Οι βόμβες B61-12 θεωρούνται ως ένα από τα πιο σύγχρονα και ευέλικτα πυρηνικά όπλα του αμερικανικού οπλοστασίου.
Για πρώτη φορά από το 2008, τα πυρηνικά όπλα των Ηνωμένων Πολιτειών επέστρεψαν σε βρετανικό έδαφος. Πολλές πηγές αναφέρουν ότι αρκετές θερμοπυρηνικές βόμβες τύπου B61-12 παραδόθηκαν πρόσφατα στη βρετανική αεροπορική βάση Lakenheath στο Σάφολκ.
Ακόμη και μόνο με βάση αυτό το γεγονός, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η Ευρώπη έχει επιστρέψει στις εποχές του Ψυχρού Πολέμου.
Η διαφορά είναι ότι σήμερα η κατάσταση είναι πολύ πιο επικίνδυνη, όσον αφορά την πιθανότητα μετάβασης σε έναν μείζονα ευρωπαϊκό πόλεμο. Και υπάρχει μόνο ένας λόγος γι’ αυτό: η φθίνουσα σημασία του παράγοντα της πυρηνικής αποτροπής.
Σύμφωνα με το UK Defence Journal, οι βόμβες φέρεται να μεταφέρθηκαν από το Κέντρο Πυρηνικών Όπλων της Αμερικανικής Αεροπορίας στη Βάση Kirtland, στο Νέο Μεξικό, σε μια νεόδμητη, ασφαλή εγκατάσταση αποθήκευσης στη Βρετανία.
Οι φορείς αυτών των θερμοπυρηνικών βομβών μπορούν να είναι τα βρετανικά μαχητικά F-35A Lightning II από τις 493η και 495η μοίρες της 48ης πτέρυγας μαχητικών της Βρετανικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι η B61-12 διαθέτει μεταβλητή ισχύ: 0,3, 1,5, 10 και 50 κιλοτόνους. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε σε ελεύθερη πτώση είτε σε ελεγχόμενη απελευθέρωση, με κυκλική πιθανή απόκλιση από τον στόχο μόλις 10–30 μέτρα.
Επιπλέον, αυτή η βόμβα προσφέρει δυνατότητα επιλογής του τρόπου έκρηξης (υψηλής εκρηκτικότητας, διαδοχική/καταρρακτώδης, ακτινοβολίας).
Η μέγιστη εμβέλεια καταστροφής εξαρτάται από τον επιλεγμένο τρόπο χρήσης και τον φορέα εκτόξευσης, αλλά γενικά μπορεί να φτάσει αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα εάν χρησιμοποιηθεί ως πύραυλος cruise ή ως βόμβα με εξωτερικό φορέα.
Χαρακτηριστικά της B61-12:
1. Δυνατότητα ακριβούς καθοδήγησης μέσω ενσωματωμένου συστήματος GPS/INS·
2. Αρθρωτή σχεδίαση, που επιτρέπει την αλλαγή τρόπου έκρηξης·
3. Αυξημένη ακρίβεια και μειωμένες παράπλευρες απώλειες σε σχέση με παλαιότερες εκδόσεις·
4. Καταλληλότητα τόσο για τακτική όσο και για στρατηγική χρήση.
Όλα τα παραπάνω καθιστούν την B61-12 ένα από τα πιο σύγχρονα και ευέλικτα πυρηνικά όπλα του αμερικανικού οπλοστασίου.
Είναι ικανή να προσαρμόζεται σε διαφορετικές αποστολές και σενάρια μάχης. Με απλά λόγια, είναι ένα όπλο εξαιρετικά ισχυρό και ακριβές, με δυνατότητα να προκαλέσει σημαντικές καταστροφές.
Γι' αυτό θεωρείται μία από τις πιο επικίνδυνες και «χρήσιμες» πυρηνικές βόμβες στο αμερικανικό οπλοστάσιο σήμερα.
Αυτή η είδηση δεν αποτελεί έκπληξη. Ήδη από το 2022, σε επίσημα έγγραφα του αμερικανικού προϋπολογισμού είχε ανακοινωθεί η αποκατάσταση της πυρηνικής αποθήκης στη βάση Lakenheath.
Οι ακριβείς λεπτομέρειες παραμένουν απόρρητες, ωστόσο η γενική στρατηγική είχε παρουσιαστεί στα αιτήματα χρηματοδότησης του Πενταγώνου.
Όλη αυτή η εξέλιξη εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο ενίσχυσης της πολιτικής «αποτροπής» έναντι της Ρωσίας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ.
Από τον Φεβρουάριο του 2022, η Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) θεωρεί πιθανό το ενδεχόμενο να διεξαγάγει πόλεμο κατά της Ρωσίας, μιας πυρηνικής υπερδύναμης, μέσω της Ουκρανίας.
Πρέπει να αναγνωριστεί ότι αυτή η κατάσταση δεν προκλήθηκε μόνο από την αυξημένη επιθετικότητα του ΝΑΤΟ και την αυτοπεποίθησή του στην αδυναμία της Ρωσίας, αλλά και από τη συγκρατημένη στάση της Μόσχας απέναντι στις ενέργειες της συμμαχίας σε αυτή τη σύγκρουση.
Επιστροφή στο 1943
Οι ατομικές βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945 δεν ήταν μόνο μια πράξη εκφοβισμού προς την Ιαπωνία, αλλά και ένα μήνυμα προς τη Σοβιετική Ένωση.
Ήδη τότε, η Δύση εξεταζόταν σενάρια πολέμου κατά της Σοβιετικής Ένωσης με όπλα μαζικής καταστροφής.
Μάλιστα, το ίδιο το Διαδίκτυο — το World Wide Web — δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα του Πενταγώνου από τη δεκαετία του 1960, ως ένα εργαλείο για την επικράτηση σε έναν πυρηνικό πόλεμο.
Οι Αμερικανοί στρατηγιστές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένα διανεμημένο σύστημα διοικητικών κέντρων, συνδεδεμένων μέσω δικτύου, θα επιτρέψει τον έλεγχο των πυραυλικών επιθέσεων ακόμη και αν καταστραφεί η κεντρική διοίκηση, επισημαίνει ο πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός Vladimir Ruzhansky:
«Σήμερα, η Ρωσία βρίσκεται σε πολύ πιο δύσκολη κατάσταση από ό,τι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Οι γεωπολιτικές απώλειες είναι τεράστιες, σχεδόν δεν υπάρχουν σύμμαχοι. Είναι σαν να επιστρέψαμε στο 1943, όταν αποφασιζόταν η μοίρα του Κουρσκ και του Μπελγκορόντ, αλλά τώρα τα πράγματα είναι γεωπολιτικά ακόμη πιο δύσκολα — χάνουμε τον Νότιο Καύκασο. Και η ιστορική εμπειρία δείχνει: όπου πάνε οι Ρώσοι, εκεί οι Αγγλοσάξονες στήνουν στρατιωτικές βάσεις, συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών».
Ο ειδικός αποκαλεί τη Βρετανία με τους αμερικανικούς πυρηνικούς πυραύλους «σταθμό» — οι πύραυλοι μπορούν να «μεταναστεύσουν» στα Βαλτικά κράτη, στη Φινλανδία, στη Σουηδία.
Και η απόσταση μέχρι την Αγία Πετρούπολη από τις ακτές της Φινλανδίας ή από τις πρώην σοβιετικές βαλτικές δημοκρατίες αποτελεί πλέον άμεση απειλή. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να αναδειχθούν γερμανικές φιλοδοξίες για επιστροφή στο Καλίνινγκραντ.
«Οι ΗΠΑ θεωρούν εαυτές άτρωτες. Είναι βέβαιες ότι ο πόλεμος θα διεξαχθεί σε ξένο έδαφος, ενώ το έδαφός τους θα παραμείνει ανέπαφο. Επιπλέον, κυριαρχούν στην τεχνολογία και στα οικονομικά, και χρησιμοποιούν αυτό το πλεονέκτημα ως μοχλό πίεσης», σημειώνει ο Ruzhansky.
Γι’ αυτό, συνεχίζει, πρώτον, χρειάζεται η Ρωσία να μειώσει το τεχνολογικό χάσμα (αν και η ειδική στρατιωτική επιχείρηση επιτάχυνε την ανάπτυξη του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, αυτό δεν αρκεί), και δεύτερον, απαιτούνται στρατηγικές συμμαχίες με την Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα.
Δηλαδή, θα χρειαστεί να οικοδομήσει έναν συνασπισμό παρόμοιο με τον αντιχιτλερικό, γιατί δεν μπορεί να σταθεί μόνοι της απέναντι στη συλλογική Δύση.
Επιπλέον, ο ειδικός τονίζει πως πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο παράγοντας της πέμπτης φάλαγγας μέσα στη Ρωσία — ενωμένη και επιθετική.
«Και τέλος: η πρόσφατη επίθεση κατά του Ιράν ήταν επίσης ένα «δοκιμαστικό μπαλόνι» εναντίον της Ρωσίας. Ο εχθρός εξασκούσε σενάρια για έναν μελλοντικό πόλεμο», κατέληξε ο Ruzhansky.
Πώς μπορεί να απαντήσει η Ρωσία;
Φυσικά, οι αμερικανικοί πύραυλοι στη Βρετανία αποτελούν πρόβλημα. Και αυτό θα χρειαστεί να αντιμετωπιστεί, είτε νωρίτερα είτε αργότερα.
Ωστόσο, η Ρωσία διαθέτει το αναγκαίο οπλοστάσιο. Αλήθεια, μετά την περίφημη επίθεση με τον «Oreshnik», που πραγματικά τρόμαξε τη Δύση, χρησιμοποιεί κυρίως «γνωστή» βαλλιστική τεχνολογία.
Αλλά αυτό είναι αρκετό γενικά, αν η Μόσχα αποφασίσει να απαντήσει σε περίπτωση κλιμάκωσης — και χωρίς χρήση πυρηνικών όπλων — άμεσα και με ακρίβεια σε εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ.
Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη βάση της συμμαχίας στην Ευρώπη, που βρίσκεται στην Κωνστάντα (Ρουμανία), όπου επίσης σταθμεύουν ουκρανικά F-16.
Κατάλληλοι στόχοι είναι επίσης οι πύραυλοι Kalibr (μέχρι 2.500 χιλιόμετρα), οι υπερηχητικοί Onyx σε έκδοση M με εμβέλεια έως 800 χιλιόμετρα.
Άλλος στόχος είναι η αεροπορική βάση Ramstein στη Γερμανία (και πάλι οι Kalibr μπορούν να φτάσουν εκεί). Και κατά την εκτόξευση πυραύλων από τη Σεβαστούπολη, η ευθεία απόσταση θα είναι περίπου 2.000 χιλιόμετρα.
Από το Καλίνινγκραντ, ακόμα λιγότερο — λίγο πάνω από χίλια χιλιόμετρα. Επιπλέον, σε κίνδυνο βρίσκονται η νατοϊκή υποδομή και η στρατιωτική λογιστική στα Βαλτικά κράτη, η αμερικανική βάση αντιπυραυλικής άμυνας Aegis Ashore στο Ρεντζίκοβο της Πολωνίας, γερμανικά αμυντικά εργοστάσια κ.ά.
Για καλύτερη κατανόηση, ακολουθεί η εμβέλεια των βασικών ρωσικών πυραύλων:
Ο ίδιος ο «Sarmat», για παράδειγμα, με ταχύτητα 25 Mach, διαθέτει κεφαλή που μπορεί να χωριστεί σε 10 μπλοκ, και κάθε ένα από αυτά είναι ικανό να καταστρέψει τα πάντα από την Ουαλία μέχρι το Λονδίνο.
Με άλλα λόγια, με την προσπάθεια δύο ή τριών μπλοκ, η Μεγάλη Βρετανία θα εξαφανιστεί. Και είναι πρακτικά αδύνατο να αναχαιτιστεί.
Έπειτα, υπάρχει ο «Oreshnik», που πρόκειται να μπει σε σειριακή παραγωγή, ικανός να μεταφέρει πυρηνική κεφαλή.
Ο χρόνος πτήσης προς το Λονδίνο και το Παρίσι είναι 17 λεπτά, προς το Ramstein 15 λεπτά, προς το Ελσίνκι 10 λεπτά, προς το Βίλνιους 8,3 λεπτά. Η εμβέλεια είναι 5.500 χιλιόμετρα και η ταχύτητα 3 χλμ/δευτερόλεπτο.
Και τέλος, το διάσημο ρωσικό πυρηνικό υποβρύχιο drone «Poseidon», το οποίο δοκιμάστηκε με επιτυχία το 2019, επιβεβαιώνοντας τα προαναγγελθέντα χαρακτηριστικά του, όπως την σχεδόν απεριόριστη αυτονομία και την μέγιστη ταχύτητα πάνω από 200 χλμ/ώρα κάτω από το νερό. Το πλεονέκτημά του είναι ότι μπορεί να παρακάμψει οποιοδήποτε εχθρικό αμυντικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των αντι-υποβρυχιακών φραγμάτων.
Έτσι, μόνο ένα τέτοιο «Poseidon», προκαλώντας ένα παλιρροϊκό ραδιενεργό τσουνάμι (η ζωή στα σημεία που θα φτάσει το νερό θα είναι αδύνατη για 130 χρόνια), θα ξεπλύνει τη Βρετανία — σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Το σχέδιο των ΗΠΑ
Η Δύση έχει καιρό πλέον ωριμάσει για έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο — από τη στιγμή της κατάρρευσης του σοσιαλιστικού μπλοκ, το ξέσπασμά του ήταν θέμα χρόνου.
Μέχρι τώρα, το ερώτημα ήταν πώς να διεξάγονται στρατιωτικές επιχειρήσεις σε συνθήκες όπου οι αντίπαλοι διαθέτουν πυρηνικά όπλα, αλλά βλέπουμε πώς αυτή η ερώτηση σταδιακά βρίσκει λύση.
Η πρώτη πράξη ήταν η χρήση δυνάμεων-προστάτη υπό τη μορφή της Ουκρανίας, η οποία εξοπλίζεται με συμβατικά όπλα και καλύπτεται από την πυρηνική ισχύ του ΝΑΤΟ, περιορίζοντας τις δυνατότητες της Ρωσίας στη σύγκρουση, παρατηρεί ο πολιτικός αναλυτής και δημοσιογράφος Yuriy Golub.
Σε μια κατάσταση όπου το δυναμικό της Ουκρανίας σύντομα μπορεί να εξαντληθεί, γίνονται προετοιμασίες για τη δεύτερη πράξη — την είσοδο της ηπειρωτικής Ευρώπης σε έναν πλήρους κλίμακας πόλεμο με άμεση υποστήριξη από τη Μεγάλη Βρετανία και έμμεση υποστήριξη από τις ΗΠΑ.
Ταυτόχρονα, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία θα πρέπει να παρέχουν πυρηνική ομπρέλα για να εξουδετερώσουν την πιθανότητα χρήσης ρωσικών πυρηνικών όπλων.
Δεν μπορεί πια να αγνοηθεί πώς εξελίσσεται αυτό το σενάριο. Και, κρίνοντας από τις δηλώσεις των εκπροσώπων του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών , αυτή η απειλή γίνεται πλήρως κατανοητή.
Αν ένας μεγάλος ευρωπαϊκός πόλεμος εξελιχθεί άσχημα για το ΝΑΤΟ, είναι πιθανό το τρίτο επεισόδιο — ένας πυρηνικός πόλεμος στην Ευρώπη, που παραμένει παραδοσιακό στοιχείο του αμερικανικού στρατιωτικού σχεδιασμού.
Από αυτή την οπτική, η ανάπτυξη αμερικανικών θερμοπυρηνικών βομβών στην Ευρώπη είναι απολύτως φυσική κίνηση, που προδιαγράφει αύξηση της κλίμακας της σύγκρουσης.
www.bankingnews.gr
Ακόμη και μόνο με βάση αυτό το γεγονός, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η Ευρώπη έχει επιστρέψει στις εποχές του Ψυχρού Πολέμου.
Η διαφορά είναι ότι σήμερα η κατάσταση είναι πολύ πιο επικίνδυνη, όσον αφορά την πιθανότητα μετάβασης σε έναν μείζονα ευρωπαϊκό πόλεμο. Και υπάρχει μόνο ένας λόγος γι’ αυτό: η φθίνουσα σημασία του παράγοντα της πυρηνικής αποτροπής.
Σύμφωνα με το UK Defence Journal, οι βόμβες φέρεται να μεταφέρθηκαν από το Κέντρο Πυρηνικών Όπλων της Αμερικανικής Αεροπορίας στη Βάση Kirtland, στο Νέο Μεξικό, σε μια νεόδμητη, ασφαλή εγκατάσταση αποθήκευσης στη Βρετανία.
Οι φορείς αυτών των θερμοπυρηνικών βομβών μπορούν να είναι τα βρετανικά μαχητικά F-35A Lightning II από τις 493η και 495η μοίρες της 48ης πτέρυγας μαχητικών της Βρετανικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι η B61-12 διαθέτει μεταβλητή ισχύ: 0,3, 1,5, 10 και 50 κιλοτόνους. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε σε ελεύθερη πτώση είτε σε ελεγχόμενη απελευθέρωση, με κυκλική πιθανή απόκλιση από τον στόχο μόλις 10–30 μέτρα.
Επιπλέον, αυτή η βόμβα προσφέρει δυνατότητα επιλογής του τρόπου έκρηξης (υψηλής εκρηκτικότητας, διαδοχική/καταρρακτώδης, ακτινοβολίας).
Η μέγιστη εμβέλεια καταστροφής εξαρτάται από τον επιλεγμένο τρόπο χρήσης και τον φορέα εκτόξευσης, αλλά γενικά μπορεί να φτάσει αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα εάν χρησιμοποιηθεί ως πύραυλος cruise ή ως βόμβα με εξωτερικό φορέα.
Χαρακτηριστικά της B61-12:
1. Δυνατότητα ακριβούς καθοδήγησης μέσω ενσωματωμένου συστήματος GPS/INS·
2. Αρθρωτή σχεδίαση, που επιτρέπει την αλλαγή τρόπου έκρηξης·
3. Αυξημένη ακρίβεια και μειωμένες παράπλευρες απώλειες σε σχέση με παλαιότερες εκδόσεις·
4. Καταλληλότητα τόσο για τακτική όσο και για στρατηγική χρήση.
Όλα τα παραπάνω καθιστούν την B61-12 ένα από τα πιο σύγχρονα και ευέλικτα πυρηνικά όπλα του αμερικανικού οπλοστασίου.
Είναι ικανή να προσαρμόζεται σε διαφορετικές αποστολές και σενάρια μάχης. Με απλά λόγια, είναι ένα όπλο εξαιρετικά ισχυρό και ακριβές, με δυνατότητα να προκαλέσει σημαντικές καταστροφές.
Γι' αυτό θεωρείται μία από τις πιο επικίνδυνες και «χρήσιμες» πυρηνικές βόμβες στο αμερικανικό οπλοστάσιο σήμερα.
Αυτή η είδηση δεν αποτελεί έκπληξη. Ήδη από το 2022, σε επίσημα έγγραφα του αμερικανικού προϋπολογισμού είχε ανακοινωθεί η αποκατάσταση της πυρηνικής αποθήκης στη βάση Lakenheath.
Οι ακριβείς λεπτομέρειες παραμένουν απόρρητες, ωστόσο η γενική στρατηγική είχε παρουσιαστεί στα αιτήματα χρηματοδότησης του Πενταγώνου.
Όλη αυτή η εξέλιξη εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο ενίσχυσης της πολιτικής «αποτροπής» έναντι της Ρωσίας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ.
Από τον Φεβρουάριο του 2022, η Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) θεωρεί πιθανό το ενδεχόμενο να διεξαγάγει πόλεμο κατά της Ρωσίας, μιας πυρηνικής υπερδύναμης, μέσω της Ουκρανίας.
Πρέπει να αναγνωριστεί ότι αυτή η κατάσταση δεν προκλήθηκε μόνο από την αυξημένη επιθετικότητα του ΝΑΤΟ και την αυτοπεποίθησή του στην αδυναμία της Ρωσίας, αλλά και από τη συγκρατημένη στάση της Μόσχας απέναντι στις ενέργειες της συμμαχίας σε αυτή τη σύγκρουση.
Επιστροφή στο 1943
Οι ατομικές βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945 δεν ήταν μόνο μια πράξη εκφοβισμού προς την Ιαπωνία, αλλά και ένα μήνυμα προς τη Σοβιετική Ένωση.
Ήδη τότε, η Δύση εξεταζόταν σενάρια πολέμου κατά της Σοβιετικής Ένωσης με όπλα μαζικής καταστροφής.
Μάλιστα, το ίδιο το Διαδίκτυο — το World Wide Web — δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα του Πενταγώνου από τη δεκαετία του 1960, ως ένα εργαλείο για την επικράτηση σε έναν πυρηνικό πόλεμο.
Οι Αμερικανοί στρατηγιστές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένα διανεμημένο σύστημα διοικητικών κέντρων, συνδεδεμένων μέσω δικτύου, θα επιτρέψει τον έλεγχο των πυραυλικών επιθέσεων ακόμη και αν καταστραφεί η κεντρική διοίκηση, επισημαίνει ο πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός Vladimir Ruzhansky:
«Σήμερα, η Ρωσία βρίσκεται σε πολύ πιο δύσκολη κατάσταση από ό,τι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Οι γεωπολιτικές απώλειες είναι τεράστιες, σχεδόν δεν υπάρχουν σύμμαχοι. Είναι σαν να επιστρέψαμε στο 1943, όταν αποφασιζόταν η μοίρα του Κουρσκ και του Μπελγκορόντ, αλλά τώρα τα πράγματα είναι γεωπολιτικά ακόμη πιο δύσκολα — χάνουμε τον Νότιο Καύκασο. Και η ιστορική εμπειρία δείχνει: όπου πάνε οι Ρώσοι, εκεί οι Αγγλοσάξονες στήνουν στρατιωτικές βάσεις, συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών».
Ο ειδικός αποκαλεί τη Βρετανία με τους αμερικανικούς πυρηνικούς πυραύλους «σταθμό» — οι πύραυλοι μπορούν να «μεταναστεύσουν» στα Βαλτικά κράτη, στη Φινλανδία, στη Σουηδία.
Και η απόσταση μέχρι την Αγία Πετρούπολη από τις ακτές της Φινλανδίας ή από τις πρώην σοβιετικές βαλτικές δημοκρατίες αποτελεί πλέον άμεση απειλή. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να αναδειχθούν γερμανικές φιλοδοξίες για επιστροφή στο Καλίνινγκραντ.
«Οι ΗΠΑ θεωρούν εαυτές άτρωτες. Είναι βέβαιες ότι ο πόλεμος θα διεξαχθεί σε ξένο έδαφος, ενώ το έδαφός τους θα παραμείνει ανέπαφο. Επιπλέον, κυριαρχούν στην τεχνολογία και στα οικονομικά, και χρησιμοποιούν αυτό το πλεονέκτημα ως μοχλό πίεσης», σημειώνει ο Ruzhansky.
Γι’ αυτό, συνεχίζει, πρώτον, χρειάζεται η Ρωσία να μειώσει το τεχνολογικό χάσμα (αν και η ειδική στρατιωτική επιχείρηση επιτάχυνε την ανάπτυξη του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, αυτό δεν αρκεί), και δεύτερον, απαιτούνται στρατηγικές συμμαχίες με την Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα.
Δηλαδή, θα χρειαστεί να οικοδομήσει έναν συνασπισμό παρόμοιο με τον αντιχιτλερικό, γιατί δεν μπορεί να σταθεί μόνοι της απέναντι στη συλλογική Δύση.
Επιπλέον, ο ειδικός τονίζει πως πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο παράγοντας της πέμπτης φάλαγγας μέσα στη Ρωσία — ενωμένη και επιθετική.
«Και τέλος: η πρόσφατη επίθεση κατά του Ιράν ήταν επίσης ένα «δοκιμαστικό μπαλόνι» εναντίον της Ρωσίας. Ο εχθρός εξασκούσε σενάρια για έναν μελλοντικό πόλεμο», κατέληξε ο Ruzhansky.
Πώς μπορεί να απαντήσει η Ρωσία;
Φυσικά, οι αμερικανικοί πύραυλοι στη Βρετανία αποτελούν πρόβλημα. Και αυτό θα χρειαστεί να αντιμετωπιστεί, είτε νωρίτερα είτε αργότερα.
Ωστόσο, η Ρωσία διαθέτει το αναγκαίο οπλοστάσιο. Αλήθεια, μετά την περίφημη επίθεση με τον «Oreshnik», που πραγματικά τρόμαξε τη Δύση, χρησιμοποιεί κυρίως «γνωστή» βαλλιστική τεχνολογία.
Αλλά αυτό είναι αρκετό γενικά, αν η Μόσχα αποφασίσει να απαντήσει σε περίπτωση κλιμάκωσης — και χωρίς χρήση πυρηνικών όπλων — άμεσα και με ακρίβεια σε εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ.
Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη βάση της συμμαχίας στην Ευρώπη, που βρίσκεται στην Κωνστάντα (Ρουμανία), όπου επίσης σταθμεύουν ουκρανικά F-16.
Κατάλληλοι στόχοι είναι επίσης οι πύραυλοι Kalibr (μέχρι 2.500 χιλιόμετρα), οι υπερηχητικοί Onyx σε έκδοση M με εμβέλεια έως 800 χιλιόμετρα.
Άλλος στόχος είναι η αεροπορική βάση Ramstein στη Γερμανία (και πάλι οι Kalibr μπορούν να φτάσουν εκεί). Και κατά την εκτόξευση πυραύλων από τη Σεβαστούπολη, η ευθεία απόσταση θα είναι περίπου 2.000 χιλιόμετρα.
Από το Καλίνινγκραντ, ακόμα λιγότερο — λίγο πάνω από χίλια χιλιόμετρα. Επιπλέον, σε κίνδυνο βρίσκονται η νατοϊκή υποδομή και η στρατιωτική λογιστική στα Βαλτικά κράτη, η αμερικανική βάση αντιπυραυλικής άμυνας Aegis Ashore στο Ρεντζίκοβο της Πολωνίας, γερμανικά αμυντικά εργοστάσια κ.ά.
Για καλύτερη κατανόηση, ακολουθεί η εμβέλεια των βασικών ρωσικών πυραύλων:
Ο ίδιος ο «Sarmat», για παράδειγμα, με ταχύτητα 25 Mach, διαθέτει κεφαλή που μπορεί να χωριστεί σε 10 μπλοκ, και κάθε ένα από αυτά είναι ικανό να καταστρέψει τα πάντα από την Ουαλία μέχρι το Λονδίνο.
Με άλλα λόγια, με την προσπάθεια δύο ή τριών μπλοκ, η Μεγάλη Βρετανία θα εξαφανιστεί. Και είναι πρακτικά αδύνατο να αναχαιτιστεί.
Έπειτα, υπάρχει ο «Oreshnik», που πρόκειται να μπει σε σειριακή παραγωγή, ικανός να μεταφέρει πυρηνική κεφαλή.
Ο χρόνος πτήσης προς το Λονδίνο και το Παρίσι είναι 17 λεπτά, προς το Ramstein 15 λεπτά, προς το Ελσίνκι 10 λεπτά, προς το Βίλνιους 8,3 λεπτά. Η εμβέλεια είναι 5.500 χιλιόμετρα και η ταχύτητα 3 χλμ/δευτερόλεπτο.
Και τέλος, το διάσημο ρωσικό πυρηνικό υποβρύχιο drone «Poseidon», το οποίο δοκιμάστηκε με επιτυχία το 2019, επιβεβαιώνοντας τα προαναγγελθέντα χαρακτηριστικά του, όπως την σχεδόν απεριόριστη αυτονομία και την μέγιστη ταχύτητα πάνω από 200 χλμ/ώρα κάτω από το νερό. Το πλεονέκτημά του είναι ότι μπορεί να παρακάμψει οποιοδήποτε εχθρικό αμυντικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των αντι-υποβρυχιακών φραγμάτων.
Έτσι, μόνο ένα τέτοιο «Poseidon», προκαλώντας ένα παλιρροϊκό ραδιενεργό τσουνάμι (η ζωή στα σημεία που θα φτάσει το νερό θα είναι αδύνατη για 130 χρόνια), θα ξεπλύνει τη Βρετανία — σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Το σχέδιο των ΗΠΑ
Η Δύση έχει καιρό πλέον ωριμάσει για έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο — από τη στιγμή της κατάρρευσης του σοσιαλιστικού μπλοκ, το ξέσπασμά του ήταν θέμα χρόνου.
Μέχρι τώρα, το ερώτημα ήταν πώς να διεξάγονται στρατιωτικές επιχειρήσεις σε συνθήκες όπου οι αντίπαλοι διαθέτουν πυρηνικά όπλα, αλλά βλέπουμε πώς αυτή η ερώτηση σταδιακά βρίσκει λύση.
Η πρώτη πράξη ήταν η χρήση δυνάμεων-προστάτη υπό τη μορφή της Ουκρανίας, η οποία εξοπλίζεται με συμβατικά όπλα και καλύπτεται από την πυρηνική ισχύ του ΝΑΤΟ, περιορίζοντας τις δυνατότητες της Ρωσίας στη σύγκρουση, παρατηρεί ο πολιτικός αναλυτής και δημοσιογράφος Yuriy Golub.
Σε μια κατάσταση όπου το δυναμικό της Ουκρανίας σύντομα μπορεί να εξαντληθεί, γίνονται προετοιμασίες για τη δεύτερη πράξη — την είσοδο της ηπειρωτικής Ευρώπης σε έναν πλήρους κλίμακας πόλεμο με άμεση υποστήριξη από τη Μεγάλη Βρετανία και έμμεση υποστήριξη από τις ΗΠΑ.
Ταυτόχρονα, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία θα πρέπει να παρέχουν πυρηνική ομπρέλα για να εξουδετερώσουν την πιθανότητα χρήσης ρωσικών πυρηνικών όπλων.
Δεν μπορεί πια να αγνοηθεί πώς εξελίσσεται αυτό το σενάριο. Και, κρίνοντας από τις δηλώσεις των εκπροσώπων του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών , αυτή η απειλή γίνεται πλήρως κατανοητή.
Αν ένας μεγάλος ευρωπαϊκός πόλεμος εξελιχθεί άσχημα για το ΝΑΤΟ, είναι πιθανό το τρίτο επεισόδιο — ένας πυρηνικός πόλεμος στην Ευρώπη, που παραμένει παραδοσιακό στοιχείο του αμερικανικού στρατιωτικού σχεδιασμού.
Από αυτή την οπτική, η ανάπτυξη αμερικανικών θερμοπυρηνικών βομβών στην Ευρώπη είναι απολύτως φυσική κίνηση, που προδιαγράφει αύξηση της κλίμακας της σύγκρουσης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών