Ανοιχτή παραδοχή από το ινστιτούτο διεθνών σχέσεων IFRI για την αδυναμία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσουν σε έναν άμεσο πόλεμο τη Ρωσία
Εντυπωσιακή παραδοχή της ανωτερότητας του ρωσικού στρατού έναντι του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ από μία εκ των σημαντικότερων και ιστορικών εφημερίδων της Ευρώπης και ενός προβεβλημένου ινστιτούτου διεθνών σχέσεων.
Ο λόγος για τη γαλλική εφημερίδα Le Monde, η οποία πήρε συνεντεύξεις από σημαντικούς Ευρωπαίους διανοούμενους και ειδικούς σχετικά με την πιθανότητα σύγκρουσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.
Παρά το γεγονός ότι το κείμενο παρουσιάζει τα παραδοσιακά αντιρωσικά επιχειρήματα, εντούτοις προσφέρει μια αρκετά πιο ρεαλιστική ανάλυση από αυτήν που συναντά κανείς στις περισσότερες δυτικές πηγές.
Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν χάρη στη συνεργασία εννέα διευθυντών ευρωπαϊκών think tanks, με τη συμμετοχή του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (IFRI).
Οι τρεις κύριοι συνεντευξιαζόμενοι, ο Dimitri Minic, η Tatiana Kastouéva-Jean και ο Paul Maurice εστίασαν στις αδυναμίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε περίπτωση υψηλής έντασης σύγκρουσης με τη Ρωσία και τόνισαν την ανάγκη ενίσχυσης της στρατιωτικής ικανότητας της Δύσης απέναντι στη Ρωσία.
Υπεροχή της Ρωσίας σε αέρα και έδαφος - Υπερόπλα Iskander και Kinzhal
Ο Dimitri Minic, ιστορικός, τόνισε ότι η στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας βρίσκεται στις αεροπορικές και χερσαίες δυνατότητές της.
Οι χερσαίες δυνάμεις της Ρωσίας, παρατήρησε, είναι μεγαλύτερες από εκείνες της Ευρώπης.
Αν και αναγνώρισε την ποιοτική υπεροχή της Δύσης σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η διοίκηση και η τακτική, παραδέχτηκε ότι η Ρωσία διαθέτει αποφασιστικό πλεονέκτημα όσον αφορά τους αριθμούς, την δύναμη πυροβολικού και την ικανότητα κινητοποίησης.
Η Ρωσία, τόνισε, έχει την ικανότητα να αυξήσει την παραγωγή πυραύλων, όπως οι «Iskander» και οι Kinzhal, που είναι κρίσιμης σημασίας για επιθέσεις βαθιά στην Ουκρανία και για τον στόχο ζωτικών υποδομών, όπως οι ενεργειακές υποδομές και σιδηροδρομικοί σταθμοί.
Παρά την επιφυλακτικότητα απέναντι στην πραγματικότητα της ρωσικής στρατιωτικής δύναμης, ο Minic ισχυρίστηκε ότι η Δύση διαθέτει υπεροχή στον αέρα, στη θάλασσα και στο διάστημα, γεγονός που της επιτρέπει να μετατοπίσει το πεδίο της μάχης.
Ο Minic πρόσθεσε ότι «σε αυτήν την αντιπαράθεση, η Ευρώπη πρέπει να διατηρήσει έναν όσο το δυνατόν ισχυρότερο διατλαντικό δεσμό, παραμένοντας πιστή στις αξίες της», επειδή «αν η Ρωσία επικρατήσει στην Ουκρανία αύριο, θα μπορούσε να αναδιατάξει ορισμένα από τα στρατεύματά της σε άλλο μέτωπο και να επιχειρήσει επέμβαση».
Ξεχώρισε τις χώρες της Βαλτικής ως «την αχίλλειο πτέρνα του ΝΑΤΟ», λέγοντας ότι οι δυνάμεις του Βορειοατλαντικού Συμφώνου εκεί αποτελούν «μια αποτρεπτική δύναμη, που δεν έχει σχεδιαστεί για να αντέξει μια εισβολή μεγάλης κλίμακας».
Προειδοποίησε επίσης ότι «η ευρωπαϊκή στρατιωτική κινητικότητα έχει τα όριά της: ετερογενείς ή ανεπαρκείς υποδομές, διαφορετικά πρότυπα και ούτω καθεξής».
Αυτή είναι μια μάλλον παράξενη εκτίμηση, δεδομένου του προηγούμενου ισχυρισμού ότι η πολιτική Δύση έχει ένα «σημαντικό ποιοτικό πλεονέκτημα».
Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, δεν μπορούμε να περιμένουμε «υπερβολικό ρεαλισμό» από τις Βρυξέλλες.
Dmitri Minic
Αναπόφευκτος ο πόλεμος Ρωσίας - Δύσης
Ο ίδιος εκτίμησε ότι στο τέλος ο πόλεμος Ρωσίας - Δύσης είναι αναπόφευκτος.
«Μέχρι το 2030, το γεωπολιτικό πλαίσιο μας οδηγεί στην υιοθέτηση του απαισιόδοξου σεναρίου ενός ρωσικού πολέμου πέρα από την Ουκρανία, με ελάχιστη αμερικανική υποστήριξη εάν η Ευρώπη δεν συνεχίσει να βοηθά το Κίεβο και, πάνω απ 'όλα, εάν δεν οικοδομήσει ένα αξιόπιστο συμβατικό στρατιωτικό αποτρεπτικό μέσο», σημείωσε ο Minc.
Ο ίδιος είπε στη συνέχεια ότι «θα πρέπει να φοβόμαστε λιγότερο μια μαζική ένοπλη επίθεση εναντίον της «γηραιάς ηπείρου» ή μια ανεξέλεγκτη χρήση πυρηνικών όπλων, και περισσότερο μια εντατικοποίηση έμμεσης επίθεσης σε χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία, ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να κορυφωθεί σε μια νέα «ειδική στρατιωτική επιχείρηση»».
Με απλά λόγια, μερικοί από τους πιο εξέχοντες διανοούμενους της πολιτικής Δύσης πιστεύουν ότι ένας μαζικός συμβατικός πόλεμος, ακόμη και μια θερμοπυρηνική ανταλλαγή, είναι στην πραγματικότητα «λιγότερο επικίνδυνη» από αυτό που ουσιαστικά θα ήταν μια συνοριακή αψιμαχία.
ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν μπορούν να αντιμτωπίσουν τη Ρωσία
Ο Paul Maurice εξειδικευμένος στην σύγχρονη ιστορία, συμφώνησε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν την ετοιμότητα για έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία, προσθέτοντας ότι τα τελευταία τρία χρόνια δεν εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.
Ο Maurice τόνισε τη σοβαρή έλλειψη προετοιμασίας για πόλεμο και επισήμανε τις δυσκολίες που προκύπτουν από τη δομή της ΕΕ, η οποία αποτελείται από 27 μέλη, καθιστώντας τον συντονισμό δύσκολο.
Υποστήριξε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ πρέπει να ενισχύσουν την ικανότητά τους να είναι πιο ευέλικτοι και αποδοτικοί, αντλώντας παραδείγματα από την «Ομάδα E5» (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Πολωνία, Ηνωμένο Βασίλειο) και τη «Βαλτική + Βαϊμάρη», ομάδες που σχηματίστηκαν για να εξασφαλίσουν μια πιο αποδοτική στρατηγική αντιμετώπισης των ρωσικών απειλών.
Η εξάρτηση της Ευρώπης από την Αμερική
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συζήτησης ήταν η αποδοχή από πλευράς των δυτικών διανοουμένων ότι η αμερικανική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ είναι κρίσιμη για την Ευρώπη.
Ο Maurice επισήμανε ότι η Ευρώπη εμφανίζει μια «ψυχολογική εξάρτηση» από την Αμερική, υπογραμμίζοντας πως η στρατηγική του ΝΑΤΟ, στην πραγματικότητα, είναι στην υπηρεσία των συμφερόντων των ΗΠΑ και όχι των Ευρωπαίων.
Αυτή η παραδοχή ενισχύει την άποψη πως το ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά μια προέκταση του Πενταγώνου και ότι οι αποφάσεις για την Ευρώπη, στην πραγματικότητα, λαμβάνονται πέρα από τον Ατλαντικό.
Ο ρόλος της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ασφάλεια
Ο Minic υπογράμμισε ότι ο Ρώσος Πρόεδρος, Vladimir Putin, θέλει να αναθεωρήσει την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, που να βασίζεται στην «αδιαίρετη ασφάλεια», δηλαδή στην ισότιμη προστασία όλων των κρατών.
Αυτό, όμως, ήταν κάτι που η Δύση δεν μπορούσε να δεχτεί, με τον αμερικανικό παράγοντα να ενισχύει την ιδέα της «μόνιμης» στρατηγικής υπεροχής, μέσα από την «αρχή Monroe» και τις συνεχείς επεκτάσεις του ΝΑΤΟ.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, θεωρεί ότι το ΝΑΤΟ και η Δύση ακολουθούν μια στρατηγική που απειλεί την ασφάλεια της και την εδαφική της ακεραιότητα.
Η επέκταση του ΝΑΤΟ, η επιθυμία της Ουκρανίας να ενταχθεί στη Βορειοατλαντική Συμμαχία και η συνεχής στρατιωτική υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία, εκλαμβάνονται από τη Ρωσία ως στρατηγικές απειλές.
Η προσπάθεια της Μόσχας να επιτύχει μια νέα συμφωνία ασφαλείας για την Ευρώπη, στην οποία να συμμετέχουν ισότιμα όλα τα κράτη, παραμένει αγνοημένη από τη Δύση.
Ποτέ δεν θα υπάρξει μία συμφωνία της Ευρώπης με τη Ρωσία
Η Tatiana Kastouéva-Jean , ειδικός στην ρωσική πολιτική, προχώρησε στην εκτίμηση πως η Ευρώπη δεν θα καταφέρει ποτέ να καταλήξει σε μια συμφωνία με τον Putin και ότι η μόνη λύση για την ήττα της Μόσχας είναι η απομάκρυνση του Ρώσου ηγέτη από την εξουσία.
Ωστόσο, αυτή η άποψη είναι γεμάτη αντιφάσεις, καθώς η Δύση, ενώ υποστηρίζει την ανάγκη για ειρηνική λύση, στην πραγματικότητα επιδιώκει την απομόνωση της Ρωσίας και την επιβολή κυρώσεων που αποσκοπούν στην εξασθένησή της, επισημαίνει ο γεωπολιτικός - στρατιωτικός αναλυτής Drago Bosnic.
Ο Minic από την πλευρά του, θεωρεί ότι η Ρωσία επιδιώκει να απομονώσει την Ουκρανία από τη Δύση και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump ως εργαλείο για να διαιρέσει την Ευρώπη.
Αυτό είναι ένα κοινό αφήγημα στη Δύση, όπου ο Trump συχνά εμφανίζεται ως «μαριονέτα» του Κρεμλίνου, χωρίς να αναγνωρίζεται ότι οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις είναι πολύ πιο περίπλοκες και ότι το ΝΑΤΟ και η
Δύση έχουν μεγαλύτερη ευθύνη για την κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Εκκωφαντική παραδοχή αδυναμίας
Εν κατακλείδι το δημοσίευμα της Le Monde προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ματιά στις στρατηγικές ανησυχίες της Δύσης απέναντι στη Ρωσία, αν και το παραδοσιακό αντιρωσικό αφήγημα παραμένει ισχυρό.
Ωστόσο, οι παραδοχές σχετικά με την αδυναμία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσουν έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία και τις στρατηγικές αδυναμίες που αναδεικνύονται αποδεικνύουν τη βαθύτερη πραγματικότητα της σύγκρουσης.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, επιδιώκει απλώς να προστατεύσει τα εθνικά της συμφέροντα και να αναδείξει την ανάγκη για μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας, η οποία θα βασίζεται στον σεβασμό των συμφερόντων όλων των κρατών και όχι στην στρατηγική της μονομερούς κυριαρχίας της Δύσης.
Αυτή η αντίφαση και η δυσκολία της Δύσης να κατανοήσει τη ρωσική θέση αποτελεί το θεμέλιο της τρέχουσας σύγκρουσης, η οποία έχει τις ρίζες της σε χρόνια γεωπολιτικών στρατηγικών και ιστορικών λαθών που συνεχίζουν να καθορίζουν το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου
www.bankingnews.gr
Ο λόγος για τη γαλλική εφημερίδα Le Monde, η οποία πήρε συνεντεύξεις από σημαντικούς Ευρωπαίους διανοούμενους και ειδικούς σχετικά με την πιθανότητα σύγκρουσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.
Παρά το γεγονός ότι το κείμενο παρουσιάζει τα παραδοσιακά αντιρωσικά επιχειρήματα, εντούτοις προσφέρει μια αρκετά πιο ρεαλιστική ανάλυση από αυτήν που συναντά κανείς στις περισσότερες δυτικές πηγές.
Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν χάρη στη συνεργασία εννέα διευθυντών ευρωπαϊκών think tanks, με τη συμμετοχή του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (IFRI).
Οι τρεις κύριοι συνεντευξιαζόμενοι, ο Dimitri Minic, η Tatiana Kastouéva-Jean και ο Paul Maurice εστίασαν στις αδυναμίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε περίπτωση υψηλής έντασης σύγκρουσης με τη Ρωσία και τόνισαν την ανάγκη ενίσχυσης της στρατιωτικής ικανότητας της Δύσης απέναντι στη Ρωσία.
Υπεροχή της Ρωσίας σε αέρα και έδαφος - Υπερόπλα Iskander και Kinzhal
Ο Dimitri Minic, ιστορικός, τόνισε ότι η στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας βρίσκεται στις αεροπορικές και χερσαίες δυνατότητές της.
Οι χερσαίες δυνάμεις της Ρωσίας, παρατήρησε, είναι μεγαλύτερες από εκείνες της Ευρώπης.
Αν και αναγνώρισε την ποιοτική υπεροχή της Δύσης σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η διοίκηση και η τακτική, παραδέχτηκε ότι η Ρωσία διαθέτει αποφασιστικό πλεονέκτημα όσον αφορά τους αριθμούς, την δύναμη πυροβολικού και την ικανότητα κινητοποίησης.
Η Ρωσία, τόνισε, έχει την ικανότητα να αυξήσει την παραγωγή πυραύλων, όπως οι «Iskander» και οι Kinzhal, που είναι κρίσιμης σημασίας για επιθέσεις βαθιά στην Ουκρανία και για τον στόχο ζωτικών υποδομών, όπως οι ενεργειακές υποδομές και σιδηροδρομικοί σταθμοί.
Παρά την επιφυλακτικότητα απέναντι στην πραγματικότητα της ρωσικής στρατιωτικής δύναμης, ο Minic ισχυρίστηκε ότι η Δύση διαθέτει υπεροχή στον αέρα, στη θάλασσα και στο διάστημα, γεγονός που της επιτρέπει να μετατοπίσει το πεδίο της μάχης.
Ο Minic πρόσθεσε ότι «σε αυτήν την αντιπαράθεση, η Ευρώπη πρέπει να διατηρήσει έναν όσο το δυνατόν ισχυρότερο διατλαντικό δεσμό, παραμένοντας πιστή στις αξίες της», επειδή «αν η Ρωσία επικρατήσει στην Ουκρανία αύριο, θα μπορούσε να αναδιατάξει ορισμένα από τα στρατεύματά της σε άλλο μέτωπο και να επιχειρήσει επέμβαση».
Ξεχώρισε τις χώρες της Βαλτικής ως «την αχίλλειο πτέρνα του ΝΑΤΟ», λέγοντας ότι οι δυνάμεις του Βορειοατλαντικού Συμφώνου εκεί αποτελούν «μια αποτρεπτική δύναμη, που δεν έχει σχεδιαστεί για να αντέξει μια εισβολή μεγάλης κλίμακας».
Προειδοποίησε επίσης ότι «η ευρωπαϊκή στρατιωτική κινητικότητα έχει τα όριά της: ετερογενείς ή ανεπαρκείς υποδομές, διαφορετικά πρότυπα και ούτω καθεξής».
Αυτή είναι μια μάλλον παράξενη εκτίμηση, δεδομένου του προηγούμενου ισχυρισμού ότι η πολιτική Δύση έχει ένα «σημαντικό ποιοτικό πλεονέκτημα».
Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, δεν μπορούμε να περιμένουμε «υπερβολικό ρεαλισμό» από τις Βρυξέλλες.
Dmitri Minic
Αναπόφευκτος ο πόλεμος Ρωσίας - Δύσης
Ο ίδιος εκτίμησε ότι στο τέλος ο πόλεμος Ρωσίας - Δύσης είναι αναπόφευκτος.
«Μέχρι το 2030, το γεωπολιτικό πλαίσιο μας οδηγεί στην υιοθέτηση του απαισιόδοξου σεναρίου ενός ρωσικού πολέμου πέρα από την Ουκρανία, με ελάχιστη αμερικανική υποστήριξη εάν η Ευρώπη δεν συνεχίσει να βοηθά το Κίεβο και, πάνω απ 'όλα, εάν δεν οικοδομήσει ένα αξιόπιστο συμβατικό στρατιωτικό αποτρεπτικό μέσο», σημείωσε ο Minc.
Ο ίδιος είπε στη συνέχεια ότι «θα πρέπει να φοβόμαστε λιγότερο μια μαζική ένοπλη επίθεση εναντίον της «γηραιάς ηπείρου» ή μια ανεξέλεγκτη χρήση πυρηνικών όπλων, και περισσότερο μια εντατικοποίηση έμμεσης επίθεσης σε χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία, ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να κορυφωθεί σε μια νέα «ειδική στρατιωτική επιχείρηση»».
Με απλά λόγια, μερικοί από τους πιο εξέχοντες διανοούμενους της πολιτικής Δύσης πιστεύουν ότι ένας μαζικός συμβατικός πόλεμος, ακόμη και μια θερμοπυρηνική ανταλλαγή, είναι στην πραγματικότητα «λιγότερο επικίνδυνη» από αυτό που ουσιαστικά θα ήταν μια συνοριακή αψιμαχία.
ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν μπορούν να αντιμτωπίσουν τη Ρωσία
Ο Paul Maurice εξειδικευμένος στην σύγχρονη ιστορία, συμφώνησε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν την ετοιμότητα για έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία, προσθέτοντας ότι τα τελευταία τρία χρόνια δεν εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.
Ο Maurice τόνισε τη σοβαρή έλλειψη προετοιμασίας για πόλεμο και επισήμανε τις δυσκολίες που προκύπτουν από τη δομή της ΕΕ, η οποία αποτελείται από 27 μέλη, καθιστώντας τον συντονισμό δύσκολο.
Υποστήριξε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ πρέπει να ενισχύσουν την ικανότητά τους να είναι πιο ευέλικτοι και αποδοτικοί, αντλώντας παραδείγματα από την «Ομάδα E5» (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Πολωνία, Ηνωμένο Βασίλειο) και τη «Βαλτική + Βαϊμάρη», ομάδες που σχηματίστηκαν για να εξασφαλίσουν μια πιο αποδοτική στρατηγική αντιμετώπισης των ρωσικών απειλών.
Η εξάρτηση της Ευρώπης από την Αμερική
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συζήτησης ήταν η αποδοχή από πλευράς των δυτικών διανοουμένων ότι η αμερικανική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ είναι κρίσιμη για την Ευρώπη.
Ο Maurice επισήμανε ότι η Ευρώπη εμφανίζει μια «ψυχολογική εξάρτηση» από την Αμερική, υπογραμμίζοντας πως η στρατηγική του ΝΑΤΟ, στην πραγματικότητα, είναι στην υπηρεσία των συμφερόντων των ΗΠΑ και όχι των Ευρωπαίων.
Αυτή η παραδοχή ενισχύει την άποψη πως το ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά μια προέκταση του Πενταγώνου και ότι οι αποφάσεις για την Ευρώπη, στην πραγματικότητα, λαμβάνονται πέρα από τον Ατλαντικό.
Ο ρόλος της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ασφάλεια
Ο Minic υπογράμμισε ότι ο Ρώσος Πρόεδρος, Vladimir Putin, θέλει να αναθεωρήσει την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, που να βασίζεται στην «αδιαίρετη ασφάλεια», δηλαδή στην ισότιμη προστασία όλων των κρατών.
Αυτό, όμως, ήταν κάτι που η Δύση δεν μπορούσε να δεχτεί, με τον αμερικανικό παράγοντα να ενισχύει την ιδέα της «μόνιμης» στρατηγικής υπεροχής, μέσα από την «αρχή Monroe» και τις συνεχείς επεκτάσεις του ΝΑΤΟ.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, θεωρεί ότι το ΝΑΤΟ και η Δύση ακολουθούν μια στρατηγική που απειλεί την ασφάλεια της και την εδαφική της ακεραιότητα.
Η επέκταση του ΝΑΤΟ, η επιθυμία της Ουκρανίας να ενταχθεί στη Βορειοατλαντική Συμμαχία και η συνεχής στρατιωτική υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία, εκλαμβάνονται από τη Ρωσία ως στρατηγικές απειλές.
Η προσπάθεια της Μόσχας να επιτύχει μια νέα συμφωνία ασφαλείας για την Ευρώπη, στην οποία να συμμετέχουν ισότιμα όλα τα κράτη, παραμένει αγνοημένη από τη Δύση.
Ποτέ δεν θα υπάρξει μία συμφωνία της Ευρώπης με τη Ρωσία
Η Tatiana Kastouéva-Jean , ειδικός στην ρωσική πολιτική, προχώρησε στην εκτίμηση πως η Ευρώπη δεν θα καταφέρει ποτέ να καταλήξει σε μια συμφωνία με τον Putin και ότι η μόνη λύση για την ήττα της Μόσχας είναι η απομάκρυνση του Ρώσου ηγέτη από την εξουσία.
Ωστόσο, αυτή η άποψη είναι γεμάτη αντιφάσεις, καθώς η Δύση, ενώ υποστηρίζει την ανάγκη για ειρηνική λύση, στην πραγματικότητα επιδιώκει την απομόνωση της Ρωσίας και την επιβολή κυρώσεων που αποσκοπούν στην εξασθένησή της, επισημαίνει ο γεωπολιτικός - στρατιωτικός αναλυτής Drago Bosnic.
Ο Minic από την πλευρά του, θεωρεί ότι η Ρωσία επιδιώκει να απομονώσει την Ουκρανία από τη Δύση και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump ως εργαλείο για να διαιρέσει την Ευρώπη.
Αυτό είναι ένα κοινό αφήγημα στη Δύση, όπου ο Trump συχνά εμφανίζεται ως «μαριονέτα» του Κρεμλίνου, χωρίς να αναγνωρίζεται ότι οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις είναι πολύ πιο περίπλοκες και ότι το ΝΑΤΟ και η
Δύση έχουν μεγαλύτερη ευθύνη για την κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Εκκωφαντική παραδοχή αδυναμίας
Εν κατακλείδι το δημοσίευμα της Le Monde προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ματιά στις στρατηγικές ανησυχίες της Δύσης απέναντι στη Ρωσία, αν και το παραδοσιακό αντιρωσικό αφήγημα παραμένει ισχυρό.
Ωστόσο, οι παραδοχές σχετικά με την αδυναμία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσουν έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία και τις στρατηγικές αδυναμίες που αναδεικνύονται αποδεικνύουν τη βαθύτερη πραγματικότητα της σύγκρουσης.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, επιδιώκει απλώς να προστατεύσει τα εθνικά της συμφέροντα και να αναδείξει την ανάγκη για μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας, η οποία θα βασίζεται στον σεβασμό των συμφερόντων όλων των κρατών και όχι στην στρατηγική της μονομερούς κυριαρχίας της Δύσης.
Αυτή η αντίφαση και η δυσκολία της Δύσης να κατανοήσει τη ρωσική θέση αποτελεί το θεμέλιο της τρέχουσας σύγκρουσης, η οποία έχει τις ρίζες της σε χρόνια γεωπολιτικών στρατηγικών και ιστορικών λαθών που συνεχίζουν να καθορίζουν το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών