Το Switchblade 300, σχεδιασμένο για στόχευση προσωπικού και ελαφρών μη θωρακισμένων οχημάτων, διαθέτει εμβέλεια περίπου 10 χιλιομέτρων και χρόνο πτήσης κοντά στα 10 λεπτά.
Ένα σκληρό πλήγμα στο αφήγημα των «game changer» όπλων των δυτικών συμμαχιών προκύπτει από ρεπορτάζ του The Economist (23 Οκτωβρίου): τα loitering munitions AeroVironment Switchblade 300, που προμηθεύτηκαν μαζικά στην αρχή της σύγκρουσης, απέτυχαν εκκωφαντικά στην Ουκρανία.
Το Switchblade 300, σχεδιασμένο για στόχευση προσωπικού και ελαφρών μη θωρακισμένων οχημάτων, διαθέτει εμβέλεια περίπου 10 χιλιομέτρων και χρόνο πτήσης κοντά στα 10 λεπτά.
Η AeroVironment δημιούργησε επίσης την έκδοση Switchblade 600, με σκοπό να πλήττει θωρακισμένα οχήματα - επιτυγχάνοντας, στη θεωρία, εμβέλεια έως 80 χλμ. και αυτονομία έως 20 λεπτά.
Και τα δύο συστήματα βασίζονται σε οπτικά συστήματα καθοδήγησης.
Παρά τις υψηλές προσδοκίες, σύμφωνα με το The Economist, τα Switchblade 300 -μονάδες που κοστίζουν πάνω από 80.000 δολάρια η καθεμία- δεν άντεξαν απέναντι στις ρωσικές δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου και προκάλεσαν ελάχιστες ζημιές όταν τελικά έπιασαν στόχο.
«Παρουσίασαν σφάλματα»
Όπως δηλώνει στο άρθρο o ουκρανός κατασκευαστής στρατιωτικών drones Valery Borovyk, «όταν τα δοκιμάσαμε, παρουσίασαν σφάλματα υπό συνθήκες παρεμβολής. Όταν ένα χτύπησε το πίσω παράθυρο ενός μικρού λεωφορείου, τα μπροστινά παράθυρα δεν έσπασαν καν».
Η αποτυχία δεν είναι πλήρως αιφνιδιαστική: το Switchblade 300 είχε δείξει παρόμοιες αδυναμίες και στη Συρία, όπου χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις - όχι μόνο εναντίον του ISIS αλλά και κατά δυνάμεων του καθεστώτος.
Σύμφωνα με αναφορές, συριακές μονάδες αντιμετώπισαν τα βλήματα με κυνηγετικά όπλα, αυτοσχέδια συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και ακόμη κατάφεραν να συλλάβουν πολλά τεμάχια σε καλή κατάσταση με τη βοήθεια διχτυών• κάποια από αυτά μάλιστα μεταβιβάστηκαν τότε σε Ρωσία και Ιράν.
Ενδεικτικό είναι ότι το The Economist περιγράφει τη χρήση του Switchblade 300 σε Αφγανιστάν και Ιράκ ως «απαραίτητο εξοπλισμό» για τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις εκεί, αλλά αποφεύγει να αναφερθεί εκτενώς στην επιχειρησιακή του ιστορία στη Συρία.
Το Switchblade δεν είναι το μοναδικό δυτικό loitering munition που απογοήτευσε. Έκθεση της Contrary Research (Μάιος) επισημαίνει αντίστοιχα προβλήματα με το HF-1, κατασκευής της γερμανικής Helsing: το HF-1, που προωθείται ως προηγμένο σύστημα με εμβέλεια 40–50 χλμ. και οπτικό σύστημα στόχευσης ενισχυμένο από τεχνητή νοημοσύνη, κρίθηκε από ουκρανό στρατιωτικό μπλόγκερ «πρωτόγονο και υπερτιμημένο» - με κόστος ανά μονάδα κοντά στα 17.000 δολάρια.
Οι επανειλημμένες αποτυχίες τέτοιων συστημάτων αναδεικνύουν ένα ευρύτερο, ανησυχητικό πρόβλημα μέσα στο δυτικό στρατιωτικοβιομηχανικό συγκρότημα: την αδυναμία να παράξει οικονομικά αποδοτικές και αξιόπιστες λύσεις για τη σύγχρονη «πολεμική των drones».
Η τεχνολογία των loitering munitions υπόσχεται πολλά στο πεδίο της μάχης -ελαφρύ κόστος επανδρωμένων απωλειών, στοχευμένες κρούσεις, ευελιξία- αλλά στην πράξη η ευπάθειά τους σε ηλεκτρονικές παρεμβολές και η σχετικά περιορισμένη αποτελεσματικότητα καθιστούν αμφίβολη την αξία τους σε κλίμακα.
Καθώς οι συγκρούσεις εξελίσσονται και η ηλεκτρονική-ηλεκτρονική αντιμέτρηση (EW) αποκτά κεντρικό ρόλο, η αξιοπιστία, η ανθεκτικότητα και η σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας των μη επανδρωμένων όπλων θα αποτελέσουν κρίσιμους παράγοντες.
Το συμπέρασμα από τα πρόσφατα ρεπορτάζ είναι σαφές: τα «θαυματουργά» drones δεν έχουν ακόμη αποδείξει ότι μπορούν να αλλάξουν τον κανόνα του παιχνιδιού - τουλάχιστον όχι με τον τρόπο και το κόστος που προωθούνται σήμερα.
www.bankingnews.gr
Το Switchblade 300, σχεδιασμένο για στόχευση προσωπικού και ελαφρών μη θωρακισμένων οχημάτων, διαθέτει εμβέλεια περίπου 10 χιλιομέτρων και χρόνο πτήσης κοντά στα 10 λεπτά.
Η AeroVironment δημιούργησε επίσης την έκδοση Switchblade 600, με σκοπό να πλήττει θωρακισμένα οχήματα - επιτυγχάνοντας, στη θεωρία, εμβέλεια έως 80 χλμ. και αυτονομία έως 20 λεπτά.
Και τα δύο συστήματα βασίζονται σε οπτικά συστήματα καθοδήγησης.
Παρά τις υψηλές προσδοκίες, σύμφωνα με το The Economist, τα Switchblade 300 -μονάδες που κοστίζουν πάνω από 80.000 δολάρια η καθεμία- δεν άντεξαν απέναντι στις ρωσικές δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου και προκάλεσαν ελάχιστες ζημιές όταν τελικά έπιασαν στόχο.
«Παρουσίασαν σφάλματα»
Όπως δηλώνει στο άρθρο o ουκρανός κατασκευαστής στρατιωτικών drones Valery Borovyk, «όταν τα δοκιμάσαμε, παρουσίασαν σφάλματα υπό συνθήκες παρεμβολής. Όταν ένα χτύπησε το πίσω παράθυρο ενός μικρού λεωφορείου, τα μπροστινά παράθυρα δεν έσπασαν καν».
Η αποτυχία δεν είναι πλήρως αιφνιδιαστική: το Switchblade 300 είχε δείξει παρόμοιες αδυναμίες και στη Συρία, όπου χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις - όχι μόνο εναντίον του ISIS αλλά και κατά δυνάμεων του καθεστώτος.
Σύμφωνα με αναφορές, συριακές μονάδες αντιμετώπισαν τα βλήματα με κυνηγετικά όπλα, αυτοσχέδια συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και ακόμη κατάφεραν να συλλάβουν πολλά τεμάχια σε καλή κατάσταση με τη βοήθεια διχτυών• κάποια από αυτά μάλιστα μεταβιβάστηκαν τότε σε Ρωσία και Ιράν.
Ενδεικτικό είναι ότι το The Economist περιγράφει τη χρήση του Switchblade 300 σε Αφγανιστάν και Ιράκ ως «απαραίτητο εξοπλισμό» για τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις εκεί, αλλά αποφεύγει να αναφερθεί εκτενώς στην επιχειρησιακή του ιστορία στη Συρία.
Το Switchblade δεν είναι το μοναδικό δυτικό loitering munition που απογοήτευσε. Έκθεση της Contrary Research (Μάιος) επισημαίνει αντίστοιχα προβλήματα με το HF-1, κατασκευής της γερμανικής Helsing: το HF-1, που προωθείται ως προηγμένο σύστημα με εμβέλεια 40–50 χλμ. και οπτικό σύστημα στόχευσης ενισχυμένο από τεχνητή νοημοσύνη, κρίθηκε από ουκρανό στρατιωτικό μπλόγκερ «πρωτόγονο και υπερτιμημένο» - με κόστος ανά μονάδα κοντά στα 17.000 δολάρια.
Οι επανειλημμένες αποτυχίες τέτοιων συστημάτων αναδεικνύουν ένα ευρύτερο, ανησυχητικό πρόβλημα μέσα στο δυτικό στρατιωτικοβιομηχανικό συγκρότημα: την αδυναμία να παράξει οικονομικά αποδοτικές και αξιόπιστες λύσεις για τη σύγχρονη «πολεμική των drones».
Η τεχνολογία των loitering munitions υπόσχεται πολλά στο πεδίο της μάχης -ελαφρύ κόστος επανδρωμένων απωλειών, στοχευμένες κρούσεις, ευελιξία- αλλά στην πράξη η ευπάθειά τους σε ηλεκτρονικές παρεμβολές και η σχετικά περιορισμένη αποτελεσματικότητα καθιστούν αμφίβολη την αξία τους σε κλίμακα.
Καθώς οι συγκρούσεις εξελίσσονται και η ηλεκτρονική-ηλεκτρονική αντιμέτρηση (EW) αποκτά κεντρικό ρόλο, η αξιοπιστία, η ανθεκτικότητα και η σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας των μη επανδρωμένων όπλων θα αποτελέσουν κρίσιμους παράγοντες.
Το συμπέρασμα από τα πρόσφατα ρεπορτάζ είναι σαφές: τα «θαυματουργά» drones δεν έχουν ακόμη αποδείξει ότι μπορούν να αλλάξουν τον κανόνα του παιχνιδιού - τουλάχιστον όχι με τον τρόπο και το κόστος που προωθούνται σήμερα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών