Σοκ και δέος: Πάνω από το ένα τρίτο των γερμανικών κολοσσών δεν είναι ανταγωνιστικές
Η άλλοτε κραταιά γερμανική βιομηχανία δείχνει να βρίσκεται σε μια από τις πιο δύσκολες φάσεις των τελευταίων δεκαετιών.
Σύμφωνα με νέα στοιχεία του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Ludwig Maximilian του Μονάχου (IFO), περισσότερο από το ένα τρίτο των γερμανικών βιομηχανικών επιχειρήσεων –36,6%– δηλώνει ότι έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά του έναντι χωρών εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί ποτέ.
Μόλις τον Ιούλιο, το αντίστοιχο ποσοστό βρισκόταν στο 24,7%, γεγονός που σημαίνει ότι μέσα σε μόλις τρεις μήνες σημειώθηκε άλμα σχεδόν 12 ποσοστιαίων μονάδων.
Η εικόνα είναι εξίσου ανησυχητική και εντός της ΕΕ: το 21,5% των γερμανικών εταιρειών δηλώνει πλέον πως έχει χάσει έδαφος έναντι των ευρωπαίων ανταγωνιστών του – ένα ακόμη ιστορικό υψηλό.
Συστημική φθορά σε όλους τους τομείς
Το IFO προειδοποιεί ότι η αποδυνάμωση είναι γενικευμένη.
Από τη χημική βιομηχανία έως τη μηχανολογία και τα ηλεκτρονικά, κανένας τομέας δεν έχει μείνει ανεπηρέαστος.
Στη χημική βιομηχανία, πάνω από το 50% των εταιρειών έχει χάσει μερίδιο αγοράς διεθνώς.
Στα ηλεκτρονικά και οπτικά προϊόντα, το 47% αναφέρει επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας.
Στη μηχανολογία, τον ακρογωνιαίο λίθο της γερμανικής οικονομίας, σχεδόν 4 στις 10 εταιρείες βλέπουν καθαρή πτώση.
Ο Διευθυντής Έρευνας του IFO, Klaus Wohlrabe, υπογράμμισε ότι «οι δείκτες ανταγωνιστικότητας έχουν φτάσει σε νέο χαμηλό», επισημαίνοντας πως τα προβλήματα είναι διαρθρωτικά και όχι απλώς συγκυριακά.
Η ενεργειακή κρίση και η απώλεια πλεονεκτήματος
Η εκτόξευση του κόστους ενέργειας μετά το 2022, λόγω της μείωσης των ρωσικών προμηθειών φυσικού αερίου, αποτέλεσε καταλύτη στην κρίση.
Οι ενεργοβόρες βιομηχανίες – χημικές, μεταλλουργικές και χαλυβουργίες – βλέπουν το λειτουργικό τους κόστος να αυξάνεται δραματικά.
Πολλές επιχειρήσεις περιορίζουν την παραγωγή ή μεταφέρουν γραμμές παραγωγής στο εξωτερικό, κυρίως σε χώρες με χαμηλότερη φορολογία και φθηνότερη ενέργεια.
Στην εξίσωση προστίθεται και η έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, που εντείνει την πίεση στο κόστος.
Η γήρανση του πληθυσμού και η αδυναμία προσέλκυσης νέων επαγγελματιών στα τεχνικά επαγγέλματα αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την καινοτομία και τον ψηφιακό μετασχηματισμό.
Η διεθνής πίεση από Κίνα και ΗΠΑ
Παράλληλα, η γερμανική βιομηχανία αντιμετωπίζει ολοένα σκληρότερο ανταγωνισμό από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι κινεζικές επιχειρήσεις κατακτούν την αγορά ηλεκτρονικών, μπαταριών και εξοπλισμού ανανεώσιμων πηγών ενέργειας – τομείς που μέχρι πρότινος ήταν γερμανικά «κάστρα».
Την ίδια ώρα, οι ΗΠΑ επωφελούνται από το Inflation Reduction Act, ένα πρόγραμμα κρατικών επιδοτήσεων που ενισχύει την εγχώρια βιομηχανία και προσελκύει επενδύσεις από την Ευρώπη.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι γερμανικές εταιρείες μοιάζουν παγιδευμένες: υψηλοί φόροι, βραδύτητα στις διαδικασίες αδειοδότησης, αδύναμες υποδομές και αυξανόμενη γραφειοκρατία καθιστούν τη Γερμανία λιγότερο ελκυστική για νέα επενδυτικά σχέδια.
Κίνδυνος «βιομηχανικής μετανάστευσης»
Όλο και περισσότερες εταιρείες επιλέγουν να μειώσουν τις εγχώριες επενδύσεις και να μεταφέρουν νέες μονάδες παραγωγής εκτός Γερμανίας.
Αυτή η τάση, αν συνεχιστεί, μπορεί να έχει βαθιές συνέπειες: μείωση της απασχόλησης, αποδυνάμωση της εσωτερικής ζήτησης, επιβράδυνση της τεχνολογικής προόδου.
Η σταδιακή αυτή διάβρωση απειλεί να μετακινήσει το βιομηχανικό κέντρο της Ευρώπης προς χώρες με πιο ευέλικτες πολιτικές και προσβάσιμη ενέργεια – μια εξέλιξη που θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας εποχής για τη γερμανική οικονομία.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με νέα στοιχεία του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Ludwig Maximilian του Μονάχου (IFO), περισσότερο από το ένα τρίτο των γερμανικών βιομηχανικών επιχειρήσεων –36,6%– δηλώνει ότι έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά του έναντι χωρών εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί ποτέ.
Μόλις τον Ιούλιο, το αντίστοιχο ποσοστό βρισκόταν στο 24,7%, γεγονός που σημαίνει ότι μέσα σε μόλις τρεις μήνες σημειώθηκε άλμα σχεδόν 12 ποσοστιαίων μονάδων.
Η εικόνα είναι εξίσου ανησυχητική και εντός της ΕΕ: το 21,5% των γερμανικών εταιρειών δηλώνει πλέον πως έχει χάσει έδαφος έναντι των ευρωπαίων ανταγωνιστών του – ένα ακόμη ιστορικό υψηλό.
Συστημική φθορά σε όλους τους τομείς
Το IFO προειδοποιεί ότι η αποδυνάμωση είναι γενικευμένη.
Από τη χημική βιομηχανία έως τη μηχανολογία και τα ηλεκτρονικά, κανένας τομέας δεν έχει μείνει ανεπηρέαστος.
Στη χημική βιομηχανία, πάνω από το 50% των εταιρειών έχει χάσει μερίδιο αγοράς διεθνώς.
Στα ηλεκτρονικά και οπτικά προϊόντα, το 47% αναφέρει επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας.
Στη μηχανολογία, τον ακρογωνιαίο λίθο της γερμανικής οικονομίας, σχεδόν 4 στις 10 εταιρείες βλέπουν καθαρή πτώση.
Ο Διευθυντής Έρευνας του IFO, Klaus Wohlrabe, υπογράμμισε ότι «οι δείκτες ανταγωνιστικότητας έχουν φτάσει σε νέο χαμηλό», επισημαίνοντας πως τα προβλήματα είναι διαρθρωτικά και όχι απλώς συγκυριακά.
Η ενεργειακή κρίση και η απώλεια πλεονεκτήματος
Η εκτόξευση του κόστους ενέργειας μετά το 2022, λόγω της μείωσης των ρωσικών προμηθειών φυσικού αερίου, αποτέλεσε καταλύτη στην κρίση.
Οι ενεργοβόρες βιομηχανίες – χημικές, μεταλλουργικές και χαλυβουργίες – βλέπουν το λειτουργικό τους κόστος να αυξάνεται δραματικά.
Πολλές επιχειρήσεις περιορίζουν την παραγωγή ή μεταφέρουν γραμμές παραγωγής στο εξωτερικό, κυρίως σε χώρες με χαμηλότερη φορολογία και φθηνότερη ενέργεια.
Στην εξίσωση προστίθεται και η έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, που εντείνει την πίεση στο κόστος.
Η γήρανση του πληθυσμού και η αδυναμία προσέλκυσης νέων επαγγελματιών στα τεχνικά επαγγέλματα αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την καινοτομία και τον ψηφιακό μετασχηματισμό.
Η διεθνής πίεση από Κίνα και ΗΠΑ
Παράλληλα, η γερμανική βιομηχανία αντιμετωπίζει ολοένα σκληρότερο ανταγωνισμό από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι κινεζικές επιχειρήσεις κατακτούν την αγορά ηλεκτρονικών, μπαταριών και εξοπλισμού ανανεώσιμων πηγών ενέργειας – τομείς που μέχρι πρότινος ήταν γερμανικά «κάστρα».
Την ίδια ώρα, οι ΗΠΑ επωφελούνται από το Inflation Reduction Act, ένα πρόγραμμα κρατικών επιδοτήσεων που ενισχύει την εγχώρια βιομηχανία και προσελκύει επενδύσεις από την Ευρώπη.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι γερμανικές εταιρείες μοιάζουν παγιδευμένες: υψηλοί φόροι, βραδύτητα στις διαδικασίες αδειοδότησης, αδύναμες υποδομές και αυξανόμενη γραφειοκρατία καθιστούν τη Γερμανία λιγότερο ελκυστική για νέα επενδυτικά σχέδια.
Κίνδυνος «βιομηχανικής μετανάστευσης»
Όλο και περισσότερες εταιρείες επιλέγουν να μειώσουν τις εγχώριες επενδύσεις και να μεταφέρουν νέες μονάδες παραγωγής εκτός Γερμανίας.
Αυτή η τάση, αν συνεχιστεί, μπορεί να έχει βαθιές συνέπειες: μείωση της απασχόλησης, αποδυνάμωση της εσωτερικής ζήτησης, επιβράδυνση της τεχνολογικής προόδου.
Η σταδιακή αυτή διάβρωση απειλεί να μετακινήσει το βιομηχανικό κέντρο της Ευρώπης προς χώρες με πιο ευέλικτες πολιτικές και προσβάσιμη ενέργεια – μια εξέλιξη που θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας εποχής για τη γερμανική οικονομία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών