Η χρονική στιγμή είναι στρατηγικά ιδανική
Ο 30χρονος Zordan Bardella, διάδοχος της Marine Le Pen στην προεδρία του Εθνικού Συναγερμού (RN), εντείνει τις προσπάθειές του για να χτίσει εικόνα ηγέτη εν μέσω αμφιβολιών για την ετοιμότητά του να κυβερνήσει, όπως αποκαλύπτει το νέο του βιβλίο.
Είναι βράδυ και ο Macron κάθεται σκεπτικός.
Στα πολυτελή δωμάτια των Ηλυσίων Πεδίων, ανάμεσα σε λίγους καλεσμένους, εξετάζει τους πιθανούς διαδόχους του.
Του αρέσει αυτό το παιχνίδι.
Το παίζει όποτε η πολιτική καταιγίδα τού αφήνει μια ανάσα ηρεμίας.
Με τον Gabriel Attal δεν συγχωρεί την αλαζονεία.
Ο Macron καλλιεργεί την μνησικακία.
Ο Zordan Bardella τον προβληματίζει περισσότερο.
Δύσκολο να τον εκτιμήσει.
Τον παρατηρεί, τον αναλύει, μα δεν μπορεί να αποφασίσει:
πολυμήχανος πολιτικός ή παροδικό φαινόμενο;
Δεν είναι ο μόνος.
Στα «μακρονικά» στέκια, όπως και στους κύκλους των Ρεπουμπλικάνων, το όνομά του ακούγεται συνέχεια.
Γίνεται εμμονή σε δείπνα και κλειστές συναντήσεις.
«Όποιον βουλευτή, δημοσιογράφο ή επιχειρηματία και να συναντήσω, πάντα μου κάνουν δύο ερωτήσεις: μία για τη μεταρρύθμιση των συντάξεων και μία για το αν ο Zordan είναι έτοιμος να ηγηθεί της χώρας», λέει γελώντας ένα στέλεχος του Εθνικού Συναγερμού.
Οι αμφιβολίες εντείνονται
Όσο πλησιάζεις την εξουσία, αλλάζουν όλα.
Οι ερωτήσεις γίνονται πιο πιεστικές. Οι προσδοκίες, πιο υψηλές.
Οι επιθέσεις, πιο άγριες.
Η νιότη του Bardella –έκλεισε τα 30 τον Σεπτέμβριο– εθεωρείτο πλεονέκτημα. Τώρα την παρουσιάζουν σαν ελάττωμα.
Ένα μικρό λάθος γίνεται ανυπέρβλητο.
Οι δημοσκοπήσεις τον ευνοούν: 37,5% στις προτιμήσεις για τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών (έρευνα Elabe για την Tribune Dimanche), ρεκόρ προσωπικό. Μα η δημοτικότητα δεν λύνει το αίνιγμα.
Ο «μυστήριος Bardella» παραμένει.
«Δουλεύει σκληρά, αλλά μοιάζει ακόμα με τον άψογο μαθητή που σημειώνει και υπογραμμίζει», σχολιάζει ένας υπουργός κορυφής.
«Για να κυβερνήσεις, πρέπει να γίνεις και ο ταραχοποιός της τάξης».
Ίσως γι’ αυτό τον δέχτηκε ο Sarkozy τον Ιούλιο, σε ιδιωτική συνάντηση στα γραφεία του στη λεωφόρο ντε Μιρομενίλ.
Ο πρώην πρόεδρος είχε συμβουλευτεί πολλούς πριν από την καταδίκη του για την υπόθεση της Λιβύης και την κράτησή του στις φυλακές la Santé.
Μια νέα διάλυση του κοινοβουλίου και μία νίκη του Εθνικού Συναγερμού φαίνονται αναπόφευκτες. «Δεν έχουν κυβερνήσει ποτέ – αυτό είναι η δύναμή τους και η αδυναμία τους μαζί», λέει σε έναν επισκέπτη.
«Οι Γάλλοι σκέφτονται ότι οι άλλες επιλογές απέτυχαν και ότι δεν έχουν δοκιμαστεί ακόμα. Αλλά αναρωτιούνται αν μπορούν πραγματικά να το κάνουν».
Η τελική προετοιμασία
Ο Bardella νιώθει το βάρος αυτής της ευθύνης.
Τον είχε πιάσει ζάλη κατά την έντονη φάση μετά τη διάλυση, όταν το Ματινιόν έπαψε να είναι όνειρο και έγινε πιθανότητα.
Η Marine Le Pen το επαναλαμβάνει σε ιδιωτικές συζητήσεις και προειδοποιεί: «Θα έχουμε λιγότερο περιθώριο λάθους από τους άλλους».
Το καλοκαίρι του 2024 ήταν γεμάτο από γκάφες και «γκέλες».
Το πάθημα έγινε μάθημα.
Για να νικήσεις, χρειάζεσαι άψογη εμφάνιση: Από το κόμμα, αλλά και από τον ίδιο.
Το φθινόπωρο και η πολιτική κρίση έφεραν τη δοκιμασία.
Ένας έντονος προπονητικός γύρος μετά από χρόνο προετοιμασίας.
Η αναζήτηση παρουσίας
Μένει το ζήτημα της εικόνας: δεν επιβάλλεται, χτίζεται αργά, διακριτικά. Το δεύτερο βιβλίο του, «Αυτό που θέλουν οι Γάλλοι» (εκδ. Fayard), βγαίνει ένα χρόνο μετά το «Αυτό που ψάχνω», που πούλησε πάνω από 210.000 αντίτυπα.
Εκεί σμιλεύει το προφίλ υποψηφίου προέδρου, μέσω της επαφής με τον κόσμο.
Μετά το πρώτο, προσωπικό βιβλίο για την πορεία του, τώρα επανεμφανίζεται για να αφηγηθεί την καθημερινότητα μιας σιωπηλής Γαλλίας που ψάχνει φωνή.
«Δεν είναι δικό μου βιβλίο, αλλά των Γάλλων.
Είναι η ιστορία ενός ταξιδιού στις καρδιές της χώρας», δήλωσε στο θέατρο Μαρινί, κοντά στα Ηλύσια Πεδία, στις 28 Οκτωβρίου, στην παρουσίασή του.
Η χρονική στιγμή είναι στρατηγικά ιδανική. Η πολιτική βυθίζεται στο Παλάτι των Βουλών, που έγινε παζάρι προδοσιών και καβγάδων, με τους Γάλλους να κοιτάζουν αποσβολωμένοι.
Ο Bardella, αντίθετα, ξεκινά πάλι ταξίδια.
Με ένα βιβλίο στο χέρι για υπογραφές και πλήθη παντού.
Σαν τελευταία πρόβα πριν την πρεμιέρα. Χρειάζεται μόνο το σήμα για να ανέβει η αυλαία.
www.bankingnews.gr
Είναι βράδυ και ο Macron κάθεται σκεπτικός.
Στα πολυτελή δωμάτια των Ηλυσίων Πεδίων, ανάμεσα σε λίγους καλεσμένους, εξετάζει τους πιθανούς διαδόχους του.
Του αρέσει αυτό το παιχνίδι.
Το παίζει όποτε η πολιτική καταιγίδα τού αφήνει μια ανάσα ηρεμίας.
Με τον Gabriel Attal δεν συγχωρεί την αλαζονεία.
Ο Macron καλλιεργεί την μνησικακία.
Ο Zordan Bardella τον προβληματίζει περισσότερο.
Δύσκολο να τον εκτιμήσει.
Τον παρατηρεί, τον αναλύει, μα δεν μπορεί να αποφασίσει:
πολυμήχανος πολιτικός ή παροδικό φαινόμενο;
Δεν είναι ο μόνος.
Στα «μακρονικά» στέκια, όπως και στους κύκλους των Ρεπουμπλικάνων, το όνομά του ακούγεται συνέχεια.
Γίνεται εμμονή σε δείπνα και κλειστές συναντήσεις.
«Όποιον βουλευτή, δημοσιογράφο ή επιχειρηματία και να συναντήσω, πάντα μου κάνουν δύο ερωτήσεις: μία για τη μεταρρύθμιση των συντάξεων και μία για το αν ο Zordan είναι έτοιμος να ηγηθεί της χώρας», λέει γελώντας ένα στέλεχος του Εθνικού Συναγερμού.
Οι αμφιβολίες εντείνονται
Όσο πλησιάζεις την εξουσία, αλλάζουν όλα.
Οι ερωτήσεις γίνονται πιο πιεστικές. Οι προσδοκίες, πιο υψηλές.
Οι επιθέσεις, πιο άγριες.
Η νιότη του Bardella –έκλεισε τα 30 τον Σεπτέμβριο– εθεωρείτο πλεονέκτημα. Τώρα την παρουσιάζουν σαν ελάττωμα.
Ένα μικρό λάθος γίνεται ανυπέρβλητο.
Οι δημοσκοπήσεις τον ευνοούν: 37,5% στις προτιμήσεις για τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών (έρευνα Elabe για την Tribune Dimanche), ρεκόρ προσωπικό. Μα η δημοτικότητα δεν λύνει το αίνιγμα.
Ο «μυστήριος Bardella» παραμένει.
«Δουλεύει σκληρά, αλλά μοιάζει ακόμα με τον άψογο μαθητή που σημειώνει και υπογραμμίζει», σχολιάζει ένας υπουργός κορυφής.
«Για να κυβερνήσεις, πρέπει να γίνεις και ο ταραχοποιός της τάξης».
Ίσως γι’ αυτό τον δέχτηκε ο Sarkozy τον Ιούλιο, σε ιδιωτική συνάντηση στα γραφεία του στη λεωφόρο ντε Μιρομενίλ.
Ο πρώην πρόεδρος είχε συμβουλευτεί πολλούς πριν από την καταδίκη του για την υπόθεση της Λιβύης και την κράτησή του στις φυλακές la Santé.
Μια νέα διάλυση του κοινοβουλίου και μία νίκη του Εθνικού Συναγερμού φαίνονται αναπόφευκτες. «Δεν έχουν κυβερνήσει ποτέ – αυτό είναι η δύναμή τους και η αδυναμία τους μαζί», λέει σε έναν επισκέπτη.
«Οι Γάλλοι σκέφτονται ότι οι άλλες επιλογές απέτυχαν και ότι δεν έχουν δοκιμαστεί ακόμα. Αλλά αναρωτιούνται αν μπορούν πραγματικά να το κάνουν».
Η τελική προετοιμασία
Ο Bardella νιώθει το βάρος αυτής της ευθύνης.
Τον είχε πιάσει ζάλη κατά την έντονη φάση μετά τη διάλυση, όταν το Ματινιόν έπαψε να είναι όνειρο και έγινε πιθανότητα.
Η Marine Le Pen το επαναλαμβάνει σε ιδιωτικές συζητήσεις και προειδοποιεί: «Θα έχουμε λιγότερο περιθώριο λάθους από τους άλλους».
Το καλοκαίρι του 2024 ήταν γεμάτο από γκάφες και «γκέλες».
Το πάθημα έγινε μάθημα.
Για να νικήσεις, χρειάζεσαι άψογη εμφάνιση: Από το κόμμα, αλλά και από τον ίδιο.
Το φθινόπωρο και η πολιτική κρίση έφεραν τη δοκιμασία.
Ένας έντονος προπονητικός γύρος μετά από χρόνο προετοιμασίας.
Η αναζήτηση παρουσίας
Μένει το ζήτημα της εικόνας: δεν επιβάλλεται, χτίζεται αργά, διακριτικά. Το δεύτερο βιβλίο του, «Αυτό που θέλουν οι Γάλλοι» (εκδ. Fayard), βγαίνει ένα χρόνο μετά το «Αυτό που ψάχνω», που πούλησε πάνω από 210.000 αντίτυπα.
Εκεί σμιλεύει το προφίλ υποψηφίου προέδρου, μέσω της επαφής με τον κόσμο.
Μετά το πρώτο, προσωπικό βιβλίο για την πορεία του, τώρα επανεμφανίζεται για να αφηγηθεί την καθημερινότητα μιας σιωπηλής Γαλλίας που ψάχνει φωνή.
«Δεν είναι δικό μου βιβλίο, αλλά των Γάλλων.
Είναι η ιστορία ενός ταξιδιού στις καρδιές της χώρας», δήλωσε στο θέατρο Μαρινί, κοντά στα Ηλύσια Πεδία, στις 28 Οκτωβρίου, στην παρουσίασή του.
Η χρονική στιγμή είναι στρατηγικά ιδανική. Η πολιτική βυθίζεται στο Παλάτι των Βουλών, που έγινε παζάρι προδοσιών και καβγάδων, με τους Γάλλους να κοιτάζουν αποσβολωμένοι.
Ο Bardella, αντίθετα, ξεκινά πάλι ταξίδια.
Με ένα βιβλίο στο χέρι για υπογραφές και πλήθη παντού.
Σαν τελευταία πρόβα πριν την πρεμιέρα. Χρειάζεται μόνο το σήμα για να ανέβει η αυλαία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών