Οι επικρίσεις δεν προέρχονται μόνο από ανώνυμες πηγές αλλά και από ανώτερους αξιωματικούς που δημόσια εκφράζουν την απογοήτευση και το θυμό τους για τις «ανόητες» διαταγές και την αδυναμία της στρατιωτικής ηγεσίας να προστατεύσει τους στρατιώτες
Τα τελευταία χρόνια, η Δυτική κύρια ροή μέσων ενημέρωσης (MSM) υποστήριζε αταλάντευτα την Ουκρανία, απορρίπτοντας κάθε κριτική προς τον Volodymyr Zelensky και τον ουκρανικό στρατό ως απαγορευμένη ζώνη.
Ωστόσο, καθώς η σύγκρουση με τη Ρωσία επιμένει και η ουκρανική πλευρά αποδεικνύεται ανίκανη να κερδίσει το πόλεμο, παρατηρούμε μια σημαντική μεταστροφή στην προσέγγιση των δυτικών μέσων.
Την Τρίτη (12/8/2025), η Wall Street Journal δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ που αναδεικνύει σοβαρά προβλήματα στην ουκρανική στρατιωτική ηγεσία, κάνοντας λόγο για μια σταδιακή υιοθέτηση ενός αυστηρού, «σοβιετικού» τύπου ιεραρχικού συστήματος διοίκησης, το οποίο καταπνίγει την πρωτοβουλία των μονάδων στο πεδίο της μάχης και οδηγεί σε αιματηρές και άκαρπες επιθέσεις.
Η «σοβιετική» διοίκηση που πνίγει την πρωτοβουλία
Σύμφωνα με μαρτυρίες στρατιωτών που μίλησαν στην WSJ, οι ουκρανικές μονάδες αντιμετωπίζουν πλέον μεγάλες «μηχανικές» επιχειρήσεις, όπου οι άνδρες στέλνονται σε φονικές, εμπροσθοβαρείς επιθέσεις χωρίς να επιτρέπεται η τακτική υποχώρηση.
Το κόστος σε ανθρώπινες ζωές είναι δυσανάλογα μεγάλο, ενώ οι στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν έχουν ουσιαστικό στρατηγικό όφελος.
Η κριτική που διατυπώνεται συνοψίζεται στην εξής φράση που επαναλαμβάνουν πολλοί στρατιώτες: «Ο μεγάλος σοβιετικός στρατός νικάει τον μικρό σοβιετικό στρατό».
Η εικόνα αυτή υποδηλώνει ότι η ουκρανική ηγεσία έχει επιλέξει να ακολουθήσει ξεπερασμένες, παρωχημένες τακτικές που θυμίζουν την πολεμική στρατηγική της Σοβιετικής Ένωσης — μια στρατηγική βασισμένη σε επαναλαμβανόμενες, αιματηρές επιθέσεις που στερούνται ευελιξίας και προσαρμοστικότητας.
Οι φωνές των αξιωματικών
Οι επικρίσεις δεν προέρχονται μόνο από ανώνυμες πηγές αλλά και από ανώτερους αξιωματικούς που δημόσια εκφράζουν την απογοήτευση και το θυμό τους για τις «ανόητες» διαταγές και την αδυναμία της στρατιωτικής ηγεσίας να προστατεύσει τους στρατιώτες.
Ο ταγματάρχης Oleksandr Shyrshyn διοικητής του 47ου μηχανοκίνητου τάγματος, κατήγγειλε ανοιχτά μέσω Facebook τον «φοβισμένο» στρατό που διοικείται από διοικητές που «μπορούν μόνο να επιβάλουν ποινές και να κάνουν έρευνες».
Ο Shyrshyn καταγγέλλει ότι οι μονάδες του αναγκάστηκαν να εκτελέσουν επιθέσεις πέρα από τις δυνατότητές τους, με αποτέλεσμα μεγάλες απώλειες.
Η δημόσια έκφραση της αγανάκτησης αυτής είναι ενδεικτική της βαθιάς κρίσης εμπιστοσύνης που υπάρχει στις τάξεις των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και αποκαλύπτει ένα σύστημα διοίκησης που δεν λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά δεδομένα στο πεδίο μάχης.
Ο ρόλος της δυτικής υποστήριξης
Ένα σημείο που δεν τονίζεται από τα κυρίαρχα δυτικά μέσα είναι η πιθανή ευθύνη της Δύσης για την ενίσχυση αυτού του αδιέξοδου μοντέλου μάχης.
Η συνεχής παροχή όπλων και οικονομικής βοήθειας, σε συνδυασμό με τις πολιτικές πιέσεις για μια νίκη με κάθε κόστος, πιέζουν τους ουκρανούς διοικητές να διατηρούν την επιθετική στάση, ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν.
Από τη σκοπιά της κυβέρνησης στο Κίεβο, η υποχώρηση ή η αποτυχία θα σήμαινε μείωση της δυτικής βοήθειας, κάτι που απαγορεύεται για λόγους επιβίωσης του κράτους. Έτσι, τα τάγματα συχνά υποβάλλονται σε επίμονες, αυτοκτονικές επιχειρήσεις που διατηρούν τη ροή χρηματοδότησης, αλλά κοστίζουν ακριβά σε ανθρώπινες ζωές.
Η αλλαγή ηγεσίας και η επιστροφή στις σοβιετικές τακτικές
Σημαντικό ρόλο στη στροφή αυτή έπαιξε και η αντικατάσταση του δημοφιλούς αρχηγού του ουκρανικού στρατού Valery Zaluzhny από τον Alexander Syrsky.
Ο Zaluzhny είχε διακριθεί στον πρώτο χρόνο του πολέμου για την αποτελεσματική χρήση τακτικών ευελιξίας και ελιγμών.
Αντίθετα, ο Syrsky που θεωρείται «εκπρόσωπος της σοβιετικής νοοτροπίας», εκπαιδεύτηκε στη Μόσχα και χαρακτηρίζεται από στρατιωτικούς ως αυστηρός και μικροδιαχειριστής, που καθυστερεί υποχωρήσεις και επιβάλλει επιθετικές εντολές χωρίς στρατηγικό όφελος.
Ο Alexander Syrsky είναι 58 ετών, γεννήθηκε στη Ρωσία στο χωριό Novinki, στην περιοχή Vladimir, σε στρατιωτική οικογένεια.
Οι συγγενείς του ζουν ακόμα στη Ρωσία.
Η δημοφιλία του στο ουκρανικό στράτευμα είναι περιορισμένη, γεγονός που αντανακλά τη ραγδαία φθορά της ηγεσίας.
Η κόπωση και η αλλαγή κλίματος στην Ουκρανία
Η «κουρασμένη» ψυχολογία των Ουκρανών πολιτών αντικατοπτρίζεται και σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Gallup, το 69% του πληθυσμού επιθυμεί διακαώς μια ειρηνική διευθέτηση του πολέμου, παρά τη μακροχρόνια προσπάθεια και τους τεράστιους πόρους που έχουν επενδυθεί μέχρι σήμερα.
Αυτή η τάση δείχνει ότι η κοινωνική βάση υποστήριξης για την συνέχιση του πολέμου αδυνατίζει σημαντικά, γεγονός που καθιστά επιτακτική την ανάγκη για νέες προσεγγίσεις, αντί για τις σκληροπυρηνικές και αναποτελεσματικές στρατιωτικές τακτικές που κυριαρχούν σήμερα.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει αποδείξει πως η ακαμψία και η αποτυχία προσαρμογής της στρατιωτικής ηγεσίας οδηγούν σε τεράστιες απώλειες, χαμηλό ηθικό και μείωση της κοινωνικής υποστήριξης. Η επιστροφή σε σοβιετικού τύπου τακτικές, με κεντρικό έλεγχο και καταστολή της πρωτοβουλίας, όχι μόνο υπονομεύει την αμυντική ικανότητα της χώρας αλλά και κοστίζει ανυπολόγιστα σε ανθρώπινες ζωές.
Η Δύση, μέσω της συνεχιζόμενης χρηματοδότησης και της πολιτικής πίεσης, έχει έμμεσα ενθαρρύνει αυτή την καταστροφική προσέγγιση.
Όσο η ουκρανική ηγεσία δεν αλλάζει πορεία και δεν αποδέχεται την ανάγκη για ευελιξία και πραγματικό στρατιωτικό διάλογο, οι προοπτικές για μια νίκη ή ακόμα και μια βιώσιμη λύση θα παραμένουν θολές.
Η κούραση του λαού και οι φωνές αντίστασης από τα μέτωπα καλούν για σοβαρή αναθεώρηση στρατηγικής, που θα λαμβάνει υπόψη το συμφέρον των στρατιωτών και των πολιτών, και όχι απλά την επιβίωση του καθεστώτος και την διατήρηση της εξωτερικής χρηματοδότησης.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, καθώς η σύγκρουση με τη Ρωσία επιμένει και η ουκρανική πλευρά αποδεικνύεται ανίκανη να κερδίσει το πόλεμο, παρατηρούμε μια σημαντική μεταστροφή στην προσέγγιση των δυτικών μέσων.
Την Τρίτη (12/8/2025), η Wall Street Journal δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ που αναδεικνύει σοβαρά προβλήματα στην ουκρανική στρατιωτική ηγεσία, κάνοντας λόγο για μια σταδιακή υιοθέτηση ενός αυστηρού, «σοβιετικού» τύπου ιεραρχικού συστήματος διοίκησης, το οποίο καταπνίγει την πρωτοβουλία των μονάδων στο πεδίο της μάχης και οδηγεί σε αιματηρές και άκαρπες επιθέσεις.
Η «σοβιετική» διοίκηση που πνίγει την πρωτοβουλία
Σύμφωνα με μαρτυρίες στρατιωτών που μίλησαν στην WSJ, οι ουκρανικές μονάδες αντιμετωπίζουν πλέον μεγάλες «μηχανικές» επιχειρήσεις, όπου οι άνδρες στέλνονται σε φονικές, εμπροσθοβαρείς επιθέσεις χωρίς να επιτρέπεται η τακτική υποχώρηση.
Το κόστος σε ανθρώπινες ζωές είναι δυσανάλογα μεγάλο, ενώ οι στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν έχουν ουσιαστικό στρατηγικό όφελος.
Η κριτική που διατυπώνεται συνοψίζεται στην εξής φράση που επαναλαμβάνουν πολλοί στρατιώτες: «Ο μεγάλος σοβιετικός στρατός νικάει τον μικρό σοβιετικό στρατό».
Η εικόνα αυτή υποδηλώνει ότι η ουκρανική ηγεσία έχει επιλέξει να ακολουθήσει ξεπερασμένες, παρωχημένες τακτικές που θυμίζουν την πολεμική στρατηγική της Σοβιετικής Ένωσης — μια στρατηγική βασισμένη σε επαναλαμβανόμενες, αιματηρές επιθέσεις που στερούνται ευελιξίας και προσαρμοστικότητας.
Οι φωνές των αξιωματικών
Οι επικρίσεις δεν προέρχονται μόνο από ανώνυμες πηγές αλλά και από ανώτερους αξιωματικούς που δημόσια εκφράζουν την απογοήτευση και το θυμό τους για τις «ανόητες» διαταγές και την αδυναμία της στρατιωτικής ηγεσίας να προστατεύσει τους στρατιώτες.
Ο ταγματάρχης Oleksandr Shyrshyn διοικητής του 47ου μηχανοκίνητου τάγματος, κατήγγειλε ανοιχτά μέσω Facebook τον «φοβισμένο» στρατό που διοικείται από διοικητές που «μπορούν μόνο να επιβάλουν ποινές και να κάνουν έρευνες».
Ο Shyrshyn καταγγέλλει ότι οι μονάδες του αναγκάστηκαν να εκτελέσουν επιθέσεις πέρα από τις δυνατότητές τους, με αποτέλεσμα μεγάλες απώλειες.
Η δημόσια έκφραση της αγανάκτησης αυτής είναι ενδεικτική της βαθιάς κρίσης εμπιστοσύνης που υπάρχει στις τάξεις των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και αποκαλύπτει ένα σύστημα διοίκησης που δεν λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά δεδομένα στο πεδίο μάχης.
Ο ρόλος της δυτικής υποστήριξης
Ένα σημείο που δεν τονίζεται από τα κυρίαρχα δυτικά μέσα είναι η πιθανή ευθύνη της Δύσης για την ενίσχυση αυτού του αδιέξοδου μοντέλου μάχης.
Η συνεχής παροχή όπλων και οικονομικής βοήθειας, σε συνδυασμό με τις πολιτικές πιέσεις για μια νίκη με κάθε κόστος, πιέζουν τους ουκρανούς διοικητές να διατηρούν την επιθετική στάση, ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν.
Από τη σκοπιά της κυβέρνησης στο Κίεβο, η υποχώρηση ή η αποτυχία θα σήμαινε μείωση της δυτικής βοήθειας, κάτι που απαγορεύεται για λόγους επιβίωσης του κράτους. Έτσι, τα τάγματα συχνά υποβάλλονται σε επίμονες, αυτοκτονικές επιχειρήσεις που διατηρούν τη ροή χρηματοδότησης, αλλά κοστίζουν ακριβά σε ανθρώπινες ζωές.
Η αλλαγή ηγεσίας και η επιστροφή στις σοβιετικές τακτικές
Σημαντικό ρόλο στη στροφή αυτή έπαιξε και η αντικατάσταση του δημοφιλούς αρχηγού του ουκρανικού στρατού Valery Zaluzhny από τον Alexander Syrsky.
Ο Zaluzhny είχε διακριθεί στον πρώτο χρόνο του πολέμου για την αποτελεσματική χρήση τακτικών ευελιξίας και ελιγμών.
Αντίθετα, ο Syrsky που θεωρείται «εκπρόσωπος της σοβιετικής νοοτροπίας», εκπαιδεύτηκε στη Μόσχα και χαρακτηρίζεται από στρατιωτικούς ως αυστηρός και μικροδιαχειριστής, που καθυστερεί υποχωρήσεις και επιβάλλει επιθετικές εντολές χωρίς στρατηγικό όφελος.
Ο Alexander Syrsky είναι 58 ετών, γεννήθηκε στη Ρωσία στο χωριό Novinki, στην περιοχή Vladimir, σε στρατιωτική οικογένεια.
Οι συγγενείς του ζουν ακόμα στη Ρωσία.
Η δημοφιλία του στο ουκρανικό στράτευμα είναι περιορισμένη, γεγονός που αντανακλά τη ραγδαία φθορά της ηγεσίας.
Η κόπωση και η αλλαγή κλίματος στην Ουκρανία
Η «κουρασμένη» ψυχολογία των Ουκρανών πολιτών αντικατοπτρίζεται και σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Gallup, το 69% του πληθυσμού επιθυμεί διακαώς μια ειρηνική διευθέτηση του πολέμου, παρά τη μακροχρόνια προσπάθεια και τους τεράστιους πόρους που έχουν επενδυθεί μέχρι σήμερα.
Αυτή η τάση δείχνει ότι η κοινωνική βάση υποστήριξης για την συνέχιση του πολέμου αδυνατίζει σημαντικά, γεγονός που καθιστά επιτακτική την ανάγκη για νέες προσεγγίσεις, αντί για τις σκληροπυρηνικές και αναποτελεσματικές στρατιωτικές τακτικές που κυριαρχούν σήμερα.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει αποδείξει πως η ακαμψία και η αποτυχία προσαρμογής της στρατιωτικής ηγεσίας οδηγούν σε τεράστιες απώλειες, χαμηλό ηθικό και μείωση της κοινωνικής υποστήριξης. Η επιστροφή σε σοβιετικού τύπου τακτικές, με κεντρικό έλεγχο και καταστολή της πρωτοβουλίας, όχι μόνο υπονομεύει την αμυντική ικανότητα της χώρας αλλά και κοστίζει ανυπολόγιστα σε ανθρώπινες ζωές.
Η Δύση, μέσω της συνεχιζόμενης χρηματοδότησης και της πολιτικής πίεσης, έχει έμμεσα ενθαρρύνει αυτή την καταστροφική προσέγγιση.
Όσο η ουκρανική ηγεσία δεν αλλάζει πορεία και δεν αποδέχεται την ανάγκη για ευελιξία και πραγματικό στρατιωτικό διάλογο, οι προοπτικές για μια νίκη ή ακόμα και μια βιώσιμη λύση θα παραμένουν θολές.
Η κούραση του λαού και οι φωνές αντίστασης από τα μέτωπα καλούν για σοβαρή αναθεώρηση στρατηγικής, που θα λαμβάνει υπόψη το συμφέρον των στρατιωτών και των πολιτών, και όχι απλά την επιβίωση του καθεστώτος και την διατήρηση της εξωτερικής χρηματοδότησης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών