Η Γαλλία αντιμετωπίζει μια κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση που δεν έχει παρατηρηθεί εδώ και σχεδόν επτά δεκαετίες.
Υπό την «αυταρχική διακυβέρνηση» του Emmanuel Macron, η χώρα κινείται σε ένα φάσμα από «εκτροχιαζόμενη πολιτική κρίση» μέχρι «μεγάλα προβλήματα» και ενδεχόμενη κατάρρευση κυβέρνησης.
Πολιτική αδυναμία και κοινωνική αναταραχή
Η νέα, εύθραυστη κυβέρνηση, προσπαθεί να σταθεροποιηθεί ενώ οι Γάλλοι προετοιμάζονται για περισσότερες διαδηλώσεις κατά της λιτότητας και συγκρούσεις με τα συνδικάτα. Οι προηγούμενες κινητοποιήσεις υπό το σύνθημα «Ας μπλοκάρουμε τα πάντα» συγκέντρωσαν διπλάσιο κόσμο από τον αναμενόμενο, καταδεικνύοντας την απήχηση της δυσαρέσκειας. Το κεντριστικό καθεστώς του Macron φαίνεται να κρατά απλώς την εξουσία αντί να κυβερνά.
Η Γαλλία συχνά επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο: Plus ça change, plus c’est la même chose – όσο αλλάζουν τα πράγματα, τόσο παραμένουν ίδια.
Η Πέμπτη Δημοκρατία, δημιουργημένη από τον Charles de Gaulle το 1958 για να τερματίσει την πολιτική αστάθεια της Τέταρτης Δημοκρατίας, τώρα βρίσκεται σε κρίση.
Οι συνεχείς αλλαγές πρωθυπουργών, η κοινωνική δυσαρέσκεια και η οικονομική αστάθεια θυμίζουν την πολιτική αναρχία της δεκαετίας πριν το 1958.
Ο αυταρχικός Macron
Ο Macron αγνόησε τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που ο ίδιος προκάλεσε, επιβάλλοντας κυβερνήσεις χωρίς πλειοψηφία.
Η Γαλλία δεν φαίνεται να βρίσκει διέξοδο από το χάος που έχει επιτρέψει ο πρόεδρός της. Κάλεσε «έκτακτες βουλευτικές εκλογές» πέρυσι, και στη συνέχεια αγνόησε τη βούληση του λαού.
Αν ο Macron είχε σεβαστεί τα αποτελέσματα των εκλογών που ο ίδιος προκάλεσε, θα έπρεπε να αναθέσει είτε σε ένα αριστερό μπλοκ, με τις περισσότερες συνολικές ψήφους, είτε στο νέο-δεξιό Rassemblement National (RN), που έλαβε τις περισσότερες ψήφους ως ενιαίο κόμμα, τη συγκρότηση νέας κυβέρνησης. Όμως, ο άνθρωπος με εγωισμό αντίστοιχο του γαλλικού χρέους και με δημοτικότητα που μειώνεται (προφανώς απορριπτόμενος από την πλειοψηφία των πολιτών) θεώρησε ότι ξέρει καλύτερα. Από τότε, ο Macron προσπαθεί να επιβάλει τη θέλησή του σε ένα κοινοβούλιο που δεν συμφωνεί πλέον με τον προσανατολισμό του, αγκαλιάζοντας τη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: «κρατήστε την εξουσία με κάθε κόστος».
Έτσι, ξαναβρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση. Απόλυτο αδιέξοδο στο πολιτικό κέντρο, και στους δρόμους οι γνωστές σκηνές με καμένα κάδους, αστυνομία με γκλομπ και δακρυγόνα, και ακόμη μια μάταιη προσπάθεια του μανιοκατάθλιπτου Macron να πετύχει αυτό που δεν δουλεύει: την εγκατάσταση της πέμπτης του πρωθυπουργού σε λιγότερο από δύο χρόνια, του Sébastien Lecornu, ο οποίος δεν έχει πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και επομένως δεν μπορεί να περάσει τον νεοφιλελεύθερο προϋπολογισμό που ο Macron θέλει – υποτίθεται – για να βγάλει τη Γαλλία από την όλο και χειρότερη κρίση χρέους που ο ίδιος δημιούργησε. Το σχέδιό του: να ικανοποιήσει τους πλούσιους και να πιέσει τους υπόλοιπους με περικοπές σε συντάξεις, υγεία, δημόσιες αργίες κ.ά.
Και όμως, ίσως τώρα τα πράγματα να είναι διαφορετικά – ίσως χειρότερα. Ίσως αυτή η κρίση να μην είναι απλώς «κακή ως συνήθως», αλλά ένδειξη ότι κάτι μεγαλύτερο πλησιάζει, κάτι που θα αναδιαμορφώσει το πολιτικό τοπίο.
O Sébastien Lecornu, δεν διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, γεγονός που καθιστά αδύνατη την έγκριση του νεοφιλελεύθερου προϋπολογισμού που επιδιώκει ο Macron.
Το σχέδιό του φαίνεται να ευνοεί τους πλούσιους και να επιβαρύνει τους υπόλοιπους με περικοπές σε συντάξεις, υγειονομική περίθαλψη και δημόσιες αργίες.
Η κρίση δεν περιορίζεται σε δημοσιονομικά ζητήματα· έχει γεωπολιτική διάσταση.
Ο Macron έχει ενισχύσει την εξάρτηση από την ΕΕ και το NATO, ενώ τα κόμματα της νέας Αριστεράς (LFI) και της νέας Δεξιάς (RN) ζητούν αναθεώρηση της γαλλικής κυριαρχίας και επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης με διεθνείς οργανισμούς. Υπάρχει ευρεία συμφωνία ότι το κεντρικό καθεστώς είναι δυσλειτουργικό και ανεπιθύμητο.
Το ιστορικό παράδειγμα
Σκεφτείτε ιστορικές συγκρίσεις: Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 ξεκίνησε επίσης με μια κρίση χρέους.
Τα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν να αναφέρονται στο 1958, τη μοιραία χρονιά που το προηγούμενο Σύνταγμα – το σχέδιο της αδύναμης Τέταρτης Δημοκρατίας – κατέρρευσε και αντικαταστάθηκε από την Πέμπτη Δημοκρατία.
Οι επιλογές του Macron, σημειώνουν οι Financial Times, «οδήγησαν σε πολιτική αναταραχή που δεν είχε παρατηρηθεί από το 1958».
Τη δεκαετία πριν από το 1958, οι γαλλικές κυβερνήσεις άλλαζαν περίπου κάθε έξι μήνες. Ο Charles de Gaulle δημιούργησε την Πέμπτη Δημοκρατία για να τερματίσει αυτή τη χρόνια αστάθεια.
Κατεστραμμένη από τον χειρότερο συνδυασμό ναρκισσισμού και υπερβολής από το 1850 (Napoleon III), η Πέμπτη Δημοκρατία τώρα πλήττεται από παράλυση και αστάθεια.
Ο Macron συνέβαλε καθοριστικά στην σχεδόν κατάρρευσή της, σημειώνει το Modern Diplomacy.
Η Έκτη Δημοκρατία ως λύση;
Ο Jean-Luc Mélenchon και άλλοι προτείνουν την Έκτη Δημοκρατία, με αναθεώρηση του Συντάγματος και του πολιτικού συστήματος, ως απάντηση στην παρούσα αστάθεια.
Η Γαλλία καλείται να επιλέξει μεταξύ συνέχισης της πολιτικής παράλυσης υπό έναν δημοφιλή πλέον ελάχιστα πρόεδρο ή μιας ριζικής αναδιάρθρωσης που να επαναφέρει τη δημοκρατική και εθνική ισορροπία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών