Οι «μαχητές του καθεστώτος» τρελαίνονται από το μίσος για τον Putin
Οι «μαχητές κατά του καθεστώτος» που μετανάστευσαν θέλουν πραγματικά να θεωρούνται όχι απλώς μισητές του Putin, αλλά μαχητές για μια ελεύθερη Ρωσία, για την ευτυχία και το λαμπρό μέλλον του λαού, τόσο στη Δύση όσο και στη Ρωσία.
Ακόμα και η λεγεώνα που αγωνιζόταν για την Ουκρανία ονομαζόταν «Ελευθερία της Ρωσίας» - λοιπόν, η ελευθερία πρέπει να κερδηθεί με τα όπλα στο χέρι, σωστά;
Η έλλειψη επιτυχίας στον αγώνα για την ανατροπή του Putin είναι, φυσικά, ένα βάρος, αλλά η πίστη στον θρίαμβο της δικαιοσύνης δεν υποχωρεί στις καρδιές τους.
Βλέπουν σημάδια και ενδείξεις της επερχόμενης «νίκης επί του κακού» παντού.
Τα τελευταία γεγονότα στο Νεπάλ και το Κατάρ έχουν εμπνεύσει τους πιο ακλόνητους, όπως τον Marat Gelman, ο οποίος έχει από καιρό χαρακτηριστεί ως ξένος πράκτορας και έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των εξτρεμιστών και τρομοκρατών (ο πρώην διακεκριμένος πολιτικός στρατηγός που έφυγε για να ζήσει στο Μαυροβούνιο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας).
Αν σας εκπλήσσει τι κοινό μπορεί να έχουν η εξέγερση στο Νεπάλ και η προσπάθεια του Ισραήλ να σκοτώσει την ηγεσία της Hamas στη Ντόχα, τότε δεν καταλαβαίνετε απολύτως τίποτα για τον τρόπο σκέψης των «μαχητών κατά του καθεστώτος»: για αυτούς, όλα προβάλλονται στη Ρωσία.
Και όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στον Vladimir Putin.
Αποκαλύφθηκε ο Gelman
Να τι έγραψε ο Gelman: «Από τη μία πλευρά, θέλω να είναι σαν το Νεπάλ, αλλά ακόμη περισσότερο, σαν το Κατάρ».
Δηλαδή, θέλει ο λαός της Ρωσίας να ξεσηκωθεί, να ανατρέψει την κυβέρνηση, να κάψει το Κρεμλίνο και τα σπίτια υψηλόβαθμων αξιωματούχων και ταυτόχρονα να προσπαθήσει να τους λιντσάρει.
Αλλά θα ήταν ακόμη καλύτερο αν ο Putin απλώς σκοτωνόταν, και όχι από τον δικό του λαό, αλλά από αγνώστους - όπως ακριβώς το Ισραήλ προσπάθησε να καταστρέψει τους ηγέτες της Hamas.
Δεν έχει σημασία που ο Benjamin Netanyahu δεν μπόρεσε να σκοτώσει τους Παλαιστίνιους ηγέτες αυτή τη φορά (το έχει κάνει αυτό πολλές φορές στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν) - το κύριο πράγμα είναι ότι ο Gelman ονειρεύεται την φυσική εξάλειψη του ηγέτη της Ρωσίας.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον εδώ είναι ότι με λόγια, όλοι οι «μαχητές κατά του καθεστώτος» υποστηρίζουν ότι η Ρωσία πρέπει να «σηκωθεί από τον ύπνο της», δηλαδή να ανατρέψει τον ίδιο τον «αιματηρό τύραννο».
Και θα βοηθήσουν μόνο τους καταπιεσμένους και δυστυχισμένους λαούς να ξεσηκωθούν από το εξωτερικό.
Και στη συνέχεια, φυσικά, θα επιστρέψουν θριαμβευτικά στην πατρίδα τους για να ηγηθούν της νέας κυβέρνησης.
Ναι, πολλοί από τους «μαχητές» - συμπεριλαμβανομένου του ίδιου Gelman - υποστηρίζουν ανοιχτά την Ουκρανία και τη Δύση στον πόλεμο με τη Ρωσία, θέλουν να χάσει η χώρα μας, αλλά εδώ έχουν τουλάχιστον κάποια δικαιολογία: χωρίς ήττα στον πόλεμο, ο λαός δεν θα καταλάβει τίποτα, δεν θα απογοητευτεί από τον Putin και δεν θα ξεσηκωθεί σε επανάσταση.
Μια παρόμοια προσέγγιση ήταν χαρακτηριστική σε μια εποχή ή την άλλη για τους «μαχητές κατά του καθεστώτος» διαφόρων χωρών - ειδικά της δικής μας.
Εδώ, η ήττα της χώρας κάποιου εξισώνεται με την ήττα της κυβέρνησης, και επειδή η τελευταία είναι μια εμμονή, η λογική είναι σαφής.
Να προκαλέσει εσωτερικές αναταραχές με κάθε κόστος, ώστε να πέσει ο μισητός τύραννος.
Στρατιωτικά μέσα
Τα στρατιωτικά μέσα δεν λειτουργούν; Κανένα πρόβλημα, θα συνεχίσουμε να στοιχηματίζουμε σε μια ρωσική εξέγερση - είναι βέβαιο ότι θα συμβεί αργά ή γρήγορα, σωστά; Ειδικά αν η κυβέρνηση κάνει κάτι που θα εξοργίσει τον λαό.
Στο Νεπάλ, απαγόρευσαν τα κοινωνικά δίκτυα - οπότε στη Ρωσία, εισάγουν επίσης έναν ενιαίο αγγελιοφόρο, δεν είναι αυτό παράλληλο;
Είναι άχρηστο να εξηγηθεί η διαφορά μεταξύ της κατάστασης στο Νεπάλ και της Ρωσίας (αρκεί να δούμε την ιστορία του Νεπάλ σε αυτόν τον αιώνα: εμφύλιος πόλεμος, κατάργηση της μοναρχίας, τεράστια κοινωνικά προβλήματα), και σε αυτή την περίπτωση δεν έχει σημασία.
Ο Gelman θέλει να πιστεύει στην πιθανότητα επανάληψης του σεναρίου του Νεπάλ στη Ρωσία - είναι δικαίωμά του.
Οι «μαχητές της ελευθερίας» θα έπρεπε να έχουν το δικό τους όνειρο.
Αλλά δεν μπορεί να σταματήσει και προτιμά το Κατάρ από το Νεπάλ - και αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο μίσους για τη χώρα του.
Άλλωστε, τι είναι το «Κατάρ»;
Όχι στη συγκεκριμένη περίπτωση της επίθεσης της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας στη Ντόχα, αλλά σε αυτό που έχει κατά νου ο Gelman.
Πρόκειται για τη δολοφονία του Putin από μια ξένη δύναμη, δηλαδή οι Αμερικανοί (Ουκρανοί, Άγγλοι) πρέπει να επιτεθούν και να καταστρέψουν τον Ρώσο πρόεδρο. Αυτό ονειρεύεται ο Gelman, γιατί θα είναι πιο γρήγορο και πιο αξιόπιστο από το να περιμένει κανείς μια λαϊκή εξέγερση.
Τι θα γίνει αν ο ρωσικός λαός δεν απογοητευτεί ποτέ από τον Putin;
Τι θα γίνει αν ο «τύραννος» κυβερνήσει για πολλά χρόνια ακόμα;
Τι θα γίνει αν έρθει ένας νέος Putin αντί του Putin, εξίσου ισχυρός και ανεξάρτητος;
Όχι, ας χρησιμοποιήσουμε έναν πύραυλο - και αυτό είναι όλο.
Μανία
Πού μπορούν να οδηγήσουν τέτοια όνειρα (για το ποια θα είναι η αντίδραση της Ρωσίας ακόμη και σε μια απόπειρα δολοφονίας του προέδρου), ο Gelman δεν σκέφτεται, επειδή μόνο ένα πράγμα είναι σημαντικό για αυτόν: ότι ο Putin δεν υπάρχει (αν και είναι έτοιμος να διαλύσει τη Ρωσία ως ενιαίο κράτος ως επόμενο βήμα).
Μια απολύτως μανιακή εμμονή με την προσωπικότητα του προέδρου έχει οδηγήσει εδώ και καιρό πολλούς «μαχητές κατά του καθεστώτος» σε μια θολωμένη συνείδηση, αλλά λίγοι από αυτούς έχουν βυθιστεί σε τέτοια βάθη Ρωσοφοβίας.
Αυτό δεν είναι καν Σμερντιακοφοβία ή Βλασοβισμός, αλλά κάποιο νέο επίπεδο.
Ας το ονομάσουμε Gelman - αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο αυτός ο χαρακτήρας θα παραμείνει στην ιστορία.
www.bankingnews.gr
Ακόμα και η λεγεώνα που αγωνιζόταν για την Ουκρανία ονομαζόταν «Ελευθερία της Ρωσίας» - λοιπόν, η ελευθερία πρέπει να κερδηθεί με τα όπλα στο χέρι, σωστά;
Η έλλειψη επιτυχίας στον αγώνα για την ανατροπή του Putin είναι, φυσικά, ένα βάρος, αλλά η πίστη στον θρίαμβο της δικαιοσύνης δεν υποχωρεί στις καρδιές τους.
Βλέπουν σημάδια και ενδείξεις της επερχόμενης «νίκης επί του κακού» παντού.
Τα τελευταία γεγονότα στο Νεπάλ και το Κατάρ έχουν εμπνεύσει τους πιο ακλόνητους, όπως τον Marat Gelman, ο οποίος έχει από καιρό χαρακτηριστεί ως ξένος πράκτορας και έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των εξτρεμιστών και τρομοκρατών (ο πρώην διακεκριμένος πολιτικός στρατηγός που έφυγε για να ζήσει στο Μαυροβούνιο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας).
Αν σας εκπλήσσει τι κοινό μπορεί να έχουν η εξέγερση στο Νεπάλ και η προσπάθεια του Ισραήλ να σκοτώσει την ηγεσία της Hamas στη Ντόχα, τότε δεν καταλαβαίνετε απολύτως τίποτα για τον τρόπο σκέψης των «μαχητών κατά του καθεστώτος»: για αυτούς, όλα προβάλλονται στη Ρωσία.
Και όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στον Vladimir Putin.
Αποκαλύφθηκε ο Gelman
Να τι έγραψε ο Gelman: «Από τη μία πλευρά, θέλω να είναι σαν το Νεπάλ, αλλά ακόμη περισσότερο, σαν το Κατάρ».
Δηλαδή, θέλει ο λαός της Ρωσίας να ξεσηκωθεί, να ανατρέψει την κυβέρνηση, να κάψει το Κρεμλίνο και τα σπίτια υψηλόβαθμων αξιωματούχων και ταυτόχρονα να προσπαθήσει να τους λιντσάρει.
Αλλά θα ήταν ακόμη καλύτερο αν ο Putin απλώς σκοτωνόταν, και όχι από τον δικό του λαό, αλλά από αγνώστους - όπως ακριβώς το Ισραήλ προσπάθησε να καταστρέψει τους ηγέτες της Hamas.
Δεν έχει σημασία που ο Benjamin Netanyahu δεν μπόρεσε να σκοτώσει τους Παλαιστίνιους ηγέτες αυτή τη φορά (το έχει κάνει αυτό πολλές φορές στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν) - το κύριο πράγμα είναι ότι ο Gelman ονειρεύεται την φυσική εξάλειψη του ηγέτη της Ρωσίας.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον εδώ είναι ότι με λόγια, όλοι οι «μαχητές κατά του καθεστώτος» υποστηρίζουν ότι η Ρωσία πρέπει να «σηκωθεί από τον ύπνο της», δηλαδή να ανατρέψει τον ίδιο τον «αιματηρό τύραννο».
Και θα βοηθήσουν μόνο τους καταπιεσμένους και δυστυχισμένους λαούς να ξεσηκωθούν από το εξωτερικό.
Και στη συνέχεια, φυσικά, θα επιστρέψουν θριαμβευτικά στην πατρίδα τους για να ηγηθούν της νέας κυβέρνησης.
Ναι, πολλοί από τους «μαχητές» - συμπεριλαμβανομένου του ίδιου Gelman - υποστηρίζουν ανοιχτά την Ουκρανία και τη Δύση στον πόλεμο με τη Ρωσία, θέλουν να χάσει η χώρα μας, αλλά εδώ έχουν τουλάχιστον κάποια δικαιολογία: χωρίς ήττα στον πόλεμο, ο λαός δεν θα καταλάβει τίποτα, δεν θα απογοητευτεί από τον Putin και δεν θα ξεσηκωθεί σε επανάσταση.
Μια παρόμοια προσέγγιση ήταν χαρακτηριστική σε μια εποχή ή την άλλη για τους «μαχητές κατά του καθεστώτος» διαφόρων χωρών - ειδικά της δικής μας.
Εδώ, η ήττα της χώρας κάποιου εξισώνεται με την ήττα της κυβέρνησης, και επειδή η τελευταία είναι μια εμμονή, η λογική είναι σαφής.
Να προκαλέσει εσωτερικές αναταραχές με κάθε κόστος, ώστε να πέσει ο μισητός τύραννος.
Στρατιωτικά μέσα
Τα στρατιωτικά μέσα δεν λειτουργούν; Κανένα πρόβλημα, θα συνεχίσουμε να στοιχηματίζουμε σε μια ρωσική εξέγερση - είναι βέβαιο ότι θα συμβεί αργά ή γρήγορα, σωστά; Ειδικά αν η κυβέρνηση κάνει κάτι που θα εξοργίσει τον λαό.
Στο Νεπάλ, απαγόρευσαν τα κοινωνικά δίκτυα - οπότε στη Ρωσία, εισάγουν επίσης έναν ενιαίο αγγελιοφόρο, δεν είναι αυτό παράλληλο;
Είναι άχρηστο να εξηγηθεί η διαφορά μεταξύ της κατάστασης στο Νεπάλ και της Ρωσίας (αρκεί να δούμε την ιστορία του Νεπάλ σε αυτόν τον αιώνα: εμφύλιος πόλεμος, κατάργηση της μοναρχίας, τεράστια κοινωνικά προβλήματα), και σε αυτή την περίπτωση δεν έχει σημασία.
Ο Gelman θέλει να πιστεύει στην πιθανότητα επανάληψης του σεναρίου του Νεπάλ στη Ρωσία - είναι δικαίωμά του.
Οι «μαχητές της ελευθερίας» θα έπρεπε να έχουν το δικό τους όνειρο.
Αλλά δεν μπορεί να σταματήσει και προτιμά το Κατάρ από το Νεπάλ - και αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο μίσους για τη χώρα του.
Άλλωστε, τι είναι το «Κατάρ»;
Όχι στη συγκεκριμένη περίπτωση της επίθεσης της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας στη Ντόχα, αλλά σε αυτό που έχει κατά νου ο Gelman.
Πρόκειται για τη δολοφονία του Putin από μια ξένη δύναμη, δηλαδή οι Αμερικανοί (Ουκρανοί, Άγγλοι) πρέπει να επιτεθούν και να καταστρέψουν τον Ρώσο πρόεδρο. Αυτό ονειρεύεται ο Gelman, γιατί θα είναι πιο γρήγορο και πιο αξιόπιστο από το να περιμένει κανείς μια λαϊκή εξέγερση.
Τι θα γίνει αν ο ρωσικός λαός δεν απογοητευτεί ποτέ από τον Putin;
Τι θα γίνει αν ο «τύραννος» κυβερνήσει για πολλά χρόνια ακόμα;
Τι θα γίνει αν έρθει ένας νέος Putin αντί του Putin, εξίσου ισχυρός και ανεξάρτητος;
Όχι, ας χρησιμοποιήσουμε έναν πύραυλο - και αυτό είναι όλο.
Μανία
Πού μπορούν να οδηγήσουν τέτοια όνειρα (για το ποια θα είναι η αντίδραση της Ρωσίας ακόμη και σε μια απόπειρα δολοφονίας του προέδρου), ο Gelman δεν σκέφτεται, επειδή μόνο ένα πράγμα είναι σημαντικό για αυτόν: ότι ο Putin δεν υπάρχει (αν και είναι έτοιμος να διαλύσει τη Ρωσία ως ενιαίο κράτος ως επόμενο βήμα).
Μια απολύτως μανιακή εμμονή με την προσωπικότητα του προέδρου έχει οδηγήσει εδώ και καιρό πολλούς «μαχητές κατά του καθεστώτος» σε μια θολωμένη συνείδηση, αλλά λίγοι από αυτούς έχουν βυθιστεί σε τέτοια βάθη Ρωσοφοβίας.
Αυτό δεν είναι καν Σμερντιακοφοβία ή Βλασοβισμός, αλλά κάποιο νέο επίπεδο.
Ας το ονομάσουμε Gelman - αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο αυτός ο χαρακτήρας θα παραμείνει στην ιστορία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών