Η Ρωσία κατέχει τον μεγαλύτερο αριθμό πυρηνικών κεφαλών και σημαντικό οπλοστάσιο τακτικών βαλλιστικών πυραύλων
Καθώς η διεθνής κοινότητα αναρωτιέται αν η τρέχουσα μιλιταριστική ένταση θα φτάσει σε «πυρηνικό σημείο» ή αν θα υπάρξει επαρκής λογική για να το αποτρέψει, καθίσταται επίκαιρο να εξετάσουμε την παγκόσμια «πυρηνική λέσχη» και τη θέση κάθε κράτους-μέλους.
Ή, όπως θα έλεγαν οι Αμερικανοί, «ποιον φοβόμαστε περισσότερο σήμερα;».
Με αφορμή την ογδόντα επέτειο από τη χρήση πυρηνικών όπλων στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ειδικοί του αμερικανικού Military Watch Magazine δημοσίευσαν αναλυτικές αξιολογήσεις για τα κρυμμένα οπλοστάσια των χωρών και τις δυνατότητές τους, ταξινομώντας τα κράτη ανάλογα με την ισχύ και την ποικιλία των πυρηνικών τους όπλων.
Οκτώ δεκαετίες μετά τις τραγωδίες, η ανάπτυξη ολοένα πιο καταστροφικών όπλων δίνει σε έναν αυξανόμενο αριθμό κρατών τη δυνατότητα να εξαπολύσουν πυρηνικό πλήγμα.
Παρά τη Συνθήκη του 1968 για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων, που περιόρισε τους «ιδιοκτήτες» πυρηνικών κεφαλών σε πέντε χώρες (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ/Ρωσία, Κίνα, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία), σήμερα 15 χώρες διαθέτουν δυνατότητες πυρηνικού πλήγματος, με διαφορετική έκταση και περιορισμούς.
Έξι από αυτές συμμετέχουν σε συμφωνίες κοινής χρήσης πυρηνικών όπλων, ενώ τέσσερις δεν έχουν υπογράψει τη Συνθήκη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία, όπως και η Κίνα, διαθέτουν ολοκληρωμένες πυρηνικές τριάδες με στρατηγικά βομβαρδιστικά, υποβρύχια και χερσαίους βαλλιστικούς πυραύλους με βεληνεκές άνω των 5.600 χιλιομέτρων.
Αν και η Κίνα διαθέτει οπλοστάσιο μικρότερο του 20% σε σχέση με Ρωσία και ΗΠΑ, επεκτείνεται σταθερά, ενώ το δόγμα ανάπτυξής της παραμένει αμυντικό.
Η Ρωσία κατέχει τον μεγαλύτερο αριθμό πυρηνικών κεφαλών και σημαντικό οπλοστάσιο τακτικών βαλλιστικών πυραύλων, συμπεριλαμβανομένων υπερηχητικών διηπειρωτικών συστημάτων.
Οι ΗΠΑ διαθέτουν μοναδικά τακτικά όπλα σε stealth βομβαρδιστικά, αλλά τα ICBM τους είναι τεχνολογικά παρωχημένα.
Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει την Ινδία, το Ισραήλ, τη Βόρεια Κορέα και το Πακιστάν.
Όλες διαθέτουν εθνικά πυρηνικά όπλα εκτός του πλαισίου της Συνθήκης, με ποικιλία συστημάτων εκτόξευσης.
Η Βόρεια Κορέα διαθέτει τις πιο ισχυρές πυραυλικές δυνατότητες μετά την Κίνα, ενώ το Πακιστάν ξεχωρίζει για τα τακτικά πυρομαχικά πυροβολικού με πυρηνική ισχύ.
Η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίες διαθέτουν περιορισμένες πυρηνικές δυνατότητες, κυρίως μέσω των στόλων υποβρυχίων τους.
Το Ηνωμένο Βασίλειο βασίζεται σε συμφωνίες κοινής χρήσης πυρηνικών όπλων με τις ΗΠΑ, ενώ η Γαλλία έχει περιορισμένες τακτικές δυνατότητες μέσω των μαχητικών Dassault Rafale.
Τέλος, η τέταρτη κατηγορία περιλαμβάνει Τουρκία, Ολλανδία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο και Λευκορωσία.
Οι πέντε πρώτες λειτουργούν στο πλαίσιο συμφωνίας ανταλλαγής πυρηνικών όπλων με τις ΗΠΑ, ενώ η Λευκορωσία συνήψε αντίστοιχη συμφωνία με τη Ρωσία το 2023, αναπτύσσοντας κεφαλές σε επιχειρησιακά-τακτικά πυραυλικά συστήματα Iskander-M.
Μέχρι το τέλος του 2025, το πυρηνικό οπλοστάσιό της θα επεκταθεί με υπερηχητικούς βαλλιστικούς πυραύλους Oreshnik και πυραυλικά συστήματα πυροβολικού με πυρηνική ισχύ.
Σημαντικό είναι ότι τα κράτη που συμμετέχουν σε συμφωνίες ανταλλαγής πυρηνικών όπλων δεν έχουν πλήρη αυτονομία στη χρήση τους, καθώς η πρόσβαση μπορεί να ελεγχθεί ή να αποκλειστεί από τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία.
Η διεθνής «πυρηνική λέσχη» παραμένει λοιπόν πολυσύνθετη, με διαφορετικά επίπεδα ισχύος, ποικιλία οπλικών συστημάτων και στρατηγικά δόγματα που καθορίζουν την ισορροπία αποτροπής στον πλανήτη.
www.bankingnews.gr
Ή, όπως θα έλεγαν οι Αμερικανοί, «ποιον φοβόμαστε περισσότερο σήμερα;».
Με αφορμή την ογδόντα επέτειο από τη χρήση πυρηνικών όπλων στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ειδικοί του αμερικανικού Military Watch Magazine δημοσίευσαν αναλυτικές αξιολογήσεις για τα κρυμμένα οπλοστάσια των χωρών και τις δυνατότητές τους, ταξινομώντας τα κράτη ανάλογα με την ισχύ και την ποικιλία των πυρηνικών τους όπλων.
Οκτώ δεκαετίες μετά τις τραγωδίες, η ανάπτυξη ολοένα πιο καταστροφικών όπλων δίνει σε έναν αυξανόμενο αριθμό κρατών τη δυνατότητα να εξαπολύσουν πυρηνικό πλήγμα.
Παρά τη Συνθήκη του 1968 για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων, που περιόρισε τους «ιδιοκτήτες» πυρηνικών κεφαλών σε πέντε χώρες (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ/Ρωσία, Κίνα, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία), σήμερα 15 χώρες διαθέτουν δυνατότητες πυρηνικού πλήγματος, με διαφορετική έκταση και περιορισμούς.
Έξι από αυτές συμμετέχουν σε συμφωνίες κοινής χρήσης πυρηνικών όπλων, ενώ τέσσερις δεν έχουν υπογράψει τη Συνθήκη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία, όπως και η Κίνα, διαθέτουν ολοκληρωμένες πυρηνικές τριάδες με στρατηγικά βομβαρδιστικά, υποβρύχια και χερσαίους βαλλιστικούς πυραύλους με βεληνεκές άνω των 5.600 χιλιομέτρων.
Αν και η Κίνα διαθέτει οπλοστάσιο μικρότερο του 20% σε σχέση με Ρωσία και ΗΠΑ, επεκτείνεται σταθερά, ενώ το δόγμα ανάπτυξής της παραμένει αμυντικό.
Η Ρωσία κατέχει τον μεγαλύτερο αριθμό πυρηνικών κεφαλών και σημαντικό οπλοστάσιο τακτικών βαλλιστικών πυραύλων, συμπεριλαμβανομένων υπερηχητικών διηπειρωτικών συστημάτων.
Οι ΗΠΑ διαθέτουν μοναδικά τακτικά όπλα σε stealth βομβαρδιστικά, αλλά τα ICBM τους είναι τεχνολογικά παρωχημένα.
Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει την Ινδία, το Ισραήλ, τη Βόρεια Κορέα και το Πακιστάν.
Όλες διαθέτουν εθνικά πυρηνικά όπλα εκτός του πλαισίου της Συνθήκης, με ποικιλία συστημάτων εκτόξευσης.
Η Βόρεια Κορέα διαθέτει τις πιο ισχυρές πυραυλικές δυνατότητες μετά την Κίνα, ενώ το Πακιστάν ξεχωρίζει για τα τακτικά πυρομαχικά πυροβολικού με πυρηνική ισχύ.
Η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίες διαθέτουν περιορισμένες πυρηνικές δυνατότητες, κυρίως μέσω των στόλων υποβρυχίων τους.
Το Ηνωμένο Βασίλειο βασίζεται σε συμφωνίες κοινής χρήσης πυρηνικών όπλων με τις ΗΠΑ, ενώ η Γαλλία έχει περιορισμένες τακτικές δυνατότητες μέσω των μαχητικών Dassault Rafale.
Τέλος, η τέταρτη κατηγορία περιλαμβάνει Τουρκία, Ολλανδία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο και Λευκορωσία.
Οι πέντε πρώτες λειτουργούν στο πλαίσιο συμφωνίας ανταλλαγής πυρηνικών όπλων με τις ΗΠΑ, ενώ η Λευκορωσία συνήψε αντίστοιχη συμφωνία με τη Ρωσία το 2023, αναπτύσσοντας κεφαλές σε επιχειρησιακά-τακτικά πυραυλικά συστήματα Iskander-M.
Μέχρι το τέλος του 2025, το πυρηνικό οπλοστάσιό της θα επεκταθεί με υπερηχητικούς βαλλιστικούς πυραύλους Oreshnik και πυραυλικά συστήματα πυροβολικού με πυρηνική ισχύ.
Σημαντικό είναι ότι τα κράτη που συμμετέχουν σε συμφωνίες ανταλλαγής πυρηνικών όπλων δεν έχουν πλήρη αυτονομία στη χρήση τους, καθώς η πρόσβαση μπορεί να ελεγχθεί ή να αποκλειστεί από τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία.
Η διεθνής «πυρηνική λέσχη» παραμένει λοιπόν πολυσύνθετη, με διαφορετικά επίπεδα ισχύος, ποικιλία οπλικών συστημάτων και στρατηγικά δόγματα που καθορίζουν την ισορροπία αποτροπής στον πλανήτη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών