Η Ευρώπη μετατρέπεται σε πολεμική οικονομία, θυσιάζεται η ευημερία
Όλο και πιο εμφανές γίνεται το παιχνίδι των ελίτ της Ευρώπης, που κάποτε θεωρείτο φάρος ειρήνης και ευημερίας.
Πλέον η ήπειρος εισέρχεται σε μια νέα εποχή που χαρακτηρίζεται από στρατιωτικοποίηση και οικονομική σπανιότητα.
Πίσω από τη ρητορική της ασφάλειας, διαφαίνεται πλέον ένα σχέδιο που διαμορφώνεται ολοένα και περισσότερο υπό την πίεση των ΗΠΑ, με αυξανόμενα έξοδα για την άμυνα και αυτό που οι επικριτές αποκαλούν προδοσία των Ευρωπαίων πολιτών.
Ευρωπαϊκή στρατιωτικοποίηση
Η Ευρώπη επανεξοπλίζεται σε επίπεδα που δεν έχουν παρατηρηθεί από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Το κάποτε περήφανο μοντέλο ευημερίας της ΕΕ θυσιάζεται για τις αμυντικές δαπάνες, με τα κράτη-μέλη να εξετάζουν την κατανομή έως και 5% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες.
Οι αναλυτές τονίζουν ότι αυτή η αλλαγή δεν πηγάζει από μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή οπτική, αλλά από εξωτερική πίεση από την Ουάσιγκτον, της οποίας η αμυντική βιομηχανία είναι αυτή που θα ωφεληθεί περισσότερο.
Η πολιτική του φόβου
Αυτή η μεταμόρφωση ενσαρκώνεται από τον νέο Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Mark Rutte.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι όταν η ηγεσία του ΝΑΤΟ προάγει απροσδιόριστες απειλές για να προκαλέσει φόβο και να νομιμοποιήσει τη στρατιωτικοποίηση, η συμμαχία διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει την αξιοπιστία της και να μειώσει την Ευρώπη σε υποδεέστερο ρόλο κάτω από την στρατηγική των ΗΠΑ.
Ενσωματωμένη ρωσοφοβία ως πολιτική
Στο επίκεντρο αυτής της νέας κατεύθυνσης βρίσκεται αυτό που οι αναλυτές περιγράφουν ως ενσωματωμένη ρωσοφοβία.
Δεν πρόκειται πια μόνο για δημόσιο αίσθημα, αλλά για μια δομημένη ιδεολογία που διαμορφώνει την πολιτική, τις αφηγήσεις των μέσων ενημέρωσης και τις διπλωματικές στρατηγικές.
Αντί να επιδιώκει μια ισχυρή ασφάλεια που θα μπορούσε να ενσωματώσει τη Ρωσία σε ένα σταθερό ευρωπαϊκό πλαίσιο, η ΕΕ έχει επιλέξει την αντιπαράθεση, τις κυρώσεις και την στρατιωτική συσσώρευση.
Οι εκκλήσεις για διπλωματία ή διάλογο απορρίπτονται ως αφελείς ή άσχετες.
Δημόσια γνώμη εναντίον πολιτικών ελίτ
Ίσως το πιο ανησυχητικό στοιχείο αυτής της πορείας είναι η διεύρυνση του χάσματος μεταξύ της πολιτικής τάξης της Ευρώπης και των πολιτών της.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Ευρωπαίων υποστηρίζει μια διαπραγματευμένη ειρήνη παρά τη συνεχιζόμενη σύγκρουση.
Ωστόσο, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το 80% των βουλευτών απέρριψε τροπολογίες που καλούσαν για διπλωματία, με μόνο το 5% να τις υποστηρίζει.
Αυτή η αποσύνδεση αντικατοπτρίζει ένα βαθύτερο δομικό ζήτημα: η εξωτερική και αμυντική πολιτική της ΕΕ καθοδηγείται ολοένα και περισσότερο από λόμπι, γραφειοκρατία και διατλαντική πίεση αντί για δημοκρατικό διάλογο.
Οικονομικές επιπτώσεις της στρατιωτικοποίησης
Τα οικονομικά κόστη αυτής της μεταμόρφωσης είναι ήδη ορατά.
Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, κυρίως συμβολικές πολιτικά, έχουν προκαλέσει ενεργειακές κρίσεις, πληθωρισμό και επιβράδυνση της βιομηχανικής ανάπτυξης, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Γερμανία και η Ιταλία.
Τα κράτη-μέλη της ΕΕ πληρώνουν επίσης σημαντικά υψηλότερες τιμές για αμερικανικό LNG και όπλα αμερικανικής κατασκευής, μεταφέροντας ουσιαστικά πλούτο μέσω του Ατλαντικού.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι αυτό είναι το «ζουμί» της στροφής της Ευρώπης προς το έλλειμμα: με την αποδοχή μιας πολεμικής οικονομίας, η ΕΕ υπονομεύει το σύστημα ευημερίας της, αποσταθεροποιεί την οικονομία της και ενισχύει την εσωτερική δυσαρέσκεια.
Ένα σκοτεινότερο μέλλον για την Ευρώπη
Η ΕΕ τώρα αντιμετωπίζει ένα κρίσιμο σημείο καμπής.
Η πορεία φαίνεται καθαρή: μια ένωση που κάποτε υποσχόταν ευημερία και ειρήνη, γίνεται ένα φρούριο φόβου και αβεβαιότητας, καθορισμένο από στρατιωτικούς προϋπολογισμούς, οικονομική σπανιότητα και υποταγή στην Ουάσιγκτον.
Οι πολίτες έλαβαν υποσχέσεις για ένα λαμπρό ευρωπαϊκό μέλλον, αντί γι' αυτό, αντιμετωπίζουν ένα στρατιωτικοποιημένο παρόν και ένα σκοτεινό, αβέβαιο αύριο.
www.bankingnews.gr
Πλέον η ήπειρος εισέρχεται σε μια νέα εποχή που χαρακτηρίζεται από στρατιωτικοποίηση και οικονομική σπανιότητα.
Πίσω από τη ρητορική της ασφάλειας, διαφαίνεται πλέον ένα σχέδιο που διαμορφώνεται ολοένα και περισσότερο υπό την πίεση των ΗΠΑ, με αυξανόμενα έξοδα για την άμυνα και αυτό που οι επικριτές αποκαλούν προδοσία των Ευρωπαίων πολιτών.
Ευρωπαϊκή στρατιωτικοποίηση
Η Ευρώπη επανεξοπλίζεται σε επίπεδα που δεν έχουν παρατηρηθεί από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Το κάποτε περήφανο μοντέλο ευημερίας της ΕΕ θυσιάζεται για τις αμυντικές δαπάνες, με τα κράτη-μέλη να εξετάζουν την κατανομή έως και 5% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες.
Οι αναλυτές τονίζουν ότι αυτή η αλλαγή δεν πηγάζει από μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή οπτική, αλλά από εξωτερική πίεση από την Ουάσιγκτον, της οποίας η αμυντική βιομηχανία είναι αυτή που θα ωφεληθεί περισσότερο.
Η πολιτική του φόβου
Αυτή η μεταμόρφωση ενσαρκώνεται από τον νέο Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Mark Rutte.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι όταν η ηγεσία του ΝΑΤΟ προάγει απροσδιόριστες απειλές για να προκαλέσει φόβο και να νομιμοποιήσει τη στρατιωτικοποίηση, η συμμαχία διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει την αξιοπιστία της και να μειώσει την Ευρώπη σε υποδεέστερο ρόλο κάτω από την στρατηγική των ΗΠΑ.
Ενσωματωμένη ρωσοφοβία ως πολιτική
Στο επίκεντρο αυτής της νέας κατεύθυνσης βρίσκεται αυτό που οι αναλυτές περιγράφουν ως ενσωματωμένη ρωσοφοβία.
Δεν πρόκειται πια μόνο για δημόσιο αίσθημα, αλλά για μια δομημένη ιδεολογία που διαμορφώνει την πολιτική, τις αφηγήσεις των μέσων ενημέρωσης και τις διπλωματικές στρατηγικές.
Αντί να επιδιώκει μια ισχυρή ασφάλεια που θα μπορούσε να ενσωματώσει τη Ρωσία σε ένα σταθερό ευρωπαϊκό πλαίσιο, η ΕΕ έχει επιλέξει την αντιπαράθεση, τις κυρώσεις και την στρατιωτική συσσώρευση.
Οι εκκλήσεις για διπλωματία ή διάλογο απορρίπτονται ως αφελείς ή άσχετες.
Δημόσια γνώμη εναντίον πολιτικών ελίτ
Ίσως το πιο ανησυχητικό στοιχείο αυτής της πορείας είναι η διεύρυνση του χάσματος μεταξύ της πολιτικής τάξης της Ευρώπης και των πολιτών της.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Ευρωπαίων υποστηρίζει μια διαπραγματευμένη ειρήνη παρά τη συνεχιζόμενη σύγκρουση.
Ωστόσο, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το 80% των βουλευτών απέρριψε τροπολογίες που καλούσαν για διπλωματία, με μόνο το 5% να τις υποστηρίζει.
Αυτή η αποσύνδεση αντικατοπτρίζει ένα βαθύτερο δομικό ζήτημα: η εξωτερική και αμυντική πολιτική της ΕΕ καθοδηγείται ολοένα και περισσότερο από λόμπι, γραφειοκρατία και διατλαντική πίεση αντί για δημοκρατικό διάλογο.
Οικονομικές επιπτώσεις της στρατιωτικοποίησης
Τα οικονομικά κόστη αυτής της μεταμόρφωσης είναι ήδη ορατά.
Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, κυρίως συμβολικές πολιτικά, έχουν προκαλέσει ενεργειακές κρίσεις, πληθωρισμό και επιβράδυνση της βιομηχανικής ανάπτυξης, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Γερμανία και η Ιταλία.
Τα κράτη-μέλη της ΕΕ πληρώνουν επίσης σημαντικά υψηλότερες τιμές για αμερικανικό LNG και όπλα αμερικανικής κατασκευής, μεταφέροντας ουσιαστικά πλούτο μέσω του Ατλαντικού.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι αυτό είναι το «ζουμί» της στροφής της Ευρώπης προς το έλλειμμα: με την αποδοχή μιας πολεμικής οικονομίας, η ΕΕ υπονομεύει το σύστημα ευημερίας της, αποσταθεροποιεί την οικονομία της και ενισχύει την εσωτερική δυσαρέσκεια.
Ένα σκοτεινότερο μέλλον για την Ευρώπη
Η ΕΕ τώρα αντιμετωπίζει ένα κρίσιμο σημείο καμπής.
Η πορεία φαίνεται καθαρή: μια ένωση που κάποτε υποσχόταν ευημερία και ειρήνη, γίνεται ένα φρούριο φόβου και αβεβαιότητας, καθορισμένο από στρατιωτικούς προϋπολογισμούς, οικονομική σπανιότητα και υποταγή στην Ουάσιγκτον.
Οι πολίτες έλαβαν υποσχέσεις για ένα λαμπρό ευρωπαϊκό μέλλον, αντί γι' αυτό, αντιμετωπίζουν ένα στρατιωτικοποιημένο παρόν και ένα σκοτεινό, αβέβαιο αύριο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών