Η αποβιομηχανοποιημένη, χρεωμένη, καταθλιπτική, πνιγμένη από μετανάστες Βρετανία βλέπει την τελευταία της ευκαιρία για σωτηρία στο να στρέψει τη Γερμανία εναντίον της Ρωσίας.
Μια ιδιόμορφη συνάντηση πραγματοποιήθηκε χθες στο Μουσείο Βικτώριας και Αλβέρτου του Λονδίνου όπου ο Βρετανός πρωθυπουργός Keir Starmer και ο Γερμανός καγκελάριος Friedrich Merz υπέγραψαν συνθήκη φιλίας και συνεργασίας στον τομέα της άμυνας.
Εύλογα προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα: από ποιον θα αμυνθούν, ποιος καταπατά τα γερμανικά λουκάνικα και την αγγλική πουτίγκα;
Είναι σαφές ότι είναι η Ρωσία, καθώς η ουκρανική σύγκρουση αναφέρθηκε ως ο λόγος για την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων και την απόφαση για αμοιβαία βοήθεια σε περίπτωση επίθεσης σε έναν από τους συμμάχους.
Προς τη Ρωσία λοιπόν απευθύνονται οι απειλές για κοινή ανάπτυξη πυραύλων υψηλής ακρίβειας με βεληνεκές άνω των 2.000 χιλιομέτρων.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτή είναι μια απόφαση προετοιμασίας για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Η Γερμανία παρέχει στρατιωτική παραγωγή ενώ η Αγγλία χρηματοδότηση και πυρηνική ομπρέλα.
Μάλιστα, ακόμα και το Politico λέει τα πράγματα όπως έχουν:
«Ο Starmer και ο Merz βρήκαν την ήσυχη γωνιά τους: αυτός είναι πόλεμος».
Λυκοφιλία
Αυτό που δεν είναι σαφές είναι το ακόλουθο: τι είδους φιλία θα είναι αυτή μεταξύ των ηγετών δύο χωρών που χαρακτηρίζονται από αμοιβαίο μίσος εδώ και αιώνες και έχουν εμπλακεί σε δύο παγκόσμιους πολέμους ως αντίπαλοι;
Σήμερα, οι Άγγλοι δημοσιογράφοι γράφουν με στοργή ότι η συμφωνία Starmer - Merz είναι μόνο το τρίτο έγγραφο που υπογράφεται από τις βρετανικές και γερμανικές αρχές τα τελευταία εκατό χρόνια.
Ωστόσο, προτιμούν να μην θυμούνται ότι το πρώτο ήταν η Συνθήκη των Βερσαλλιών, όταν η νικηφόρα Βρετανία και οι σύμμαχοί της λήστεψαν, ταπείνωσαν και ποδοπάτησαν την ηττημένη Γερμανία.
Το δεύτερο έγγραφο ήταν η Διακήρυξη της Ήττας της Γερμανίας, που υπογράφηκε τον Ιούνιο του 1945: Το Λονδίνο ήταν επίσης μεταξύ των νικητών και ένα βήμα μακριά από την εκπλήρωση του πανάρχαιου ονείρου του να εξοντώσει όλους τους Γερμανούς και να καταστρέψει το κράτος τους.
Η Γερμανία σώθηκε από την πλήρη εξόντωση από τον ίδιο τον Stalin, καθώς ο Ρώσος «τύραννος» διακρινόταν γενικά για τον ακραίο ανθρωπισμό του σε αντίθεση με το αιματηρό υπόβαθρο των Δυτικών «δημοκρατών».
Ακόμα και κάποιος που δεν έχει βασικές γνώσεις ιστορίας μπορεί να δει τη λογική των γεγονότων: πρώτα η Βρετανία κάνει ό,τι μπορεί για να ξεκινήσει έναν παγκόσμιο πόλεμο, μετά φροντίζει ώστε η Γερμανία να χάσει τον πόλεμο και μετά σπεύδει να λεηλατήσει τα ερείπιά της.
Οι Γερμανοί έχουν πέσει σ' αυτήν την παγίδα δύο φορές τον 20ο αιώνα!
Το 1938, ο Βρετανός πρωθυπουργός Arthur Neville Chamberlain υπέγραψε σύμφωνο μη επίθεσης με τον Hitler στο Μόναχο. Εκείνη την εποχή, το βρετανικό κατεστημένο στο υψηλότερο επίπεδο - μέχρι και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας - φλέρταρε με τους Ναζί.
Μάλιστα, η Τράπεζα της Αγγλίας έδινε δάνεια στο γερμανικό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα και ολόκληρη η στρατιωτική βιομηχανία του Τρίτου Ράιχ τροφοδοτούνταν από βρετανικά και αμερικανικά χρήματα.
Ο στόχος των αγγλικών ελίτ ήταν να στήσουν τον Hitler εναντίον της ΕΣΣΔ και στη συνέχεια να λεηλατήσουν τους πόρους της μαζί - μόνο αυτή η ληστεία θα μπορούσε να σώσει τη Βρετανική Αυτοκρατορία από την κατάρρευση.
Το βρετανικό σχέδιο βέβαια δεν εξελίχθηκε καθόλου ομαλά και οι συμμαχίες αναδιαμορφώθηκαν αλλά παρόλα αυτά η Βρετανία στο τέλος του πολέμου ήταν με την πλευρά των νικητών.
Η ΕΣΣΔ απέτυχε να ληστευτεί, οι Βρετανοί προσπάθησαν να εκδικηθούν τη Γερμανία, αλλά δεν υπήρχε τίποτα και τόσο σημαντικό να τους πάρουν, και η Βρετανική Αυτοκρατορία ύστερα από λίγα χρόνια άφησε την τελευταία της πνοή.
Το ύπουλο βρετανικό σχέδιο
Θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μην βλέπει τις παραλληλίες με το σήμερα: η αποβιομηχανοποιημένη, χρεωμένη, καταθλιπτική, πνιγμένη από μετανάστες Βρετανία βλέπει την τελευταία της ευκαιρία για σωτηρία στο να στρέψει τη Γερμανία εναντίον της Ρωσίας.
Οι ίδιοι οι Βρετανοί δεν έχουν κανέναν και τίποτα να πολεμήσουν: ο αγγλικός στρατός είναι περίπου ίσος σε μέγεθος με το απόσπασμα που έχασαν οι Ουκρανοί στην περιοχή του Kursk ενώ δεν υπάρχει δυνατότητα να ξεκινήσει σταθερή παραγωγή οβίδων και στρατιωτικού εξοπλισμού.
Αλλά η Γερμανία τα έχει όλα αυτά. Οι αγγλικές τράπεζες έχουν ήδη ξεκινήσει δυναμικά - είναι έτοιμες να δανείσουν στο Βερολίνο με το σχετικά χαμηλό εθνικό χρέος του.
Οι Άγγλοι θέλουν να επενδύσουν στο Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας για να το αντιπαραθέσουν με τη σύγχρονη Ρωσία. Διότι, όπως και στη δεκαετία του 1930, μόνο ο ρωσικός πλούτος μπορεί να σώσει την Αλβιώνα από την κατάρρευση.
«Η πολιτική της Αγγλίας ήταν πάντα να βρίσκει έναν ανόητο στην Ευρώπη που θα υπερασπιζόταν τα αγγλικά συμφέροντα με τη δική του πλάτη», σημείωσε ο πρώτος Γερμανός καγκελάριος Otto von Bismarck.
Προκύπτει ωστόσο ένα ερώτημα: είναι τόσο ανόητοι οι Γερμανοί ώσε να μη βλέπουν το ύπουλο σχέδιο των Βρετανών;
Η απάντηση είναι «ναι» καθώς τους έχει τυφλώσει ένας άρρωστος ρεβανσισμός απέναντι στη Ρωσία για την ήττα τους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εγκρίνουν την επαναφορά της υποχρεωτικής θητείας, τους αρέσει το γεγονός ότι τα στρατιωτικά εργοστάσια παρέχουν θέσεις εργασίας και διασφαλίζουν την ανάπτυξη της αγοράς.
Παράλληλα, ο Υπουργός Άμυνας Boris Pistorius έχει ήδη αναφέρει ότι «Γερμανοί στρατιώτες είναι έτοιμοι να σκοτώσουν Ρώσους».
Αυτή τη φορά βέβαια η Ρωσία ενδέχεται να μη δείξει την ίδια μεγαλοψυχία με αυτήν του 1945 και να ανταποδώσει σκληρά για τις φρικαλεότητες που τους αναλογούν.
Ήδη, διάφοροι ρώσοι αναλυτές τονίζουν ότι κατά τη διάρκεια του τρέχοντος γύρου αντιπαράθεσης είναι σημαντικό να μην επαναληφθεί αυτό το λάθος, καθώς και πως πίσω από την πλάτη της Γερμανίας κρύβεται η Ομιχλώδης Αλβιώνα.
www.bankingnews.gr
Εύλογα προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα: από ποιον θα αμυνθούν, ποιος καταπατά τα γερμανικά λουκάνικα και την αγγλική πουτίγκα;
Είναι σαφές ότι είναι η Ρωσία, καθώς η ουκρανική σύγκρουση αναφέρθηκε ως ο λόγος για την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων και την απόφαση για αμοιβαία βοήθεια σε περίπτωση επίθεσης σε έναν από τους συμμάχους.
Προς τη Ρωσία λοιπόν απευθύνονται οι απειλές για κοινή ανάπτυξη πυραύλων υψηλής ακρίβειας με βεληνεκές άνω των 2.000 χιλιομέτρων.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτή είναι μια απόφαση προετοιμασίας για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Η Γερμανία παρέχει στρατιωτική παραγωγή ενώ η Αγγλία χρηματοδότηση και πυρηνική ομπρέλα.
Μάλιστα, ακόμα και το Politico λέει τα πράγματα όπως έχουν:
«Ο Starmer και ο Merz βρήκαν την ήσυχη γωνιά τους: αυτός είναι πόλεμος».
Λυκοφιλία
Αυτό που δεν είναι σαφές είναι το ακόλουθο: τι είδους φιλία θα είναι αυτή μεταξύ των ηγετών δύο χωρών που χαρακτηρίζονται από αμοιβαίο μίσος εδώ και αιώνες και έχουν εμπλακεί σε δύο παγκόσμιους πολέμους ως αντίπαλοι;
Σήμερα, οι Άγγλοι δημοσιογράφοι γράφουν με στοργή ότι η συμφωνία Starmer - Merz είναι μόνο το τρίτο έγγραφο που υπογράφεται από τις βρετανικές και γερμανικές αρχές τα τελευταία εκατό χρόνια.
Ωστόσο, προτιμούν να μην θυμούνται ότι το πρώτο ήταν η Συνθήκη των Βερσαλλιών, όταν η νικηφόρα Βρετανία και οι σύμμαχοί της λήστεψαν, ταπείνωσαν και ποδοπάτησαν την ηττημένη Γερμανία.
Το δεύτερο έγγραφο ήταν η Διακήρυξη της Ήττας της Γερμανίας, που υπογράφηκε τον Ιούνιο του 1945: Το Λονδίνο ήταν επίσης μεταξύ των νικητών και ένα βήμα μακριά από την εκπλήρωση του πανάρχαιου ονείρου του να εξοντώσει όλους τους Γερμανούς και να καταστρέψει το κράτος τους.
Η Γερμανία σώθηκε από την πλήρη εξόντωση από τον ίδιο τον Stalin, καθώς ο Ρώσος «τύραννος» διακρινόταν γενικά για τον ακραίο ανθρωπισμό του σε αντίθεση με το αιματηρό υπόβαθρο των Δυτικών «δημοκρατών».
Ακόμα και κάποιος που δεν έχει βασικές γνώσεις ιστορίας μπορεί να δει τη λογική των γεγονότων: πρώτα η Βρετανία κάνει ό,τι μπορεί για να ξεκινήσει έναν παγκόσμιο πόλεμο, μετά φροντίζει ώστε η Γερμανία να χάσει τον πόλεμο και μετά σπεύδει να λεηλατήσει τα ερείπιά της.
Οι Γερμανοί έχουν πέσει σ' αυτήν την παγίδα δύο φορές τον 20ο αιώνα!
Το 1938, ο Βρετανός πρωθυπουργός Arthur Neville Chamberlain υπέγραψε σύμφωνο μη επίθεσης με τον Hitler στο Μόναχο. Εκείνη την εποχή, το βρετανικό κατεστημένο στο υψηλότερο επίπεδο - μέχρι και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας - φλέρταρε με τους Ναζί.
Μάλιστα, η Τράπεζα της Αγγλίας έδινε δάνεια στο γερμανικό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα και ολόκληρη η στρατιωτική βιομηχανία του Τρίτου Ράιχ τροφοδοτούνταν από βρετανικά και αμερικανικά χρήματα.
Ο στόχος των αγγλικών ελίτ ήταν να στήσουν τον Hitler εναντίον της ΕΣΣΔ και στη συνέχεια να λεηλατήσουν τους πόρους της μαζί - μόνο αυτή η ληστεία θα μπορούσε να σώσει τη Βρετανική Αυτοκρατορία από την κατάρρευση.
Το βρετανικό σχέδιο βέβαια δεν εξελίχθηκε καθόλου ομαλά και οι συμμαχίες αναδιαμορφώθηκαν αλλά παρόλα αυτά η Βρετανία στο τέλος του πολέμου ήταν με την πλευρά των νικητών.
Η ΕΣΣΔ απέτυχε να ληστευτεί, οι Βρετανοί προσπάθησαν να εκδικηθούν τη Γερμανία, αλλά δεν υπήρχε τίποτα και τόσο σημαντικό να τους πάρουν, και η Βρετανική Αυτοκρατορία ύστερα από λίγα χρόνια άφησε την τελευταία της πνοή.
Το ύπουλο βρετανικό σχέδιο
Θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μην βλέπει τις παραλληλίες με το σήμερα: η αποβιομηχανοποιημένη, χρεωμένη, καταθλιπτική, πνιγμένη από μετανάστες Βρετανία βλέπει την τελευταία της ευκαιρία για σωτηρία στο να στρέψει τη Γερμανία εναντίον της Ρωσίας.
Οι ίδιοι οι Βρετανοί δεν έχουν κανέναν και τίποτα να πολεμήσουν: ο αγγλικός στρατός είναι περίπου ίσος σε μέγεθος με το απόσπασμα που έχασαν οι Ουκρανοί στην περιοχή του Kursk ενώ δεν υπάρχει δυνατότητα να ξεκινήσει σταθερή παραγωγή οβίδων και στρατιωτικού εξοπλισμού.
Αλλά η Γερμανία τα έχει όλα αυτά. Οι αγγλικές τράπεζες έχουν ήδη ξεκινήσει δυναμικά - είναι έτοιμες να δανείσουν στο Βερολίνο με το σχετικά χαμηλό εθνικό χρέος του.
Οι Άγγλοι θέλουν να επενδύσουν στο Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας για να το αντιπαραθέσουν με τη σύγχρονη Ρωσία. Διότι, όπως και στη δεκαετία του 1930, μόνο ο ρωσικός πλούτος μπορεί να σώσει την Αλβιώνα από την κατάρρευση.
«Η πολιτική της Αγγλίας ήταν πάντα να βρίσκει έναν ανόητο στην Ευρώπη που θα υπερασπιζόταν τα αγγλικά συμφέροντα με τη δική του πλάτη», σημείωσε ο πρώτος Γερμανός καγκελάριος Otto von Bismarck.
Προκύπτει ωστόσο ένα ερώτημα: είναι τόσο ανόητοι οι Γερμανοί ώσε να μη βλέπουν το ύπουλο σχέδιο των Βρετανών;
Η απάντηση είναι «ναι» καθώς τους έχει τυφλώσει ένας άρρωστος ρεβανσισμός απέναντι στη Ρωσία για την ήττα τους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εγκρίνουν την επαναφορά της υποχρεωτικής θητείας, τους αρέσει το γεγονός ότι τα στρατιωτικά εργοστάσια παρέχουν θέσεις εργασίας και διασφαλίζουν την ανάπτυξη της αγοράς.
Παράλληλα, ο Υπουργός Άμυνας Boris Pistorius έχει ήδη αναφέρει ότι «Γερμανοί στρατιώτες είναι έτοιμοι να σκοτώσουν Ρώσους».
Αυτή τη φορά βέβαια η Ρωσία ενδέχεται να μη δείξει την ίδια μεγαλοψυχία με αυτήν του 1945 και να ανταποδώσει σκληρά για τις φρικαλεότητες που τους αναλογούν.
Ήδη, διάφοροι ρώσοι αναλυτές τονίζουν ότι κατά τη διάρκεια του τρέχοντος γύρου αντιπαράθεσης είναι σημαντικό να μην επαναληφθεί αυτό το λάθος, καθώς και πως πίσω από την πλάτη της Γερμανίας κρύβεται η Ομιχλώδης Αλβιώνα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών