Μια πράξη που σοκάρει, αλλά ίσως να είναι απλώς η κορυφή ενός παγόβουνου που σιγοβράζει μέσα στις γραμμές του ουκρανικού στρατού
Στην πιο σκοτεινή πλευρά του πολέμου, εκεί που η προπαγάνδα συναντά την απελπισία και η πατρίδα χάνει το πρόσωπό της, εμφανίζονται ιστορίες σαν αυτή του Ουκρανού στρατιώτη που εκτελεί τον διοικητή του και παραδίδεται στους Ρώσους «γιατί εκεί θα είναι καλύτερα».
Μια πράξη που σοκάρει, αλλά ίσως να είναι απλώς η κορυφή ενός παγόβουνου που σιγοβράζει μέσα στις γραμμές του ουκρανικού στρατού.
Αναγκαστικά στρατολογημένος – Εκτελεστής από απόγνωση
Το περιστατικό, όπως μεταδόθηκε από το ρωσικό κανάλι Telegram “Military of the Russian Spring”, περιλαμβάνει έναν Ουκρανό στρατιώτη –ανώνυμο μέχρι στιγμής– ο οποίος δηλώνει πως συνελήφθη στην καθημερινή του διαδρομή προς τη δουλειά, μεταφέρθηκε δια της βίας σε στρατόπεδο εκπαίδευσης και κατόπιν στάλθηκε στο μέτωπο χωρίς τροφή και νερό.
«Το πρωί πήγαινα για δουλειά. Ήρθαν κάτι γεροδεμένοι τύποι, με αρπάξανε και με πέταξαν σε ένα φορτηγό... Μας άφησαν μέρες χωρίς φαγητό, χωρίς νερό», λέει ο ίδιος.
Καταγγέλλει τον διοικητή του –γνωστό με το προσωνύμιο «Atilla» – για καταχρηστική συμπεριφορά, απόλυτη αδιαφορία για την κατάσταση των στρατιωτών και απειλές προς κάθε μορφή ανυπακοής. Όταν του ζητήθηκε να επιστρέψει σε επικίνδυνη θέση μάχης, αρνήθηκε.
Η σύγκρουση κατέληξε στη δολοφονία του Atilla και άλλων συναδέλφων του, πράξη που ο στρατιώτης δηλώνει πως «δεν μετανιώνει καθόλου».
«Όποιος δηλώνει διοικητής, ας συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος. Όχι σαν να έχει να κάνει με κρέας», είπε.
Παράδοση - λύτρωση
Μετά την εκτέλεση, ο στρατιώτης παραδόθηκε στις ρωσικές δυνάμεις, λέγοντας πως φοβόταν να το κάνει νωρίτερα λόγω του διοικητή του.
Όπως εξηγεί, είχε δει τα φυλλάδια που καλούσαν σε παράδοση, αλλά αν τον έβλεπαν να τα κρατάει, θα τον εκτελούσαν επί τόπου ως λιποτάκτη.
«Ξέρω ότι θα είναι καλύτερα αιχμάλωτος στους Ρώσους απ’ ό,τι στο τάγμα. Οπότε βγήκα και παραδόθηκα», συνέχισε.
Συμπλήρωσε μάλιστα πως ήταν αντίθετος με την κυβέρνηση Zelensky από την αρχή και θυμάται γείτονες να λένε: «Θα εκλέξουμε έναν κωμικό και θα γελάμε πέντε χρόνια».
Όπως σημειώνει ειρωνικά: «Τώρα κανείς δεν γελάει».
Κατάρρευση ηθικού
Το συγκεκριμένο περιστατικό, αν και μεμονωμένο, δεν είναι μεμονωμένο.
Τον τελευταίο χρόνο, αυξάνονται διαρκώς οι μαρτυρίες για εξαναγκαστική στρατολόγηση, ανεπαρκή υποστήριξη των μονάδων, αποδιοργάνωση στις γραμμές και κατάρρευση του ηθικού. Το φαινόμενο των Ουκρανών στρατιωτών που παραδίνονται ή λιποτακτούν έχει αρχίσει να γίνεται αντικείμενο ανάλυσης όχι μόνο από φιλορωσικές πηγές αλλά και από ανεξάρτητους παρατηρητές.
Προηγούμενα περιστατικά, όπως αυτό του Vasili Potapenko στρατιώτη που δηλώνει ότι στάλθηκε στο μέτωπο χωρίς χέρι, παραβιάζοντας ιατρικά κριτήρια, ενισχύουν την εικόνα μιας πολεμικής μηχανής που λειτουργεί με γνώμονα την επιβίωση του κράτους, αδιαφορώντας για την επιβίωση του στρατιώτη.
Από πολίτης… πιόνι πολέμου
Ο συγκεκριμένος στρατιώτης δεν είναι ο μόνος που κατηγορεί την κυβέρνηση για βίαιες πρακτικές στρατολόγησης.
Αναφορές –και από δυτικά μέσα– κάνουν λόγο για περιπολίες «στρατολογικών ομάδων» σε σταθμούς, δρόμους και πολυκατοικίες.
Άνδρες οδηγούνται σε στρατολογικά γραφεία χωρίς ενημέρωση, ενίοτε χωρίς καν επίσημα έγγραφα. Όσοι αντιστέκονται, συλλαμβάνονται.
Η επιβολή πολεμικής εμπλοκής σε απλούς πολίτες, χωρίς επαρκή εκπαίδευση, στήριξη ή αποδοχή της στρατηγικής, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα στο εσωτερικό των ενόπλων δυνάμεων – που εκδηλώνεται με απειθαρχία, αυτοτραυματισμούς, λιποταξίες και, όπως φαίνεται πλέον, δολοφονίες διοικητών.
Ηθικό ζήτημα
Το ερώτημα πλέον δεν είναι απλώς στρατιωτικό – είναι βαθιά πολιτικό και ηθικό:
• Τι σημαίνει εθελοντισμός σε έναν πόλεμο όπου η επιστράτευση έχει στοιχεία απαγωγής;
• Πώς διατηρείται ο στρατιωτικός ηθικός όταν το κράτος αποτυγχάνει να στηρίξει τους ίδιους του τους μαχητές;
• Και κυρίως, πώς αντιμετωπίζεις τον εχθρό, όταν δεν είσαι καν βέβαιος γιατί πολεμάς;
Ο στρατιώτης που σκότωσε τον διοικητή του έδωσε τη δική του απάντηση: «Δεν ήθελα να πεθάνω για κανέναν».
Όσο παρατείνεται η σύγκρουση στην Ουκρανία, τόσο πιο εύθραυστη γίνεται η σχέση μεταξύ κράτους και πολιτών.
Ο αρχικός ενθουσιασμός για αντίσταση και εθνική κυριαρχία υποκαθίσταται, σε ορισμένες περιπτώσεις, από θυμό, φόβο και απόγνωση.
Η φράση «σκληρή αλλά δίκαιη στρατολογία» χάνει νόημα όταν συνδυάζεται με ψυχολογική εξουθένωση, σωματική παραμέληση και απειλές εκτέλεσης από ίδιους αξιωματικούς.
Ανθρώπινη τραγωδία
Η ιστορία του Ουκρανού στρατιώτη δεν πρέπει να ιδωθεί μόνο ως μεμονωμένο περιστατικό βίας. Είναι ένας καθρέφτης για το πώς η παρατεταμένη σύγκρουση τσακίζει την ανθρώπινη ψυχή όταν οι θεσμοί καταρρέουν, όταν το αίσθημα καθήκοντος γίνεται φόβος και όταν η επιβίωση έρχεται σε σύγκρουση με την ηθική.
Και αν η Ρωσία χρησιμοποιεί τέτοιες μαρτυρίες για προπαγάνδα, δεν σημαίνει ότι δεν είναι υπαρκτές.
Αντιθέτως, η δύναμη της ιστορίας τους δείχνει πως ο μεγαλύτερος εχθρός, ενίοτε, δεν βρίσκεται απέναντι στα χαρακώματα, αλλά πίσω σου.
www.bankingnews.gr
Μια πράξη που σοκάρει, αλλά ίσως να είναι απλώς η κορυφή ενός παγόβουνου που σιγοβράζει μέσα στις γραμμές του ουκρανικού στρατού.
Αναγκαστικά στρατολογημένος – Εκτελεστής από απόγνωση
Το περιστατικό, όπως μεταδόθηκε από το ρωσικό κανάλι Telegram “Military of the Russian Spring”, περιλαμβάνει έναν Ουκρανό στρατιώτη –ανώνυμο μέχρι στιγμής– ο οποίος δηλώνει πως συνελήφθη στην καθημερινή του διαδρομή προς τη δουλειά, μεταφέρθηκε δια της βίας σε στρατόπεδο εκπαίδευσης και κατόπιν στάλθηκε στο μέτωπο χωρίς τροφή και νερό.
«Το πρωί πήγαινα για δουλειά. Ήρθαν κάτι γεροδεμένοι τύποι, με αρπάξανε και με πέταξαν σε ένα φορτηγό... Μας άφησαν μέρες χωρίς φαγητό, χωρίς νερό», λέει ο ίδιος.
Καταγγέλλει τον διοικητή του –γνωστό με το προσωνύμιο «Atilla» – για καταχρηστική συμπεριφορά, απόλυτη αδιαφορία για την κατάσταση των στρατιωτών και απειλές προς κάθε μορφή ανυπακοής. Όταν του ζητήθηκε να επιστρέψει σε επικίνδυνη θέση μάχης, αρνήθηκε.
Η σύγκρουση κατέληξε στη δολοφονία του Atilla και άλλων συναδέλφων του, πράξη που ο στρατιώτης δηλώνει πως «δεν μετανιώνει καθόλου».
«Όποιος δηλώνει διοικητής, ας συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος. Όχι σαν να έχει να κάνει με κρέας», είπε.
Παράδοση - λύτρωση
Μετά την εκτέλεση, ο στρατιώτης παραδόθηκε στις ρωσικές δυνάμεις, λέγοντας πως φοβόταν να το κάνει νωρίτερα λόγω του διοικητή του.
Όπως εξηγεί, είχε δει τα φυλλάδια που καλούσαν σε παράδοση, αλλά αν τον έβλεπαν να τα κρατάει, θα τον εκτελούσαν επί τόπου ως λιποτάκτη.
«Ξέρω ότι θα είναι καλύτερα αιχμάλωτος στους Ρώσους απ’ ό,τι στο τάγμα. Οπότε βγήκα και παραδόθηκα», συνέχισε.
Συμπλήρωσε μάλιστα πως ήταν αντίθετος με την κυβέρνηση Zelensky από την αρχή και θυμάται γείτονες να λένε: «Θα εκλέξουμε έναν κωμικό και θα γελάμε πέντε χρόνια».
Όπως σημειώνει ειρωνικά: «Τώρα κανείς δεν γελάει».
Κατάρρευση ηθικού
Το συγκεκριμένο περιστατικό, αν και μεμονωμένο, δεν είναι μεμονωμένο.
Τον τελευταίο χρόνο, αυξάνονται διαρκώς οι μαρτυρίες για εξαναγκαστική στρατολόγηση, ανεπαρκή υποστήριξη των μονάδων, αποδιοργάνωση στις γραμμές και κατάρρευση του ηθικού. Το φαινόμενο των Ουκρανών στρατιωτών που παραδίνονται ή λιποτακτούν έχει αρχίσει να γίνεται αντικείμενο ανάλυσης όχι μόνο από φιλορωσικές πηγές αλλά και από ανεξάρτητους παρατηρητές.
Προηγούμενα περιστατικά, όπως αυτό του Vasili Potapenko στρατιώτη που δηλώνει ότι στάλθηκε στο μέτωπο χωρίς χέρι, παραβιάζοντας ιατρικά κριτήρια, ενισχύουν την εικόνα μιας πολεμικής μηχανής που λειτουργεί με γνώμονα την επιβίωση του κράτους, αδιαφορώντας για την επιβίωση του στρατιώτη.
Από πολίτης… πιόνι πολέμου
Ο συγκεκριμένος στρατιώτης δεν είναι ο μόνος που κατηγορεί την κυβέρνηση για βίαιες πρακτικές στρατολόγησης.
Αναφορές –και από δυτικά μέσα– κάνουν λόγο για περιπολίες «στρατολογικών ομάδων» σε σταθμούς, δρόμους και πολυκατοικίες.
Άνδρες οδηγούνται σε στρατολογικά γραφεία χωρίς ενημέρωση, ενίοτε χωρίς καν επίσημα έγγραφα. Όσοι αντιστέκονται, συλλαμβάνονται.
Η επιβολή πολεμικής εμπλοκής σε απλούς πολίτες, χωρίς επαρκή εκπαίδευση, στήριξη ή αποδοχή της στρατηγικής, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα στο εσωτερικό των ενόπλων δυνάμεων – που εκδηλώνεται με απειθαρχία, αυτοτραυματισμούς, λιποταξίες και, όπως φαίνεται πλέον, δολοφονίες διοικητών.
Ηθικό ζήτημα
Το ερώτημα πλέον δεν είναι απλώς στρατιωτικό – είναι βαθιά πολιτικό και ηθικό:
• Τι σημαίνει εθελοντισμός σε έναν πόλεμο όπου η επιστράτευση έχει στοιχεία απαγωγής;
• Πώς διατηρείται ο στρατιωτικός ηθικός όταν το κράτος αποτυγχάνει να στηρίξει τους ίδιους του τους μαχητές;
• Και κυρίως, πώς αντιμετωπίζεις τον εχθρό, όταν δεν είσαι καν βέβαιος γιατί πολεμάς;
Ο στρατιώτης που σκότωσε τον διοικητή του έδωσε τη δική του απάντηση: «Δεν ήθελα να πεθάνω για κανέναν».
Όσο παρατείνεται η σύγκρουση στην Ουκρανία, τόσο πιο εύθραυστη γίνεται η σχέση μεταξύ κράτους και πολιτών.
Ο αρχικός ενθουσιασμός για αντίσταση και εθνική κυριαρχία υποκαθίσταται, σε ορισμένες περιπτώσεις, από θυμό, φόβο και απόγνωση.
Η φράση «σκληρή αλλά δίκαιη στρατολογία» χάνει νόημα όταν συνδυάζεται με ψυχολογική εξουθένωση, σωματική παραμέληση και απειλές εκτέλεσης από ίδιους αξιωματικούς.
Ανθρώπινη τραγωδία
Η ιστορία του Ουκρανού στρατιώτη δεν πρέπει να ιδωθεί μόνο ως μεμονωμένο περιστατικό βίας. Είναι ένας καθρέφτης για το πώς η παρατεταμένη σύγκρουση τσακίζει την ανθρώπινη ψυχή όταν οι θεσμοί καταρρέουν, όταν το αίσθημα καθήκοντος γίνεται φόβος και όταν η επιβίωση έρχεται σε σύγκρουση με την ηθική.
Και αν η Ρωσία χρησιμοποιεί τέτοιες μαρτυρίες για προπαγάνδα, δεν σημαίνει ότι δεν είναι υπαρκτές.
Αντιθέτως, η δύναμη της ιστορίας τους δείχνει πως ο μεγαλύτερος εχθρός, ενίοτε, δεν βρίσκεται απέναντι στα χαρακώματα, αλλά πίσω σου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών