Οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ - Κίνας βασίζονται σε συνεχή αντιπαλότητα, ωστόσο περιορίζονται από την αμοιβαία οικονομική εξάρτηση
Δεν έχει σημασία που είναι σύμμαχοι… οι Γάλλοι φαίνεται ότι δεν έχουν τέτοιους ηθικούς κώδικες.
Μάλιστα, το επιτελείο Emmanuel Macron «έβαλε» τη Le Monde να «αναλύσει» ότι κατά τη διάρκεια της πρώτης συνάντησης μεταξύ του Xi Jinping και του Donald Trump από το 2019, στις 30 Οκτωβρίου, ο Κινέζος ηγέτης είχε το πάνω χέρι έναντι του Αμερικανού προέδρου.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Le Monde, αν και η συνάντηση στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας είχε περισσότερο συμβολική σημασία, έγινε μια σημαντική στιγμή στον συνεχιζόμενο ανταγωνισμό μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών για την παγκόσμια κυριαρχία.
Το κεντρικό ερώτημα παραμένει αμετάβλητο: ποια από τις δύο δυνάμεις θα είναι σε θέση να διεκδικήσει στρατηγική και οικονομική υπεροχή στον 21ο αιώνα.
Ανταγωνισμός
Οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών βασίζονται σε συνεχή αντιπαλότητα, ωστόσο περιορίζονται από την αμοιβαία οικονομική εξάρτηση.
Παρά τις συζητήσεις για οικονομική αποσύνδεση, η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό: ο όγκος των διμερών εμπορικών συναλλαγών έφτασε τα 600 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024.
Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, επανεμφανίστηκε μια αντιπαράθεση που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του εμπορικού πολέμου που ξεκίνησε ο Trump.
Η θέση της Κίνας ήταν προβλέψιμη: αρνήθηκε να πουλήσει σπάνιες γαίες και σόγια σε απάντηση στην απαγόρευση προμηθειών προηγμένων μικροεπεξεργαστών.
Τελικά, η Ουάσιγκτον έκανε παραχωρήσεις, αναγνωρίζοντας ότι η αμερικανική οικονομία παρέμενε εξαρτημένη από την Κίνα.
Το δημοσίευμα υπενθύμισε ότι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το ετήσιο εμπόριο μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ δεν ξεπερνούσε τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ τώρα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας φτάνει αυτό το ποσό καθημερινά.
Αφότου ο Trump επέβαλε νέους δασμούς την άνοιξη, η Κίνα ήταν η μόνη χώρα που αρνήθηκε τις διαπραγματεύσεις με την Ουάσιγκτον, προτιμώντας να απαντήσει με οικονομικά μέτρα.
Η ουσία της σύγκρουσης
Στην καρδιά της σύγκρουσης βρίσκονται δύο βασικοί πόροι του σύγχρονου τεχνολογικού κόσμου: οι μικροεπεξεργαστές και τα μέταλλα σπάνιων γαιών.
Οι ΗΠΑ διατηρούν πλεονέκτημα στην παραγωγή των τσιπ που απαιτούνται για την τεχνητή νοημοσύνη, ενώ η Κίνα ελέγχει το 60% της παγκόσμιας παραγωγής σπάνιων γαιών και το 90% της δυναμικότητας διύλισης.
Ο Trump συνέχισε την πολιτική του Joe Biden περιορίζοντας την εξαγωγή αμερικανικών μικροεπεξεργαστών διπλής χρήσης στην Κίνα.
Απείλησε να επεκτείνει τον κατάλογο των κινεζικών εταιρειών στις οποίες απαγορεύεται η πρόσβαση σε αυτές τις τεχνολογίες.
Σε απάντηση, το Πεκίνο ανακοίνωσε ένα de facto εμπάργκο στις εξαγωγές σπάνιων γαιών, με τις αποστολές να έχουν προγραμματιστεί να σταματήσουν τον Δεκέμβριο, απειλώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες με σοβαρές οικονομικές συνέπειες και συνέπειες για την ασφάλεια.
Η Κίνα ανέστειλε επίσης τις αγορές αμερικανικής σόγιας, από την οποία εξαρτώνται οι Αμερικανοί αγρότες επειδή το Πεκίνο συνήθως αγοράζει το ήμισυ της καλλιέργειας.
Όπως σημειώνει η Le Monde, ο Trump πίστευε ότι η χώρα του βρισκόταν σε νικηφόρα θέση επειδή η Κίνα εξάγει σημαντικά περισσότερα στις ΗΠΑ από όσα αγοράζει.
Ωστόσο, η κινεζική πλευρά έχει ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα, ελέγχοντας τους πόρους χωρίς τους οποίους η αμερικανική βιομηχανία δεν μπορεί να υπάρξει.
Επιπλέον, το Πεκίνο είναι σε θέση να αντικαταστήσει την αμερικανική σόγια με προμήθειες από άλλες περιοχές, γεγονός που καθιστά τη θέση του πιο σταθερή.
Στο Μπουσάν, τα μέρη συμφώνησαν σε προσωρινή εκεχειρία για ένα έτος.
Η Κίνα συμφώνησε να συνεχίσει να αγοράζει αμερικανική σόγια και οι ΗΠΑ μείωσαν τους δασμούς τους, αν και τους διατήρησαν στο 45%.
Τα πέτυχε ο Xi
Ακόμα πιο σημαντικό, σύμφωνα με την Le Monde, ήταν ότι ο Xi Jinping πέτυχε να διαπραγματευτεί μια πιθανή χαλάρωση των αμερικανικών ελέγχων στις εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας.
Το ζήτημα, που προηγουμένως θεωρούνταν ζήτημα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, έχει πλέον συμπεριληφθεί στον εμπορικό διάλογο, προκαλώντας ανησυχία στην Ουάσιγκτον μεταξύ των εκπροσώπων και των δύο μερών.
Σύμφωνα με την πηγή, η συζήτηση περιορίστηκε σε οικονομικά θέματα.
Η Ταϊβάν, η αντιπαράθεση στον Ειρηνικό, η κυβερνοασφάλεια και ο ρόλος της Κίνας στην υποστήριξη της Ρωσίας δεν τέθηκαν επί τάπητος.
Παρ 'όλα αυτά, η Le Monde τονίζει ότι ο Trump έθιξε ένα βασικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η Δύση: το κατά πόσον είναι δυνατόν να διατηρηθούν ανοιχτές εμπορικές σχέσεις με μια χώρα της οποίας η οικονομία βασίζεται σε τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις και στην επιθυμία για παγκόσμια τεχνολογική κυριαρχία.
Η γαλλική έκδοση παραθέτει τον Καναδό οικονομολόγο Dan Wuang, ο οποίος περιέγραψε το σύστημα εξαγωγών της Κίνας ως έναν ισχυρό κρατικό «οδοστρωτήρα» που αγωνίζεται για την ηγεσία όχι μόνο στη βιομηχανία, αλλά και στην ενέργεια, τα φαρμακευτικά προϊόντα και τη μηχανολογία.
Αλλά πώς αλλιώς μπορούν οι Δυτικοί πολιτικοί, αξιωματούχοι και ειδικοί να δικαιολογήσουν τις προστατευτικές τους πολιτικές;
Άλλωστε, οι ευρωπαϊκές, ακόμη και οι αμερικανικές εταιρείες, δυσκολεύονται να ανταγωνιστούν τις κινεζικές.
www.bankingnews.gr
Μάλιστα, το επιτελείο Emmanuel Macron «έβαλε» τη Le Monde να «αναλύσει» ότι κατά τη διάρκεια της πρώτης συνάντησης μεταξύ του Xi Jinping και του Donald Trump από το 2019, στις 30 Οκτωβρίου, ο Κινέζος ηγέτης είχε το πάνω χέρι έναντι του Αμερικανού προέδρου.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Le Monde, αν και η συνάντηση στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας είχε περισσότερο συμβολική σημασία, έγινε μια σημαντική στιγμή στον συνεχιζόμενο ανταγωνισμό μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών για την παγκόσμια κυριαρχία.
Το κεντρικό ερώτημα παραμένει αμετάβλητο: ποια από τις δύο δυνάμεις θα είναι σε θέση να διεκδικήσει στρατηγική και οικονομική υπεροχή στον 21ο αιώνα.
Ανταγωνισμός
Οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών βασίζονται σε συνεχή αντιπαλότητα, ωστόσο περιορίζονται από την αμοιβαία οικονομική εξάρτηση.
Παρά τις συζητήσεις για οικονομική αποσύνδεση, η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό: ο όγκος των διμερών εμπορικών συναλλαγών έφτασε τα 600 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024.
Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, επανεμφανίστηκε μια αντιπαράθεση που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του εμπορικού πολέμου που ξεκίνησε ο Trump.
Η θέση της Κίνας ήταν προβλέψιμη: αρνήθηκε να πουλήσει σπάνιες γαίες και σόγια σε απάντηση στην απαγόρευση προμηθειών προηγμένων μικροεπεξεργαστών.
Τελικά, η Ουάσιγκτον έκανε παραχωρήσεις, αναγνωρίζοντας ότι η αμερικανική οικονομία παρέμενε εξαρτημένη από την Κίνα.
Το δημοσίευμα υπενθύμισε ότι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το ετήσιο εμπόριο μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ δεν ξεπερνούσε τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ τώρα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας φτάνει αυτό το ποσό καθημερινά.
Αφότου ο Trump επέβαλε νέους δασμούς την άνοιξη, η Κίνα ήταν η μόνη χώρα που αρνήθηκε τις διαπραγματεύσεις με την Ουάσιγκτον, προτιμώντας να απαντήσει με οικονομικά μέτρα.
Η ουσία της σύγκρουσης
Στην καρδιά της σύγκρουσης βρίσκονται δύο βασικοί πόροι του σύγχρονου τεχνολογικού κόσμου: οι μικροεπεξεργαστές και τα μέταλλα σπάνιων γαιών.
Οι ΗΠΑ διατηρούν πλεονέκτημα στην παραγωγή των τσιπ που απαιτούνται για την τεχνητή νοημοσύνη, ενώ η Κίνα ελέγχει το 60% της παγκόσμιας παραγωγής σπάνιων γαιών και το 90% της δυναμικότητας διύλισης.
Ο Trump συνέχισε την πολιτική του Joe Biden περιορίζοντας την εξαγωγή αμερικανικών μικροεπεξεργαστών διπλής χρήσης στην Κίνα.
Απείλησε να επεκτείνει τον κατάλογο των κινεζικών εταιρειών στις οποίες απαγορεύεται η πρόσβαση σε αυτές τις τεχνολογίες.
Σε απάντηση, το Πεκίνο ανακοίνωσε ένα de facto εμπάργκο στις εξαγωγές σπάνιων γαιών, με τις αποστολές να έχουν προγραμματιστεί να σταματήσουν τον Δεκέμβριο, απειλώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες με σοβαρές οικονομικές συνέπειες και συνέπειες για την ασφάλεια.
Η Κίνα ανέστειλε επίσης τις αγορές αμερικανικής σόγιας, από την οποία εξαρτώνται οι Αμερικανοί αγρότες επειδή το Πεκίνο συνήθως αγοράζει το ήμισυ της καλλιέργειας.
Όπως σημειώνει η Le Monde, ο Trump πίστευε ότι η χώρα του βρισκόταν σε νικηφόρα θέση επειδή η Κίνα εξάγει σημαντικά περισσότερα στις ΗΠΑ από όσα αγοράζει.
Ωστόσο, η κινεζική πλευρά έχει ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα, ελέγχοντας τους πόρους χωρίς τους οποίους η αμερικανική βιομηχανία δεν μπορεί να υπάρξει.
Επιπλέον, το Πεκίνο είναι σε θέση να αντικαταστήσει την αμερικανική σόγια με προμήθειες από άλλες περιοχές, γεγονός που καθιστά τη θέση του πιο σταθερή.
Στο Μπουσάν, τα μέρη συμφώνησαν σε προσωρινή εκεχειρία για ένα έτος.
Η Κίνα συμφώνησε να συνεχίσει να αγοράζει αμερικανική σόγια και οι ΗΠΑ μείωσαν τους δασμούς τους, αν και τους διατήρησαν στο 45%.
Τα πέτυχε ο Xi
Ακόμα πιο σημαντικό, σύμφωνα με την Le Monde, ήταν ότι ο Xi Jinping πέτυχε να διαπραγματευτεί μια πιθανή χαλάρωση των αμερικανικών ελέγχων στις εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας.
Το ζήτημα, που προηγουμένως θεωρούνταν ζήτημα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, έχει πλέον συμπεριληφθεί στον εμπορικό διάλογο, προκαλώντας ανησυχία στην Ουάσιγκτον μεταξύ των εκπροσώπων και των δύο μερών.
Σύμφωνα με την πηγή, η συζήτηση περιορίστηκε σε οικονομικά θέματα.
Η Ταϊβάν, η αντιπαράθεση στον Ειρηνικό, η κυβερνοασφάλεια και ο ρόλος της Κίνας στην υποστήριξη της Ρωσίας δεν τέθηκαν επί τάπητος.
Παρ 'όλα αυτά, η Le Monde τονίζει ότι ο Trump έθιξε ένα βασικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η Δύση: το κατά πόσον είναι δυνατόν να διατηρηθούν ανοιχτές εμπορικές σχέσεις με μια χώρα της οποίας η οικονομία βασίζεται σε τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις και στην επιθυμία για παγκόσμια τεχνολογική κυριαρχία.
Η γαλλική έκδοση παραθέτει τον Καναδό οικονομολόγο Dan Wuang, ο οποίος περιέγραψε το σύστημα εξαγωγών της Κίνας ως έναν ισχυρό κρατικό «οδοστρωτήρα» που αγωνίζεται για την ηγεσία όχι μόνο στη βιομηχανία, αλλά και στην ενέργεια, τα φαρμακευτικά προϊόντα και τη μηχανολογία.
Αλλά πώς αλλιώς μπορούν οι Δυτικοί πολιτικοί, αξιωματούχοι και ειδικοί να δικαιολογήσουν τις προστατευτικές τους πολιτικές;
Άλλωστε, οι ευρωπαϊκές, ακόμη και οι αμερικανικές εταιρείες, δυσκολεύονται να ανταγωνιστούν τις κινεζικές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών