Η Αλάσκα απέτυχε να γίνει Yalta - Ο διάλογος για τη διευθέτηση της ουκρανικής κρίσης έχει πλέον σταματήσει - Ο πόλεμος θα συνεχιστεί ολόκληρο το 2026 με ορατό το ενδεχόμενο σοβαρής κλιμάκωσης
Η συνάντηση κορυφής μεταξύ των προέδρων Vladimir Putin και Donald Trump στο Anchorage της Αλάσκας, στις 15 Αυγούστου 2025, είχε αρχικά δημιουργήσει ελπίδες ότι μια ουσιαστική πολιτική διευθέτηση στον πόλεμο της Ουκρανίας θα μπορούσε να τεθεί επί τάπητος.
Όμως, όπως παραδέχτηκε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Sergey Ryabkov, το αρχικό αυτό ειρηνευτικό momentum «έχει σε μεγάλο βαθμό εξαντληθεί».
«Δυστυχώς, πρέπει να παραδεχθούμε ότι η ισχυρή ορμή του Anchorage υπέρ μιας συμφωνίας έχει σε μεγάλο βαθμό χαθεί», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ryabkov.
Από την προσδοκία, στην απραξία
Η συνάντηση Trump - Putin χαρακτηρίστηκε αρχικά από άμεση και ειλικρινή συζήτηση.
Όμως, καμία ουσιαστική πρόοδος δεν ακολούθησε.
Οι δύο πλευρές παρέμειναν σε διαφωνία ως προς τα θεμελιώδη ζητήματα που θα καθόριζαν την ειρήνη: την ουδετερότητα της Ουκρανίας, την εδαφική της ακεραιότητα, το μέλλον των ρωσόφωνων περιοχών και τη θέση της στο ΝΑΤΟ.
Η ρωσική πλευρά επιρρίπτει ευθύνες στις ευρωπαϊκές χώρες και σε υποστηρικτές της στρατηγικής «πόλεμος μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό» , υπονοώντας ότι δυτικές δυνάμεις παρεμπόδισαν ενεργά την επίτευξη συμβιβασμού.
Πρόκειται για ένα ρητορικό σχήμα που στοχεύει στο να ενισχύσει την εικόνα της Ρωσίας ως «πρόθυμου διαπραγματευτή» και της Δύσης ως «σαμποτέρ της ειρήνης».
«Καταθλιπτικός» ο διάλογος ΗΠΑ – Ρωσίας
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov ο διάλογος ΗΠΑ–Ρωσίας βρίσκεται σε «καταθλιπτική» κατάσταση, αν και δεν έχει πλήρως διακοπεί.
Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Trump συνεχίζει να προωθεί μια λύση μέσω πολιτικής διαπραγμάτευσης διατηρεί, κατά τη ρωσική αφήγηση, ένα μικρό παράθυρο επικοινωνίας ανοιχτό.
Ωστόσο, χωρίς την υποστήριξη της υπόλοιπης δυτικής συμμαχίας και με την Ευρώπη να παραμένει στρατηγικά ευθυγραμμισμένη υπέρ της Ουκρανίας, ο Trump δεν φαίνεται να έχει τα εργαλεία για μια ουσιαστική μεταστροφή της κατάστασης στο πεδίο.
Η διακοπή του διαλόγου Μόσχας και Κιέβου - Ένα παγωμένο μέτωπο
Παρά τις ρωσικές δηλώσεις διαθεσιμότητας για συνέχιση των συνομιλιών, η Ουκρανία έχει αναστείλει ουσιαστικά κάθε επαφή, με τον Volodymyr Zelensky να αρνείται επανειλημμένα προσκλήσεις του Putin για συνάντηση στη Μόσχα.
Σύμφωνα με το Κρεμλίνο, καμία προετοιμασία για συνάντηση κορυφής δεν είναι σε εξέλιξη ενώ ο μόνος δίαυλος που παραμένει ανοιχτός είναι οι τεχνικές (expert-level) συνομιλίες, οι οποίες δεν έχουν καταλήξει σε απτό αποτέλεσμα.
Ο Peskov τόνισε πως οι συνομιλίες κορυφής δεν είναι από μόνες τους λύση, αλλά πρέπει να προετοιμάζονται κατάλληλα και να βασίζονται σε πραγματικές συγκλίσεις.
Η χρονική ακολουθία των διαπραγματεύσεων και το τέλμα
1. 16 Μαΐου 2025: Πρώτος γύρος διαπραγματεύσεων Ρωσίας–Ουκρανίας.
2. Αρχές Ιουνίου: Δεύτερος γύρος.
3. 23 Ιουλίου: Τρίτος γύρος — και τελευταίος μέχρι σήμερα.
Έκτοτε, δεν έχει υπάρξει καμία επισημοποιημένη επαφή ή πρόοδος.
Το τέλος του καθεστώτος Zelensky
Ο στρατιωτικός αναλυτής και συνιδρυτής του project Watfor, Sergey Poletaev, πιστεύει ότι μια ενδεχόμενη συνάντηση Putin - Zelensky θα μπορούσε να σημάνει το πολιτικό τέλος του σημερινού καθεστώτος στο Κίεβο.
Ο Poletaev υποστηρίζει ότι οι όροι που θέτει η Μόσχα — όπως η αποκήρυξη της ένταξης στο ΝΑΤΟ, ο τερματισμός της πίεσης σε ρωσόφωνους πληθυσμούς και η προστασία της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (που ευθυγραμμίζεται με τη Μόσχα), αγγίζουν θεμελιώδη ζητήματα εθνικής ταυτότητας και κυριαρχίας της Ουκρανίας και είναι πρακτικά μη αποδεκτοί από την παρούσα πολιτική ηγεσία.
Η ειρήνη ως πολιτικό παιχνίδι ισχύος
Η ρητορική περί χαμένης ειρηνευτικής ορμής» είναι σαφώς στοχευμένη:
• Αφενός επιρρίπτει το βάρος του αδιεξόδου στη Δύση, ειδικά στην Ευρώπη και σε ορισμένα γεράκια του ΝΑΤΟ.
• Αφετέρου, αποδεικνύει πως η Ρωσία είναι μετριοπαθής δύναμη με στρατηγική ψυχραιμία που θέλει τη συμφωνία, αλλά της την αρνούνται. Το Αnchorage απέτυχε να γίνει Yalta.
Και η ειρήνη παραμένει δέσμια όχι μόνο των γεωπολιτικών αντιθέσεων, αλλά και του τρόπου που κάθε πλευρά αντιλαμβάνεται τη «δικαιοσύνη» της θέσης της.
Όσο αυτή η ασυμφωνία παραμένει θεμελιώδης, η διαπραγμάτευση θα κινείται στο περιθώριο – και η ρητορική θα αντικαθιστά την ουσία.
Μονόδρομος πλέον για τη Ρωσία η συνθηκολόγηση της Ουκρανίας
Η Μόσχα καταθέτει συγκεκριμένα αιτήματα για μόνιμη και βιώσιμη ειρήνη, τα οποία η Δύση όχι μόνο απορρίπτει αλλά σκόπιμα συνεχίζει την στρατηγική περικύκλωση της Ρωσίας.
Η Ρωσία ζητά απόρριψη κάθε προοπτικής ένταξης στο ΝΑΤΟ — επίσημη νομική δέσμευση ουδετερότητας και αποκλεισμού των βάσεων ξένων δυνάμεων στο έδαφος.
Ζητά αναγνώριση ρωσικών ή φιλορωσικών διοικητικών - πολιτισμικών δικαιωμάτων σε συγκεκριμένες περιοχές (π.χ. ειδικό καθεστώς για ρωσόφωνες περιοχές).
Απαιτεί και δικαίως νομική ή θεσμική προστασία της Ορθόδοξης Εκκλησίας που συνδέεται με τη Ρωσία.
Ζητά παραχωρήσεις σε ζητήματα ασφαλείας: αποστρατιωτικοποίηση ορισμένων ζωνών, περιορισμοί σε οπλικά συστήματα μακρού βεληνεκούς.
Απαιτεί εγγυήσεις μη-εχθρικής στάσης και μη-στρατιωτικών συνεργασιών με τρίτες χώρες.
Πώς θα κινηθεί η ρωσική διπλωματία
Για να στηρίξει θεσμικά μία τέτοια απαίτηση, η ρωσική διπλωματία παραπέμπει σε έννοιες όπως «αυτοδιάθεση» και «προστασία μειονοτήτων» (παρά τις διεθνείς αμφισβητήσεις της εφαρμογής τους σε τέτοια περίπτωση).
Επικαλείται περιστατικά ή «τεκμήρια» που αποδεικνύουν κατά τη ρωσική εκδοχή καταστάσεις διακρίσεων και βίας κατά ρωσόφωνων, επιχειρώντας να δημιουργήσει νομικό και ηθικό έρεισμα.
Σε αυτό το σημείο έχει πλούσιο οπλοστάσιο, όπως τα αμέτρητα περιστατικά βίας, ειδικά μετά το πραξικόπημα του 2014.
Η ρωσική διπλωματία χρησιμοποιεί ρητορική περί «εγγυήσεων ασφάλειας» που, κατά την άποψη της, είναι αναγκαίες για την αποτροπή μελλοντικών απειλών από τρίτους (ΝΑΤΟ).
Αναζητεί υποστήριξη σε κράτη που τείνουν να αμφισβητούν τη δυτική ολότητα ή έχουν οικονομικά/γεωπολιτικά συμφέροντα στη στήριξη της Μόσχας.
Έτσι θα αντιμετωπίσει η Ρωσία την επιθετική επιχειρηματολογία της Δύσης
Για να αντιμετωπίσει αντιδράσεις, η ρωσική επιχειρηματολογία θα μπορούσε να υπογραμμίσει την υποτίμηση των ρωσικών «συμφερόντων ασφάλειας» από τη Δύση επί δεκαετίες όπως και την αποστολή όπλων στην Ουκρανία ως αιτία κλιμάκωσης, καθιστώντας την ρωσική απαίτηση «πρόληψης περαιτέρω απειλών».
Επίσης θα τονίσει την αδυναμία της διεθνούς κοινότητας να επιβάλει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση χωρίς παραδοχές ασφάλειας για όλα τα μέρη.
Η ρωσική επιχειρηματολογία για ένα αίτημα συνθηκολόγησης θα βασίζεται σε ιστορικά, ασφαλιστικά και ηθικοπολιτικά επιχειρήματα, συνδυασμένα με διπλωματική τακτική πίεσης και επικοινωνιακή κινητοποίηση.
www.bankingnews.gr
Όμως, όπως παραδέχτηκε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Sergey Ryabkov, το αρχικό αυτό ειρηνευτικό momentum «έχει σε μεγάλο βαθμό εξαντληθεί».
«Δυστυχώς, πρέπει να παραδεχθούμε ότι η ισχυρή ορμή του Anchorage υπέρ μιας συμφωνίας έχει σε μεγάλο βαθμό χαθεί», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ryabkov.
Από την προσδοκία, στην απραξία
Η συνάντηση Trump - Putin χαρακτηρίστηκε αρχικά από άμεση και ειλικρινή συζήτηση.
Όμως, καμία ουσιαστική πρόοδος δεν ακολούθησε.
Οι δύο πλευρές παρέμειναν σε διαφωνία ως προς τα θεμελιώδη ζητήματα που θα καθόριζαν την ειρήνη: την ουδετερότητα της Ουκρανίας, την εδαφική της ακεραιότητα, το μέλλον των ρωσόφωνων περιοχών και τη θέση της στο ΝΑΤΟ.
Η ρωσική πλευρά επιρρίπτει ευθύνες στις ευρωπαϊκές χώρες και σε υποστηρικτές της στρατηγικής «πόλεμος μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό» , υπονοώντας ότι δυτικές δυνάμεις παρεμπόδισαν ενεργά την επίτευξη συμβιβασμού.
Πρόκειται για ένα ρητορικό σχήμα που στοχεύει στο να ενισχύσει την εικόνα της Ρωσίας ως «πρόθυμου διαπραγματευτή» και της Δύσης ως «σαμποτέρ της ειρήνης».
«Καταθλιπτικός» ο διάλογος ΗΠΑ – Ρωσίας
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov ο διάλογος ΗΠΑ–Ρωσίας βρίσκεται σε «καταθλιπτική» κατάσταση, αν και δεν έχει πλήρως διακοπεί.
Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Trump συνεχίζει να προωθεί μια λύση μέσω πολιτικής διαπραγμάτευσης διατηρεί, κατά τη ρωσική αφήγηση, ένα μικρό παράθυρο επικοινωνίας ανοιχτό.
Ωστόσο, χωρίς την υποστήριξη της υπόλοιπης δυτικής συμμαχίας και με την Ευρώπη να παραμένει στρατηγικά ευθυγραμμισμένη υπέρ της Ουκρανίας, ο Trump δεν φαίνεται να έχει τα εργαλεία για μια ουσιαστική μεταστροφή της κατάστασης στο πεδίο.
Η διακοπή του διαλόγου Μόσχας και Κιέβου - Ένα παγωμένο μέτωπο
Παρά τις ρωσικές δηλώσεις διαθεσιμότητας για συνέχιση των συνομιλιών, η Ουκρανία έχει αναστείλει ουσιαστικά κάθε επαφή, με τον Volodymyr Zelensky να αρνείται επανειλημμένα προσκλήσεις του Putin για συνάντηση στη Μόσχα.
Σύμφωνα με το Κρεμλίνο, καμία προετοιμασία για συνάντηση κορυφής δεν είναι σε εξέλιξη ενώ ο μόνος δίαυλος που παραμένει ανοιχτός είναι οι τεχνικές (expert-level) συνομιλίες, οι οποίες δεν έχουν καταλήξει σε απτό αποτέλεσμα.
Ο Peskov τόνισε πως οι συνομιλίες κορυφής δεν είναι από μόνες τους λύση, αλλά πρέπει να προετοιμάζονται κατάλληλα και να βασίζονται σε πραγματικές συγκλίσεις.
Η χρονική ακολουθία των διαπραγματεύσεων και το τέλμα
1. 16 Μαΐου 2025: Πρώτος γύρος διαπραγματεύσεων Ρωσίας–Ουκρανίας.
2. Αρχές Ιουνίου: Δεύτερος γύρος.
3. 23 Ιουλίου: Τρίτος γύρος — και τελευταίος μέχρι σήμερα.
Έκτοτε, δεν έχει υπάρξει καμία επισημοποιημένη επαφή ή πρόοδος.
Το τέλος του καθεστώτος Zelensky
Ο στρατιωτικός αναλυτής και συνιδρυτής του project Watfor, Sergey Poletaev, πιστεύει ότι μια ενδεχόμενη συνάντηση Putin - Zelensky θα μπορούσε να σημάνει το πολιτικό τέλος του σημερινού καθεστώτος στο Κίεβο.
Ο Poletaev υποστηρίζει ότι οι όροι που θέτει η Μόσχα — όπως η αποκήρυξη της ένταξης στο ΝΑΤΟ, ο τερματισμός της πίεσης σε ρωσόφωνους πληθυσμούς και η προστασία της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (που ευθυγραμμίζεται με τη Μόσχα), αγγίζουν θεμελιώδη ζητήματα εθνικής ταυτότητας και κυριαρχίας της Ουκρανίας και είναι πρακτικά μη αποδεκτοί από την παρούσα πολιτική ηγεσία.
Η ειρήνη ως πολιτικό παιχνίδι ισχύος
Η ρητορική περί χαμένης ειρηνευτικής ορμής» είναι σαφώς στοχευμένη:
• Αφενός επιρρίπτει το βάρος του αδιεξόδου στη Δύση, ειδικά στην Ευρώπη και σε ορισμένα γεράκια του ΝΑΤΟ.
• Αφετέρου, αποδεικνύει πως η Ρωσία είναι μετριοπαθής δύναμη με στρατηγική ψυχραιμία που θέλει τη συμφωνία, αλλά της την αρνούνται. Το Αnchorage απέτυχε να γίνει Yalta.
Και η ειρήνη παραμένει δέσμια όχι μόνο των γεωπολιτικών αντιθέσεων, αλλά και του τρόπου που κάθε πλευρά αντιλαμβάνεται τη «δικαιοσύνη» της θέσης της.
Όσο αυτή η ασυμφωνία παραμένει θεμελιώδης, η διαπραγμάτευση θα κινείται στο περιθώριο – και η ρητορική θα αντικαθιστά την ουσία.
Μονόδρομος πλέον για τη Ρωσία η συνθηκολόγηση της Ουκρανίας
Η Μόσχα καταθέτει συγκεκριμένα αιτήματα για μόνιμη και βιώσιμη ειρήνη, τα οποία η Δύση όχι μόνο απορρίπτει αλλά σκόπιμα συνεχίζει την στρατηγική περικύκλωση της Ρωσίας.
Η Ρωσία ζητά απόρριψη κάθε προοπτικής ένταξης στο ΝΑΤΟ — επίσημη νομική δέσμευση ουδετερότητας και αποκλεισμού των βάσεων ξένων δυνάμεων στο έδαφος.
Ζητά αναγνώριση ρωσικών ή φιλορωσικών διοικητικών - πολιτισμικών δικαιωμάτων σε συγκεκριμένες περιοχές (π.χ. ειδικό καθεστώς για ρωσόφωνες περιοχές).
Απαιτεί και δικαίως νομική ή θεσμική προστασία της Ορθόδοξης Εκκλησίας που συνδέεται με τη Ρωσία.
Ζητά παραχωρήσεις σε ζητήματα ασφαλείας: αποστρατιωτικοποίηση ορισμένων ζωνών, περιορισμοί σε οπλικά συστήματα μακρού βεληνεκούς.
Απαιτεί εγγυήσεις μη-εχθρικής στάσης και μη-στρατιωτικών συνεργασιών με τρίτες χώρες.
Πώς θα κινηθεί η ρωσική διπλωματία
Για να στηρίξει θεσμικά μία τέτοια απαίτηση, η ρωσική διπλωματία παραπέμπει σε έννοιες όπως «αυτοδιάθεση» και «προστασία μειονοτήτων» (παρά τις διεθνείς αμφισβητήσεις της εφαρμογής τους σε τέτοια περίπτωση).
Επικαλείται περιστατικά ή «τεκμήρια» που αποδεικνύουν κατά τη ρωσική εκδοχή καταστάσεις διακρίσεων και βίας κατά ρωσόφωνων, επιχειρώντας να δημιουργήσει νομικό και ηθικό έρεισμα.
Σε αυτό το σημείο έχει πλούσιο οπλοστάσιο, όπως τα αμέτρητα περιστατικά βίας, ειδικά μετά το πραξικόπημα του 2014.
Η ρωσική διπλωματία χρησιμοποιεί ρητορική περί «εγγυήσεων ασφάλειας» που, κατά την άποψη της, είναι αναγκαίες για την αποτροπή μελλοντικών απειλών από τρίτους (ΝΑΤΟ).
Αναζητεί υποστήριξη σε κράτη που τείνουν να αμφισβητούν τη δυτική ολότητα ή έχουν οικονομικά/γεωπολιτικά συμφέροντα στη στήριξη της Μόσχας.
Έτσι θα αντιμετωπίσει η Ρωσία την επιθετική επιχειρηματολογία της Δύσης
Για να αντιμετωπίσει αντιδράσεις, η ρωσική επιχειρηματολογία θα μπορούσε να υπογραμμίσει την υποτίμηση των ρωσικών «συμφερόντων ασφάλειας» από τη Δύση επί δεκαετίες όπως και την αποστολή όπλων στην Ουκρανία ως αιτία κλιμάκωσης, καθιστώντας την ρωσική απαίτηση «πρόληψης περαιτέρω απειλών».
Επίσης θα τονίσει την αδυναμία της διεθνούς κοινότητας να επιβάλει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση χωρίς παραδοχές ασφάλειας για όλα τα μέρη.
Η ρωσική επιχειρηματολογία για ένα αίτημα συνθηκολόγησης θα βασίζεται σε ιστορικά, ασφαλιστικά και ηθικοπολιτικά επιχειρήματα, συνδυασμένα με διπλωματική τακτική πίεσης και επικοινωνιακή κινητοποίηση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών