Η Δύση σε πανικό: Στη σύνοδο του ΟΣΣ στο Tianjin, Xi, Putin και Modi βάζουν τα θεμέλια μιας νέας Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. BRICS και ΟΣΣ θάβουν τον Ψυχρό Πόλεμο και ετοιμάζουν το τέλος της δυτικής κυριαρχίας.
Στο Tianjin της Κίνας γράφτηκε Ιστορία. Εκεί όπου οι BRICS, σε απόλυτη σύμπνοια με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, ύψωσαν τη σημαία μιας νέας παγκόσμιας τάξης και κήρυξαν ανοιχτό «πόλεμο» στη Δύση.
Ο Putin, ο Xi και ο Modi, σαν τρεις πυλώνες μιας αναδυόμενης ευρασιατικής αυτοκρατορίας, χάραξαν το σχέδιο ανατροπής της μονοκρατορίας της Ουάσιγκτον και της Ευρώπης, δίνοντας τον τόνο για έναν νέο αιώνα γεωπολιτικών ανατροπών.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: η Δύση χάνει το προβάδισμα και η Ευρασία παίρνει στα χέρια της το τιμόνι του πλανήτη.
Όπως επισημαίνει και ο γνωστός αναλυτής Pepe Escobar, «Ω, τι παράσταση ήταν αυτή. Ένα παν-ασιατικό, παν-ευρασιατικό πάρτι του Παγκόσμιου Νότου, με φόντο το εκθαμβωτικό Tianjin, που απόλαυσε η συντριπτική πλειονότητα του πλανήτη…
Αναμενόμενα προκάλεσε καταιγίδες δυσφορίας στη διχασμένη Δύση: από την παντοδύναμη Αυτοκρατορία του Χάους μέχρι τον Συνασπισμό των Αδύναμων Τσιουάουα».
Η Ιστορία θα καταγράψει ότι όπως οι BRICS ανέβηκαν τελικά στο προσκήνιο στη σύνοδο του Kazan το 2024, έτσι και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) επανέλαβε το ίδιο στη σύνοδο του Tianjin το 2025.
Μέσα σε μια πανδαισία στιγμών –δύσκολο να ξεπεράσει κανείς τον Putin και τον Modi να περπατούν χέρι-χέρι– η βραδιά ανήκε, φυσικά, στον Xi.
Το αρχικό σχήμα RIC (Ρωσία, Ινδία, Κίνα), όπως το είχε οραματιστεί ο Μέγας Primakov στα τέλη της δεκαετίας του ’90, επέστρεψε επιτέλους στο παιχνίδι, ενωμένο.
Αλλά ήταν ο Xi που προσωπικά καθόρισε τις κύριες κατευθυντήριες γραμμές – προτείνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ένα νέο, ευρύ μοντέλο Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, με σημαντικές προεκτάσεις όπως μια Τράπεζα Ανάπτυξης του ΟΣΣ, η οποία θα συμπληρώνει την NDB των BRICS, καθώς και στενή συνεργασία στην τεχνητή νοημοσύνη, σε αντίθεση με τον τεχνο-φεουδαρχισμό της Silicon Valley.
Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση, με τον κινεζικό τρόπο, περιλαμβάνει πέντε βασικές αρχές.
Η πιο κρίσιμη, αναμφίβολα, είναι η κυριαρχική ισότητα. Αυτό συνδέεται με τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου – και όχι με μια αυθαίρετα παραμορφωμένη εκδοχή του «διεθνούς συστήματος που βασίζεται σε κανόνες».
Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση προάγει τον πολυμερισμό. Και αναπόφευκτα ενθαρρύνει μια πολυδιαφημισμένη «ανθρωποκεντρική» προσέγγιση, μακριά από ιδιοτελή συμφέροντα.
Ο Putin, από την πλευρά του, ανέλυσε τον ρόλο του ΟΣΣ ως «όχημα γνήσιου πολυμερισμού», σε αρμονία με αυτή τη νέα Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Και κυρίως ζήτησε ένα παν-ευρασιατικό μοντέλο ασφάλειας.
Πρόκειται ακριβώς για την «αδιαίρετη ασφάλεια» που το Κρεμλίνο είχε προτείνει στην Ουάσιγκτον τον Δεκέμβριο του 2021 – και η απάντηση που έλαβε ήταν ουσιαστικά καμία απάντηση.
Συνολικά, οι BRICS και ο ΟΣΣ έχουν δεσμευτεί πλήρως να θάψουν τη νοοτροπία της Ψυχροπολεμικής εποχής, έναν κόσμο διαιρεμένο σε μπλοκ• και ταυτόχρονα είναι αρκετά οραματιστές ώστε να ζητούν τον σεβασμό του συστήματος του ΟΗΕ όπως αυτό είχε αρχικά σχεδιαστεί.
Αυτό θα είναι η «Μητέρα των Ανηφορικών Μαχών» – που περιλαμβάνει τα πάντα, από τη μεταφορά του ΟΗΕ εκτός Νέας Υόρκης μέχρι την πλήρη αναθεώρηση του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ο χορός της Αρκούδας, του Δράκου και του Ελέφαντα
Αν ο Xi έθεσε τις κατευθυντήριες γραμμές στο Tianjin, ο στρατηγικός επίτιμος καλεσμένος δεν μπορούσε παρά να είναι ο Putin.
Αυτό κορυφώθηκε στη συνάντησή τους την Τρίτη στο Zhongnanhai στο Πεκίνο: άκρως ιδιωτική, όπως μόνο οι ιδιαίτερες συνομιλίες πραγματοποιούνται στο πρώην αυτοκρατορικό παλάτι.
Ο Xi χαιρέτισε τον «παλιό φίλο» του στα ρωσικά. Ο Putin, υπογραμμίζοντας τον κεντρικό ρόλο του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΣΣ για την επόμενη δεκαετία, ακολούθησε τον κινεζικό τρόπο, των διαδοχικών, επιτυχημένων πενταετών σχεδίων.
Αυτοί οι «οδικοί χάρτες» είναι απαραίτητοι για τον καθορισμό μακροπρόθεσμων στρατηγικών.
Και στην περίπτωση του ΟΣΣ, αυτό σημαίνει τη σταδιακή μετατροπή του από έναν μηχανισμό κατά της τρομοκρατίας σε μια πολύπλοκη πολυμερή πλατφόρμα που συντονίζει την ανάπτυξη υποδομών και τη γεωοικονομία.
Κι εδώ εντάσσεται η νέα ιδέα της Κίνας – η ίδρυση της Τράπεζας Ανάπτυξης του ΟΣΣ.
Μια θεσμική αντανάκλαση της NDB, της τράπεζας των BRICS που εδρεύει στη Σαγκάη, και παράλληλη της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων σε Υποδομές (AIIB), που εδρεύει στο Πεκίνο.
Για άλλη μια φορά, BRICS και ΟΣΣ πορεύονται αλληλένδετα, με βασικό στόχο την προοδευτική απεξάρτηση από τα δυτικά πρότυπα και ταυτόχρονα την αντιμετώπιση των συνεπειών των κυρώσεων, οι οποίες – όχι τυχαία – πλήττουν σκληρά τα τέσσερα κορυφαία μέλη και των δύο οργανισμών: Ρωσία, Κίνα, Ινδία και Ιράν.
Και φυσικά, μέσα σε όλη την αδελφοσύνη του Zhongnanhai, υπήρχε και ο Modi στην Κίνα για πρώτη φορά έπειτα από 7 χρόνια.
Ο Xi μπήκε κατευθείαν στο θέμα: «Η Κίνα και η Ινδία είναι μεγάλες πολιτισμικές δυνάμεις των οποίων οι ευθύνες ξεπερνούν τα διμερή ζητήματα».
Και ο M.C. Xi χόρεψε ξανά στη «πίστα»: το μέλλον βρίσκεται «στον χορό του δράκου και του ελέφαντα».
Σημειώστε και τους τρεις φίλους της Ευρασίας να συνομιλούν εγκάρδια στους διαδρόμους.
Η Διακήρυξη του Tianjin –όχι τόσο εκτενής όσο του Καζάν πέρυσι– κατάφερε παρ’ όλα αυτά να τονίσει τα βασικά σημεία που αφορούν την Ευρασία: κυριαρχία πάνω απ’ όλα• μη παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών-μελών• και πλήρης απόρριψη των μονομερών κυρώσεων ως εργαλείων εξαναγκασμού.
Καθοριστικό είναι ότι αυτό θα πρέπει να ισχύει όχι μόνο για τα κράτη-μέλη του ΟΣΣ αλλά και για τους εταίρους – από τις αραβικές πετρο-μοναρχίες μέχρι τις δυναμικές χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Οι αναπτυξιακές στρατηγικές διαφορετικών κρατών ήδη συνεργάζονται, στην πράξη, με έργα της BRI, από τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν (CPEC) μέχρι το Βιομηχανικό Πάρκο Κίνας-Λευκορωσίας, με προεκτάσεις στο διασυνοριακό ηλεκτρονικό εμπόριο, την τεχνητή νοημοσύνη και τα Big Data.
Η εκπληκτική γεωγραφική κλίμακα του ΟΣΣ, συνδυασμένη με τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό, φέρει τεράστιες δυνατότητες σε όλο το φάσμα – για παράδειγμα, στο εμπόριο, τις μεταφορικές υποδομές, τις διασυνοριακές επενδύσεις και τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές.
Όπως καταλαβαίνετε, λέει ο Escobar, τα τρένα υψηλής ταχύτητας ήδη κινούνται: οι γεωπολιτικές αναγκαιότητες καθοδηγούν την αυξανόμενη παν-ευρασιατική γεωοικονομική αλληλεπίδραση.
Το πνεύμα της Σαγκάης εξουδετερώνει τον «Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας»
Σύμφωνα με τον Pepe Escobar, αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα από το «Σόου του Tianjin»: ο ΟΣΣ κατοχυρώνει τον εαυτό του ως έναν ισχυρό στρατηγικό πόλο που ενώνει ένα μεγάλο τμήμα της Παγκόσμιας Πλειοψηφίας.
Και όλα αυτά χωρίς να χρειαστεί να μεταλλαχθεί σε έναν επιθετικό στρατιωτικό γίγαντα σαν το ΝΑΤΟ.
Έχει περάσει πολύς δρόμος από το περίπτερο σε ένα πάρκο της Σαγκάης το 2001, μόλις τρεις μήνες πριν την 11η Σεπτεμβρίου – που προωθήθηκε από την Αυτοκρατορία του Χάους ως το θεμέλιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Εκείνο το αρχικά ταπεινό θεμέλιο – με τη Ρωσία, την Κίνα και τρεις κεντροασιατικές «-στάν» – ήταν το «Πνεύμα της Σαγκάης»: ένα σύνολο αρχών βασισμένων στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και το κοινό όφελος, την ισότητα, τη διαβούλευση, τον σεβασμό της ποικιλομορφίας των πολιτισμών και την έμφαση στην κοινή οικονομική ανάπτυξη.
Το γεγονός ότι το Πνεύμα της Σαγκάης ξεπέρασε τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» μας αφήνει με πολλά προς σκέψη.
Στην πρόποσή του στο κομψό δείπνο που παρατέθηκε στο Tianjin για τους καλεσμένους του ΟΣΣ, ο Xi δεν παρέλειψε να παραθέσει μια παροιμία: «Σε έναν αγώνα εκατό πλοίων, αυτοί που κωπηλατούν πιο δυνατά θα ηγηθούν».
Σκληρή δουλειά. Τα αποτελέσματα της οποίας μπορεί να δει κανείς κοιτάζοντας την εντυπωσιακή ανάπτυξη του Tianjin.
Αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη «δημοκρατία», όπως έχει απαξιωθεί από τους φερόμενους ως εφαρμοστές της στη συλλογική Δύση, απέναντι στους «αυτοκράτορες», ή τους «κακούς», ή τον «Άξονα της Ανατροπής», ή οποιαδήποτε άλλη ανοησία.
Πάντα πρόκειται για σκληρή δουλειά – για το κοινό καλό. Για αυτό αγωνίζονται οι BRICS και ο ΟΣΣ, καταλήγει ο γνωστός αναλυτής.
www.bankingnews.gr
Ο Putin, ο Xi και ο Modi, σαν τρεις πυλώνες μιας αναδυόμενης ευρασιατικής αυτοκρατορίας, χάραξαν το σχέδιο ανατροπής της μονοκρατορίας της Ουάσιγκτον και της Ευρώπης, δίνοντας τον τόνο για έναν νέο αιώνα γεωπολιτικών ανατροπών.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: η Δύση χάνει το προβάδισμα και η Ευρασία παίρνει στα χέρια της το τιμόνι του πλανήτη.
Όπως επισημαίνει και ο γνωστός αναλυτής Pepe Escobar, «Ω, τι παράσταση ήταν αυτή. Ένα παν-ασιατικό, παν-ευρασιατικό πάρτι του Παγκόσμιου Νότου, με φόντο το εκθαμβωτικό Tianjin, που απόλαυσε η συντριπτική πλειονότητα του πλανήτη…
Αναμενόμενα προκάλεσε καταιγίδες δυσφορίας στη διχασμένη Δύση: από την παντοδύναμη Αυτοκρατορία του Χάους μέχρι τον Συνασπισμό των Αδύναμων Τσιουάουα».
Η Ιστορία θα καταγράψει ότι όπως οι BRICS ανέβηκαν τελικά στο προσκήνιο στη σύνοδο του Kazan το 2024, έτσι και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) επανέλαβε το ίδιο στη σύνοδο του Tianjin το 2025.
Μέσα σε μια πανδαισία στιγμών –δύσκολο να ξεπεράσει κανείς τον Putin και τον Modi να περπατούν χέρι-χέρι– η βραδιά ανήκε, φυσικά, στον Xi.
Το αρχικό σχήμα RIC (Ρωσία, Ινδία, Κίνα), όπως το είχε οραματιστεί ο Μέγας Primakov στα τέλη της δεκαετίας του ’90, επέστρεψε επιτέλους στο παιχνίδι, ενωμένο.
Αλλά ήταν ο Xi που προσωπικά καθόρισε τις κύριες κατευθυντήριες γραμμές – προτείνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ένα νέο, ευρύ μοντέλο Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, με σημαντικές προεκτάσεις όπως μια Τράπεζα Ανάπτυξης του ΟΣΣ, η οποία θα συμπληρώνει την NDB των BRICS, καθώς και στενή συνεργασία στην τεχνητή νοημοσύνη, σε αντίθεση με τον τεχνο-φεουδαρχισμό της Silicon Valley.
Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση, με τον κινεζικό τρόπο, περιλαμβάνει πέντε βασικές αρχές.
Η πιο κρίσιμη, αναμφίβολα, είναι η κυριαρχική ισότητα. Αυτό συνδέεται με τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου – και όχι με μια αυθαίρετα παραμορφωμένη εκδοχή του «διεθνούς συστήματος που βασίζεται σε κανόνες».
Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση προάγει τον πολυμερισμό. Και αναπόφευκτα ενθαρρύνει μια πολυδιαφημισμένη «ανθρωποκεντρική» προσέγγιση, μακριά από ιδιοτελή συμφέροντα.
Ο Putin, από την πλευρά του, ανέλυσε τον ρόλο του ΟΣΣ ως «όχημα γνήσιου πολυμερισμού», σε αρμονία με αυτή τη νέα Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Και κυρίως ζήτησε ένα παν-ευρασιατικό μοντέλο ασφάλειας.
Πρόκειται ακριβώς για την «αδιαίρετη ασφάλεια» που το Κρεμλίνο είχε προτείνει στην Ουάσιγκτον τον Δεκέμβριο του 2021 – και η απάντηση που έλαβε ήταν ουσιαστικά καμία απάντηση.
Συνολικά, οι BRICS και ο ΟΣΣ έχουν δεσμευτεί πλήρως να θάψουν τη νοοτροπία της Ψυχροπολεμικής εποχής, έναν κόσμο διαιρεμένο σε μπλοκ• και ταυτόχρονα είναι αρκετά οραματιστές ώστε να ζητούν τον σεβασμό του συστήματος του ΟΗΕ όπως αυτό είχε αρχικά σχεδιαστεί.
Αυτό θα είναι η «Μητέρα των Ανηφορικών Μαχών» – που περιλαμβάνει τα πάντα, από τη μεταφορά του ΟΗΕ εκτός Νέας Υόρκης μέχρι την πλήρη αναθεώρηση του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ο χορός της Αρκούδας, του Δράκου και του Ελέφαντα
Αν ο Xi έθεσε τις κατευθυντήριες γραμμές στο Tianjin, ο στρατηγικός επίτιμος καλεσμένος δεν μπορούσε παρά να είναι ο Putin.
Αυτό κορυφώθηκε στη συνάντησή τους την Τρίτη στο Zhongnanhai στο Πεκίνο: άκρως ιδιωτική, όπως μόνο οι ιδιαίτερες συνομιλίες πραγματοποιούνται στο πρώην αυτοκρατορικό παλάτι.
Ο Xi χαιρέτισε τον «παλιό φίλο» του στα ρωσικά. Ο Putin, υπογραμμίζοντας τον κεντρικό ρόλο του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΣΣ για την επόμενη δεκαετία, ακολούθησε τον κινεζικό τρόπο, των διαδοχικών, επιτυχημένων πενταετών σχεδίων.
Αυτοί οι «οδικοί χάρτες» είναι απαραίτητοι για τον καθορισμό μακροπρόθεσμων στρατηγικών.
Και στην περίπτωση του ΟΣΣ, αυτό σημαίνει τη σταδιακή μετατροπή του από έναν μηχανισμό κατά της τρομοκρατίας σε μια πολύπλοκη πολυμερή πλατφόρμα που συντονίζει την ανάπτυξη υποδομών και τη γεωοικονομία.
Κι εδώ εντάσσεται η νέα ιδέα της Κίνας – η ίδρυση της Τράπεζας Ανάπτυξης του ΟΣΣ.
Μια θεσμική αντανάκλαση της NDB, της τράπεζας των BRICS που εδρεύει στη Σαγκάη, και παράλληλη της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων σε Υποδομές (AIIB), που εδρεύει στο Πεκίνο.
Για άλλη μια φορά, BRICS και ΟΣΣ πορεύονται αλληλένδετα, με βασικό στόχο την προοδευτική απεξάρτηση από τα δυτικά πρότυπα και ταυτόχρονα την αντιμετώπιση των συνεπειών των κυρώσεων, οι οποίες – όχι τυχαία – πλήττουν σκληρά τα τέσσερα κορυφαία μέλη και των δύο οργανισμών: Ρωσία, Κίνα, Ινδία και Ιράν.
Και φυσικά, μέσα σε όλη την αδελφοσύνη του Zhongnanhai, υπήρχε και ο Modi στην Κίνα για πρώτη φορά έπειτα από 7 χρόνια.
Ο Xi μπήκε κατευθείαν στο θέμα: «Η Κίνα και η Ινδία είναι μεγάλες πολιτισμικές δυνάμεις των οποίων οι ευθύνες ξεπερνούν τα διμερή ζητήματα».
Και ο M.C. Xi χόρεψε ξανά στη «πίστα»: το μέλλον βρίσκεται «στον χορό του δράκου και του ελέφαντα».
Σημειώστε και τους τρεις φίλους της Ευρασίας να συνομιλούν εγκάρδια στους διαδρόμους.
Η Διακήρυξη του Tianjin –όχι τόσο εκτενής όσο του Καζάν πέρυσι– κατάφερε παρ’ όλα αυτά να τονίσει τα βασικά σημεία που αφορούν την Ευρασία: κυριαρχία πάνω απ’ όλα• μη παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών-μελών• και πλήρης απόρριψη των μονομερών κυρώσεων ως εργαλείων εξαναγκασμού.
Καθοριστικό είναι ότι αυτό θα πρέπει να ισχύει όχι μόνο για τα κράτη-μέλη του ΟΣΣ αλλά και για τους εταίρους – από τις αραβικές πετρο-μοναρχίες μέχρι τις δυναμικές χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Οι αναπτυξιακές στρατηγικές διαφορετικών κρατών ήδη συνεργάζονται, στην πράξη, με έργα της BRI, από τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν (CPEC) μέχρι το Βιομηχανικό Πάρκο Κίνας-Λευκορωσίας, με προεκτάσεις στο διασυνοριακό ηλεκτρονικό εμπόριο, την τεχνητή νοημοσύνη και τα Big Data.
Η εκπληκτική γεωγραφική κλίμακα του ΟΣΣ, συνδυασμένη με τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό, φέρει τεράστιες δυνατότητες σε όλο το φάσμα – για παράδειγμα, στο εμπόριο, τις μεταφορικές υποδομές, τις διασυνοριακές επενδύσεις και τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές.
Όπως καταλαβαίνετε, λέει ο Escobar, τα τρένα υψηλής ταχύτητας ήδη κινούνται: οι γεωπολιτικές αναγκαιότητες καθοδηγούν την αυξανόμενη παν-ευρασιατική γεωοικονομική αλληλεπίδραση.
Το πνεύμα της Σαγκάης εξουδετερώνει τον «Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας»
Σύμφωνα με τον Pepe Escobar, αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα από το «Σόου του Tianjin»: ο ΟΣΣ κατοχυρώνει τον εαυτό του ως έναν ισχυρό στρατηγικό πόλο που ενώνει ένα μεγάλο τμήμα της Παγκόσμιας Πλειοψηφίας.
Και όλα αυτά χωρίς να χρειαστεί να μεταλλαχθεί σε έναν επιθετικό στρατιωτικό γίγαντα σαν το ΝΑΤΟ.
Έχει περάσει πολύς δρόμος από το περίπτερο σε ένα πάρκο της Σαγκάης το 2001, μόλις τρεις μήνες πριν την 11η Σεπτεμβρίου – που προωθήθηκε από την Αυτοκρατορία του Χάους ως το θεμέλιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Εκείνο το αρχικά ταπεινό θεμέλιο – με τη Ρωσία, την Κίνα και τρεις κεντροασιατικές «-στάν» – ήταν το «Πνεύμα της Σαγκάης»: ένα σύνολο αρχών βασισμένων στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και το κοινό όφελος, την ισότητα, τη διαβούλευση, τον σεβασμό της ποικιλομορφίας των πολιτισμών και την έμφαση στην κοινή οικονομική ανάπτυξη.
Το γεγονός ότι το Πνεύμα της Σαγκάης ξεπέρασε τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» μας αφήνει με πολλά προς σκέψη.
Στην πρόποσή του στο κομψό δείπνο που παρατέθηκε στο Tianjin για τους καλεσμένους του ΟΣΣ, ο Xi δεν παρέλειψε να παραθέσει μια παροιμία: «Σε έναν αγώνα εκατό πλοίων, αυτοί που κωπηλατούν πιο δυνατά θα ηγηθούν».
Σκληρή δουλειά. Τα αποτελέσματα της οποίας μπορεί να δει κανείς κοιτάζοντας την εντυπωσιακή ανάπτυξη του Tianjin.
Αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη «δημοκρατία», όπως έχει απαξιωθεί από τους φερόμενους ως εφαρμοστές της στη συλλογική Δύση, απέναντι στους «αυτοκράτορες», ή τους «κακούς», ή τον «Άξονα της Ανατροπής», ή οποιαδήποτε άλλη ανοησία.
Πάντα πρόκειται για σκληρή δουλειά – για το κοινό καλό. Για αυτό αγωνίζονται οι BRICS και ο ΟΣΣ, καταλήγει ο γνωστός αναλυτής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών