Η Wall Street ζει την πιο επικίνδυνη εποχή στην Ιστορία
Ζούμε σε μια εποχή που ο Brett Arends χαρακτήρισε ως «Τις πιο ηλίθιες αγορές στην ιστορία».
Ίσως όμως είναι και η πιο επικίνδυνη εποχή.
Αυτή η φράση δεν είναι υπερβολή, καθώς αποτυπώνει τη δομική παραμόρφωση, τις εξαιρετικές εκτιμήσεις και μια βάση επενδυτών που είναι μεθυσμένη από τη δυναμική και τη αφήγηση.
Όπως αναφέρει το MarketWatch, με απόλυτη σαφήνεια: «Σε ένα επίπεδο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή είναι η πιο ηλίθια αγορά στην ιστορία, καθώς σε αυτό το σημείο κυριαρχείται πλήρως από τις "παθητικές" επενδύσεις μέσω δεικτών».
Αυτή η κυριαρχία σημαίνει ότι βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη εποχή, όπου οι μηχανισμοί της αγοράς, και όχι τα θεμελιώδη δεδομένα, κυβερνούν.
Ακραίες αποτιμήσεις και υποκείμενη δομή
Αναλογιστείτε τις ακραίες αποτιμήσεις.
Ο δείκτης S&P 500 διαπραγματεύεται με 26 φορές τα κέρδη του προηγούμενου έτους, και ο λόγος CAPE πλησιάζει τις 40 φορές, επίπεδα που παρατηρούνται μόνο στην κορύφωση των ιστορικών φουσκών.
Η κεφαλαιοποίηση της συνολικής χρηματιστηριακής αγοράς ξεπερνά το 217% του ΑΕΠ των ΗΠΑ, ένα ποσοστό που ο Warren Buffett είχε προειδοποιήσει ότι είναι ανησυχητικό.
Σύμφωνα με το MarketWatch: «Η αγορά, με αυτό το μέτρο, είναι κοντά στην κορυφή που σημειώθηκε κατά την επική φούσκα γύρω από την αλλαγή του αιώνα».
Αυτά τα νούμερα δεν λένε ψέματα.
Τι σημαίνει για το μέλλον
Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε, οι αποτιμήσεις δεν σημαίνουν και πολλά στο κοντινό μέλλον, κατά τη διάρκεια ενός επενδυτικού παραληρήματος.
Όμως, σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οι εκτιμήσεις υποδεικνύουν τα μελλοντικά αποτελέσματα.
Λαμβάνοντας υπόψη τα τρέχοντα επίπεδα, αυτό ενδέχεται να καθιστά αυτήν την εποχή ακόμα πιο επικίνδυνη από το 2000 ή το 2007; Ίσως, ναι.
Ο λόγος είναι ότι η υποκείμενη δομή έχει αλλάξει. Σήμερα έχουμε μια αγορά στην οποία η ροή κεφαλαίων είναι αυτοματοποιημένη, η πειθαρχία στις εκτιμήσεις έχει εξασθενήσει και οι ενεργοί διαχειριστές χάνουν έδαφος.
Το παθητικό κύμα έχει σβήσει τη «βαλβίδα ασφαλείας» του Ben Graham, ενώ οι αφήγηση (Τεχνητή Νοημοσύνη, υποτίμηση, οι κεντρικές τράπεζες ως σωτήρες κ.λπ.) κυριαρχούν.
Αυτό που μένει είναι η δυναμική και το συναίσθημα, και όταν η δυναμική κυριαρχεί σε ένα αποδυναμωμένο σύστημα, τότε πρόκειται για εκρηκτικό μείγμα.
Η επίδραση της παθητικής επένδυσης
Τα προβλήματα της παθητικής επένδυσης είναι γνωστά.
«Η παθητική επένδυση έχει εξελιχθεί από μια εξειδικευμένη στρατηγική σε κυρίαρχη δύναμη στις αγορές μετοχών.
Τα αμοιβαία κεφάλαια δεικτών και τα ETF κατέχουν πλέον πάνω από το μισό της αμερικανικής ιδιοκτησίας μετοχών.
Αυτά τα μέσα κατανέμουν κεφάλαια με βάση την κεφαλαιοποίηση της αγοράς, όχι με βάση τις εκτιμήσεις, τα θεμελιώδη ή την ποιότητα των επιχειρήσεων.
Καθώς περισσότερα χρήματα ρέουν σε αυτά τα ταμεία, οι μεγαλύτερες εταιρείες παίρνουν τη μεγαλύτερη μερίδα του νέου κεφαλαίου.
Αυτό έχει δημιουργήσει έναν ισχυρό βρόχο ανατροφοδότησης, όπου η τιμή οδηγεί τις ροές και οι ροές οδηγούν την τιμή».
Η αποτελεσματικότητα της διαφοροποίησης
Αυτός ο μηχανισμός έχει αλλάξει ριζικά την αποτελεσματικότητα της διαφοροποίησης.
Οι επενδυτές που νομίζουν ότι είναι διαφοροποιημένοι μέσω πολλών ETFs συχνά έχουν επικαλυπτόμενη έκθεση στις ίδιες λίγες μεγάλες εταιρείες.
Για παράδειγμα, οι Apple, Microsoft και Nvidia είναι οι κορυφαίοι τίτλοι σε τεχνολογικά ETFs, αμοιβαία κεφάλαια μερισμάτων και χαρτοφυλάκια μεγάλων εταιρειών.
Στις ΗΠΑ υπάρχουν περίπου 4000 ETFs και τα 771, δηλαδή περίπου το 20%, κατέχουν μετοχές της Apple.
Επομένως, αν κάποιος κατέχει ένα αμοιβαίο κεφάλαιο του δείκτη S&P, ένα ETF του Nasdaq και ένα ETF που επικεντρώνεται στην τεχνολογία, έχετε πολλές μετοχές των ίδιων εταιρειών.
Αυτή η επικαλυπτόμενη έκθεση αυξάνει τον κίνδυνο και τη συγκέντρωση στο χαρτοφυλάκιο.
Ό,τι φαίνεται ως διαφοροποίηση, συχνά είναι απλώς επαναλαμβανόμενη έκθεση ντυμένη ως ισορροπία».
Έλλειψη πειθαρχίας
Ωστόσο, σε μια αγορά που κυριαρχείται από παθητικά ταμεία, το άλλο παράγωγο είναι η εξασθένιση οποιασδήποτε πειθαρχίας στις εκτιμήσεις, κάτι που είναι ένα από τα πιο κεντρικά χαρακτηριστικά αυτής της πιο επικίνδυνης εποχής.
Οι παθητικές στρατηγικές δεν επιλέγουν νικητές, αντιγράφουν έναν δείκτη.
Όπως πρόσφατα ανέφερε η Morningstar, «η παθητική επένδυση ενισχύει την άνοδο των μεγάλων εταιρειών, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει το χαρτοφυλάκιό σας με απροσδόκητους τρόπους».
Εξαιτίας αυτής της δομικής αλλαγής, οι πιο σημαντικές εταιρείες δέχονται υπερβολικές ροές κεφαλαίων, ανεξαρτήτως των θεμελιωδών δεδομένων.
Η φούσκα
Οι επενδυτικές φούσκες δεν είναι κάτι νέο, αλλά η μορφή τους εξελίσσεται. Οι επενδυτικές μανίες επαναλαμβάνονται με διαφορετικά περιουσιακά στοιχεία, νέες τεχνολογίες και ανανεωμένη γλώσσα.
Αυτό που παραμένει σταθερό είναι ο βασικός μηχανισμός: η υπόσχεση για εύκολο πλούτο, μαζική συμμετοχή και καινοτομία που φαίνεται υπερβολικά ισχυρή για να αποτύχει.
Το σημερινό περιβάλλον αντικατοπτρίζει τη δεκαετία του 1920, όχι τυχαία, αλλά με σχέδιο.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό της πιο επικίνδυνης εποχής, όπου οι αγορές του Wall Street προβάλλουν την πρόσβαση ως πρόοδο, ενώ συχνά κρύβουν τον ασύμμετρο κίνδυνο.
Η ειρωνεία του Όχλου
Αν αποδεχτεί ότι βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη εποχή, η προσέγγιση πρέπει να αλλάξει.
Η αγορά πλέον δεν επιβραβεύει τον αισιόδοξο επενδυτή, αλλά τιμωρεί την αδιαφορία.
Αρχίστε με τον κίνδυνο. Ενώ μπορεί να φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί, υποθέστε μια πτώση 30% έως 50%.
Στον δείκτη S&P 500, μια πτώση 30% θα επαναφέρει την αγορά στην τρέχουσα ανοδική τάση από το 2009. Μια πτώση 50% θα επαναφέρει την αγορά στην αρχή του 2020.
Η ειρωνεία του όχλου είναι σκληρή: σχεδιάσαμε τις παθητικές στρατηγικές για να αφαιρέσουμε τα συναισθήματα.
Αντίθετα, θεσμοθετήσαμε τη συμπεριφορά του κοπαδιού. Τώρα οι παθητικές μάζες ενισχύουν τις φούσκες αντί να τις περιορίζουν. Αυτό είναι η αλήθεια της πιο επικίνδυνης εποχής.
www.bankingnews.gr
Ίσως όμως είναι και η πιο επικίνδυνη εποχή.
Αυτή η φράση δεν είναι υπερβολή, καθώς αποτυπώνει τη δομική παραμόρφωση, τις εξαιρετικές εκτιμήσεις και μια βάση επενδυτών που είναι μεθυσμένη από τη δυναμική και τη αφήγηση.
Όπως αναφέρει το MarketWatch, με απόλυτη σαφήνεια: «Σε ένα επίπεδο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή είναι η πιο ηλίθια αγορά στην ιστορία, καθώς σε αυτό το σημείο κυριαρχείται πλήρως από τις "παθητικές" επενδύσεις μέσω δεικτών».
Αυτή η κυριαρχία σημαίνει ότι βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη εποχή, όπου οι μηχανισμοί της αγοράς, και όχι τα θεμελιώδη δεδομένα, κυβερνούν.
Ακραίες αποτιμήσεις και υποκείμενη δομή
Αναλογιστείτε τις ακραίες αποτιμήσεις.
Ο δείκτης S&P 500 διαπραγματεύεται με 26 φορές τα κέρδη του προηγούμενου έτους, και ο λόγος CAPE πλησιάζει τις 40 φορές, επίπεδα που παρατηρούνται μόνο στην κορύφωση των ιστορικών φουσκών.
Η κεφαλαιοποίηση της συνολικής χρηματιστηριακής αγοράς ξεπερνά το 217% του ΑΕΠ των ΗΠΑ, ένα ποσοστό που ο Warren Buffett είχε προειδοποιήσει ότι είναι ανησυχητικό.
Σύμφωνα με το MarketWatch: «Η αγορά, με αυτό το μέτρο, είναι κοντά στην κορυφή που σημειώθηκε κατά την επική φούσκα γύρω από την αλλαγή του αιώνα».
Αυτά τα νούμερα δεν λένε ψέματα.
Τι σημαίνει για το μέλλον
Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε, οι αποτιμήσεις δεν σημαίνουν και πολλά στο κοντινό μέλλον, κατά τη διάρκεια ενός επενδυτικού παραληρήματος.
Όμως, σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οι εκτιμήσεις υποδεικνύουν τα μελλοντικά αποτελέσματα.
Λαμβάνοντας υπόψη τα τρέχοντα επίπεδα, αυτό ενδέχεται να καθιστά αυτήν την εποχή ακόμα πιο επικίνδυνη από το 2000 ή το 2007; Ίσως, ναι.
Ο λόγος είναι ότι η υποκείμενη δομή έχει αλλάξει. Σήμερα έχουμε μια αγορά στην οποία η ροή κεφαλαίων είναι αυτοματοποιημένη, η πειθαρχία στις εκτιμήσεις έχει εξασθενήσει και οι ενεργοί διαχειριστές χάνουν έδαφος.
Το παθητικό κύμα έχει σβήσει τη «βαλβίδα ασφαλείας» του Ben Graham, ενώ οι αφήγηση (Τεχνητή Νοημοσύνη, υποτίμηση, οι κεντρικές τράπεζες ως σωτήρες κ.λπ.) κυριαρχούν.
Αυτό που μένει είναι η δυναμική και το συναίσθημα, και όταν η δυναμική κυριαρχεί σε ένα αποδυναμωμένο σύστημα, τότε πρόκειται για εκρηκτικό μείγμα.
Η επίδραση της παθητικής επένδυσης
Τα προβλήματα της παθητικής επένδυσης είναι γνωστά.
«Η παθητική επένδυση έχει εξελιχθεί από μια εξειδικευμένη στρατηγική σε κυρίαρχη δύναμη στις αγορές μετοχών.
Τα αμοιβαία κεφάλαια δεικτών και τα ETF κατέχουν πλέον πάνω από το μισό της αμερικανικής ιδιοκτησίας μετοχών.
Αυτά τα μέσα κατανέμουν κεφάλαια με βάση την κεφαλαιοποίηση της αγοράς, όχι με βάση τις εκτιμήσεις, τα θεμελιώδη ή την ποιότητα των επιχειρήσεων.
Καθώς περισσότερα χρήματα ρέουν σε αυτά τα ταμεία, οι μεγαλύτερες εταιρείες παίρνουν τη μεγαλύτερη μερίδα του νέου κεφαλαίου.
Αυτό έχει δημιουργήσει έναν ισχυρό βρόχο ανατροφοδότησης, όπου η τιμή οδηγεί τις ροές και οι ροές οδηγούν την τιμή».
Η αποτελεσματικότητα της διαφοροποίησης
Αυτός ο μηχανισμός έχει αλλάξει ριζικά την αποτελεσματικότητα της διαφοροποίησης.
Οι επενδυτές που νομίζουν ότι είναι διαφοροποιημένοι μέσω πολλών ETFs συχνά έχουν επικαλυπτόμενη έκθεση στις ίδιες λίγες μεγάλες εταιρείες.
Για παράδειγμα, οι Apple, Microsoft και Nvidia είναι οι κορυφαίοι τίτλοι σε τεχνολογικά ETFs, αμοιβαία κεφάλαια μερισμάτων και χαρτοφυλάκια μεγάλων εταιρειών.
Στις ΗΠΑ υπάρχουν περίπου 4000 ETFs και τα 771, δηλαδή περίπου το 20%, κατέχουν μετοχές της Apple.
Επομένως, αν κάποιος κατέχει ένα αμοιβαίο κεφάλαιο του δείκτη S&P, ένα ETF του Nasdaq και ένα ETF που επικεντρώνεται στην τεχνολογία, έχετε πολλές μετοχές των ίδιων εταιρειών.
Αυτή η επικαλυπτόμενη έκθεση αυξάνει τον κίνδυνο και τη συγκέντρωση στο χαρτοφυλάκιο.
Ό,τι φαίνεται ως διαφοροποίηση, συχνά είναι απλώς επαναλαμβανόμενη έκθεση ντυμένη ως ισορροπία».
Έλλειψη πειθαρχίας
Ωστόσο, σε μια αγορά που κυριαρχείται από παθητικά ταμεία, το άλλο παράγωγο είναι η εξασθένιση οποιασδήποτε πειθαρχίας στις εκτιμήσεις, κάτι που είναι ένα από τα πιο κεντρικά χαρακτηριστικά αυτής της πιο επικίνδυνης εποχής.
Οι παθητικές στρατηγικές δεν επιλέγουν νικητές, αντιγράφουν έναν δείκτη.
Όπως πρόσφατα ανέφερε η Morningstar, «η παθητική επένδυση ενισχύει την άνοδο των μεγάλων εταιρειών, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει το χαρτοφυλάκιό σας με απροσδόκητους τρόπους».
Εξαιτίας αυτής της δομικής αλλαγής, οι πιο σημαντικές εταιρείες δέχονται υπερβολικές ροές κεφαλαίων, ανεξαρτήτως των θεμελιωδών δεδομένων.
Η φούσκα
Οι επενδυτικές φούσκες δεν είναι κάτι νέο, αλλά η μορφή τους εξελίσσεται. Οι επενδυτικές μανίες επαναλαμβάνονται με διαφορετικά περιουσιακά στοιχεία, νέες τεχνολογίες και ανανεωμένη γλώσσα.
Αυτό που παραμένει σταθερό είναι ο βασικός μηχανισμός: η υπόσχεση για εύκολο πλούτο, μαζική συμμετοχή και καινοτομία που φαίνεται υπερβολικά ισχυρή για να αποτύχει.
Το σημερινό περιβάλλον αντικατοπτρίζει τη δεκαετία του 1920, όχι τυχαία, αλλά με σχέδιο.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό της πιο επικίνδυνης εποχής, όπου οι αγορές του Wall Street προβάλλουν την πρόσβαση ως πρόοδο, ενώ συχνά κρύβουν τον ασύμμετρο κίνδυνο.
Η ειρωνεία του Όχλου
Αν αποδεχτεί ότι βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη εποχή, η προσέγγιση πρέπει να αλλάξει.
Η αγορά πλέον δεν επιβραβεύει τον αισιόδοξο επενδυτή, αλλά τιμωρεί την αδιαφορία.
Αρχίστε με τον κίνδυνο. Ενώ μπορεί να φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί, υποθέστε μια πτώση 30% έως 50%.
Στον δείκτη S&P 500, μια πτώση 30% θα επαναφέρει την αγορά στην τρέχουσα ανοδική τάση από το 2009. Μια πτώση 50% θα επαναφέρει την αγορά στην αρχή του 2020.
Η ειρωνεία του όχλου είναι σκληρή: σχεδιάσαμε τις παθητικές στρατηγικές για να αφαιρέσουμε τα συναισθήματα.
Αντίθετα, θεσμοθετήσαμε τη συμπεριφορά του κοπαδιού. Τώρα οι παθητικές μάζες ενισχύουν τις φούσκες αντί να τις περιορίζουν. Αυτό είναι η αλήθεια της πιο επικίνδυνης εποχής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών