Ο επικεφαλής της JPMorgan, Jamie Dimon, προειδοποίησε τότε ότι «θα βρεθούν κι άλλες κατσαρίδες στα χαρτοφυλάκια», αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα προβλήματα είναι πιο βαθιά από όσο φαίνονται
Ένα απλό τηλεφώνημα από την JPMorgan Chase ήταν αρκετό για να σημάνει την αρχή του τέλους για την Tricolor Holdings, την εταιρεία μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που ο Daniel Chu είχε χτίσει με όραμα και φιλοδοξία στο νοτιοδυτικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Chu βρισκόταν στην Ιταλία, μακριά από τα καυτά πάρκινγκ του Τέξας όπου είχε δημιουργήσει την περιουσία του, όταν δέχθηκε την κλήση.
Στην άλλη άκρη της γραμμής, ένας τραπεζίτης από την JPMorgan τού μετέφερε ανησυχητικά νέα: υπήρχαν «σοβαρά προβλήματα» με τα ενέχυρα που στήριζαν τα δάνεια της εταιρείας.
Οι ενδείξεις απάτης ήταν πολλές και η συνάντηση έπρεπε να γίνει άμεσα.
Μερικές ώρες αργότερα, ο Chu πετούσε για Νέα Υόρκη.
Εκεί, στα κεντρικά γραφεία της JPMorgan στο Manhattan, ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων που, τρεις εβδομάδες αργότερα, θα κατέληγε στη χρεοκοπία της Tricolor, στις 10 Σεπτεμβρίου.
Η πτώση της Tricolor προκάλεσε δονήσεις σε ολόκληρη την αμερικανική αγορά χρέους αξίας 25 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ακολούθησαν οι πτωχεύσεις της First Brands Group και άλλων περιφερειακών τραπεζών που φέρονται να είχαν εμπλακεί σε παρόμοια σκάνδαλα δανείων, ενισχύοντας τον φόβο για μια μεγαλύτερη κρίση στον κλάδο.
Ο επικεφαλής της JPMorgan, Jamie Dimon, προειδοποίησε τότε ότι «θα βρεθούν κι άλλες κατσαρίδες στα χαρτοφυλάκια», αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα προβλήματα είναι πιο βαθιά από όσο φαίνονται.
Από το όραμα στην πτώση
Ο Daniel Chu, γιος Κινέζων μεταναστών, ίδρυσε την Tricolor πριν από δύο δεκαετίες, με στόχο να προσφέρει πίστωση σε μετανάστες χωρίς έγγραφα, μια κοινότητα που το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα αγνοούσε.
Ο ίδιος δήλωνε περήφανος για την «κοινωνική αποστολή» της εταιρείας του, αλλά το επιχειρηματικό του ταξίδι ήταν γεμάτο ανατροπές.
Πριν από την Tricolor, ο Chu είχε ιδρύσει την PAACO Automotive Group το 1992, μια παρόμοια επιχείρηση που γνώρισε ταχεία ανάπτυξη αλλά και προβλήματα με λογιστικές ανωμαλίες.
Μετά από μια σύντομη περιπέτεια στον χώρο της τεχνολογίας, επέστρεψε στον τομέα που γνώριζε καλύτερα: τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα.
Το 2007, γεννήθηκε η Tricolor — εμπνευσμένη από το παρατσούκλι της μεξικανικής σημαίας.
Η εταιρεία στόχευε στη μεγάλη ισπανόφωνη αγορά των ΗΠΑ, προσφέροντας χρηματοδότηση σε αγοραστές με περιορισμένο ή ανύπαρκτο πιστωτικό ιστορικό.
Η συγκυρία ήταν ιδανική: μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οι ιδιωτικές επενδυτικές εταιρείες αναζητούσαν αποδόσεις και τοποθετούσαν κεφάλαια στον χώρο του subprime δανεισμού αυτοκινήτων.
Το 2010, η Serent Capital αγόρασε την πλειοψηφία της Tricolor, αλλά τα προβλήματα δεν άργησαν να φανούν.
Καθυστερήσεις πληρωμών και απώλειες δανείων αυξάνονταν, ενώ οι ρυθμιστικές αρχές εντόπισαν ελλείψεις στις διαδικασίες ελέγχου της εταιρείας. Το 2016, η Serent αποχώρησε και ο Chu επέστρεψε στο τιμόνι.
Η χρυσή εποχή της ανάπτυξης
Η πραγματική έκρηξη ήρθε το 2018, όταν η Tricolor εξασφάλισε χρηματοδότηση από την Credit Suisse και αργότερα από την JPMorgan, η οποία ανέλαβε κεντρικό ρόλο στη διάθεση ομολόγων με ενέχυρο τα δάνεια της εταιρείας.
Μέσα σε τρία χρόνια, η Tricolor είχε επεκταθεί σε Texas, California, Nevada και Arizona, διαθέτοντας δεκάδες αντιπροσωπείες και χιλιάδες πελάτες.
Στο αποκορύφωμα της ανάπτυξης, ακόμη και η BlackRock μπήκε στο παιχνίδι, επενδύοντας 90 εκατομμύρια δολάρια σε προνομιούχες μετοχές.
Ο Chu παρουσίαζε την εταιρεία του ως κοινωνικά υπεύθυνο δανειστή, πιστοποιημένο από το US Treasury Department ως Community Development Financial Institution.
Ωστόσο, πίσω από την εικόνα της κοινωνικής αποστολής, οι πρακτικές της Tricolor δεν διέφεραν πολύ από άλλες subprime εταιρείες.
Πολλοί πελάτες περιέγραφαν πιεστικές τακτικές πωλήσεων, αδιαφάνεια στα συμβόλαια και τηλεφωνικές οχλήσεις έως αργά τη νύχτα για καθυστερημένες πληρωμές.
Τα αυτοκίνητα που πωλούνταν ήταν συχνά παλιά, φθαρμένα και υπερτιμημένα.
Από την ευημερία στην κρίση
Καθώς η Tricolor σχεδίαζε την είσοδό της στο χρηματιστήριο το 2022, οι εσωτερικοί έλεγχοι άρχισαν να αποκαλύπτουν ανησυχίες.
Ο ελεγκτικός οίκος Crowe εντόπισε προβλήματα στην αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων, αλλά και υπερβολικά προσωπικά έξοδα του Chu, που ξεπερνούσαν το 1 εκατομμύριο δολάρια ετησίως.
Ο ίδιος υποχρεώθηκε να επιστρέψει τα χρήματα.
Ταυτόχρονα, η αγορά άρχισε να αλλάζει. Ο πληθωρισμός και η εκτόξευση των τιμών των αυτοκινήτων πίεσαν τα οικονομικά της εταιρείας, ενώ τα ποσοστά καθυστερήσεων στα subprime δάνεια εκτοξεύθηκαν στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 30 ετών.
Μέχρι το καλοκαίρι του 2024, η Tricolor δυσκολευόταν να πληρώσει προμηθευτές και να αποδώσει φόρους πωλήσεων.
Παρά τα προβλήματα, η διοίκηση διαβεβαίωνε το προσωπικό ότι «οι δουλειές πάνε εξαιρετικά».
Μόλις έναν μήνα πριν από την κατάρρευση, στελέχη συζητούσαν ακόμη για νέα σχέδια επέκτασης.
Το τηλεφώνημα που έφερε το τέλος
Όλα άλλαξαν όταν ένας αναλυτής της Waterfall Asset Management εντόπισε ασυμφωνίες στα στοιχεία των δανείων που είχαν δοθεί ως ενέχυρο σε διάφορους πιστωτές.
Η JPMorgan, η βασική χρηματοδότρια της Tricolor, σταμάτησε αμέσως τη γραμμή πίστωσης, και άλλες τράπεζες, όπως η Fifth Third Bancorp, ακολούθησαν.
Τα ομόλογα που είχαν εκδοθεί κατέρρευσαν, με ορισμένες σειρές να χάνουν έως και 90% της αξίας τους.
Η αγορά ταρακουνήθηκε. Αναλυτές όπως η Laura Mayfield της Fort Washington Investment Advisors χαρακτήρισαν το σκάνδαλο «το μεγαλύτερο που έχει δει τα τελευταία 15 χρόνια», σημειώνοντας ότι «κάποιοι στην αγορά είχαν σταματήσει να προσέχουν».
Ο Chu προσπάθησε να διασώσει την επιχείρηση, προσλαμβάνοντας τις Sidley Austin, Houlihan Lokey και Alvarez & Marsal για νομική και χρηματοοικονομική υποστήριξη.
Αναζητούσε απεγνωσμένα νέα κεφάλαια, αλλά οι επενδυτές αρνήθηκαν να ρισκάρουν, καθώς οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν δέχονταν να καλύψουν τα μέλη του νέου διοικητικού συμβουλίου λόγω των κατηγοριών για απάτη.
Τελικά, οι σύμβουλοι διαπίστωσαν ότι τα χρέη ήταν μεγαλύτερα απ’ ό,τι αρχικά υπολογιζόταν και ότι τα ταμειακά διαθέσιμα είχαν σχεδόν εξαντληθεί.
Δεν υπήρχαν χρήματα ούτε για μισθοδοσία.
Στις 10 Σεπτεμβρίου, η Tricolor κατέθεσε αίτηση πτώχευσης Chapter 7 στο δικαστήριο του Dallas, σηματοδοτώντας το οριστικό της τέλος.
Τα γραφεία της σφραγίστηκαν, δεκάδες αυτοκίνητα εγκαταλείφθηκαν στα συνεργεία και η έρευνα πέρασε στα χέρια της US Attorney’s Office στο Manhattan.
Ένα τέλος με συμβολισμό
Η κατάρρευση της Tricolor δεν ήταν απλώς μια εταιρική τραγωδία. Ήταν ένα πλήγμα για χιλιάδες μετανάστες που έβλεπαν την εταιρεία ως πύλη προς την οικονομική τους ανεξαρτησία.
Και, όπως σημειώνουν αναλυτές, η ειρωνεία είναι προφανής: η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής εταιρική χρεοκοπία της δεύτερης θητείας του Donald Trump αφορά μια επιχείρηση που εξυπηρετούσε σχεδόν αποκλειστικά μετανάστες χωρίς έγγραφα.
Ο Daniel Chu, σήμερα 62 ετών, αρνήθηκε να σχολιάσει μέσω των δικηγόρων του. Το ίδιο και η JPMorgan.
Η ιστορία της Tricolor, ωστόσο, παραμένει ένα ηχηρό παράδειγμα του πώς η απληστία, η έλλειψη εποπτείας και η αλαζονεία μπορούν να γκρεμίσουν μέσα σε λίγες εβδομάδες μια αυτοκρατορία που χτίστηκε σε δεκαετίες.
www.bankingnews.gr
Ο Chu βρισκόταν στην Ιταλία, μακριά από τα καυτά πάρκινγκ του Τέξας όπου είχε δημιουργήσει την περιουσία του, όταν δέχθηκε την κλήση.
Στην άλλη άκρη της γραμμής, ένας τραπεζίτης από την JPMorgan τού μετέφερε ανησυχητικά νέα: υπήρχαν «σοβαρά προβλήματα» με τα ενέχυρα που στήριζαν τα δάνεια της εταιρείας.
Οι ενδείξεις απάτης ήταν πολλές και η συνάντηση έπρεπε να γίνει άμεσα.
Μερικές ώρες αργότερα, ο Chu πετούσε για Νέα Υόρκη.
Εκεί, στα κεντρικά γραφεία της JPMorgan στο Manhattan, ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων που, τρεις εβδομάδες αργότερα, θα κατέληγε στη χρεοκοπία της Tricolor, στις 10 Σεπτεμβρίου.
Η πτώση της Tricolor προκάλεσε δονήσεις σε ολόκληρη την αμερικανική αγορά χρέους αξίας 25 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ακολούθησαν οι πτωχεύσεις της First Brands Group και άλλων περιφερειακών τραπεζών που φέρονται να είχαν εμπλακεί σε παρόμοια σκάνδαλα δανείων, ενισχύοντας τον φόβο για μια μεγαλύτερη κρίση στον κλάδο.
Ο επικεφαλής της JPMorgan, Jamie Dimon, προειδοποίησε τότε ότι «θα βρεθούν κι άλλες κατσαρίδες στα χαρτοφυλάκια», αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα προβλήματα είναι πιο βαθιά από όσο φαίνονται.
Από το όραμα στην πτώση
Ο Daniel Chu, γιος Κινέζων μεταναστών, ίδρυσε την Tricolor πριν από δύο δεκαετίες, με στόχο να προσφέρει πίστωση σε μετανάστες χωρίς έγγραφα, μια κοινότητα που το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα αγνοούσε.
Ο ίδιος δήλωνε περήφανος για την «κοινωνική αποστολή» της εταιρείας του, αλλά το επιχειρηματικό του ταξίδι ήταν γεμάτο ανατροπές.
Πριν από την Tricolor, ο Chu είχε ιδρύσει την PAACO Automotive Group το 1992, μια παρόμοια επιχείρηση που γνώρισε ταχεία ανάπτυξη αλλά και προβλήματα με λογιστικές ανωμαλίες.
Μετά από μια σύντομη περιπέτεια στον χώρο της τεχνολογίας, επέστρεψε στον τομέα που γνώριζε καλύτερα: τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα.
Το 2007, γεννήθηκε η Tricolor — εμπνευσμένη από το παρατσούκλι της μεξικανικής σημαίας.
Η εταιρεία στόχευε στη μεγάλη ισπανόφωνη αγορά των ΗΠΑ, προσφέροντας χρηματοδότηση σε αγοραστές με περιορισμένο ή ανύπαρκτο πιστωτικό ιστορικό.
Η συγκυρία ήταν ιδανική: μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οι ιδιωτικές επενδυτικές εταιρείες αναζητούσαν αποδόσεις και τοποθετούσαν κεφάλαια στον χώρο του subprime δανεισμού αυτοκινήτων.
Το 2010, η Serent Capital αγόρασε την πλειοψηφία της Tricolor, αλλά τα προβλήματα δεν άργησαν να φανούν.
Καθυστερήσεις πληρωμών και απώλειες δανείων αυξάνονταν, ενώ οι ρυθμιστικές αρχές εντόπισαν ελλείψεις στις διαδικασίες ελέγχου της εταιρείας. Το 2016, η Serent αποχώρησε και ο Chu επέστρεψε στο τιμόνι.
Η χρυσή εποχή της ανάπτυξης
Η πραγματική έκρηξη ήρθε το 2018, όταν η Tricolor εξασφάλισε χρηματοδότηση από την Credit Suisse και αργότερα από την JPMorgan, η οποία ανέλαβε κεντρικό ρόλο στη διάθεση ομολόγων με ενέχυρο τα δάνεια της εταιρείας.
Μέσα σε τρία χρόνια, η Tricolor είχε επεκταθεί σε Texas, California, Nevada και Arizona, διαθέτοντας δεκάδες αντιπροσωπείες και χιλιάδες πελάτες.
Στο αποκορύφωμα της ανάπτυξης, ακόμη και η BlackRock μπήκε στο παιχνίδι, επενδύοντας 90 εκατομμύρια δολάρια σε προνομιούχες μετοχές.
Ο Chu παρουσίαζε την εταιρεία του ως κοινωνικά υπεύθυνο δανειστή, πιστοποιημένο από το US Treasury Department ως Community Development Financial Institution.
Ωστόσο, πίσω από την εικόνα της κοινωνικής αποστολής, οι πρακτικές της Tricolor δεν διέφεραν πολύ από άλλες subprime εταιρείες.
Πολλοί πελάτες περιέγραφαν πιεστικές τακτικές πωλήσεων, αδιαφάνεια στα συμβόλαια και τηλεφωνικές οχλήσεις έως αργά τη νύχτα για καθυστερημένες πληρωμές.
Τα αυτοκίνητα που πωλούνταν ήταν συχνά παλιά, φθαρμένα και υπερτιμημένα.
Από την ευημερία στην κρίση
Καθώς η Tricolor σχεδίαζε την είσοδό της στο χρηματιστήριο το 2022, οι εσωτερικοί έλεγχοι άρχισαν να αποκαλύπτουν ανησυχίες.
Ο ελεγκτικός οίκος Crowe εντόπισε προβλήματα στην αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων, αλλά και υπερβολικά προσωπικά έξοδα του Chu, που ξεπερνούσαν το 1 εκατομμύριο δολάρια ετησίως.
Ο ίδιος υποχρεώθηκε να επιστρέψει τα χρήματα.
Ταυτόχρονα, η αγορά άρχισε να αλλάζει. Ο πληθωρισμός και η εκτόξευση των τιμών των αυτοκινήτων πίεσαν τα οικονομικά της εταιρείας, ενώ τα ποσοστά καθυστερήσεων στα subprime δάνεια εκτοξεύθηκαν στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 30 ετών.
Μέχρι το καλοκαίρι του 2024, η Tricolor δυσκολευόταν να πληρώσει προμηθευτές και να αποδώσει φόρους πωλήσεων.
Παρά τα προβλήματα, η διοίκηση διαβεβαίωνε το προσωπικό ότι «οι δουλειές πάνε εξαιρετικά».
Μόλις έναν μήνα πριν από την κατάρρευση, στελέχη συζητούσαν ακόμη για νέα σχέδια επέκτασης.
Το τηλεφώνημα που έφερε το τέλος
Όλα άλλαξαν όταν ένας αναλυτής της Waterfall Asset Management εντόπισε ασυμφωνίες στα στοιχεία των δανείων που είχαν δοθεί ως ενέχυρο σε διάφορους πιστωτές.
Η JPMorgan, η βασική χρηματοδότρια της Tricolor, σταμάτησε αμέσως τη γραμμή πίστωσης, και άλλες τράπεζες, όπως η Fifth Third Bancorp, ακολούθησαν.
Τα ομόλογα που είχαν εκδοθεί κατέρρευσαν, με ορισμένες σειρές να χάνουν έως και 90% της αξίας τους.
Η αγορά ταρακουνήθηκε. Αναλυτές όπως η Laura Mayfield της Fort Washington Investment Advisors χαρακτήρισαν το σκάνδαλο «το μεγαλύτερο που έχει δει τα τελευταία 15 χρόνια», σημειώνοντας ότι «κάποιοι στην αγορά είχαν σταματήσει να προσέχουν».
Ο Chu προσπάθησε να διασώσει την επιχείρηση, προσλαμβάνοντας τις Sidley Austin, Houlihan Lokey και Alvarez & Marsal για νομική και χρηματοοικονομική υποστήριξη.
Αναζητούσε απεγνωσμένα νέα κεφάλαια, αλλά οι επενδυτές αρνήθηκαν να ρισκάρουν, καθώς οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν δέχονταν να καλύψουν τα μέλη του νέου διοικητικού συμβουλίου λόγω των κατηγοριών για απάτη.
Τελικά, οι σύμβουλοι διαπίστωσαν ότι τα χρέη ήταν μεγαλύτερα απ’ ό,τι αρχικά υπολογιζόταν και ότι τα ταμειακά διαθέσιμα είχαν σχεδόν εξαντληθεί.
Δεν υπήρχαν χρήματα ούτε για μισθοδοσία.
Στις 10 Σεπτεμβρίου, η Tricolor κατέθεσε αίτηση πτώχευσης Chapter 7 στο δικαστήριο του Dallas, σηματοδοτώντας το οριστικό της τέλος.
Τα γραφεία της σφραγίστηκαν, δεκάδες αυτοκίνητα εγκαταλείφθηκαν στα συνεργεία και η έρευνα πέρασε στα χέρια της US Attorney’s Office στο Manhattan.
Ένα τέλος με συμβολισμό
Η κατάρρευση της Tricolor δεν ήταν απλώς μια εταιρική τραγωδία. Ήταν ένα πλήγμα για χιλιάδες μετανάστες που έβλεπαν την εταιρεία ως πύλη προς την οικονομική τους ανεξαρτησία.
Και, όπως σημειώνουν αναλυτές, η ειρωνεία είναι προφανής: η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής εταιρική χρεοκοπία της δεύτερης θητείας του Donald Trump αφορά μια επιχείρηση που εξυπηρετούσε σχεδόν αποκλειστικά μετανάστες χωρίς έγγραφα.
Ο Daniel Chu, σήμερα 62 ετών, αρνήθηκε να σχολιάσει μέσω των δικηγόρων του. Το ίδιο και η JPMorgan.
Η ιστορία της Tricolor, ωστόσο, παραμένει ένα ηχηρό παράδειγμα του πώς η απληστία, η έλλειψη εποπτείας και η αλαζονεία μπορούν να γκρεμίσουν μέσα σε λίγες εβδομάδες μια αυτοκρατορία που χτίστηκε σε δεκαετίες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών