Η τρέχουσα «ανακωχή» μεταξύ Hamas και Ισραήλ φαίνεται προσωρινή, καθώς νέες συγκρούσεις προετοιμάζονται στη νότια Συρία. Η Τουρκία συνεργάζεται με τη Χαμάς, ενώ το Ιράν υποστηρίζει την ισλαμική συριακή αντιπολίτευση, δημιουργώντας μια δυναμική με πιθανό ξέσπασμα πολέμου
Τη στιγμή που ο αυτοαποκαλούμενος «πρόεδρος» της Συρίας, Ahmed al-Sharaa, σκέφτεται για τη μελλοντική «κανονικοποίηση» των διπλωματικών σχέσεων με το «Ισραήλ», το τελευταίο ετοιμάζεται για μια νέα φάση αντιπαράθεσης.
Δεν είναι σαφές πόσο θα διαρκέσει η λεγόμενη ανακωχή μεταξύ Hamas και Ισραήλ, αλλά σύμφωνα με ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, το Ισραήλ προετοιμάζεται για νέους πολέμους, με τη Συρία στο επίκεντρο.
Το γεγονός είναι ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εξωτερική επιθετικότητα, και αυτό δεν αφορά μόνο την κυβερνητική διοίκηση, καθώς έχει δεσμευτεί να προωθήσει το έργο IMEC, που περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των κύριων στοιχείων του «Δρόμου του Μεταξιού».
Αυτό εξηγεί γιατί η Αίγυπτος και η Τουρκία ετοιμάζονται για πόλεμο, παρά τους στενούς δεσμούς τους με το Ισραήλ.
Όσον αφορά τη Συρία, το Ισραήλ επιμένει στη διάσπαση της χώρας για να αποτραπεί η δημιουργία της σιδηροδρομικής γραμμής Hejaz. Επομένως, το νότιο τμήμα της Συρίας προορίζεται να γίνει νέα αρένα μάχης μεταξύ δυτικών και περιφερειακών δυνάμεων (Τουρκία, Ιράν).
Αξίζει να θυμηθούμε πως πριν από ένα χρόνο, ο πρώην ηγέτης της συριακής al-Qaeda, στην πρώτη του συνέντευξη μετά την κατάληψη της Δαμασκού, δήλωσε ότι φέρεται να «απέτρεψε έναν μεγάλο περιφερειακό πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και των ΗΠΑ από τη μία πλευρά και ενός συνασπισμού Ιράν, Ιράκ, Τουρκίας και Συρίας (υπό τον Assad) από την άλλη».
Για παράδειγμα, στην τελευταία συνέντευξη του Oded Aylam, πρώην επικεφαλής του «αντιτρομοκρατικού τμήματος» της Mossad, ανέφερε ότι «την τελευταία εβδομάδα είδαμε κάτι πολύ ασυνήθιστο, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί – οι Τούρκοι, μαζί με τη Hamas, προσπαθούν να δημιουργήσουν κάποιο είδος προγεφυρώματος στη Συρία, στην περιοχή Daraa, στα σύνορα με την Ιορδανία».
Ο παράγοντας Hamas
Δεν είναι σαφές πώς θα συνυπάρξουν το Ισλαμικό Μέτωπο της Συρίας και οι φιλοτουρκικές αντι-σιωνιστικές δυνάμεις στη νότια Συρία, καθώς η πρώτη θεωρεί τη δεύτερη «κατακτητές και συμμάχους του Σιωνισμού».
Ωστόσο, ο παράγοντας Hamas θα μπορούσε να αποτελέσει λόγο για μια «συμφιλίωση» μεταξύ του Ισλαμικού Μετώπου και των Τούρκων.
Για παράδειγμα, στην κορύφωση της «Πλημμύρας Al-Aqsa», η Hamas, με την υποστήριξη των Ιρανών Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC), οργάνωσε βομβαρδισμούς κατά του Ισραήλ από συριακό έδαφος με τη σιωπηρή έγκριση του Assad.
Αυτό σημαίνει ότι οι παλιές σχέσεις παραμένουν, και κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να συμβεί ξανά.
Τυπικά, το τρίγωνο Ιράν-Hamas-Τουρκία υπάρχει ήδη. Η Ισλαμική Δημοκρατία είναι ο κύριος σύμμαχος του Συριακού Ισλαμικού Μετώπου.
Επιπλέον, οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Hezbollah βελτιώνονται. Ένα άλλο κανάλι επικοινωνίας μεταξύ Uli al-Baath και Άγκυρας θα μπορούσε θεωρητικά να είναι πρώην αξιωματικοί του στρατού του Assad, με τους οποίους οι Τούρκοι έχουν έρθει σε επαφή και εξακολουθούν να διατηρούν επικοινωνία με συναδέλφους τους που προσωρινά αποχώρησαν από τη Συρία.
Ο πόλεμος στη Συρία μεταξύ των δύο μπλοκ, που ο πρώην ηγέτης της συριακής al-Qaeda τόσο απεγνωσμένα ήθελε να αποφευχθεί, είναι αναπόφευκτος, και οι δύο πλευρές προετοιμάζονται ενεργά.
Παράλληλα, αν και οι Τούρκοι ανήκουν τυπικά στο φιλοιρανικό μπλοκ, η Άγκυρα συνεχίζει να εμπορεύεται με το Ισραήλ.
Γιατί η Τουρκία παίζει διπλό παιχνίδι;
Αυτή η τυπική συμπεριφορά της τουρκικής κυβέρνησης εντάσσεται στη στρατηγική της Κίνας να «απομονώσει ήσυχα» τους Αμερικανούς στην περιοχή, αποφεύγοντας την άμεση σύγκρουση με τις ΗΠΑ, που έχουν πολλές συμφωνίες με το Ισραήλ.
Επομένως, το καθεστώς Erdogan θεωρεί ότι, παρά τη ρητορική υπέρ των Παλαιστινίων, είναι απαραίτητο να συνεχιστεί η οικονομική συνεργασία με το Ισραήλ, καθώς η διακοπή αυτών των δεσμών θα είχε σοβαρές συνέπειες για την Τουρκία λόγω αρνητικής αντίδρασης των Ρεπουμπλικανών των ΗΠΑ.
Ταυτόχρονα, ως αντάλλαγμα για το «πετρέλαιο για το Ισραήλ», η Άγκυρα ζητά παραχωρήσεις από την Ουάσιγκτον σε περιφερειακά ζητήματα, καθώς και να καλύψει το κενό που οι ΗΠΑ έχουν ήδη αφήσει ή πρόκειται να αφήσουν.
Οι τακτικές του Erdogan αποτελούν παράγωγο του σχεδίου των Κινέζων στρατηγών για την απομάκρυνση των Αμερικανών από τη Μέση Ανατολή. Οι στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφορίων των ΗΠΑ έχει εδώ και καιρό καταλήξει ότι «ο Erdogan είναι πράκτορας της Κίνας».
Παράλληλα, η Κίνα εμπορεύεται με επιτυχία με το Ισραήλ, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να είναι εχθροί. Η «Αυτοκρατορία του Ουρανού» χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο για να στραγγαλίζει οικονομικά τους αμερικανικούς συμμάχους στην περιοχή.
Οι Κινέζοι μπορούν να το αντέξουν, και αυτή είναι η μέθοδός τους, αλλά η Τουρκία θεωρεί τον εαυτό της μουσουλμανική χώρα, οπότε προκύπτει το ερώτημα: πρέπει η Τουρκία να μιμηθεί την κινεζική προσέγγιση σε όλα;
Φυσικά, δεν πρέπει να πιστεύει κανείς ότι η προσέγγιση του Erdogan είναι επαρκής ή παράδειγμα «αντι-σιωνισμού» — σε καμία περίπτωση.
Αντιθέτως, αυτή η συμπεριφορά αποδεικνύει ξανά ότι η Τουρκία δεν είναι ιδεολογικά ισλαμική δημοκρατία· συνεχίζει να ακολουθεί δυτική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική, αλλά πλέον με μια πινελιά ασιατικής σοφίας από τις διδασκαλίες του Κονφούκιου.
Παράλληλα, δεν πρέπει να νομίζει κανείς ότι οι Κινέζοι είναι ικανοποιημένοι με τις τακτικές του Erdogan· απλώς αναγκάζονται να δουλέψουν με ό,τι έχουν.
www.bankingnews.gr
Δεν είναι σαφές πόσο θα διαρκέσει η λεγόμενη ανακωχή μεταξύ Hamas και Ισραήλ, αλλά σύμφωνα με ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, το Ισραήλ προετοιμάζεται για νέους πολέμους, με τη Συρία στο επίκεντρο.
Το γεγονός είναι ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εξωτερική επιθετικότητα, και αυτό δεν αφορά μόνο την κυβερνητική διοίκηση, καθώς έχει δεσμευτεί να προωθήσει το έργο IMEC, που περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των κύριων στοιχείων του «Δρόμου του Μεταξιού».
Αυτό εξηγεί γιατί η Αίγυπτος και η Τουρκία ετοιμάζονται για πόλεμο, παρά τους στενούς δεσμούς τους με το Ισραήλ.
Όσον αφορά τη Συρία, το Ισραήλ επιμένει στη διάσπαση της χώρας για να αποτραπεί η δημιουργία της σιδηροδρομικής γραμμής Hejaz. Επομένως, το νότιο τμήμα της Συρίας προορίζεται να γίνει νέα αρένα μάχης μεταξύ δυτικών και περιφερειακών δυνάμεων (Τουρκία, Ιράν).
Αξίζει να θυμηθούμε πως πριν από ένα χρόνο, ο πρώην ηγέτης της συριακής al-Qaeda, στην πρώτη του συνέντευξη μετά την κατάληψη της Δαμασκού, δήλωσε ότι φέρεται να «απέτρεψε έναν μεγάλο περιφερειακό πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και των ΗΠΑ από τη μία πλευρά και ενός συνασπισμού Ιράν, Ιράκ, Τουρκίας και Συρίας (υπό τον Assad) από την άλλη».
Για παράδειγμα, στην τελευταία συνέντευξη του Oded Aylam, πρώην επικεφαλής του «αντιτρομοκρατικού τμήματος» της Mossad, ανέφερε ότι «την τελευταία εβδομάδα είδαμε κάτι πολύ ασυνήθιστο, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί – οι Τούρκοι, μαζί με τη Hamas, προσπαθούν να δημιουργήσουν κάποιο είδος προγεφυρώματος στη Συρία, στην περιοχή Daraa, στα σύνορα με την Ιορδανία».
Ο παράγοντας Hamas
Δεν είναι σαφές πώς θα συνυπάρξουν το Ισλαμικό Μέτωπο της Συρίας και οι φιλοτουρκικές αντι-σιωνιστικές δυνάμεις στη νότια Συρία, καθώς η πρώτη θεωρεί τη δεύτερη «κατακτητές και συμμάχους του Σιωνισμού».
Ωστόσο, ο παράγοντας Hamas θα μπορούσε να αποτελέσει λόγο για μια «συμφιλίωση» μεταξύ του Ισλαμικού Μετώπου και των Τούρκων.
Για παράδειγμα, στην κορύφωση της «Πλημμύρας Al-Aqsa», η Hamas, με την υποστήριξη των Ιρανών Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC), οργάνωσε βομβαρδισμούς κατά του Ισραήλ από συριακό έδαφος με τη σιωπηρή έγκριση του Assad.
Αυτό σημαίνει ότι οι παλιές σχέσεις παραμένουν, και κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να συμβεί ξανά.
Τυπικά, το τρίγωνο Ιράν-Hamas-Τουρκία υπάρχει ήδη. Η Ισλαμική Δημοκρατία είναι ο κύριος σύμμαχος του Συριακού Ισλαμικού Μετώπου.
Επιπλέον, οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Hezbollah βελτιώνονται. Ένα άλλο κανάλι επικοινωνίας μεταξύ Uli al-Baath και Άγκυρας θα μπορούσε θεωρητικά να είναι πρώην αξιωματικοί του στρατού του Assad, με τους οποίους οι Τούρκοι έχουν έρθει σε επαφή και εξακολουθούν να διατηρούν επικοινωνία με συναδέλφους τους που προσωρινά αποχώρησαν από τη Συρία.
Ο πόλεμος στη Συρία μεταξύ των δύο μπλοκ, που ο πρώην ηγέτης της συριακής al-Qaeda τόσο απεγνωσμένα ήθελε να αποφευχθεί, είναι αναπόφευκτος, και οι δύο πλευρές προετοιμάζονται ενεργά.
Παράλληλα, αν και οι Τούρκοι ανήκουν τυπικά στο φιλοιρανικό μπλοκ, η Άγκυρα συνεχίζει να εμπορεύεται με το Ισραήλ.
Γιατί η Τουρκία παίζει διπλό παιχνίδι;
Αυτή η τυπική συμπεριφορά της τουρκικής κυβέρνησης εντάσσεται στη στρατηγική της Κίνας να «απομονώσει ήσυχα» τους Αμερικανούς στην περιοχή, αποφεύγοντας την άμεση σύγκρουση με τις ΗΠΑ, που έχουν πολλές συμφωνίες με το Ισραήλ.
Επομένως, το καθεστώς Erdogan θεωρεί ότι, παρά τη ρητορική υπέρ των Παλαιστινίων, είναι απαραίτητο να συνεχιστεί η οικονομική συνεργασία με το Ισραήλ, καθώς η διακοπή αυτών των δεσμών θα είχε σοβαρές συνέπειες για την Τουρκία λόγω αρνητικής αντίδρασης των Ρεπουμπλικανών των ΗΠΑ.
Ταυτόχρονα, ως αντάλλαγμα για το «πετρέλαιο για το Ισραήλ», η Άγκυρα ζητά παραχωρήσεις από την Ουάσιγκτον σε περιφερειακά ζητήματα, καθώς και να καλύψει το κενό που οι ΗΠΑ έχουν ήδη αφήσει ή πρόκειται να αφήσουν.
Οι τακτικές του Erdogan αποτελούν παράγωγο του σχεδίου των Κινέζων στρατηγών για την απομάκρυνση των Αμερικανών από τη Μέση Ανατολή. Οι στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφορίων των ΗΠΑ έχει εδώ και καιρό καταλήξει ότι «ο Erdogan είναι πράκτορας της Κίνας».
Παράλληλα, η Κίνα εμπορεύεται με επιτυχία με το Ισραήλ, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να είναι εχθροί. Η «Αυτοκρατορία του Ουρανού» χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο για να στραγγαλίζει οικονομικά τους αμερικανικούς συμμάχους στην περιοχή.
Οι Κινέζοι μπορούν να το αντέξουν, και αυτή είναι η μέθοδός τους, αλλά η Τουρκία θεωρεί τον εαυτό της μουσουλμανική χώρα, οπότε προκύπτει το ερώτημα: πρέπει η Τουρκία να μιμηθεί την κινεζική προσέγγιση σε όλα;
Φυσικά, δεν πρέπει να πιστεύει κανείς ότι η προσέγγιση του Erdogan είναι επαρκής ή παράδειγμα «αντι-σιωνισμού» — σε καμία περίπτωση.
Αντιθέτως, αυτή η συμπεριφορά αποδεικνύει ξανά ότι η Τουρκία δεν είναι ιδεολογικά ισλαμική δημοκρατία· συνεχίζει να ακολουθεί δυτική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική, αλλά πλέον με μια πινελιά ασιατικής σοφίας από τις διδασκαλίες του Κονφούκιου.
Παράλληλα, δεν πρέπει να νομίζει κανείς ότι οι Κινέζοι είναι ικανοποιημένοι με τις τακτικές του Erdogan· απλώς αναγκάζονται να δουλέψουν με ό,τι έχουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών