Πρόκειται για επίθεση σε κυβερνήσεις που αψήφησαν τις πιέσεις της ΕΕ να διακόψουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία και εξετάζουν τη δημιουργία μιας νέας πλατφόρμας περιφερειακής ολοκλήρωσης
Κάτι σάπιο ετοιμάζεται στο βούρκο των Βρυξελλών: O Ούγγρος Υπουργός Εξωτερικών Peter Szijjarto προειδοποίησε σε ανάρτησή του στο Facebook τον περασμένο μήνα, μετά από συνομιλίες με τους Σλοβάκο και Σέρβο ομολόγους του, ότι οι Βρυξέλλες μεθοδεύουν αλλαγή καθεστώτος εναντίον τους.
Αυτό έγινε μετά την αναφορά της Ρωσικής Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών (SVR) ότι η ΕΕ και η Ουκρανία στηρίζουν την ουγγρική αντιπολίτευση ενόψει των βουλευτικών εκλογών της επόμενης άνοιξης.
Το ευρύτερο πλαίσιο είναι ότι όλοι αυτοί αψήφησαν τις πιέσεις της ΕΕ να διακόψουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία και εξετάζουν τη δημιουργία μιας νέας πλατφόρμας περιφερειακής ολοκλήρωσης.
Από ηγεμονική σκοπιά της ΕΕ, οι σημερινές κυβερνήσεις αυτών των τριών χωρών πράγματι αποτελούν «ένα ολοένα και σοβαρότερο εμπόδιο για μια ‘ενωμένη Ευρώπη’», όπως περιέγραψε η SVR την Ουγγαρία σε σχέση με τις Βρυξέλλες, με τη χώρα αυτή να θεωρείται η κύρια, ακολουθούμενη από τη Σλοβακία και σε πολύ μικρότερο βαθμό από τη Σερβία.
Ο μακρόβιος Πρωθυπουργός Viktor Orban είναι εμβληματική μορφή του πατριωτικού -εθνικιστικού χώρου στην ήπειρο, ενώ ο Σλοβάκος ομόλογός του Robert Fico μόλις πρόσφατα επέστρεψε στην εξουσία αλλά ακολούθησε αμέσως τα βήματα του Orban.
Ο Σέρβος Πρόεδρος Aleksandar Vucic, ωστόσο, είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, καθώς παρουσιάζεται ως πατριώτης-εθνικιστής αλλά σε πολλές πτυχές συμπεριφέρεται ως φιλελεύθερος επέρ της παγκισμιποίησης.
Για παράδειγμα, η SVR κατηγόρησε πρόσφατα την κυβέρνησή του ότι έμμεσα εξοπλίζει την Ουκρανία, γεγονός που ακολούθησε τις ψήφους της Σερβίας κατά της Ρωσίας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Η δουλοπρεπής στάση του Vucic
Ο ίδιος υποστηρίζει επίσης ότι οι επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις εναντίον της εξουσίας του αποτελούν «έγχρωμη επανάσταση», κάτι με το οποίο συμφωνεί μέχρι στιγμής η Ρωσία, αν και είναι αναμφισβήτητο ότι ορισμένοι γνήσιοι λαϊκιστές-εθνικιστές τον αντιμάχονται σφοδρά.
Αυτό οφείλεται στις αντιρωσικές κινήσεις που προαναφέρθηκαν, στις παραχωρήσεις του προς την κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ Αυτόνομη Επαρχία του Κοσόβου και Μετοχίων, καθώς και στη δουλοπρεπή στάση του απέναντι στην ΕΕ.
Παράλληλα, δεν έχει υποκύψει πλήρως σε όλες τις απαιτήσεις της Δύσης, γι’ αυτό και ορισμένοι από τους κυρίαρχους φιλελεύθερους-παγκοσμιοποιητές επιθυμούν την αποπομπή του. Συνεπώς, αν και είναι παραπλανητικό να περιγράφεται ως πατριώτης -εθνικιστής στον ίδιο βαθμό με τον Orban ή τον Fico, είναι ωστόσο αλήθεια ότι και οι τρεις δεν ευθυγραμμίζονται πλήρως με τη γραμμή της ΕΕ έναντι της Ρωσίας.
Η στηριξη των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων
Επανερχόμενοι στην πρόσφατη ανάρτηση του Szijjarto, αφού ξεκαθαρίστηκε η κατάσταση με τον Vucic, τα σχέδια αλλαγής καθεστώτος της ΕΕ εναντίον και των τριών προωθούνται μέσω συνδυασμού πολέμου πληροφοριών και στήριξης αντικυβερνητικών (οργανωμένων από τις Βρυξέλλες.
Σκοπός είναι να στραφούν οι ψηφοφόροι εναντίον των κυβερνώντων κομμάτων (ή του υποψηφίου που στηρίζουν, όπως στην περίπτωση του Vucic αφού δήλωσε ότι δεν θα τροποποιήσει το Σύνταγμα για να θέσει ξανά υποψηφιότητα), ώστε οι ηγέτες τους να ανατραπούν αργότερα «δημοκρατικά».
Η ένταση της πίεσης για.. δημοκρατική ανατροπή των ηγετών
Ενόψει των επόμενων εκλογών αλλά και σε περίπτωση που το σχέδιο αυτό αποτύχει, οι πόλεμοι πληροφόρησης και οι διαδηλώσεις εγαλειοποιούνται για να δυσφημίσουν αυτούς τους ηγέτες, προσφέροντας το πρόσχημα για πιο άμεσες πιέσεις της ΕΕ εναντίον τους και εναντίον των χωρών τους.
Ανεξάρτητα από τη μορφή που θα πάρει αυτό, ο τελικός στόχος της αλλαγής καθεστώτος παραμένει ο ίδιος.
Από την ηγεμονική οπτική της ΕΕ, είναι απλώς απαράδεκτο να αντιτίθενται στις Βρυξέλλες σε τόσο σημαντικά ζητήματα όπως η Ρωσία, ακόμη και στην περίπτωση της μη μέλους Σερβίας, καθώς αυτό υπονομεύει την εθνική κυριαρχία της.
Κοιτώντας προς το μέλλον, όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στις εκλογές της άνοιξης στην Ουγγαρία, που θα αποτελέσουν την πρώτη ευκαιρία της ΕΕ να «ανατρέψει δημοκρατικά» έναν από τους τρεις ηγέτες, εκτός εάν η Σερβία προκηρύξει πρόωρες εκλογές νωρίτερα.
Στην περίπτωση της Σερβίας, όποιον και αν στηρίξει ο Vucic ίσως οδηγήσει την φιλοδυτική στροφή του στο τελικό της στάδιο, οπότε μπορεί να μην έχει σημασία αν θα κερδίσει εκείνος ή η αντιπολίτευση.
Είναι πιο δύσκολο να προβλεφθεί τι θα συμβεί στην Ουγγαρία, ωστόσο μια ήττα του κυβερνώντος κόμματος θα αποτελούσε ισχυρό πλήγμα για τους λαϊκιστές-εθνικιστές στην Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Αυτό έγινε μετά την αναφορά της Ρωσικής Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών (SVR) ότι η ΕΕ και η Ουκρανία στηρίζουν την ουγγρική αντιπολίτευση ενόψει των βουλευτικών εκλογών της επόμενης άνοιξης.
Το ευρύτερο πλαίσιο είναι ότι όλοι αυτοί αψήφησαν τις πιέσεις της ΕΕ να διακόψουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία και εξετάζουν τη δημιουργία μιας νέας πλατφόρμας περιφερειακής ολοκλήρωσης.
Από ηγεμονική σκοπιά της ΕΕ, οι σημερινές κυβερνήσεις αυτών των τριών χωρών πράγματι αποτελούν «ένα ολοένα και σοβαρότερο εμπόδιο για μια ‘ενωμένη Ευρώπη’», όπως περιέγραψε η SVR την Ουγγαρία σε σχέση με τις Βρυξέλλες, με τη χώρα αυτή να θεωρείται η κύρια, ακολουθούμενη από τη Σλοβακία και σε πολύ μικρότερο βαθμό από τη Σερβία.
Ο μακρόβιος Πρωθυπουργός Viktor Orban είναι εμβληματική μορφή του πατριωτικού -εθνικιστικού χώρου στην ήπειρο, ενώ ο Σλοβάκος ομόλογός του Robert Fico μόλις πρόσφατα επέστρεψε στην εξουσία αλλά ακολούθησε αμέσως τα βήματα του Orban.
Ο Σέρβος Πρόεδρος Aleksandar Vucic, ωστόσο, είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, καθώς παρουσιάζεται ως πατριώτης-εθνικιστής αλλά σε πολλές πτυχές συμπεριφέρεται ως φιλελεύθερος επέρ της παγκισμιποίησης.
Για παράδειγμα, η SVR κατηγόρησε πρόσφατα την κυβέρνησή του ότι έμμεσα εξοπλίζει την Ουκρανία, γεγονός που ακολούθησε τις ψήφους της Σερβίας κατά της Ρωσίας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Η δουλοπρεπής στάση του Vucic
Ο ίδιος υποστηρίζει επίσης ότι οι επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις εναντίον της εξουσίας του αποτελούν «έγχρωμη επανάσταση», κάτι με το οποίο συμφωνεί μέχρι στιγμής η Ρωσία, αν και είναι αναμφισβήτητο ότι ορισμένοι γνήσιοι λαϊκιστές-εθνικιστές τον αντιμάχονται σφοδρά.
Αυτό οφείλεται στις αντιρωσικές κινήσεις που προαναφέρθηκαν, στις παραχωρήσεις του προς την κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ Αυτόνομη Επαρχία του Κοσόβου και Μετοχίων, καθώς και στη δουλοπρεπή στάση του απέναντι στην ΕΕ.
Παράλληλα, δεν έχει υποκύψει πλήρως σε όλες τις απαιτήσεις της Δύσης, γι’ αυτό και ορισμένοι από τους κυρίαρχους φιλελεύθερους-παγκοσμιοποιητές επιθυμούν την αποπομπή του. Συνεπώς, αν και είναι παραπλανητικό να περιγράφεται ως πατριώτης -εθνικιστής στον ίδιο βαθμό με τον Orban ή τον Fico, είναι ωστόσο αλήθεια ότι και οι τρεις δεν ευθυγραμμίζονται πλήρως με τη γραμμή της ΕΕ έναντι της Ρωσίας.
Η στηριξη των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων
Επανερχόμενοι στην πρόσφατη ανάρτηση του Szijjarto, αφού ξεκαθαρίστηκε η κατάσταση με τον Vucic, τα σχέδια αλλαγής καθεστώτος της ΕΕ εναντίον και των τριών προωθούνται μέσω συνδυασμού πολέμου πληροφοριών και στήριξης αντικυβερνητικών (οργανωμένων από τις Βρυξέλλες.
Σκοπός είναι να στραφούν οι ψηφοφόροι εναντίον των κυβερνώντων κομμάτων (ή του υποψηφίου που στηρίζουν, όπως στην περίπτωση του Vucic αφού δήλωσε ότι δεν θα τροποποιήσει το Σύνταγμα για να θέσει ξανά υποψηφιότητα), ώστε οι ηγέτες τους να ανατραπούν αργότερα «δημοκρατικά».
Η ένταση της πίεσης για.. δημοκρατική ανατροπή των ηγετών
Ενόψει των επόμενων εκλογών αλλά και σε περίπτωση που το σχέδιο αυτό αποτύχει, οι πόλεμοι πληροφόρησης και οι διαδηλώσεις εγαλειοποιούνται για να δυσφημίσουν αυτούς τους ηγέτες, προσφέροντας το πρόσχημα για πιο άμεσες πιέσεις της ΕΕ εναντίον τους και εναντίον των χωρών τους.
Ανεξάρτητα από τη μορφή που θα πάρει αυτό, ο τελικός στόχος της αλλαγής καθεστώτος παραμένει ο ίδιος.
Από την ηγεμονική οπτική της ΕΕ, είναι απλώς απαράδεκτο να αντιτίθενται στις Βρυξέλλες σε τόσο σημαντικά ζητήματα όπως η Ρωσία, ακόμη και στην περίπτωση της μη μέλους Σερβίας, καθώς αυτό υπονομεύει την εθνική κυριαρχία της.
Κοιτώντας προς το μέλλον, όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στις εκλογές της άνοιξης στην Ουγγαρία, που θα αποτελέσουν την πρώτη ευκαιρία της ΕΕ να «ανατρέψει δημοκρατικά» έναν από τους τρεις ηγέτες, εκτός εάν η Σερβία προκηρύξει πρόωρες εκλογές νωρίτερα.
Στην περίπτωση της Σερβίας, όποιον και αν στηρίξει ο Vucic ίσως οδηγήσει την φιλοδυτική στροφή του στο τελικό της στάδιο, οπότε μπορεί να μην έχει σημασία αν θα κερδίσει εκείνος ή η αντιπολίτευση.
Είναι πιο δύσκολο να προβλεφθεί τι θα συμβεί στην Ουγγαρία, ωστόσο μια ήττα του κυβερνώντος κόμματος θα αποτελούσε ισχυρό πλήγμα για τους λαϊκιστές-εθνικιστές στην Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών