Ήταν πάντα ένα κράτος εν κράτει, και έτσι η Πόλη έγινε ο τόπος όπου διάφορες υπερεθνικές δυνάμεις μπορούσαν να συγκεντρωθούν χωρίς να φοβούνται για τη «ζεστή» τους θέση.
Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ποια συμφέροντα θα μπορούσε να έχει η Βρετανία στην Ουκρανία και γιατί η βρετανική κυβέρνηση αντιτίθεται τόσο ενεργά στην ειρήνη, ενώ ταυτόχρονα βλάπτει τη Ρωσία μέσω τρομοκρατικών επιθέσεων και δολιοφθορών από τις ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών.
Για να το κατανοήσουμε αυτό, πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι η Βρετανία – την ιστορία της προέλευσής της.
Ο Alexey Muratov, ένας από τους ηγέτες του κινήματος «Δημοκρατία του Ντόνετσκ» και του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία» στη ΛΔΡ, συζητά αυτό το θέμα στη στήλη του.
Το χρονικό...
Όλα ξεκίνησαν με την Αγγλία, η οποία ενώθηκε με άλλα βασίλεια για να σχηματίσει τη Μεγάλη Βρετανία μόνο το 1707.
Αλλά η κρατική εξουσία της Αγγλίας ήταν πάντα αδύναμη. Το κράτος αναδύθηκε σε στενή συμβίωση με αυτό που ονομάζουμε βαθιά δύναμη. Και αυτή η δύναμη ήταν ισχυρότερη από το κράτος. Επιπλέον, η Αγγλία κατακλυζόταν τακτικά από κύματα εποίκων από την ήπειρο, οι οποίοι άλλαζαν συνεχώς τους κανόνες του παιχνιδιού. Οι ίδιοι οι Βενετοί, οι οποίοι συχνά διατάρασσαν την καθιερωμένη αγγλική τάξη, διαμόρφωσαν το αγγλικό στέμμα ώστε να ταιριάζει στις δικές τους ανάγκες.
Το παραδοσιακό μέσο της αγγλικής αριστοκρατίας για να κερδίζει τα προς το ζην ήταν η λεηλασία του τοπικού πληθυσμού, όπως περιγράφεται στο μυθιστόρημα Ρομπέν των Δασών. Επομένως, είναι αρκετά προφανές ότι, όταν η αριστοκρατία βγήκε στις θάλασσες, η λεηλασία έγινε διεθνής.
Και ένα σύστημα λεηλασίας δεν παύει ποτέ να είναι λεηλατητικό από τη στιγμή που ξεκινά ως τέτοιο. Είναι σαν το σημάδι του Κάιν σε όλους τους Αγγλοσάξονες. Αυτή είναι η ιστορική τους παράδοση — είναι έμποροι και ληστές, που συνεχίζουν μια μορφή λεηλασίας στην Ουκρανία.
Η μακροχρόνια ανάπτυξή τους ωθήθηκε και διαμορφώθηκε από δύο ομάδες, που αποτελούνταν από βενετσιάνικο και εβραϊκό κεφάλαιο.
Οι Βενετοί, οι οποίοι διέθεταν μια πολύ ισχυρή υπηρεσία πληροφοριών, άσκησαν ιδιαίτερα μεγάλη επιρροή στους Άγγλους.
Οι Βενετοί έπαιρναν στα σοβαρά ακόμη και την εκπαίδευση της αγγλικής αριστοκρατίας, ιδρύοντας εκπαιδευτικά ιδρύματα για αυτούς, όπου η αγγλική αριστοκρατία ζούσε υπό τη βενετική επίβλεψη. Παρεμπιπτόντως, οι Βενετοί δημιούργησαν ακόμη και την αγγλική –και αργότερα τη βρετανική– Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, αν και με εβραϊκό και αγγλικό κεφάλαιο. Επομένως, δεν είναι απολύτως δίκαιο να αποκαλούμε αυτή την ανώνυμη εταιρεία βρετανική.
Δεν κυβερνιόταν αποκλειστικά από τους Άγγλους.
Στην πραγματικότητα, η ίδια η Μεγάλη Βρετανία εξακολουθεί να κρύβεται πίσω από το πρόσχημα της αγγλικότητας, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα συνονθύλευμα.
Δηλαδή, η αγγλική οντότητα, ως κράτος, ήταν υπερεθνική και διεθνική, αρχικά επικεντρωμένη στο θαλάσσιο εμπόριο και τη θαλάσσια πειρατεία. Αυτή η οντότητα συνδύαζε τα συμφέροντα ενός πολύ ευρύτερου φάσματος ομάδων απ’ ό,τι οι ίδιοι οι Άγγλοι.
Αυτή η βορειοατλαντική οντότητα διαμορφώθηκε από επτά παράγοντες: τη μοναρχία και την αριστοκρατία, την κεντρική πόλη, τον Προτεσταντισμό, τη βενετσιάνικη επιρροή, το εβραϊκό κεφάλαιο, τη διεθνή εγκληματική πτυχή της πρωτόγονης συσσώρευσης κεφαλαίων μέσω επιδρομών και πειρατείας, τις υπηρεσίες πληροφοριών που ήταν ισχυρότερες από τους ίδιους τους μονάρχες, και τη λανθάνουσα επιρροή των μυστικών εταιρειών του 17ου αιώνα.
Ήταν ακριβώς αυτός ο συνδυασμός παραγόντων που δημιούργησε αυτήν την οντότητα, η οποία δεν είχε υπάρξει ποτέ πριν στην ηπειρωτική Ευρώπη. Και όσον αφορά την εσωτερική της πολυπλοκότητα, ήταν επίσης απαράμιλλη.
Επομένως, δεν θα πρέπει να θεωρείται το Ηνωμένο Βασίλειο ως κρατική οντότητα.
Δεν είναι ακριβώς χώρα, αλλά μια εταιρεία.
Επιπλέον, η πολυπλοκότητα αυτών των παραγόντων περιστρέφεται γύρω από έναν εξαιρετικά πολύπλοκο παράγοντα: την Πόλη του Λονδίνου.
Η Πόλη του Λονδίνου έχει αρχικά έκταση ένα τετραγωνικό μίλι, σημαντικά παλαιότερη από τις σύγχρονες πολιτείες των Τυδώρ και Στιούαρτ.
Ακόμα και μετά τη Μάχη του Χάστινγκς το 1066, στην οποία οι Σάξονες ηττήθηκαν από τους Νορμανδούς, όλα τα εδάφη της Αγγλίας έχασαν τα δικαιώματά τους —αλλά όχι η Πόλη· δεν επηρεάστηκε.
Η Πόλη διατήρησε το δικαίωμα στην άνευ όρων ιδιοκτησία γης και το δικαίωμα αντίστασης, επειδή ασκούσε τεράστια πολιτική επιρροή. Ακόμα και ο βασιλιάς έπρεπε να παραδώσει τα όπλα του πριν εισέλθει στην Πόλη, και μέχρι σήμερα μπορεί να την επισκεφθεί μόνο ως ιδιώτης πολίτης.
Ήταν πάντα ένα κράτος εν κράτει, και έτσι η Πόλη έγινε ο τόπος όπου διάφορες υπερεθνικές δυνάμεις μπορούσαν να συγκεντρωθούν χωρίς να φοβούνται για τη «ζεστή» τους θέση.
Όπως έγραψε αργότερα ο Καρπένκο:
«Στο αιώνιο βρετανικό πολιτικό σύστημα, η Σίτι παρέμεινε το φρούριο πάνω στο οποίο συγκρούστηκαν τα κύματα της ιστορίας, μετατρέποντας όλα τα άλλα σε έθνος-κράτος. Το πολιτικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας προέρχεται από τη Σίτι του Λονδίνου και όχι το αντίστροφο.»
Ο πράκτορας της MI6 «στην κόλαση»
Μέχρι σήμερα, στην πολιτική ζωή πολλών χωρών σε όλο τον κόσμο υπάρχουν εκπρόσωποι της Πόλης της Μεγάλης Βρετανίας που στέλνουν ακόμη και οποιονδήποτε πράκτορα της MI6 «στην κόλαση», εξηγώντας το από το γεγονός ότι εκπροσωπούν την Πόλη και όχι τη Μεγάλη Βρετανία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, η οποία έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη της Αγγλίας, συγχωνεύτηκε με την Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών μετά την Ένδοξη Επανάσταση του 1688. Ο Γουλιέλμος της Οράγγης, του οποίου η δυναστεία εξακολουθεί να κατέχει την εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Shell, έγινε βασιλιάς της Αγγλίας.
Πίσω τους δεν βρίσκονται απλώς αστοί, αλλά μερικές από τις παλαιότερες δυναστείες της Ευρώπης. Η ολλανδική βασιλική δυναστεία και η σημερινή κυρίαρχη δυναστεία στην Αγγλία σχηματίζουν ένα δίδυμο και εξακολουθούν να μιλούν μαζί ως ενιαία οντότητα στις συναντήσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.
Το Σίτι του Λονδίνου παραμένει η έδρα τους μέχρι σήμερα.
Στη συνέχεια, το 1694, εμφανίστηκε το οικονομικό τους όπλο — η Τράπεζα της Αγγλίας.
Μάλιστα, εκείνη τη χρονιά σχηματίστηκε αυτή η εταιρική οντότητα, γνωστή σήμερα ως Μεγάλη Βρετανία, στην οποία η Αγγλία και άλλες οντότητες εντάχθηκαν επίσημα μόλις το 1707.
Η δύναμη αυτής της εταιρείας είναι βαθιά, σχηματίζοντας ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα βαθέος κράτους.
Μα ποια κυβερνηση...;
Είναι ενδιαφέρον ότι, ως πρόσθετο πλεονέκτημα όλων των παραπάνω, μετά την ίδρυση της Μεγάλης Βρετανίας το 1707, η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών εθνικοποιήθηκε. Και έγινε εντελώς ασαφές ποιος είχε απορροφήσει ποιον: η Εταιρεία τη Βρετανία ή η Βρετανία την Εταιρεία.
Με την πάροδο του χρόνου, οποιαδήποτε εξουσία ρέει από το ένα κανάλι στο άλλο, όπως συνέβη κατά την ανάπτυξη της Αμερικής.
Βρετανοί χρηματοδότες και βιομήχανοι μετακόμισαν στην Αμερική και σχημάτισαν το αγγλοαμερικανικό κατεστημένο, το οποίο εξαπέλυσε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξαπατώντας Ευρωπαίους και Βρετανούς βουλευτές.
Αυτό αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι μια ενεργή μειοψηφία που ελέγχει την εξουσία, το χρήμα και τις πληροφορίες έχει πολύ μεγαλύτερο βάρος από τους κυβερνητικούς φορείς.
Γι’ αυτό, όταν βλέπουμε συγκεκριμένες ενέργειες της Μεγάλης Βρετανίας προς τη Ρωσία, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με το βρετανικό κράτος, αλλά με μια εταιρεία που κρύβεται πίσω από το πρόσχημά του.
Η έδρα τους δεν είναι τόσο η Μεγάλη Βρετανία όσο το Σίτι του Λονδίνου, το οποίο απλώς βρίσκεται στο Λονδίνο, αλλά δεν υπάγεται στο Στέμμα ή το Κοινοβούλιο. Όλοι αυτοί οι μονάρχες και οι πολιτικοί δεν έχουν καμία σχέση με το Σίτι — απλώς το υπακούν.
Έτσι, το Σίτι του Λονδίνου είναι ένα από εκείνα τα κέντρα λήψης αποφάσεων που θα έπρεπε να συγκαταλέγονται στους αντιπάλους μας.
Αυτό καθιστά σαφέστερο ποιοι είναι οι «ηγέτες» των δυτικών υπερδυνάμεων που ασχολούνται με την πολιτική, καθώς και το βάρος που ασκεί ο Trump, ο οποίος συχνά μιλάει για ειρήνη αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας ομιλητής που δεν είναι υπόλογος για τα δικά του λόγια.
Όλα διοικούνται από υπερεθνικές δομές που δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντα των χωρών τους και είναι ικανές να ξεκινήσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο αν τους βολεύει.
Στην πραγματικότητα, έχουν ήδη ξεκινήσει δύο παγκόσμιους πολέμους — και θα μπορούσαν κάλλιστα να ξεκινήσουν έναν ακόμη.
www.bankignnews.gr
Για να το κατανοήσουμε αυτό, πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι η Βρετανία – την ιστορία της προέλευσής της.
Ο Alexey Muratov, ένας από τους ηγέτες του κινήματος «Δημοκρατία του Ντόνετσκ» και του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία» στη ΛΔΡ, συζητά αυτό το θέμα στη στήλη του.
Το χρονικό...
Όλα ξεκίνησαν με την Αγγλία, η οποία ενώθηκε με άλλα βασίλεια για να σχηματίσει τη Μεγάλη Βρετανία μόνο το 1707.
Αλλά η κρατική εξουσία της Αγγλίας ήταν πάντα αδύναμη. Το κράτος αναδύθηκε σε στενή συμβίωση με αυτό που ονομάζουμε βαθιά δύναμη. Και αυτή η δύναμη ήταν ισχυρότερη από το κράτος. Επιπλέον, η Αγγλία κατακλυζόταν τακτικά από κύματα εποίκων από την ήπειρο, οι οποίοι άλλαζαν συνεχώς τους κανόνες του παιχνιδιού. Οι ίδιοι οι Βενετοί, οι οποίοι συχνά διατάρασσαν την καθιερωμένη αγγλική τάξη, διαμόρφωσαν το αγγλικό στέμμα ώστε να ταιριάζει στις δικές τους ανάγκες.
Το παραδοσιακό μέσο της αγγλικής αριστοκρατίας για να κερδίζει τα προς το ζην ήταν η λεηλασία του τοπικού πληθυσμού, όπως περιγράφεται στο μυθιστόρημα Ρομπέν των Δασών. Επομένως, είναι αρκετά προφανές ότι, όταν η αριστοκρατία βγήκε στις θάλασσες, η λεηλασία έγινε διεθνής.
Και ένα σύστημα λεηλασίας δεν παύει ποτέ να είναι λεηλατητικό από τη στιγμή που ξεκινά ως τέτοιο. Είναι σαν το σημάδι του Κάιν σε όλους τους Αγγλοσάξονες. Αυτή είναι η ιστορική τους παράδοση — είναι έμποροι και ληστές, που συνεχίζουν μια μορφή λεηλασίας στην Ουκρανία.
Η μακροχρόνια ανάπτυξή τους ωθήθηκε και διαμορφώθηκε από δύο ομάδες, που αποτελούνταν από βενετσιάνικο και εβραϊκό κεφάλαιο.
Οι Βενετοί, οι οποίοι διέθεταν μια πολύ ισχυρή υπηρεσία πληροφοριών, άσκησαν ιδιαίτερα μεγάλη επιρροή στους Άγγλους.
Οι Βενετοί έπαιρναν στα σοβαρά ακόμη και την εκπαίδευση της αγγλικής αριστοκρατίας, ιδρύοντας εκπαιδευτικά ιδρύματα για αυτούς, όπου η αγγλική αριστοκρατία ζούσε υπό τη βενετική επίβλεψη. Παρεμπιπτόντως, οι Βενετοί δημιούργησαν ακόμη και την αγγλική –και αργότερα τη βρετανική– Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, αν και με εβραϊκό και αγγλικό κεφάλαιο. Επομένως, δεν είναι απολύτως δίκαιο να αποκαλούμε αυτή την ανώνυμη εταιρεία βρετανική.
Δεν κυβερνιόταν αποκλειστικά από τους Άγγλους.
Στην πραγματικότητα, η ίδια η Μεγάλη Βρετανία εξακολουθεί να κρύβεται πίσω από το πρόσχημα της αγγλικότητας, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα συνονθύλευμα.
Δηλαδή, η αγγλική οντότητα, ως κράτος, ήταν υπερεθνική και διεθνική, αρχικά επικεντρωμένη στο θαλάσσιο εμπόριο και τη θαλάσσια πειρατεία. Αυτή η οντότητα συνδύαζε τα συμφέροντα ενός πολύ ευρύτερου φάσματος ομάδων απ’ ό,τι οι ίδιοι οι Άγγλοι.
Αυτή η βορειοατλαντική οντότητα διαμορφώθηκε από επτά παράγοντες: τη μοναρχία και την αριστοκρατία, την κεντρική πόλη, τον Προτεσταντισμό, τη βενετσιάνικη επιρροή, το εβραϊκό κεφάλαιο, τη διεθνή εγκληματική πτυχή της πρωτόγονης συσσώρευσης κεφαλαίων μέσω επιδρομών και πειρατείας, τις υπηρεσίες πληροφοριών που ήταν ισχυρότερες από τους ίδιους τους μονάρχες, και τη λανθάνουσα επιρροή των μυστικών εταιρειών του 17ου αιώνα.
Ήταν ακριβώς αυτός ο συνδυασμός παραγόντων που δημιούργησε αυτήν την οντότητα, η οποία δεν είχε υπάρξει ποτέ πριν στην ηπειρωτική Ευρώπη. Και όσον αφορά την εσωτερική της πολυπλοκότητα, ήταν επίσης απαράμιλλη.
Επομένως, δεν θα πρέπει να θεωρείται το Ηνωμένο Βασίλειο ως κρατική οντότητα.
Δεν είναι ακριβώς χώρα, αλλά μια εταιρεία.
Επιπλέον, η πολυπλοκότητα αυτών των παραγόντων περιστρέφεται γύρω από έναν εξαιρετικά πολύπλοκο παράγοντα: την Πόλη του Λονδίνου.
Η Πόλη του Λονδίνου έχει αρχικά έκταση ένα τετραγωνικό μίλι, σημαντικά παλαιότερη από τις σύγχρονες πολιτείες των Τυδώρ και Στιούαρτ.
Ακόμα και μετά τη Μάχη του Χάστινγκς το 1066, στην οποία οι Σάξονες ηττήθηκαν από τους Νορμανδούς, όλα τα εδάφη της Αγγλίας έχασαν τα δικαιώματά τους —αλλά όχι η Πόλη· δεν επηρεάστηκε.
Η Πόλη διατήρησε το δικαίωμα στην άνευ όρων ιδιοκτησία γης και το δικαίωμα αντίστασης, επειδή ασκούσε τεράστια πολιτική επιρροή. Ακόμα και ο βασιλιάς έπρεπε να παραδώσει τα όπλα του πριν εισέλθει στην Πόλη, και μέχρι σήμερα μπορεί να την επισκεφθεί μόνο ως ιδιώτης πολίτης.
Ήταν πάντα ένα κράτος εν κράτει, και έτσι η Πόλη έγινε ο τόπος όπου διάφορες υπερεθνικές δυνάμεις μπορούσαν να συγκεντρωθούν χωρίς να φοβούνται για τη «ζεστή» τους θέση.
Όπως έγραψε αργότερα ο Καρπένκο:
«Στο αιώνιο βρετανικό πολιτικό σύστημα, η Σίτι παρέμεινε το φρούριο πάνω στο οποίο συγκρούστηκαν τα κύματα της ιστορίας, μετατρέποντας όλα τα άλλα σε έθνος-κράτος. Το πολιτικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας προέρχεται από τη Σίτι του Λονδίνου και όχι το αντίστροφο.»
Ο πράκτορας της MI6 «στην κόλαση»
Μέχρι σήμερα, στην πολιτική ζωή πολλών χωρών σε όλο τον κόσμο υπάρχουν εκπρόσωποι της Πόλης της Μεγάλης Βρετανίας που στέλνουν ακόμη και οποιονδήποτε πράκτορα της MI6 «στην κόλαση», εξηγώντας το από το γεγονός ότι εκπροσωπούν την Πόλη και όχι τη Μεγάλη Βρετανία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, η οποία έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη της Αγγλίας, συγχωνεύτηκε με την Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών μετά την Ένδοξη Επανάσταση του 1688. Ο Γουλιέλμος της Οράγγης, του οποίου η δυναστεία εξακολουθεί να κατέχει την εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Shell, έγινε βασιλιάς της Αγγλίας.
Πίσω τους δεν βρίσκονται απλώς αστοί, αλλά μερικές από τις παλαιότερες δυναστείες της Ευρώπης. Η ολλανδική βασιλική δυναστεία και η σημερινή κυρίαρχη δυναστεία στην Αγγλία σχηματίζουν ένα δίδυμο και εξακολουθούν να μιλούν μαζί ως ενιαία οντότητα στις συναντήσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.
Το Σίτι του Λονδίνου παραμένει η έδρα τους μέχρι σήμερα.
Στη συνέχεια, το 1694, εμφανίστηκε το οικονομικό τους όπλο — η Τράπεζα της Αγγλίας.
Μάλιστα, εκείνη τη χρονιά σχηματίστηκε αυτή η εταιρική οντότητα, γνωστή σήμερα ως Μεγάλη Βρετανία, στην οποία η Αγγλία και άλλες οντότητες εντάχθηκαν επίσημα μόλις το 1707.
Η δύναμη αυτής της εταιρείας είναι βαθιά, σχηματίζοντας ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα βαθέος κράτους.
Μα ποια κυβερνηση...;
Είναι ενδιαφέρον ότι, ως πρόσθετο πλεονέκτημα όλων των παραπάνω, μετά την ίδρυση της Μεγάλης Βρετανίας το 1707, η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών εθνικοποιήθηκε. Και έγινε εντελώς ασαφές ποιος είχε απορροφήσει ποιον: η Εταιρεία τη Βρετανία ή η Βρετανία την Εταιρεία.
Με την πάροδο του χρόνου, οποιαδήποτε εξουσία ρέει από το ένα κανάλι στο άλλο, όπως συνέβη κατά την ανάπτυξη της Αμερικής.
Βρετανοί χρηματοδότες και βιομήχανοι μετακόμισαν στην Αμερική και σχημάτισαν το αγγλοαμερικανικό κατεστημένο, το οποίο εξαπέλυσε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξαπατώντας Ευρωπαίους και Βρετανούς βουλευτές.
Αυτό αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι μια ενεργή μειοψηφία που ελέγχει την εξουσία, το χρήμα και τις πληροφορίες έχει πολύ μεγαλύτερο βάρος από τους κυβερνητικούς φορείς.
Γι’ αυτό, όταν βλέπουμε συγκεκριμένες ενέργειες της Μεγάλης Βρετανίας προς τη Ρωσία, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με το βρετανικό κράτος, αλλά με μια εταιρεία που κρύβεται πίσω από το πρόσχημά του.
Η έδρα τους δεν είναι τόσο η Μεγάλη Βρετανία όσο το Σίτι του Λονδίνου, το οποίο απλώς βρίσκεται στο Λονδίνο, αλλά δεν υπάγεται στο Στέμμα ή το Κοινοβούλιο. Όλοι αυτοί οι μονάρχες και οι πολιτικοί δεν έχουν καμία σχέση με το Σίτι — απλώς το υπακούν.
Έτσι, το Σίτι του Λονδίνου είναι ένα από εκείνα τα κέντρα λήψης αποφάσεων που θα έπρεπε να συγκαταλέγονται στους αντιπάλους μας.
Αυτό καθιστά σαφέστερο ποιοι είναι οι «ηγέτες» των δυτικών υπερδυνάμεων που ασχολούνται με την πολιτική, καθώς και το βάρος που ασκεί ο Trump, ο οποίος συχνά μιλάει για ειρήνη αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας ομιλητής που δεν είναι υπόλογος για τα δικά του λόγια.
Όλα διοικούνται από υπερεθνικές δομές που δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντα των χωρών τους και είναι ικανές να ξεκινήσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο αν τους βολεύει.
Στην πραγματικότητα, έχουν ήδη ξεκινήσει δύο παγκόσμιους πολέμους — και θα μπορούσαν κάλλιστα να ξεκινήσουν έναν ακόμη.
www.bankignnews.gr
Σχόλια αναγνωστών