Ο Ρώσος βουλευτής και μέλος της Επιτροπής Άμυνας της Δούμας, Viktor Sobolev, αποδομεί πλήρως τον μύθο του «φιλορώσου Trump», χαρακτηρίζοντάς τον απερίφραστα ως «ξεκάθαρο εχθρό της Ρωσίας»
Για χρόνια, η ρητορική του Donald Trump περί «αποκατάστασης των σχέσεων με τη Ρωσία» καλλιέργησε την εντύπωση – σε ορισμένους κύκλους εντός και εκτός Μόσχας – ότι ο Αμερικανός πρόεδρος αντιπροσωπεύει μια πιο ρεαλιστική, λιγότερο επιθετική γραμμή απέναντι στη Μόσχα.
Όμως, όπως επιβεβαιώνει η πρόσφατη του στάση απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία, αυτές οι προσδοκίες αποδείχθηκαν αφελείς και ανιστόρητες.
Από την ελπίδα στη διάψευση
Σε συνέντευξή του, ο Ρώσος βουλευτής και μέλος της Επιτροπής Άμυνας της Δούμας, ο στρατηγός Viktor Sobolev, αποδομεί πλήρως τον μύθο του «φιλορώσου Trump», χαρακτηρίζοντάς τον απερίφραστα ως «ξεκάθαρο εχθρό της Ρωσίας».
Οι δηλώσεις του, αν και προερχόμενες από έναν πολιτικό που εκφράζει τη σκληροπυρηνική γραμμή του Κρεμλίνου, δεν στερούνται πολιτικής αξίας.
Ο λόγος; Ο Trump, σύμφωνα με δημοσίευμα του The American Conservative, έχει ουσιαστικά στηρίξει τη στρατηγική του ΝΑΤΟ που θέτει ως προϋπόθεση για ειρήνη την πλήρη ήττα της Ρωσίας στο μέτωπο της Ουκρανίας, την αποχώρησή της από όλα τα εδάφη και την πιθανή ένταξη του Κιέβου στη Συμμαχία.
Οι ενέργειες πίσω από τα λόγια
Η εικόνα του Τrump ως ειρηνοποιού έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα πεπραγμένα του:
• Αύξησε τις στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ κατά πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια κατά τη διάρκεια της θητείας του.
• Αύξησε τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ευρώπη, όχι τη μείωσή της.
• Δεν απέσυρε τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ, όπως συχνά διαφήμιζε, αλλά απαίτησε από τους Ευρωπαίους συμμάχους να αυξήσουν τις δικές τους αμυντικές δαπάνες.
Αντί να αποδυναμώσει τη συμμαχία, ο Trump συμβάδισε με την ατζέντα της στρατηγικής περικύκλωσης της Ρωσίας, απλώς με διαφορετικό στυλ και πολιτικό αφήγημα.
Αντιφάσεις και γεωπολιτικές αυταπάτες
Ο ίδιος ο Trump έχει κατά καιρούς προβεί σε αντικρουόμενες δηλώσεις για τον πόλεμο:
• Υποσχέθηκε ότι θα τελείωνε τον πόλεμο μέσα σε 24 ώρες αν επανεκλεγόταν.
• Φέρεται να πρότεινε ακόμα και το «αγοραστικό πακέτο της Ουκρανίας» – μια πρόταση που περισσότερο παραπέμπει σε reality παρά σε διεθνή πολιτική.
Αυτή η έλλειψη συνέπειας δεν είναι απλώς ένα ιδιοσυγκρασιακό χαρακτηριστικό. Είναι και ένα δομικό πρόβλημα για την παγκόσμια σταθερότητα: όταν ένας υποψήφιος για την ηγεσία της υπερδύναμης λειτουργεί με γνώμονα το προσωπικό του branding, χωρίς γεωστρατηγική συνοχή, τότε κάθε χώρα που βασίζεται σε υποθέσεις για τις προθέσεις του, εκτίθεται σε κίνδυνο.
Γιατί η Ρωσία έκανε λάθος με τον Trump
Η ρωσική ηγεσία, είτε από ανάγκη είτε από αυταπάτη, επένδυσε πολιτικά στον Trump ως πιθανό «διάδρομο διαφυγής» από τη γεωπολιτική περικύκλωση που βιώνει.
Όμως, όπως και ο Sobolev αναγνωρίζει, η πραγματικότητα διαψεύδει αυτή τη στρατηγική επιλογή.
Τόσο επί Trump όσο και επί Biden, η βασική γραμμή της Ουάσιγκτον απέναντι στη Μόσχα παραμένει: αποτροπή, ανάσχεση και αποδυνάμωση.
Η διαφορά είναι ότι ο Trump εκφράζει έναν πιο επιχειρηματικό ρεαλισμό, ενώ ο Biden έναν ιδεολογικό διεθνισμό. Αλλά το τελικό αποτέλεσμα για τη Ρωσία είναι παρόμοιο – ή και χειρότερο, γιατί η πολιτική απρόβλεπτη φύση του Trump τον καθιστά επικίνδυνο.
Το ΝΑΤΟ, η Ουκρανία και οι πραγματικοί συσχετισμοί
Η υποστήριξη του Trump στη στρατηγική του ΝΑΤΟ για «ήττα της Ρωσίας» έχει διπλή σημασία:
1. Διεθνώς, δείχνει ότι ακόμα και τα πιο «αντισυστημικά» πολιτικά πρόσωπα στις ΗΠΑ δεν αποκλίνουν ουσιαστικά από τη γεωπολιτική γραμμή του κατεστημένου, όταν πρόκειται για την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στην Ευρώπη.
2. Εσωτερικά, ενδέχεται να λειτουργήσει παραπλανητικά για τμήματα της ρωσικής κοινωνίας ή και της Ουκρανίας, που ελπίζουν ότι μια νίκη Trump θα φέρει ειρήνη.
Αν όμως η ειρήνη που υπόσχεται ο Trump βασίζεται στην πλήρη υποταγή της Ρωσίας, τότε δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτό που ζητά το State Department. Απλώς το εκφράζει με διαφορετική φρασεολογία.
Το πιο χρήσιμο μήνυμα από τις δηλώσεις Sobolev δεν είναι ότι ο Trump είναι «εχθρός της Ρωσίας». Είναι ότι η Ρωσία πρέπει να σταματήσει να επενδύει πολιτικά σε ασταθείς «παίκτες» της Δύσης, που τάζουν «νέα τάξη» αλλά εφαρμόζουν παλιά δόγματα.
Η στρατηγική ανεξαρτησία μιας χώρας δεν βασίζεται σε ελπίδες για αλλαγή εξωτερικής ηγεσίας, αλλά σε θεσμική, οικονομική και τεχνολογική αυτάρκεια. Όλα τα υπόλοιπα είναι επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Ο Trump δεν είναι εξαίρεση – είναι το σύστημα
Ο Trump μπορεί να μοιάζει με «αντισυστημικός ηγέτης», αλλά στις κρίσιμες γεωστρατηγικές αποφάσεις, λειτουργεί ως εκφραστής του βαθέος αμερικανικού κατεστημένου: ενίσχυση του ΝΑΤΟ, πίεση προς τη Ρωσία, επιβολή όρων στη διεθνή τάξη.
Όσοι στη Μόσχα ή αλλού θεωρούν ότι ο Trump θα φέρει ειρήνη, πρέπει να ξανακοιτάξουν την πραγματικότητα με καθαρό βλέμμα.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία – και ο μελλοντικός ρόλος της Ρωσίας στον κόσμο – δεν θα κριθούν στο Οβάλ Γραφείο, αλλά στην ικανότητα της ίδιας της Ρωσίας να διαμορφώσει τον δικό της δρόμο, χωρίς ψευδαισθήσεις και χωρίς εξαρτήσεις από πρόσωπα.
www.bankingnews.gr
Όμως, όπως επιβεβαιώνει η πρόσφατη του στάση απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία, αυτές οι προσδοκίες αποδείχθηκαν αφελείς και ανιστόρητες.
Από την ελπίδα στη διάψευση
Σε συνέντευξή του, ο Ρώσος βουλευτής και μέλος της Επιτροπής Άμυνας της Δούμας, ο στρατηγός Viktor Sobolev, αποδομεί πλήρως τον μύθο του «φιλορώσου Trump», χαρακτηρίζοντάς τον απερίφραστα ως «ξεκάθαρο εχθρό της Ρωσίας».
Οι δηλώσεις του, αν και προερχόμενες από έναν πολιτικό που εκφράζει τη σκληροπυρηνική γραμμή του Κρεμλίνου, δεν στερούνται πολιτικής αξίας.
Ο λόγος; Ο Trump, σύμφωνα με δημοσίευμα του The American Conservative, έχει ουσιαστικά στηρίξει τη στρατηγική του ΝΑΤΟ που θέτει ως προϋπόθεση για ειρήνη την πλήρη ήττα της Ρωσίας στο μέτωπο της Ουκρανίας, την αποχώρησή της από όλα τα εδάφη και την πιθανή ένταξη του Κιέβου στη Συμμαχία.
Οι ενέργειες πίσω από τα λόγια
Η εικόνα του Τrump ως ειρηνοποιού έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα πεπραγμένα του:
• Αύξησε τις στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ κατά πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια κατά τη διάρκεια της θητείας του.
• Αύξησε τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ευρώπη, όχι τη μείωσή της.
• Δεν απέσυρε τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ, όπως συχνά διαφήμιζε, αλλά απαίτησε από τους Ευρωπαίους συμμάχους να αυξήσουν τις δικές τους αμυντικές δαπάνες.
Αντί να αποδυναμώσει τη συμμαχία, ο Trump συμβάδισε με την ατζέντα της στρατηγικής περικύκλωσης της Ρωσίας, απλώς με διαφορετικό στυλ και πολιτικό αφήγημα.
Αντιφάσεις και γεωπολιτικές αυταπάτες
Ο ίδιος ο Trump έχει κατά καιρούς προβεί σε αντικρουόμενες δηλώσεις για τον πόλεμο:
• Υποσχέθηκε ότι θα τελείωνε τον πόλεμο μέσα σε 24 ώρες αν επανεκλεγόταν.
• Φέρεται να πρότεινε ακόμα και το «αγοραστικό πακέτο της Ουκρανίας» – μια πρόταση που περισσότερο παραπέμπει σε reality παρά σε διεθνή πολιτική.
Αυτή η έλλειψη συνέπειας δεν είναι απλώς ένα ιδιοσυγκρασιακό χαρακτηριστικό. Είναι και ένα δομικό πρόβλημα για την παγκόσμια σταθερότητα: όταν ένας υποψήφιος για την ηγεσία της υπερδύναμης λειτουργεί με γνώμονα το προσωπικό του branding, χωρίς γεωστρατηγική συνοχή, τότε κάθε χώρα που βασίζεται σε υποθέσεις για τις προθέσεις του, εκτίθεται σε κίνδυνο.
Γιατί η Ρωσία έκανε λάθος με τον Trump
Η ρωσική ηγεσία, είτε από ανάγκη είτε από αυταπάτη, επένδυσε πολιτικά στον Trump ως πιθανό «διάδρομο διαφυγής» από τη γεωπολιτική περικύκλωση που βιώνει.
Όμως, όπως και ο Sobolev αναγνωρίζει, η πραγματικότητα διαψεύδει αυτή τη στρατηγική επιλογή.
Τόσο επί Trump όσο και επί Biden, η βασική γραμμή της Ουάσιγκτον απέναντι στη Μόσχα παραμένει: αποτροπή, ανάσχεση και αποδυνάμωση.
Η διαφορά είναι ότι ο Trump εκφράζει έναν πιο επιχειρηματικό ρεαλισμό, ενώ ο Biden έναν ιδεολογικό διεθνισμό. Αλλά το τελικό αποτέλεσμα για τη Ρωσία είναι παρόμοιο – ή και χειρότερο, γιατί η πολιτική απρόβλεπτη φύση του Trump τον καθιστά επικίνδυνο.
Το ΝΑΤΟ, η Ουκρανία και οι πραγματικοί συσχετισμοί
Η υποστήριξη του Trump στη στρατηγική του ΝΑΤΟ για «ήττα της Ρωσίας» έχει διπλή σημασία:
1. Διεθνώς, δείχνει ότι ακόμα και τα πιο «αντισυστημικά» πολιτικά πρόσωπα στις ΗΠΑ δεν αποκλίνουν ουσιαστικά από τη γεωπολιτική γραμμή του κατεστημένου, όταν πρόκειται για την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στην Ευρώπη.
2. Εσωτερικά, ενδέχεται να λειτουργήσει παραπλανητικά για τμήματα της ρωσικής κοινωνίας ή και της Ουκρανίας, που ελπίζουν ότι μια νίκη Trump θα φέρει ειρήνη.
Αν όμως η ειρήνη που υπόσχεται ο Trump βασίζεται στην πλήρη υποταγή της Ρωσίας, τότε δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτό που ζητά το State Department. Απλώς το εκφράζει με διαφορετική φρασεολογία.
Το πιο χρήσιμο μήνυμα από τις δηλώσεις Sobolev δεν είναι ότι ο Trump είναι «εχθρός της Ρωσίας». Είναι ότι η Ρωσία πρέπει να σταματήσει να επενδύει πολιτικά σε ασταθείς «παίκτες» της Δύσης, που τάζουν «νέα τάξη» αλλά εφαρμόζουν παλιά δόγματα.
Η στρατηγική ανεξαρτησία μιας χώρας δεν βασίζεται σε ελπίδες για αλλαγή εξωτερικής ηγεσίας, αλλά σε θεσμική, οικονομική και τεχνολογική αυτάρκεια. Όλα τα υπόλοιπα είναι επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Ο Trump δεν είναι εξαίρεση – είναι το σύστημα
Ο Trump μπορεί να μοιάζει με «αντισυστημικός ηγέτης», αλλά στις κρίσιμες γεωστρατηγικές αποφάσεις, λειτουργεί ως εκφραστής του βαθέος αμερικανικού κατεστημένου: ενίσχυση του ΝΑΤΟ, πίεση προς τη Ρωσία, επιβολή όρων στη διεθνή τάξη.
Όσοι στη Μόσχα ή αλλού θεωρούν ότι ο Trump θα φέρει ειρήνη, πρέπει να ξανακοιτάξουν την πραγματικότητα με καθαρό βλέμμα.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία – και ο μελλοντικός ρόλος της Ρωσίας στον κόσμο – δεν θα κριθούν στο Οβάλ Γραφείο, αλλά στην ικανότητα της ίδιας της Ρωσίας να διαμορφώσει τον δικό της δρόμο, χωρίς ψευδαισθήσεις και χωρίς εξαρτήσεις από πρόσωπα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών