Ο Javier Milei πέτυχε εντυπωσιακή νίκη στις ενδιάμεσες εκλογές, κατακτώντας το 41% των ψήφων και ανατρέποντας τον πανίσχυρο Περονισμό έπειτα από δύο δεκαετίες κυριαρχίας. Η επιτυχία του ερμηνεύεται ως ψήφος εμπιστοσύνης στο ριζοσπαστικό φιλελεύθερο μοντέλο του, που υπόσχεται μείωση του κράτους, σταθεροποίηση της οικονομίας και αναγέννηση της Αργεντινής
Οι ενδιάμεσες εκλογές της περασμένης Κυριακής (26/10) αποτέλεσαν το μεγάλο στοίχημα για τον Javier Milei και το πολιτικό του μοντέλο, μετά τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές του 2023. Δεν διακυβευόταν μόνο η εδραίωση της πολιτικής του δύναμης «La Libertad Avanza», αλλά και η δημοκρατική αναγέννηση της Δημοκρατίας.
Το αποτέλεσμα των εκλογών αποδείχθηκε καθοριστικό για τον νέο προσανατολισμό μιας χώρας βυθισμένης σε κρίση επί γενεές.
Για τον Milei, η νίκη αποτελούσε ευκαιρία να θέσει εκ νέου την Αργεντινή στην πορεία της ανάπτυξης και της διεθνούς αναγνώρισης.
Η εκλογική επικράτηση του κυβερνώντος κόμματος ήταν σαρωτική – η «La Libertad Avanza» συγκέντρωσε σχεδόν 41 % των ψήφων πανεθνικά, ξεπερνώντας τη «Fuerza Patria» κατά 9 μονάδες (9.337.665 ψήφοι έναντι 7.276.429).
Το κόμμα του Milei κατέκτησε 16 περιφέρειες, ακόμη και την επαρχία Buenos Aires, παραδοσιακό προπύργιο του Περονισμού, σήμερα βυθισμένη στη φτώχεια, τη διαφθορά και την ανασφάλεια.
Η πλειοψηφία των Αργεντινών ξεκαθάρισε στις κάλπες τι απορρίπτει: την κυριαρχία του Kirchnerισμού. Μετά από 22 χρόνια διακυβέρνησης των Néstor Kirchner, Cristina Fernández de Kirchner και Alberto Fernández, η Αργεντινή βρέθηκε αντιμέτωπη με βαθιά φτώχεια και διεθνή απομόνωση.
Δεν είναι ώρα για εφησυχασμούς
Η ψήφος υπέρ του Milei ερμηνεύεται ως αποδοχή ενός νέου, φιλελεύθερου-λιμπερταριανού μοντέλου, το οποίο υπόσχεται σταθερότητα, μείωση δαπανών, εξάλειψη του ελλείμματος και περιορισμό της κρατικής παρέμβασης.
Η κυβέρνηση πέτυχε δημοσιονομικό πλεόνασμα, πειθαρχία στα δημόσια οικονομικά και φιλελευθεροποίηση της αγοράς μέσω της «Ley de Bases».
Η εμπιστοσύνη των αγορών αυξήθηκε, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω της Federal Reserve, έδειξαν πρωτοφανή στήριξη αγοράζοντας αργεντίνικα πέσος στο πλαίσιο ανταλλαγής 20 δισ. δολαρίων – ένδειξη εμπιστοσύνης της κυβέρνησης Trump προς το σχέδιο Milei.
Ο ίδιος ο Milei δήλωσε:
«Ο λαός της Αργεντινής αποφάσισε να αφήσει πίσω του εκατό χρόνια παρακμής». Παρά τη νίκη του, υιοθέτησε μετριοπαθή τόνο, δείχνοντας πολιτική ωριμότητα.
Ωστόσο, γνωρίζει πως η εμπιστοσύνη των πολιτών είναι πολύτιμη και δύσκολα ανακτήσιμη αν χαθεί. Παρά τις δυσκολίες, η χώρα βρίσκεται πλέον πιο μακριά από το μοντέλο της Βενεζουέλας – κι αυτό από μόνο του συνιστά σημαντική εξέλιξη.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο λιμπερταριανισμός θα ριζώσει ως νέα πολιτική τάση στην Αργεντινή.
Το ουσιώδες, όμως, είναι η αλλαγή πολιτικής κουλτούρας – η υπέρβαση του σοσιαλιστικού λαϊκισμού που οδήγησε τη χώρα από την ευημερία στην υπερχρέωση και την ύφεση.
Ο Milei έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει, αλλά όχι να εφησυχάζει: πρέπει να επιμείνει στις μεταρρυθμίσεις, να αποφύγει τα λάθη και να διατηρήσει την εμπιστοσύνη του λαού του – το πολυτιμότερο πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει.
www.bankingnews.gr
Το αποτέλεσμα των εκλογών αποδείχθηκε καθοριστικό για τον νέο προσανατολισμό μιας χώρας βυθισμένης σε κρίση επί γενεές.
Για τον Milei, η νίκη αποτελούσε ευκαιρία να θέσει εκ νέου την Αργεντινή στην πορεία της ανάπτυξης και της διεθνούς αναγνώρισης.
Η εκλογική επικράτηση του κυβερνώντος κόμματος ήταν σαρωτική – η «La Libertad Avanza» συγκέντρωσε σχεδόν 41 % των ψήφων πανεθνικά, ξεπερνώντας τη «Fuerza Patria» κατά 9 μονάδες (9.337.665 ψήφοι έναντι 7.276.429).
Το κόμμα του Milei κατέκτησε 16 περιφέρειες, ακόμη και την επαρχία Buenos Aires, παραδοσιακό προπύργιο του Περονισμού, σήμερα βυθισμένη στη φτώχεια, τη διαφθορά και την ανασφάλεια.
Η πλειοψηφία των Αργεντινών ξεκαθάρισε στις κάλπες τι απορρίπτει: την κυριαρχία του Kirchnerισμού. Μετά από 22 χρόνια διακυβέρνησης των Néstor Kirchner, Cristina Fernández de Kirchner και Alberto Fernández, η Αργεντινή βρέθηκε αντιμέτωπη με βαθιά φτώχεια και διεθνή απομόνωση.
Δεν είναι ώρα για εφησυχασμούς
Η ψήφος υπέρ του Milei ερμηνεύεται ως αποδοχή ενός νέου, φιλελεύθερου-λιμπερταριανού μοντέλου, το οποίο υπόσχεται σταθερότητα, μείωση δαπανών, εξάλειψη του ελλείμματος και περιορισμό της κρατικής παρέμβασης.
Η κυβέρνηση πέτυχε δημοσιονομικό πλεόνασμα, πειθαρχία στα δημόσια οικονομικά και φιλελευθεροποίηση της αγοράς μέσω της «Ley de Bases».
Η εμπιστοσύνη των αγορών αυξήθηκε, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω της Federal Reserve, έδειξαν πρωτοφανή στήριξη αγοράζοντας αργεντίνικα πέσος στο πλαίσιο ανταλλαγής 20 δισ. δολαρίων – ένδειξη εμπιστοσύνης της κυβέρνησης Trump προς το σχέδιο Milei.
Ο ίδιος ο Milei δήλωσε:
«Ο λαός της Αργεντινής αποφάσισε να αφήσει πίσω του εκατό χρόνια παρακμής». Παρά τη νίκη του, υιοθέτησε μετριοπαθή τόνο, δείχνοντας πολιτική ωριμότητα.
Ωστόσο, γνωρίζει πως η εμπιστοσύνη των πολιτών είναι πολύτιμη και δύσκολα ανακτήσιμη αν χαθεί. Παρά τις δυσκολίες, η χώρα βρίσκεται πλέον πιο μακριά από το μοντέλο της Βενεζουέλας – κι αυτό από μόνο του συνιστά σημαντική εξέλιξη.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο λιμπερταριανισμός θα ριζώσει ως νέα πολιτική τάση στην Αργεντινή.
Το ουσιώδες, όμως, είναι η αλλαγή πολιτικής κουλτούρας – η υπέρβαση του σοσιαλιστικού λαϊκισμού που οδήγησε τη χώρα από την ευημερία στην υπερχρέωση και την ύφεση.
Ο Milei έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει, αλλά όχι να εφησυχάζει: πρέπει να επιμείνει στις μεταρρυθμίσεις, να αποφύγει τα λάθη και να διατηρήσει την εμπιστοσύνη του λαού του – το πολυτιμότερο πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών