Η παραδοχή του Zelensky είναι ίσως η πιο σημαντική πλέον δημόσια ομολογία ήττας μετά από περισσότερα από 3 χρόνια πολέμου
Για πρώτη φορά ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky παραδέχτηκε δημόσια το ενδεχόμενο τερματισμού του πολέμου με τη Ρωσία χωρίς τελική ειρηνευτική συμφωνία, δηλαδή μέσω ενός «κορεατικού σεναρίου».
Η δήλωση αυτή, παρότι φαινομενικά ρεαλιστική, ανοίγει μια σειρά από στρατηγικά, πολιτικά και ηθικά ερωτήματα για την πορεία της Ουκρανικής κρίσης, τη στάση της Δύσης και το γεωπολιτικό μέλλον της Ευρώπης.
Τι σημαίνει το κορεατικό μοντέλο στην πράξη;
Η αναφορά στο «κορεατικό μοντέλο» παραπέμπει στην ιστορική εξέλιξη της Κορεατικής Χερσονήσου: Μετά τον πόλεμο 1950–1953, δεν υπογράφηκε ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας.
Αντί γι’ αυτό, επιτεύχθηκε ανακωχή, η οποία παραμένει σε ισχύ έως και σήμερα, 70 και πλέον χρόνια αργότερα.
Η χερσόνησος διαιρέθηκε οριστικά κατά μήκος της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης (DMZ), με δύο κράτη να συνυπάρχουν υπό διαρκή απειλή σύγκρουσης.
Εάν εφαρμοστεί κάτι παρόμοιο στην Ουκρανία, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει:
1. Μόνιμη γεωπολιτική διχοτόμηση της χώρας.
2. Καθεστώς ανακωχής χωρίς οριστική λήξη του πολέμου.
3. Διαιώνιση του στρατιωτικού κόστους και της πολιτικής αβεβαιότητας.
Ομολογία στρατηγικής αδυναμίας ή ρεαλισμός;
Η παραδοχή του Zelensky είναι ίσως η πιο σημαντική πλέον δημόσια ομολογία ήττας μετά από περισσότερα από 3 χρόνια πολέμου.
Παρά τη μαζική δυτική στήριξη (οικονομική, στρατιωτική, τεχνολογική), η Ουκρανία δεν έχει πετύχει στρατηγικό στόχο: την ανάκτηση των χαμένων εδαφών (Κριμαία, Donbass, Zaporizhia κ.λπ.).
Η ανοιχτή οικονομική αφαίμαξη της χώρας είναι προφανής: όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο Zelensky η Ουκρανία έχει ανάγκες 120 δισ. δολαρίων και μπορεί να καλύψει μόνο 60 δισ. από τον προϋπολογισμό της.
Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και υλικές υποδομές είναι ανυπολόγιστες, ενώ η στρατιωτική κινητοποίηση έχει φτάσει στα όρια του κοινωνικού ιστού.
Ο Zelensky στην ουσία, προετοιμάζει την κοινή γνώμη και τους συμμάχους του για ένα καθεστώς «παγωμένης σύγκρουσης» — δηλαδή μια ήττα μεταμφιεσμένη σε εκεχειρία.
Εγγυήσεις ασφαλείας: Άμυνα ή παγίδα εξάρτησης;
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας έθεσε επίσης ζήτημα εγγυήσεων ασφαλείας, τονίζοντας ότι είναι απαραίτητες ακόμη και πριν το τέλος της σύγκρουσης.
Αυτό αποτελεί σαφή αναφορά σε ένα μοντέλο τύπου Ισραήλ, όπου οι ΗΠΑ εγγυώνται τη στρατιωτική υπεροχή ενός συμμάχου τους, αλλά ταυτόχρονα τον καθιστούν εξαρτημένο για δεκαετίες.
Η ουσία εδώ είναι διπλή: Πρώτον. δεν υπάρχει διάθεση ή ικανότητα της Δύσης (ειδικά μετά την αλλαγή κυβέρνησης στις ΗΠΑ) να διατηρεί έναν πόλεμο δια αντιπροσώπου στο διηνεκές.
Δεύτερον, η «εγγύηση ασφαλείας» που αναζητά η Ουκρανία ίσως δεν είναι εγγύηση ειρήνης, αλλά εγγύηση παρατεταμένου αδιεξόδου.
Οικονομική κατάρρευση εν μέσω πολέμου - Η αθέατη κρίση
Η παραδοχή περί 60 δισ. διαθέσιμων έναντι 120 δισ. απαιτούμενων αποκαλύπτει την κατάρρευση της ουκρανικής οικονομίας:
Οι ξένες επενδύσεις έχουν εξαφανιστεί, το νόμισμα υποτιμάται συνεχώς ενώ η αγροτική παραγωγή – κρίσιμη για τα έσοδα της χώρας – έχει μειωθεί λόγω των μαχών και της νάρκωσης των πεδίων.Την ίδια στιγμή η μαζική μετανάστευση νέων και εκπαιδευμένων πολιτών αποψιλώνει τη βάση της μεταπολεμικής ανάκαμψης.
Η Ουκρανία βρίσκεται σε ένα δημοσιονομικό κενό, με έναν προϋπολογισμό που εξαρτάται από το αν οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα συνεχίσουν να εκδίδουν επιταγές.
Ποιος κερδίζει από το «κορεατικό μοντέλο»;
Ας είμαστε ξεκάθαροι: σε ένα σενάριο διχοτόμησης χωρίς ειρήνη, η Ρωσία διατηρεί τα εδάφη που κατέλαβε και αποκτά de facto κυριαρχία, έστω και χωρίς διεθνή αναγνώριση.
Η Ουκρανία:
• Χάνει εδάφη.
• Μένει εγκλωβισμένη σε ατέρμονη στρατιωτικοποίηση.
• Γίνεται απόλυτα εξαρτημένη από τη Δύση για επιβίωση.
Η Δύση:
• Αποφεύγει την ήττα de jure, αλλά δεν κερδίζει στρατηγικά.
• Φθείρεται οικονομικά και πολιτικά, με την κοινή γνώμη να απομακρύνεται από την ιδέα συνεχούς ενίσχυσης του πολέμου.
• Χάνει τη «στρατηγική γοητεία» έναντι χωρών του Νότου και των BRICS, που βλέπουν την αποτυχία του αφηγήματος περί «συντριβής της Ρωσίας».
Το διπλωματικό περιτύλιγμα μίας στρατηγικής ήττας
Η ιδέα μιας μόνιμης ανακωχής χωρίς ειρήνη στην Ουκρανία είναι, στην ουσία, μια διπλωματική συσκευασία για στρατηγική ήττα.
Η Δύση, η Ουκρανία και η Ρωσία πρέπει να επανεξετάσουν τη λογική της παράτασης ενός πολέμου που ήδη μετασχηματίζει την Ευρώπη σε ήπειρο παρακμής.
Η αλήθεια είναι ότι μια ουκρανική ειρήνη τύπου Κορέας δεν θα σταθεροποιήσει την περιοχή, ούτε θα επαναφέρει την παγκόσμια ισορροπία.
Αντίθετα, θα παγιώσει την αστάθεια και θα δημιουργήσει νέα θερμά μέτωπα σε Ασία, Μέση Ανατολή και πιθανώς Βαλκάνια.
Το πραγματικό ερώτημα πλέον δεν είναι πότε θα λήξει ο πόλεμος, αλλά ποιος θα έχει το θάρρος να παραδεχθεί ότι χρειάζεται εναλλακτικό πλαίσιο συμβιβασμού – και όχι ατελείωτη κλιμάκωση.
Τι σημαίνει το κορεατικό μοντέλο για το πολιτικό μέλλον του Zelensky;
Η αποδοχή ενός «κορεατικού μοντέλου» δεν είναι απλώς μια στρατιωτική ή γεωπολιτική επιλογή• είναι επίσης μια βαθιά πολιτική πράξη, που ενδέχεται να καθορίσει την κληρονομιά και την τύχη του ίδιου του Zelensky
Από «πρόεδρος της αντίστασης»… «πρόεδρος της διχοτόμησης»;
Ο Zelensky ανήλθε στην εξουσία ως πολιτικός με φιλελεύθερο, ενωτικό πρόσημο.
Όμως, η στρατιωτική πραγματικότητα της τελευταίας τριετίας τον μετέτρεψε σε σύμβολο αντίστασης απέναντι στη ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση.
Αν η Ουκρανία καταλήξει διχοτομημένη, έστω και με προσωρινή ανακωχή:
• Πώς θα αντιμετωπιστεί ο ίδιος από το εκλογικό του σώμα;
• Πόσο «ήρωας» μπορεί να παραμείνει ένας ηγέτης όταν η χώρα του καταλήγει διαιρεμένη και εξαρτημένη από ξένα κονδύλια;
Η ιστορία δεν είναι επιεικής με ηγέτες που υπογράφουν «παγωμένες ήττες».
Αντιπολίτευση και κοινωνία: Η επόμενη μέρα
Η αποδοχή ενός κορεατικού μοντέλου θα μπορούσε να αναζωπυρώσει:
1. Εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις: Κόμματα ή κινήσεις που θεωρούν τη διχοτόμηση εθνική προδοσία μπορεί να επανεμφανιστούν δυναμικά.
2. Αμφισβήτηση της ηγεσίας Zelensky: Ιδίως αν συνδυαστεί με οικονομική κρίση και στρατιωτικό αδιέξοδο.
3. Κοινωνική κόπωση: Έπειτα από χρόνια πολέμου, επιστράτευσης, απωλειών και φτώχειας, η κοινή γνώμη μπορεί να στραφεί σε δυνάμεις που υπόσχονται «ολοκληρωτική ειρήνη» – ακόμη και με κόστος.
Ο Zelensky δεν είναι πια ο «εθνικός ηγέτης εν καιρώ κρίσης»• είναι ένας ηγέτης που ίσως κληθεί να διαχειριστεί μια διαιρεμένη χώρα υπό αναστολή ειρήνης.
Το Σύνταγμα, οι εκλογές και η νομιμοποίηση της εξουσίας
Είναι σημαντικό να θυμίσουμε ότι: Οι εθνικές εκλογές έχουν αναβληθεί επ’ αόριστον λόγω πολέμου, ο Zelensky ασκεί εξουσία υπό ειδικό καθεστώς πολεμικής κατάστασης, χωρίς κοινοβουλευτική ανανέωση ενώ ξπιθανή ανακωχή θα οδηγήσει σε ζήτημα νομιμοποίησης της κυβέρνησης και πιέσεις για εκλογές.
Το κορεατικό μοντέλο σημαίνει παγίωση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης χωρίς σαφή χρονικό ορίζοντα. Αυτό μπορεί να εντείνει τον σκεπτικισμό απέναντι στον Zelensky ακόμη και σε συμμάχους του.
Η διεθνής σκηνή: Από αγαπημένο πρόσωπο σε διαπραγματευτικό βαρίδι;
Η εικόνα του Zelensky ως παγκόσμιου προσώπου αντίστασης, που έλαβε χειροκροτήματα από δυτικά κοινοβούλια, δεν θα παραμείνει ανεπηρέαστη.
Αν οδηγηθεί σε μια εκεχειρία χωρίς ειρήνη: Η πολιτική του χρησιμότητα στη Δύση θα μειωθεί. Μπορεί να αντικατασταθεί από πιο «πραγματιστές» ή «τεχνοκράτες» ηγέτες.
Ο έλεγχος της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης της Ουκρανίας μπορεί να περάσει σε χέρια με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη προς τη Δύση ή σε πιο «ευλύγιστα» πρόσωπα.
Ο Zelensky κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία όχι ως ο νικητής, αλλά ως ο διαχειριστής μιας ήττας.
Το κορεατικό μοντέλο δεν είναι μόνο γεωπολιτική επιλογή, αλλά και πολιτική κρίσιμη καμπή για τον ίδιο τον Zelensky.
Αν δεν συνοδευτεί από σαφή στρατηγική εξόδου, οικονομική σταθερότητα και πολιτική μετάβαση, τότε κινδυνεύει να οδηγήσει:
• Σε χρονική παράταση της εξάρτησης.
• Σε εσωτερική πολιτική αστάθεια.
Και τελικά, στην υπονόμευση της ηγετικής του υστεροφημίας.
www.bankingnews.gr
Η δήλωση αυτή, παρότι φαινομενικά ρεαλιστική, ανοίγει μια σειρά από στρατηγικά, πολιτικά και ηθικά ερωτήματα για την πορεία της Ουκρανικής κρίσης, τη στάση της Δύσης και το γεωπολιτικό μέλλον της Ευρώπης.
Τι σημαίνει το κορεατικό μοντέλο στην πράξη;
Η αναφορά στο «κορεατικό μοντέλο» παραπέμπει στην ιστορική εξέλιξη της Κορεατικής Χερσονήσου: Μετά τον πόλεμο 1950–1953, δεν υπογράφηκε ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας.
Αντί γι’ αυτό, επιτεύχθηκε ανακωχή, η οποία παραμένει σε ισχύ έως και σήμερα, 70 και πλέον χρόνια αργότερα.
Η χερσόνησος διαιρέθηκε οριστικά κατά μήκος της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης (DMZ), με δύο κράτη να συνυπάρχουν υπό διαρκή απειλή σύγκρουσης.
Εάν εφαρμοστεί κάτι παρόμοιο στην Ουκρανία, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει:
1. Μόνιμη γεωπολιτική διχοτόμηση της χώρας.
2. Καθεστώς ανακωχής χωρίς οριστική λήξη του πολέμου.
3. Διαιώνιση του στρατιωτικού κόστους και της πολιτικής αβεβαιότητας.
Ομολογία στρατηγικής αδυναμίας ή ρεαλισμός;
Η παραδοχή του Zelensky είναι ίσως η πιο σημαντική πλέον δημόσια ομολογία ήττας μετά από περισσότερα από 3 χρόνια πολέμου.
Παρά τη μαζική δυτική στήριξη (οικονομική, στρατιωτική, τεχνολογική), η Ουκρανία δεν έχει πετύχει στρατηγικό στόχο: την ανάκτηση των χαμένων εδαφών (Κριμαία, Donbass, Zaporizhia κ.λπ.).
Η ανοιχτή οικονομική αφαίμαξη της χώρας είναι προφανής: όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο Zelensky η Ουκρανία έχει ανάγκες 120 δισ. δολαρίων και μπορεί να καλύψει μόνο 60 δισ. από τον προϋπολογισμό της.
Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και υλικές υποδομές είναι ανυπολόγιστες, ενώ η στρατιωτική κινητοποίηση έχει φτάσει στα όρια του κοινωνικού ιστού.
Ο Zelensky στην ουσία, προετοιμάζει την κοινή γνώμη και τους συμμάχους του για ένα καθεστώς «παγωμένης σύγκρουσης» — δηλαδή μια ήττα μεταμφιεσμένη σε εκεχειρία.
Εγγυήσεις ασφαλείας: Άμυνα ή παγίδα εξάρτησης;
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας έθεσε επίσης ζήτημα εγγυήσεων ασφαλείας, τονίζοντας ότι είναι απαραίτητες ακόμη και πριν το τέλος της σύγκρουσης.
Αυτό αποτελεί σαφή αναφορά σε ένα μοντέλο τύπου Ισραήλ, όπου οι ΗΠΑ εγγυώνται τη στρατιωτική υπεροχή ενός συμμάχου τους, αλλά ταυτόχρονα τον καθιστούν εξαρτημένο για δεκαετίες.
Η ουσία εδώ είναι διπλή: Πρώτον. δεν υπάρχει διάθεση ή ικανότητα της Δύσης (ειδικά μετά την αλλαγή κυβέρνησης στις ΗΠΑ) να διατηρεί έναν πόλεμο δια αντιπροσώπου στο διηνεκές.
Δεύτερον, η «εγγύηση ασφαλείας» που αναζητά η Ουκρανία ίσως δεν είναι εγγύηση ειρήνης, αλλά εγγύηση παρατεταμένου αδιεξόδου.
Οικονομική κατάρρευση εν μέσω πολέμου - Η αθέατη κρίση
Η παραδοχή περί 60 δισ. διαθέσιμων έναντι 120 δισ. απαιτούμενων αποκαλύπτει την κατάρρευση της ουκρανικής οικονομίας:
Οι ξένες επενδύσεις έχουν εξαφανιστεί, το νόμισμα υποτιμάται συνεχώς ενώ η αγροτική παραγωγή – κρίσιμη για τα έσοδα της χώρας – έχει μειωθεί λόγω των μαχών και της νάρκωσης των πεδίων.Την ίδια στιγμή η μαζική μετανάστευση νέων και εκπαιδευμένων πολιτών αποψιλώνει τη βάση της μεταπολεμικής ανάκαμψης.
Η Ουκρανία βρίσκεται σε ένα δημοσιονομικό κενό, με έναν προϋπολογισμό που εξαρτάται από το αν οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα συνεχίσουν να εκδίδουν επιταγές.
Ποιος κερδίζει από το «κορεατικό μοντέλο»;
Ας είμαστε ξεκάθαροι: σε ένα σενάριο διχοτόμησης χωρίς ειρήνη, η Ρωσία διατηρεί τα εδάφη που κατέλαβε και αποκτά de facto κυριαρχία, έστω και χωρίς διεθνή αναγνώριση.
Η Ουκρανία:
• Χάνει εδάφη.
• Μένει εγκλωβισμένη σε ατέρμονη στρατιωτικοποίηση.
• Γίνεται απόλυτα εξαρτημένη από τη Δύση για επιβίωση.
Η Δύση:
• Αποφεύγει την ήττα de jure, αλλά δεν κερδίζει στρατηγικά.
• Φθείρεται οικονομικά και πολιτικά, με την κοινή γνώμη να απομακρύνεται από την ιδέα συνεχούς ενίσχυσης του πολέμου.
• Χάνει τη «στρατηγική γοητεία» έναντι χωρών του Νότου και των BRICS, που βλέπουν την αποτυχία του αφηγήματος περί «συντριβής της Ρωσίας».
Το διπλωματικό περιτύλιγμα μίας στρατηγικής ήττας
Η ιδέα μιας μόνιμης ανακωχής χωρίς ειρήνη στην Ουκρανία είναι, στην ουσία, μια διπλωματική συσκευασία για στρατηγική ήττα.
Η Δύση, η Ουκρανία και η Ρωσία πρέπει να επανεξετάσουν τη λογική της παράτασης ενός πολέμου που ήδη μετασχηματίζει την Ευρώπη σε ήπειρο παρακμής.
Η αλήθεια είναι ότι μια ουκρανική ειρήνη τύπου Κορέας δεν θα σταθεροποιήσει την περιοχή, ούτε θα επαναφέρει την παγκόσμια ισορροπία.
Αντίθετα, θα παγιώσει την αστάθεια και θα δημιουργήσει νέα θερμά μέτωπα σε Ασία, Μέση Ανατολή και πιθανώς Βαλκάνια.
Το πραγματικό ερώτημα πλέον δεν είναι πότε θα λήξει ο πόλεμος, αλλά ποιος θα έχει το θάρρος να παραδεχθεί ότι χρειάζεται εναλλακτικό πλαίσιο συμβιβασμού – και όχι ατελείωτη κλιμάκωση.
Τι σημαίνει το κορεατικό μοντέλο για το πολιτικό μέλλον του Zelensky;
Η αποδοχή ενός «κορεατικού μοντέλου» δεν είναι απλώς μια στρατιωτική ή γεωπολιτική επιλογή• είναι επίσης μια βαθιά πολιτική πράξη, που ενδέχεται να καθορίσει την κληρονομιά και την τύχη του ίδιου του Zelensky
Από «πρόεδρος της αντίστασης»… «πρόεδρος της διχοτόμησης»;
Ο Zelensky ανήλθε στην εξουσία ως πολιτικός με φιλελεύθερο, ενωτικό πρόσημο.
Όμως, η στρατιωτική πραγματικότητα της τελευταίας τριετίας τον μετέτρεψε σε σύμβολο αντίστασης απέναντι στη ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση.
Αν η Ουκρανία καταλήξει διχοτομημένη, έστω και με προσωρινή ανακωχή:
• Πώς θα αντιμετωπιστεί ο ίδιος από το εκλογικό του σώμα;
• Πόσο «ήρωας» μπορεί να παραμείνει ένας ηγέτης όταν η χώρα του καταλήγει διαιρεμένη και εξαρτημένη από ξένα κονδύλια;
Η ιστορία δεν είναι επιεικής με ηγέτες που υπογράφουν «παγωμένες ήττες».
Αντιπολίτευση και κοινωνία: Η επόμενη μέρα
Η αποδοχή ενός κορεατικού μοντέλου θα μπορούσε να αναζωπυρώσει:
1. Εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις: Κόμματα ή κινήσεις που θεωρούν τη διχοτόμηση εθνική προδοσία μπορεί να επανεμφανιστούν δυναμικά.
2. Αμφισβήτηση της ηγεσίας Zelensky: Ιδίως αν συνδυαστεί με οικονομική κρίση και στρατιωτικό αδιέξοδο.
3. Κοινωνική κόπωση: Έπειτα από χρόνια πολέμου, επιστράτευσης, απωλειών και φτώχειας, η κοινή γνώμη μπορεί να στραφεί σε δυνάμεις που υπόσχονται «ολοκληρωτική ειρήνη» – ακόμη και με κόστος.
Ο Zelensky δεν είναι πια ο «εθνικός ηγέτης εν καιρώ κρίσης»• είναι ένας ηγέτης που ίσως κληθεί να διαχειριστεί μια διαιρεμένη χώρα υπό αναστολή ειρήνης.
Το Σύνταγμα, οι εκλογές και η νομιμοποίηση της εξουσίας
Είναι σημαντικό να θυμίσουμε ότι: Οι εθνικές εκλογές έχουν αναβληθεί επ’ αόριστον λόγω πολέμου, ο Zelensky ασκεί εξουσία υπό ειδικό καθεστώς πολεμικής κατάστασης, χωρίς κοινοβουλευτική ανανέωση ενώ ξπιθανή ανακωχή θα οδηγήσει σε ζήτημα νομιμοποίησης της κυβέρνησης και πιέσεις για εκλογές.
Το κορεατικό μοντέλο σημαίνει παγίωση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης χωρίς σαφή χρονικό ορίζοντα. Αυτό μπορεί να εντείνει τον σκεπτικισμό απέναντι στον Zelensky ακόμη και σε συμμάχους του.
Η διεθνής σκηνή: Από αγαπημένο πρόσωπο σε διαπραγματευτικό βαρίδι;
Η εικόνα του Zelensky ως παγκόσμιου προσώπου αντίστασης, που έλαβε χειροκροτήματα από δυτικά κοινοβούλια, δεν θα παραμείνει ανεπηρέαστη.
Αν οδηγηθεί σε μια εκεχειρία χωρίς ειρήνη: Η πολιτική του χρησιμότητα στη Δύση θα μειωθεί. Μπορεί να αντικατασταθεί από πιο «πραγματιστές» ή «τεχνοκράτες» ηγέτες.
Ο έλεγχος της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης της Ουκρανίας μπορεί να περάσει σε χέρια με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη προς τη Δύση ή σε πιο «ευλύγιστα» πρόσωπα.
Ο Zelensky κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία όχι ως ο νικητής, αλλά ως ο διαχειριστής μιας ήττας.
Το κορεατικό μοντέλο δεν είναι μόνο γεωπολιτική επιλογή, αλλά και πολιτική κρίσιμη καμπή για τον ίδιο τον Zelensky.
Αν δεν συνοδευτεί από σαφή στρατηγική εξόδου, οικονομική σταθερότητα και πολιτική μετάβαση, τότε κινδυνεύει να οδηγήσει:
• Σε χρονική παράταση της εξάρτησης.
• Σε εσωτερική πολιτική αστάθεια.
Και τελικά, στην υπονόμευση της ηγετικής του υστεροφημίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών