O Borrell ενώ γνώριζε τα πορίσματα της έκθεσης της ειδικής εισηγήτριας του ΟΗΕ, Francesca Albanese που ήδη από τον Μάρτιο του 2024 μιλούσε ξεκάθαρα για «ανατομία μιας γενοκτονίας», δεν προώθησε καμία σοβαρή πρωτοβουλία όσο κατείχε τη θέση του
Η Γάζα συνεχίζει να βυθίζεται στο αίμα και στην καταστροφή, ενώ οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αρκούνται σε ανακοινώσεις και δηλώσεις που περισσότερο μοιάζουν με άσκηση ρητορικής παρά με ουσιαστική πολιτική δράση.
Ο πρώην ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική, Josep Borrell, χαρακτήρισε την κατάσταση «σφαγή» και κατηγόρησε τις Βρυξέλλες για «κυριολεκτικά τίποτα» απέναντι στο δράμα που εκτυλίσσεται.
Ωστόσο, όπως και η ίδια του η χώρα, η Ισπανία, περιορίζεται σε καταγγελίες και όχι σε πράξεις.
Καταγγελίες χωρίς ουσία
Ο Borrell μιλώντας στην έναρξη του θερινού σεμιναρίου Quo Vadis Europa στο Πανεπιστήμιο της Santander, υποστήριξε ότι «αν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν κάνουν αυτό που πρέπει, τότε υπάρχει η Δικαιοσύνη».
Επέκρινε την αδράνεια της ΕΕ, η οποία, όπως είπε, υπόσχεται μέτρα κατά του Ισραήλ αλλά τελικά δεν προχωρά σε τίποτα.
Οι δηλώσεις του έρχονται σε μια στιγμή που το Ισραήλ συνεχίζει τους βομβαρδισμούς, ακόμα και σε νοσοκομεία όπως το Nasher, όπου σκοτώθηκαν 14 άνθρωποι, μεταξύ τους δημοσιογράφοι και διασώστες. Η Ισπανία αντέδρασε άμεσα με μια ανάρτηση καταδίκης στο Χ, μιλώντας για «κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου».
Όμως, η καταδίκη παραμένει στο πεδίο των social media.
Ούτε η ισπανική κυβέρνηση, ούτε η ΕΕ ενεργοποίησαν μέχρι στιγμής μηχανισμούς πίεσης, όπως η αναστολή της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ–Ισραήλ, που προβλέπει ρητά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το παράδειγμα της Ολλανδίας
Την ίδια ώρα, η Ολλανδία βίωσε πολιτική κρίση: υπουργοί παραιτήθηκαν επειδή δεν υπήρχε συναίνεση στην κυβέρνηση για να απαγορευτούν οι εισαγωγές προϊόντων από ισραηλινούς εποικισμούς στη Δυτική Όχθη.
Ενδεικτική κίνηση ότι, έστω και με κόστος, κάποιοι στην Ευρώπη είναι διατεθειμένοι να μετατρέψουν τις δηλώσεις σε πολιτική πράξη.
Αντίθετα, στην Ισπανία —παρά τη φαινομενική σκληρή ρητορική κατά του Ισραήλ— κανένας υπουργός δεν σκέφτηκε να παραιτηθεί, ούτε καν η αριστερή συμμαχία Sumar, που παραμένει συνεταίρος του πρωθυπουργού Pedro Sanchez ενώ οι πωλήσεις όπλων προς το Ισραήλ συνεχίζονται.
Η υποκρισία Borrell και η κρίση αξιοπιστίας της Ευρώπης
Η στάση του Borrell μοιάζει περισσότερο με μεταγενέστερη «ηθική αυτοδικαίωση».
Ενώ γνώριζε τα πορίσματα της έκθεσης της ειδικής εισηγήτριας του ΟΗΕ, Francesca Albanese που ήδη από τον Μάρτιο του 2024 μιλούσε ξεκάθαρα για «ανατομία μιας γενοκτονίας», δεν προώθησε καμία σοβαρή πρωτοβουλία όσο κατείχε τη θέση του.
Σήμερα, περιορίζεται σε δηλώσεις περί «αναγκαίας δικαστικής δράσης», τη στιγμή που τέτοια δράση έχει ήδη ξεκινήσει: η Νότια Αφρική έχει καταθέσει προσφυγή κατά του Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο.
Η Ισπανία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος, ούτε αξιοποιεί τα διαθέσιμα νομικά εργαλεία για να στηρίξει την υπόθεση.
Η ανάγκη μιας πραγματικής ευρωπαϊκής πολιτικής
Η ευρωπαϊκή αδράνεια δεν είναι απλώς πολιτικό ζήτημα.
Αμφισβητεί για την αξιοπιστία της ΕΕ ως παγκόσμιου παράγοντα υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όταν η Ένωση περιορίζεται σε δηλώσεις καταδίκης και δεν αξιοποιεί τα μέσα που διαθέτει —οικονομικές κυρώσεις, αναστολή συμφωνιών, νομικές πρωτοβουλίες— τότε καθίσταται απλός παρατηρητής μιας γενοκτονίας που εξελίσσεται με την ανοχή της.
Η Γάζα αιμορραγεί.
Και η Ευρώπη, εγκλωβισμένη σε πολιτικούς υπολογισμούς, αποδεικνύει ότι μπορεί να γράφει ανακοινώσεις και tweets, αλλά αδυνατεί να ασκήσει πίεση.
Έτσι, το μόνο που μένει είναι μια ματωμένη σιωπή, που καταδικάζει όχι μόνο τους λαούς της Παλαιστίνης, αλλά και την ίδια την ηθική υπόσταση της Ευρώπης.
www.bankingnews.gr
Ο πρώην ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική, Josep Borrell, χαρακτήρισε την κατάσταση «σφαγή» και κατηγόρησε τις Βρυξέλλες για «κυριολεκτικά τίποτα» απέναντι στο δράμα που εκτυλίσσεται.
Ωστόσο, όπως και η ίδια του η χώρα, η Ισπανία, περιορίζεται σε καταγγελίες και όχι σε πράξεις.
Καταγγελίες χωρίς ουσία
Ο Borrell μιλώντας στην έναρξη του θερινού σεμιναρίου Quo Vadis Europa στο Πανεπιστήμιο της Santander, υποστήριξε ότι «αν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν κάνουν αυτό που πρέπει, τότε υπάρχει η Δικαιοσύνη».
Επέκρινε την αδράνεια της ΕΕ, η οποία, όπως είπε, υπόσχεται μέτρα κατά του Ισραήλ αλλά τελικά δεν προχωρά σε τίποτα.
Οι δηλώσεις του έρχονται σε μια στιγμή που το Ισραήλ συνεχίζει τους βομβαρδισμούς, ακόμα και σε νοσοκομεία όπως το Nasher, όπου σκοτώθηκαν 14 άνθρωποι, μεταξύ τους δημοσιογράφοι και διασώστες. Η Ισπανία αντέδρασε άμεσα με μια ανάρτηση καταδίκης στο Χ, μιλώντας για «κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου».
Όμως, η καταδίκη παραμένει στο πεδίο των social media.
Ούτε η ισπανική κυβέρνηση, ούτε η ΕΕ ενεργοποίησαν μέχρι στιγμής μηχανισμούς πίεσης, όπως η αναστολή της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ–Ισραήλ, που προβλέπει ρητά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το παράδειγμα της Ολλανδίας
Την ίδια ώρα, η Ολλανδία βίωσε πολιτική κρίση: υπουργοί παραιτήθηκαν επειδή δεν υπήρχε συναίνεση στην κυβέρνηση για να απαγορευτούν οι εισαγωγές προϊόντων από ισραηλινούς εποικισμούς στη Δυτική Όχθη.
Ενδεικτική κίνηση ότι, έστω και με κόστος, κάποιοι στην Ευρώπη είναι διατεθειμένοι να μετατρέψουν τις δηλώσεις σε πολιτική πράξη.
Αντίθετα, στην Ισπανία —παρά τη φαινομενική σκληρή ρητορική κατά του Ισραήλ— κανένας υπουργός δεν σκέφτηκε να παραιτηθεί, ούτε καν η αριστερή συμμαχία Sumar, που παραμένει συνεταίρος του πρωθυπουργού Pedro Sanchez ενώ οι πωλήσεις όπλων προς το Ισραήλ συνεχίζονται.
Η υποκρισία Borrell και η κρίση αξιοπιστίας της Ευρώπης
Η στάση του Borrell μοιάζει περισσότερο με μεταγενέστερη «ηθική αυτοδικαίωση».
Ενώ γνώριζε τα πορίσματα της έκθεσης της ειδικής εισηγήτριας του ΟΗΕ, Francesca Albanese που ήδη από τον Μάρτιο του 2024 μιλούσε ξεκάθαρα για «ανατομία μιας γενοκτονίας», δεν προώθησε καμία σοβαρή πρωτοβουλία όσο κατείχε τη θέση του.
Σήμερα, περιορίζεται σε δηλώσεις περί «αναγκαίας δικαστικής δράσης», τη στιγμή που τέτοια δράση έχει ήδη ξεκινήσει: η Νότια Αφρική έχει καταθέσει προσφυγή κατά του Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο.
Η Ισπανία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος, ούτε αξιοποιεί τα διαθέσιμα νομικά εργαλεία για να στηρίξει την υπόθεση.
Η ανάγκη μιας πραγματικής ευρωπαϊκής πολιτικής
Η ευρωπαϊκή αδράνεια δεν είναι απλώς πολιτικό ζήτημα.
Αμφισβητεί για την αξιοπιστία της ΕΕ ως παγκόσμιου παράγοντα υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όταν η Ένωση περιορίζεται σε δηλώσεις καταδίκης και δεν αξιοποιεί τα μέσα που διαθέτει —οικονομικές κυρώσεις, αναστολή συμφωνιών, νομικές πρωτοβουλίες— τότε καθίσταται απλός παρατηρητής μιας γενοκτονίας που εξελίσσεται με την ανοχή της.
Η Γάζα αιμορραγεί.
Και η Ευρώπη, εγκλωβισμένη σε πολιτικούς υπολογισμούς, αποδεικνύει ότι μπορεί να γράφει ανακοινώσεις και tweets, αλλά αδυνατεί να ασκήσει πίεση.
Έτσι, το μόνο που μένει είναι μια ματωμένη σιωπή, που καταδικάζει όχι μόνο τους λαούς της Παλαιστίνης, αλλά και την ίδια την ηθική υπόσταση της Ευρώπης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών