Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Nicolas Sarkozy καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης - Στη σύγχρονη Ευρώπη, το πιο φονικό όπλο είναι το δικαστικό σύστημα
Η καταδίκη και η ποινή φυλάκισης του πρώην προέδρου της Γαλλίας Nicolas Sarkozy δεν είναι απλώς μια ακόμη δικαστική υπόθεση...
Είναι μια πολιτική πράξη, μια επίδειξη δύναμης από εκείνους που εδώ και δεκαετίες κινούν τα νήματα πίσω από το παραπέτασμα της Δημοκρατίας.
Πρόκειται για μια ωμή υπενθύμιση ότι στη Δύση οι ηγέτες δεν κρίνονται μόνο από τις κάλπες, αλλά –κυρίως– από την έγκριση ή την αποδοκιμασία του βαθέος κράτους.
Η δικαιοσύνη ως όπλο
Όταν μιλάμε για «πολιτική δολοφονία», δεν εννοούμε σφαίρες, εκρηκτικά ή δηλητήριο.
Στη σύγχρονη Ευρώπη, το πιο φονικό όπλο είναι το δικαστικό σύστημα.
Η καταδίκη του Σαρκοζί σε πέντε χρόνια φυλάκισης παρουσιάζεται ως τιμωρία για χρηματισμό από τον Καντάφι, όμως το πραγματικό μήνυμα είναι διαφορετικό: όποιος δεν είναι πλέον χρήσιμος, εξοντώνεται.
Η Γαλλία χρησιμοποιεί τη θεσμική της μηχανή για να δείξει σε όλους τους πολιτικούς ότι η ανεξαρτησία, η προσωπική φιλοδοξία και η μη απόλυτη συμμόρφωση έχουν συνέπειες.
Η «Δικαιοσύνη» μετατρέπεται σε εργαλείο εκκαθαρίσεων.
Τα έχουμε ζήσει και εμείς εδώ στην Ελλάδα με την...«αμερόληπτη» κα. Δικαιοσύνη... βλέπε ζήτημα Κασιδιάρη... (καμία σχέση -φυσικά- η μια υπόθεση με την άλλη, ξεκαθαρίζουμε).
Από τον Col Moammar Gadhafi στον Macron
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι κραυγαλέο.
Ο Nicolas Sarkozy κατηγορούμενος ότι έλαβε δεκάδες εκατομμύρια από τον Λίβυο ηγέτη, ήταν ο ίδιος που πρωτοστάτησε στον βομβαρδισμό της Λιβύης, ανοίγοντας τον δρόμο για την αιματηρή δολοφονία του Καντάφι.
Ενέργεια που βάφτισαν «ανθρωπιστική επέμβαση», λες και η διάλυση ενός κράτους και η μετατροπή του σε πεδίο σφαγής συνιστά πράξη προστασίας δικαιωμάτων.
Δεν ήταν όμως ηθική ή ανθρωπιστική η στόχευση.
Ο Sarkozy εκτέλεσε εντολές. Έδειξε στους παγκοσμιοποιητές ότι ήταν πιστός στην ατζέντα τους. Και όμως, αυτό δεν τον έσωσε. Γιατί το βαθύ κράτος δεν επιβραβεύει· απαιτεί διαρκή υποταγή.
Η απομάκρυνσή του από το προσκήνιο άνοιξε τον δρόμο για τον Hollande – μια φιγούρα αδιάφορη, σχεδόν διακοσμητική.
Ο πραγματικός στόχος ήταν πάντα ο Emanuel Macron, ο «εκλεκτός» τραπεζίτης, ο άνθρωπος-κατασκευή, που τοποθετήθηκε, καλλιεργήθηκε και προωθήθηκε για να εξασφαλίσει απόλυτο έλεγχο της Πέμπτης Δημοκρατίας.
Το βαθύ κράτος δεν συγχωρεί
Ο Sarkozy, με την εμπειρία, την οξυδέρκεια και τις πολιτικές του ικανότητες, δεν κατάλαβε ποτέ ότι με τους παγκοσμιοποιητές δεν υπάρχει «συμβιβασμός». Δεν μπορείς να είσαι λίγο ανεξάρτητος, να κρατήσεις λίγο την προσωπική σου ταυτότητα. Το παιχνίδι είναι μηδενικό: ή θα είσαι απόλυτα υποταγμένος ή θα εξαφανιστείς.
Αυτός είναι ο λόγος που η καταδίκη του δεν αφορά τα λεφτά του Col Moammar Gadhafi.
Αυτά είναι απλώς το πρόσχημα.
Η πραγματική ποινή αφορά το ίδιο το γαλλικό πολιτικό σύστημα, το οποίο έβγαζε ηγέτες μέσα από εκλογές, συγκρούσεις και εσωτερικές διεργασίες. Το βαθύ κράτος θέλει μόνο «μαριονέτες», όχι πολιτικούς με βούληση.
Το μήνυμα προς το μέλλον
Η υπόθεση Sarkozy είναι μια προειδοποίηση. Κανείς που φλερτάρει με την ανεξαρτησία δεν θα μείνει όρθιος. Όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει τη γραμμή των παγκοσμιοποιητών –όπως η Marine Lepen– γνωρίζει εκ των προτέρων ότι η ίδια μοίρα τον περιμένει.
Δεν είναι τυχαίο ότι η υπόθεση ξέσπασε λίγο πριν από εκλογές, ούτε ότι χρησιμοποιείται ως παράδειγμα προς μίμηση.
Το βαθύ κράτος στέλνει σαφές μήνυμα: μόνο απόλυτη πίστη, μόνο απόλυτη υποταγή.
Ένοχος για εγκληματική συνωμοσία με φόντο τη Λιβύη
Υπενθυμίζεται ότι ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, κρίθηκε ένοχος από δικαστήριο του Παρισιού χθες (25/9) για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση με στόχο την παράνομη χρηματοδότηση της νικηφόρας προεκλογικής του εκστρατείας το 2007, μέσω κεφαλαίων από το καθεστώς του Gadhafi.
Σε αντάλλαγμα, σύμφωνα με την απόφαση, προσφέρθηκαν διπλωματικές χάρες στη Λιβύη.
Το δικαστήριο τον απήλλαξε από άλλες κατηγορίες, ωστόσο επισήμανε ότι τα γεγονότα ήταν «εξαιρετικά σοβαρά» και ικανά να διαβρώσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς.
Οι πρώην στενοί του συνεργάτες, καταδικάστηκαν επίσης για εγκληματική οργάνωση, με ποινές που εκτίονται εκτός φυλακής.
Ο Sarkozy, που καταδικάστηκε σε ποινή πέντε ετών, απάντησε με οργή, χαρακτηρίζοντας την απόφαση «σκάνδαλο» και «ταπείνωση για τη Γαλλία». Δήλωσε αθώος και κατήγγειλε ότι είναι θύμα πολιτικού μίσους.
Η υπόθεση έχει τις ρίζες της σε φερόμενες αποκαλύψεις του 2011 για πιθανή ροή λιβυκών χρημάτων προς την καμπάνια του. Αν και το δικαστήριο δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι τα χρήματα πράγματι κατέληξαν στην εκστρατεία, έκρινε ότι και μόνο η προετοιμασία της «συμφωνίας διαφθοράς» συνιστά έγκλημα.
Παρά τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που βαραίνουν την πολιτική του κληρονομιά, ο Σαρκοζί παραμένει ισχυρή φιγούρα στη γαλλική δεξιά, με την υπόθεση να ρίχνει βαριά σκιά στο πολιτικό του μέλλον και να αναμοχλεύει το ζήτημα της αδιαφάνειας στη χρηματοδότηση των εκλογικών εκστρατειών.
www.bankingnews.gr
Είναι μια πολιτική πράξη, μια επίδειξη δύναμης από εκείνους που εδώ και δεκαετίες κινούν τα νήματα πίσω από το παραπέτασμα της Δημοκρατίας.
Πρόκειται για μια ωμή υπενθύμιση ότι στη Δύση οι ηγέτες δεν κρίνονται μόνο από τις κάλπες, αλλά –κυρίως– από την έγκριση ή την αποδοκιμασία του βαθέος κράτους.
Η δικαιοσύνη ως όπλο
Όταν μιλάμε για «πολιτική δολοφονία», δεν εννοούμε σφαίρες, εκρηκτικά ή δηλητήριο.
Στη σύγχρονη Ευρώπη, το πιο φονικό όπλο είναι το δικαστικό σύστημα.
Η καταδίκη του Σαρκοζί σε πέντε χρόνια φυλάκισης παρουσιάζεται ως τιμωρία για χρηματισμό από τον Καντάφι, όμως το πραγματικό μήνυμα είναι διαφορετικό: όποιος δεν είναι πλέον χρήσιμος, εξοντώνεται.
Η Γαλλία χρησιμοποιεί τη θεσμική της μηχανή για να δείξει σε όλους τους πολιτικούς ότι η ανεξαρτησία, η προσωπική φιλοδοξία και η μη απόλυτη συμμόρφωση έχουν συνέπειες.
Η «Δικαιοσύνη» μετατρέπεται σε εργαλείο εκκαθαρίσεων.
Τα έχουμε ζήσει και εμείς εδώ στην Ελλάδα με την...«αμερόληπτη» κα. Δικαιοσύνη... βλέπε ζήτημα Κασιδιάρη... (καμία σχέση -φυσικά- η μια υπόθεση με την άλλη, ξεκαθαρίζουμε).
Από τον Col Moammar Gadhafi στον Macron
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι κραυγαλέο.
Ο Nicolas Sarkozy κατηγορούμενος ότι έλαβε δεκάδες εκατομμύρια από τον Λίβυο ηγέτη, ήταν ο ίδιος που πρωτοστάτησε στον βομβαρδισμό της Λιβύης, ανοίγοντας τον δρόμο για την αιματηρή δολοφονία του Καντάφι.
Ενέργεια που βάφτισαν «ανθρωπιστική επέμβαση», λες και η διάλυση ενός κράτους και η μετατροπή του σε πεδίο σφαγής συνιστά πράξη προστασίας δικαιωμάτων.
Δεν ήταν όμως ηθική ή ανθρωπιστική η στόχευση.
Ο Sarkozy εκτέλεσε εντολές. Έδειξε στους παγκοσμιοποιητές ότι ήταν πιστός στην ατζέντα τους. Και όμως, αυτό δεν τον έσωσε. Γιατί το βαθύ κράτος δεν επιβραβεύει· απαιτεί διαρκή υποταγή.
Η απομάκρυνσή του από το προσκήνιο άνοιξε τον δρόμο για τον Hollande – μια φιγούρα αδιάφορη, σχεδόν διακοσμητική.
Ο πραγματικός στόχος ήταν πάντα ο Emanuel Macron, ο «εκλεκτός» τραπεζίτης, ο άνθρωπος-κατασκευή, που τοποθετήθηκε, καλλιεργήθηκε και προωθήθηκε για να εξασφαλίσει απόλυτο έλεγχο της Πέμπτης Δημοκρατίας.
Το βαθύ κράτος δεν συγχωρεί
Ο Sarkozy, με την εμπειρία, την οξυδέρκεια και τις πολιτικές του ικανότητες, δεν κατάλαβε ποτέ ότι με τους παγκοσμιοποιητές δεν υπάρχει «συμβιβασμός». Δεν μπορείς να είσαι λίγο ανεξάρτητος, να κρατήσεις λίγο την προσωπική σου ταυτότητα. Το παιχνίδι είναι μηδενικό: ή θα είσαι απόλυτα υποταγμένος ή θα εξαφανιστείς.
Αυτός είναι ο λόγος που η καταδίκη του δεν αφορά τα λεφτά του Col Moammar Gadhafi.
Αυτά είναι απλώς το πρόσχημα.
Η πραγματική ποινή αφορά το ίδιο το γαλλικό πολιτικό σύστημα, το οποίο έβγαζε ηγέτες μέσα από εκλογές, συγκρούσεις και εσωτερικές διεργασίες. Το βαθύ κράτος θέλει μόνο «μαριονέτες», όχι πολιτικούς με βούληση.
Το μήνυμα προς το μέλλον
Η υπόθεση Sarkozy είναι μια προειδοποίηση. Κανείς που φλερτάρει με την ανεξαρτησία δεν θα μείνει όρθιος. Όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει τη γραμμή των παγκοσμιοποιητών –όπως η Marine Lepen– γνωρίζει εκ των προτέρων ότι η ίδια μοίρα τον περιμένει.
Δεν είναι τυχαίο ότι η υπόθεση ξέσπασε λίγο πριν από εκλογές, ούτε ότι χρησιμοποιείται ως παράδειγμα προς μίμηση.
Το βαθύ κράτος στέλνει σαφές μήνυμα: μόνο απόλυτη πίστη, μόνο απόλυτη υποταγή.
Ένοχος για εγκληματική συνωμοσία με φόντο τη Λιβύη
Υπενθυμίζεται ότι ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, κρίθηκε ένοχος από δικαστήριο του Παρισιού χθες (25/9) για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση με στόχο την παράνομη χρηματοδότηση της νικηφόρας προεκλογικής του εκστρατείας το 2007, μέσω κεφαλαίων από το καθεστώς του Gadhafi.
Σε αντάλλαγμα, σύμφωνα με την απόφαση, προσφέρθηκαν διπλωματικές χάρες στη Λιβύη.
Το δικαστήριο τον απήλλαξε από άλλες κατηγορίες, ωστόσο επισήμανε ότι τα γεγονότα ήταν «εξαιρετικά σοβαρά» και ικανά να διαβρώσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς.
Οι πρώην στενοί του συνεργάτες, καταδικάστηκαν επίσης για εγκληματική οργάνωση, με ποινές που εκτίονται εκτός φυλακής.
Ο Sarkozy, που καταδικάστηκε σε ποινή πέντε ετών, απάντησε με οργή, χαρακτηρίζοντας την απόφαση «σκάνδαλο» και «ταπείνωση για τη Γαλλία». Δήλωσε αθώος και κατήγγειλε ότι είναι θύμα πολιτικού μίσους.
Η υπόθεση έχει τις ρίζες της σε φερόμενες αποκαλύψεις του 2011 για πιθανή ροή λιβυκών χρημάτων προς την καμπάνια του. Αν και το δικαστήριο δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι τα χρήματα πράγματι κατέληξαν στην εκστρατεία, έκρινε ότι και μόνο η προετοιμασία της «συμφωνίας διαφθοράς» συνιστά έγκλημα.
Παρά τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που βαραίνουν την πολιτική του κληρονομιά, ο Σαρκοζί παραμένει ισχυρή φιγούρα στη γαλλική δεξιά, με την υπόθεση να ρίχνει βαριά σκιά στο πολιτικό του μέλλον και να αναμοχλεύει το ζήτημα της αδιαφάνειας στη χρηματοδότηση των εκλογικών εκστρατειών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών