Η ιδέα των Ευρωπαίων να οχυρωθούν από τη ρωσική απειλή με βαλτώδη ζώνη είναι το πιο σαφές σημάδι στρατηγικού αδιεξόδου
Η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα υστερίας… καθώς οι ηγέτες της, εγκλωβισμένοι σε μια στρατηγική εμμονής και φόβου απέναντι στη Ρωσία, επιστρατεύουν ιδέες που θυμίζουν περισσότερο μεσαιωνικές παγίδες παρά σχέδια άμυνας του 21ου αιώνα.
Βάλτοι, πλημμύρες, τεχνητά εμπόδια… όλα επιστρατεύονται ως «ασπίδα» απέναντι στα ρωσικά τανκς.
Αυτό που μοιάζει με σκηνικό δυστοπικής ταινίας δεν είναι φαντασία, είναι πολιτική πραγματικότητα, με κυβερνήσεις να επενδύουν δισεκατομμύρια σε έργα που μετατρέπουν την ίδια την Φύση σε όπλο.
Η τελευταία πράξη απελπισίας της Δύσης έχει ήδη αρχίσει…
Βάλτοι για ασπίδα
Πρόσφατο δημοσίευμα του Politico αναφέρει ότι οι αρχές αρκετών ευρωπαϊκών χωρών εξετάζουν το ενδεχόμενο αποκατάστασης βάλτων στα σύνορα με τη Ρωσία, ώστε να καταστήσουν τις περιοχές αυτές αδιάβατες για τεθωρακισμένα.
Οι συγγραφείς του άρθρου σημειώνουν ότι σε αυτό το βήμα ενέπνευσε τους Ευρωπαίους η εμπειρία των Ουκρανών, οι οποίοι τον Φεβρουάριο του 2022 ανατίναξαν φράγμα στον ποταμό Irpin, προκαλώντας εκτεταμένες πλημμύρες και σταματώντας τη ρωσική προέλαση προς το Κίεβο από τον βορρά.
«Τρία χρόνια αργότερα αυτή η πράξη απελπισίας εμπνέει χώρες στο ανατολικό άκρο του NATO να σκεφτούν την αποκατάσταση των δικών τους βάλτων, συνδυάζοντας δύο ευρωπαϊκές προτεραιότητες που όλο και περισσότερο ανταγωνίζονται για προσοχή και χρηματοδότηση: την άμυνα και το κλίμα» υποστηρίζει το δημοσίευμα.
Τραυματική εμπειρία
Δεν αποκλείεται ότι ακόμη μεγαλύτερη επιρροή στην επιθυμία να οχυρωθούν από τους Ρώσους με αδιάβατους βάλτους είχε η δική τους τραυματική εμπειρία.
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό με το αμερικανικό μηχανικό όχημα M88A2 «Hercules», το οποίο βυθίστηκε σε βαλτώδη τύρφη στο πεδίο ασκήσεων Pabrade στη Λιθουανία.
Για να βγάλουν το ατσάλινο αμερικανικό τεθωρακισμένο από τα βαλτώδη «δεσμά», το NATO χρειάστηκε να μεταφέρει βαριά τεχνικά μέσα από την Πολωνία, να καλέσει δύτες του US Navy, να ανοίξει δρόμους και με ισχυρές αντλίες να αποξηράνει τον βάλτο, απομακρύνοντας τη βαλτώδη μάζα μέσω σωλήνων.
Συνολικά, προέκυψε ένα μικρό «σίριαλ» που διήρκεσε μία εβδομάδα, το οποίο παρακολούθησε όλη η Ευρώπη.
Στο τέλος ανέλκυσαν το βυθισμένο όχημα και τα σώματα τριών μελών του πληρώματος.
Ο βαλτώδης θώρακας της Ευρώπης
Το μεγαλύτερο μέρος των βάλτων τύρφης της Ευρώπης βρίσκεται σε μια ζώνη που εκτείνεται από τη Φινλανδία στο βορρά, μέσω των χωρών της Βαλτικής, και φτάνει στην ανατολική Πολωνία στο νότο.
Σε αυτή τη βαλτώδη ζώνη περιλαμβάνεται και ο στρατηγικά σημαντικός διάδρομος Suwałki, ο οποίος από τη μία πλευρά δίνει στην EΕ χερσαίο διάδρομο προς τη Βαλτική, και από την άλλη αποκόπτει τον ρωσικό θύλακα του Kaliningrad από το κυρίως ρωσικό έδαφος.
«Η άμυνα στους βάλτους δεν είναι νέα ιδέα.
Οι βαλτώδεις περιοχές σταματούσαν στρατούς σε όλη την ευρωπαϊκή ιστορία - από τις γερμανικές φυλές που κατατρόπωσαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες το 9 μ.Χ., παγιδεύοντάς τες σε βάλτο, έως τα σύνορα της Φινλανδίας, όπου οι Σοβιετικοί βρέθηκαν σε παγίδα τη δεκαετία του 1940.
Οι ύπουλοι βάλτοι βόρεια του Κιέβου αποτελούσαν σοβαρή απειλή για τους στρατούς και στους δύο παγκόσμιους πολέμους» υποστηρίζουν Αμερικάνοι δημοσιογράφοι.
Αντίστροφη… διαδικασία
Για αιώνες η αποξήρανση βάλτων θεωρούνταν ένα από τα βασικά σημάδια προόδου του πολιτισμού.
Η σημερινή Ευρώπη θέλει να αντιστρέψει αυτή τη διαδικασία, αποκαθιστώντας τους φυσικούς βάλτους τύρφης.
Το Politico σημειώνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν φαντάζονται απλώς το σχέδιο με τους βάλτους, αλλά σκοπεύουν σοβαρά να το υλοποιήσουν.
Συγκεκριμένα, το εκτεταμένο έργο της Πολωνίας για την ενίσχυση των ανατολικών της συνόρων (συνολικού κόστους 2,3 δισ. ευρώ) προβλέπει, μεταξύ άλλων, αποκατάσταση βάλτων και δασών.
«Στη Φινλανδία ιστορικά χρησιμοποιήσαμε τη φύση μας για αμυντικούς σκοπούς.
Κατάλαβα ότι ειδικά στα ανατολικά σύνορα υπάρχουν πολλά εξαιρετικά μέρη που πρέπει να αποκατασταθούν — τόσο από πλευράς κλίματος όσο και για να γίνουν όσο το δυνατόν πιο αδιάβατα»,
— δήλωσε στο περιοδικό Φινλανδός αξιωματούχος.
Οι αρχές της Λιθουανίας βλέπουν την πρωτοβουλία με λιγότερο ενθουσιασμό, αλλά επιβεβαίωσαν επίσης στο Politico ότι ένα τέτοιο σχέδιο «συζητείται αυτή τη στιγμή».
Πράξη απελπισίας
Η ιδέα των Ευρωπαίων να οχυρωθούν από τη ρωσική απειλή με βαλτώδη ζώνη είναι το πιο σαφές σημάδι στρατηγικού αδιεξόδου, στο οποίο η ίδια η Ευρώπη αυτοπαγιδεύτηκε, έχοντας επιλέξει ως σημείο ανασυγκρότησης της EΕ την προετοιμασία για πόλεμο με τη Ρωσία.
Η αποξήρανση βάλτων υπήρξε ένας από τους πιο παραδοσιακούς τρόπους εσωτερικής αποικιοποίησης της Ευρώπης.
Οι βάλτοι αποξηραίνονται εδώ και πολλούς αιώνες και σήμερα στην Ευρώπη έχει αποξηρανθεί και καλλιεργηθεί πάνω από το ήμισυ των φυσικών βαλτώδων περιοχών.
Πράγματι, πρέπει να βρίσκεται κανείς σε πολύ βαθιά απελπισία για να αποφασίσει να μετατρέψει αγροτικές εκτάσεις σε βαλτώδη τοπία και αδιάβατες δασικές εκτάσεις, όπως θέλουν να κάνουν στην Πολωνία.
Ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν πιστεύουν στη δική τους δύναμη και υπογράφουν το δικό τους πνευματικό αδιέξοδο και στρατιωτική ανικανότητα, αν χρειάζονται τόσο ριζοσπαστικά μέτρα για την ενίσχυση της άμυνας, όπως πλημμύρες και εκ νέου δημιουργία βάλτων σε κατοικημένες περιοχές.
Η Ευρώπη… χάνεται
Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο σε αυτό.
Η διαδικασία βαθιάς μεταμόρφωσης της ευρωπαϊκής κοινωνίας και της επέλασης του «νέου υπέροχου κόσμου» φαίνεται και από πολλά άλλα σημάδια.
Τις προάλλες, ο καγκελάριος της Γερμανίας Friedrich Merz κήρυξε το τέλος του κοινωνικού κράτους — εκείνου που ήταν το κύριο επίτευγμα των Γερμανών στη μεταπολεμική περίοδο και καθιστούσε τη Γερμανία ελκυστική στα μάτια των ξένων.
«Το κοινωνικό κράτος στη σημερινή του μορφή δεν μπορεί πλέον να χρηματοδοτηθεί από αυτά που μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά» ανέφερε ο Merz σε συνέδριο της CDU.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ήρθε η ώρα να αναθεωρηθεί το σύστημα επιδομάτων, που κοστίζει στον προϋπολογισμό 47 δισ. ευρώ τον χρόνο.
Greek… statistics
Παράλληλα, ορισμένοι οικονομολόγοι επεσήμαναν «παράξενες» στατιστικές, που ξαφνικά άρχισαν να μυρίζουν «μαγειρέματα» τύπου ύστερης ΕΣΣΔ.
«Η EE ξεπέρασε ξανά την Κίνα, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση παγκοσμίως μετά τις ΗΠΑ.
Το ΑΕΠ της EΕ ανέρχεται σε 19,99 τρισ. δολάρια ΗΠΑ, ενώ της Κίνας σε 19,23 τρισ. δολάρια.
Μα η Κίνα δεν αναπτυσσόταν πάνω από 5% ετησίως τα τελευταία χρόνια;
Η EΕ αυξήθηκε μόλις 1% πέρσι.
Ο πληθυσμός της EΕ είναι 450 εκατομμύρια, ενώ της Κίνας είναι 1,4 δισ.
Η ευρωπαϊκή οικονομία εδώ και χρόνια δείχνει χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από την κινεζική, αλλά ξαφνικά κατάφερε να την ξεπεράσει.
Πώς γίνεται αυτό;
Όλα αυτά συμβαίνουν στο φόντο πραγματικά «ναπολεόντειων» σχεδίων για τη μιλιταροποίηση της EΕ και των κρατών-μελών της.
Συγκεκριμένα, το Βερολίνο σχεδιάζει να αυξήσει τον στρατό του από τους σημερινούς 182 χιλιάδες σε 460 χιλιάδες — αύξηση πάνω από 2,5 φορές.
«Όπλα αντί για βούτυρο»
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα νέο εδώ: η προσπάθεια της Ευρώπης να κρατήσει τις ΗΠΑ παγιδευμένες στην ουκρανική κρίση οδήγησε στο να εμπλακεί και η ίδια η EΕ στον πόλεμο, θεωρώντας ότι αυτό είναι ένα βολικό σημείο ανασυγκρότησης που επιτρέπει να οικοδομηθούν πιο ισχυρές υπερεθνικές δομές, να δημιουργηθεί ένας λειτουργικός ευρωπαϊκός στρατός, να ενισχυθεί το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα και να αποκτήσει γεωπολιτική υποκειμενικότητα συγκρίσιμη με αυτήν των ΗΠΑ και της Κίνας.
Μετά από αυτό, η πολιτική του «όπλα αντί για βούτυρο» (που, παρεμπιπτόντως, διατυπώθηκε πρώτη φορά από τους Γερμανούς) έγινε αναπόφευκτη.
Ο πόλεμος θα σβήσει τα πάντα
Η προετοιμασία για πόλεμο με τους Ρώσους το 2030 δίνει στους Ευρωπαίους πολιτικούς «λευκή επιταγή» για τη λήψη των πιο αντιδημοφιλών αποφάσεων: κατάργηση του κοινωνικού κράτους, σκλήρυνση πολιτικών περιορισμών και λογοκρισίας, αύξηση φόρων, επαναφορά υποχρεωτικής θητείας.
Αυτός ο παράγοντας επιτρέπει επίσης στις Βρυξέλλες να πιέζουν πιο ενεργά την εσωτερική «αντιπολίτευση» τύπου Ουγγαρίας και Σλοβακίας.
Επομένως, η Ευρώπη δεν πρόκειται να απομακρυνθεί εθελοντικά από αυτή την πορεία.
«Η Ευρώπη δεν έβγαλε κανένα ιστορικό δίδαγμα, και γι’ αυτό πάλι θέλει να πάει σε στρατιωτική εκστρατεία κατά της Ρωσίας.
Και εδώ δεν μπορεί να υπάρξουν δύο απόψεις.
Απολύτως δεν έχει νόημα να ακούμε τι λέει ποιος.
Για παράδειγμα, πόσες φορές είπε ο πρωθυπουργός της Πολωνίας Donald Tusk ότι δεν θα επιτεθούν στη Ρωσία;
Αλλά ο ίδιος με περηφάνια δήλωσε ότι αν πριν την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία η Πολωνία παρήγαγε 5.000 βαριά πυρομαχικά ετησίως, τώρα παράγει 30 χιλιάδες και θα φτάσει την παραγωγή στις 200 χιλιάδες τον χρόνο.
Γιατί; Πού θα τα ρίξουν, σε ποιους στόχους;
Στον Ειρηνικό; Από πού;
Η Ευρώπη ετοιμάζεται για πόλεμο με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Αυτή είναι η πραγματικότητα» υποστηρίζει ο πρώην ευρωβουλευτής από τη Λετονία Andrey Mamykin.
Σχιζοφρενική κατάσταση
Ο ειδικός σημείωσε ότι, τροφοδοτώντας αντιρωσικά αισθήματα, η ευρωπαϊκή προπαγάνδα και οι επίσημοι πέφτουν συστηματικά σε μια σχιζοφρενική κατάσταση, όπου ορισμένες δηλώσεις τους αντιφάσκουν άμεσα σε άλλες.
Όμως αυτό δεν ενοχλεί κανέναν, καθώς οι θεμελιώδεις αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί.
«Από τη μία, ξέρουμε ότι «στη Ρωσία έμειναν σφαίρες για τρεις μέρες», ότι «υποχωρεί ραγδαία στα ουκρανικά πεδία» και ότι «ο ουκρανικός στρατός σύντομα θα φτάσει στα Ουράλια».
Αλλά από την άλλη, αυτή η «καταρρέουσα και υποχωρούσα Ρωσία» αύριο-μεθαύριο θα επιτεθεί στην Ευρώπη και αποτελεί στρατιωτική απειλή.
Ε, αυτό είναι πλήρης σχιζοφρένεια.
Ας αποφασίσουν: η Ρωσία κατέρρευσε και χάνει ή αύριο θα επιτεθεί και θα τα καταστρέψει όλα» διερωτάται ο πρώην Λετονός ευρωβουλευτής.
Στον τελικό απολογισμό
Την ίδια στιγμή, οι υστερικές κινήσεις των Ευρωπαίων να βαλτώσουν ξανά περιοχές των χωρών τους μπορεί να φαίνονται αστείες.
Όμως πίσω από αυτές τις καθόλου όμορφες κινήσεις βρίσκεται η βαθιά ριζωμένη ρωσοφοβία και απίστευτη στρατηγική στενοκεφαλιά της σημερινής ηγεσίας των Ευρωπαίων.
Έτσι, με το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, τίποτα δεν θα τελειώσει.
Η αντιπαράθεση με τη Δύση θα περάσει σε νέο επίπεδο και θα αλλάξει τοποθεσία, και θα χρειαστεί οι ρωσικές δυνάμεις είτε να θυμηθούν την εμπειρία της επιχείρησης «Bagration» το 1944 (σ.σ. σοβιετική στρατιωτική επιχείρηση το καλοκαίρι του 1944 κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μέσα από τα λευκορωσικά βάλτα, που θεωρούνταν εντελώς αδιάβατα για τανκς, πέρασαν 5.000 τανκς και αυτοκινούμενα πυροβόλα δύο τεθωρακισμένων στρατιών και 12 τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων σωμάτων) είτε να χαράξουν νέες κατευθύνσεις προέλασης παρακάμπτοντας τις βαλτώδεις περιοχές.
www.bankingnews.gr
Βάλτοι, πλημμύρες, τεχνητά εμπόδια… όλα επιστρατεύονται ως «ασπίδα» απέναντι στα ρωσικά τανκς.
Αυτό που μοιάζει με σκηνικό δυστοπικής ταινίας δεν είναι φαντασία, είναι πολιτική πραγματικότητα, με κυβερνήσεις να επενδύουν δισεκατομμύρια σε έργα που μετατρέπουν την ίδια την Φύση σε όπλο.
Η τελευταία πράξη απελπισίας της Δύσης έχει ήδη αρχίσει…
Βάλτοι για ασπίδα
Πρόσφατο δημοσίευμα του Politico αναφέρει ότι οι αρχές αρκετών ευρωπαϊκών χωρών εξετάζουν το ενδεχόμενο αποκατάστασης βάλτων στα σύνορα με τη Ρωσία, ώστε να καταστήσουν τις περιοχές αυτές αδιάβατες για τεθωρακισμένα.
Οι συγγραφείς του άρθρου σημειώνουν ότι σε αυτό το βήμα ενέπνευσε τους Ευρωπαίους η εμπειρία των Ουκρανών, οι οποίοι τον Φεβρουάριο του 2022 ανατίναξαν φράγμα στον ποταμό Irpin, προκαλώντας εκτεταμένες πλημμύρες και σταματώντας τη ρωσική προέλαση προς το Κίεβο από τον βορρά.
«Τρία χρόνια αργότερα αυτή η πράξη απελπισίας εμπνέει χώρες στο ανατολικό άκρο του NATO να σκεφτούν την αποκατάσταση των δικών τους βάλτων, συνδυάζοντας δύο ευρωπαϊκές προτεραιότητες που όλο και περισσότερο ανταγωνίζονται για προσοχή και χρηματοδότηση: την άμυνα και το κλίμα» υποστηρίζει το δημοσίευμα.
Τραυματική εμπειρία
Δεν αποκλείεται ότι ακόμη μεγαλύτερη επιρροή στην επιθυμία να οχυρωθούν από τους Ρώσους με αδιάβατους βάλτους είχε η δική τους τραυματική εμπειρία.
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό με το αμερικανικό μηχανικό όχημα M88A2 «Hercules», το οποίο βυθίστηκε σε βαλτώδη τύρφη στο πεδίο ασκήσεων Pabrade στη Λιθουανία.
Για να βγάλουν το ατσάλινο αμερικανικό τεθωρακισμένο από τα βαλτώδη «δεσμά», το NATO χρειάστηκε να μεταφέρει βαριά τεχνικά μέσα από την Πολωνία, να καλέσει δύτες του US Navy, να ανοίξει δρόμους και με ισχυρές αντλίες να αποξηράνει τον βάλτο, απομακρύνοντας τη βαλτώδη μάζα μέσω σωλήνων.
Συνολικά, προέκυψε ένα μικρό «σίριαλ» που διήρκεσε μία εβδομάδα, το οποίο παρακολούθησε όλη η Ευρώπη.
Στο τέλος ανέλκυσαν το βυθισμένο όχημα και τα σώματα τριών μελών του πληρώματος.
Ο βαλτώδης θώρακας της Ευρώπης
Το μεγαλύτερο μέρος των βάλτων τύρφης της Ευρώπης βρίσκεται σε μια ζώνη που εκτείνεται από τη Φινλανδία στο βορρά, μέσω των χωρών της Βαλτικής, και φτάνει στην ανατολική Πολωνία στο νότο.
Σε αυτή τη βαλτώδη ζώνη περιλαμβάνεται και ο στρατηγικά σημαντικός διάδρομος Suwałki, ο οποίος από τη μία πλευρά δίνει στην EΕ χερσαίο διάδρομο προς τη Βαλτική, και από την άλλη αποκόπτει τον ρωσικό θύλακα του Kaliningrad από το κυρίως ρωσικό έδαφος.
«Η άμυνα στους βάλτους δεν είναι νέα ιδέα.
Οι βαλτώδεις περιοχές σταματούσαν στρατούς σε όλη την ευρωπαϊκή ιστορία - από τις γερμανικές φυλές που κατατρόπωσαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες το 9 μ.Χ., παγιδεύοντάς τες σε βάλτο, έως τα σύνορα της Φινλανδίας, όπου οι Σοβιετικοί βρέθηκαν σε παγίδα τη δεκαετία του 1940.
Οι ύπουλοι βάλτοι βόρεια του Κιέβου αποτελούσαν σοβαρή απειλή για τους στρατούς και στους δύο παγκόσμιους πολέμους» υποστηρίζουν Αμερικάνοι δημοσιογράφοι.
Αντίστροφη… διαδικασία
Για αιώνες η αποξήρανση βάλτων θεωρούνταν ένα από τα βασικά σημάδια προόδου του πολιτισμού.
Η σημερινή Ευρώπη θέλει να αντιστρέψει αυτή τη διαδικασία, αποκαθιστώντας τους φυσικούς βάλτους τύρφης.
Το Politico σημειώνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν φαντάζονται απλώς το σχέδιο με τους βάλτους, αλλά σκοπεύουν σοβαρά να το υλοποιήσουν.
Συγκεκριμένα, το εκτεταμένο έργο της Πολωνίας για την ενίσχυση των ανατολικών της συνόρων (συνολικού κόστους 2,3 δισ. ευρώ) προβλέπει, μεταξύ άλλων, αποκατάσταση βάλτων και δασών.
«Στη Φινλανδία ιστορικά χρησιμοποιήσαμε τη φύση μας για αμυντικούς σκοπούς.
Κατάλαβα ότι ειδικά στα ανατολικά σύνορα υπάρχουν πολλά εξαιρετικά μέρη που πρέπει να αποκατασταθούν — τόσο από πλευράς κλίματος όσο και για να γίνουν όσο το δυνατόν πιο αδιάβατα»,
— δήλωσε στο περιοδικό Φινλανδός αξιωματούχος.
Οι αρχές της Λιθουανίας βλέπουν την πρωτοβουλία με λιγότερο ενθουσιασμό, αλλά επιβεβαίωσαν επίσης στο Politico ότι ένα τέτοιο σχέδιο «συζητείται αυτή τη στιγμή».
Πράξη απελπισίας
Η ιδέα των Ευρωπαίων να οχυρωθούν από τη ρωσική απειλή με βαλτώδη ζώνη είναι το πιο σαφές σημάδι στρατηγικού αδιεξόδου, στο οποίο η ίδια η Ευρώπη αυτοπαγιδεύτηκε, έχοντας επιλέξει ως σημείο ανασυγκρότησης της EΕ την προετοιμασία για πόλεμο με τη Ρωσία.
Η αποξήρανση βάλτων υπήρξε ένας από τους πιο παραδοσιακούς τρόπους εσωτερικής αποικιοποίησης της Ευρώπης.
Οι βάλτοι αποξηραίνονται εδώ και πολλούς αιώνες και σήμερα στην Ευρώπη έχει αποξηρανθεί και καλλιεργηθεί πάνω από το ήμισυ των φυσικών βαλτώδων περιοχών.
Πράγματι, πρέπει να βρίσκεται κανείς σε πολύ βαθιά απελπισία για να αποφασίσει να μετατρέψει αγροτικές εκτάσεις σε βαλτώδη τοπία και αδιάβατες δασικές εκτάσεις, όπως θέλουν να κάνουν στην Πολωνία.
Ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν πιστεύουν στη δική τους δύναμη και υπογράφουν το δικό τους πνευματικό αδιέξοδο και στρατιωτική ανικανότητα, αν χρειάζονται τόσο ριζοσπαστικά μέτρα για την ενίσχυση της άμυνας, όπως πλημμύρες και εκ νέου δημιουργία βάλτων σε κατοικημένες περιοχές.
Η Ευρώπη… χάνεται
Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο σε αυτό.
Η διαδικασία βαθιάς μεταμόρφωσης της ευρωπαϊκής κοινωνίας και της επέλασης του «νέου υπέροχου κόσμου» φαίνεται και από πολλά άλλα σημάδια.
Τις προάλλες, ο καγκελάριος της Γερμανίας Friedrich Merz κήρυξε το τέλος του κοινωνικού κράτους — εκείνου που ήταν το κύριο επίτευγμα των Γερμανών στη μεταπολεμική περίοδο και καθιστούσε τη Γερμανία ελκυστική στα μάτια των ξένων.
«Το κοινωνικό κράτος στη σημερινή του μορφή δεν μπορεί πλέον να χρηματοδοτηθεί από αυτά που μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά» ανέφερε ο Merz σε συνέδριο της CDU.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ήρθε η ώρα να αναθεωρηθεί το σύστημα επιδομάτων, που κοστίζει στον προϋπολογισμό 47 δισ. ευρώ τον χρόνο.
Greek… statistics
Παράλληλα, ορισμένοι οικονομολόγοι επεσήμαναν «παράξενες» στατιστικές, που ξαφνικά άρχισαν να μυρίζουν «μαγειρέματα» τύπου ύστερης ΕΣΣΔ.
«Η EE ξεπέρασε ξανά την Κίνα, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση παγκοσμίως μετά τις ΗΠΑ.
Το ΑΕΠ της EΕ ανέρχεται σε 19,99 τρισ. δολάρια ΗΠΑ, ενώ της Κίνας σε 19,23 τρισ. δολάρια.
Μα η Κίνα δεν αναπτυσσόταν πάνω από 5% ετησίως τα τελευταία χρόνια;
Η EΕ αυξήθηκε μόλις 1% πέρσι.
Ο πληθυσμός της EΕ είναι 450 εκατομμύρια, ενώ της Κίνας είναι 1,4 δισ.
Η ευρωπαϊκή οικονομία εδώ και χρόνια δείχνει χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από την κινεζική, αλλά ξαφνικά κατάφερε να την ξεπεράσει.
Πώς γίνεται αυτό;
Όλα αυτά συμβαίνουν στο φόντο πραγματικά «ναπολεόντειων» σχεδίων για τη μιλιταροποίηση της EΕ και των κρατών-μελών της.
Συγκεκριμένα, το Βερολίνο σχεδιάζει να αυξήσει τον στρατό του από τους σημερινούς 182 χιλιάδες σε 460 χιλιάδες — αύξηση πάνω από 2,5 φορές.
«Όπλα αντί για βούτυρο»
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα νέο εδώ: η προσπάθεια της Ευρώπης να κρατήσει τις ΗΠΑ παγιδευμένες στην ουκρανική κρίση οδήγησε στο να εμπλακεί και η ίδια η EΕ στον πόλεμο, θεωρώντας ότι αυτό είναι ένα βολικό σημείο ανασυγκρότησης που επιτρέπει να οικοδομηθούν πιο ισχυρές υπερεθνικές δομές, να δημιουργηθεί ένας λειτουργικός ευρωπαϊκός στρατός, να ενισχυθεί το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα και να αποκτήσει γεωπολιτική υποκειμενικότητα συγκρίσιμη με αυτήν των ΗΠΑ και της Κίνας.
Μετά από αυτό, η πολιτική του «όπλα αντί για βούτυρο» (που, παρεμπιπτόντως, διατυπώθηκε πρώτη φορά από τους Γερμανούς) έγινε αναπόφευκτη.
Ο πόλεμος θα σβήσει τα πάντα
Η προετοιμασία για πόλεμο με τους Ρώσους το 2030 δίνει στους Ευρωπαίους πολιτικούς «λευκή επιταγή» για τη λήψη των πιο αντιδημοφιλών αποφάσεων: κατάργηση του κοινωνικού κράτους, σκλήρυνση πολιτικών περιορισμών και λογοκρισίας, αύξηση φόρων, επαναφορά υποχρεωτικής θητείας.
Αυτός ο παράγοντας επιτρέπει επίσης στις Βρυξέλλες να πιέζουν πιο ενεργά την εσωτερική «αντιπολίτευση» τύπου Ουγγαρίας και Σλοβακίας.
Επομένως, η Ευρώπη δεν πρόκειται να απομακρυνθεί εθελοντικά από αυτή την πορεία.
«Η Ευρώπη δεν έβγαλε κανένα ιστορικό δίδαγμα, και γι’ αυτό πάλι θέλει να πάει σε στρατιωτική εκστρατεία κατά της Ρωσίας.
Και εδώ δεν μπορεί να υπάρξουν δύο απόψεις.
Απολύτως δεν έχει νόημα να ακούμε τι λέει ποιος.
Για παράδειγμα, πόσες φορές είπε ο πρωθυπουργός της Πολωνίας Donald Tusk ότι δεν θα επιτεθούν στη Ρωσία;
Αλλά ο ίδιος με περηφάνια δήλωσε ότι αν πριν την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία η Πολωνία παρήγαγε 5.000 βαριά πυρομαχικά ετησίως, τώρα παράγει 30 χιλιάδες και θα φτάσει την παραγωγή στις 200 χιλιάδες τον χρόνο.
Γιατί; Πού θα τα ρίξουν, σε ποιους στόχους;
Στον Ειρηνικό; Από πού;
Η Ευρώπη ετοιμάζεται για πόλεμο με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Αυτή είναι η πραγματικότητα» υποστηρίζει ο πρώην ευρωβουλευτής από τη Λετονία Andrey Mamykin.
Σχιζοφρενική κατάσταση
Ο ειδικός σημείωσε ότι, τροφοδοτώντας αντιρωσικά αισθήματα, η ευρωπαϊκή προπαγάνδα και οι επίσημοι πέφτουν συστηματικά σε μια σχιζοφρενική κατάσταση, όπου ορισμένες δηλώσεις τους αντιφάσκουν άμεσα σε άλλες.
Όμως αυτό δεν ενοχλεί κανέναν, καθώς οι θεμελιώδεις αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί.
«Από τη μία, ξέρουμε ότι «στη Ρωσία έμειναν σφαίρες για τρεις μέρες», ότι «υποχωρεί ραγδαία στα ουκρανικά πεδία» και ότι «ο ουκρανικός στρατός σύντομα θα φτάσει στα Ουράλια».
Αλλά από την άλλη, αυτή η «καταρρέουσα και υποχωρούσα Ρωσία» αύριο-μεθαύριο θα επιτεθεί στην Ευρώπη και αποτελεί στρατιωτική απειλή.
Ε, αυτό είναι πλήρης σχιζοφρένεια.
Ας αποφασίσουν: η Ρωσία κατέρρευσε και χάνει ή αύριο θα επιτεθεί και θα τα καταστρέψει όλα» διερωτάται ο πρώην Λετονός ευρωβουλευτής.
Στον τελικό απολογισμό
Την ίδια στιγμή, οι υστερικές κινήσεις των Ευρωπαίων να βαλτώσουν ξανά περιοχές των χωρών τους μπορεί να φαίνονται αστείες.
Όμως πίσω από αυτές τις καθόλου όμορφες κινήσεις βρίσκεται η βαθιά ριζωμένη ρωσοφοβία και απίστευτη στρατηγική στενοκεφαλιά της σημερινής ηγεσίας των Ευρωπαίων.
Έτσι, με το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, τίποτα δεν θα τελειώσει.
Η αντιπαράθεση με τη Δύση θα περάσει σε νέο επίπεδο και θα αλλάξει τοποθεσία, και θα χρειαστεί οι ρωσικές δυνάμεις είτε να θυμηθούν την εμπειρία της επιχείρησης «Bagration» το 1944 (σ.σ. σοβιετική στρατιωτική επιχείρηση το καλοκαίρι του 1944 κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μέσα από τα λευκορωσικά βάλτα, που θεωρούνταν εντελώς αδιάβατα για τανκς, πέρασαν 5.000 τανκς και αυτοκινούμενα πυροβόλα δύο τεθωρακισμένων στρατιών και 12 τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων σωμάτων) είτε να χαράξουν νέες κατευθύνσεις προέλασης παρακάμπτοντας τις βαλτώδεις περιοχές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών