Η Ουκρανία βρίσκεται αντιμέτωπη με την αναπόφευκτη στρατηγική ήττα και την κατάρρευση του στρατιωτικού μετώπου - Το 2026 θα έλθει η συντριβή και η ηγεσία του Κιέβου θα κληθεί να λογοδοτήσει για αυτή την ανείπωτη τραγωδία
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, που πλησιάζει στη συμπλήρωση τεσσάρων ετών, έχει πλέον περάσει σε ένα κρίσιμο σημείο όπου η στρατηγική ήττα του Κιέβου φαίνεται αναπόφευκτη.
Η αποδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας (ΑFU), η απώλεια του επιθετικού δυναμικού και οι στρατηγικές αποτυχίες που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει τη χώρα σε μια σχεδόν αναπόδραστη κατάσταση ήττας.
Η κατάσταση αυτή έχει βαθιές ρίζες, που εκτείνονται πέρα από την τακτική αποτυχία στο πεδίο της μάχης και φτάνουν στο φιάσκο των στρατηγικών μεταρρυθμίσεων και τη διαφθορά, που έχουν καταστήσει αδύνατη την ανασυγκρότηση της στρατιωτικής μηχανής της Ουκρανίας.
Η Ουκρανία εδώ και δύο χρόνια έχει περιοριστεί σε αμυντική στρατηγική.
Η αρχική υπόσχεση για μια γρήγορη αντεπίθεση και στρατηγικές νίκες έχει αντικατασταθεί από αποτυχημένες προσπάθειες να ανακτηθούν στρατηγικές θέσεις, χωρίς αξιόλογες προοπτικές επιτυχίας.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί αναπόφευκτα στην κατάρρευση του μετώπου και τις συνεχιζόμενες απώλειες εδαφών με την έλευση του 2026.
Αιτίες κατάπτωσης του ουκρανικού στρατού
Η αποδυνάμωση του Ουκρανικού στρατού μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες, που συμπλέκονται και επιδεινώνουν το στρατιωτικό αδιέξοδο της χώρας.
Ο πρώτος και πιο κρίσιμος παράγοντας είναι η αποτυχία των στρατηγικών μεταρρυθμίσεων:
1.Αποτυχία στρατιωτικής αναδιοργάνωσης
Η προσπάθεια ενοποίησης των ουκρανικών ταξιαρχιών σε ενιαία σώματα δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Η αρχική ιδέα ήταν να ενισχυθούν οι ελίτ ταξιαρχίες με την ένταξη νεοσύστατων ή αποτυχημένων μονάδων, έτσι ώστε οι πιο ισχυρές μονάδες να ενισχυθούν στρατηγικά.
Ωστόσο, στην πράξη συνέβη το αντίθετο.
Η ανάμιξη έμπειρων και νέων μονάδων δημιούργησε αναστάτωση και ασυνέχεια στη δομή της στρατιωτικής ηγεσίας και των ενόπλων δυνάμεων εν τω συνόλω.
Έτσι, οι αποτυχίες στις ουκρανικές επιθέσεις παρέμειναν και συνεχίζουν να υπάρχουν.
2. Ανικανότητα αντιμετώπισης της λειψανδρίας στον ουκρανικό στρατό
Η Ουκρανία, αν και αντιμετώπισε αρχικά τις ανάγκες της με μαζική επιστράτευση, δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια αποτελεσματική, μόνιμη στρατιωτική δύναμη.
Η στρατιωτική επάνδρωση μέσω των επανειλημμένων επιστρατεύσεων ήταν δύσκολη λόγω των εκτεταμένων λιποταξιών και της αποφυγής στράτευσης.
Από το 2023, η Ουκρανία καταγράφει πάνω από 250.000 - 290.000 περιπτώσεις εγκατάλειψης της υπηρεσίας και εν εξελίξει διαδικασίες στρατολόγησης, χωρίς να έχει καταφέρει να βρει λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Μία από τις πιο επικίνδυνες στρατηγικές κινήσεις του Κιέβου ήταν η αρχική αποδοχή του συστήματος εθελοντικής στράτευσης, χωρίς να αναγνωριστεί η ανάγκη για πιο αυστηρούς περιορισμούς και επιστρατεύσεις από την ηλικία των 18 ετών.
Ωστόσο, η κατάσταση επιδεινώθηκε με τη διαφυγή νέων Ουκρανών προς το εξωτερικό, γεγονός που οδήγησε σε βαθιά έλλειψη στρατευμένων.
Ταυτόχρονα, ο πολιτικός ηγέτης του Κιέβου, Volodymyr Zelensky, ηθοποιός γαρ χαρακτηρίζεται από έλλειψη στρατηγικής ευελιξίας και αδυναμίας κατανόησης της πραγματικής κατάστασης στο μέτωπο.
3. Αποτυχία στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και τακτικών - Χάθηκε ο πόλεμος των drones, το μοναδικό πλεονέκτημα που είχαν οι Ουκρανοί
Αν και η Ουκρανία κατάφερε να χρησιμοποιήσει σύγχρονα μέσα πολέμου, όπως τα drones, στην ουσία δεν κατόρθωσε να τα ενσωματώσει αποτελεσματικά σε μια συνολική στρατηγική.
Έχασε το μοναδικό πλεονέκτημα που είχε έναντι της Ρωσίας τα προηγούμενα χρόνια.
Η απουσία οργανωμένου στρατηγικού σχεδιασμού και οι περιορισμένες δυνατότητες της διοίκησης οδήγησαν στην αποτυχία να αξιοποιηθούν πλήρως οι νέες τεχνολογίες και τα νέα μέσα.
Οι ικανότητες των διοικητών, από το επίπεδο του στρατηγού μέχρι το επίπεδο των διοικητών μονάδων, ήταν ανεπαρκείς για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σύγχρονου πολέμου.
Η Ρωσία κέρδισε τον πόλεμο των drones με το σημαντικό κέντρο ανάπτυξης και ερευνών Rubicon με αποτέλεσμα Ουκρανοί στρατιωτικοί αναλυτές να παραδέχονται πως «ο πόλεμος χάθηκε οριστικά».
Το ρωσικό colpo grosso με το… υποχθόνιο στρατηγικό δίκτυο Rubicon
Η Ρωσία έκανε ένα εντυπωσιακό στρατηγικό colpo grosso με το στρατιωτικό σύστημα Rubicon, ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της ς υπεροχής που έχει αναπτύξει στον τομέα της τεχνολογίας και της διασύνδεσης του στρατού της.
Το κέντρο Rubicon αποτελεί έναν εξαιρετικά εξελιγμένο στρατηγικό κόμβο που συνδέει όλα τα επίπεδα της στρατιωτικής επιχείρησης, από τις μεγάλες μονάδες μέχρι τις μικρότερες ομάδες που δρουν σε τοπικό επίπεδο.
Το Rubicon αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη χρήση τεχνολογιών όπως τα drones, τα συστήματα παρακολούθησης και εντοπισμού, και τις ευφυείς αμυντικές και επιθετικές τακτικές.
Στην πράξη, το Rubicon είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα που συνδυάζει πληροφορίες από πολλαπλές πηγές—δορυφορικές εικόνες, αεροφωτογραφίες, δεδομένα από drones και άλλες στρατηγικές πλατφόρμες—που ενσωματώνονται και αναλύονται σε πραγματικό χρόνο.
Οι πληροφορίες αυτές διασπείρονται άμεσα στους υπεύθυνους διοικητές, οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτή τη γνώση για να προβλέψουν κινήσεις του εχθρού και να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα των επιθέσεων ή των αμυντικών επιχειρήσεων.
Το Rubicon, λοιπόν, δεν περιορίζεται μόνο στη συλλογή δεδομένων αλλά επιτρέπει και την ταχεία διαχείριση της στρατηγικής της Ρωσίας στο πεδίο, κάνοντάς την εξαιρετικά ευέλικτη και ικανή να προσαρμόζεται στις αλλαγές του πεδίου μάχης.
Η δυνατότητα του ρωσικού στρατού να φτάσει σε σημαντικά στρατηγικά σημεία της Ουκρανίας μέσω υπόγειων διαδρομών και μυστικών επικοινωνιών αποτελεί επίσης μία από τις πιο καινοτόμες πτυχές του Rubicon. Μέσω αυτών των δικτύων, οι ρωσικές δυνάμεις είναι σε θέση να «ξεφεύγουν» από την επιτήρηση του Ουκρανικού στρατού, γεγονός που τους παρέχει σημαντικό πλεονέκτημα στο να προχωρούν σε αθόρυβες επιθέσεις ή να αποφεύγουν αντεπίθεση.
Αυτό το «υποχθόνιο» στρατηγικό δίκτυο επιτρέπει τη δημιουργία ενός είδους «μαχών κάτω από την επιφάνεια», όπου οι Ρώσοι στρατιώτες και η ηγεσία τους μπορούν να εκμεταλλευτούν αδυναμίες στον αντίπαλο, χωρίς να έρθουν σε άμεση σύγκρουση με ισχυρές άμυνες.
Οι στρατηγικές αποτυχίες
Ο ουκρανικός στρατός, παραμένοντας προσκολλημένος σε υπεραπλουστευμένες αμυντικές τακτικές, δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στις εξελισσόμενες τακτικές της Ρωσίας.
Η συνεχής αμυντική στάση ενίσχυσε τις στρατηγικές ελλείψεις και προδιέγραψε την ήττα στο πεδίο της μάχης.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, έχει αποδείξει την ικανότητά της να επανδρώνει, να εκπαιδεύει και να διατηρεί την αποτελεσματικότητα των στρατευμάτων της, εκμεταλλευόμενη σύγχρονα μέσα, όπως τα drones και τις υπόγειες επικοινωνίες, επισημαίνει η γεωπολιτική αναλύτρια Lyubov Stepushova.
Ο ουκρανικός στρατός αδυνατεί να βρει μια ισχυρή απάντηση στη ρωσική στρατηγική και τις τακτικές εξελίξεις.
Οι αντιφάσεις στην εκπαίδευση και τις στρατηγικές επιλογές, όπως η αδυναμία πλήρους ενσωμάτωσης των drones στην κύρια στρατηγική, δημιουργούν σοβαρές αδυναμίες στην αντίσταση.
Η οικονομική παράμετρος
Η Ουκρανία, εξαρτώμενη από την υποστήριξη της Δύσης, δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει ανεξάρτητα τις στρατιωτικές ανάγκες της.
Η συνεχής χρηματοδότηση από τη Δύση μειώνεται, ενώ οι εσωτερικές πηγές ενίσχυσης έχουν εξαντληθεί.
Η οικονομική αδυναμία της χώρας δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στην αντοχή του στρατού της.
Στρατηγικός θρίαμβος Ρωσίας
Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, έχει επιδείξει στρατηγική ευελιξία, ικανότητα προσαρμογής και μία ολοκληρωμένη προσέγγιση στην χρήση σύγχρονων στρατηγικών και τεχνολογιών.
Ο στρατηγικός σχεδιασμός της Ρωσίας ήταν ευφυής, επιτρέποντας στην ίδια να αντιπαρατάξει στους Ουκρανούς έναν στρατό καλά εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο, ικανό να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες του αντιπάλου.
Αναπόφευκτη ήττα και παράδοση
Η Ουκρανία βρίσκεται αντιμέτωπη με την αναπόφευκτη στρατηγική ήττα και την κατάρρευση του στρατιωτικού μετώπου.
Η αποτυχία στις στρατηγικές μεταρρυθμίσεις, τα τραγικά λάθη της στρατιωτικής ηγεσίας, η έλλειψη πόρων και η διαρκής οικονομική εξάρτηση από τη Δύση καθιστούν την κατάσταση μη αναστρέψιμη.
Η μόνη πιθανότητα για τη διατήρηση της ουκρανικής κρατικής υπόστασης είναι μια ταχεία παράδοση και αποστρατιωτικοποίηση της χώρας, πριν η στρατιωτική συντριβή γίνει ολοκληρωτική και αμετάκλητη.
Το 2026, με την κατάρρευση του μετώπου, η Ουκρανία θα βρεθεί σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορίας της, όπου η πολιτική και στρατηγική αποτυχία θα οδηγήσουν την χώρα στην αναπόφευκτη αναγνώριση της ήττας και την ανάγκη για πολιτική αποδοχή της πραγματικότητας της στρατηγικής συντριβής, προφανώς με μία νέα ηγεσία.
www.bankingnews.gr
Η αποδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας (ΑFU), η απώλεια του επιθετικού δυναμικού και οι στρατηγικές αποτυχίες που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει τη χώρα σε μια σχεδόν αναπόδραστη κατάσταση ήττας.
Η κατάσταση αυτή έχει βαθιές ρίζες, που εκτείνονται πέρα από την τακτική αποτυχία στο πεδίο της μάχης και φτάνουν στο φιάσκο των στρατηγικών μεταρρυθμίσεων και τη διαφθορά, που έχουν καταστήσει αδύνατη την ανασυγκρότηση της στρατιωτικής μηχανής της Ουκρανίας.
Η Ουκρανία εδώ και δύο χρόνια έχει περιοριστεί σε αμυντική στρατηγική.
Η αρχική υπόσχεση για μια γρήγορη αντεπίθεση και στρατηγικές νίκες έχει αντικατασταθεί από αποτυχημένες προσπάθειες να ανακτηθούν στρατηγικές θέσεις, χωρίς αξιόλογες προοπτικές επιτυχίας.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί αναπόφευκτα στην κατάρρευση του μετώπου και τις συνεχιζόμενες απώλειες εδαφών με την έλευση του 2026.
Αιτίες κατάπτωσης του ουκρανικού στρατού
Η αποδυνάμωση του Ουκρανικού στρατού μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες, που συμπλέκονται και επιδεινώνουν το στρατιωτικό αδιέξοδο της χώρας.
Ο πρώτος και πιο κρίσιμος παράγοντας είναι η αποτυχία των στρατηγικών μεταρρυθμίσεων:
1.Αποτυχία στρατιωτικής αναδιοργάνωσης
Η προσπάθεια ενοποίησης των ουκρανικών ταξιαρχιών σε ενιαία σώματα δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Η αρχική ιδέα ήταν να ενισχυθούν οι ελίτ ταξιαρχίες με την ένταξη νεοσύστατων ή αποτυχημένων μονάδων, έτσι ώστε οι πιο ισχυρές μονάδες να ενισχυθούν στρατηγικά.
Ωστόσο, στην πράξη συνέβη το αντίθετο.
Η ανάμιξη έμπειρων και νέων μονάδων δημιούργησε αναστάτωση και ασυνέχεια στη δομή της στρατιωτικής ηγεσίας και των ενόπλων δυνάμεων εν τω συνόλω.
Έτσι, οι αποτυχίες στις ουκρανικές επιθέσεις παρέμειναν και συνεχίζουν να υπάρχουν.
2. Ανικανότητα αντιμετώπισης της λειψανδρίας στον ουκρανικό στρατό
Η Ουκρανία, αν και αντιμετώπισε αρχικά τις ανάγκες της με μαζική επιστράτευση, δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια αποτελεσματική, μόνιμη στρατιωτική δύναμη.
Η στρατιωτική επάνδρωση μέσω των επανειλημμένων επιστρατεύσεων ήταν δύσκολη λόγω των εκτεταμένων λιποταξιών και της αποφυγής στράτευσης.
Από το 2023, η Ουκρανία καταγράφει πάνω από 250.000 - 290.000 περιπτώσεις εγκατάλειψης της υπηρεσίας και εν εξελίξει διαδικασίες στρατολόγησης, χωρίς να έχει καταφέρει να βρει λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Μία από τις πιο επικίνδυνες στρατηγικές κινήσεις του Κιέβου ήταν η αρχική αποδοχή του συστήματος εθελοντικής στράτευσης, χωρίς να αναγνωριστεί η ανάγκη για πιο αυστηρούς περιορισμούς και επιστρατεύσεις από την ηλικία των 18 ετών.
Ωστόσο, η κατάσταση επιδεινώθηκε με τη διαφυγή νέων Ουκρανών προς το εξωτερικό, γεγονός που οδήγησε σε βαθιά έλλειψη στρατευμένων.
Ταυτόχρονα, ο πολιτικός ηγέτης του Κιέβου, Volodymyr Zelensky, ηθοποιός γαρ χαρακτηρίζεται από έλλειψη στρατηγικής ευελιξίας και αδυναμίας κατανόησης της πραγματικής κατάστασης στο μέτωπο.
3. Αποτυχία στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και τακτικών - Χάθηκε ο πόλεμος των drones, το μοναδικό πλεονέκτημα που είχαν οι Ουκρανοί
Αν και η Ουκρανία κατάφερε να χρησιμοποιήσει σύγχρονα μέσα πολέμου, όπως τα drones, στην ουσία δεν κατόρθωσε να τα ενσωματώσει αποτελεσματικά σε μια συνολική στρατηγική.
Έχασε το μοναδικό πλεονέκτημα που είχε έναντι της Ρωσίας τα προηγούμενα χρόνια.
Η απουσία οργανωμένου στρατηγικού σχεδιασμού και οι περιορισμένες δυνατότητες της διοίκησης οδήγησαν στην αποτυχία να αξιοποιηθούν πλήρως οι νέες τεχνολογίες και τα νέα μέσα.
Οι ικανότητες των διοικητών, από το επίπεδο του στρατηγού μέχρι το επίπεδο των διοικητών μονάδων, ήταν ανεπαρκείς για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σύγχρονου πολέμου.
Η Ρωσία κέρδισε τον πόλεμο των drones με το σημαντικό κέντρο ανάπτυξης και ερευνών Rubicon με αποτέλεσμα Ουκρανοί στρατιωτικοί αναλυτές να παραδέχονται πως «ο πόλεμος χάθηκε οριστικά».
Το ρωσικό colpo grosso με το… υποχθόνιο στρατηγικό δίκτυο Rubicon
Η Ρωσία έκανε ένα εντυπωσιακό στρατηγικό colpo grosso με το στρατιωτικό σύστημα Rubicon, ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της ς υπεροχής που έχει αναπτύξει στον τομέα της τεχνολογίας και της διασύνδεσης του στρατού της.
Το κέντρο Rubicon αποτελεί έναν εξαιρετικά εξελιγμένο στρατηγικό κόμβο που συνδέει όλα τα επίπεδα της στρατιωτικής επιχείρησης, από τις μεγάλες μονάδες μέχρι τις μικρότερες ομάδες που δρουν σε τοπικό επίπεδο.
Το Rubicon αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη χρήση τεχνολογιών όπως τα drones, τα συστήματα παρακολούθησης και εντοπισμού, και τις ευφυείς αμυντικές και επιθετικές τακτικές.
Στην πράξη, το Rubicon είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα που συνδυάζει πληροφορίες από πολλαπλές πηγές—δορυφορικές εικόνες, αεροφωτογραφίες, δεδομένα από drones και άλλες στρατηγικές πλατφόρμες—που ενσωματώνονται και αναλύονται σε πραγματικό χρόνο.
Οι πληροφορίες αυτές διασπείρονται άμεσα στους υπεύθυνους διοικητές, οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτή τη γνώση για να προβλέψουν κινήσεις του εχθρού και να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα των επιθέσεων ή των αμυντικών επιχειρήσεων.
Το Rubicon, λοιπόν, δεν περιορίζεται μόνο στη συλλογή δεδομένων αλλά επιτρέπει και την ταχεία διαχείριση της στρατηγικής της Ρωσίας στο πεδίο, κάνοντάς την εξαιρετικά ευέλικτη και ικανή να προσαρμόζεται στις αλλαγές του πεδίου μάχης.
Η δυνατότητα του ρωσικού στρατού να φτάσει σε σημαντικά στρατηγικά σημεία της Ουκρανίας μέσω υπόγειων διαδρομών και μυστικών επικοινωνιών αποτελεί επίσης μία από τις πιο καινοτόμες πτυχές του Rubicon. Μέσω αυτών των δικτύων, οι ρωσικές δυνάμεις είναι σε θέση να «ξεφεύγουν» από την επιτήρηση του Ουκρανικού στρατού, γεγονός που τους παρέχει σημαντικό πλεονέκτημα στο να προχωρούν σε αθόρυβες επιθέσεις ή να αποφεύγουν αντεπίθεση.
Αυτό το «υποχθόνιο» στρατηγικό δίκτυο επιτρέπει τη δημιουργία ενός είδους «μαχών κάτω από την επιφάνεια», όπου οι Ρώσοι στρατιώτες και η ηγεσία τους μπορούν να εκμεταλλευτούν αδυναμίες στον αντίπαλο, χωρίς να έρθουν σε άμεση σύγκρουση με ισχυρές άμυνες.
Οι στρατηγικές αποτυχίες
Ο ουκρανικός στρατός, παραμένοντας προσκολλημένος σε υπεραπλουστευμένες αμυντικές τακτικές, δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στις εξελισσόμενες τακτικές της Ρωσίας.
Η συνεχής αμυντική στάση ενίσχυσε τις στρατηγικές ελλείψεις και προδιέγραψε την ήττα στο πεδίο της μάχης.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, έχει αποδείξει την ικανότητά της να επανδρώνει, να εκπαιδεύει και να διατηρεί την αποτελεσματικότητα των στρατευμάτων της, εκμεταλλευόμενη σύγχρονα μέσα, όπως τα drones και τις υπόγειες επικοινωνίες, επισημαίνει η γεωπολιτική αναλύτρια Lyubov Stepushova.
Ο ουκρανικός στρατός αδυνατεί να βρει μια ισχυρή απάντηση στη ρωσική στρατηγική και τις τακτικές εξελίξεις.
Οι αντιφάσεις στην εκπαίδευση και τις στρατηγικές επιλογές, όπως η αδυναμία πλήρους ενσωμάτωσης των drones στην κύρια στρατηγική, δημιουργούν σοβαρές αδυναμίες στην αντίσταση.
Η οικονομική παράμετρος
Η Ουκρανία, εξαρτώμενη από την υποστήριξη της Δύσης, δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει ανεξάρτητα τις στρατιωτικές ανάγκες της.
Η συνεχής χρηματοδότηση από τη Δύση μειώνεται, ενώ οι εσωτερικές πηγές ενίσχυσης έχουν εξαντληθεί.
Η οικονομική αδυναμία της χώρας δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στην αντοχή του στρατού της.
Στρατηγικός θρίαμβος Ρωσίας
Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, έχει επιδείξει στρατηγική ευελιξία, ικανότητα προσαρμογής και μία ολοκληρωμένη προσέγγιση στην χρήση σύγχρονων στρατηγικών και τεχνολογιών.
Ο στρατηγικός σχεδιασμός της Ρωσίας ήταν ευφυής, επιτρέποντας στην ίδια να αντιπαρατάξει στους Ουκρανούς έναν στρατό καλά εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο, ικανό να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες του αντιπάλου.
Αναπόφευκτη ήττα και παράδοση
Η Ουκρανία βρίσκεται αντιμέτωπη με την αναπόφευκτη στρατηγική ήττα και την κατάρρευση του στρατιωτικού μετώπου.
Η αποτυχία στις στρατηγικές μεταρρυθμίσεις, τα τραγικά λάθη της στρατιωτικής ηγεσίας, η έλλειψη πόρων και η διαρκής οικονομική εξάρτηση από τη Δύση καθιστούν την κατάσταση μη αναστρέψιμη.
Η μόνη πιθανότητα για τη διατήρηση της ουκρανικής κρατικής υπόστασης είναι μια ταχεία παράδοση και αποστρατιωτικοποίηση της χώρας, πριν η στρατιωτική συντριβή γίνει ολοκληρωτική και αμετάκλητη.
Το 2026, με την κατάρρευση του μετώπου, η Ουκρανία θα βρεθεί σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορίας της, όπου η πολιτική και στρατηγική αποτυχία θα οδηγήσουν την χώρα στην αναπόφευκτη αναγνώριση της ήττας και την ανάγκη για πολιτική αποδοχή της πραγματικότητας της στρατηγικής συντριβής, προφανώς με μία νέα ηγεσία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών