Σύμφωνα με την ανάλυση, είναι το μοναδικό αραβικό κράτος που το Ισραήλ και οι Δυτικοί διστάζουν να πλήξουν, λόγω της στιβαρής αεράμυνας και της εκτεταμένης στρατιωτικής θωράκισής της
Στις 9 Σεπτεμβρίου, το Ισραήλ προχώρησε σε μία πρωτοφανή κίνηση: για πρώτη φορά εξαπέλυσε αεροπορική επιδρομή κατά του Κατάρ, στοχεύοντας τη Ντόχα και την ηγεσία της Hamas.
Η εξέλιξη αυτή έφερε εκ νέου στο προσκήνιο το ζήτημα της επιχειρησιακής εμβέλειας της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας στον αραβικό κόσμο, σύμφωνα με ανάλυση της δυτικής έκδοσης MWM, που περιγράφει το διαμορφούμενο σκηνικό στη Μέση Ανατολή (BM).
Η στρατιωτική δραστηριότητα του Ισραήλ έχει κλιμακωθεί σημαντικά μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Assad στη Συρία τον Δεκέμβριο του 2024.
Εκτός από το Κατάρ, η ισραηλινή αεροπορία έχει πλήξει στόχους στη Συρία, την Τυνησία, το Ιράν, τον Λίβανο και την Υεμένη, ενώ συνεχίζει τις επιχειρήσεις στη Γάζα.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η κλιμάκωση σημειώνεται παρά τον γερασμένο στόλο της, που αποτελείται κυρίως από F-15 και F-16 χωρίς σύγχρονα ραντάρ AESA και άλλα προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα.
Ο περιορισμένος αριθμός μαχητικών F-35 που διαθέτει το Τελ Αβίβ δεν δικαιολογεί την εικόνα υπεροχής, η οποία στηρίζεται περισσότερο στις αδυναμίες των αντιπάλων παρά στην εγγενή ισχύ του Ισραήλ.
Η Αλγερία ως εξαίρεση στον αραβικό κόσμο
Σε αυτήν τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, μία χώρα ξεχωρίζει: η Αλγερία.
Σύμφωνα με την ανάλυση, είναι το μοναδικό αραβικό κράτος που το Ισραήλ και οι Δυτικοί διστάζουν να πλήξουν, λόγω της στιβαρής αεράμυνας και της εκτεταμένης στρατιωτικής θωράκισής της.
Από τη δεκαετία του 2010 και μετά, με αφορμή την «Αραβική Άνοιξη» και την αποσταθεροποίηση της Λιβύης και της Τυνησίας, η Αλγερία επένδυσε μαζικά σε εξοπλιστικά προγράμματα.
Ο πυρήνας της αεράμυνάς της αποτελείται από τα ρωσικά συστήματα S-300PMU-2, Buk-M2 και S-400, καθώς και τα κινεζικά HQ-9.
Παράλληλα, η Πολεμική της Αεροπορία διαθέτει πάνω από 80 σύγχρονα μαχητικά, μεταξύ των οποίων 44 Su-30MKA, 14 Su-35 και περισσότερα από 23 MiG-29M, συγκροτώντας έναν στόλο σαφώς νεότερο και ισχυρότερο από τα περισσότερα αραβικά και τουρκικά αντίστοιχα.
Η διαφοροποίηση από τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο
Η ανάλυση επισημαίνει ότι οι περισσότερες αραβικές χώρες, παρά τις υψηλές δαπάνες για εξοπλισμούς, επένδυσαν κυρίως σε δυτικό υλικό χαμηλότερων δυνατοτήτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα F-16 της Αιγυπτιακής Πολεμικής Αεροπορίας, τα οποία θεωρούνται ουσιαστικά άχρηστα για την αεράμυνα. Επιπλέον, η Δύση φρόντισε να αποδυναμώσει σκόπιμα τις εξαγωγικές εκδόσεις των όπλων, ώστε να μην απειλούν την ισραηλινή και νατοϊκή υπεροχή.
Ως αποτέλεσμα, χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία και η Αίγυπτος παραμένουν εξαρτημένες από τη Δύση, ενώ άλλες, όπως το Ιράν, υποεπενδύουν στην αεράμυνα. Μόνη εξαίρεση αποτελεί η Αλγερία, της οποίας ο εναέριος χώρος παραμένει ουσιαστικά απροσπέλαστος σε ισραηλινές ή δυτικές επιθέσεις.
Η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία εμφανίζεται ικανή να πλήξει στόχους σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, όχι χάρη στην υπεροχή της τεχνολογίας της, αλλά λόγω της ανισορροπίας ισχύος και των στρατηγικών αδυναμιών των αντιπάλων. Ωστόσο, η περίπτωση της Αλγερίας λειτουργεί ως εξαίρεση που αναδεικνύει τον κανόνα: όταν μία χώρα επενδύει συστηματικά σε ανεξάρτητες, αξιόπιστες αμυντικές ικανότητες, μπορεί να διατηρήσει τον εναέριο χώρο της ασφαλή ακόμη και απέναντι σε κορυφαίες αεροπορικές δυνάμεις.
www.bankingnews.gr
Η εξέλιξη αυτή έφερε εκ νέου στο προσκήνιο το ζήτημα της επιχειρησιακής εμβέλειας της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας στον αραβικό κόσμο, σύμφωνα με ανάλυση της δυτικής έκδοσης MWM, που περιγράφει το διαμορφούμενο σκηνικό στη Μέση Ανατολή (BM).
Η στρατιωτική δραστηριότητα του Ισραήλ έχει κλιμακωθεί σημαντικά μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Assad στη Συρία τον Δεκέμβριο του 2024.
Εκτός από το Κατάρ, η ισραηλινή αεροπορία έχει πλήξει στόχους στη Συρία, την Τυνησία, το Ιράν, τον Λίβανο και την Υεμένη, ενώ συνεχίζει τις επιχειρήσεις στη Γάζα.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η κλιμάκωση σημειώνεται παρά τον γερασμένο στόλο της, που αποτελείται κυρίως από F-15 και F-16 χωρίς σύγχρονα ραντάρ AESA και άλλα προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα.
Ο περιορισμένος αριθμός μαχητικών F-35 που διαθέτει το Τελ Αβίβ δεν δικαιολογεί την εικόνα υπεροχής, η οποία στηρίζεται περισσότερο στις αδυναμίες των αντιπάλων παρά στην εγγενή ισχύ του Ισραήλ.
Η Αλγερία ως εξαίρεση στον αραβικό κόσμο
Σε αυτήν τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, μία χώρα ξεχωρίζει: η Αλγερία.
Σύμφωνα με την ανάλυση, είναι το μοναδικό αραβικό κράτος που το Ισραήλ και οι Δυτικοί διστάζουν να πλήξουν, λόγω της στιβαρής αεράμυνας και της εκτεταμένης στρατιωτικής θωράκισής της.
Από τη δεκαετία του 2010 και μετά, με αφορμή την «Αραβική Άνοιξη» και την αποσταθεροποίηση της Λιβύης και της Τυνησίας, η Αλγερία επένδυσε μαζικά σε εξοπλιστικά προγράμματα.
Ο πυρήνας της αεράμυνάς της αποτελείται από τα ρωσικά συστήματα S-300PMU-2, Buk-M2 και S-400, καθώς και τα κινεζικά HQ-9.
Παράλληλα, η Πολεμική της Αεροπορία διαθέτει πάνω από 80 σύγχρονα μαχητικά, μεταξύ των οποίων 44 Su-30MKA, 14 Su-35 και περισσότερα από 23 MiG-29M, συγκροτώντας έναν στόλο σαφώς νεότερο και ισχυρότερο από τα περισσότερα αραβικά και τουρκικά αντίστοιχα.
Η διαφοροποίηση από τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο
Η ανάλυση επισημαίνει ότι οι περισσότερες αραβικές χώρες, παρά τις υψηλές δαπάνες για εξοπλισμούς, επένδυσαν κυρίως σε δυτικό υλικό χαμηλότερων δυνατοτήτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα F-16 της Αιγυπτιακής Πολεμικής Αεροπορίας, τα οποία θεωρούνται ουσιαστικά άχρηστα για την αεράμυνα. Επιπλέον, η Δύση φρόντισε να αποδυναμώσει σκόπιμα τις εξαγωγικές εκδόσεις των όπλων, ώστε να μην απειλούν την ισραηλινή και νατοϊκή υπεροχή.
Ως αποτέλεσμα, χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία και η Αίγυπτος παραμένουν εξαρτημένες από τη Δύση, ενώ άλλες, όπως το Ιράν, υποεπενδύουν στην αεράμυνα. Μόνη εξαίρεση αποτελεί η Αλγερία, της οποίας ο εναέριος χώρος παραμένει ουσιαστικά απροσπέλαστος σε ισραηλινές ή δυτικές επιθέσεις.
Η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία εμφανίζεται ικανή να πλήξει στόχους σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, όχι χάρη στην υπεροχή της τεχνολογίας της, αλλά λόγω της ανισορροπίας ισχύος και των στρατηγικών αδυναμιών των αντιπάλων. Ωστόσο, η περίπτωση της Αλγερίας λειτουργεί ως εξαίρεση που αναδεικνύει τον κανόνα: όταν μία χώρα επενδύει συστηματικά σε ανεξάρτητες, αξιόπιστες αμυντικές ικανότητες, μπορεί να διατηρήσει τον εναέριο χώρο της ασφαλή ακόμη και απέναντι σε κορυφαίες αεροπορικές δυνάμεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών