Σχετικά Άρθρα
Μπούμερανγκ θα γυρίσει το 50ήμερο τελεσίγραφο των ΗΠΑ - Η Ρωσία με σιδερένια θέληση, θα συντρίψει Ουκρανία και ΝΑΤΟ
«Θερινή καταιγίδα» - Η Ρωσία εκμεταλλεύεται το τελεσίγραφο Trump, τελειώνει το Donbass - Σοκ και δέος στον ουκρανικό στρατό
Ανασκευάζει ο Trump… προφανώς δεν θέλω να χτυπηθεί η Μόσχα – Το ιμιτασιόν τελεσίγραφο.. πράσινο φως για κόλαση στην Ουκρανία
Σε μια σκληρή και ξεκάθαρη τοποθέτηση, ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Dmitry Medvedev, καταγγέλλει τη Δύση για μια νέα, ανοιχτή επιθετικότητα εναντίον της Ρωσίας. Μάλιστα, ο ίδιος διεμήνυσε ότι η Ρωσία δεν θα διστάσει να προχωρήσει ακόμα και σε προληπτικά χτυπήματα λέγοντας χαρακτηριστικά πως «αν χρειαστεί θα εξαπολύσουμε και προληπτικά χτυπήματα».
Ειδικότερα με αφορμή την επέτειο της 17 Ιουλίου 1945, όταν πριν από 80 χρόνια, άρχισε η Διάσκεψη του Πότσνταμ των αρχηγών κυβερνήσεων της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας και έθεσε τα θεμέλια για τον μεταπολεμικό κόσμο, ο Medvedev παραχώρησε συνέντευξη στο TASS. Επιπλέον, τόνισε ότι η Μόσχα «δεν τρέφει πλέον ψευδαισθήσεις» σχετικά με τις σχέσεις της χώρας με τη Δύση.
Η προδοσία της Δύσης και τα... προληπτικά χτυπήματα
Στην ερώτηση «οι αποφάσεις της Διάσκεψης του Πότσνταμ παραβιάστηκαν σχεδόν αμέσως από τους πρώην συμμάχους της ΕΣΣΔ στον αντιχιτλερικό συνασπισμό. Ταυτόχρονα, στο Λονδίνο αναπτύσσονταν η Αδιανόητη Επιχείρηση — για την επίθεση στη Σοβιετική Ένωση. Είναι η προδοσία στο αίμα της Δύσης;» ο Medvedev απάντησε: «η επέτειος της Διάσκεψης του Πότσνταμ είναι μια ευκαιρία να κοιτάξουμε το παρελθόν σαν σε καθρέφτη του παρόντος. Είναι όμως σημαντικό να χρησιμοποιούμε τη “σωστή οπτική”: να μην είμαστε αφελείς και να μην εξετάζουμε τα γεγονότα του Ιουλίου 1945 απομονωμένα από τη μακραίωνη πολιτική των ευρωπαϊκών -και ευρύτερα των δυτικών- ελίτ απέναντι στη χώρα μας.
Η αναθεώρηση και η ευθεία παραβίαση των αποφάσεων του Πότσνταμ, η απαξίωση της συμμαχίας — δεν είναι παρά συνέχεια της προπολεμικής (και ακόμη παλαιότερης) πολιτικής της Δύσης έναντι της Ρωσίας.
Από την εποχή του Πέτρου Α', όταν η Ρωσία δήλωσε παρούσα ως ισχυρή ευρωπαϊκή δύναμη, βλέπουμε μια σταθερή και συστηματική τάση στις ενέργειες των δυτικών χωρών: εχθρότητα, δυσπιστία, επιθυμία αποδυνάμωσης της χώρας μας. Στο πλαίσιο διαφόρων συνασπισμών προσπάθησαν να μετατρέψουν τη Ρωσία σε παρείσακτη της Ευρώπης, που της επιτράπηκε “ευμενώς” η είσοδος στον κοινό ευρωπαϊκό οίκο για “αναμόρφωση”. Στις ευρωπαϊκές και αργότερα παγκόσμιες υποθέσεις προσπαθούσαν να επιβάλουν στη χώρα μας έναν δευτερεύοντα, υποτακτικό ρόλο. Αλλά δεν πέτυχαν.
Για τις δυτικές ελίτ, μια ανεξάρτητη, ισχυρή Ρωσία υπήρξε πάντα ιστορική ανωμαλία. Και μια πολύ πειστική διάψευση της "πολιτισμικής τους υπεροχής". Ο φόβος και η αδυναμία για ισότιμο διάλογο με άλλους λαούς γεννάει δολιότητα και επιθετικότητα. Έτσι, οι δυτικές ελίτ επιχειρούν ξανά και ξανά να "πάρουν το αίμα τους πίσω", να εκδικηθούν τη Ρωσία για τις δικές τους αποτυχίες. Έτσι, το Πότσνταμ του 1945 δεν έγινε πρόλογος ειρηνικής σταθερότητας, αλλά σημείο μετάβασης στον Ψυχρό Πόλεμο. Και όσα συμβαίνουν σήμερα -πόλεμος δια αντιπροσώπων, που στην ουσία είναι πλήρης πόλεμος (με δυτικούς πυραύλους, δορυφορική αναγνώριση κ.ά.), πακέτα κυρώσεων, εκκωφαντικές δηλώσεις περί στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης- αποτελούν ακόμη μία προσπάθεια καταστροφής της “ιστορικής ανωμαλίας” που απεχθάνεται η Δύση: της χώρας μας, της Ρωσίας.
Άρα, το “Πότσνταμ” είναι μάθημα: οι σχέσεις με τη Δύση δεν πρέπει να βασίζονται σε αυταπάτες.
Στο “αίμα” της κυλά όχι μόνο η προδοσία, αλλά και μια αρρωστημένη, απαρχαιωμένη αντίληψη της δικής της υπεροχής. Και εμείς πρέπει να συμπεριφερόμαστε αναλόγως. Να απαντάμε με όλα τα μέσα. Κι αν χρειαστεί — να προχωρούμε και σε προληπτικά πλήγματα.
Το ιστορικό μάθημα του Πότσνταμ το έχουμε αφομοιώσει. Γι’ αυτό και σήμερα η χώρα μας, όπως και το 1945, υπερασπίζεται όχι μόνο τα σύνορά της, αλλά και την ίδια την αρχή μιας δίκαιης παγκόσμιας τάξης».
«Η Ουκρανία είναι πιόνι ξένα, συχνά αιματοβαμμένα γεωπολιτικά παιχνίδια εις βάρος της ίδιας»
Στην ερώτηση: «Στο Πότσνταμ διατυπώθηκαν τα κριτήρια των τριών “Δ”: αποστρατιωτικοποίηση, αποναζιστικοποίηση και εκδημοκρατισμός της Γερμανίας. Είναι εφαρμόσιμες οι προσεγγίσεις αυτές στη σημερινή Ουκρανία; Ποια “Δ” θεωρείτε ότι πρέπει να προστεθούν ή να διορθωθούν;», ο Medvedev απάντησε: «Τα τρία "Δ" - αποστρατιωτικοποίηση, αποναζιστικοποίηση και εκδημοκρατισμός-διαμορφώθηκαν σε σχέση με τη ναζιστική Γερμανία ως χώρα επιτιθέμενη, που διέλυσε τη διεθνή τάξη. Το Ράιχ του 1945 και η σημερινή Ουκρανία, φυσικά, διαφέρουν πολύ — ως προς την κλίμακα, τον ρόλο στον κόσμο και ακόμη (τυπικά) ως προς την κρατική ιδεολογία.
Ωστόσο, υπάρχουν και προφανείς ομοιότητες. Πρώτον, κρίση ταυτότητας και απροκάλυπτα ναζιστική συμβολική. Η λατρεία συνεργατών των ναζί, η σβάστικα και τα "νεκροκεφαλάκια" σε στρατιωτικές στολές και τεθωρακισμένα, άλλες αναφορές στο Γ' Ράιχ. Η ιδεολογική ατζέντα βασίζεται στο μίσος προς τον γείτονα και στην έκκληση για "μάχη μέχρι τέλους". Όλα αυτά υποστηρίζονται και επιβάλλονται σε κρατικό επίπεδο. Προσθέτουμε σε αυτό τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας: ένοπλοι σχηματισμοί αποκτούν όχι μόνο στρατιωτικές, αλλά και πολιτικές λειτουργίες, ενώ ορισμένοι από αυτούς ουσιαστικά δεν ελέγχονται από το κράτος.
Δεύτερον, η αμεταβλητότητα της εξουσίας και τα ολοένα εντονότερα σημάδια δικτατορίας. Οι εκλογικές διαδικασίες ακυρώνονται με πρόσχημα τον πόλεμο, η αντιπολίτευση διώκεται και φυλακίζεται, η ελευθερία του λόγου έχει εξαλειφθεί.
Τρίτον, η κατάρρευση της οικονομίας. Όπως και το Γ' Ράιχ στους τελευταίους μήνες ύπαρξής του, έτσι και η σημερινή Ουκρανία βρίσκεται σε εμφανή οικονομική και διοικητική κατάρρευση, η οποία αντισταθμίζεται μόνο από εξωτερικές ενέσεις και κινητοποιητική ρητορική.
Όλα αυτά καθιστούν την εφαρμογή των τριών "Δ" επίκαιρη.
Η αποστρατιωτικοποίηση για την Ουκρανία δεν είναι τιμωρία, αλλά ευκαιρία να πάψει να είναι πιόνι σε ξένα, συχνά αιματοβαμμένα γεωπολιτικά παιχνίδια εις βάρος της ίδιας. Η ουδετερότητα της χώρας είναι απαραίτητο συστατικό της αποστρατιωτικοποίησης. Επίσης, η απουσία παράλογων στρατιωτικών δαπανών αποτελεί πρόσθετο απόθεμα για την ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης οικονομίας.
Η αποναζιστικοποίηση ή “απομπαντεροποίηση” δεν είναι εκδίκηση, αλλά μακροπρόθεσμη εργασία με τη συλλογική συνείδηση και την ιστορική μνήμη. Τους λαούς των χωρών μας και πολλών κρατών της πρώην ΕΣΣΔ τους ενώνει κοινή ιστορική μοίρα. Μια τέτοια κληρονομιά δημιουργεί τεράστιες δυνατότητες όχι μόνο για ειρηνική συνύπαρξη, αλλά και για συνεργασία και κοινή ανάπτυξη.
Ο εκδημοκρατισμός δεν είναι απλώς εκλογές. Είναι η αποκατάσταση των νομικών θεσμών, των ελεύθερων ΜΜΕ, του κομματικού ανταγωνισμού, ο διαχωρισμός των εξουσιών. Αν αυτοί οι μηχανισμοί λειτουργούσαν ουσιαστικά στην Ουκρανία, η ιστορία της μετά το 2014 θα είχε πάρει μια πολύ διαφορετική και ευνοϊκότερη τροχιά.
Στα τρία αυτά “Δ” θα προσέθετα ένα τέταρτο: αποπαρασιτισμός ή απεντόμωση. Οι κάτοικοι των σημερινών εδαφών της λεγόμενης Ουκρανίας πρέπει να μάθουν να ζουν μόνοι τους, αναλαμβάνοντας ευθύνη για τις πράξεις τους. Διαφορετικά, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα επιβίωσης για μια παρασιτική Ουκρανία».
Ο ρόλος της Γερμανίας
Ερωτηθείς: «Σε παραβίαση των αποφάσεων του Πότσνταμ, οι χώρες της Δύσης -σε αντίθεση με την ΕΣΣΔ- στην ουσία απέτυχαν στη διαδικασία αποναζιστικοποίησης της Γερμανίας. Πρέπει αυτό όχι μόνο να καταγραφεί, αλλά και να αναδειχθεί στο ρωσικό ιστορικό αφήγημα; Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η μεταπολεμική Δύση ήταν κρυφός υποστηρικτής της διατήρησης του ναζισμού και μετά το 1945;», ο Medvedev απάντησε: «Έχω αναφερθεί επανειλημμένα σε αυτό το θέμα στις ομιλίες και τα άρθρα μου. Πρώτα, η προπολεμική Δύση ανέθρεψε και υποστήριξε το ναζιστικό καθεστώς του Hitler. Μετά την ήττα του φασισμού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να διατηρηθεί αυτή η ιδεολογία. Αντί για πραγματική αποναζιστικοποίηση στις περιοχές υπό τη δική της ευθύνη, οι δυτικοί “σύμμαχοί” μας περιορίστηκαν σε επιφανειακά και τυπικά μέτρα. Οι περισσότεροι ναζιστές εγκληματίες, των οποίων οι υποθέσεις εξετάστηκαν με τη συμμετοχή των δυτικών αρχών δικαιοσύνης, τη γλίτωσαν με μια τρομάρα: έλαβαν εξαιρετικά ελαφρές ποινές ή αμνηστεύτηκαν λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο. Ούτε σε αυτούς ούτε στους απογόνους και τους συνεργάτες τους έκλεισε η πόρτα της εξουσίας.
Τις συνέπειες αυτής της “ανοχής” προς τους ναζί εγκληματίες (σε συνδυασμό με ακραία και λυσσαλέα ρωσοφοβία) τις ζούμε σήμερα. Ιδίως σε χώρες που υπήρξαν υπηρέτες ή αναλώσιμο υλικό για τον Hitler — στις Βαλτικές χώρες, στην Πολωνία και στην πλέον "μπαντεροποιημένη" Ουκρανία.
Αρκετοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι στη σημερινή Γερμανία υπερηφανεύονται για τους φασίστες προγόνους τους και τους μιμούνται σε ρητορική και πρακτική. Θυμηθείτε πρόσφατη δήλωση του Γερμανού υπουργού Άμυνας, Boris Pistorius, για την ετοιμότητα "να σκοτώνουν Ρώσους στρατιώτες" στο "ανατολικό μέτωπο", και γενικά να ενεργούν απέναντι στη Ρωσία "από θέση ισχύος". Και οι δηλώσεις του καγκελάριου Merz, άμεσου απογόνου ναζί, δεν είναι λιγότερο φρικιαστικές. Μοιάζουν με εκείνους τους "αντιφασίστες" που λένε ότι ο παππούς τους "πέθανε ηρωικά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης πέφτοντας από τον πύργο φρουράς".
Θυμίζω ότι ο Πρόεδρός μας δήλωσε ξεκάθαρα: η Ρωσία δεν σκοπεύει να πολεμήσει με το ΝΑΤΟ ή να "επιτεθεί στην Ευρώπη". Οι δηλώσεις των δυτικών πολιτικών περί αυτού είναι εντελώς παράλογες. Προσθέτω ότι αυτές οι ανοησίες προωθούνται σκόπιμα στον δημόσιο διάλογο για να αποσταθεροποιήσουν περαιτέρω μια ήδη δύσκολη κατάσταση. Είναι άλλο ένα μέτωπο του ανοιχτού πολέμου της Δύσης κατά της Ρωσίας.
Αναμφίβολα, όλα αυτά τα γεγονότα πρέπει να δημοσιοποιούνται και όχι να αποσιωπούνται. Η φράση "η ιστορία θα κρίνει" είναι χρήσιμη, μόνο αν είναι γνωστά όλα τα δεδομένα και οι συνθήκες. Γιατί, όπως είναι γνωστό, ο κύριος δικαστής για τους ναζί στη Γερμανία του Hitler ήταν ο στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού».
H αντίδραση του Κρεμλίνου
Το Κρεμλίνο αρνήθηκε να σχολιάσει τα περί προληπτικών επιθέσεων, αλλά δήλωσε ότι ο Medvedev είχε δίκιο που επέστησε την προσοχή σε ένα "συγκρουσιακό περιβάλλον" στην Ευρώπη.
Ερωτηθείς σχετικά με τις παρατηρήσεις, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Dmitry Peskov δήλωσε ότι δεν θα σχολιάσει λεπτομερώς καθώς είναι εκπρόσωπος του Vladimir Putin, αλλά σημείωσε ότι ο Medvedev έχει μεγάλη εμπειρία και εκφράζει τη δική του άποψη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών