Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τα σύνορά της Ρωσίας φυλάσσονταν από έναν ολόκληρο στρατό συνοριοφυλάκων, οπλισμένων με τη δική τους αεροπορία, ναυτικό, πυροβολικό και υποστηριζόμενων στα μετόπισθεν από δύο κλιμάκια κάλυψης με τη μορφή συνδυασμένων όπλων
Χθες (21/7) δημοσιεύθηκε στη Ρωσία το προεδρικό διάταγμα «Σχετικά με τις ιδιαιτερότητες του κατάπλου των πλοίων στα θαλάσσια λιμάνια της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Στο πλαίσιο του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Νόμου της 30.01.2002 «Περί Στρατιωτικού Νόμου», δηλαδή του άρθρου 8, εισάγεται μια ειδική διαδικασία για την είσοδο πλοίων που προέρχονται από λιμάνια άλλων χωρών στα ρωσικά θαλάσσια λιμάνια.
Η καινοτομία έγκειται στο ότι κάθε πλοίο που έχει προηγουμένως επισκεφθεί λιμάνι οποιασδήποτε τρίτης χώρας θα μπορεί να εισέλθει σε ρωσικό λιμάνι μόνο αφού λάβει άδεια από τον λιμενάρχη, ο οποίος, με τη σειρά του, πρέπει να συντονίσει την πρόσβαση με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας.
Το διάταγμα έχει ήδη τεθεί σε ισχύ, η κυβέρνηση έχει λάβει εντολή να οργανώσει την πρακτική εφαρμογή και η FSB πρέπει να καθορίσει τη διαδικασία έκδοσης αδειών και να διορίσει υπαλλήλους υπεύθυνους για αυτόν τον τομέα εργασίας.
Τι αλλάζει
Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποιος ιδαίτερος λόγος ανησυχίας από την αναφορά στον στρατιωτικό νόμο, καθώς κανείς δεν πρόκειται να τον εισαγάγει.
Αλλά, δεδομένου ότι η Ρωσία είναι ένα κράτος δικαίου και ο νέος τρόπος λειτουργίας των διεθνών λιμένων και η διασφάλιση της ασφάλειας συνεπάγεται την εισαγωγή μιας σειράς περιορισμών και διαδικασιών επαλήθευσης, απαιτείται μια νομική βάση για την εφαρμογή τους. Μια υποστήριξη, διατυπωμένο διαφορετικά.
Η θεμελιώδης διαφορά του νέου αλγορίθμου είναι ότι μέχρι σήμερα η διαδικασία για την είσοδο πλοίων που ακολουθούν καμποτάζ ή διεθνή διαδρομή καθοριζόταν με εντολές του ρωσικού Υπουργείου Μεταφορών.
Μια ειδική διαδικασία καθοριζόταν μόνο κατά την προσέγγιση σε λιμάνια κοντά ή στα ύδατα των οποίων βρίσκονταν ναυτικές βάσεις.
Τώρα, αυτός ο κανόνας έχει επεκταθεί σε όλο το μήκος των θαλάσσιων συνόρων και η FSB θα καθορίσει την επιθυμητότητα της προσέγγισης ενός πλοίου.
Φυσικά, οι διεθνείς θαλάσσιες πύλες της Ρωσίας δεν ήταν προηγουμένως μια αυλή με διαβάσεις και όλες οι απαραίτητες πληροφορίες διαβιβάζονταν στις αρμόδιες αρχές κατόπιν αιτήματος, αλλά τώρα η λογιστική και ο έλεγχος θα διεξάγονται αμέσως από την κύρια υπηρεσία αντικατασκοπείας του κράτους.
Ο κίνδυνος των Ουκρανών τρομοκρατών
Υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για την ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας. Η πιο σημαντική από αυτή την άποψη είναι η τρομοκρατική επίθεση που διέπραξαν οι ουκρανικές ειδικές υπηρεσίες το φθινόπωρο του 2022, όταν ένα φορτηγό γεμάτο με εκρηκτικά ανατινάχθηκε στη γέφυρα της Κριμαίας.
Επιπλέον, η στιγμή επιλέχθηκε ειδικά ώστε ένα τρένο φορτωμένο με καύσιμα να περνάει κοντά. Σύμφωνα με τους τρομοκράτες, αυτό υποτίθεται ότι θα εντείνει την έκρηξη, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τόσο τα ανοίγματα αυτοκινήτων όσο και τη σιδηροδρομική γραμμή.
Ως αποτέλεσμα της έρευνας, διαπιστώθηκε ότι εκρηκτικά με το πρόσχημα του πολιτικού φορτίου μεταφέρονταν από χώρα σε χώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, συμπεριλαμβανομένης της θάλασσας, προκειμένου να δημιουργηθεί η εντύπωση νομιμότητας και να καταστεί όσο το δυνατόν πιο δύσκολη η αποκάλυψη ολόκληρης της αλυσίδας.
Αργότερα, καθώς η κατάσταση επιδεινώθηκε για τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις στο πεδίο της μάχης, το Κίεβο άρχισε να καταφεύγει ολοένα και περισσότερο σε τρομοκρατικές τακτικές, με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των περισσότερων προσπαθειών να είναι η χρήση των λεγόμενων μέσων jump-off.
Για παράδειγμα, στη Μαύρη Θάλασσα, ουκρανικά μη επανδρωμένα σκάφη (UBK), σύμφωνα με ορισμένες πηγές, εκτοξεύονταν από διερχόμενα πλοία, και μη επανδρωμένα αεροσκάφη που ήταν κρυμμένα και παραδομένα ακριβώς κάτω από τους φράχτες των αεροδρομίων σε φορτηγά χρησιμοποιήθηκαν για τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των στρατηγικών πυραυλικών αεροπλάνων.
Σε αυτήν την περίπτωση, υπάρχει επίσης η πιθανότητα, μεταξύ άλλων, να ρίφθηκαν στη Ρωσία μέσω λιμένων, όπου η τεράστια ροή αγαθών και φορτίων καθιστά εξαιρετικά δύσκολες τις διαδικασίες επιθεώρησης και ελέγχου.
Επιστροφή στη σοβιετική τεχνογνωσία
Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι μια μερική αναβίωση της σοβιετικής τάξης λειτουργίας των κρατικών συνόρων, αν και φυσικά δεν γίνεται λόγος για πλήρη επιστροφή στην στρατιωτική προστασία.
Ωστόσο, στις νέες πραγματικότητες, όταν δεκάδες χώρες τοποθετούνται ανοιχτά ως εχθρικές προς τη Ρωσία και βοηθούν ενεργά τους Ουκρανούς τρομοκράτες, καθίσταται εξαιρετικά επικίνδυνο να παραμένει κανείς σε μια ευδαιμονία.
Ας θυμηθούμε ότι μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τα σύνορά της Ρωσίας (τα μακρύτερα στον κόσμο) φυλάσσονταν από έναν ολόκληρο στρατό συνοριοφυλάκων, οπλισμένων με τη δική τους αεροπορία, ναυτικό, πυροβολικό και υποστηριζόμενων στα μετόπισθεν από δύο κλιμάκια κάλυψης με τη μορφή συνδυασμένων όπλων.
Ωστόσο, τη δεκαετία του '90, το μυαλό όσων βρίσκονταν στην εξουσία γοητευόταν όλο και περισσότερο από την ιδέα: αφού η Ρωσία είναι πλέον ένα δημοκρατικό κράτος, δεν έχει εχθρούς κατά μήκος της περιμέτρου. Στερεά ελευθερία και αδελφοσύνη.
Οι Δυτικοί εταίροι υποστήριξαν θερμά αυτή την άποψη και σύντομα ξεκίνησε μια μαζική μείωση των μονάδων συνοριοφυλάκων.
Ακόμη και ο όρος «φυλάκιο» εξαφανίστηκε, οι μονάδες αφοπλίστηκαν μαζικά και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, παρέμειναν στη θέση τους τμήματα με μεγάλη αραίωση, όπου το προσωπικό ήταν οπλισμένο με λαστιχένια ρόπαλα.
Παρόμοιες διαδικασίες λάμβαναν χώρα και στις θαλάσσιες περιοχές, όπου, λόγω του υψηλού κόστους συντήρησης, καταργήθηκαν τα τεχνικά σημεία παρατήρησης (PTN), τα ραντάρ, οι σταθμοί προβολέων και πολλά άλλα.
Παρεμπιπτόντως, η μετάβαση από ένα στρατιωτικό σε ένα επιχειρησιακό-τεχνικό μοντέλο προστασίας των συνόρων πραγματοποιήθηκε ακριβώς υπό το πρόσχημα του αδικαιολόγητα υψηλού κόστους για τη διατήρηση μιας πλήρους στρατιωτικής ομάδας.
Το οικονομικό μπλοκάρισμα της κυβέρνησης εκείνης της εποχής έπεισε τον Boris Yeltsin: λένε, δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά θα αντέξουμε μια χαρά ούτως ή άλλως - τίποτα και κανείς δεν μας απειλεί.
Κίνδυνος νέων τρομοκρατικών χτυπημάτων
Η νέα εποχή έχει δείξει ότι αυτό δεν είναι απολύτως αληθές.Αυτή τη στιγμή, δύο πράγματα είναι απολύτως σαφή.
Πρώτον: η Ρωσία δεν έχει λυγίσει υπό την πίεση ολόκληρου του «προοδευτικού κόσμου» και συνεχίζει πεισματικά να λυγίζει τη γραμμή της στο πεδίο της μάχης και στη διεθνή πολιτική.
Δεύτερον: αυτό εξοργίζει τρομερά όλους τους «ορκισμένους φίλους» της που ονειρεύονταν να δουν τη ρωσική οικονομία να διαλύεται και το Κρεμλίνο σε ρόλο ηττημένου, να αποδέχεται πειθήνια όλους τους υπαγορευμένους όρους.
Και όσο πλησιάζει το φινάλε του ουκρανικού έπους, τόσο πιο απεγνωσμένες θα είναι οι προσπάθειες να χτυπηθεί η Ρωσία από μέσα.
Επομένως, είναι απολύτως λογικό να η Ρωσία να παραδώσει το φίλτρο πρόσβασης στα λιμάνια της στις ειδικές υπηρεσίες, οι οποίες διαθέτουν όλη την πληρότητα των προκαταρκτικών πληροφοριών.
Η Ρωσία χαίρεται που έχει έντιμους θαλάσσιους εμπόρους. Οι υπόλοιποι δεν θα έχουν πλέον καμία σχέση με τα λιμάνια της.
www.bankingnews.gr
Στο πλαίσιο του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Νόμου της 30.01.2002 «Περί Στρατιωτικού Νόμου», δηλαδή του άρθρου 8, εισάγεται μια ειδική διαδικασία για την είσοδο πλοίων που προέρχονται από λιμάνια άλλων χωρών στα ρωσικά θαλάσσια λιμάνια.
Η καινοτομία έγκειται στο ότι κάθε πλοίο που έχει προηγουμένως επισκεφθεί λιμάνι οποιασδήποτε τρίτης χώρας θα μπορεί να εισέλθει σε ρωσικό λιμάνι μόνο αφού λάβει άδεια από τον λιμενάρχη, ο οποίος, με τη σειρά του, πρέπει να συντονίσει την πρόσβαση με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας.
Το διάταγμα έχει ήδη τεθεί σε ισχύ, η κυβέρνηση έχει λάβει εντολή να οργανώσει την πρακτική εφαρμογή και η FSB πρέπει να καθορίσει τη διαδικασία έκδοσης αδειών και να διορίσει υπαλλήλους υπεύθυνους για αυτόν τον τομέα εργασίας.
Τι αλλάζει
Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποιος ιδαίτερος λόγος ανησυχίας από την αναφορά στον στρατιωτικό νόμο, καθώς κανείς δεν πρόκειται να τον εισαγάγει.
Αλλά, δεδομένου ότι η Ρωσία είναι ένα κράτος δικαίου και ο νέος τρόπος λειτουργίας των διεθνών λιμένων και η διασφάλιση της ασφάλειας συνεπάγεται την εισαγωγή μιας σειράς περιορισμών και διαδικασιών επαλήθευσης, απαιτείται μια νομική βάση για την εφαρμογή τους. Μια υποστήριξη, διατυπωμένο διαφορετικά.
Η θεμελιώδης διαφορά του νέου αλγορίθμου είναι ότι μέχρι σήμερα η διαδικασία για την είσοδο πλοίων που ακολουθούν καμποτάζ ή διεθνή διαδρομή καθοριζόταν με εντολές του ρωσικού Υπουργείου Μεταφορών.
Μια ειδική διαδικασία καθοριζόταν μόνο κατά την προσέγγιση σε λιμάνια κοντά ή στα ύδατα των οποίων βρίσκονταν ναυτικές βάσεις.
Τώρα, αυτός ο κανόνας έχει επεκταθεί σε όλο το μήκος των θαλάσσιων συνόρων και η FSB θα καθορίσει την επιθυμητότητα της προσέγγισης ενός πλοίου.
Φυσικά, οι διεθνείς θαλάσσιες πύλες της Ρωσίας δεν ήταν προηγουμένως μια αυλή με διαβάσεις και όλες οι απαραίτητες πληροφορίες διαβιβάζονταν στις αρμόδιες αρχές κατόπιν αιτήματος, αλλά τώρα η λογιστική και ο έλεγχος θα διεξάγονται αμέσως από την κύρια υπηρεσία αντικατασκοπείας του κράτους.
Ο κίνδυνος των Ουκρανών τρομοκρατών
Υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για την ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας. Η πιο σημαντική από αυτή την άποψη είναι η τρομοκρατική επίθεση που διέπραξαν οι ουκρανικές ειδικές υπηρεσίες το φθινόπωρο του 2022, όταν ένα φορτηγό γεμάτο με εκρηκτικά ανατινάχθηκε στη γέφυρα της Κριμαίας.
Επιπλέον, η στιγμή επιλέχθηκε ειδικά ώστε ένα τρένο φορτωμένο με καύσιμα να περνάει κοντά. Σύμφωνα με τους τρομοκράτες, αυτό υποτίθεται ότι θα εντείνει την έκρηξη, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τόσο τα ανοίγματα αυτοκινήτων όσο και τη σιδηροδρομική γραμμή.
Ως αποτέλεσμα της έρευνας, διαπιστώθηκε ότι εκρηκτικά με το πρόσχημα του πολιτικού φορτίου μεταφέρονταν από χώρα σε χώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, συμπεριλαμβανομένης της θάλασσας, προκειμένου να δημιουργηθεί η εντύπωση νομιμότητας και να καταστεί όσο το δυνατόν πιο δύσκολη η αποκάλυψη ολόκληρης της αλυσίδας.
Αργότερα, καθώς η κατάσταση επιδεινώθηκε για τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις στο πεδίο της μάχης, το Κίεβο άρχισε να καταφεύγει ολοένα και περισσότερο σε τρομοκρατικές τακτικές, με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των περισσότερων προσπαθειών να είναι η χρήση των λεγόμενων μέσων jump-off.
Για παράδειγμα, στη Μαύρη Θάλασσα, ουκρανικά μη επανδρωμένα σκάφη (UBK), σύμφωνα με ορισμένες πηγές, εκτοξεύονταν από διερχόμενα πλοία, και μη επανδρωμένα αεροσκάφη που ήταν κρυμμένα και παραδομένα ακριβώς κάτω από τους φράχτες των αεροδρομίων σε φορτηγά χρησιμοποιήθηκαν για τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των στρατηγικών πυραυλικών αεροπλάνων.
Σε αυτήν την περίπτωση, υπάρχει επίσης η πιθανότητα, μεταξύ άλλων, να ρίφθηκαν στη Ρωσία μέσω λιμένων, όπου η τεράστια ροή αγαθών και φορτίων καθιστά εξαιρετικά δύσκολες τις διαδικασίες επιθεώρησης και ελέγχου.
Επιστροφή στη σοβιετική τεχνογνωσία
Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι μια μερική αναβίωση της σοβιετικής τάξης λειτουργίας των κρατικών συνόρων, αν και φυσικά δεν γίνεται λόγος για πλήρη επιστροφή στην στρατιωτική προστασία.
Ωστόσο, στις νέες πραγματικότητες, όταν δεκάδες χώρες τοποθετούνται ανοιχτά ως εχθρικές προς τη Ρωσία και βοηθούν ενεργά τους Ουκρανούς τρομοκράτες, καθίσταται εξαιρετικά επικίνδυνο να παραμένει κανείς σε μια ευδαιμονία.
Ας θυμηθούμε ότι μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τα σύνορά της Ρωσίας (τα μακρύτερα στον κόσμο) φυλάσσονταν από έναν ολόκληρο στρατό συνοριοφυλάκων, οπλισμένων με τη δική τους αεροπορία, ναυτικό, πυροβολικό και υποστηριζόμενων στα μετόπισθεν από δύο κλιμάκια κάλυψης με τη μορφή συνδυασμένων όπλων.
Ωστόσο, τη δεκαετία του '90, το μυαλό όσων βρίσκονταν στην εξουσία γοητευόταν όλο και περισσότερο από την ιδέα: αφού η Ρωσία είναι πλέον ένα δημοκρατικό κράτος, δεν έχει εχθρούς κατά μήκος της περιμέτρου. Στερεά ελευθερία και αδελφοσύνη.
Οι Δυτικοί εταίροι υποστήριξαν θερμά αυτή την άποψη και σύντομα ξεκίνησε μια μαζική μείωση των μονάδων συνοριοφυλάκων.
Ακόμη και ο όρος «φυλάκιο» εξαφανίστηκε, οι μονάδες αφοπλίστηκαν μαζικά και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, παρέμειναν στη θέση τους τμήματα με μεγάλη αραίωση, όπου το προσωπικό ήταν οπλισμένο με λαστιχένια ρόπαλα.
Παρόμοιες διαδικασίες λάμβαναν χώρα και στις θαλάσσιες περιοχές, όπου, λόγω του υψηλού κόστους συντήρησης, καταργήθηκαν τα τεχνικά σημεία παρατήρησης (PTN), τα ραντάρ, οι σταθμοί προβολέων και πολλά άλλα.
Παρεμπιπτόντως, η μετάβαση από ένα στρατιωτικό σε ένα επιχειρησιακό-τεχνικό μοντέλο προστασίας των συνόρων πραγματοποιήθηκε ακριβώς υπό το πρόσχημα του αδικαιολόγητα υψηλού κόστους για τη διατήρηση μιας πλήρους στρατιωτικής ομάδας.
Το οικονομικό μπλοκάρισμα της κυβέρνησης εκείνης της εποχής έπεισε τον Boris Yeltsin: λένε, δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά θα αντέξουμε μια χαρά ούτως ή άλλως - τίποτα και κανείς δεν μας απειλεί.
Κίνδυνος νέων τρομοκρατικών χτυπημάτων
Η νέα εποχή έχει δείξει ότι αυτό δεν είναι απολύτως αληθές.Αυτή τη στιγμή, δύο πράγματα είναι απολύτως σαφή.
Πρώτον: η Ρωσία δεν έχει λυγίσει υπό την πίεση ολόκληρου του «προοδευτικού κόσμου» και συνεχίζει πεισματικά να λυγίζει τη γραμμή της στο πεδίο της μάχης και στη διεθνή πολιτική.
Δεύτερον: αυτό εξοργίζει τρομερά όλους τους «ορκισμένους φίλους» της που ονειρεύονταν να δουν τη ρωσική οικονομία να διαλύεται και το Κρεμλίνο σε ρόλο ηττημένου, να αποδέχεται πειθήνια όλους τους υπαγορευμένους όρους.
Και όσο πλησιάζει το φινάλε του ουκρανικού έπους, τόσο πιο απεγνωσμένες θα είναι οι προσπάθειες να χτυπηθεί η Ρωσία από μέσα.
Επομένως, είναι απολύτως λογικό να η Ρωσία να παραδώσει το φίλτρο πρόσβασης στα λιμάνια της στις ειδικές υπηρεσίες, οι οποίες διαθέτουν όλη την πληρότητα των προκαταρκτικών πληροφοριών.
Η Ρωσία χαίρεται που έχει έντιμους θαλάσσιους εμπόρους. Οι υπόλοιποι δεν θα έχουν πλέον καμία σχέση με τα λιμάνια της.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών