Η Ευρώπη σχεδιάζει να μετατρέψει τα σύνορα της από την Φινλανδία μέχρι την Πολωνία σε ... αδιάβατα έλη
Την ώρα που η Ευρώπη ανησυχεί για την ασφάλεια των ανατολικών της συνόρων λόγω του … φόβου μιας επίθεσης από τη Ρωσία και σχεδιάζει να στήσει έλη και βάλτους στα σύνορα της για να αποτρέψει τα ρωσικά τανκς, μια άλλη αθόρυβη εισβολή εκτυλίσσεται στα ευρωπαϊκά σύνορα, μόνο που αυτή είναι υπαρκτή και το κυριότερο… εκτός κάθε ελέγχου.
Μετανάστες από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή διασχίζουν τα «τρύπια» σύνορα της Ευρώπης απειλώντας με κοινωνική ένταση, πολιτικό χάος και ανθρωπιστική κρίση που απειλούν να τινάξουν στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Μέσα σε αυτό το αντιφατικό σκηνικό, όπου «βάλτοι» προορίζονται για τους εχθρούς και «ανοιχτές πόρτες» για τους απελπισμένους, η Ευρώπη παρακολουθεί αμήχανα τις εξελίξεις… όπως άλλωστε και κάθε άλλη μεγάλη κρίση...
Δεν είναι φάρσα
Το - φαινομενικά αστείο - σχέδιο των Ευρωπαίων να μετατρέψουν τα σύνορα με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία σε βάλτο, ώστε να μην περνούν τα ρωσικά τανκς, παίρνει πλέον πραγματικές διαστάσεις.
Πριν ενάμιση μήνα, πολλοί θεώρησαν ότι πρόκειται για φάρσα.
Τώρα, όμως, ολόκληρη η συνοριακή λωρίδα του Ενωσιακού Κράτους Ρωσίας - Λευκορωσίας, από την Πολωνία μέχρι την Φινλανδία, εξετάζεται σοβαρά να μετατραπεί σε αδιάβατο έλος.
Τα υποτιθέμενα πρότυπα τους: η Βενετία, που κάποτε προστάτευε τον αρχαίο πολιτισμό της μέσω των καναλιών της, και τα Νεκρά Έλη από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, που κρατούσαν μακριά τους ανεπιθύμητους στον δρόμο προς το Mordor…
Σύνορα - βάλτοι…
Η Βαρσοβία και το Ελσίνκι ελπίζουν ότι οι βαλτότοποι θα δημιουργήσουν επιπλέον εμπόδια για στρατιωτικό εξοπλισμό και θα ενισχύσουν την αμυντική ικανότητα της Πολωνίας και της Φινλανδίας.
Η Λετονία μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ανακήρυξε την ανασύσταση των βάλτων ως εθνική προτεραιότητα: το Υπουργείο Άμυνας ενέταξε το σχέδιο στον κρατικό στρατιωτικό σχεδιασμό.
Η Λιθουανία δήλωσε ότι χρειάζεται 100 εκατομμύρια ευρώ για να «βαλτώσει» τα σύνορά της με τη Λευκορωσία και τη Ρωσία.
Το «περιτύλιγμα»
Σε αυτό το σημείο, η ροή της φαιδρότητας περνά στο πρακτικό πεδίο.
Είναι προφανές πως το αφήγημα με τα έλη δεν στοχεύει στην πραγματική ενίσχυση της άμυνας.
Ακόμα και οι ίδιοι πολιτικοί καταλαβαίνουν πως δεν έχει νόημα να μετατρέπεις δάση και χωράφια σε έλη, καθώς τα τανκς κινούνται κατά κύριο λόγο σε δρόμους.
Αντιθέτως, αυτό που έχει νόημα, είναι να εξασφαλίσουν νέα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρουσιάζοντας το αίτημα τυλιγμένο στο κατάλληλο περιτύλιγμα: προστασία από τη «ρωσική απειλή».
Γι’ αυτό η Πολωνία, η Φινλανδία και οι Βαλτικές χώρες έχουν ήδη αιτηθεί συγχρηματοδότηση από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ, τα οποία είχαν ιδρυθεί για την ενίσχυση των αναπτυξιακά υστερούντων κρατών της Ανατολικής Ευρώπης.
Θα ρωτήσει κανείς: τι αναπτυξιακή προοπτική έχει η μετατροπή εύφορων εδαφών σε έλη;
Αλλά η λογική της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών είναι ακατανόητη για τον απλό πολίτη.
Άλλωστε, ακόμη και το κλείσιμο του πυρηνικού σταθμού Ignalina στη Λιθουανία, που είχε κατασκευαστεί από τη Σοβιετική Ένωση, χρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ και θεωρήθηκε «αναπτυξιακό έργο» στο πλαίσιο της «πράσινης μετάβασης».
Αν η εξάλειψη της πυρηνικής ενέργειας στην Ευρώπη θεωρείται πρόοδος, τότε και οι βάλτοι είναι το μέλλον της ανθρωπότητας.
«Πίσω στα έλη»
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αποξήρανση των εδαφών στις Βαλτικές χώρες πραγματοποιήθηκε επί Σοβιετικής Ένωσης, με θετικό αποτέλεσμα υπέρ τους.
Για παράδειγμα, στην Λετονία αποστραγγίστηκε το 80% των γεωργικών εδαφών, ενώ στην Pskov της Ρωσίας μόλις το 3%.
Η χρηματοδότηση ερχόταν από τη Μόσχα.
Σύμφωνα με την επίσημη αφήγηση των κρατών της Βαλτικής, τα αποστραγγισμένα εδάφη είναι «κατάλοιπα της σοβιετικής κατοχής».
Άρα έχουν κάθε δικαίωμα να τα καταστρέψουν και να τα επαναφέρουν στη «φυσική» τους μορφή – δηλαδή ως έλη.
Όπως ακριβώς κατεδάφισαν εργοστάσια, ερευνητικά ινστιτούτα και πυρηνικούς σταθμούς, τώρα μπορούν να απαλλαγούν και από τους δρόμους, αφού κι αυτούς τούς έχτισε η Σοβιετική Ένωση. Και πάνω σ’ αυτούς μπορεί να περάσει ρωσικό τανκ…
Για τη Ρωσία: όχι ζήτημα γειτόνων, αλλά ζήτημα Ευρώπης
Για τη Ρωσία, οι εξελίξεις στα δυτικά σύνορα δεν αποτελούν απλώς λόγο ανησυχίας για τις σχέσεις με τους γείτονες.
Το ουσιαστικό ερώτημα αφορά την ίδια την Ευρώπη.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι η Πολωνία ή η Λετονία κάνουν παράλογες αιτήσεις στην ΕΕ.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι κατορθώνουν να τις ντύσουν με το κατάλληλο λεξιλόγιο, ώστε η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία να τις εγκρίνει και να τις συγχρηματοδοτήσει.
Πολυεργαλείο η ρωσική απειλή
Αυτό που σε όλο τον κόσμο θα ονομαζόταν παρακμή και παραλογισμός, στην σύγχρονη Ευρώπη αποκαλείται πρόοδος και ανάπτυξη.
Η Ευρώπη κλείνει την πυρηνική ενέργεια, όχι μόνο στη Λιθουανία, αλλά και στη Γερμανία.
Βιομηχανικοί κολοσσοί σταματούν τη λειτουργία τους, όπως συνέβη στην ανατολική Ευρώπη πριν από 35 χρόνια.
Η «ρωσική απειλή» λειτουργεί σαν πολυεργαλείο, που επιτρέπει απεριόριστη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και απόσπαση της προσοχής από εσωτερικά αδιέξοδα – όχι μόνο στις Βαλτικές χώρες, αλλά και στη Σκανδιναβία και στη Γαλλία.
Η Ρωσία καλείται να συνηθίσει την ιδέα ότι δυτικά των συνόρων της αντικρίζει έναν ολοένα και πιο γερασμένο, παρακμάζοντα και παράλληλα πολεμοχαρή κόσμο.
Και πως ένα προστατευτικό φράγμα, μια «γραμμή ανάσχεσης» – ακόμα και φτιαγμένη από βάλτους – μπορεί τελικά να αποδειχθεί χρήσιμη.
Τρύπια τα σύνορα
Και μπορεί οι Ευρωπαίοι με τους βάλτους να επιχειρούν να ανακόψουν τους Ρώσους, την ίδια όμως στιγμή τα ευρωπαϊκά σύνορα είναι… τρύπια για τους μετανάστες.
Πράγματι, η Ευρώπη βρίσκεται στο χείλος της έκρηξης: καθώς το μεταναστευτικό ξαναχτυπά προκαλώντας έντονη ανησυχία για μια επανάληψη του εφιάλτη του 2015.
Καθώς η ηπειρωτική Ευρώπη θερίζει τις συνέπειες χρόνιων παλινωδιών και γεωπολιτικών αυταπατών, η κρίση δεν είναι απλώς ανθρωπιστική — είναι υπαρξιακή.
Και αυτή τη φορά δεν φταίνε οι Ουκρανοί πρόσφυγες.
Οι σημερινοί «επισκέπτες» είναι γνώριμοι στον Παλαιό Κόσμο: μετανάστες από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, που, όπως και κατά τη διάρκεια της «Αραβικής Άνοιξης», είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν τα πάντα για μια καλύτερη ζωή.
Το αποτέλεσμα: όλο και περισσότερα θύματα, μέτρα χωρίς αποτέλεσμα, αυξανόμενη ανησυχία στον ευρωπαϊκό πληθυσμό.
Νέα θύματα
Πριν λίγες ημέρες, σε παραλία του γαλλικού λιμανιού Boulogne-sur-Mer (διαμέρισμα Pas-de-Calais), βρέθηκε η σορός ενός νεαρού άνδρα.
Σύμφωνα με την αστυνομία, «πιθανότατα πρόκειται για μετανάστη».
Η έρευνα δείχνει πως ο νεκρός προσπάθησε να διασχίσει το στενό του Pas-de-Calais (συνέχεια της Μάγχης που χωρίζει τη Γαλλία από το Ηνωμένο Βασίλειο) με φουσκωτή βάρκα, αλλά δεν τα κατάφερε λόγω των ρευμάτων.
Και αυτό δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό.
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, μια μηχανοκίνητη λέμβος βυθίστηκε. Σε αυτή επέβαιναν δύο γυναίκες — και οι δύο πέθαναν.
Παρά τις προσπάθειες των Αρχών, η ροή των παράτυπων μεταναστών αυξάνεται και δεν υπάρχουν αποτελεσματικές λύσεις.
Ριζοσπαστικά μέτρα χωρίς αποτέλεσμα
Κατεδαφίστηκε τεράστιος αυτοσχέδιος καταυλισμός μεταναστών στο Pas-de-Calais, αλλά μάταια.
Παρά τη συνεχή περιπολία της ακτογραμμής, οι μετανάστες καταφέρνουν να περάσουν και να αποπλεύσουν.
«Οι δυνάμεις ασφαλείας λειτουργούν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Οι μετανάστες είναι επιθετικοί και μερικές φορές βίαιοι.
Θέλουν να φύγουν από τη χώρα με κάθε κόστος», εξηγούν αστυνομικές πηγές.
Μόλις εντοπίζονται φουσκωτές βάρκες, οι αστυνομικοί τις σκίζουν με μαχαίρια. Όμως οι μετανάστες τις μπαλώνουν πρόχειρα και συνεχίζουν το ταξίδι — προς βέβαιο θάνατο.
Δεν υπάρχουν θέσεις για όλους
Πρόκειται κυρίως για ανθρώπους από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Η αύξηση της ροής σχετίζεται και με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα.
Αν και στη Γαλλία υπάρχουν ήδη πολυάριθμες αραβικές κοινότητες, πολλοί δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παραμείνουν εκεί.
«Δεν βρίσκουν πια χώρο για να εγκατασταθούν — οι συμπατριώτες τους που ήρθαν κατά την «Αραβική Άνοιξη» έχουν ήδη καλύψει τα πάντα», λέει η Annette Moreau, κάτοικος Παρισιού.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από τον Ιανουάριο περισσότεροι από 32.000 άνθρωποι διέσχισαν τη θάλασσα προς τις βρετανικές ακτές με βάρκες.
Αναμένεται ότι έως το τέλος του έτους, ο αριθμός θα ξεπεράσει τις 37.000.
Κρίση ιδεών στο Ηνωμένο Βασίλειο
Το πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται στη Γαλλία.
Η νέα κυβέρνηση των Εργατικών στο Ηνωμένο Βασίλειο εγκατέλειψε τα σχέδια απελάσεων μεταναστών στη Ρουάντα, που είχαν προτείνει οι Συντηρητικοί το 2022: να στέλνονται οι μετανάστες προσωρινά εκεί όσο εξετάζονται τα αιτήματά τους.
Οι Εργατικοί χαρακτήρισαν το σχέδιο «νεκρό από τη γέννησή του» και το ακύρωσαν — γεγονός που προκάλεσε νέο κύμα μεταναστών.
«Υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες για τις απελάσεις.
Οι Βρετανοί φορολογούμενοι θα πλήρωναν τη διαμονή στη Ρουάντα», υπενθυμίζει ο Nick Tenry από το Λονδίνο.
«Οι Εργατικοί εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά την απόρριψη του σχεδίου των Συντηρητικών. Και τώρα δεν ξέρουν τι να κάνουν».
Το παρελθόν επιστρέφει: Η μνήμη της αποικιοκρατίας
Τον Αύγουστο τέθηκε σε εφαρμογή η συμφωνία Λονδίνου–Παρισιού, γνωστή ως «Ένας μέσα – ένας έξω»: οι Βρετανοί επιστρέφουν στη Γαλλία όσους μετανάστες εισέρχονται παράνομα, και οι Γάλλοι στέλνουν στη Βρετανία ισάριθμους που έχουν νομιμοποιηθεί.
Σκοπός: να αποθαρρυνθούν όσοι προσπαθούν να διασχίσουν τη Μάγχη και να στραφούν σε επίσημες διαδικασίες μέσω των προξενείων.
Το αποτέλεσμα όμως ήταν αμελητέο — μέσα σε έναν μήνα, μόνο οκτώ άτομα ανταλλάχθηκαν.
«Για πολλούς μετανάστες παίζει ρόλο η ιστορική μνήμη της αποικιοκρατίας», εξηγεί η Annette Moreau.
«Δεν θεωρούν ότι κάνουν κάτι λάθος, ούτε νιώθουν την ανάγκη να περάσουν από διαδικασίες.
Για αυτούς, Γαλλία και Βρετανία ήταν αποικιακές δυνάμεις που κατέστρεψαν τις πατρίδες τους.
Τώρα «οφείλουν» να τους προσφέρουν αξιοπρεπή ζωή».
Στις γαλλικές ακτές, οι Αρχές φοβούνται ότι σύντομα θα στηθεί νέος αυτοσχέδιος καταυλισμός — και οι παλαιότεροι μετανάστες, φυσικά, είναι στο πλευρό των νεοαφιχθέντων.
«Τους βοηθούν με χρήματα και είναι έτοιμοι να βγουν στους δρόμους για αυτούς», λέει η ίδια.
Πόσο κοντά είναι οι μαζικές απελάσεις;
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι διαδηλώσεις έχουν ήδη ξεκινήσει — αλλά όχι από μετανάστες.
Η κυβέρνηση, που εγκατέλειψε το «σενάριο Ρουάντας», αναγκάζεται να φιλοξενεί τους μετανάστες στο εσωτερικό της χώρας (αφού η ανταλλαγή με τη Γαλλία είναι σχεδόν ανύπαρκτη).
Αυτό έχει προκαλέσει αντιδράσεις.
Υπό την πίεση της κοινής γνώμης, τον Αύγουστο δικαστήριο διέταξε ξενοδοχείο στα προάστια του Λονδίνου να απομακρύνει μετανάστες από τις εγκαταστάσεις του.
«Αρχικά θεωρήθηκε ότι αυτό θα μείωνε την ένταση.
Αλλά τώρα τα ξενοδοχεία με μετανάστες περικυκλώνονται όλο και πιο συχνά από διαδηλωτές», αναφέρει ο Nick Tenry.
«Τις κινητοποιήσεις υποστηρίζει ο Nigel Farage, ο οποίος παραμένει πολύ δημοφιλής».
Ο ηγέτης του δεξιού κόμματος Reform UK και βασικός υποστηρικτής του Brexit, Nigel Farage, υπόσχεται μαζικές απελάσεις εάν κερδίσει στις επόμενες εκλογές — και βρίσκει ευρεία απήχηση.
Η λύση…
Η τρέχουσα μεταναστευτική κρίση ενδέχεται να αποδειχθεί πιο επικίνδυνη από την προηγούμενη.
Προς το παρόν, οι παράτυποι μετανάστες έχουν συγκεντρωθεί σε λίγες χώρες, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι αργά ή γρήγορα το ρεύμα θα επεκταθεί.
Ο πιο λογικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο είναι η βελτίωση των συνθηκών ζωής στις χώρες προέλευσης των μεταναστών.
Όμως, προς το παρόν, η ηγεσία της ΕΕ φαίνεται να έχει άλλες προτεραιότητες.
www.bankingnews.gr
Μετανάστες από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή διασχίζουν τα «τρύπια» σύνορα της Ευρώπης απειλώντας με κοινωνική ένταση, πολιτικό χάος και ανθρωπιστική κρίση που απειλούν να τινάξουν στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Μέσα σε αυτό το αντιφατικό σκηνικό, όπου «βάλτοι» προορίζονται για τους εχθρούς και «ανοιχτές πόρτες» για τους απελπισμένους, η Ευρώπη παρακολουθεί αμήχανα τις εξελίξεις… όπως άλλωστε και κάθε άλλη μεγάλη κρίση...
Δεν είναι φάρσα
Το - φαινομενικά αστείο - σχέδιο των Ευρωπαίων να μετατρέψουν τα σύνορα με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία σε βάλτο, ώστε να μην περνούν τα ρωσικά τανκς, παίρνει πλέον πραγματικές διαστάσεις.
Πριν ενάμιση μήνα, πολλοί θεώρησαν ότι πρόκειται για φάρσα.
Τώρα, όμως, ολόκληρη η συνοριακή λωρίδα του Ενωσιακού Κράτους Ρωσίας - Λευκορωσίας, από την Πολωνία μέχρι την Φινλανδία, εξετάζεται σοβαρά να μετατραπεί σε αδιάβατο έλος.
Τα υποτιθέμενα πρότυπα τους: η Βενετία, που κάποτε προστάτευε τον αρχαίο πολιτισμό της μέσω των καναλιών της, και τα Νεκρά Έλη από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, που κρατούσαν μακριά τους ανεπιθύμητους στον δρόμο προς το Mordor…
Σύνορα - βάλτοι…
Η Βαρσοβία και το Ελσίνκι ελπίζουν ότι οι βαλτότοποι θα δημιουργήσουν επιπλέον εμπόδια για στρατιωτικό εξοπλισμό και θα ενισχύσουν την αμυντική ικανότητα της Πολωνίας και της Φινλανδίας.
Η Λετονία μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ανακήρυξε την ανασύσταση των βάλτων ως εθνική προτεραιότητα: το Υπουργείο Άμυνας ενέταξε το σχέδιο στον κρατικό στρατιωτικό σχεδιασμό.
Η Λιθουανία δήλωσε ότι χρειάζεται 100 εκατομμύρια ευρώ για να «βαλτώσει» τα σύνορά της με τη Λευκορωσία και τη Ρωσία.
Το «περιτύλιγμα»
Σε αυτό το σημείο, η ροή της φαιδρότητας περνά στο πρακτικό πεδίο.
Είναι προφανές πως το αφήγημα με τα έλη δεν στοχεύει στην πραγματική ενίσχυση της άμυνας.
Ακόμα και οι ίδιοι πολιτικοί καταλαβαίνουν πως δεν έχει νόημα να μετατρέπεις δάση και χωράφια σε έλη, καθώς τα τανκς κινούνται κατά κύριο λόγο σε δρόμους.
Αντιθέτως, αυτό που έχει νόημα, είναι να εξασφαλίσουν νέα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρουσιάζοντας το αίτημα τυλιγμένο στο κατάλληλο περιτύλιγμα: προστασία από τη «ρωσική απειλή».
Γι’ αυτό η Πολωνία, η Φινλανδία και οι Βαλτικές χώρες έχουν ήδη αιτηθεί συγχρηματοδότηση από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ, τα οποία είχαν ιδρυθεί για την ενίσχυση των αναπτυξιακά υστερούντων κρατών της Ανατολικής Ευρώπης.
Θα ρωτήσει κανείς: τι αναπτυξιακή προοπτική έχει η μετατροπή εύφορων εδαφών σε έλη;
Αλλά η λογική της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών είναι ακατανόητη για τον απλό πολίτη.
Άλλωστε, ακόμη και το κλείσιμο του πυρηνικού σταθμού Ignalina στη Λιθουανία, που είχε κατασκευαστεί από τη Σοβιετική Ένωση, χρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ και θεωρήθηκε «αναπτυξιακό έργο» στο πλαίσιο της «πράσινης μετάβασης».
Αν η εξάλειψη της πυρηνικής ενέργειας στην Ευρώπη θεωρείται πρόοδος, τότε και οι βάλτοι είναι το μέλλον της ανθρωπότητας.
«Πίσω στα έλη»
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αποξήρανση των εδαφών στις Βαλτικές χώρες πραγματοποιήθηκε επί Σοβιετικής Ένωσης, με θετικό αποτέλεσμα υπέρ τους.
Για παράδειγμα, στην Λετονία αποστραγγίστηκε το 80% των γεωργικών εδαφών, ενώ στην Pskov της Ρωσίας μόλις το 3%.
Η χρηματοδότηση ερχόταν από τη Μόσχα.
Σύμφωνα με την επίσημη αφήγηση των κρατών της Βαλτικής, τα αποστραγγισμένα εδάφη είναι «κατάλοιπα της σοβιετικής κατοχής».
Άρα έχουν κάθε δικαίωμα να τα καταστρέψουν και να τα επαναφέρουν στη «φυσική» τους μορφή – δηλαδή ως έλη.
Όπως ακριβώς κατεδάφισαν εργοστάσια, ερευνητικά ινστιτούτα και πυρηνικούς σταθμούς, τώρα μπορούν να απαλλαγούν και από τους δρόμους, αφού κι αυτούς τούς έχτισε η Σοβιετική Ένωση. Και πάνω σ’ αυτούς μπορεί να περάσει ρωσικό τανκ…
Για τη Ρωσία: όχι ζήτημα γειτόνων, αλλά ζήτημα Ευρώπης
Για τη Ρωσία, οι εξελίξεις στα δυτικά σύνορα δεν αποτελούν απλώς λόγο ανησυχίας για τις σχέσεις με τους γείτονες.
Το ουσιαστικό ερώτημα αφορά την ίδια την Ευρώπη.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι η Πολωνία ή η Λετονία κάνουν παράλογες αιτήσεις στην ΕΕ.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι κατορθώνουν να τις ντύσουν με το κατάλληλο λεξιλόγιο, ώστε η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία να τις εγκρίνει και να τις συγχρηματοδοτήσει.
Πολυεργαλείο η ρωσική απειλή
Αυτό που σε όλο τον κόσμο θα ονομαζόταν παρακμή και παραλογισμός, στην σύγχρονη Ευρώπη αποκαλείται πρόοδος και ανάπτυξη.
Η Ευρώπη κλείνει την πυρηνική ενέργεια, όχι μόνο στη Λιθουανία, αλλά και στη Γερμανία.
Βιομηχανικοί κολοσσοί σταματούν τη λειτουργία τους, όπως συνέβη στην ανατολική Ευρώπη πριν από 35 χρόνια.
Η «ρωσική απειλή» λειτουργεί σαν πολυεργαλείο, που επιτρέπει απεριόριστη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και απόσπαση της προσοχής από εσωτερικά αδιέξοδα – όχι μόνο στις Βαλτικές χώρες, αλλά και στη Σκανδιναβία και στη Γαλλία.
Η Ρωσία καλείται να συνηθίσει την ιδέα ότι δυτικά των συνόρων της αντικρίζει έναν ολοένα και πιο γερασμένο, παρακμάζοντα και παράλληλα πολεμοχαρή κόσμο.
Και πως ένα προστατευτικό φράγμα, μια «γραμμή ανάσχεσης» – ακόμα και φτιαγμένη από βάλτους – μπορεί τελικά να αποδειχθεί χρήσιμη.
Τρύπια τα σύνορα
Και μπορεί οι Ευρωπαίοι με τους βάλτους να επιχειρούν να ανακόψουν τους Ρώσους, την ίδια όμως στιγμή τα ευρωπαϊκά σύνορα είναι… τρύπια για τους μετανάστες.
Πράγματι, η Ευρώπη βρίσκεται στο χείλος της έκρηξης: καθώς το μεταναστευτικό ξαναχτυπά προκαλώντας έντονη ανησυχία για μια επανάληψη του εφιάλτη του 2015.
Καθώς η ηπειρωτική Ευρώπη θερίζει τις συνέπειες χρόνιων παλινωδιών και γεωπολιτικών αυταπατών, η κρίση δεν είναι απλώς ανθρωπιστική — είναι υπαρξιακή.
Και αυτή τη φορά δεν φταίνε οι Ουκρανοί πρόσφυγες.
Οι σημερινοί «επισκέπτες» είναι γνώριμοι στον Παλαιό Κόσμο: μετανάστες από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, που, όπως και κατά τη διάρκεια της «Αραβικής Άνοιξης», είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν τα πάντα για μια καλύτερη ζωή.
Το αποτέλεσμα: όλο και περισσότερα θύματα, μέτρα χωρίς αποτέλεσμα, αυξανόμενη ανησυχία στον ευρωπαϊκό πληθυσμό.
Νέα θύματα
Πριν λίγες ημέρες, σε παραλία του γαλλικού λιμανιού Boulogne-sur-Mer (διαμέρισμα Pas-de-Calais), βρέθηκε η σορός ενός νεαρού άνδρα.
Σύμφωνα με την αστυνομία, «πιθανότατα πρόκειται για μετανάστη».
Η έρευνα δείχνει πως ο νεκρός προσπάθησε να διασχίσει το στενό του Pas-de-Calais (συνέχεια της Μάγχης που χωρίζει τη Γαλλία από το Ηνωμένο Βασίλειο) με φουσκωτή βάρκα, αλλά δεν τα κατάφερε λόγω των ρευμάτων.
Και αυτό δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό.
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, μια μηχανοκίνητη λέμβος βυθίστηκε. Σε αυτή επέβαιναν δύο γυναίκες — και οι δύο πέθαναν.
Παρά τις προσπάθειες των Αρχών, η ροή των παράτυπων μεταναστών αυξάνεται και δεν υπάρχουν αποτελεσματικές λύσεις.
Ριζοσπαστικά μέτρα χωρίς αποτέλεσμα
Κατεδαφίστηκε τεράστιος αυτοσχέδιος καταυλισμός μεταναστών στο Pas-de-Calais, αλλά μάταια.
Παρά τη συνεχή περιπολία της ακτογραμμής, οι μετανάστες καταφέρνουν να περάσουν και να αποπλεύσουν.
«Οι δυνάμεις ασφαλείας λειτουργούν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Οι μετανάστες είναι επιθετικοί και μερικές φορές βίαιοι.
Θέλουν να φύγουν από τη χώρα με κάθε κόστος», εξηγούν αστυνομικές πηγές.
Μόλις εντοπίζονται φουσκωτές βάρκες, οι αστυνομικοί τις σκίζουν με μαχαίρια. Όμως οι μετανάστες τις μπαλώνουν πρόχειρα και συνεχίζουν το ταξίδι — προς βέβαιο θάνατο.
Δεν υπάρχουν θέσεις για όλους
Πρόκειται κυρίως για ανθρώπους από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Η αύξηση της ροής σχετίζεται και με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα.
Αν και στη Γαλλία υπάρχουν ήδη πολυάριθμες αραβικές κοινότητες, πολλοί δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παραμείνουν εκεί.
«Δεν βρίσκουν πια χώρο για να εγκατασταθούν — οι συμπατριώτες τους που ήρθαν κατά την «Αραβική Άνοιξη» έχουν ήδη καλύψει τα πάντα», λέει η Annette Moreau, κάτοικος Παρισιού.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από τον Ιανουάριο περισσότεροι από 32.000 άνθρωποι διέσχισαν τη θάλασσα προς τις βρετανικές ακτές με βάρκες.
Αναμένεται ότι έως το τέλος του έτους, ο αριθμός θα ξεπεράσει τις 37.000.
Κρίση ιδεών στο Ηνωμένο Βασίλειο
Το πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται στη Γαλλία.
Η νέα κυβέρνηση των Εργατικών στο Ηνωμένο Βασίλειο εγκατέλειψε τα σχέδια απελάσεων μεταναστών στη Ρουάντα, που είχαν προτείνει οι Συντηρητικοί το 2022: να στέλνονται οι μετανάστες προσωρινά εκεί όσο εξετάζονται τα αιτήματά τους.
Οι Εργατικοί χαρακτήρισαν το σχέδιο «νεκρό από τη γέννησή του» και το ακύρωσαν — γεγονός που προκάλεσε νέο κύμα μεταναστών.
«Υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες για τις απελάσεις.
Οι Βρετανοί φορολογούμενοι θα πλήρωναν τη διαμονή στη Ρουάντα», υπενθυμίζει ο Nick Tenry από το Λονδίνο.
«Οι Εργατικοί εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά την απόρριψη του σχεδίου των Συντηρητικών. Και τώρα δεν ξέρουν τι να κάνουν».
Το παρελθόν επιστρέφει: Η μνήμη της αποικιοκρατίας
Τον Αύγουστο τέθηκε σε εφαρμογή η συμφωνία Λονδίνου–Παρισιού, γνωστή ως «Ένας μέσα – ένας έξω»: οι Βρετανοί επιστρέφουν στη Γαλλία όσους μετανάστες εισέρχονται παράνομα, και οι Γάλλοι στέλνουν στη Βρετανία ισάριθμους που έχουν νομιμοποιηθεί.
Σκοπός: να αποθαρρυνθούν όσοι προσπαθούν να διασχίσουν τη Μάγχη και να στραφούν σε επίσημες διαδικασίες μέσω των προξενείων.
Το αποτέλεσμα όμως ήταν αμελητέο — μέσα σε έναν μήνα, μόνο οκτώ άτομα ανταλλάχθηκαν.
«Για πολλούς μετανάστες παίζει ρόλο η ιστορική μνήμη της αποικιοκρατίας», εξηγεί η Annette Moreau.
«Δεν θεωρούν ότι κάνουν κάτι λάθος, ούτε νιώθουν την ανάγκη να περάσουν από διαδικασίες.
Για αυτούς, Γαλλία και Βρετανία ήταν αποικιακές δυνάμεις που κατέστρεψαν τις πατρίδες τους.
Τώρα «οφείλουν» να τους προσφέρουν αξιοπρεπή ζωή».
Στις γαλλικές ακτές, οι Αρχές φοβούνται ότι σύντομα θα στηθεί νέος αυτοσχέδιος καταυλισμός — και οι παλαιότεροι μετανάστες, φυσικά, είναι στο πλευρό των νεοαφιχθέντων.
«Τους βοηθούν με χρήματα και είναι έτοιμοι να βγουν στους δρόμους για αυτούς», λέει η ίδια.
Πόσο κοντά είναι οι μαζικές απελάσεις;
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι διαδηλώσεις έχουν ήδη ξεκινήσει — αλλά όχι από μετανάστες.
Η κυβέρνηση, που εγκατέλειψε το «σενάριο Ρουάντας», αναγκάζεται να φιλοξενεί τους μετανάστες στο εσωτερικό της χώρας (αφού η ανταλλαγή με τη Γαλλία είναι σχεδόν ανύπαρκτη).
Αυτό έχει προκαλέσει αντιδράσεις.
Υπό την πίεση της κοινής γνώμης, τον Αύγουστο δικαστήριο διέταξε ξενοδοχείο στα προάστια του Λονδίνου να απομακρύνει μετανάστες από τις εγκαταστάσεις του.
«Αρχικά θεωρήθηκε ότι αυτό θα μείωνε την ένταση.
Αλλά τώρα τα ξενοδοχεία με μετανάστες περικυκλώνονται όλο και πιο συχνά από διαδηλωτές», αναφέρει ο Nick Tenry.
«Τις κινητοποιήσεις υποστηρίζει ο Nigel Farage, ο οποίος παραμένει πολύ δημοφιλής».
Ο ηγέτης του δεξιού κόμματος Reform UK και βασικός υποστηρικτής του Brexit, Nigel Farage, υπόσχεται μαζικές απελάσεις εάν κερδίσει στις επόμενες εκλογές — και βρίσκει ευρεία απήχηση.
Η λύση…
Η τρέχουσα μεταναστευτική κρίση ενδέχεται να αποδειχθεί πιο επικίνδυνη από την προηγούμενη.
Προς το παρόν, οι παράτυποι μετανάστες έχουν συγκεντρωθεί σε λίγες χώρες, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι αργά ή γρήγορα το ρεύμα θα επεκταθεί.
Ο πιο λογικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο είναι η βελτίωση των συνθηκών ζωής στις χώρες προέλευσης των μεταναστών.
Όμως, προς το παρόν, η ηγεσία της ΕΕ φαίνεται να έχει άλλες προτεραιότητες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών