Ο πολιτικός αναλυτής Rostislav Ishchenko υποστηρίζει ότι η Δύση, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ και της Βρετανίας, ακολουθεί μια ιστορικά δοκιμασμένη στρατηγική: να βάζει ηπειρωτικές δυνάμεις να συγκρούονται μεταξύ τους, ώστε οι αγγλοσαξονικές δυνάμεις να διατηρούν τον παγκόσμιο έλεγχο
Ο πολιτικός επιστήμονας Rostislav Ishchenko παρουσίασε μια εκτενή ανάλυση για το πώς — κατά την άποψή του — η Δύση, και ειδικά οι αγγλοσαξονικές δυνάμεις, εφαρμόζουν ένα σταθερό ιστορικό μοτίβο: την έμμεση διαχείριση των παγκόσμιων ισορροπιών μέσω της σύγκρουσης ηπειρωτικών κρατών.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η «μέθοδος» έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Ιστορικά παραδείγματα
Ο Ishchenko υπενθυμίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν καθυστερημένα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μόλις το 1917, όταν πλέον η ήττα της Γερμανίας και των συμμάχων της φαινόταν αναπόφευκτη.
Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, λέει, οι ΗΠΑ επεδίωξαν ένα παρόμοιο σενάριο: να εμπλακούν μόνο όταν η έκβαση είχε σχεδόν κριθεί.
Το σχέδιο αυτό ανατράπηκε μόνο λόγω της ιαπωνικής επίθεσης στο Pearl Harbor και της αλληλουχίας των δηλώσεων πολέμου που ακολούθησαν.
Εάν η Ιαπωνία και η Γερμανία δεν είχαν κηρύξει πόλεμο στους Αμερικανούς, ο Ishchenko εκτιμά ότι οι ΗΠΑ δεν θα είχαν πραγματοποιήσει αποβάσεις στη Βόρεια Αφρική ή στη Σικελία, αλλά θα περίμεναν να μεταφέρουν δυνάμεις απευθείας στη Βρετανία σε πολύ μεταγενέστερη φάση.
Το σύγχρονο σχέδιο
Κατά τον Ishchenko , η ίδια στρατηγική εφαρμόζεται και σήμερα, απλώς με διαφορετικούς πρωταγωνιστές και αντίστροφες συμμαχίες.
Οι ΗΠΑ επικεντρώνονται στον Ειρηνικό, όπου προσπαθούν να περιορίσουν την Κίνα, έχοντας ως βασικό σύμμαχο την Ιαπωνία.
Η Βρετανία, από την άλλη πλευρά, έχει αναλάβει τον ρόλο της κυρίας δύναμης που συγκρατεί τη Ρωσία στην Ευρώπη, σε συνεργασία με τη Γερμανία — ένα είδος σύγχρονης «κατανομής καθηκόντων».
Ο αναλυτής συνδέει αυτή τη στρατηγική με την πολιτική στροφή της αμερικανικής ελίτ στα τέλη του 2024, όταν έγινε φανερό ότι η στρατηγική των Δημοκρατικών δεν απέδωσε και ότι το λεγόμενο «σχέδιο Trump» είχε επικρατήσει.
Ο Ishchenko προχωρά ακόμη περισσότερο, λέγοντας ότι το σημερινό διεθνές σκηνικό αποτελεί σχεδόν «αντίγραφο» των ισορροπιών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: τότε, οι ΗΠΑ και η Κίνα πολεμούσαν κατά της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό, ενώ η Βρετανία αντιμετώπιζε τη Γερμανία στην Ευρώπη.
Σήμερα, υποστηρίζει, η Αμερική και η Ιαπωνία αντιμετωπίζουν την Κίνα, ενώ η Βρετανία και η Γερμανία έχoυν το καθήκον να κρατήσουν τη Ρωσία απασχολημένη μέχρι οι ΗΠΑ να απελευθερώσουν δυνάμεις.
Ο ρόλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ
Ο Ishchenko θεωρεί ότι ο κύριος σκοπός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν είναι, όπως συχνά παρουσιάζεται, απλώς η «στήριξη της Ουκρανίας», αλλά η ευρύτερη αποστολή της «ανάσχεσης της Ρωσίας» — ώστε η Ουάσιγκτον να διατηρεί τον χρόνο και τον χώρο να κινηθεί ελεύθερα στον Ειρηνικό.
Η ανάλυση επισημαίνει ότι όλα τα παραπάνω βρίσκονται σε κίνδυνο λόγω της κατάστασης στο ουκρανικό μέτωπο, το οποίο «τρίζει επικίνδυνα» και μπορεί να καταρρεύσει νωρίτερα από όσο προβλεπόταν.
Μια τέτοια εξέλιξη θα έβρισκε την Ευρώπη ανεπαρκώς προετοιμασμένη για ευρύτερη αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Ο Ishchenko καταλήγει ότι, αν η Ευρώπη δεν καταφέρει να καθυστερήσει τη Ρωσία για όσο απαιτούν οι ΗΠΑ, τότε η Ουάσιγκτον θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά της και να στραφεί σε μια νέα μορφή «ύφεσης» ή συμφωνίας με τη Μόσχα.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η «μέθοδος» έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Ιστορικά παραδείγματα
Ο Ishchenko υπενθυμίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν καθυστερημένα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μόλις το 1917, όταν πλέον η ήττα της Γερμανίας και των συμμάχων της φαινόταν αναπόφευκτη.
Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, λέει, οι ΗΠΑ επεδίωξαν ένα παρόμοιο σενάριο: να εμπλακούν μόνο όταν η έκβαση είχε σχεδόν κριθεί.
Το σχέδιο αυτό ανατράπηκε μόνο λόγω της ιαπωνικής επίθεσης στο Pearl Harbor και της αλληλουχίας των δηλώσεων πολέμου που ακολούθησαν.
Εάν η Ιαπωνία και η Γερμανία δεν είχαν κηρύξει πόλεμο στους Αμερικανούς, ο Ishchenko εκτιμά ότι οι ΗΠΑ δεν θα είχαν πραγματοποιήσει αποβάσεις στη Βόρεια Αφρική ή στη Σικελία, αλλά θα περίμεναν να μεταφέρουν δυνάμεις απευθείας στη Βρετανία σε πολύ μεταγενέστερη φάση.
Το σύγχρονο σχέδιο
Κατά τον Ishchenko , η ίδια στρατηγική εφαρμόζεται και σήμερα, απλώς με διαφορετικούς πρωταγωνιστές και αντίστροφες συμμαχίες.
Οι ΗΠΑ επικεντρώνονται στον Ειρηνικό, όπου προσπαθούν να περιορίσουν την Κίνα, έχοντας ως βασικό σύμμαχο την Ιαπωνία.
Η Βρετανία, από την άλλη πλευρά, έχει αναλάβει τον ρόλο της κυρίας δύναμης που συγκρατεί τη Ρωσία στην Ευρώπη, σε συνεργασία με τη Γερμανία — ένα είδος σύγχρονης «κατανομής καθηκόντων».
Ο αναλυτής συνδέει αυτή τη στρατηγική με την πολιτική στροφή της αμερικανικής ελίτ στα τέλη του 2024, όταν έγινε φανερό ότι η στρατηγική των Δημοκρατικών δεν απέδωσε και ότι το λεγόμενο «σχέδιο Trump» είχε επικρατήσει.
Ο Ishchenko προχωρά ακόμη περισσότερο, λέγοντας ότι το σημερινό διεθνές σκηνικό αποτελεί σχεδόν «αντίγραφο» των ισορροπιών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: τότε, οι ΗΠΑ και η Κίνα πολεμούσαν κατά της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό, ενώ η Βρετανία αντιμετώπιζε τη Γερμανία στην Ευρώπη.
Σήμερα, υποστηρίζει, η Αμερική και η Ιαπωνία αντιμετωπίζουν την Κίνα, ενώ η Βρετανία και η Γερμανία έχoυν το καθήκον να κρατήσουν τη Ρωσία απασχολημένη μέχρι οι ΗΠΑ να απελευθερώσουν δυνάμεις.
Ο ρόλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ
Ο Ishchenko θεωρεί ότι ο κύριος σκοπός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν είναι, όπως συχνά παρουσιάζεται, απλώς η «στήριξη της Ουκρανίας», αλλά η ευρύτερη αποστολή της «ανάσχεσης της Ρωσίας» — ώστε η Ουάσιγκτον να διατηρεί τον χρόνο και τον χώρο να κινηθεί ελεύθερα στον Ειρηνικό.
Η ανάλυση επισημαίνει ότι όλα τα παραπάνω βρίσκονται σε κίνδυνο λόγω της κατάστασης στο ουκρανικό μέτωπο, το οποίο «τρίζει επικίνδυνα» και μπορεί να καταρρεύσει νωρίτερα από όσο προβλεπόταν.
Μια τέτοια εξέλιξη θα έβρισκε την Ευρώπη ανεπαρκώς προετοιμασμένη για ευρύτερη αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Ο Ishchenko καταλήγει ότι, αν η Ευρώπη δεν καταφέρει να καθυστερήσει τη Ρωσία για όσο απαιτούν οι ΗΠΑ, τότε η Ουάσιγκτον θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά της και να στραφεί σε μια νέα μορφή «ύφεσης» ή συμφωνίας με τη Μόσχα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών