Το ταμείο πολέμου της Ρωσίας είναι επίσης αρκετά μεγάλο για να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την σύγκρουση κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου
Η πραγματική επιδίωξη της The Economist δεν είναι η πολιτική φαντασίωση της ήττας της Ρωσίας, αλλά η "ομοσπονδιοποίηση" της ΕΕ, η οποία απαιτεί άλλα τέσσερα χρόνια πολέμου δι' αντιπροσώπων και τουλάχιστον άλλα 400 δισεκατομμύρια δολάρια για να ολοκληρωθεί.
Το περιοδικό υποστηρίζει ότι η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να καλύψουν τις εκτιμώμενες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ουκρανίας ύψους 390 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Όπως αναφέρει το The Economist, “Ένα ακόμη μισό έτος υποτίθεται ότι χειροτερεύει η οικονομική και χρηματοπιστωτική κατάσταση της Ρωσίας θα προκαλούσε πιθανώς μια οικονομική και τραπεζική κρίση στη Ρωσία”, ενώ προσθέτει ότι “οποιαδήποτε μακροπρόθεσμη λύση χρηματοδότησης για την Ουκρανία θα βοηθούσε την Ευρώπη να χτίσει τη χρηματοοικονομική και βιομηχανική δύναμη που χρειάζεται για να αμυνθεί.”
Αυτό θα κόστιζε μόνο το 0,4% του ΑΕΠ ανά κράτος μέλος του ΝΑΤΟ (εκτός των ΗΠΑ).
Αποτυχημένο κράτος
Στην προσπάθειά του να ενισχύσει την ανάγκη αυτής της χρηματοδότησης, το The Economist τονίζει ότι "η εναλλακτική θα ήταν η Ουκρανία να χάσει τον πόλεμο και να γίνει ένα πικραμένο, ημι-αποτυχημένο κράτος, του οποίου ο στρατός και οι βιομηχανίες άμυνας θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τον Vladimir Putin στο πλαίσιο μιας νέας, ανανεωμένης ρωσικής απειλής".
Παρόλο που είναι απίθανο η Ουκρανία να συμμαχήσει με τη Ρωσία για να απειλήσει οποιοδήποτε κράτος του ΝΑΤΟ, η Ουκρανία θα μπορούσε να κατηγορήσει την Πολωνία για την ήττα της, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε υποστήριξη μιας τρομοκρατικής-αποσχιστικής εκστρατείας στην Πολωνία, σύμφωνα με προειδοποιήσεις.
Το The Economist εφαρμόζει μια τυπική προσέγγιση "καρότου και μαστίγιου" με σκοπό να πείσει το ευρωπαϊκό ελίτ κοινό του ότι είναι πιο οικονομικό για αυτούς να αναλάβουν το εκτιμώμενο κόστος των 390 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την Ουκρανία τα επόμενα τέσσερα χρόνια, παρά να μην το κάνουν.
Το άμεσο συμφραζόμενο αφορά τον εντεινόμενο πόλεμο φθοράς των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, στο πλαίσιο της νέας στρατηγικής του Trump, που έχει σκοπό να χρεοκοπήσει το Κρεμλίνο και να προκαλέσει αναταραχή στη Ρωσία.
Για να είμαστε ξεκάθαροι, η αναφορά σε αυτήν τη στρατηγική δεν υπονοεί στήριξη, αλλά απλώς δείχνει γιατί το The Economist θεωρεί ότι το κοινό του μπορεί τώρα να είναι πιο δεκτικό στην πρότασή του.
Ωστόσο, θα είναι δύσκολο να πείσουν το κοινό ότι πρέπει να υποστηρίξουν την Ουκρανία σε τέτοιο βαθμό τα επόμενα σχεδόν τέσσερα χρόνια, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξήσεις φόρων και περικοπές κοινωνικών δαπανών.
Άλλωστε, τα 100-110 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν φέτος (“το υψηλότερο ποσό μέχρι στιγμής”) δεν ανέτρεψαν τη Ρωσία, οπότε το ίδιο ποσό τα επόμενα τέσσερα χρόνια μάλλον δεν θα το κάνει ούτε αυτό.
Μεγάλο το ταμείο της Ρωσίας
Το ταμείο πολέμου της Ρωσίας είναι επίσης αρκετά μεγάλο για να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την σύγκρουση κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, επομένως η πρόταση του The Economist θα διατηρούσε απλώς το status quo αντί να το αλλάξει υπέρ της Δύσης.
Οι δυναμικές μπορεί να στραφούν ακόμη περισσότερο υπέρ της Ρωσίας, προειδοποιεί το The Economist, εάν η Ρωσία καταφέρει να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από την Κίνα.
Σε αυτήν την περίπτωση, η ΕΕ πιθανότατα θα αναγκαστεί να "αντλήσει" από τον πληθυσμό της το αντίστοιχο ποσό, ώστε τουλάχιστον να διατηρήσει το status quo, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση χωρίς σαφή πρόοδο μπροστά.
Όπως σημειώνει το The Economist: “Η έκδοση ομολόγων από την ΕΕ συλλογικά θα δημιουργούσε μια μεγαλύτερη δεξαμενή κοινού χρέους, ενισχύοντας την ενιαία κεφαλαιαγορά της Ευρώπης και ενδυναμώνοντας το ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος.
Ένας ορίζοντας πολλών ετών για την προμήθεια όπλων θα βοηθούσε την Ευρώπη να οργανώσει την ανάπτυξη της βιομηχανίας άμυνας.” Αυτή η εκτίμηση ευθυγραμμίζεται με την αξιολόγηση του Ιουλίου του 2024 ότι "Η Σχεδιαζόμενη Μεταμόρφωση της ΕΕ σε Στρατιωτική Ένωση Είναι Μια Ομοσπονδιακή Κίνηση Εξουσίας".
Ο στόχος, λοιπόν, δεν είναι η ήττα της Ρωσίας, αλλά η ομοσπονδιοποίηση της ΕΕ.
Αυτή η ανάλυση βοηθά να κατανοήσει κανείς γιατί η ευρωπαϊκή ελίτ – ειδικά στη Γερμανία – συμμορφώθηκε με τις αμερικανικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας εις βάρος της ίδιας της οικονομίας της. Ανταλλάσσοντας την εξουδετέρωση της δυνατότητας του ευρώ να ανταγωνιστεί το δολάριο, επιτράπηκε στην ελίτ της ΕΕ να επιταχύνει τη διαδικασία ομοσπονδιοποίησης της Ένωσης για να εδραιώσει την εξουσία της, κάτι που οι ΗΠΑ ενέκριναν αφού πια δεν θεωρούσαν την υποταγμένη ΕΕ ως πιθανή απειλή.
Τώρα απαιτούνται άλλα τέσσερα χρόνια πολέμου δι' αντιπροσώπων και τουλάχιστον 400 δισεκατομμύρια δολάρια για να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία.
www.bankingnews.gr
Το περιοδικό υποστηρίζει ότι η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να καλύψουν τις εκτιμώμενες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ουκρανίας ύψους 390 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Όπως αναφέρει το The Economist, “Ένα ακόμη μισό έτος υποτίθεται ότι χειροτερεύει η οικονομική και χρηματοπιστωτική κατάσταση της Ρωσίας θα προκαλούσε πιθανώς μια οικονομική και τραπεζική κρίση στη Ρωσία”, ενώ προσθέτει ότι “οποιαδήποτε μακροπρόθεσμη λύση χρηματοδότησης για την Ουκρανία θα βοηθούσε την Ευρώπη να χτίσει τη χρηματοοικονομική και βιομηχανική δύναμη που χρειάζεται για να αμυνθεί.”
Αυτό θα κόστιζε μόνο το 0,4% του ΑΕΠ ανά κράτος μέλος του ΝΑΤΟ (εκτός των ΗΠΑ).
Αποτυχημένο κράτος
Στην προσπάθειά του να ενισχύσει την ανάγκη αυτής της χρηματοδότησης, το The Economist τονίζει ότι "η εναλλακτική θα ήταν η Ουκρανία να χάσει τον πόλεμο και να γίνει ένα πικραμένο, ημι-αποτυχημένο κράτος, του οποίου ο στρατός και οι βιομηχανίες άμυνας θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τον Vladimir Putin στο πλαίσιο μιας νέας, ανανεωμένης ρωσικής απειλής".
Παρόλο που είναι απίθανο η Ουκρανία να συμμαχήσει με τη Ρωσία για να απειλήσει οποιοδήποτε κράτος του ΝΑΤΟ, η Ουκρανία θα μπορούσε να κατηγορήσει την Πολωνία για την ήττα της, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε υποστήριξη μιας τρομοκρατικής-αποσχιστικής εκστρατείας στην Πολωνία, σύμφωνα με προειδοποιήσεις.
Το The Economist εφαρμόζει μια τυπική προσέγγιση "καρότου και μαστίγιου" με σκοπό να πείσει το ευρωπαϊκό ελίτ κοινό του ότι είναι πιο οικονομικό για αυτούς να αναλάβουν το εκτιμώμενο κόστος των 390 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την Ουκρανία τα επόμενα τέσσερα χρόνια, παρά να μην το κάνουν.
Το άμεσο συμφραζόμενο αφορά τον εντεινόμενο πόλεμο φθοράς των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, στο πλαίσιο της νέας στρατηγικής του Trump, που έχει σκοπό να χρεοκοπήσει το Κρεμλίνο και να προκαλέσει αναταραχή στη Ρωσία.
Για να είμαστε ξεκάθαροι, η αναφορά σε αυτήν τη στρατηγική δεν υπονοεί στήριξη, αλλά απλώς δείχνει γιατί το The Economist θεωρεί ότι το κοινό του μπορεί τώρα να είναι πιο δεκτικό στην πρότασή του.
Ωστόσο, θα είναι δύσκολο να πείσουν το κοινό ότι πρέπει να υποστηρίξουν την Ουκρανία σε τέτοιο βαθμό τα επόμενα σχεδόν τέσσερα χρόνια, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξήσεις φόρων και περικοπές κοινωνικών δαπανών.
Άλλωστε, τα 100-110 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν φέτος (“το υψηλότερο ποσό μέχρι στιγμής”) δεν ανέτρεψαν τη Ρωσία, οπότε το ίδιο ποσό τα επόμενα τέσσερα χρόνια μάλλον δεν θα το κάνει ούτε αυτό.
Μεγάλο το ταμείο της Ρωσίας
Το ταμείο πολέμου της Ρωσίας είναι επίσης αρκετά μεγάλο για να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την σύγκρουση κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, επομένως η πρόταση του The Economist θα διατηρούσε απλώς το status quo αντί να το αλλάξει υπέρ της Δύσης.
Οι δυναμικές μπορεί να στραφούν ακόμη περισσότερο υπέρ της Ρωσίας, προειδοποιεί το The Economist, εάν η Ρωσία καταφέρει να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από την Κίνα.
Σε αυτήν την περίπτωση, η ΕΕ πιθανότατα θα αναγκαστεί να "αντλήσει" από τον πληθυσμό της το αντίστοιχο ποσό, ώστε τουλάχιστον να διατηρήσει το status quo, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση χωρίς σαφή πρόοδο μπροστά.
Όπως σημειώνει το The Economist: “Η έκδοση ομολόγων από την ΕΕ συλλογικά θα δημιουργούσε μια μεγαλύτερη δεξαμενή κοινού χρέους, ενισχύοντας την ενιαία κεφαλαιαγορά της Ευρώπης και ενδυναμώνοντας το ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος.
Ένας ορίζοντας πολλών ετών για την προμήθεια όπλων θα βοηθούσε την Ευρώπη να οργανώσει την ανάπτυξη της βιομηχανίας άμυνας.” Αυτή η εκτίμηση ευθυγραμμίζεται με την αξιολόγηση του Ιουλίου του 2024 ότι "Η Σχεδιαζόμενη Μεταμόρφωση της ΕΕ σε Στρατιωτική Ένωση Είναι Μια Ομοσπονδιακή Κίνηση Εξουσίας".
Ο στόχος, λοιπόν, δεν είναι η ήττα της Ρωσίας, αλλά η ομοσπονδιοποίηση της ΕΕ.
Αυτή η ανάλυση βοηθά να κατανοήσει κανείς γιατί η ευρωπαϊκή ελίτ – ειδικά στη Γερμανία – συμμορφώθηκε με τις αμερικανικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας εις βάρος της ίδιας της οικονομίας της. Ανταλλάσσοντας την εξουδετέρωση της δυνατότητας του ευρώ να ανταγωνιστεί το δολάριο, επιτράπηκε στην ελίτ της ΕΕ να επιταχύνει τη διαδικασία ομοσπονδιοποίησης της Ένωσης για να εδραιώσει την εξουσία της, κάτι που οι ΗΠΑ ενέκριναν αφού πια δεν θεωρούσαν την υποταγμένη ΕΕ ως πιθανή απειλή.
Τώρα απαιτούνται άλλα τέσσερα χρόνια πολέμου δι' αντιπροσώπων και τουλάχιστον 400 δισεκατομμύρια δολάρια για να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών