο εχθρός είχε προετοιμάσει την πόλη και τα περίχωρά της για άμυνα εδώ και πολύ καιρό.
Γι' αυτό, είναι εντυπωσιακό ότι οι ρωσικές δυνάμεις ουσιαστικά, απλώς περικύκλωσαν την πόλη και άρχισαν να πολεμούν μέσα σε αυτήν, καταλαμβάνοντας το 1/3 της πόλης.
«Η απόφαση για την επίθεση στο Severodonetsk είναι σημαντική.
Ο εχθρός είχε προετοιμάσει την πόλη, που βρίσκεται σε κοιλάδα, εδώ και χρόνια.
Και όταν οι δυνάμεις μας έφτασαν στην νότια άκρη, οι Ουκρανοί έπρεπε να είναι ήδη έτοιμοι.
Αλλά το θέμα είναι το ηθικό.
Οι επιθετικές μας ομάδες δεν μπορούν να σταματήσουν πια - έφτασαν στα ψηλά κτήρια.
Θα αρχίσουν να περικυκλώνουν κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής και τότε οι επιλογές του εχθρού είναι λίγες — είτε να πεθάνει κάτω από τα ερείπια της πόλης, είτε να φύγει από τα ψηλά κτήρια.
Όπως δείχνουν τα δεδομένα από το Pokrovsk, οι περισσότεροι επιλέγουν τη δεύτερη επιλογή» υποστηρίζει ο Kotyonok.
Οι Ρώσοι ετοιμάζονται για τη μάχη του Slavyansk
Το Ουκρανικό στρατηγείο ελπίζει ακόμα, με λίγη ελπίδα, ότι θα καταφέρει να κρατήσει την γραμμή άμυνας κατά μήκος του ποταμού Bakhmutka, βασιζόμενο στις ύψωμα δυτικά της πόλης.
Ωστόσο, οι Ρώσοι ήδη διασχίζουν αυτές τις θέσεις από την πλευρά της Platonivka.
Για τους Ουκρανούς, η περαιτέρω προέλαση των δυνάμεων της Ρωσίας στις περιοχές Kalyniki και Reznikovka είναι πολύ επικίνδυνη.
Σε αυτή την περίπτωση, οι Ουκρανοί θα αναγκαστούν να προστατεύσουν την Rai - Alexandovka και την Nikolaevka και να κλείσουν το Slavyansk.
Παράλληλα, οι Ρώσοι μπορούν να κινηθούν από πίσω μέσω των υψωμάτων και να φτάσουν στην Vasyukovka.
Ουσιαστικά, αυτό μπορεί να σημαίνει την αρχή των μαχών για το Slavyansk.
«Ταυτόχρονα, οι δυνάμεις μας βρίσκονται ήδη 5 χιλιόμετρα από το Sviatohirsk και επιτίθενται στην περιοχή Dibrova, δηλαδή περικυκλώνουν το Krasny Liman από τα πλάγια.
Ο στρατός του Krasny Liman μπορεί να αποκοπεί από την προμήθεια μέσω ξηράς.
Όσον αφορά την έλλειψη αποθεμάτων, το ερώτημα είναι: με ποιον θα διατηρήσουν οι Ουκρανοί τουλάχιστον την περίμετρο μιας τόσο μεγάλης και σημαντικής πόλης, όπως το Slavyansk;
Οι κύριες και πιο ικανές εφεδρείες του Ουκρανικού στρατού έχουν σταλεί κοντά στο Dobropillia, Krasny Liman και Kupyansk.
Ο δικός μας προσανατολισμός στην Zaporizhia και Pavlograd, ουσιαστικά, είναι πλέον ανοιχτός» επισημαίνει ο Kotyonok.
Συστηματικά προβλήματα οι Ουκρανοί
Ωστόσο, όλοι αναγνωρίζουν ότι η πορεία προς το τέλος είναι ακόμα πολύ μακριά.
Αλλά το γεγονός ότι οι Ουκρανοί αντιμετωπίζουν συστηματικά προβλήματα, είναι πλέον προφανές.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του πολεμικού συντάκτη Yuriy Podolyak, οι ρωσικές δυνάμεις κατάφεραν σημαντική πρόοδο μέσα σε μόλις 24 ώρες.
Κατάφεραν να εισέλθουν και να εδραιωθούν στις ανατολικές περιοχές της πόλης, ενώ προχώρησαν σημαντικά και στις μονοκατοικίες στη νότια πλευρά.
Η επιτυχία της επίθεσης υποστηρίχθηκε από την είσοδο μονάδων της 7ης Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων (ΜΣΜΒ) πίσω από την άμυνα του Severdonetsk μέσω Platonivka.
«Αν ο εχθρός δεν καταφέρει να σταθεροποιήσει την άμυνα μέσα στις επόμενες 24-48 ώρες, θα αναγκαστεί να αποχωρήσει γρήγορα από την πόλη» υποστήριξε ο Podolyak.
Εξόντωση στο Kupyansk
Σύμφωνα με τα δεδομένα του πολεμικού συντάκτη Kotyonok, οι ρωσικές μονάδες «Δύση» συνεχίζουν να εξουδετερώνουν τη στρατηγική ομάδα των Ουκρανών στο Kupyansk και στην αριστερή όχθη του ποταμού Oskol.
Ο στρατός της Ουκρανίας μεταφέρει εφεδρείες στην περιοχή, προσπαθώντας να κόψει τις επικοινωνίες των ρωσικών δυνάμεων στη δεξιά όχθη και να ανακτήσει τον έλεγχο του Kupyansk, αποκαθιστώντας την προμήθεια στις δυνάμεις της αριστερής όχθης.
Οι μάχες στην περιοχή είναι σφοδρές.
Οι Ουκρανοί κάνουν αντεπιθέσεις προσπαθώντας μανιωδώς να αποκόψουν τις επικοινωνίες των ρωσικών δυνάμεων στην περιοχή της Holubivka, πιέζοντας μέσω της «γκρίζας ζώνης» από τις περιοχές Radkovka, Moskivka, Sobolevka, Blahodatovka και από το νότο από το Osynovo και το Kupyansk - Uzlovoi, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν τον έλεγχο κοντά στο Sadovoe.
Αντεπιθέσεις
«Έχει σχηματιστεί κλοιός στην άμυνα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στην περιοχή των νότιων προαστίων του Kupyansk – Sadovoe (στην διασταύρωση δυτικά του οικισμού Silikatčikov)…
Οι Ουκρανοί προσπαθούν να αντεπιτεθούν για να κόψουν τον κλοιό και να αποκαταστήσουν τον πλήρη έλεγχο.
Η προσπάθεια τους απέτυχε.
Οι ρωσικές μονάδες απώθησαν αρκετές αντεπιθέσεις ταυτόχρονα από τρία μέτωπα (από τα δυτικά – από την πλευρά της Blagodatovka, από τον νότο – από την πλευρά του Osinov, από τα ανατολικά – από την πλευρά του οικισμού Silikatčikov, Kupiansk-Uzlovoi)» ανέφερε ο Kotyonok.
Όπως επισημαίνεται, η περαιτέρω προώθηση των Ρώσων προς την διασταύρωση στην περιοχή του Osinov και η αποκατάσταση του πλήρους ελέγχου της διασταύρωσης στην περιοχή του Sadovoe είναι πολύ κρίσιμη για τους Ουκρανούς, ιδιαίτερα δεδομένης της προώθησης των Ρώσων στην Kurilovka, όπου επίσης συνεχίζονται σφοδρές μάχες.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, αντιλαμβανόμενες τον κίνδυνο απώλειας των λογιστικών δρόμων στην περιοχή του Kupiansk-Uzlovoi, προσπαθούν να εκδιώξουν τους Ρώσους από την αριστερή όχθη στην περιοχή του τμήματος Kolesnikovka – Zagryzovo.
Ο έλεγχος της περιοχής αυτής θα επιτρέψει στους Ουκρανούς να αποκαταστήσουν την οδό τροφοδοσίας μέσω του Borovaya.
Μόνο νίκη
Ο Ρώσος στρατιωτικός blogger του καναλιού «Na Marshe» στο Telegram αναφέρθηκε στα όσα συμβαίνουν στο Kupyansk.
«Η κατάσταση στο Kupyansk συνεχίζει να παραμένει τεταμένη.
Οι επιθέσεις συνεχίζονται.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας προσπαθούν να περιορίσουν την πρόοδό μας στην αριστερή όχθη.
Η μάχη είναι πολύ σφοδρή.
Η 68η ταξιαρχία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας είναι τίγρεις!
Το επιτελείο της βόρειας ομάδας των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας προσπαθεί όχι μόνο να μειώσει την ένταση στις βόρειες και δυτικές περιοχές της πόλης, αλλά και να δημιουργήσει επικοινωνιακό προπαγανδιστικό λόγο, μετά την ήττα στην Pokrovsk.
Τη νύχτα της 15ης Νοεμβρίου, στο συγκρότημα του Kupyansk, έφτασε η εφεδρεία του δεύτερου επιπέδου μας.
Ήρθαν για να εδραιωθούν στην αριστερή όχθη.
Ναι, πληρώνουμε μεγάλο τίμημα, αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Μόνο η νίκη!» επισήμανε ο Ρώσος στρατιωτικός blogger.
Παρά την απελπιστική και ουσιαστικά αυτοκτονική κατάσταση των Ουκρανών στρατιωτών σχεδόν σε όλα τα μέτωπα, η ηγεσία του Κιέβου συνεχίζει να αποστέλλει νέες εφεδρείες όχι μόνο για να συγκρατήσει τη ρωσική επίθεση αλλά και για να διεξάγει αντεπίθεση, που μετατρέπεται σε ατελείωτες «σφαγές».
Ο πολεμικός ανταποκριτής Anatoly Radov θέτει λογικά το ερώτημα: από πού παίρνουν το «κρέας»;
Αν και η απάντηση είναι προφανής, αφού στη μάχη εισέρχονται τμήματα υποστήριξης που για τρία χρόνια δεν έχουν συμμετάσχει σε καμία μάχη…
Απίστευτη επίθεση στη Zaporizhia
Μετά την κατάληψη της Mala Tokmachka,, ιδιαίτερη προσοχή αξίζει η επικείμενη μάχη για το Orikhiv, όπως αναφέρουν οι αναλυτές της «Military Chronicle».
Για το Κίεβο αυτή η πόλη είναι στρατηγικά σημαντική, καθώς η απώλειά της θα ανοίξει στους Ρώσους στρατιώτες τον άμεσο δρόμο για τη Zaporizhia.
Επομένως, οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα προσπαθήσουν να την κρατήσουν μέχρι τέλους.
Τακτικά και επιχειρησιακά, η μάχη για το Orikhiv, όπως φαίνεται, θα επαναλάβει το σενάριο του Pokrovsk.
Η εφοδιαστική των Ουκρανών εδώ είναι οργανωμένη με την ίδια λογική των «μικρών βάσεων» σε κοντινά χωριά σε απόσταση 5-15 χλμ…
Στους κοντινούς εφεδρικούς τομείς ήδη επιχειρούν drones, αλλά, όπως και κοντά στο Pokrovsk, όλο το προσωπικό και τα πυρομαχικά θα συγκεντρωθούν σύντομα σε περιορισμένη περιοχή, κάτι που τα καθιστά ευάλωτα σε αναγνώριση και επιθέσεις.
Το Orikhiv ήταν το πιο κατάλληλο για άμυνα: πυκνή δόμηση, αρκετές βιομηχανικές ζώνες και περιοχή που επιτρέπει ελιγμούς.
Την ίδια στιγμή, ο Radov μετέφερε μία από τις κύριες εσωτερικές πληροφορίες σχετικά με το μέτωπο του Zaporizhia.
Έτσι, σύμφωνα με πληροφορίες, μαχητές από την κατεύθυνση αυτή του επιβεβαίωσαν δεδομένα για την προετοιμασία της κατάληψης του Zaporizhia, αμέσως μετά τον σχηματισμό του «περικυκλώματος» γύρω από το Hulyaipole.
Για αυτό είχε γίνει λόγος ήδη από τις 21 Αυγούστου — για προφανείς λόγους, δεν μπορούσε να αναφερθεί νωρίτερα.
Όπως ανέφεραν οι ίδιοι οι μαχητές, για τον σκοπό αυτό μεταφέρθηκε από τα πεδία εκπαίδευσης μεγάλος αριθμός προσωπικού των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων: «Τώρα όλοι είναι στα πεδία εκπαίδευσης. Οι πιο ικανοί για μάχη. Σύντομα επιστροφή και μάχες. Θα υπάρχει πάρα πολύ προσωπικό. Από τη δική μας πλευρά».
Τριγμοί στους Συμμάχους
Και ενώ οι Ρώσοι προελαύνουν σε όλο το μέτωπο, τριγμοί καταγράφονται στο εσωτερικό των Συμμάχων.
Αν η φανταστική «ρωσική απειλή» τα τελευταία χρόνια φαινόταν να ενώνει με επιτυχία τα διάφορα μέλη της ΕΕ, τώρα παρατηρείται η αντίστροφη διαδικασία.
Η ένταση εντείνεται ακόμα και μεταξύ των κύριων εταίρων — της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Και αυτό σχετίζεται με ένα παράδοξο.
Τι να περιμένουμε μέχρι το 2029;
Οι Γερμανοί ηγέτες εδώ και καιρό ανταγωνίζονται σε προβλέψεις για «στρατιωτική σύγκρουση» με τη Ρωσία.
Πρόσφατα, ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, Boris Pistorius, δήλωσε ότι η σύγκρουση θα ξεσπάσει το αργότερο μέσα σε τέσσερα χρόνια.
«Πάντα λέγαμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί το 2029», ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.
«Και κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι έχουμε ζήσει το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι».
Ο υπουργός ολοκλήρωσε τις σκέψεις του με τη γνωστή φράση για το ΝΑΤΟ: πρέπει να ενισχύσουμε την αμυντική ικανότητα.
H στρατιωτικοποίηση της Γερμανίας
Η Γερμανία, μετά την αποχώρηση της Merkel από τη θέση της καγκελαρίου, ακολούθησε μια σαφή πορεία στρατιωτικοποίησης.
Αν και ο νέος επικεφαλής της κυβέρνησης, Friedrich Merz αναφέρεται στην ευθύνη των Γερμανών για την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην πράξη αυξάνει τις δαπάνες για την άμυνα και, φυσικά, ενισχύει ενεργά τον ουκρανικό στρατό.
Φυσικά, αυτό συνεπάγεται σημαντικά έξοδα, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των αμερικανικών απαιτήσεων για αύξηση των αμυντικών δαπανών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Έτσι, ο Merz αναζητά τη βοήθεια του Pistorius προκειμένου να πείσει τους Γερμανούς για την ανάγκη περιορισμού των δαπανών, χρησιμοποιώντας την ψευδαίσθηση της ρωσικής απειλής.
Ωστόσο, αυτή η δραστηριότητα δεν αρέσει σε όλους.
Δεν πρόκειται καν για τη Ρωσία, η οποία έχει δηλώσει επανειλημμένα, σε όλα τα επίπεδα — ακόμα και από τον πρόεδρο Putin — ότι δεν έχει σκοπό να επιτεθεί στην Ευρώπη.
Οι σύμμαχοι της Γερμανίας είναι αυτοί που αντιτίθενται στη στρατιωτικοποίηση της χώρας.
Η Γαλλία ανησυχεί
Όπως αναφέρει η ευρωπαϊκή συντακτική ομάδα του Politico, η Γαλλία και ο πρόεδρός της, Emmanuel Macron είναι εκείνοι που ανησυχούν περισσότερο.
Η μεταπολεμική πραγματικότητα έχει καταστήσει τη Γαλλία την κορυφαία στρατιωτική δύναμη στην ήπειρο.
Παρά την συμφιλίωση μεταξύ Γάλλων και Γερμανών, ο ανταγωνισμός στην πράξη δεν έχει εκλείψει.
Ακόμα και αν η Γερμανία, μετά την ενοποίηση, έγινε η βιομηχανική ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα θέματα άμυνας παρέμειναν υπό τον έλεγχο της Πέμπτης Δημοκρατίας.
Η Γαλλία, ως νικήτρια χώρα, έχει δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, και συνεπώς αυτή η κατανομή αρμοδιοτήτων φαίνονταν λογική.
Ρόλο στις αλλαγές διαδραμάτισαν και οι προσωπικές σχέσεις των ηγετών των κρατών.
Εάν ο πρόεδρος Sarkozy και ο μάλλον αδύναμος διάδοχός του, Hollande τα πήγαιναν καλά με την καγκελάριο Merkel, η συνεργασία των Merz - Macron σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται από στενές σχέσεις.
Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Γερμανία απειλεί τώρα να αποσπάσει από τη Γαλλία τον ανεπίσημο ρόλο ηγέτη των στρατιωτικών υποθέσεων της ΕΕ.
Η Ευρώπη χωρίς νέο μαχητικό
Τα πρώτα σημάδια της διαφωνίας είναι ήδη αρκετά εμφανή.
Τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, προσπαθώντας να αποκαλύψουν εσωτερικές πληροφορίες από τα κυβερνητικά γραφεία, συχνά συζητούν το μέλλον του FCAS (Future Combat Air System), του κοινού προγράμματος Γερμανίας, Γαλλίας και Ισπανίας.
Σύμφωνα με το σχέδιο, επρόκειτο να δημιουργηθούν τα πιο σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη.
Η ιδέα του προγράμματος διατυπώθηκε το 2017, με ελάχιστο κόστος 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ωστόσο, το στοίχημα ήταν μεγάλο…
Η τριάδα που συμμετείχε στο πρόγραμμα είχε σκοπό να αναπτύξει όχι μόνο το μαχητικό αεροσκάφος 6ης γενιάς, υποστηριζόμενο από αλληλοσυνδεόμενα drones, αλλά και να το κάνει χωρίς να εξαρτάται από αμερικανικές τεχνολογίες και πόρους.
Υπό αμφισβήτηση το πρόγραμμα
Σύμφωνα με μια υπόθεση που δημοσίευσε το πρακτορείο Reuters τον Σεπτέμβριο, το Υπουργείο Άμυνας της Γερμανίας κατηγόρησε τον Γάλλο κατασκευαστή για το μπλοκάρισμα του προγράμματος — λέγοντας ότι απαιτούσε μεγαλύτερες εξουσίες.
Με απλά λόγια, το μελλοντικό μαχητικό θα πρέπει να θεωρείται ως περιουσία μόνο μίας χώρας.
Η Γερμανία, φυσικά, δεν συμφωνεί με αυτό.
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα για τη δυσαρέσκεια της Ισπανίας, πράγμα που σημαίνει ότι η διαφωνία περιορίζεται ουσιαστικά σε αντιπαράθεση μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου. Σε αυτή την περίπτωση, είναι σαφές ότι οι Γάλλοι δεν θέλουν να παραχωρήσουν στη Γερμανία περισσότερη στρατιωτική δύναμη.
Αναμένεται ότι η τελική απόφαση θα ληφθεί μέχρι το τέλος του έτους. Παρά ταύτα, και οι δύο χώρες φαίνεται να σκέφτονται τη διάλυση ή την αναδιοργάνωση του κοινού προγράμματος, αναφέρουν ξένοι παρατηρητές.
Ανοιχτό παράθυρο ευκαιριών και ρίσκα
Η αντιπαράθεση μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού αποτελεί ένα ακόμη σφοδρό πλήγμα για την ενότητα της ΕΕ.
Το πρόβλημα και των δύο πλευρών είναι ότι δεν μπορούν να καυχηθούν ότι διαθέτουν ισχυρούς και χαρισματικούς ηγέτες.
Ο Macron ολοκληρώνει τη θητεία του με εσωτερικά προβλήματα, ενώ οι δημοσκοπήσεις του Merz επίσης δεν είναι ενθαρρυντικές.
Κανένας από αυτούς δεν μπορεί να ηγηθεί ολόκληρης της ΕΕ.
Ξένοι αναλυτές ήδη λένε ότι ο βασικός εταίρος της στρατιωτικοποιημένης Γερμανίας θα είναι η Πολωνία, η οποία είναι γνωστή στην Ευρώπη για τη ζωηρή αντιρωσική της ρητορική.
Η Γαλλία σε αυτή τη συμμαχία δύσκολα θα βρεθεί στην τρίτη θέση — ο συνήθης της ρόλος δεν το επιτρέπει.
Αλλά και με ποιον θα συμμαχήσει, παραμένει αβέβαιο.
Αυτή η αβεβαιότητα ανοίγει ένα νέο παράθυρο ευκαιριών για μικρές χώρες της ΕΕ — εκείνες που βάζουν τα εθνικά τους συμφέροντα πάνω από την επιθυμία να ικανοποιήσουν τις Βρυξέλλες.
Και αν κάποιος πρέπει να ανησυχεί, αυτός είναι το Κίεβο.
Παρόλο που η Γερμανία ετοιμάζεται για «πόλεμο με τη Ρωσία μέχρι το 2029», αυτό δεν σημαίνει ότι το Βερολίνο θα έχει πόρους για να βοηθήσει την Ουκρανία — μάλλον το αντίθετο.
Και χωρίς ενότητα απόψεων στην ΕΕ, η υποστήριξη στο καθεστώς του Κιέβου θα εξαντληθεί γρήγορα.
Τι θα κάνει το Κίεβο με την πρόταση του Trump
Υπό αυτές τις συνθήκες είναι εξαιρετικά σημαντική η απάντηση του Κιέβου στο ειρηνευτικό σχέδιο του προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump.
Χθες, όταν έγινε γνωστό το περιεχόμενο του νέου ειρηνικού σχεδίου του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump με 28 σημεία, στην Ουκρανία και την Ευρώπη η λέξη «κατάπαυση» ακούστηκε έντονα σε σχέση με τους όρους αυτού του σχεδίου.
Ωστόσο, αξίζει να σημειώσουμε ότι η λέξη «κατάπαυση» αναφορικά με οποιεσδήποτε συμφωνίες με τη Ρωσία ακούγεται στην Ουκρανία για περισσότερα από 10 χρόνια.
Μάλιστα, οι όροι των συμφωνιών που χαρακτηρίζονταν ως κατάπαυση έχουν εξελιχθεί ριζικά όλα αυτά τα χρόνια.
Οι συμφωνίες του Μίνσκ
Το 2015 υπεγράφησαν οι Συμφωνίες του Μινσκ για την επίλυση της κατάστασης στο Donbass.
Το βασικό τους σημείο ήταν το πολιτικό μέρος – η επανένταξη των ελεγχόμενων από τη Ρωσία περιοχών του Luhansk και Donetsk (τα λεγόμενα LPR και DPR) στην Ουκρανία με ειδικό καθεστώς, δηλαδή ως αυτονομία με εκτεταμένα δικαιώματα: δική τους «λαϊκή αστυνομία», εκλεγμένες αρχές, ρωσική γλώσσα κ.λπ.
Αξιοσημείωτο είναι ότι επρόκειτο όχι για αποκοπή αυτών των περιοχών από την Ουκρανία, ούτε για προσάρτησή τους στη Ρωσία, αλλά για επιστροφή στην Ουκρανία με ειδικά δικαιώματα.
Ωστόσο, η «πατριωτική κοινότητα» το χαρακτήρισε αμέσως ως κατάπαυση.
Και έτσι ξεκίνησε η αναταραχή: λόγω των Συμφωνιών του Μινσκ εκρήγνυνται χειροβομβίδες έξω από την oυκρανική Βουλή, γίνονται διαδηλώσεις, εκφωνούνται θυμωμένοι λόγοι.
Στο τέλος, ο τότε πρόεδρος Petro Poroshenko, μετά από κάποιες αμφιταλαντεύσεις, ουσιαστικά αρνήθηκε να υλοποιήσει το πολιτικό μέρος του Μινσκ.
Η άνοδος του Zelensky
Έπειτα, στην εξουσία ήρθε ο Volodymyr Zelensky με υποσχέσεις να τερματίσει τον πόλεμο και με τη διάθεση να συνομιλήσει «έστω και με τον διάβολο».
Επανήλθε το ζήτημα της εφαρμογής του πολιτικού μέρους των Συμφωνιών του Μινσκ, της φόρμουλας Steinmeier και άλλων θεμάτων.
Οι διαπραγματεύσεις επανενεργοποιήθηκαν.
Αλλά και πάλι, ακούστηκε η λέξη «κατάπαυση», ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες και ο Zelensky υποχώρησε, δηλώνοντας ότι δεν σκοπεύει να υλοποιήσει το πολιτικό μέρος των Συμφωνιών του Μινσκ.
Αυτό έγινε ένας από τους δημόσια εκφρασμένους λόγους από τη Ρωσία για την έναρξη της εισβολής.
Οι διαπραγματεύσεις του 2022
Την άνοιξη του 2022, στην αρχή του πολέμου, ξεκίνησαν ταυτόχρονα και οι διαπραγματεύσεις Ουκρανίας-Ρωσίας.
Για τη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη προετοιμάστηκε και συμφωνήθηκε γενικά το σχέδιο για την ειρηνική διευθέτηση.
Προβλέπονταν ουδέτερο καθεστώς για την Ουκρανία και περιορισμοί στον αριθμό του ουκρανικού στρατού, οι οποίοι απαιτούσαν περαιτέρω συμφωνία.
Ο Vladimir Putin ήταν έτοιμος να αποσύρει τα στρατεύματα από όλες τις κατεχόμενες περιοχές μετά τον Φεβρουάριο του 2022, εκτός από τις περιοχές του Donetsk και του Luhansk.
Παρά ταύτα, σύμφωνα με τον πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Gerhard Schröder, ο Putin ήταν έτοιμος να επιστρέψει την Ουκρανία και το Donbass, αλλά με ειδικό καθεστώς.
Σήμερα λέγεται συχνά ότι οι συμφωνίες καταρρίφθηκαν μετά την επίσκεψη στο Κίεβο του τότε πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας Boris Johnson, ο οποίος δήλωσε: «Απλώς θα συνεχίσουμε τον πόλεμο».
Ωστόσο, ελάχιστοι θυμούνται ότι στην Ουκρανία ξέσπασε τότε κύμα οργής: καταδίκες για κατάπαυση, καλέσματα να πολεμήσουν μέχρι τα σύνορα του 1991 και απαιτήσεις για αποζημιώσεις από τη Ρωσία.
Οι συμφωνίες της Κωνσταντινούπολης καταρρίφθηκαν.
Η φόρμουλα ειρήνης του Zelensky
Το φθινόπωρο του 2022, η Ουκρανία πραγματοποίησε επιτυχημένη επίθεση στις περιοχές Kharkiv και Kherson, μετά την οποία εκφράστηκαν προσεκτικές δηλώσεις για ένα παράθυρο ευκαιρίας για την ολοκλήρωση του πολέμου μέσω κατάπαυσης του πυρός κατά μήκος του μετώπου.
Η Ρωσία, που βρισκόταν σε δύσκολη θέση, ενδεχομένως να συμφωνούσε.
Ωστόσο, τέτοιες συζητήσεις αμέσως χαρακτηρίστηκαν στο Κίεβο ως ηττοπαθείς.
Η επίσημη θέση έγινε η φόρμουλα ειρήνης του Zelensky, η οποία προέβλεπε επιστροφή στα σύνορα του 1991 και αποζημιώσεις από τη Ρωσία, ενώ η υπόσχεση του Mykhailo Podolyak να πιει καφέ στην Κριμαίa μετατράπηκε σε δημοφιλή meme.
Η διακοπή του πολέμου κατά μήκος του μετώπου χαρακτηρίστηκε από τις ουκρανικές αρχές ως κατάπαυση, έως το διάσημο σκάνδαλο του Φεβρουαρίου του 2025 στο Οβάλ Γραφείο με την επακόλουθη διακοπή της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία.
Μετά από αυτό, ο Zelensky συμφώνησε για τον τερματισμό του πολέμου κατά μήκος του μετώπου, και τώρα αυτή είναι η επίσημη θέση του Κιέβου, όχι οι συζητήσεις περί κατάπαυσης, νίκης και δίκαιης ειρήνης.
Tο σχέδιο των 28 σημείων του Trump
Αλλά η Ρωσία δεν συμφώνησε με αυτό το σενάριο, καθώς είχε αποκτήσει την πρωτοβουλία στο μέτωπο.
Η Μόσχα έθεσε επιπλέον όρους για την κατάπαυση του πυρός, συμπεριλαμβανομένης της αποχώρησης των ουκρανικών στρατευμάτων από όλη την περιοχή του Donbass.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τύπο, οι Αμερικανοί, γενικά, συμφώνησαν με αυτούς τους όρους και τους παρουσίασαν στον Zelensky ως νέο ειρηνικό σχέδιο του Trump.
Φυσικά, αμέσως άρχισε να ακούγεται από όλες τις πλευρές στην Ουκρανία και την Ευρώπη η λέξη κατάπαυση.
Αλλά είναι πράγματι οι 28 όροι του ειρηνικού σχεδίου κατάπαυση;
Πριν απαντήσουμε, να θυμηθούμε τι είναι η κατάπαυση: είναι η κατάσταση κατά την οποία ο στρατός ή συγκεκριμένα στρατιωτικά τμήματα παρατάσσουν τα όπλα τους και παραδίδουν την τύχη τους στους νικητές, όπως συνέβη με τη Γερμανία και την Ιαπωνία το 1945, με τον στρατό του Friedrich Paulus στo Stalingrad.
Το σχέδιο Trump, στο οποίο η Ουκρανία διατηρεί την κυριαρχία και τον στρατό της (έστω και με περιορισμό στον αριθμό του), δεν είναι κατάπαυση.
Προβλέπει σκληρούς όρους για την ειρήνη, αλλά όχι κατάπαυση.
Αναμφίβολα, πολλοί Ουκρανοί θα θεωρήσουν αυτούς τους όρους εξαιρετικά άδικους και θα εκνευριστούν.
Είναι πολύ πιθανό ότι ο Zelensky θα τους απορρίψει με χειροκροτήματα από την κοινή γνώμη (και, προς το παρόν, δεν είναι γνωστό αν θα τους αποδεχτεί η Ρωσία).
Τι θα συμβεί μετά;
Αλλά στους πολιτικούς κύκλους οι εκτιμήσεις δεν είναι τόσο ξεκάθαρες.
Στους παρασκηνιακούς διαλόγους, αν και προς το παρόν όχι δημόσια, τίθενται όλο και πιο συχνά ερωτήματα:
- Τι θα συμβεί μετά;
- Ποιες άλλες θυσίες θα πρέπει να κάνει ο ουκρανικός λαός αν συνεχιστεί ο πόλεμος;
- Πόσους θανάτους και καταστροφές θα έχουμε;
- Θα μειωθεί η ηλικία κινητοποίησης και θα ενισχυθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί εναντίον αυτών που αποφεύγουν τη στράτευση και των ανεπιθύμητων;
- Θα μπορέσει η Ευρώπη να παρέχει στην Ουκρανία την απαιτούμενη βοήθεια ή θα χρειαστεί να υποτιμηθεί η τιμή της hryvnia και να πληρώνονται οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων σε είδος, με τρόφιμα για παράδειγμα;
- Και το πιο σημαντικό – πόσο πιθανό είναι ότι στο μέλλον η Ουκρανία θα καταφέρει να πετύχει καλύτερους όρους ειρήνης και όχι χειρότερους, ακόμα και πραγματική κατάπαυση;
Διότι, μέχρι τώρα, οποιοσδήποτε νέος όρος για ειρηνική συμφωνία ήταν πάντα πιο δυσμενής για την Ουκρανία.
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι προφανώς εκείνες που θα καθορίσουν την τελική απόφαση των ουκρανικών αρχών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών