Την ίδια στιγμή που 26 εκατομμύρια άνθρωποι απειλούνται από λιμό και 12 εκατομμύρια μετατρέπονται σε πρόσφυγες, το εμπόριο χρυσού όχι απλώς συνεχίζεται, αλλά σπάει ρεκόρ
Ο όρος «βρώμικοι πόλεμοι» χρησιμοποιήθηκε ιστορικά για να περιγράψει συγκρούσεις όπου οι κανόνες του πολέμου καταρρέουν, οι άμαχοι γίνονται παράπλευρη απώλεια και ξένες δυνάμεις εμφανίζονται όχι ως ειρηνοποιοί, αλλά ως αθέατοι συνέταιροι στην εκμετάλλευση του χάους.
Στην Αφρική, τέτοιοι πόλεμοι αποτέλεσαν συχνά το πεδίο όπου κράτη που στην Ευρώπη μιλούν για ειρήνη και συνεργασία, στην πράξη υποκινούσαν ένοπλες ομάδες, μισθοφόρους και ιδιωτικούς στρατούς για να εξασφαλίσουν διαμάντια, χρυσό, λιμάνια και γεωπολιτική επιρροή.
Το σημερινό Σουδάν ενσαρκώνει αυτή τη σκοτεινή πραγματικότητα με απόλυτη ακρίβεια. Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, ο πόλεμος ανάμεσα στις Σουδανικές Ένοπλες Δυνάμεις του στρατηγού Αμπντέλ Φατάχ αλ-Μπουρχάν και στις Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης (RSF) του Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκάλο έχει μετατραπεί από εσωτερική σύγκρουση εξουσίας σε διεθνές παιχνίδι συμμαχιών, εμπορικών συμφερόντων και αδήλωτων συναλλαγών.
Οι ειρηνευτικές συνομιλίες απέτυχαν η μία μετά την άλλη, ενώ η βία κορυφώθηκε εκεί όπου κρύβεται η πραγματική «αιτία» του πολέμου: στο έδαφος και στον χρυσό. Τον Οκτώβριο του 2025, η επίθεση στο Ελ-Φασέρ, πρωτεύουσα του Νταρφούρ και κεντρική περιοχή εξόρυξης χρυσού, άφησε πίσω της 2.000 νεκρούς, ανάμεσά τους 100 ασθενείς δολοφονημένους μέσα σε νοσοκομείο. Το μήνυμα ήταν σαφές: στη σύγκρουση αυτή, η γη αξίζει περισσότερο από τις ζωές.
Την ίδια στιγμή που 26 εκατομμύρια άνθρωποι απειλούνται από λιμό και 12 εκατομμύρια μετατρέπονται σε πρόσφυγες, το εμπόριο χρυσού όχι απλώς συνεχίζεται, αλλά σπάει ρεκόρ. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν εξελιχθεί σε κεντρικό κόμβο του σουδανικού χρυσού, εισάγοντας μέσα σε έναν μόνο χρόνο πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε αποθέματα — μεγάλο μέρος των οποίων ελέγχεται από τις Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης. Ιδιωτικές πτήσεις, ενδιάμεσοι στα σύνορα του Τσαντ και επίσημα έγγραφα-βιτρίνες, συνθέτουν μια αλυσίδα εμπορίου για την οποία διεθνείς οργανισμοί κάνουν λόγο ακόμη και για χρήση σκλαβικής εργασίας στην εξόρυξη.
Κι όμως — αυτός ο πόλεμος εκτυλίσσεται, στην πράξη, μπροστά στη Δύση. Ενώ δημόσια καταγγέλλει τη βία, ιδιωτικά παραμένει εγκλωβισμένη σε συμμαχίες, παζάρια και γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς με τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα. Στο Σουδάν, κάθε πλευρά έχει προστάτες. Οι άμαχοι δεν έχουν κανέναν.
Έτσι, ο πόλεμος συνεχίζεται — όχι ως σύγκρουση ιδεολογίας, αλλά ως ένα αιματοβαμμένο χρηματιστήριο χρυσού, όπου το πραγματικό κόστος δεν καταγράφεται σε δολάρια, αλλά σε ανθρώπινες ζωές.
www.bankingnews.gr
Στην Αφρική, τέτοιοι πόλεμοι αποτέλεσαν συχνά το πεδίο όπου κράτη που στην Ευρώπη μιλούν για ειρήνη και συνεργασία, στην πράξη υποκινούσαν ένοπλες ομάδες, μισθοφόρους και ιδιωτικούς στρατούς για να εξασφαλίσουν διαμάντια, χρυσό, λιμάνια και γεωπολιτική επιρροή.
Το σημερινό Σουδάν ενσαρκώνει αυτή τη σκοτεινή πραγματικότητα με απόλυτη ακρίβεια. Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, ο πόλεμος ανάμεσα στις Σουδανικές Ένοπλες Δυνάμεις του στρατηγού Αμπντέλ Φατάχ αλ-Μπουρχάν και στις Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης (RSF) του Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκάλο έχει μετατραπεί από εσωτερική σύγκρουση εξουσίας σε διεθνές παιχνίδι συμμαχιών, εμπορικών συμφερόντων και αδήλωτων συναλλαγών.
Οι ειρηνευτικές συνομιλίες απέτυχαν η μία μετά την άλλη, ενώ η βία κορυφώθηκε εκεί όπου κρύβεται η πραγματική «αιτία» του πολέμου: στο έδαφος και στον χρυσό. Τον Οκτώβριο του 2025, η επίθεση στο Ελ-Φασέρ, πρωτεύουσα του Νταρφούρ και κεντρική περιοχή εξόρυξης χρυσού, άφησε πίσω της 2.000 νεκρούς, ανάμεσά τους 100 ασθενείς δολοφονημένους μέσα σε νοσοκομείο. Το μήνυμα ήταν σαφές: στη σύγκρουση αυτή, η γη αξίζει περισσότερο από τις ζωές.
Την ίδια στιγμή που 26 εκατομμύρια άνθρωποι απειλούνται από λιμό και 12 εκατομμύρια μετατρέπονται σε πρόσφυγες, το εμπόριο χρυσού όχι απλώς συνεχίζεται, αλλά σπάει ρεκόρ. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν εξελιχθεί σε κεντρικό κόμβο του σουδανικού χρυσού, εισάγοντας μέσα σε έναν μόνο χρόνο πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε αποθέματα — μεγάλο μέρος των οποίων ελέγχεται από τις Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης. Ιδιωτικές πτήσεις, ενδιάμεσοι στα σύνορα του Τσαντ και επίσημα έγγραφα-βιτρίνες, συνθέτουν μια αλυσίδα εμπορίου για την οποία διεθνείς οργανισμοί κάνουν λόγο ακόμη και για χρήση σκλαβικής εργασίας στην εξόρυξη.
Κι όμως — αυτός ο πόλεμος εκτυλίσσεται, στην πράξη, μπροστά στη Δύση. Ενώ δημόσια καταγγέλλει τη βία, ιδιωτικά παραμένει εγκλωβισμένη σε συμμαχίες, παζάρια και γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς με τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα. Στο Σουδάν, κάθε πλευρά έχει προστάτες. Οι άμαχοι δεν έχουν κανέναν.
Έτσι, ο πόλεμος συνεχίζεται — όχι ως σύγκρουση ιδεολογίας, αλλά ως ένα αιματοβαμμένο χρηματιστήριο χρυσού, όπου το πραγματικό κόστος δεν καταγράφεται σε δολάρια, αλλά σε ανθρώπινες ζωές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών