Σχετικά Άρθρα
Κόλαση στη Μιανμάρ - Κατάρριψη ελικοπτέρου Mi-17 με FPV drone – Άρωμα Ουκρανίας στις μάχες της… ζούγκλας
Χάος στη Μιανμάρ, εκτιμήσεις για 10.000 νεκρούς - Μετά τα 7,7R και… βόμβες - Ανέσυραν ζωντανή ύστερα από 60 ώρες
Προσωρινή ειρήνη στην Μιανμάρ - Μονομερή κατάπαυση πυρός κήρυξαν οι αντάρτες της PDF χάριν των επιχειρήσεων διάσωσης
Σε ένα τεράστιο σφάλμα υπέπεσε η αμερικανική διπλωματία, με την πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ να άρει τις κυρώσεις σε συμμάχους της στρατιωτικής χούντας της Μιανμάρ, η οποία σηματοδοτεί μια εντυπωσιακή αντιστροφή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής που κρατούσε εδώ και δεκαετίες.
Οι συγκεκριμένες κυρώσεις επιβλήθηκαν από τη διοίκηση Biden στην επέτειο του πραξικοπήματος του 2021, ως ένδειξη αλληλεγγύης στο δημοκρατικό κίνημα της χώρας που συγκρούεται από το στρατιωτικό καθεστώς.
Η εξέλιξη αυτή δεν προκαλεί έκπληξη, αν κρίνει κανείς τις αποφάσεις του Donald Trump π.χ. για Ουκρανία, σχολιάζει στους Asian Times ο Dr David Brenner (αναπληρωτής καθηγητής διεθνών σχέσεων στο University of Sussex).
Όμως το ζήτημα δεν είναι μόνο ηθικό· πρόκειται για στρατηγικό λάθος μεγατόνων.
Η εμμονή με τις σπάνιες γαίες
Το κίνητρο πίσω από αυτήν τη ριζική αλλαγή πολιτικής παραμένει θολό – η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει δώσει καμία εξήγηση. Όμως η συγκυρία προκαλεί ερωτήματα. Μόλις λίγες ημέρες πριν, το Κογκρέσο πέρασε τρία διακομματικά νομοσχέδια υπέρ της αντίστασης στη στρατιωτική δικτατορία και δεσμεύτηκε για συνέχιση των οικονομικών κυρώσεων.
Την ίδια στιγμή, ο ηγέτης της χούντας, Senior General Min Aung Hlaing, εξήρε τον Trump κατά τις εμπορικές διαπραγματεύσεις. Πιθανόν, πρόκειται για ακόμη μια περίπτωση εξωτερικής πολιτικής του Trump που καθορίζεται από προσωπικές φιλοφρονήσεις και ναρκισσισμό.
Ωστόσο, τα κίνητρα ίσως είναι πιο υπολογισμένα. Επιχειρηματικά λόμπι φαίνεται να έπεισαν τον Trump ότι οι σπάνιες γαίες της Μιανμάρ – απαραίτητες για τεχνολογία αιχμής και στρατιωτικά συστήματα – θα μπορούσαν να γίνουν στρατηγικό ατού για τις ΗΠΑ.
Πράγματι, μετά τη μείωση της περιβαλλοντικά καταστροφικής εξόρυξης στην ίδια την Κίνα, η Μιανμάρ αναδείχθηκε σε κομβικό προμηθευτή τέτοιων κρίσιμων μεταλλευμάτων.
Οι γαίες δεν ελέγχονται από τη χούντα της χώρας
Αλλά εδώ είναι η παγίδα: τα ορυχεία σπανίων γαιών της Μιανμάρ δεν ελέγχονται από τη χούντα. Ανήκουν σε ισχυρές ένοπλες εθνοτικές οργανώσεις (EAOs) που κυριαρχούν στα εδάφη κοντά στα σύνορα με την Κίνα.
Η Kachin Independence Organization (KIO) – ένα από τα παλαιότερα επαναστατικά κινήματα στον κόσμο – κατέλαβε πέρυσι αυτό που ίσως είναι το μεγαλύτερο κοίτασμα βαρέων σπανίων γαιών παγκοσμίως.
Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο στην Ουάσινγκτον. Κάποιοι προτείνουν είτε να συνεργαστεί απευθείας η Αμερική με την KIO, είτε να μεσολαβήσει για ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ KIO και χούντας, ώστε να προχωρήσει η συνεκμετάλλευση.
Η πρώτη ιδέα είναι αφελής και ανεφάρμοστη: η Κατσίν είναι απομονωμένη, περικυκλωμένη από εχθρικά καθεστωτικά εδάφη, ζώνες πολέμου, απομακρυσμένες περιοχές της βορειοανατολικής Ινδίας και την ίδια την Κίνα.
Η δεύτερη είναι ακόμη πιο εσφαλμένη: αντιμετωπίζει ένα πολιτικό και ιστορικό κίνημα σαν απλό εμπορικό project. Αν το KIO νοιαζόταν μόνο για κέρδος, θα είχε ήδη υποκύψει στην πίεση του Πεκίνου για εκεχειρία. Δεν το έκανε, επειδή επιδιώκει πολιτική αυτονομία – όχι συμφωνίες εξόρυξης.
Κίνα: Ο πραγματικός παίκτης
Η Κίνα είναι ήδη βαθιά χωμένη στη Μιανμάρ. Οι περικοπές της USAID νωρίτερα φέτος ενίσχυσαν περαιτέρω την επιρροή του Πεκίνου. Η άρση των κυρώσεων τώρα παγιώνει αυτήν τη δυναμική.
Η χούντα, φυσικά, χειροκροτεί τις εξελίξεις. Θα τις χρησιμοποιήσει για να νομιμοποιήσει ψεύτικες εκλογές, να ενισχύσει την προπαγάνδα της και να αποσπάσει διεθνή αναγνώριση – χωρίς να απομακρυνθεί από την Κίνα, που παραμένει η κύρια πηγή όπλων, χρηματοδότησης και διπλωματικής κάλυψης.
Από την άλλη, το κίνημα αντίστασης της Μιανμάρ – που πλέον ελέγχει πάνω από το 50% της επικράτειας – έχει εγκαταλειφθεί. Παρά τις εξαγγελίες για μη φονική βοήθεια μέσω του Burma Act, η διοίκηση Biden απέτυχε να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της.
Νέες συμμαχίες με την Κίνα;
Το National Unity Government (NUG), που σχηματίστηκε από αποπεμφθέντες βουλευτές της National League for Democracy, αντιμετωπίζεται ακόμη με επιφύλαξη από το Πεκίνο. Όμως πολλές από τις 20+ EAOs, ιδιαίτερα όσες διαθέτουν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, ενδέχεται να αναθεωρήσουν τη στάση τους.
Ορισμένες, όπως η United Wa State Army (UWSA), έχουν ήδη ιστορικούς δεσμούς με την Κίνα. Άλλες, όπως η KIO, παραδοσιακά είχαν στραμμένο το βλέμμα στη Δύση. Αλλά η απογοήτευση μεγαλώνει.
Η KIO περιλαμβάνει ηγέτες με διαφορετικές στρατηγικές προσεγγίσεις. Για κάποιους, η φημολογούμενη πρόταση Trump για απευθείας συνεργασία στην εξόρυξη ίσως φανεί ελκυστική – ως διπλωματικό διαπραγματευτικό χαρτί.
Όμως στο τέλος, το KIO αντιλαμβάνεται πως τέτοιες προτάσεις απλώς νομιμοποιούν τη χούντα και υπονομεύουν τον αγώνα τους. Ακόμη και όσοι επιθυμούν στενότερους δεσμούς με τη Δύση, αποδυναμώνονται από αυτήν τη πολιτική.
Το πραγματικό ρίσκο
Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος της εξωτερικής πολιτικής Trump. Δεν είναι μόνο ανήθικη ή αντιφατική. Είναι επικίνδυνα επιζήμια.
Επιταχύνει έναν γεωπολιτικό μετασχηματισμό στη Νοτιοανατολική Ασία, ενισχύοντας την Κίνα, αποδυναμώνοντας τις ΗΠΑ και απομονώνοντας περαιτέρω τον λαό της Μιανμάρ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών