Η ιστορία της Braghetti αποτελεί παράδειγμα τόσο της επικίνδυνης έλξης της ιδεολογικής βίας όσο και της δυνατότητας μεταμέλειας και κοινωνικής προσφοράς
Η Anna Laura Braghetti, πρώην μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών και υπεύθυνη για την απαγωγή και δολοφονία του Ιταλού πολιτικού Aldo Moro το 1978, πέθανε σε ηλικία 72 ετών.
Για όσους θυμούνται τη βία που συγκλόνισε την Ιταλία, το όνομά της παραμένει συνώνυμο με το τρομοκρατικό κύμα που συντάραξε μια ολόκληρη χώρα.
Η Braghetti ξεκίνησε από ταπειλές καταβολές: οικογένεια κατώτερης μεσαίας τάξης, εργασία ως γραμματέας. Η έντονη απογοήτευσή της από την Ιταλική Κομμουνιστική Παράταξη τη ώθησε σε ένα μονοπάτι που θα τη μετέτρεπε σε σύμβολο της εξτρεμιστικής αριστεράς.
Σύμφωνα μάλιστα με έγγραφο της CIA του 1982, ήταν μια από τις «νεαρές Μαρξιστριες που απογοητεύτηκαν από τους Ιταλούς Κομμουνιστές».
Το 1978, έγινε ενεργό μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών, αναλαμβάνοντας να νοικιάσει το διαμέρισμα όπου κρατούνταν ο Moro – ένας πολιτικός που οραματιζόταν τον «Ιστορικό Συμβιβασμό» μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Κομμουνιστών.
Ο Aldo Moro θεωρούνταν επικίνδυνος από τους Ριζοσπάστες, καθώς προωθούσε το λεγόμενο «Ιστορικό Συμβιβασμό», προσπαθώντας να φέρει πιο κοντά τους Χριστιανοδημοκράτες με τους Κομμουνιστές. Η Braghetti και οι συνάδελφοί της θεωρούσαν την πολιτική αυτή απειλή για την επαναστατική τους ιδεολογία.
Η βία της Braghetti δεν περιορίστηκε σε αυτή τη φρικτή απαγωγή. Τον Μάιο του 1979, σκότωσε δύο αστυνομικούς κατά την επιδρομή στην πλατεία Nicosia, ενώ το 1980 συμμετείχε στη δολοφονία του Vittorio Bachelet, αντιπροέδρου του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου.
Η σύλληψη ήρθε το 1980 και η καταδίκη σε ισόβια ήταν αναπόφευκτη. Παράλληλα, πολλοί σύντροφοί της διέφυγαν της δικαιοσύνης, με ορισμένους να παραμένουν ασύλληπτοι για δεκαετίες.
Με την αποφυλάκισή της το 2002, η Braghetti άφησε πίσω της τον τρόμο και αφιερώθηκε στη βοήθεια πρώην κρατουμένων και των οικογενειών τους.
Έγραψε δύο βιβλία, το ένα σε συνεργασία με την πρώην νεοφασίστρια Francesca Mambro, και ποτέ δεν αρνήθηκε το παρελθόν της ενώ περιέγραψε ανοιχτά τη μεταμέλειά της
Στα γεράματά της παραδέχτηκε: «Αναζητούσα έναν τρόπο να αλλάξω τον κόσμο και προσπάθησα να καταλάβω αν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ήταν το όργανο για να πραγματοποιήσω το επαναστατικό όνειρο. Αλλά εκείνο το όνειρο μετατράπηκε σε εφιάλτη».
Η ιστορία της Braghetti δεν είναι μόνο μια μαρτυρία για τις ακραίες ιδεολογίες και τη βία που γεννούν, αλλά και για τη δυνατότητα μεταμέλειας και κοινωνικής προσφοράς.
Σήμερα, ενώ νέες μορφές εξτρεμιστικής βίας εξακολουθούν να εμφανίζονται, η πορεία της δείχνει ότι η ηθική συνείδηση και η αφοσίωση στην κοινωνία μπορούν να ανατρέψουν ακόμη και τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ζωής ενός ανθρώπου.
www.bankingnews.gr
Για όσους θυμούνται τη βία που συγκλόνισε την Ιταλία, το όνομά της παραμένει συνώνυμο με το τρομοκρατικό κύμα που συντάραξε μια ολόκληρη χώρα.
Η Braghetti ξεκίνησε από ταπειλές καταβολές: οικογένεια κατώτερης μεσαίας τάξης, εργασία ως γραμματέας. Η έντονη απογοήτευσή της από την Ιταλική Κομμουνιστική Παράταξη τη ώθησε σε ένα μονοπάτι που θα τη μετέτρεπε σε σύμβολο της εξτρεμιστικής αριστεράς.
Σύμφωνα μάλιστα με έγγραφο της CIA του 1982, ήταν μια από τις «νεαρές Μαρξιστριες που απογοητεύτηκαν από τους Ιταλούς Κομμουνιστές».
Το 1978, έγινε ενεργό μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών, αναλαμβάνοντας να νοικιάσει το διαμέρισμα όπου κρατούνταν ο Moro – ένας πολιτικός που οραματιζόταν τον «Ιστορικό Συμβιβασμό» μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Κομμουνιστών.
Ο Aldo Moro θεωρούνταν επικίνδυνος από τους Ριζοσπάστες, καθώς προωθούσε το λεγόμενο «Ιστορικό Συμβιβασμό», προσπαθώντας να φέρει πιο κοντά τους Χριστιανοδημοκράτες με τους Κομμουνιστές. Η Braghetti και οι συνάδελφοί της θεωρούσαν την πολιτική αυτή απειλή για την επαναστατική τους ιδεολογία.
Η βία της Braghetti δεν περιορίστηκε σε αυτή τη φρικτή απαγωγή. Τον Μάιο του 1979, σκότωσε δύο αστυνομικούς κατά την επιδρομή στην πλατεία Nicosia, ενώ το 1980 συμμετείχε στη δολοφονία του Vittorio Bachelet, αντιπροέδρου του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου.
Η σύλληψη ήρθε το 1980 και η καταδίκη σε ισόβια ήταν αναπόφευκτη. Παράλληλα, πολλοί σύντροφοί της διέφυγαν της δικαιοσύνης, με ορισμένους να παραμένουν ασύλληπτοι για δεκαετίες.
Με την αποφυλάκισή της το 2002, η Braghetti άφησε πίσω της τον τρόμο και αφιερώθηκε στη βοήθεια πρώην κρατουμένων και των οικογενειών τους.
Έγραψε δύο βιβλία, το ένα σε συνεργασία με την πρώην νεοφασίστρια Francesca Mambro, και ποτέ δεν αρνήθηκε το παρελθόν της ενώ περιέγραψε ανοιχτά τη μεταμέλειά της
Στα γεράματά της παραδέχτηκε: «Αναζητούσα έναν τρόπο να αλλάξω τον κόσμο και προσπάθησα να καταλάβω αν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ήταν το όργανο για να πραγματοποιήσω το επαναστατικό όνειρο. Αλλά εκείνο το όνειρο μετατράπηκε σε εφιάλτη».
Η ιστορία της Braghetti δεν είναι μόνο μια μαρτυρία για τις ακραίες ιδεολογίες και τη βία που γεννούν, αλλά και για τη δυνατότητα μεταμέλειας και κοινωνικής προσφοράς.
Σήμερα, ενώ νέες μορφές εξτρεμιστικής βίας εξακολουθούν να εμφανίζονται, η πορεία της δείχνει ότι η ηθική συνείδηση και η αφοσίωση στην κοινωνία μπορούν να ανατρέψουν ακόμη και τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ζωής ενός ανθρώπου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών