Οι ΗΠΑ ωστόσο θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τόσο την εξελιγμένη ρωσική αεράμυνα, που είναι ανώτερη της ιρανικής, όσο και τα τρομακτικά ρωσικά αντίποινα που θα ακολουθήσουν της επίθεσης.
Ο Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών Lindsey Graham επικαλέστηκε τους πρόσφατους βομβαρδισμούς της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ σε πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ιράν για να εκτοξεύσει απειλή κατά της Ρωσίας και των εμπορικών της εταίρων, προειδοποιώντας για σοβαρές συνέπειες για τη Μόσχα εάν δεν συμμορφωθεί με τις αμερικανικές απαιτήσεις σχετικά με τη συνεχιζόμενη στρατιωτική εκστρατεία στην Ουκρανία εντός 50 ημερών.
«Αν ο Putin και άλλοι αναρωτιούνται τι θα συμβεί την 51η ημέρα, θα πρότεινα να καλέσουν τον Ayatollah», δήλωσε ο Graham.
Η επίθεση στην οποία αναφέρθηκε, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Επιχείρησης «Midnight Hammer» και περιλάμβανε την απογείωση επτά B-2 Spirit βομβαρδιστικών με διηπειρωτική εμβέλεια και τεχνολογία stealth από την Αεροπορική Βάση Whiteman στο Missouri, με σχέδιο πτήσης που έδειχνε ως προορισμό το Guam, προτού πλήξουν απροσδόκητα τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Fordow και το Natanz στο Ιράν στις 21 Ιουνίου.
Οι αποστολές διήρκεσαν 37 ώρες. Η ικανότητα των βομβαρδιστικών να εξαπολύουν επιθέσεις σε στόχους ανά τον κόσμο με ελάχιστη ή και καθόλου προειδοποίηση από βάσεις στην αμερικανική ενδοχώρα, ενώ χρησιμοποιούν τις προηγμένες δυνατότητες stealth για να αποφεύγουν την ανίχνευση από ραντάρ, τα καθιστούσε έναν ισχυρότατο απειλητικό παράγοντα από τότε που εισήχθησαν σε υπηρεσία στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Βομβαρδιστικά B-2 στην Αεροπορική Βάση Whiteman
Το B-2 αναπτύχθηκε ειδικά για να μπορεί να επιχειρεί βαθιά μέσα στον σοβιετικό εναέριο χώρο κατά τα τελευταία χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, αν και οι ταχείες βελτιώσεις στις ικανότητες αντιαεροπορικής άμυνας της Σοβιετικής Ένωσης είχαν ήδη εγείρει σοβαρά ερωτήματα στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ σχετικά με τη βιωσιμότητά του, πολύ πριν η συγκεκριμένη κλάση εισέλθει σε υπηρεσία.
Αν και οι δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας της Ρωσίας έχουν εξελιχθεί πολύ πιο αργά σε σύγκριση με εκείνες της ΕΣΣΔ, η παλαιότητα του σχεδιασμού stealth του B-2 σημαίνει ότι δεν αναμένεται να είναι βιώσιμο για επιθέσεις σε καλά προστατευμένους στόχους.
Σε αντίθεση με τα μαχητικά stealth όπως το F-35, τα οποία δεν σχεδιάστηκαν για να αποφεύγουν την ανίχνευση από ραντάρ μεγάλης κυματικής περιοχής πρώιμης προειδοποίησης, αλλά μάλλον για να είναι πολύ δύσκολο να κλειδωθεί στόχος επάνω τους, η ικανότητα αποφυγής ανίχνευσης από ραντάρ σε όλα τα φάσματα κυμάτων είναι ζωτικής σημασίας για την επιβιωσιμότητα του B-2.
Η χαμηλή ταχύτητα του αεροσκάφους, η έλλειψη ευελιξίας και η απουσία επιλογών για συνοδεία από μαχητικά σε αποστολές μεγάλης εμβέλειας, αναμένεται να το καθιστούν ιδιαίτερα ευάλωτο σε περίπτωση εντοπισμού.
Οι εκτεταμένες αναπτύξεις ραντάρ μεγάλης κυματικής περιοχής από τη Ρωσία, όπως τα Rezonans-NE και Voronezh-DM, καθιστούν έτσι το ρωσικό έδαφος έναν από τους πλέον απαιτητικούς στόχους για επιθέσεις από B-2.
Ρωσικό ραντάρ μακράς εμβέλειας Voronezh-DΜ
Κενά στη ρωσική αεράμυνα
Ένας σημαντικός παράγοντας υπέρ του στόλου των B-2, σε περίπτωση που εξαπολυθεί επίθεση κατά της Ρωσίας, είναι η τεράστια έκταση του ρωσικού εδάφους των 17 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, γεγονός που έχει αφήσει τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, τα μαχητικά και τα αναχαιτιστικά της Ρωσίας διασκορπισμένα και αραιά κατανεμημένα.
Ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες περιοχές της Αρκτικής, της Κεντρικής Ασίας και του Ειρηνικού, οι δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας παραμένουν περιορισμένες.
Η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε σημαντικά τόσο μετά τις βαθιές περικοπές στον στόλο των αναχαιτιστικών MiG-31 που υπερασπίζονται τις περιοχές αυτές, όσο και λόγω της ακύρωσης δύο προγραμμάτων για την ανάπτυξη διαδόχου του εν λόγω αεροσκάφους, ενώ ένα τρίτο πρόγραμμα αντιμετωπίζει σοβαρές καθυστερήσεις.
Ως αποτέλεσμα, ακόμη και εάν τα B-2 εντοπιστούν, θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν για επιθέσεις σε απομακρυσμένες εγκαταστάσεις οικονομικής σημασίας, όπως οι πετρελαϊκές υποδομές στην Αρκτική.
Εάν οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν προβλέψουν σωστά τις τοποθεσίες των επιθέσεων, ενδέχεται να δυσκολευτούν να αντιμετωπίσουν την απειλή, ιδίως καθώς οι δυνατότητες stealth του B-2 απαιτούν την εμπλοκή του σε μικρότερες αποστάσεις.
Ρωσικό αναχαιτιστικό αεροσκάφος MiG-31BM
Σε αντίθεση με το Ιράν, η Ρωσία έχει επενδύσει εκτενώς στις δυνατότητες της αντιαεροπορικής της άμυνας, με τη ραχοκοκαλιά του δικτύου της να αποτελείται από το μακράς εμβέλειας σύστημα S-400.
Το σύστημα αυτό συνοδεύτηκε πρόσφατα από την ένταξη σε υπηρεσία του συστήματος S-500, το οποίο είναι ιδιαίτερα καλά βελτιστοποιημένο για την εξουδετέρωση μεγάλων στρατηγικών αεροσκαφών όπως βομβαρδιστικά και διαθέτει εμβέλεια εμπλοκής 600 χιλιομέτρων.
Ωστόσο, τα συστήματα αυτά είναι πιο περιορισμένα σε σχέση με τα μαχητικά ή τα αναχαιτιστικά όσον αφορά την ικανότητά τους να καλύπτουν μεγάλες περιοχές — με μία από τις βασικές αιτίες για την ανάπτυξη του MiG-31 από τη Σοβιετική Ένωση να είναι ακριβώς η αδυναμία των επιγείων συστημάτων να παρέχουν επαρκή κάλυψη σε απομακρυσμένες περιοχές.
Ένας διάδοχος του MiG-31 βρίσκεται αυτή τη στιγμή υπό ανάπτυξη μέσω του προγράμματος PAK DP, το οποίο θεωρείται κρίσιμο για την άμυνα των ρωσικών εδαφών στην Αρκτική και την Κεντρική Ασία, καθώς οι ΗΠΑ εκσυγχρονίζουν τις δυνατότητες των στρατηγικών τους βομβαρδιστικών με την εισαγωγή του B-21 στις αρχές της δεκαετίας του 2030.
Ωστόσο, οι σοβαρές καθυστερήσεις στο πρόγραμμα PAK DP — το οποίο, σύμφωνα με αρχικές δηλώσεις αξιωματούχων, είχε σκοπό να φέρει ένα νέο αναχαιτιστικό σε υπηρεσία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2020 — έχουν εντείνει τις ανησυχίες ότι το ρωσικό έδαφος θα μείνει περισσότερο εκτεθειμένο καθώς θα εισάγεται το B-21.
Οι καθυστερήσεις σχεδόν μιας δεκαετίας στην ένταξη του S-500 σε επιχειρησιακή υπηρεσία έχουν επιδεινώσει περαιτέρω το ζήτημα, με το μοναδικό σύνταγμα S-500 που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε υπηρεσία να έχει αναπτυχθεί για την προστασία της Κριμαίας στην Ανατολική Ευρώπη.
Ρωσικό πυρηνοκίνητο επιθετικό υποβρύχιο κλάσης Yasen
Οι ΗΠΑ φοβούνται τα αντίποινα
Αν και οι δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας της Ρωσίας είναι κατά πολύ ανώτερες από εκείνες του Ιράν, ο βασικός παράγοντας που προστατεύει τη χώρα από επιθέσεις από B-2 ή άλλα αμερικανικά μέσα είναι οι πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες αντεπίθεσης που διαθέτει.
Ενώ το Ιράν, με τη στήριξη της Βόρειας Κορέας, έχει αναπτύξει ένα σημαντικό οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων ικανό να απειλήσει αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στη Μέση Ανατολή και σε μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης, η Ρωσία μπορεί να εξαπολύσει επιθέσεις αντιποίνων εναντίον της ίδιας της αμερικανικής ενδοχώρας, καθώς και κατά αμερικανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων και οικονομικών συμφερόντων ανά τον κόσμο.
Τα μέσα για την εκτέλεση τέτοιων επιθέσεων κυμαίνονται από τον μεγάλο στόλο της Ρωσίας σε εξαιρετικά εξελιγμένα πυρηνοκίνητα επιθετικά υποβρύχια, έως τον μικρό αλλά ταχέως αναπτυσσόμενο στόλο στρατηγικών βομβαρδιστικών Tu-160M, και τα δύο εκ των οποίων διαθέτουν την απαραίτητη εμβέλεια για την εκτόξευση επιθέσεων με πυραύλους cruise σε οποιονδήποτε στόχο παγκοσμίως.
Ως εκ τούτου, ενώ οι επιθέσεις με B-2 θα μπορούσαν, με σημαντικό ρίσκο, να χρησιμοποιηθούν για την προσβολή στρατηγικών στόχων σε πιο απομακρυσμένες ρωσικές περιοχές, η υψηλή πιθανότητα αντιποίνων μειώνει σημαντικά τη βιωσιμότητα τέτοιων ενεργειών.
www.bankingnews.gr
«Αν ο Putin και άλλοι αναρωτιούνται τι θα συμβεί την 51η ημέρα, θα πρότεινα να καλέσουν τον Ayatollah», δήλωσε ο Graham.
Η επίθεση στην οποία αναφέρθηκε, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Επιχείρησης «Midnight Hammer» και περιλάμβανε την απογείωση επτά B-2 Spirit βομβαρδιστικών με διηπειρωτική εμβέλεια και τεχνολογία stealth από την Αεροπορική Βάση Whiteman στο Missouri, με σχέδιο πτήσης που έδειχνε ως προορισμό το Guam, προτού πλήξουν απροσδόκητα τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Fordow και το Natanz στο Ιράν στις 21 Ιουνίου.
Οι αποστολές διήρκεσαν 37 ώρες. Η ικανότητα των βομβαρδιστικών να εξαπολύουν επιθέσεις σε στόχους ανά τον κόσμο με ελάχιστη ή και καθόλου προειδοποίηση από βάσεις στην αμερικανική ενδοχώρα, ενώ χρησιμοποιούν τις προηγμένες δυνατότητες stealth για να αποφεύγουν την ανίχνευση από ραντάρ, τα καθιστούσε έναν ισχυρότατο απειλητικό παράγοντα από τότε που εισήχθησαν σε υπηρεσία στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Βομβαρδιστικά B-2 στην Αεροπορική Βάση Whiteman
Το B-2 αναπτύχθηκε ειδικά για να μπορεί να επιχειρεί βαθιά μέσα στον σοβιετικό εναέριο χώρο κατά τα τελευταία χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, αν και οι ταχείες βελτιώσεις στις ικανότητες αντιαεροπορικής άμυνας της Σοβιετικής Ένωσης είχαν ήδη εγείρει σοβαρά ερωτήματα στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ σχετικά με τη βιωσιμότητά του, πολύ πριν η συγκεκριμένη κλάση εισέλθει σε υπηρεσία.
Αν και οι δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας της Ρωσίας έχουν εξελιχθεί πολύ πιο αργά σε σύγκριση με εκείνες της ΕΣΣΔ, η παλαιότητα του σχεδιασμού stealth του B-2 σημαίνει ότι δεν αναμένεται να είναι βιώσιμο για επιθέσεις σε καλά προστατευμένους στόχους.
Σε αντίθεση με τα μαχητικά stealth όπως το F-35, τα οποία δεν σχεδιάστηκαν για να αποφεύγουν την ανίχνευση από ραντάρ μεγάλης κυματικής περιοχής πρώιμης προειδοποίησης, αλλά μάλλον για να είναι πολύ δύσκολο να κλειδωθεί στόχος επάνω τους, η ικανότητα αποφυγής ανίχνευσης από ραντάρ σε όλα τα φάσματα κυμάτων είναι ζωτικής σημασίας για την επιβιωσιμότητα του B-2.
Η χαμηλή ταχύτητα του αεροσκάφους, η έλλειψη ευελιξίας και η απουσία επιλογών για συνοδεία από μαχητικά σε αποστολές μεγάλης εμβέλειας, αναμένεται να το καθιστούν ιδιαίτερα ευάλωτο σε περίπτωση εντοπισμού.
Οι εκτεταμένες αναπτύξεις ραντάρ μεγάλης κυματικής περιοχής από τη Ρωσία, όπως τα Rezonans-NE και Voronezh-DM, καθιστούν έτσι το ρωσικό έδαφος έναν από τους πλέον απαιτητικούς στόχους για επιθέσεις από B-2.
Ρωσικό ραντάρ μακράς εμβέλειας Voronezh-DΜ
Κενά στη ρωσική αεράμυνα
Ένας σημαντικός παράγοντας υπέρ του στόλου των B-2, σε περίπτωση που εξαπολυθεί επίθεση κατά της Ρωσίας, είναι η τεράστια έκταση του ρωσικού εδάφους των 17 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, γεγονός που έχει αφήσει τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, τα μαχητικά και τα αναχαιτιστικά της Ρωσίας διασκορπισμένα και αραιά κατανεμημένα.
Ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες περιοχές της Αρκτικής, της Κεντρικής Ασίας και του Ειρηνικού, οι δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας παραμένουν περιορισμένες.
Η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε σημαντικά τόσο μετά τις βαθιές περικοπές στον στόλο των αναχαιτιστικών MiG-31 που υπερασπίζονται τις περιοχές αυτές, όσο και λόγω της ακύρωσης δύο προγραμμάτων για την ανάπτυξη διαδόχου του εν λόγω αεροσκάφους, ενώ ένα τρίτο πρόγραμμα αντιμετωπίζει σοβαρές καθυστερήσεις.
Ως αποτέλεσμα, ακόμη και εάν τα B-2 εντοπιστούν, θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν για επιθέσεις σε απομακρυσμένες εγκαταστάσεις οικονομικής σημασίας, όπως οι πετρελαϊκές υποδομές στην Αρκτική.
Εάν οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν προβλέψουν σωστά τις τοποθεσίες των επιθέσεων, ενδέχεται να δυσκολευτούν να αντιμετωπίσουν την απειλή, ιδίως καθώς οι δυνατότητες stealth του B-2 απαιτούν την εμπλοκή του σε μικρότερες αποστάσεις.
Ρωσικό αναχαιτιστικό αεροσκάφος MiG-31BM
Σε αντίθεση με το Ιράν, η Ρωσία έχει επενδύσει εκτενώς στις δυνατότητες της αντιαεροπορικής της άμυνας, με τη ραχοκοκαλιά του δικτύου της να αποτελείται από το μακράς εμβέλειας σύστημα S-400.
Το σύστημα αυτό συνοδεύτηκε πρόσφατα από την ένταξη σε υπηρεσία του συστήματος S-500, το οποίο είναι ιδιαίτερα καλά βελτιστοποιημένο για την εξουδετέρωση μεγάλων στρατηγικών αεροσκαφών όπως βομβαρδιστικά και διαθέτει εμβέλεια εμπλοκής 600 χιλιομέτρων.
Ωστόσο, τα συστήματα αυτά είναι πιο περιορισμένα σε σχέση με τα μαχητικά ή τα αναχαιτιστικά όσον αφορά την ικανότητά τους να καλύπτουν μεγάλες περιοχές — με μία από τις βασικές αιτίες για την ανάπτυξη του MiG-31 από τη Σοβιετική Ένωση να είναι ακριβώς η αδυναμία των επιγείων συστημάτων να παρέχουν επαρκή κάλυψη σε απομακρυσμένες περιοχές.
Ένας διάδοχος του MiG-31 βρίσκεται αυτή τη στιγμή υπό ανάπτυξη μέσω του προγράμματος PAK DP, το οποίο θεωρείται κρίσιμο για την άμυνα των ρωσικών εδαφών στην Αρκτική και την Κεντρική Ασία, καθώς οι ΗΠΑ εκσυγχρονίζουν τις δυνατότητες των στρατηγικών τους βομβαρδιστικών με την εισαγωγή του B-21 στις αρχές της δεκαετίας του 2030.
Ωστόσο, οι σοβαρές καθυστερήσεις στο πρόγραμμα PAK DP — το οποίο, σύμφωνα με αρχικές δηλώσεις αξιωματούχων, είχε σκοπό να φέρει ένα νέο αναχαιτιστικό σε υπηρεσία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2020 — έχουν εντείνει τις ανησυχίες ότι το ρωσικό έδαφος θα μείνει περισσότερο εκτεθειμένο καθώς θα εισάγεται το B-21.
Οι καθυστερήσεις σχεδόν μιας δεκαετίας στην ένταξη του S-500 σε επιχειρησιακή υπηρεσία έχουν επιδεινώσει περαιτέρω το ζήτημα, με το μοναδικό σύνταγμα S-500 που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε υπηρεσία να έχει αναπτυχθεί για την προστασία της Κριμαίας στην Ανατολική Ευρώπη.
Ρωσικό πυρηνοκίνητο επιθετικό υποβρύχιο κλάσης Yasen
Οι ΗΠΑ φοβούνται τα αντίποινα
Αν και οι δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας της Ρωσίας είναι κατά πολύ ανώτερες από εκείνες του Ιράν, ο βασικός παράγοντας που προστατεύει τη χώρα από επιθέσεις από B-2 ή άλλα αμερικανικά μέσα είναι οι πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες αντεπίθεσης που διαθέτει.
Ενώ το Ιράν, με τη στήριξη της Βόρειας Κορέας, έχει αναπτύξει ένα σημαντικό οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων ικανό να απειλήσει αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στη Μέση Ανατολή και σε μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης, η Ρωσία μπορεί να εξαπολύσει επιθέσεις αντιποίνων εναντίον της ίδιας της αμερικανικής ενδοχώρας, καθώς και κατά αμερικανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων και οικονομικών συμφερόντων ανά τον κόσμο.
Τα μέσα για την εκτέλεση τέτοιων επιθέσεων κυμαίνονται από τον μεγάλο στόλο της Ρωσίας σε εξαιρετικά εξελιγμένα πυρηνοκίνητα επιθετικά υποβρύχια, έως τον μικρό αλλά ταχέως αναπτυσσόμενο στόλο στρατηγικών βομβαρδιστικών Tu-160M, και τα δύο εκ των οποίων διαθέτουν την απαραίτητη εμβέλεια για την εκτόξευση επιθέσεων με πυραύλους cruise σε οποιονδήποτε στόχο παγκοσμίως.
Ως εκ τούτου, ενώ οι επιθέσεις με B-2 θα μπορούσαν, με σημαντικό ρίσκο, να χρησιμοποιηθούν για την προσβολή στρατηγικών στόχων σε πιο απομακρυσμένες ρωσικές περιοχές, η υψηλή πιθανότητα αντιποίνων μειώνει σημαντικά τη βιωσιμότητα τέτοιων ενεργειών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών