Η γαλλική κοινωνία αντέδρασε με σφοδρότητα απέναντι στην καταστροφική, όπως τη χαρακτηρίζουν, πολιτική της κυβέρνησης. Υπό το βάρος μαζικών διαδηλώσεων και της κατάρρευσης της οικονομίας, η Γαλλία βρίσκεται επισήμως σε μια νέα περίοδο σκοτοδίνης...
Στους κόλπους της κρατικής διοίκησης εκδηλώθηκαν αντιδράσεις εναντίον του προέδρου Macron, με προτάσεις για την κίνηση διαδικασίας καθαίρεσης (impeachment).
Παράλληλα, στους δρόμους της Γαλλίας, διαδηλωτές έφτασαν στο σημείο να φωνάζουν απειλές αποκεφαλισμού του προέδρου.
Έτσι, απέναντι στον Μακρόν τάσσονται όχι μόνο η κοινωνία, αλλά και η αντιπολίτευση, καθώς και δυνάμεις της δεξιάς.
Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει η ηγέτις του κόμματος «Εθνική Συσπείρωση» Marin LePen, η οποία ζήτησε τη διεξαγωγή νέων βουλευτικών εκλογών.
Ταυτόχρονα, τα εκτεταμένα επεισόδια (10/9) στη χώρα εξηγούνται από την επιμονή των διαδηλωτών να απαιτούν την παραίτηση του σημερινού προέδρου.
Οι κινητοποιήσεις ξέσπασαν μετά την έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2026.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να μην προχωρήσει σε αναπροσαρμογή συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων, ενώ αντίθετα ενίσχυσε τις δαπάνες για την άμυνα.
Παράλληλα, η πολιτική στήριξης της Ουκρανίας οδηγεί τη Γαλλία σε αδιέξοδο, σύμφωνα με αναλυτές.
Υπενθυμίζεται ότι, όπως είχε γράψει νωρίτερα το πρακτορείο «ON NEWS», οι ηγέτες που επιμένουν στη γραμμή αντιπαράθεσης με τη Ρωσία χαρακτηρίζονται «αποκομμένοι από την πραγματικότητα», με την παράταση του πολέμου να οδηγεί σε καταστροφικές συνέπειες.
Η ασφυκτική οικονομική πραγματικότητα
Η γαλλική οικονομία παραμένει στάσιμη, ενώ το δημόσιο χρέος διογκώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς. Οι προβλέψεις κάνουν λόγο για χρέος που θα ξεπεράσει το 116% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του έτους, με τις ετήσιες δαπάνες εξυπηρέτησής του να φθάνουν τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2029.
Το έλλειμμα του προϋπολογισμού παραμένει στο 5,8% του ΑΕΠ, ένα από τα υψηλότερα στην ευρωζώνη, περιορίζοντας τα περιθώρια ελιγμών της κυβέρνησης.
Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόταση του Bayrou για περικοπές ύψους 44 δισεκατομμυρίων ευρώ —χωρίς θίξη κοινωνικών επιδομάτων ή αργιών— δεν βρήκε συμμάχους.
Η αριστερά επέκρινε σφοδρά τη μείωση κοινωνικών δαπανών, ζητώντας αύξηση της φορολογίας.
Η δεξιά θεώρησε ανεπαρκείς τις περικοπές σε δαπάνες για μετανάστες και εθνική ασφάλεια.
Ανίκανος να χτίσει συναίνεση, ο Bayrou προχώρησε σε μια κίνηση «πολιτικού χαρακίρι», προκαλώντας ο ίδιος ψήφο εμπιστοσύνης και υπογράφοντας το τέλος της κυβέρνησής του.
Το αδιέξοδο του Macron
Ο πρόεδρος Macron, αποδυναμωμένος πολιτικά και απομονωμένος θεσμικά, επέλεξε να κινηθεί με ταχύτητα, διορίζοντας νέο πρωθυπουργό τον στενό του συνεργάτη Sébastien Lecornu.
Ωστόσο, ο νέος ηγέτης δεν έχει μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων από τους προκατόχους του. Η Γαλλική Εθνοσυνέλευση παραμένει εχθρική, ενώ η κοινωνία εμφανίζεται κουρασμένη από τον μακρονισμό και την αδυναμία του να επιφέρει ουσιαστικές λύσεις.
Παράλληλα, οι αντίπαλοι του προέδρου κινούνται σε πολλαπλά μέτωπα:
Το ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό ζητά διάλυση της Βουλής, ευελπιστώντας σε εκλογική ενίσχυση.
Η Ανυπότακτη Γαλλία μιλά για αποπομπή του προέδρου, παρότι η διαδικασία είναι σχεδόν αδύνατη συνταγματικά.
Η αριστερά εξακολουθεί να νιώθει προδομένη, καθώς ο Macron δεν της επέτρεψε να σχηματίσει κυβέρνηση, παρά την εκλογική της πρωτιά το 2024.
Σε αυτό το κλίμα, κάθε απόπειρα πολιτικής συνεννόησης μοιάζει μάταιη.
Η κοινωνία σε αναβρασμό
Στις 10 Σεπτεμβρίου, ένα νέο κύμα διαμαρτυριών ξεκίνησε με το σύνθημα «Bloquons tout» («Μπλοκάρετε τα πάντα»). Αρχικά με αιχμή τα μέτρα λιτότητας, το κίνημα απέκτησε γρήγορα πολιτικά χαρακτηριστικά, προτάσσοντας:
περιορισμό των προνομίων των πλουσίων,
μετάβαση σε μοντέλο άμεσης δημοκρατίας,
ακόμα και αποχώρηση της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παρότι οι προτάσεις φαίνονται ακραίες, η ιστορία θυμίζει πως μαζικά κινήματα μπορούν να επιφέρουν ανατροπές. Το 1968, οι κοινωνικές αναταραχές οδήγησαν τελικά στην παραίτηση του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ. Μια παρόμοια δυναμική θα μπορούσε να πλήξει και τον Macron .
Προοπτικές και κίνδυνοι
Η Γαλλία βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι:
Συνέχιση της αστάθειας μέχρι το 2027, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε ένα παιχνίδι «γάτας με το ποντίκι».
Ριζική πολιτική ανατροπή, εάν το κοινωνικό κίνημα αποκτήσει διαστάσεις αντίστοιχες του ’68.
Πρόωρες εκλογές, που όμως δύσκολα θα μεταβάλουν ουσιαστικά την ισορροπία δυνάμεων.
Κανένα από τα σενάρια δεν εγγυάται πραγματική έξοδο από την κρίση. Αντίθετα, το ενδεχόμενο παρατεταμένης παράλυσης φαντάζει το πιο πιθανό, με σοβαρές επιπτώσεις τόσο για την εσωτερική συνοχή της χώρας όσο και για τη θέση της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών