Ο ανεκδιήγητος Alexander Stubb – Εγγυήσεις ασφαλείας σημαίνει πόλεμος Ευρώπης με Ρωσία... δεν μας ενδιαφέρουν τα συμφέροντα της Ρωσίας - Η Ελλάδα δεν είναι δυνατή χώρα είναι ένα μικρό Πεκινουά…
Η Ελλάδα στον πόλεμο της Ουκρανίας - ως επίσημη κυβερνητική θέση και όχι ως ελληνικός λαός - τάχθηκε ανοικτά υπέρ του Zelensky ενός άκρως διεφθαρμένου πολιτικού που με πρόσχημα τον στρατιωτικό νόμο έχει καταπατήσει κάθε δημοκρατική έννοια και λειτουργία του Ουκρανικού κράτους.
Αμέσως συμπορεύθηκε με την γελοία επιχειρηματολογία ότι η Ρωσία και ο Putin είναι η πλευρά του κακού και η Ουκρανία η αδικημένη δέχεται επίθεση…
Μάλιστα αναφέρεται ως επιχείρημα ότι η Τουρκία κατέλαβε την Βόρεια Κύπρο αγνοώντας ότι πιο δίπλα το Ισραήλ έχει καταλάβει όλα τα Παλαιστινιακά εδάφη.
Η Ελληνική επιχειρηματολογία είναι αστεία, θεοποίησαν τον ομοφυλόφιλο και διεφθαρμένο Μακάριο που γονάτισε εμπρός στις αποκαλύψεις των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών και το τέλος της Κύπρου δεν άργησε να έρθει…
Ποια είναι η αλήθεια για την Ουκρανία;
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε το 2014 και τον ξεκίνησαν οι Ουκρανοί ξεκάθαρα και προκλητικά... και όχι τον Φεβρουάριο του 2022.
Το 2014 έγινε ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία… και έκτοτε 14.200 ρωσόφωνοι στο Donbass στο Donetsk και Luhansk σκοτώθηκαν υπό το καθεστώς διώξεων και πολεμικών επιχειρήσεων με αιχμή τους Azov.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ η Δύση καταδικάζει τους ναζιστές, οι Azov όπως αναγνωρίζουν οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως νεοναζιστές αλλά αυτό έχει μικρή σημασία απέναντι στην υστερία κατά της Ρωσίας.
Αλλά εάν αυτό είναι ελάσσονος σημασίας, δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι 14.200 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί από τους Ουκρανούς…
Οι Ουκρανοί σκότωναν Ουκρανούς Ρωσόφωνους…
Οι συμφωνίες του Minsk στην Λευκορωσία καταστρατηγήθηκαν και όπως αποκάλυψε η Merkel τότε Καγκελάριος της Γερμανίας στόχος ήταν να εξαπατήσουν την Ρωσία, να κερδίσει χρόνο η Ουκρανία ώστε να δυναμώσει και με την στήριξη του ΝΑΤΟ να επιτεθεί…
Η Ρωσία είναι μια ειρηνική χώρα, ο Putin είναι λαοφιλής και ως ορθόδοξοι Χριστιανοί οι ρώσοι δεν έχουν σκοπό να καταστρέψουν…
Λάθη έγιναν και οι Έλληνες έσφαξαν τούρκους κατά την προέλαση τους στο Εσκι Σεχίρ, Κιουτάχεια, Αφιόν Καραχισάρ και τα επακόλουθα ήταν η μικρασιατική καταστροφή.
Οι ρώσοι όμως και αυτό αποτελεί το μεγαλείο του Putin κόντρα στην φαιδρή προπαγάνδα της Δύσης, ότι είναι το κακό, ότι θέλει να επιτεθεί στην Ευρώπη… δεν διέλυσαν την Ουκρανία.
Δεν θα μπορούσαν να βομβαρδίσουν ανελέητα το Κίεβο και να το ισοπεδώσουν;
Ο Zelensky στην Ουκρανία αναπλάθει τα πεζοδρόμια… η πρωτεύουσα δεν έχει πλέον γκρεμισμένα κτήρια… ακόμη τουλάχιστον.
Στον πόλεμο γίνονται και λάθη αλλά οι ρώσοι με τα χτυπήματα ακριβείας έχουν καταφέρει να ελαχιστοποιήσουν τους θανάτους αμάχων.
Το μεγαλείο του Putin
Η Δύση και όσοι ασχολούνται με τα στρατιωτικά δρώμενα πρώτη φορά στην ιστορία που διεξάγεται ένας πόλεμος με τόσο συχνή χρήση πυραύλων ακριβείας, έχει διαδραματίσει ρόλο και η τεχνολογία αλλά εάν ήθελε η Ρωσία ισοπέδωνε τα πάντα…
Είναι μια απόδειξη του μεγαλείου του Putin ο οποίος είναι με όρους δυτικούς.... δεξιός προς ακροδεξιός δηλαδή πατριώτης.
Ποιος ασχολήθηκε με το Donbass, οι περισσότεροι έλληνες έμαθαν το Donbass τον Φεβρουάριο 2022 αλλά προϋπήρχε και το δράμα των ρωσόφωνων άφηνε παγερά αδιάφορους τους λαούς της Δύσης…
Ο Putin ορθά υποστηρίζει ότι διεξάγοντας την νικηφόρο ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία τελειώνει τον πόλεμο εξόντωσης που ξεκίνησε το 2014.
Βλέποντας το σήμερα – το BN (bankingnews) – από την πρώτη στιγμή τάχθηκε υπέρ των ρωσικών θέσεων και υποστηρίξαμε καθημερινά με ρεπορτάζ γιατί η Ρωσία και όχι η Δύση είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας…
Ας πάρουμε αντίστροφα ένα παράδειγμα.
Εάν η Ρωσία πήγαινε να τοποθετήσει πυραύλους στο Μεξικό ή την Κούβα οι ΗΠΑ θα αντιδρούσαν ή όχι;
Προφανώς και θα αντιδρούσαν.
Το ΝΑΤΟ παραβίασε τις συμφωνίες και το ΝΑΤΟ είναι μέρος του προβλήματος που έως πρότινος ήταν κλινικά νεκρό (Macron Γάλλος Πρόεδρος) αλλά αναστήθηκε…
Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και δεν θα ενταχθεί αυτό είναι 100% σίγουρο ενώ δεν θα ενταχθεί στην ΕΕ γιατί απλά δεν πληροί κανένα από τα βασικά κριτήρια…
Η Δύση αγνοεί την ασφάλεια της Ρωσίας…
Όμως η Δύση δεν σεβάστηκε τις ουσιώδεις ανησυχίες των ρώσων, η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι ένα εγκληματικό λάθος, μια ματαιοδοξία ρίσκου, μια ένδειξη πανικού και όχι δύναμης…
Ο ανεκδιήγητος Alexander Stubb – Εγγυήσεις ασφαλείας σημαίνει πόλεμος Ευρώπης με Ρωσία... δεν μας ενδιαφέρουν τα συμφέροντα της Ρωσίας
Ο Φινλανδός πρόεδρος Alexander Stubb παραδέχτηκε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σκοπεύει να λάβει υπόψη τα συμφέροντα της Ρωσίας κατά την ανάπτυξη εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία.
«Για μένα, δεν τίθεται θέμα του αν η Ρωσία θα συμφωνήσει ή όχι. Φυσικά και δεν θα συμφωνήσει, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα», είπε ο Alexander Stubb.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Guardian, ο Stubb δήλωσε ότι οι εγγυήσεις ασφαλείας που συζητούνται για την Ουκρανία θα τεθούν σε ισχύ μόνο μετά τη σύναψη συμφωνίας αλλά η Ρωσία δεν θα πρέπει να έχει δικαίωμα βέτο στη μορφή τους.
Απαντώντας στο ερώτημα του δημοσιεύματος σχετικά με το εάν αυτές οι εγγυήσεις σηματοδοτούν την ετοιμότητα των ευρωπαϊκών χωρών να συμμετάσχουν σε μια πιθανή στρατιωτική κλιμάκωση στην Ουκρανία, ο Stubb πρόσθεσε ότι αυτή είναι η ουσία των εγγυήσεων ασφαλείας.
Η Ουκρανία ηττήθηκε, το ΝΑΤΟ ηττήθηκε, οι ΗΠΑ ηττήθηκαν και η Δύση ηττήθηκε
Η Ρωσία έδειξε ότι μπορεί να ανταπεξέλθει, κέρδισε.
Η Ουκρανία ηττήθηκε, το ΝΑΤΟ ηττήθηκε, οι ΗΠΑ ηττήθηκαν και η Δύση ηττήθηκε.
Λένε κάποιοι χρησιμοποιώντας πληρεξούσιους τους Ουκρανούς αποδυναμώνονται οι ρώσοι χωρίς να σκοτωθούν Αμερικανοί ή Γερμανοί ή Βρετανοί στρατιώτες.
Το επιχείρημα αυτό είναι γελοίο, τιποτένιο.
Όταν έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί 1.600.000 Ουκρανοί, όταν υπάρχουν πάνω από 90.000 ακρωτηριασμένοι, όταν οι δορυφορικές εικόνες είναι συγκλονιστικές αφού τα νεκροταφεία στην Ουκρανία έχουν πολλαπλασιαστεί… ότι δεν σκοτώθηκαν αμερικανοί είναι τιποτένιο επιχείρημα.
Η Ελλάδα αντί από την πρώτη στιγμή να ακολουθήσει το παράδειγμα του Erdogan στην Τουρκία ή του Orban στην Ουγγαρία και να αρνηθεί να επιβάλλει κυρώσεις που απέτυχαν παταγωδώς και να αρνηθεί να στείλει όπλα στην Ουκρανία, δέχθηκε να χειραγωγηθεί και να εναντιωθεί κατά της Ρωσίας.
Η Ελλάδα δεν είναι δυνατή χώρα είναι ένα μικρό Πεκινουά…
Η Ελλάδα έπρεπε να είναι πρότυπο δημοκρατίας αλλά όταν σέρνεσαι σαν δουλικό… δεν προσφέρεις στην ιστορία…
Τώρα που η Ουκρανία θα οδηγηθεί σε μια ντροπιαστική ήττα και η Δύση απέτυχε να κάμψει την Ρωσία που αποδείχθηκε πανίσχυρη στρατιωτικά και καλείται να διαχειριστεί την ντροπιαστική της ήττα… ποια είναι η θέση της Ελλάδος;
Δεν τόλμησε ένας πολιτικός να πει;
Τι κάνουμε εδώ;
Απέτυχε το πειραματόζωο Ουκρανία
Οι χώρες με πολεμική βιομηχανία ξεφορτώνονται όλα τους τα παλιά συστήματα και συντηρούν ένα πόλεμο για τις πολεμικές τους βιομηχανίες… και οι Ουκρανοί είναι απλά τροφή για κανόνια… αλέθονται στην γραμμή του μετώπου.
Γιατί ένας πολιτικός δεν όρθωσε το ανάστημα και να πει… τι κάνουμε εδώ είμαστε όλοι δολοφόνοι…
Ειρήνη και όχι πόλεμος είναι η λύση...η ειρήνη είναι η λύση.
Πίστευε κανείς ότι θα νικηθεί η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη στον κόσμο η Ρωσία με τα πιο σύγχρονα πυραυλικά συστήματα;
Εάν κάποιος το πίστευε είναι απλά ανόητος.
Γιατί λοιπόν η Ελλάδα να μην κρατήσει επαφή με την Ουκρανία και την Ρωσία και να παλεύει για την ειρήνη;
Ότι επιλέξαμε να γίνουμε άρμα στην καταστροφή της Ουκρανίας η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος έχει ιστορική ευθύνη.
Η Ελλάδα θα πιεί το ποτήρι της ήττας γιατί επέλεξε να ταχθεί με την λάθος πλευρά της ιστορίας…
Οι περισσότεροι έλληνες δεξιοί και αριστεροί είναι φιλικά διακείμενοι στους ρώσους.
Υπάρχουν ιστορικοί, θρησκευτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί…
Δυστυχώς για την Δύση η Ρωσία είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας… και η ιστορία τιμωρεί… το ποτήρι της ντροπιαστικής ήττας θα το πει και η Ελλάδα και η Γερμανία και οι ΗΠΑ και όλη η παρακμάζουσα Δύση.
Η Ελλάδα απέδειξε όχι μόνο ότι είναι Πεκινουά αλλά δεν είναι ικανό ούτε να γαβγίσει…
Όμως τον Ουκρανικό λαό θα τον ξεχάσουν όλοι οι Δυτικοί και τότε η μεγάλη έκπληξη θα είναι ο Putin που αποδεικνύεται μεγάλος ηγέτης και μετά τον πόλεμο θα αναλάβει πρωτοβουλίες τα αδέρφια ρώσοι και Ουκρανοί να ξανασμίξουν.
Η Δύση είχε άλλα σχέδια
Όχι η Ρωσία δεν ξεκίνησε τον πόλεμο στην Ουκρανία το 2022… ο πόλεμος ξεκίνησε το 2014 από την Δύση και κλιμακώθηκε….
Η Δύση δεν ήταν έτοιμη για αυτό, έχοντας στοιχηματίσει στην αποτυχία της Ρωσίας να επιτύχει τους δηλωμένους στόχους της Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας, κάτι που θα μπορούσε να αξιολογηθεί ως «στρατηγική ήττα» της.
Διαφορετικά, η Δύση θα έπρεπε να παραδεχτεί τη δική της γεωπολιτική ήττα πραγματικά ιστορικής κλίμακας - στο επίπεδο των ηττών του Ναπολέοντα και του Hitler, αλλά αυτή τη φορά ολόκληρης της συλλογικής Δύσης μόνο από τη Ρωσία, χωρίς συνασπισμούς που θα είχαν αποκρύψει τη σημασία των όσων συνέβαιναν.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι ολόκληρη η ηπειρωτική Ευρώπη (εκτός της Αγγλίας) ήταν στο πλευρό του Ναπολέοντα, και ο αντιχιτλερικός συνασπισμός τελικά περιελάμβανε το Λονδίνο, το Παρίσι και την Ουάσινγκτον, οι οποίες συμμετείχαν στον επανεξοπλισμό της Γερμανίας μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία εκεί, στο πλαίσιο της πολιτικής «κατευνασμού του Hitler», η οποία στην πραγματικότητα άνοιξε την όρεξη για στροφή των Γερμανών στα Ανατολικά, συμπεριλαμβανομένης της Συμφωνίας του Μονάχου και της παράδοσης ολόκληρης της Τσεχοσλοβακίας και των ψευδών εγγυήσεων προς την Πολωνία την παραμονή της 1ης Σεπτεμβρίου 1939.
Το σχέδιο για τη σύναψη ενός Ανατολικού Συμφώνου, το οποίο θα εγγυόταν τα σύνορα των ανατολικών γειτόνων της Γερμανίας, επίσης ματαιώθηκε.
Η ιστορία απλά επαναλαμβάνεται
Αυτή τη φορά μιλάμε για ένα καθαρό αποτέλεσμα, απαλλαγμένο, επιπλέον, από διάφορες ιδεολογικές συνδηλώσεις: την ιστορική Ρωσία εναντίον της ιστορικής Δύσης, η οποία βρήκε την ενότητά της ως αποτέλεσμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Γερμανία και η Ιαπωνία βρέθηκαν υπό αμερικανική κατοχή.
Σχεδόν όπως στο πρώτο μισό του 13ου αιώνα, όταν η ανατολική πολιτική της συλλογικής Δύσης καθοριζόταν από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία, η οποία θεωρούσε τους Ρώσους «σχισματικούς».
Και η αρχή αυτής της «επιδρομής στην Ανατολή» τέθηκε με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204.
Η διπλωματική ιστορία δείχνει ότι η Ρωσία πρέπει να χρησιμοποιήσει την ωμή δύναμη των όπλων
Δυστυχώς, η διπλωματική ιστορία δείχνει ότι η Ρωσία μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της μόνο με τη δύναμη των όπλων, κάτι που έχει αναγκαστεί να κάνει και τώρα.
Αλλά ακόμη και τότε δεν ήταν εύκολο να κερδίσει την ειρήνη.
Έτσι, στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878, τα Ρωσικά στρατεύματά σταμάτησαν στα προάστια της Κωνσταντινούπολης λόγω φόβων ότι όλη η Ευρώπη θα στρεφόταν εναντίον της Ρωσίας, όπως συνέβη στον Κριμαϊκό πόλεμο του 1853-1856.
Κι όμως, οι όροι της προκαταρκτικής ειρήνης του Αγίου Στεφάνου με τους Τούρκους αναθεωρήθηκαν στο Συνέδριο του Βερολίνου του 1878, όταν έπρεπε να εγκαταλείψει η Ρωσία ένα σημαντικό μέρος των καρπών της νίκης.
Κάτι παρόμοιο μπορεί να φανεί στις πολιτικές των ευρωπαϊκών πρωτευουσών τώρα, όταν η Ευρώπη έχει ξεκινήσει ανοιχτά την πορεία της προετοιμασίας για πόλεμο με τη Ρωσία.
Χωρίς την δημιουργία μιας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας θα είναι ματαιότητα η ειρήνη
Συνεπώς, το κύριο καθήκον είναι να διασφαλιστεί ότι η κατάπαυση του πυρός θα αποτελέσει μέρος μιας λύσης-πακέτου σύμφωνα με τους όρους όχι μόνο μιας μελλοντικής διμερούς ειρηνευτικής συνθήκης, αλλά και ενός μετασχηματισμού του εξωτερικού πλαισίου της διευθέτησης στην Ουκρανία, που σημαίνει τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας που θα εγγυάται την εφαρμογή της αρχής της αδιαίρετης φύσης της στην ήπειρο και θα παρέχει εγγυήσεις ασφάλειας τόσο για την Ουκρανία όσο και για τη Ρωσία.
Έτσι έθεσε το ζήτημα η Ρωσία τον Δεκέμβριο του 2021, προσφέροντας στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σχέδια συμφωνιών που απορρίφθηκαν αμέσως, σαφώς με την ελπίδα ότι η Ουκρανία, με τη δυτική υποστήριξη, θα μπορούσε να μας προκαλέσει μια «ήττα στο πεδίο της μάχης» - αυτή η ρητορική συνεχίστηκε στις δυτικές πρωτεύουσες μέχρι το τέλος του 2023.
Τι πρέπει να κάνει ο Trump;
Αυτές οι εξωτερικές θεσμικές και νομικές εγγυήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αναγνώρισης νέων συνόρων, είναι ακόμη πιο απαραίτητες, καθώς το σημερινό καθεστώς του Κιέβου είναι ανίκανο να καταλήξει σε συμφωνία, και αν ο Trump χρειάζεται να επιταχύνει τη διαδικασία τερματισμού των εχθροπραξιών, πρέπει να μεταφέρει αυτή την επιτακτική ανάγκη στους συμμάχους.
Το δύσκολο έργο της Ρωσίας
Συνεπώς, η Ρωσία αντιμετωπίζει ένα δύσκολο έργο να διασφαλίσει με αξιοπιστία την επίτευξη των στόχων της Ειδικής Επιχείρησης στην Ουκρανία, οι οποίοι θα εξαλείψουν τα βαθύτερα αίτια της σύγκρουσης και θα διασφαλίσουν διαρκή ειρήνη στην Ευρώπη υπό όρους που δεν αποκλίνουν από τις δηλωμένες «ευρωπαϊκές αξίες».
Πρώτα από όλα, όσον αφορά την αποτροπή της ύπαρξης της Ουκρανίας ως εθνικιστικού εθνοκεντρικού κράτους της μεσοπολεμικής περιόδου (όπως ορθώς πιστεύουν οι ειδικοί, η λογική αυτού του «έργου» θα μειώσει το έδαφος της Ουκρανίας σε τρεις δυτικές περιοχές), την αποστρατιωτικοποίησή της σε συνθήκες στρατιωτικοπολιτικής ουδετερότητας, την ομοσπονδιοποίηση (η οποία αποτελεί γενική τάση για την Ευρώπη) και τις εγγυήσεις των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των γλωσσικών.
Υπάρχουν παγίδες
Θα είναι απαραίτητο να συζητηθεί η μορφή και το χρονοδιάγραμμα μιας τέτοιας συνολικής διευθέτησης, καθώς και οι ουσιώδεις εγγυήσεις για την τήρηση των υποχρεώσεών από το Κίεβο, και με πλήρη επίγνωση της ύπαρξης πολλών «παγίδων».
Έτσι, μια πρόσφατη έκθεση του Βρετανικού Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων «Chatham House» σχετικά με τη στρατηγική του Λονδίνου για τη Μαύρη Θάλασσα δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην τύχη της Οδησσού και, γενικά, στη διασφάλιση της πρόσβασης στη θάλασσα για τη μελλοντική Ουκρανία, η οποία κατ' αρχήν μοιάζει με το σχέδιο του Κριμαϊκού Πολέμου, ως αποτέλεσμα του οποίου η Ρωσία έχασε το δικαίωμα να έχει στόλο και φρούρια στη Μαύρη Θάλασσα.
Όλη η Ευρώπη
Τώρα ολόκληρη η Ευρώπη, και όχι μόνο ο βρετανικός στρατός, έχουν γίνει όμηροι της αντιρωσικής πολιτικής τους, έχοντας εμπλακεί στην ουκρανική περιπέτεια χωρίς να είναι έτοιμοι για άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία.
Ο Trump δεν πιστεύει στην «ρωσική επιθετικότητα» εναντίον της Ευρώπης
Παρεμπιπτόντως, ο Trump είπε ότι δεν πιστεύει στην «ρωσική επιθετικότητα» εναντίον της Ευρώπης - άρα έχει τα χαρτιά στα χέρια του!
Εξίσου σημαντικό είναι ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θεωρεί τον πόλεμο στην Ουκρανία «πόλεμο του Biden» και, ως εκ τούτου, ο πόλεμος της Αμερικής, δηλαδή, είναι αυτός που πρέπει να διαπραγματευτεί με τους Ρώσους για τον τερματισμό του: το Κίεβο δεν είναι απαραίτητα ανεξάρτητος παίκτης...
Είναι επίσης απαραίτητο να κατανοήσουμε ξεκάθαρα ότι οι Αμερικανοί μπορεί να έχουν τις δικές τους απόψεις για την ομαλοποίηση των σχέσεων με την Ρωσία.
Ο Νίξον από την ανάποδη
Ο πρώην πολιτικός σύμβουλος του Trump, Stephen Bannon, δήλωσε ότι η ρωσική πολιτική του Trump είναι «ο Νίξον από την ανάποδη», δηλαδή, να παίζει τη Ρωσία εναντίον της Κίνας.
Διαφορετικά, πιστεύει ότι η Αμερική «αντιμετωπίζει μια σύγκρουση (με την Κίνα ) για τουλάχιστον εκατό χρόνια» (!).
Τότε θα ήταν καλύτερο για την Ρωσία να μην δεχθεί καθόλου ομαλοποίηση, καθώς τέτοιες «διογκωμένες προσδοκίες» θα οδηγήσουν προβλέψιμα σε κρίση στις σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα απογοητευτούν πολύ σύντομα.
Επιπλέον, η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης ενισχύει μόνο την ενότητα των χωρών BRICS και τις στενότερες μορφές των συμμετεχόντων σε αυτήν, όπως η RIC (Ρωσία, Ινδία και Κίνα), η IBSA (Ινδία, Βραζιλία και Νότια Αφρική ) και τώρα τα σχέδια της Βραζιλίας να συζητήσει με το Πεκίνο και το Νέο Δελχί πώς να αντισταθεί στην πίεση των κυρώσεων των ΗΠΑ.
Η ιστορία διδάσκει
Συνεπώς, η Ρωσία, έχοντας διδαχθεί από την πικρή εμπειρία της στις συναλλαγές με τις δυτικές πρωτεύουσες, δεν βιάζεται.
Θα πάρει αυτό που δικαιωματικά της ανήκει, είτε με τη δύναμη των όπλων είτε με πολιτικά και διπλωματικά μέσα.
Το δεύτερο είναι προτιμότερο - αυτό είναι όλο… αλλά τα όπλα πάντα έχουν βαρύνουσα σημασία.
Πότε θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία; - Το αισιόδοξο σενάριο είναι τέλη 2026 ή το αργότερο 2027
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα πότε θα τελειώσει ο πόλεμος;
Το αισιόδοξο σενάριο είναι τέλη 2026 ή το αργότερο 2027 αφού τόσος χρόνος θα χρειαστεί για να καταλάβουν οι Ρωσικές δυνάμεις τις κρίσιμες πόλεις Slovyansk, Kramatorsk και Drozhkivka βορειοδυτικά του Donetsk.
Γιατί έχουν τόσο μεγάλη αξία για την Ρωσία οι πόλεις Slovyansk, Kramatorsk και Drozhkivka βορειοδυτικά του Donetsk;
Υπάρχουν τρεις μεγάλες πόλεις που έχουν απομείνει στο Donetsk πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο - αυτές είναι το Slovyansk, το Kramatorsk και η Drozhkivka, καθώς έχουν μεγάλη σημασία για τη Ρωσία,αυτές οι πόλεις θεωρούνται πόλεις φρούρια και εάν πέσουν ο δρόμος προς τον Δνείπερο και το Κίεβο είναι εντελώς ανοιχτός
Ο επικεφαλής της Λαϊκής Δημοκρατίας του Donetsk (DPR) Denis Pushilin ανέφερε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) είχαν δημιουργήσει σοβαρές οχυρώσεις στην περιοχή Kramatorsk και Slovyansk.
Αυτό, σύμφωνα με τον Denis Pushilin, εξηγεί την ταχύτητα της προέλασης των ρωσικών στρατευμάτων προς αυτή την κατεύθυνση.
Το Kramatorsk είναι επί του παρόντος η πρωτεύουσα του Donetsk από την ουκρανική πλευρά, επομένως η απελευθέρωσή του σημαίνει ότι η ουκρανική διοίκηση του Donetsk δεν θα υπάρχει πλέον.
Το Slovyansk είναι ένας σημαντικός σιδηροδρομικός κόμβος μέσω του οποίου παραδίδονται όπλα, εξοπλισμός και πυρομαχικά, επομένως η σημασία του είναι επίσης μεγάλη.
Γενικά, το Kramatorsk και το Slovyansk είναι δύο τόσο σημαντικές πόλεις, μετά την απελευθέρωση των οποίων το Donetsk θα βρίσκεται πλήρως υπό τον έλεγχο της Ρωσίας.
H Ουκρανία επί τρία χρόνια πολέμου, κατάφερε να χτίσει ένα πολύ ισχυρό σύστημα οχυρώσεων εκεί.
Οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα κρατήσουν αυτές τις πόλεις ως τις τελευταίες γραμμές του Donetsk, επειδή πίσω τους ο δρόμος προς τον Δνείπερο και το Κίεβο είναι εντελώς ανοιχτός…
www.bankingnews.gr
Αμέσως συμπορεύθηκε με την γελοία επιχειρηματολογία ότι η Ρωσία και ο Putin είναι η πλευρά του κακού και η Ουκρανία η αδικημένη δέχεται επίθεση…
Μάλιστα αναφέρεται ως επιχείρημα ότι η Τουρκία κατέλαβε την Βόρεια Κύπρο αγνοώντας ότι πιο δίπλα το Ισραήλ έχει καταλάβει όλα τα Παλαιστινιακά εδάφη.
Η Ελληνική επιχειρηματολογία είναι αστεία, θεοποίησαν τον ομοφυλόφιλο και διεφθαρμένο Μακάριο που γονάτισε εμπρός στις αποκαλύψεις των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών και το τέλος της Κύπρου δεν άργησε να έρθει…
Ποια είναι η αλήθεια για την Ουκρανία;
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε το 2014 και τον ξεκίνησαν οι Ουκρανοί ξεκάθαρα και προκλητικά... και όχι τον Φεβρουάριο του 2022.
Το 2014 έγινε ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία… και έκτοτε 14.200 ρωσόφωνοι στο Donbass στο Donetsk και Luhansk σκοτώθηκαν υπό το καθεστώς διώξεων και πολεμικών επιχειρήσεων με αιχμή τους Azov.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ η Δύση καταδικάζει τους ναζιστές, οι Azov όπως αναγνωρίζουν οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως νεοναζιστές αλλά αυτό έχει μικρή σημασία απέναντι στην υστερία κατά της Ρωσίας.
Αλλά εάν αυτό είναι ελάσσονος σημασίας, δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι 14.200 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί από τους Ουκρανούς…
Οι Ουκρανοί σκότωναν Ουκρανούς Ρωσόφωνους…
Οι συμφωνίες του Minsk στην Λευκορωσία καταστρατηγήθηκαν και όπως αποκάλυψε η Merkel τότε Καγκελάριος της Γερμανίας στόχος ήταν να εξαπατήσουν την Ρωσία, να κερδίσει χρόνο η Ουκρανία ώστε να δυναμώσει και με την στήριξη του ΝΑΤΟ να επιτεθεί…
Η Ρωσία είναι μια ειρηνική χώρα, ο Putin είναι λαοφιλής και ως ορθόδοξοι Χριστιανοί οι ρώσοι δεν έχουν σκοπό να καταστρέψουν…
Λάθη έγιναν και οι Έλληνες έσφαξαν τούρκους κατά την προέλαση τους στο Εσκι Σεχίρ, Κιουτάχεια, Αφιόν Καραχισάρ και τα επακόλουθα ήταν η μικρασιατική καταστροφή.
Οι ρώσοι όμως και αυτό αποτελεί το μεγαλείο του Putin κόντρα στην φαιδρή προπαγάνδα της Δύσης, ότι είναι το κακό, ότι θέλει να επιτεθεί στην Ευρώπη… δεν διέλυσαν την Ουκρανία.
Δεν θα μπορούσαν να βομβαρδίσουν ανελέητα το Κίεβο και να το ισοπεδώσουν;
Ο Zelensky στην Ουκρανία αναπλάθει τα πεζοδρόμια… η πρωτεύουσα δεν έχει πλέον γκρεμισμένα κτήρια… ακόμη τουλάχιστον.
Στον πόλεμο γίνονται και λάθη αλλά οι ρώσοι με τα χτυπήματα ακριβείας έχουν καταφέρει να ελαχιστοποιήσουν τους θανάτους αμάχων.
Το μεγαλείο του Putin
Η Δύση και όσοι ασχολούνται με τα στρατιωτικά δρώμενα πρώτη φορά στην ιστορία που διεξάγεται ένας πόλεμος με τόσο συχνή χρήση πυραύλων ακριβείας, έχει διαδραματίσει ρόλο και η τεχνολογία αλλά εάν ήθελε η Ρωσία ισοπέδωνε τα πάντα…
Είναι μια απόδειξη του μεγαλείου του Putin ο οποίος είναι με όρους δυτικούς.... δεξιός προς ακροδεξιός δηλαδή πατριώτης.
Ποιος ασχολήθηκε με το Donbass, οι περισσότεροι έλληνες έμαθαν το Donbass τον Φεβρουάριο 2022 αλλά προϋπήρχε και το δράμα των ρωσόφωνων άφηνε παγερά αδιάφορους τους λαούς της Δύσης…
Ο Putin ορθά υποστηρίζει ότι διεξάγοντας την νικηφόρο ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία τελειώνει τον πόλεμο εξόντωσης που ξεκίνησε το 2014.
Βλέποντας το σήμερα – το BN (bankingnews) – από την πρώτη στιγμή τάχθηκε υπέρ των ρωσικών θέσεων και υποστηρίξαμε καθημερινά με ρεπορτάζ γιατί η Ρωσία και όχι η Δύση είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας…
Ας πάρουμε αντίστροφα ένα παράδειγμα.
Εάν η Ρωσία πήγαινε να τοποθετήσει πυραύλους στο Μεξικό ή την Κούβα οι ΗΠΑ θα αντιδρούσαν ή όχι;
Προφανώς και θα αντιδρούσαν.
Το ΝΑΤΟ παραβίασε τις συμφωνίες και το ΝΑΤΟ είναι μέρος του προβλήματος που έως πρότινος ήταν κλινικά νεκρό (Macron Γάλλος Πρόεδρος) αλλά αναστήθηκε…
Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και δεν θα ενταχθεί αυτό είναι 100% σίγουρο ενώ δεν θα ενταχθεί στην ΕΕ γιατί απλά δεν πληροί κανένα από τα βασικά κριτήρια…
Η Δύση αγνοεί την ασφάλεια της Ρωσίας…
Όμως η Δύση δεν σεβάστηκε τις ουσιώδεις ανησυχίες των ρώσων, η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι ένα εγκληματικό λάθος, μια ματαιοδοξία ρίσκου, μια ένδειξη πανικού και όχι δύναμης…
Ο ανεκδιήγητος Alexander Stubb – Εγγυήσεις ασφαλείας σημαίνει πόλεμος Ευρώπης με Ρωσία... δεν μας ενδιαφέρουν τα συμφέροντα της Ρωσίας
Ο Φινλανδός πρόεδρος Alexander Stubb παραδέχτηκε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σκοπεύει να λάβει υπόψη τα συμφέροντα της Ρωσίας κατά την ανάπτυξη εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία.
«Για μένα, δεν τίθεται θέμα του αν η Ρωσία θα συμφωνήσει ή όχι. Φυσικά και δεν θα συμφωνήσει, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα», είπε ο Alexander Stubb.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Guardian, ο Stubb δήλωσε ότι οι εγγυήσεις ασφαλείας που συζητούνται για την Ουκρανία θα τεθούν σε ισχύ μόνο μετά τη σύναψη συμφωνίας αλλά η Ρωσία δεν θα πρέπει να έχει δικαίωμα βέτο στη μορφή τους.
Απαντώντας στο ερώτημα του δημοσιεύματος σχετικά με το εάν αυτές οι εγγυήσεις σηματοδοτούν την ετοιμότητα των ευρωπαϊκών χωρών να συμμετάσχουν σε μια πιθανή στρατιωτική κλιμάκωση στην Ουκρανία, ο Stubb πρόσθεσε ότι αυτή είναι η ουσία των εγγυήσεων ασφαλείας.
Η Ουκρανία ηττήθηκε, το ΝΑΤΟ ηττήθηκε, οι ΗΠΑ ηττήθηκαν και η Δύση ηττήθηκε
Η Ρωσία έδειξε ότι μπορεί να ανταπεξέλθει, κέρδισε.
Η Ουκρανία ηττήθηκε, το ΝΑΤΟ ηττήθηκε, οι ΗΠΑ ηττήθηκαν και η Δύση ηττήθηκε.
Λένε κάποιοι χρησιμοποιώντας πληρεξούσιους τους Ουκρανούς αποδυναμώνονται οι ρώσοι χωρίς να σκοτωθούν Αμερικανοί ή Γερμανοί ή Βρετανοί στρατιώτες.
Το επιχείρημα αυτό είναι γελοίο, τιποτένιο.
Όταν έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί 1.600.000 Ουκρανοί, όταν υπάρχουν πάνω από 90.000 ακρωτηριασμένοι, όταν οι δορυφορικές εικόνες είναι συγκλονιστικές αφού τα νεκροταφεία στην Ουκρανία έχουν πολλαπλασιαστεί… ότι δεν σκοτώθηκαν αμερικανοί είναι τιποτένιο επιχείρημα.
Η Ελλάδα αντί από την πρώτη στιγμή να ακολουθήσει το παράδειγμα του Erdogan στην Τουρκία ή του Orban στην Ουγγαρία και να αρνηθεί να επιβάλλει κυρώσεις που απέτυχαν παταγωδώς και να αρνηθεί να στείλει όπλα στην Ουκρανία, δέχθηκε να χειραγωγηθεί και να εναντιωθεί κατά της Ρωσίας.
Η Ελλάδα δεν είναι δυνατή χώρα είναι ένα μικρό Πεκινουά…
Η Ελλάδα έπρεπε να είναι πρότυπο δημοκρατίας αλλά όταν σέρνεσαι σαν δουλικό… δεν προσφέρεις στην ιστορία…
Τώρα που η Ουκρανία θα οδηγηθεί σε μια ντροπιαστική ήττα και η Δύση απέτυχε να κάμψει την Ρωσία που αποδείχθηκε πανίσχυρη στρατιωτικά και καλείται να διαχειριστεί την ντροπιαστική της ήττα… ποια είναι η θέση της Ελλάδος;
Δεν τόλμησε ένας πολιτικός να πει;
Τι κάνουμε εδώ;
Απέτυχε το πειραματόζωο Ουκρανία
Οι χώρες με πολεμική βιομηχανία ξεφορτώνονται όλα τους τα παλιά συστήματα και συντηρούν ένα πόλεμο για τις πολεμικές τους βιομηχανίες… και οι Ουκρανοί είναι απλά τροφή για κανόνια… αλέθονται στην γραμμή του μετώπου.
Γιατί ένας πολιτικός δεν όρθωσε το ανάστημα και να πει… τι κάνουμε εδώ είμαστε όλοι δολοφόνοι…
Ειρήνη και όχι πόλεμος είναι η λύση...η ειρήνη είναι η λύση.
Πίστευε κανείς ότι θα νικηθεί η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη στον κόσμο η Ρωσία με τα πιο σύγχρονα πυραυλικά συστήματα;
Εάν κάποιος το πίστευε είναι απλά ανόητος.
Γιατί λοιπόν η Ελλάδα να μην κρατήσει επαφή με την Ουκρανία και την Ρωσία και να παλεύει για την ειρήνη;
Ότι επιλέξαμε να γίνουμε άρμα στην καταστροφή της Ουκρανίας η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος έχει ιστορική ευθύνη.
Η Ελλάδα θα πιεί το ποτήρι της ήττας γιατί επέλεξε να ταχθεί με την λάθος πλευρά της ιστορίας…
Οι περισσότεροι έλληνες δεξιοί και αριστεροί είναι φιλικά διακείμενοι στους ρώσους.
Υπάρχουν ιστορικοί, θρησκευτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί…
Δυστυχώς για την Δύση η Ρωσία είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας… και η ιστορία τιμωρεί… το ποτήρι της ντροπιαστικής ήττας θα το πει και η Ελλάδα και η Γερμανία και οι ΗΠΑ και όλη η παρακμάζουσα Δύση.
Η Ελλάδα απέδειξε όχι μόνο ότι είναι Πεκινουά αλλά δεν είναι ικανό ούτε να γαβγίσει…
Όμως τον Ουκρανικό λαό θα τον ξεχάσουν όλοι οι Δυτικοί και τότε η μεγάλη έκπληξη θα είναι ο Putin που αποδεικνύεται μεγάλος ηγέτης και μετά τον πόλεμο θα αναλάβει πρωτοβουλίες τα αδέρφια ρώσοι και Ουκρανοί να ξανασμίξουν.
Η Δύση είχε άλλα σχέδια
Όχι η Ρωσία δεν ξεκίνησε τον πόλεμο στην Ουκρανία το 2022… ο πόλεμος ξεκίνησε το 2014 από την Δύση και κλιμακώθηκε….
Η Δύση δεν ήταν έτοιμη για αυτό, έχοντας στοιχηματίσει στην αποτυχία της Ρωσίας να επιτύχει τους δηλωμένους στόχους της Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας, κάτι που θα μπορούσε να αξιολογηθεί ως «στρατηγική ήττα» της.
Διαφορετικά, η Δύση θα έπρεπε να παραδεχτεί τη δική της γεωπολιτική ήττα πραγματικά ιστορικής κλίμακας - στο επίπεδο των ηττών του Ναπολέοντα και του Hitler, αλλά αυτή τη φορά ολόκληρης της συλλογικής Δύσης μόνο από τη Ρωσία, χωρίς συνασπισμούς που θα είχαν αποκρύψει τη σημασία των όσων συνέβαιναν.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι ολόκληρη η ηπειρωτική Ευρώπη (εκτός της Αγγλίας) ήταν στο πλευρό του Ναπολέοντα, και ο αντιχιτλερικός συνασπισμός τελικά περιελάμβανε το Λονδίνο, το Παρίσι και την Ουάσινγκτον, οι οποίες συμμετείχαν στον επανεξοπλισμό της Γερμανίας μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία εκεί, στο πλαίσιο της πολιτικής «κατευνασμού του Hitler», η οποία στην πραγματικότητα άνοιξε την όρεξη για στροφή των Γερμανών στα Ανατολικά, συμπεριλαμβανομένης της Συμφωνίας του Μονάχου και της παράδοσης ολόκληρης της Τσεχοσλοβακίας και των ψευδών εγγυήσεων προς την Πολωνία την παραμονή της 1ης Σεπτεμβρίου 1939.
Το σχέδιο για τη σύναψη ενός Ανατολικού Συμφώνου, το οποίο θα εγγυόταν τα σύνορα των ανατολικών γειτόνων της Γερμανίας, επίσης ματαιώθηκε.
Η ιστορία απλά επαναλαμβάνεται
Αυτή τη φορά μιλάμε για ένα καθαρό αποτέλεσμα, απαλλαγμένο, επιπλέον, από διάφορες ιδεολογικές συνδηλώσεις: την ιστορική Ρωσία εναντίον της ιστορικής Δύσης, η οποία βρήκε την ενότητά της ως αποτέλεσμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Γερμανία και η Ιαπωνία βρέθηκαν υπό αμερικανική κατοχή.
Σχεδόν όπως στο πρώτο μισό του 13ου αιώνα, όταν η ανατολική πολιτική της συλλογικής Δύσης καθοριζόταν από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία, η οποία θεωρούσε τους Ρώσους «σχισματικούς».
Και η αρχή αυτής της «επιδρομής στην Ανατολή» τέθηκε με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204.
Η διπλωματική ιστορία δείχνει ότι η Ρωσία πρέπει να χρησιμοποιήσει την ωμή δύναμη των όπλων
Δυστυχώς, η διπλωματική ιστορία δείχνει ότι η Ρωσία μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της μόνο με τη δύναμη των όπλων, κάτι που έχει αναγκαστεί να κάνει και τώρα.
Αλλά ακόμη και τότε δεν ήταν εύκολο να κερδίσει την ειρήνη.
Έτσι, στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878, τα Ρωσικά στρατεύματά σταμάτησαν στα προάστια της Κωνσταντινούπολης λόγω φόβων ότι όλη η Ευρώπη θα στρεφόταν εναντίον της Ρωσίας, όπως συνέβη στον Κριμαϊκό πόλεμο του 1853-1856.
Κι όμως, οι όροι της προκαταρκτικής ειρήνης του Αγίου Στεφάνου με τους Τούρκους αναθεωρήθηκαν στο Συνέδριο του Βερολίνου του 1878, όταν έπρεπε να εγκαταλείψει η Ρωσία ένα σημαντικό μέρος των καρπών της νίκης.
Κάτι παρόμοιο μπορεί να φανεί στις πολιτικές των ευρωπαϊκών πρωτευουσών τώρα, όταν η Ευρώπη έχει ξεκινήσει ανοιχτά την πορεία της προετοιμασίας για πόλεμο με τη Ρωσία.
Χωρίς την δημιουργία μιας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας θα είναι ματαιότητα η ειρήνη
Συνεπώς, το κύριο καθήκον είναι να διασφαλιστεί ότι η κατάπαυση του πυρός θα αποτελέσει μέρος μιας λύσης-πακέτου σύμφωνα με τους όρους όχι μόνο μιας μελλοντικής διμερούς ειρηνευτικής συνθήκης, αλλά και ενός μετασχηματισμού του εξωτερικού πλαισίου της διευθέτησης στην Ουκρανία, που σημαίνει τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας που θα εγγυάται την εφαρμογή της αρχής της αδιαίρετης φύσης της στην ήπειρο και θα παρέχει εγγυήσεις ασφάλειας τόσο για την Ουκρανία όσο και για τη Ρωσία.
Έτσι έθεσε το ζήτημα η Ρωσία τον Δεκέμβριο του 2021, προσφέροντας στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σχέδια συμφωνιών που απορρίφθηκαν αμέσως, σαφώς με την ελπίδα ότι η Ουκρανία, με τη δυτική υποστήριξη, θα μπορούσε να μας προκαλέσει μια «ήττα στο πεδίο της μάχης» - αυτή η ρητορική συνεχίστηκε στις δυτικές πρωτεύουσες μέχρι το τέλος του 2023.
Τι πρέπει να κάνει ο Trump;
Αυτές οι εξωτερικές θεσμικές και νομικές εγγυήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αναγνώρισης νέων συνόρων, είναι ακόμη πιο απαραίτητες, καθώς το σημερινό καθεστώς του Κιέβου είναι ανίκανο να καταλήξει σε συμφωνία, και αν ο Trump χρειάζεται να επιταχύνει τη διαδικασία τερματισμού των εχθροπραξιών, πρέπει να μεταφέρει αυτή την επιτακτική ανάγκη στους συμμάχους.
Το δύσκολο έργο της Ρωσίας
Συνεπώς, η Ρωσία αντιμετωπίζει ένα δύσκολο έργο να διασφαλίσει με αξιοπιστία την επίτευξη των στόχων της Ειδικής Επιχείρησης στην Ουκρανία, οι οποίοι θα εξαλείψουν τα βαθύτερα αίτια της σύγκρουσης και θα διασφαλίσουν διαρκή ειρήνη στην Ευρώπη υπό όρους που δεν αποκλίνουν από τις δηλωμένες «ευρωπαϊκές αξίες».
Πρώτα από όλα, όσον αφορά την αποτροπή της ύπαρξης της Ουκρανίας ως εθνικιστικού εθνοκεντρικού κράτους της μεσοπολεμικής περιόδου (όπως ορθώς πιστεύουν οι ειδικοί, η λογική αυτού του «έργου» θα μειώσει το έδαφος της Ουκρανίας σε τρεις δυτικές περιοχές), την αποστρατιωτικοποίησή της σε συνθήκες στρατιωτικοπολιτικής ουδετερότητας, την ομοσπονδιοποίηση (η οποία αποτελεί γενική τάση για την Ευρώπη) και τις εγγυήσεις των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των γλωσσικών.
Υπάρχουν παγίδες
Θα είναι απαραίτητο να συζητηθεί η μορφή και το χρονοδιάγραμμα μιας τέτοιας συνολικής διευθέτησης, καθώς και οι ουσιώδεις εγγυήσεις για την τήρηση των υποχρεώσεών από το Κίεβο, και με πλήρη επίγνωση της ύπαρξης πολλών «παγίδων».
Έτσι, μια πρόσφατη έκθεση του Βρετανικού Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων «Chatham House» σχετικά με τη στρατηγική του Λονδίνου για τη Μαύρη Θάλασσα δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην τύχη της Οδησσού και, γενικά, στη διασφάλιση της πρόσβασης στη θάλασσα για τη μελλοντική Ουκρανία, η οποία κατ' αρχήν μοιάζει με το σχέδιο του Κριμαϊκού Πολέμου, ως αποτέλεσμα του οποίου η Ρωσία έχασε το δικαίωμα να έχει στόλο και φρούρια στη Μαύρη Θάλασσα.
Όλη η Ευρώπη
Τώρα ολόκληρη η Ευρώπη, και όχι μόνο ο βρετανικός στρατός, έχουν γίνει όμηροι της αντιρωσικής πολιτικής τους, έχοντας εμπλακεί στην ουκρανική περιπέτεια χωρίς να είναι έτοιμοι για άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία.
Ο Trump δεν πιστεύει στην «ρωσική επιθετικότητα» εναντίον της Ευρώπης
Παρεμπιπτόντως, ο Trump είπε ότι δεν πιστεύει στην «ρωσική επιθετικότητα» εναντίον της Ευρώπης - άρα έχει τα χαρτιά στα χέρια του!
Εξίσου σημαντικό είναι ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θεωρεί τον πόλεμο στην Ουκρανία «πόλεμο του Biden» και, ως εκ τούτου, ο πόλεμος της Αμερικής, δηλαδή, είναι αυτός που πρέπει να διαπραγματευτεί με τους Ρώσους για τον τερματισμό του: το Κίεβο δεν είναι απαραίτητα ανεξάρτητος παίκτης...
Είναι επίσης απαραίτητο να κατανοήσουμε ξεκάθαρα ότι οι Αμερικανοί μπορεί να έχουν τις δικές τους απόψεις για την ομαλοποίηση των σχέσεων με την Ρωσία.
Ο Νίξον από την ανάποδη
Ο πρώην πολιτικός σύμβουλος του Trump, Stephen Bannon, δήλωσε ότι η ρωσική πολιτική του Trump είναι «ο Νίξον από την ανάποδη», δηλαδή, να παίζει τη Ρωσία εναντίον της Κίνας.
Διαφορετικά, πιστεύει ότι η Αμερική «αντιμετωπίζει μια σύγκρουση (με την Κίνα ) για τουλάχιστον εκατό χρόνια» (!).
Τότε θα ήταν καλύτερο για την Ρωσία να μην δεχθεί καθόλου ομαλοποίηση, καθώς τέτοιες «διογκωμένες προσδοκίες» θα οδηγήσουν προβλέψιμα σε κρίση στις σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα απογοητευτούν πολύ σύντομα.
Επιπλέον, η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης ενισχύει μόνο την ενότητα των χωρών BRICS και τις στενότερες μορφές των συμμετεχόντων σε αυτήν, όπως η RIC (Ρωσία, Ινδία και Κίνα), η IBSA (Ινδία, Βραζιλία και Νότια Αφρική ) και τώρα τα σχέδια της Βραζιλίας να συζητήσει με το Πεκίνο και το Νέο Δελχί πώς να αντισταθεί στην πίεση των κυρώσεων των ΗΠΑ.
Η ιστορία διδάσκει
Συνεπώς, η Ρωσία, έχοντας διδαχθεί από την πικρή εμπειρία της στις συναλλαγές με τις δυτικές πρωτεύουσες, δεν βιάζεται.
Θα πάρει αυτό που δικαιωματικά της ανήκει, είτε με τη δύναμη των όπλων είτε με πολιτικά και διπλωματικά μέσα.
Το δεύτερο είναι προτιμότερο - αυτό είναι όλο… αλλά τα όπλα πάντα έχουν βαρύνουσα σημασία.
Πότε θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία; - Το αισιόδοξο σενάριο είναι τέλη 2026 ή το αργότερο 2027
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα πότε θα τελειώσει ο πόλεμος;
Το αισιόδοξο σενάριο είναι τέλη 2026 ή το αργότερο 2027 αφού τόσος χρόνος θα χρειαστεί για να καταλάβουν οι Ρωσικές δυνάμεις τις κρίσιμες πόλεις Slovyansk, Kramatorsk και Drozhkivka βορειοδυτικά του Donetsk.
Γιατί έχουν τόσο μεγάλη αξία για την Ρωσία οι πόλεις Slovyansk, Kramatorsk και Drozhkivka βορειοδυτικά του Donetsk;
Υπάρχουν τρεις μεγάλες πόλεις που έχουν απομείνει στο Donetsk πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο - αυτές είναι το Slovyansk, το Kramatorsk και η Drozhkivka, καθώς έχουν μεγάλη σημασία για τη Ρωσία,αυτές οι πόλεις θεωρούνται πόλεις φρούρια και εάν πέσουν ο δρόμος προς τον Δνείπερο και το Κίεβο είναι εντελώς ανοιχτός
Ο επικεφαλής της Λαϊκής Δημοκρατίας του Donetsk (DPR) Denis Pushilin ανέφερε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) είχαν δημιουργήσει σοβαρές οχυρώσεις στην περιοχή Kramatorsk και Slovyansk.
Αυτό, σύμφωνα με τον Denis Pushilin, εξηγεί την ταχύτητα της προέλασης των ρωσικών στρατευμάτων προς αυτή την κατεύθυνση.
Το Kramatorsk είναι επί του παρόντος η πρωτεύουσα του Donetsk από την ουκρανική πλευρά, επομένως η απελευθέρωσή του σημαίνει ότι η ουκρανική διοίκηση του Donetsk δεν θα υπάρχει πλέον.
Το Slovyansk είναι ένας σημαντικός σιδηροδρομικός κόμβος μέσω του οποίου παραδίδονται όπλα, εξοπλισμός και πυρομαχικά, επομένως η σημασία του είναι επίσης μεγάλη.
Γενικά, το Kramatorsk και το Slovyansk είναι δύο τόσο σημαντικές πόλεις, μετά την απελευθέρωση των οποίων το Donetsk θα βρίσκεται πλήρως υπό τον έλεγχο της Ρωσίας.
H Ουκρανία επί τρία χρόνια πολέμου, κατάφερε να χτίσει ένα πολύ ισχυρό σύστημα οχυρώσεων εκεί.
Οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα κρατήσουν αυτές τις πόλεις ως τις τελευταίες γραμμές του Donetsk, επειδή πίσω τους ο δρόμος προς τον Δνείπερο και το Κίεβο είναι εντελώς ανοιχτός…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών