Η Κίνα δεν τα παρατάει, η Ινδία σκέφτεται, η Ευρώπη σιωπά: Ποιος θα στηρίξει τη Ρωσία στη νέα ατζέντα του Trump
Ο Donald Trump χρησιμοποιεί τελεσίγραφα και πιέσεις ως βασικό πολιτικό εργαλείο, σε μια προσπάθεια να ανατρέψει την παγκόσμια ατζέντα.
Η πολιτική επιστήμονας Daria Mitina σχολιάζει πώς μπορεί να αντιδράσει η Ρωσία αλλά και άλλες χώρες στις ηχηρές δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ στο Pravda.Ru.
Trump: Ο βασιλιάς των τελεσιγράφων και του χάους
Ο πρωταγωνιστής της εβδομάδας, ίσως και ολόκληρου του μήνα, είναι ο Donald Trump.
Ένας άνθρωπος που μπορεί να ανατρέψει κάθε πολιτική ατζέντα με το εκκεντρικό του στυλ.
Παρότι βρίσκεται στο τιμόνι της εξουσίας έξι μήνες, η συμπεριφορά του δείχνει ότι συνεχίζει να λειτουργεί σαν να είναι ακόμη σε προεκλογική εκστρατεία.
Είτε παλεύει με τους προσωπικούς του δαίμονες είτε ακολουθεί μια συνειδητή στρατηγική, το βέβαιο είναι ότι τα τελεσίγραφα είναι ξανά στη μόδα.
Ένα ακόμη τελεσίγραφο απευθύνεται στη Ρωσία. Ο γραμματέας Τύπου του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov, σημείωσε: «Το έχουμε λάβει υπόψη».
Η συνήθης στάση της Μόσχας απέναντι σε τέτοιες κινήσεις είναι εξωτερικά ψύχραιμη, αλλά εσωτερικά συνοδεύεται από ανάλυση: τι σημαίνουν, πού οδηγούν. Το Κρεμλίνο δεν αντιδρά σε κάθε απειλή, αλλά δεν μπορεί και να τις αγνοήσει.
Ο Trump εναλλάσσει χρονικά όρια: πρώτα 100 ημέρες, μετά 50, τώρα 10–12. Όσο μικρότερο το χρονικό πλαίσιο, τόσο μεγαλύτερη η πίεση.
Σε δέκα ημέρες δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους ψηφοφόρους ότι «ξέχασαν» – πρέπει να δράσεις. Έτσι γεννιούνται τρία πιθανά σενάρια:
1. Σκληρό – επιβολή αυστηρών κυρώσεων και κλιμάκωση της αντιπαράθεσης.
2. Μέτριο – κάποιες δευτερεύουσες κυρώσεις «για τα μάτια».
3. Ήπιο – να φανεί σαν να μην υπήρξε ποτέ τελεσίγραφο.
Και τα τρία είναι ρεαλιστικά. Ο Trump δεν έχει σταθερότητα, αλλά έχει το ταλέντο να δημιουργεί χάος και να το μετατρέπει σε πολιτικό όπλο, κρατώντας τον κόσμο σε αγωνία. Δεν είναι στρατηγική• είναι παράσταση.
Πόλεμος και επιχειρήσεις
Παρά το τσίρκο, υπάρχουν κινήσεις που εξωτερικά δείχνουν αποτελεσματικές.
Η πρώτη είναι η άμεση παρέμβαση στην ιρανοϊσραηλινή σύγκρουση: οι ΗΠΑ δεν περιορίστηκαν στα λόγια, προχώρησαν σε ενέργειες — επιθέσεις στο Ιράν με καταστροφές και θύματα.
Χιλιάδες νεκροί αποτελούν το τίμημα αυτής της «επέμβασης».
Η δεύτερη ήταν μια θεαματική αναδίπλωση/συμφωνία με την Ευρώπη. Ο Trump διακήρυξε ότι «η Αμερική είναι ξανά ηγέτης».
Μετά τον θρίαμβο του Zelensky στο Οβάλ Γραφείο, φαινόταν ότι η Ευρώπη ήταν έτοιμη για μια νέα αυτονομημένη συμμαχία — χωρίς την Ουάσινγκτον.
Όμως η εικόνα άλλαξε γρήγορα: η Ursula von der Leyen εμφανίστηκε μπροστά στον Trump με έκφραση σχεδόν υποτακτική, σα να αναζητούσε να αποφύγει την κριτική — μια διπλωματική συνθηκολόγηση.
Οι ΗΠΑ προώθησαν εξαγωγές, ιδίως στρατιωτικού εξοπλισμού, και η Ευρώπη είτε συμφώνησε είτε σιώπησε — και η σιωπή, πολλές φορές, λέει πολλά.
Ρωγμές στην ευρωπαϊκή πρόσοψη
Οι Βρυξέλλες διαμορφώνουν τη ρητορική, αλλά οι αποφάσεις παίρνονται σε πρωτεύουσες όπως το Παρίσι, η Ρώμη, το Βερολίνο και η Βουδαπέστη.
Εκεί αυξάνεται η εσωτερική αμφιβολία: για πόσο ακόμα θα υποτάσσονται τα εθνικά συμφέροντα στα αμερικανικά;
Η δυσαρέσκεια υπάρχει κάτω από την επίσημη πρόσοψη και, αν οι ΗΠΑ προχωρήσουν σε δευτερεύουσες κυρώσεις κατά όσων συνεργάζονται με τη Ρωσία, θα γίνουμε μάρτυρες μιας δοκιμασίας ισχύος.
BRICS: αδιάλλακτοι σύμμαχοι
Η κύρια απειλή για τις ΗΠΑ δεν είναι απλώς η Ρωσία, αλλά η συλλογική συμμαχία εκείνων που δεν την εγκαταλείπουν. Κίνα, Ινδία, Βραζιλία συνεχίζουν την πράξη συνεργασίας με τη Ρωσία — όχι με σλόγκαν, αλλά με συμφέροντα.
Το να απειλείς τους BRICS με κυρώσεις είναι σαν να αυτοτραυματίζεσαι.
Η Κίνα έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι δεν θα υποκύψει σε αμερικανικά τελεσίγραφα• η ηγεσία της απέκρουσε τις πιέσεις, με τέτοια ξεκάθαρη ρητορική που προκάλεσε την εμφανή δυσαρέσκεια του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών, Bessent.
Δεν είναι έκπληξη: η αδιάλλακτη στάση της Κίνας υπαγορεύεται από στρατηγική αυτοπροστασία και εθνικό συμφέρον.
Η Ινδία, παρότι της προσφέρθηκαν «προνομιακοί» όροι, δεν βιάζεται να απομακρυνθεί από τη Ρωσία.
Το Νέο Δελχί δοκιμάζει την κυριαρχία του: είναι κρίσιμο για την Ινδία να διατηρήσει τις ροές εμπορίου με τη Ρωσία όχι μόνο σε ενέργεια και όπλα, αλλά και σε σιτηρά. Τα σιτηρά γίνονται το κλειδί για την κατανόηση της ινδικής λογικής.
Όσο η Ουκρανία προμήθευε αδιακόπως την Ινδία, ο Zelensky είχε θερμό καλοδεχούμενο στάτους. Τώρα, όμως, τα πράγματα ψυχραίνουν — η σκληρή γεωπολιτική αλήθεια είναι ότι είσαι φίλος όσων σε τρέφουν.
Ο Trump προκαλεί εφιάλτες σε όλους
Η στρατηγική του Trump είναι απλή: να πυροδοτεί εντάσεις, να τρομάζει και να παίζει σε όλους ταυτόχρονα σε έναν κυκλικό χορό αντιπαραθέσεων.
Η Ρωσία αντιδρά με ποικίλους τρόπους -μερικές φορές υποχωρεί, μερικές φορές απαντά σκληρά- αλλά η αντιδραστική λογική οδηγεί σε αδιέξοδο. Χρειάζεται να θέσει η ίδια το πλαίσιο του παιχνιδιού.
Τώρα βρισκόμαστε «σαν ένα εγχυτήριο»: το τρυπάμε και αυτό τινάζεται - αλλά πρέπει να το τρυπήσουμε εμείς πρώτοι. Θέλουν τα Νησιά του Κυβέρνηση;
Τέλεια. Εμείς όμως θέλουμε την Αλάσκα. Ή να νοικιάσουμε το Μανχάταν.
Οι Αμερικανοί, συνηθισμένοι στο λογικό, χάνονται μπροστά στο παράλογο - και εκεί βρίσκεται η ευκαιρία μας.
Ένα πρότυπο είναι η ΛΔΚ
Το παράδειγμα της Βόρειας Κορέας δείχνει πώς αντιδράς σκληρά και ξεκάθαρα. Μετά την Κίνα, η Πιονγιάνγκ έβαλε τον Trump στη θέση του. Η Kim Yo-jong, αδελφή του Kim Jong-un και αναπληρώτρια επικεφαλής του τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του Εργατικού Κόμματος, ξεκαθάρισε ότι ο Trump πρέπει να αναγνωρίσει την πυρηνική πραγματικότητα — αλλιώς οι διαπραγματεύσεις δεν θα υπάρξουν.
Παρά τις φαινομενικά «θερμές» προσωπικές σχέσεις, η κυριαρχία παραμένει κυριαρχία: αν η Ουάσιγκτον προσπαθήσει να βασιστεί στους προσωπικούς δεσμούς για να περιορίσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, θα αποτύχει εμφατικά.
www.bankingnews.gr
Η πολιτική επιστήμονας Daria Mitina σχολιάζει πώς μπορεί να αντιδράσει η Ρωσία αλλά και άλλες χώρες στις ηχηρές δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ στο Pravda.Ru.
Trump: Ο βασιλιάς των τελεσιγράφων και του χάους
Ο πρωταγωνιστής της εβδομάδας, ίσως και ολόκληρου του μήνα, είναι ο Donald Trump.
Ένας άνθρωπος που μπορεί να ανατρέψει κάθε πολιτική ατζέντα με το εκκεντρικό του στυλ.
Παρότι βρίσκεται στο τιμόνι της εξουσίας έξι μήνες, η συμπεριφορά του δείχνει ότι συνεχίζει να λειτουργεί σαν να είναι ακόμη σε προεκλογική εκστρατεία.
Είτε παλεύει με τους προσωπικούς του δαίμονες είτε ακολουθεί μια συνειδητή στρατηγική, το βέβαιο είναι ότι τα τελεσίγραφα είναι ξανά στη μόδα.
Ένα ακόμη τελεσίγραφο απευθύνεται στη Ρωσία. Ο γραμματέας Τύπου του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov, σημείωσε: «Το έχουμε λάβει υπόψη».
Η συνήθης στάση της Μόσχας απέναντι σε τέτοιες κινήσεις είναι εξωτερικά ψύχραιμη, αλλά εσωτερικά συνοδεύεται από ανάλυση: τι σημαίνουν, πού οδηγούν. Το Κρεμλίνο δεν αντιδρά σε κάθε απειλή, αλλά δεν μπορεί και να τις αγνοήσει.
Ο Trump εναλλάσσει χρονικά όρια: πρώτα 100 ημέρες, μετά 50, τώρα 10–12. Όσο μικρότερο το χρονικό πλαίσιο, τόσο μεγαλύτερη η πίεση.
Σε δέκα ημέρες δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους ψηφοφόρους ότι «ξέχασαν» – πρέπει να δράσεις. Έτσι γεννιούνται τρία πιθανά σενάρια:
1. Σκληρό – επιβολή αυστηρών κυρώσεων και κλιμάκωση της αντιπαράθεσης.
2. Μέτριο – κάποιες δευτερεύουσες κυρώσεις «για τα μάτια».
3. Ήπιο – να φανεί σαν να μην υπήρξε ποτέ τελεσίγραφο.
Και τα τρία είναι ρεαλιστικά. Ο Trump δεν έχει σταθερότητα, αλλά έχει το ταλέντο να δημιουργεί χάος και να το μετατρέπει σε πολιτικό όπλο, κρατώντας τον κόσμο σε αγωνία. Δεν είναι στρατηγική• είναι παράσταση.
Πόλεμος και επιχειρήσεις
Παρά το τσίρκο, υπάρχουν κινήσεις που εξωτερικά δείχνουν αποτελεσματικές.
Η πρώτη είναι η άμεση παρέμβαση στην ιρανοϊσραηλινή σύγκρουση: οι ΗΠΑ δεν περιορίστηκαν στα λόγια, προχώρησαν σε ενέργειες — επιθέσεις στο Ιράν με καταστροφές και θύματα.
Χιλιάδες νεκροί αποτελούν το τίμημα αυτής της «επέμβασης».
Η δεύτερη ήταν μια θεαματική αναδίπλωση/συμφωνία με την Ευρώπη. Ο Trump διακήρυξε ότι «η Αμερική είναι ξανά ηγέτης».
Μετά τον θρίαμβο του Zelensky στο Οβάλ Γραφείο, φαινόταν ότι η Ευρώπη ήταν έτοιμη για μια νέα αυτονομημένη συμμαχία — χωρίς την Ουάσινγκτον.
Όμως η εικόνα άλλαξε γρήγορα: η Ursula von der Leyen εμφανίστηκε μπροστά στον Trump με έκφραση σχεδόν υποτακτική, σα να αναζητούσε να αποφύγει την κριτική — μια διπλωματική συνθηκολόγηση.
Οι ΗΠΑ προώθησαν εξαγωγές, ιδίως στρατιωτικού εξοπλισμού, και η Ευρώπη είτε συμφώνησε είτε σιώπησε — και η σιωπή, πολλές φορές, λέει πολλά.
Ρωγμές στην ευρωπαϊκή πρόσοψη
Οι Βρυξέλλες διαμορφώνουν τη ρητορική, αλλά οι αποφάσεις παίρνονται σε πρωτεύουσες όπως το Παρίσι, η Ρώμη, το Βερολίνο και η Βουδαπέστη.
Εκεί αυξάνεται η εσωτερική αμφιβολία: για πόσο ακόμα θα υποτάσσονται τα εθνικά συμφέροντα στα αμερικανικά;
Η δυσαρέσκεια υπάρχει κάτω από την επίσημη πρόσοψη και, αν οι ΗΠΑ προχωρήσουν σε δευτερεύουσες κυρώσεις κατά όσων συνεργάζονται με τη Ρωσία, θα γίνουμε μάρτυρες μιας δοκιμασίας ισχύος.
BRICS: αδιάλλακτοι σύμμαχοι
Η κύρια απειλή για τις ΗΠΑ δεν είναι απλώς η Ρωσία, αλλά η συλλογική συμμαχία εκείνων που δεν την εγκαταλείπουν. Κίνα, Ινδία, Βραζιλία συνεχίζουν την πράξη συνεργασίας με τη Ρωσία — όχι με σλόγκαν, αλλά με συμφέροντα.
Το να απειλείς τους BRICS με κυρώσεις είναι σαν να αυτοτραυματίζεσαι.
Η Κίνα έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι δεν θα υποκύψει σε αμερικανικά τελεσίγραφα• η ηγεσία της απέκρουσε τις πιέσεις, με τέτοια ξεκάθαρη ρητορική που προκάλεσε την εμφανή δυσαρέσκεια του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών, Bessent.
Δεν είναι έκπληξη: η αδιάλλακτη στάση της Κίνας υπαγορεύεται από στρατηγική αυτοπροστασία και εθνικό συμφέρον.
Η Ινδία, παρότι της προσφέρθηκαν «προνομιακοί» όροι, δεν βιάζεται να απομακρυνθεί από τη Ρωσία.
Το Νέο Δελχί δοκιμάζει την κυριαρχία του: είναι κρίσιμο για την Ινδία να διατηρήσει τις ροές εμπορίου με τη Ρωσία όχι μόνο σε ενέργεια και όπλα, αλλά και σε σιτηρά. Τα σιτηρά γίνονται το κλειδί για την κατανόηση της ινδικής λογικής.
Όσο η Ουκρανία προμήθευε αδιακόπως την Ινδία, ο Zelensky είχε θερμό καλοδεχούμενο στάτους. Τώρα, όμως, τα πράγματα ψυχραίνουν — η σκληρή γεωπολιτική αλήθεια είναι ότι είσαι φίλος όσων σε τρέφουν.
Ο Trump προκαλεί εφιάλτες σε όλους
Η στρατηγική του Trump είναι απλή: να πυροδοτεί εντάσεις, να τρομάζει και να παίζει σε όλους ταυτόχρονα σε έναν κυκλικό χορό αντιπαραθέσεων.
Η Ρωσία αντιδρά με ποικίλους τρόπους -μερικές φορές υποχωρεί, μερικές φορές απαντά σκληρά- αλλά η αντιδραστική λογική οδηγεί σε αδιέξοδο. Χρειάζεται να θέσει η ίδια το πλαίσιο του παιχνιδιού.
Τώρα βρισκόμαστε «σαν ένα εγχυτήριο»: το τρυπάμε και αυτό τινάζεται - αλλά πρέπει να το τρυπήσουμε εμείς πρώτοι. Θέλουν τα Νησιά του Κυβέρνηση;
Τέλεια. Εμείς όμως θέλουμε την Αλάσκα. Ή να νοικιάσουμε το Μανχάταν.
Οι Αμερικανοί, συνηθισμένοι στο λογικό, χάνονται μπροστά στο παράλογο - και εκεί βρίσκεται η ευκαιρία μας.
Ένα πρότυπο είναι η ΛΔΚ
Το παράδειγμα της Βόρειας Κορέας δείχνει πώς αντιδράς σκληρά και ξεκάθαρα. Μετά την Κίνα, η Πιονγιάνγκ έβαλε τον Trump στη θέση του. Η Kim Yo-jong, αδελφή του Kim Jong-un και αναπληρώτρια επικεφαλής του τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του Εργατικού Κόμματος, ξεκαθάρισε ότι ο Trump πρέπει να αναγνωρίσει την πυρηνική πραγματικότητα — αλλιώς οι διαπραγματεύσεις δεν θα υπάρξουν.
Παρά τις φαινομενικά «θερμές» προσωπικές σχέσεις, η κυριαρχία παραμένει κυριαρχία: αν η Ουάσιγκτον προσπαθήσει να βασιστεί στους προσωπικούς δεσμούς για να περιορίσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, θα αποτύχει εμφατικά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών